Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου

Γαλ. στ’ 11-18

Ιδέτε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί. Όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τω σταυρώ του Χριστού διώκωνται. Ουδέ γαρ οι περιτεμνόμενοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρα σαρκί καυχήσωνται. Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω. Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακορβυστία, αλλά καινή κτίσις. Και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού. Του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω, εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί, αμήν.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το χέρι μου. Όσοι θέλουν να φανούν ευάρεστοι με μέσα εξωτερικά, αυτοί σας αναγκάζουν να περιτέμνεσθε, απλώς και μόνο για να μην καταδιώκονται για το κήρυγμα περί του σταυρού του Χριστού. Διότι ούτε αυτοί που περιτέμνονται, φυλάνε τον νόμο, αλλά θέλουν να περιτέμνεσθε εσείς, για να καυχηθούν για την συμμόρφωσή σας σε ένα εξωτερικό τύπο. Για μένα, μη γένοιτο να καυχηθώ για τίποτε άλλο παρά για τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διά του οποίου ο κόσμος είναι σταυρωμένος ως προς εμέ, και εγώ είμαι σταυρωμένος ως προς τον κόσμο. Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία έχουν αξία, αλλά η νέα δημιουργία. Και όσοι βαδίσουν σύμφωνα με τον κανόνα τούτο, ειρήνη ας έλθει σε αυτούς και έλεος, και στον Ισραήλ του Θεού. Στο εξής, ας μην με ενοχλεί κανείς, διότι εγώ βαστάζω στο σώμα μου τα σημάδια του Κυρίου Ιησού. Η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι με το πνεύμα σας, αδελφοί, Αμήν.

[g_aggelos]

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου

Γαλάτες β’ 16-20

Ο τρόπος της δικαιώσεως του ανθρώπου

Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί, ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα διακιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ’ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ’ έργων νόμου πάσα σαρξ. Ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μη γένοιτο. Ει γαρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγώ γαρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός, ό δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος ευατόν υπέρ εμού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμείς είμαστε εκ γενετής Ιουδαίοι και όχι αμαρτωλοί εθνικοί, αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται από τα έργα του νόμου αλλά διά της πίστεως στον Ιησού Χριστό, πιστέψαμε και εμείς στον Χριστό Ιησού, για να δικαιωθούμε διά της πίστεως στον Χριστόν, και όχι από τα έργα του νόμου, διότι από τα έργα του νόμου κανείς άνθρωπος δεν θα δικαιωθεί. Αλλά αν εμείς που ζητήσαμε να δικαιωθούμε διά του Χριστού, βρεθήκαμε και εμείς αμαρτωλοί, άραγε ο Χριστός εξυπηρετεί την αμαρτία; Μη γένοιτο! Εάν όμως οικοδομώ πάλι, εκείνα που γκρέμισα, αποδεικνύω τον εαυτό μου παραβάτη. Διότι εγώ διά του νόμου πέθανα ως προς τον νόμο, για να ζήσω ως προς τον Θεό. Έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός, την ζωή την οποία τώρα ζω στο σώμα, την ζω με πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για χάριν μου.

[g_aggelos]

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου

Γαλάτας δ’ 22-27

Παράδειγμα από την Παλαιάν Διαθήκην

Γέγραπται γάρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης και ένα εκ της ελευθέρας. Αλλ' ο μέν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας διά της επαγγελίας. Άτινά εστιν αλληγορούμενα. Αύται γάρ εισι δύο διαθήκαι, μία μεν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Αγαρ· το γάρ Αγαρ Σινά όρος εστίν εν τη Αραβία, συστοιχεί δε τη νυν Ιερουσαλήμ, δουλεύει δε μετά των τέκνων αυτής· η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών. Γέγραπται γάρ· ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα, ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα· ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον η της εχούσης τον άνδρα.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Είναι γραμμένο, ότι ο Αβραάμ είχε δύο υιούς, ένα από την δούλη του και ένα από την ελευθέρα. Αλλά ο υιός της δούλης γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο, ενώ της ελευθέρας γεννήθηκε δυνάμει της υποσχέσεως του Θεού. Αυτά είναι αλληγορικά. Οι δύο αυτές γυναίκες είναι οι δύο διαθήκες, η μία η οποία προήλθε από το όρος Σινά και γεννά παιδιά διά δουλεία, αυτή είναι η Άγαρ – διότι η λέξη Άγαρ σημαίνει το όρος Σινά στην Αραβία – αντιστοιχεί δε εις την σημερινή Ιερουσαλήμ, η οποία είναι δούλη μαζί με τα παιδιά της. Η άνω όμως Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη, και αυτή είναι μητέρα όλων μας, διότι είναι γραμμένο: Να ευφρανθείς εσύ η στείρα, που δεν γεννάς. Βγάλε φωνή και φώναξε εσύ, που δεν κοιλοπονάς, διότι θα έχει περισσότερα παιδιά η εγκαταλειφθείσα παρά εκείνη που έχει άνδρα.

[g_aggelos]

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου

Β’ Κορινθίους θ’ 6-11

Πώς να γίνεται η εισφορά

Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ ευλογίαις επ ευλογίαις και θερίσει. Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο Θεός. Δυνατός δε ο Θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς, ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις πάν έργον αγαθόν, καθώς γέγραπται· εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα. Ο δε επιχορηγών σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν χορηγήσαι και πληθύναι τον σπόρον υμών και αυξήσαι τα γενήματα της δικαιοσύνης υμών· εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα, ήτις κατεργάζεται δι ημών ευχαριστίαν τώ Θεώ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Να έχετε τούτο υπ’ όψη: ότι εκείνος που σπέρνει με οικονομία, θα θερίσει και με οικονομία, και εκείνος που σπέρνει με αφθονία, θα θερίσει με αφθονία. Ο καθένας ας δίνει ότι του λέει η καρδιά του, όχι με λύπη ή αναγκαστικά, διότι ο Θεός αγαπά τον χαρωπό δωρητή. Και ο Θεός είναι δυνατός να σας χορηγήσει κάθε δώρο με αφθονία ώστε, έχοντες πάντα αυτάρκεια στο κάθε τι, να δίνετε με αφθονία για κάθε καλό έργο, καθώς είναι γραμμένο «Εσκόρπισε, έδωκε εις τους πτωχούς, η αγαθοεργία του μένει αιωνίως». Εκείνος δε που χορηγεί σπόρο στον σπορέα και ψωμί για τροφή, θα χορηγήσει και θα πληθύνει τον σπόρο σας και θα αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας, ώστε πλουτιζόμενοι με κάθε τρόπο θα μπορείτε να ασκείτε κάθε είδους γενναιοδωρία, η οποία διά μέσου ημών παράγει ευχαριστία στο Θεό.

[g_aggelos]

Κυριακή 7 Οκτωβρίου

Β’ Κορινθίους ια’ 31 – ιβ’ 9

Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται

Αδελφοί, ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι. εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων, και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά του τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού. Καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι· ελεύσομαι γάρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου. Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων· είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. Και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι. Υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταις ασθενείαις μου. Εάν γάρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων· αλήθειαν γάρ ερώ· φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ό βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού. και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι. Υπέρ τούτου τρις τον Κύριον παρεκάλεσα ίνα αποστή απ εμού· και είρηκέ μοι· αρκεί σοι η χάρις μου· η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ εμέ η δύναμις του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χρηστού, που είναι ευλογητός αιωνίως, ξέρει ότι δεν ψεύδομαι. Εις την Δαμασκό ο εθνάρχης του βασιλέως Αρέτα φρουρούσε την πόλη της Δαμασκού, επειδή ήθελε να με πιάσει, αλλά με κατέβασαν από ένα παράθυρο μέσα σε καλάθι, από το τείχος, και ξέφυγα από τα χέρια του. Το να καυχώμαι λοιπόν δεν είναι συμφέρον μου, αλλά θα έλθω εις οπτασίας και αποκαλύψεις του Κυρίου. Ξέρω ένα άνθρωπο χριστιανό ο οποίος προ δεκατεσσάρων ετών –είτε με το σώμα είτε εκτός του σώματος δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει, - αρπάχθη εις τον Παράδεισο και άκουσε ανέκφραστα λόγια τα οποία δεν επιτρέπεται να επαναλάβει άνθρωπος. Δι’ ένα τέτοιον άνθρωπο θα καυχηθώ, διά τον εαυτό μου όμως δεν θα καυχηθώ, παρά μόνον διά της αδυναμίας μου. Αλλά και αν θελήσω να καυχηθώ, δεν θα είμαι ανόητος, διότι θα πω την αλήθεια, το αποφεύγω όμως μήπως με θεωρήσει κανείς ανώτερο από ότι βλέπει σ’ εμέ ή ακούει από εμέ. Και δια να μη υπερηφανεύομαι για τις πολλές αποκαλύψεις, μου δόθηκε ένα αγκάθι, εις το σώμα, ένας άγγελος του Σατανά, δια να με ραπίζει, δια να μη υπερηφανεύομαι. Τρεις φορές παρεκάλεσα τον Κύριο γι’ αυτό, δια να φύγει από εμέ. Και μου είπε, «Σου είναι αρκετή η χάρις μου, διότι η δύναμή μου φανερώνεται τελεία εκεί που υπάρχει αδυναμία». Πολύ ευχαρίστως λοιπόν θα καυχηθώ μάλλον δια τας αδυναμίας μου, δια να κατασκηνώσει εις εμέ η δύναμις του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 4 Νοεμβρίου

Εφεσίους β’ 4-10


Η σωτηρία διά της χάριτος του Θεού

Ο δε Θεός πλούσιος ων εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς, και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ· χάριτί εστε σεσωσμένοι· και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού, ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ' ημάς εν Χριστώ Ιησού. Τη γάρ χάριτί εστε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται. Αυτού γάρ εσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ο Θεός, επειδή είναι πλούσιος σε ευσπλαχνία, ένεκα της πολλής αγάπης με την οποία μας αγάπησε, αν και είμαστε νεκροί ένεκα των παραπτωμάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, - διά χάριτος είσθε σωσμένοι – και μας ανέστησε μαζί και μας κάθισε μαζί στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, για να δείξει στους μέλλοντες αιώνες τον υπερβολικό πλούτο της χάριτός του στην καλοσύνη που έδειξε σε εμάς διά του Χριστού Ιησού. Διότι διά της χάριτος είσθε σωσμένοι διά της πίστεως και αυτό δεν προέρχεται από εσάς, αλλά είναι του Θεού δώρο, όχι από έργα, για να μην μπορεί κανείς να καυχηθεί. Διότι είμαστε δικό του έργο, δημιουργηθέντες εν Χριστώ Ιησού δι’ έργα αγαθά, τα οποία ο Θεός προετοίμασε, για να αποτελέσουν τον τρόπο της ζωής μας.

[g_aggelos]

Κυριακή 11 Νοεμβρίου

Β’ Κορινθίους δ’ 6-15

Η αδυναμία του αποστόλου και η δύναμις του Θεού

Ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φώς λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού. Εχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως ή του Θεού και μη εξ ημών, εν παντί θλιβόμενοι αλλ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ ουκ απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή. Αεί γάρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα διά Ιησούν, ίνα και η ζωή του Ιησού φανερωθή εν τη θνητή σαρκί ημών. Ώστε ο μεν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν. Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν, ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει συν υμίν. Τα γάρ πάντα δι υμάς, ίνα η χάρις πλεονάσασα διά των πλειόνων την ευχαριστίαν περισσεύση εις την δόξαν του Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι ο Θεός που είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, αυτός έλαμψε μέσα μας, για να φέρει στο φως την γνώση της δόξας του Θεού εν τω προσώπω του Ιησού Χριστού. Έχουμε δε τον θησαυρό αυτό μέσα σε πήλινα σκεύη, για να φανεί ότι τέτοια υπερβολική δύναμη είναι του Θεού και δεν προέρχεται από εμάς. Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο, αλλά δεν φθάνουμε σε αδιέξοδο, βρισκόμαστε σε αμηχανία αλλά όχι σε απελπισία, διωκόμαστε αλλά δεν εγκαταλειπόμαστε, καταβαλλόμαστε αλλά δεν χανόμαστε. Πάντοτε φέρουμε στο σώμα μας τον θάνατο του Κυρίου Ιησού, για να φανερωθεί και η ζωή του Ιησού στο σώμα μας. Διότι ενώ ζούμε παραδινόμαστε πάντοτε στον θάνατο χάρη του Ιησού, για να φανερωθεί και η ζωή του Ιησού στο θνητό μας σώμα. Ώστε ο μεν θάνατος συντελείται σε εμάς, αλλά η ζωή σε εσάς. Αλλά επειδή έχουμε το ίδιο πνεύμα της πίστεως σύμφωνα προς ότι είναι γραμμένο, Επίστεψα και διά τούτο εμίλησα, και εμείς πιστεύουμε, διά τούτο και μιλάμε, διότι γνωρίζουμε ότι εκείνος που ανέστησε τον Κύριο Ιησού θα αναστήσει και εμάς διά του Ιησού και θα μας στήσει μαζί με εσάς ενώπιόν του. Όλα γίνονται προς χάριν σας, ώστε καθώς η χάρις επεκτείνεται σε περισσότερους, να προκαλέσει πλούσια την ευχαριστία προς δόξα του Θεού.

[g_aggelos]

Κυριακή 18 Νοεμβρίου

Εφεσίους δ’ 1-7

Η κλήσις του Θεού συνεπάγεται ενότητα

Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης. Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσιν ημίν. Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, σας προτρέπω λοιπόν εγώ ο φυλακισμένος διά τον Κύριο, να φέρεσθε αντάξια προς την κλήση, την οποία λάβατε, με πάσα ταπεινοφροσύνη, και πραότητα, με υπομονή στο να ανέχεστε ο ένας τον άλλο με αγάπη, και να φροντίζετε να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης. Ένα σώμα υπάρχει και ένα Πνεύμα, καθώς και μία είναι η ελπίδα της κλήσεώς σας, την οποία λάβατε. Ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα, ένας Θεός και Πατέρας όλων, ο οποίος είναι υπεράνω όλων και δι’ όλων και εις όλους εμάς. Αλλά στον καθένα από εμάς δόθηκε η χάρη σύμφωνα προς το μέτρο της δωρεάς του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 25 Νοεμβρίου

Γαλάτες γ’ 23 – δ’ 5

Προ δε του ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι. Ώστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν· ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν. Πάντες γάρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γάρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γάρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού. Ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δε, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιός εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ων, αλλά υπό επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός. Ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι· ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Προτού έλθει η πίστη, φρουρούμαστε κλεισμένοι κάτω από το νόμο, μέχρις ότου αποκαλυφθεί η πίστη. Ώστε ο νόμος ήταν παιδαγωγός μας έως ότου έλθει ο Χριστός, για να δικαιωθούμε διά της πίστεως. Τώρα δε, που ήλθε η πίστη, δεν είμαστε πλέον υπό παιδαγωγό, διότι διά της πίστεως είσθε όλοι υιοί Θεού εν Χριστώ Ιησού, διότι όσοι βαπτισθήκατε εις τον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άρρεν ή θήλυ, διότι όλοι εσείς είσθε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε του Χριστού, άρα είσθε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι βάσει υποσχέσεως. Εκείνο που εννοώ είναι ότι, εφ’ όσον χρόνον ο κληρονόμος είναι ανήλικος, δεν διαφέρει καθόλου από τον δούλο, αν και είναι κύριος όλης της περιουσίας, αλλά είναι υπό την εξουσία επιτρόπων και διαχειριστών μέχρι της προθεσμίας, την οποία όρισε ο πατέρας. Έτσι και εμείς, όταν είμαστε ανήλικοι, είμαστε υποδουλομένοι κάτω από τα στοιχεία του κόσμου. Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος, τότε έστειλε ο Θεός τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και διετέλεσε υπό το νόμο, διά να εξαγοράσει εκείνους, οι οποίοι ήταν δούλοι κάτω από το νόμο, διά να πάρουμε την υιοθεσία.

[g_aggelos]

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου

Εφεσίους στ’ 10-17

Η πανοπλία του χριστιανού

Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου· ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. Στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι· και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Τέλος, αδελφοί μου, γίνεσθε δυνατοί διά του Κυρίου και διά του κράτους της δυνάμεώς του. Ενδυθείτε την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθείτε στα τεχνάσματα του διαβόλου, διότι δεν διεξάγουμε πάλη με σάρκα και αίμα, αλλά με τις αρχές, τις εξουσίες, τους κοσμοκράτορες του σκοτεινού τούτου κόσμου, με τα πονηρά πνεύματα στους ουρανούς. Γι’ αυτό ενδυθείτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να αντισταθείτε κατά την πονηρή ημέρα και, αφού εκτελέσετε όλα, να σταθείτε. Σταθείτε όρθιοι λοιπόν, αφού ζωθείτε την μέση σας με την αλήθεια και ενδυθείτε τον θώρακα της δικαιώσεως· στα πόδια σας υποδήματα για να είσθε έτοιμοι για το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης. Πάνω από όλα αυτά να πάρετε την ασπίδα της πίστεως, με την οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλα τα φλογερά βέλη του πονηρού, και δεχθείτε την σωτηρία διά περικεφαλαία, και την μάχαιρα του Πνεύματος, δηλαδή τον λόγο του Θεού.