vasilisalt έγραψε:Δηλαδή οι άγιοι είναι δυνατόν να πέσουν στην αμαρτία;
Ο πνευματικός μου λέει πως άγιος δεν είναι αυτός που δεν έκανε αμαρτίες
αλλά αυτός που είχε τη δύναμη και ξανασηκωνόταν.
Προσωπικά νιώθω ΄΄ατρεψία΄΄ στην αμαρτία.
Ακριβώς το αντίστροφο
Eξαρταται.
Εαν ειναι εν ζωη ακομη, ο αγιος, ο οσιος, κλπ κλπ, πεφτει για πλακα,
αρκει να θυμηθεις τι ειπε ο Μεγας Αντωνιος οταν του εβγαινε η ψυχη στον πονηρο,
που του μυξοκλαιγε οτι τον νικησε..
Υπ'οψιν οτι αγιος γινεται καποιος εν ζωη, απλα μετα θανατον, γινεται η αγιοκαταταξη του,
βασει στοιχειων, θαυματων, βιοτης, μαρτυριων και εκκλησιαστικης συνειδησεως, κληρου και λαου.
Δεν μπορει να μην εισαι αγιος εν ζωη, και να σε κανουν μετα. Αυτα τα κανουν μονο οι παπικοι.
Λοιπον τι ειπε ο Μεγας Αντωνιος;
"Οχι, του λεει παμπονηρε, δεν σε νικησα.. (ακομη)".
Μια σκεψη, μια νοερη στραβοτιμονια, αρκει για να χαθει καποιος απο υπερηφανεια,
σε κλασματα του δευτερολεπτου, μετα απο σκληρο αγωνα δεκαετιων.
Δεν ειναι μονο τα χοντρα παθη, ακομα και οι πιο λεπτες και αδιορατες νοερες κινησεις,
σε αυτο το υψηλοτατο πνευματικο επιπεδο παιζουν καθοριστικο ρολο.
Μηπως αλλωστε, ο ιδιος ο πονηρος, εκαμε καμμια πορνεια, κανενα φονο, καμμια κλοπη,
κατα την πτωση του; Οχι, αργοτερα τα προωθει, αλλα τοτε δεν εκανε τιποτα απο αυτα.
Μια, μονο μια σκεψη εκανε, να σταθει στα ισα με τον Θεο,
και ανωτερα ακομα, στο νου του.. Και αυτο αρκουσε.
