Quiz: Διαμάχη Χριστού και Παναγίας.

[stratos]

Χρηστο δεν υπαρχει καλυτερη στιγμη απο εκεινη που ο μοναχος στη Μονη Βατοπαιδιου μας ανεβαζει στα σκαλια [παρεκκλησια] με το φακο και μας μιλαει για τις Θαυματουργες εικονες της Παναγιας [και ειναι αρκετες]
http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=45 ... nswerID=41&

[nkope]

σημερα προσθεσες ενα λιθαρακι στο δικο μου προσωπικο τοιχο που χτιζω...

Άδεια οικοδομής έχεις; :-D :-D :-D

Πρόσεχε να μην πάθεις αυτό: '](*,)'

[Christos]

Χρηστο δεν υπαρχει καλυτερη στιγμη απο εκεινη που ο μοναχος στη Μονη Βατοπαιδιου μας ανεβαζει στα σκαλια [παρεκκλησια] με το φακο και μας μιλαει για τις Θαυματουργες εικονες της Παναγιας [και ειναι αρκετες]
http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=45 ... nswerID=41&

Όντως Ηλία είναι μοναδική εμπειρία!
Μεταφέρω απο το άρθρο του Στύλου της Ορθοδοξίας στο οποίο αναφέρθηκες την κάτωθι χαρακτηριστική παράγραφο καθότι ευκαιρίας δοθήσης να παινέψομε και το "Σπίτι" μας

Στη μεγάλη μονή Βατοπεδίου, που τιμάται στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, έχουμε δεκάδες θεομητορικές εικόνες, επτά από τις είναι θαυματουργές . Δεν έχουμε άλλο μοναστήρι σε όλη την Ορθοδοξία με τόσες θαυματουργές εικόνες. Έτσι η μονή Βατοπεδίου διακρίνεται και είναι θεομητροσκέπαστη, θεομητροφύλακτη και θεομητροστήρικτη. Όλες οι θαυματουργές εικόνες αποτελούν τη Βατοπεδινή Θεοτόκο.

ΥΓ.
Μιχάλη (Misha) σε παρακαλώ μήν μου αρχίσεις πάλιν σχόλια περί της πολυτελούς αγαπημένης μου Μονής καθότι όπως έχω ομολογήσει και στο παρελθόν σε σχετική συζήτηση...
είμαι καλοπερασάκιας!

[Misha]

ΥΓ.
Μιχάλη (Misha) σε παρακαλώ μήν μου αρχίσεις πάλιν σχόλια περί της πολυτελούς αγαπημένης μου Μονής καθότι όπως έχω ομολογήσει και στο παρελθόν σε σχετική συζήτηση...
είμαι καλοπερασάκιας!

Φίλε Χρίστο.."άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια,μόνο μπροστά στο θάνατο τα πάντα είναι ίδια"

[konstantinoupolitis]

Αναφορικά με την περικοπή του Σημείου κατα το Γάμο της Κανά έχω να πω τα εξής:

Κατα Ιωάννη Β΄, 1-11:

κεφάλαιο Β΄

"1. Και τη ημέρα τη τρίτη γάμος εγένετο εν Κανά της Γαλιλαίας, και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί· 2. εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. 3. και υστερήσαντος οίνου λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν· οίνον ουκ έχουσι. 4. λέγει αυτή ο Ιησούς· τι εμοί και σοι, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου. 5. λέγει η μήτηρ αυτού τοις διακόνοις· ο,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε. 6. ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι εξ κείμεναι κατά τον καθαρισμόν των Ιουδαίων, χωρούσαι ανά μετρητάς δύο ή τρεις. 7. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω. 8. και λέγει αυτοίς· ανλήσατε νυν και φέρετε τω αρχιτρικλίνω. και ήνεγκαν. 9. ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον - και ουκ ήδει πόθεν εστίν· οι δε διάκονοι ήδεισαν οι αντλικότες το ύδωρ - φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος 10. και λέγει αυτώ· πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι, και όταν μεθυσθώσι, τότε τον ελάσσω· συ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι. 11. Ταύτην εποίησε την αρχήν των σημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού."

Α΄: Ο Εβραϊκός Γάμος τελούνταν νύχτα, κεντρικό μέρος του οποίου ήταν η παράδοση της Νύμφης μέσα σε μια πομπή. Φυσικά στην πομπή αυτή και στην υποδοχή, αναγκαίες όσο και γραφικές ήταν οι λαμπάδες. Από μια τέτοια κλασσική γαμήλια εικόνα και εθιμοτυπία, αντλεί ο Κύριος κατά την Παραβολή των 10 Παρθένων.

Β΄: Το Θαύμα της Κανά, είναι το πρώτο που μαρτυρείται. Με αφορμή αυτό, λοιπόν, ο Χρυσόστομος σχολιάζει πως ο Κύριος κατά την παιδική του ηλικία δεν επιτέλεσε Θαύματα πλην ενός: της Παρουσίας Του ως δωδεκαετούς στο Ναό. Επίσης δημιουργεί απορίες, το θάρρος της μητέρας Του και η πίστη της στον υπαινιγμό της «Οίνον ουκ έχουσι». Ο Ιερός πατήρ πιστεύει, πως το συγκεκριμένο θάρρος προκύπτει, κυρίως, από την μαρτυρία του Πατρός και το έργο του Προδρόμου. Είδομεν.

Γ΄: Ο Κύριος επιτιμά την μητέρα Του, γιατί δεν τηρούσε την πρέπουσα στάση απέναντι στον Κύριο. Θεωρούσε κατά την ανθρώπινη συνήθεια, πως μπορούσε να κάνει υποδείξεις ως μητέρα στο παιδί της. Το «τί Εμοί και συ ω γύναι;», επαναφέρει την Θεοτόκο στην πραγματικότητα, κινούμενος από σωφρονισμό και όχι από υποτίμηση. Βέβαια υπάρχει ένας αριθμός Πατέρων(Γρηγόριος Νύσσης–Θεόδωρος Μοψουεστίας–Εφραίμ Σύρος), που υποστηρίζουν πως το «Ούπω ήκει η ώρα μου» είναι ερωτηματικό και άρα διαγνώστηκε πέραν της επιτημήσεως και ως κατάφαση από την Θεοτόκο.

Δ΄: Το «Ούπω ήκει η ώρα μου» ενδεχομένως σημαίνει, πως είτε δεν ήταν γνωστός και δεν είχε συμπληρωθεί ο Κύκλος των Μαθητών Του, είτε ότι το Σημείο έπρεπε να γίνει όταν οι ίδιοι οι συνδαιτυμόνες του Γάμου θα ζητούσαν Οίνο από τον Ίδιο, δείχνοντας Πίστη προς τη Μεσσιακή και Θεία Ιδιότητά Του.

Ε΄: Παραμένει δυσερμήνευτο το γιατί τελικά προχώρησε στο Θαύμα. Ίσως έχει να κάνει με τη προτροπή του «Ζήτα και θα σου δοθεί». Η μήτηρ Του φώναξε αμέσως τους υπηρέτες, δείγμα επιμονής, που προκύπτει, όμως, από μεγάλη Πίστη προς τον Κύριο. Ο Χρυσόστομος προσθέτει και τούτο: πως έδειξε με το Θαύμα, ότι δεν υπέκειτο σε χρόνο. Ίσως και επειδή πέραν όλων των άλλων, ως μεθυσμένοι, δεν θα έπαιρνε την περίοδο εκείνη διαστάσεις το Θαύμα.

ΣΤ΄: Όπως και σε κάθε τράπεζα, έτσι και στη Γαμήλια έπρεπε να τελεστεί η Τάξη του Καθαρισμού των χειρών. Άρα υπήρχαν απαραίτητα υδρίες του καθαρμού και στις οποίες οι Εβραίοι φρόντιζαν σχολαστικά να μην γεμίζονται με τίποτε άλλο παρά με νερό για κάθαρση. Έτσι κι΄αλλιώς, το κεραμικό εάν μολύνονταν δεν έπαιρνε κάθαρση και έπρεπε να συντριφτεί. Αυτές, λοιπόν, τις υδρίες διέταξε να φέρουν ο Κύριος, ώστε να μην ισχυριστεί κανείς πως εμπεριείχαν οίνο. Έστειλε δε τους υπηρέτες να γεμίσουν την υδρία, για να μην υπάρχουν μάρτυρες της πράξεως. Εδώ πρέπει να αναφερθεί και μια ακόμα η οποία υποστηρίζει, ότι το Ύδωρ του Καθαρμού αντικαθίσταται από τον Καινό Οίνο της Καινής Διαθήκης.

Ζ΄: Ο Αρχιτρίκλινος, υπεύθυνος για την τράπεζα, ήταν νηφάλιος και του προσάγουν τον οίνο, γιατί οι συνδαιτυμόνες ήταν κατά το πλείστο μεθυσμένοι. Τελικά οι μόνοι που κατάλαβαν το Σημείο, ήταν ο Αρχιτρίκλινος, οι υπηρέτες, ο γαμβρός, η Θεοτόκος και οι παρόντες Μαθητές Του.

Η΄: Κατά τον Ωριγένη, η μετατροπή του ύδατος σε οίνο είναι Μετουσίωση και όχι απλά Μεταβολή, συμβολίζοντας την ολοκληρωτική και όχι απλά συμβολική Μεταβολή της ζωής των Εγγάμων σε σχέση με την κατά μόνας ζωή που βίωναν.

Τώρα αναφορικά με το περιστατικό της εν λόγω Βατοπαιδινής εικόνος, μου είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψω ότι μπορεί να έγινε έτσι. Οι μεσιτείες των Αγίων και πολύ περισσότερο της Θεοτόκου είναι δεδομένες στην Εκκλησία, αλλά ο Χριστός είναι Θεός ενώ η Παναγία όχι. Πως μπορεί να συνέβη ένα τέτοιο περιστατικό, λες και οι ρόλοι αντεστράφησαν; Δεν είμαι φυσικά απόλυτος, αλλά είναι λογικό να έχω επιφυλάξεις αν το όλο Σημείο έγινε με τον συγκεκριμένο τρόπο που παραδίδεται.

[Sfakianos]

μια αντιπαραθεση υπηρχε και εδω ..
αλλα δεν ειναι στην Αγια Γραφη γραμμενο

Σωστά Ηλία αυτό είναι το δεύτερο περιστατικό διαμάχης του Κυρίου με την Μητέρα του και αποτελεί μέρος της Ιεράς Παραδόσεως.

Δεν θυμάμαι το ακριβές αλλά σε γενικές γραμμές συνέβη το εξής:
Πειρατές είχαν περικυκλώσει αποβραδύς την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου και περίμεναν κρυμένοι να ανοίξει το πρωί η Πύλη και να εισβάλουν στην Μονή για να την λεηλατήσουν.
Ο εντεταλμένος μοναχός πήγε όπως κάθε πρωί να πάρει την Ευλογία απο την Παναγία για να ανοίξει την Πύλη και ακούει τότε την Παναγία να του λέγει: "Μήν ανοίξεις την Πύλη αλλά βγείτε στις πολεμίστρες!"
Ο Μοναχός έμεινε άναυδος και κοιτούσε την εικόνα. Τότε βλέπει τον μικρό Ιησού να σηκώνει το χέρι του και να κλήνει το στόμα της Μητέρας του λέγοντας της "Τους αξίζει να τους σφάξουν οι πειρατές γιατί είναι αμελείς στα Πνευματικά και με δυσαρεστούν!"
Η Παναγία τότε του πιάνει το χέρι το κατεβάζει κάτω απο το στόμα της, εκεί ακριβώς που απεικονίζεται σήμερα στην εικόνα και επαναλαμβάνει τον λόγο προς τον μοναχό.
Οι μοναχοί έτρεξαν στις πολεμίστρες, αντιμετώπισαν τους Πειρατές και μετά έγιναν συνεπείς στην Πνευματική τους πορεία.

Μπορείτε να διαβάσετε την Παράκληση στην Παναγία την Παραμυθία εδώ:
http://clubs.pathfinder.gr/vatopaidi/422935

"
Αλλά, Χρήστο, δεν καταλαβαίνω τι επιδιώκεις μ΄αυτή τη σειρά των παράξενων ερωτημάτων.

Επιδιώκω να ρήξω Φώς σε πτυχές της Αλήθειας που δεν είναι τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό σε εφαρμογή του Ευαγγελικής Εντολής "Γνώσεσθαι την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς" O:)

Σε ευχαριστούμε Χρίστο που το ανέφερες , πράγματι η Παναγία μεσίτευει για όλους μας.

[Ionas]

Φίλοι μου

Η ίδια η Παναγία μας δίδαξε: " Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου...". Είναι αδιανόητη κάθε αντιπαράθεση με τον ΠΑΝΤΩΝ ΚΤΙΣΤΗ. Όλα όσα περιγράφονται, γίνονται δεκτά, σαν συγκατάβαση στην αμθρώπινη αδυναμία όπως στο όραμα του Ιακώβ που ονομάστηκε Ισραήλ ότι ...πάλεψε με το Θεό και νίκησε...
Επειδή κάποιες τέτοιες διηγήσεις δημιουργούν παρεξηγήσεις και πολλές φορές περνούν παγανιστικές αντιλήψεις στην Πίστη μας, θα παραθέσω απόσπασμα ενός κατ' εξοχήν υμνητή της Παναγίας, του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού. Κάποιοι φίλοι ανέφεραν ότι σε κείμενα των Αγίου Νικοδήμου και Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, λέγεται η Παναγία "θεά' ή "Θεός" μετά τον Θεόν. Φυσικά αυτά λέγονατι με άλλη έννοια και ποιητική αδεία θα λέγαμε όπου λέγονται και δεν εισαγάγουν κατά κανένα τρόπο πολυθεία.
Κάθε τέτοια αναφορά στην κυριολεξία αποτελεί βλαστημία κατά του Θεού και της ιδίας της Παρθένου Μαρίας, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός τονίζει:

Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού «Εις την Θεοτόκον Μαρίαν»

«Ει γαρ Θεοτόκος η γεννήσασα, πάντως Θεός ο εξ αυτής γεννηθείς, πάντως δε και άνθρωπος …Ει τις ου Θεοτόκον ομολογεί την Αγίαν Παρθένον, χωρίς έστι της Θεότητος …Θεός έστιν αληθής το λατρευόμενον, την δέ μητέρα Θεού τιμώμεν και σέβομεν... Θεού μητέρα την Παρθένον ταύτην γινώσκοντες, ου θεάν ταύτην φημίζομεν, άπαγε· της ελληνικής τερθρείας τα τοιαύτα μυθεύματα· επεί και θάνατον αυτής καταγγέλομεν· αλλά Θεού σαρκωθέντος Θεού μητέρα γινώσκομεν …Έζης γαρ ου σεαυτή· ου γαρ σεαυτής ένεκα γεγέννησαι· έζης Θεώ, δι΄ον εις τον βίον ελήλυθας· όπως τη παγκοσμίω εξυπηρετήσης σωτηρία, όπως η αρχαία βουλή του Θεού, της του Λόγου σαρκώσεως και της ημών θεώσεως, δια σου πληρωθή.
Αρχαίαν και αληθινήν του Θεού Βουλήν της του Λόγου σαρκώσεως και της ημών θεώσεως …Εις τα ανεξιχνίαστα πελάγη της φιλανθρωπίας … προς εαυτήν εκκλησιάσασα τω ενιαίω της γνώμης βουλήματι..το άπλετον και αχανές της αυτού αγαθότητος πέλαγος …Αύτη την άφατον της του Θεού προς ανθρώπους αγάπης εδημοσίευσεν άβυσσον ..Ο Θεός Πατήρ ευδοκήσας τελεσθήναι ο προώρισε προ αιώνων μυστήριον σαρκούται, ων ανάρχως ασώματος, δι΄ ημάς και την ημετέραν σωτηρίαν. Σε προγνούς ο των όλων Θεός αξίαν ηγάπησε, και αγαπήσας προώρισε και επ΄ εσχάτων των χρόνων εις το είναι παρήγαγε, και Θεοτόκον Μητέρα και τιθηνόν του οικείου Υιού και Λόγου ανέδειξε. Όντως εύρες χάριν, η αξία της χάριτος».

[Misha]

Η Θεομήτωρ είναι ο τόπος όλων των χαρίτων και πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας και εικόνα κάθε αγαθού και κάθε χρηστότητος, αφού είναι η μόνη που αξιώθηκε όλα μαζί τα χαρίσματα του Πνεύματος και μάλιστα η μόνη που έλαβε παράδοξα στα σπλάχνα της εκείνον στον οποίο βρίσκονται οι θησαυροί όλων των χαρισμάτων. Τώρα δε με το θάνατό της προχώρησε από εδώ προς την αθανασία και δίκαια μετέστη και είναι συγκάτοικος με τον Υιό στα υπερουράνια σκηνώματα και από εκεί επιστατεί με τις ακοίμητες προς αυτόν πρεσβείες εξιλεώνοντας αυτόν προς όλους μας.

Είναι τόσο πολύ πλησιέστερη από τους πλησιάζοντας το Θεό, όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτές τις αγγελικές ιεραρχίες. «Τα Σεραφίμ στέκονταν γύρω του» (Ησαϊας 6,2) και ο Δαβίδ λέγει: «παρέστη η βασίλισσα στα δεξιά σου».

Βλέπετε τη διαφορά της στάσεως; Από αυτή μπορείτε να καταλάβετε και τη διαφορά της, κατά την αξία της τάξεως. Διότι τα Σεραφείμ ήταν γύρω από το Θεό, πλησίον δε στον ίδιο μόνο η βασίλισσα και μάλιστα στα δεξιά του. Όπου κάθισε ο Χριστός στον ουρανό, δηλαδή στα δεξιά της μεγαλωσύνης, εκεί στέκεται και αυτή τώρα που ανέβηκε από τη γη στον ουρανό.

Ποιός δεν γνωρίζει ότι η Παρθενομήτωρ είναι εκείνη η βάτος που ήταν αναμμένη αλλά δεν καταφλεγόταν. (Ψαλμ.44,19) Και αυτή η λαβίδα, που πήρε το Σεραφίμ, τον άνθρακα από το θυσιαστήριο, που συνέλαβε δηλαδή απυρπολήτως το θείο πυρ και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να έλθει προς το Θεό. Επομένως μόνη αυτή είναι μεθόριο της κτιστής και της άκτιστης φύσεως.

Ποιός θα αγαπούσε το Υιό και Θεό περισσότερο από τη μητέρα, η οποία όχι μόνο μονογενή τον γέννησε, αλλά και μόνη της αυτή χωρίς ανδρική ένωση, ώστε να είναι το φίλτρο διπλάσιο.

Όπως λοιπόν, αφού μόνο δι' αυτής επεδήμησε προς εμάς, φανερώθηκε και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, ενώ πρίν ήταν αθέατος, έτσι και στον μελλοντικό ατελεύτητο αιώνα κάθε πρόοδος και αποκάλυψη μυστηρίων χωρίς αυτήν θα είναι αδύνατος.

Δια μέσου της Θεομήτορος θα υμνούν το Θεό γιατί αυτή είναι η αιτία, η προστάτης και πρόξενος των αιωνίων. Αυτή είναι θέμα των προφητών, αρχή των Αποστόλων, εδραίωμα των μαρτύρων, κρηπίς των διδασκάλων, η ρίζα των απορρήτων αγαθών, η κορυφή και τελείωση κάθε αγίου.

Ω Παρθένε θεία και τώρα ουρανία, πως να περιγράψω όλα σου τα προσόντα; Πως να σε δοξάσω, το θησαυρό της δόξας; Εσένα και η μνήμη μόνο αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί.

Μετάδωσε πλούσια λοιπόν τα χαρίσματά σου στο λαό σου, Δέσποινα, δώσε τη λύση των δεινών μας, μετάτρεψε όλα προς το καλύτερο με τη δύναμή σου, δίδοντας τη χάρη σου για να δοξάζουμε το προαιώνιο Λόγο που σαρκώθηκε από σένα γα μας μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατελευτήτους αιώνες. Γένοιτο...».

Aγίου Γρηγορίου του Παλαμά,"Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου"

(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις
«Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 10ος)

[Ionas]

Αυτό Μιχάλη δεν αναιρεί το λόγο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού ότι τα περί "θεάς" είναι ειδωλολατρικές τερθρείες

[Misha]

ας ξεκαθαρίσουμε πως ακόμη κι οι αρχαίοι δεν ηταν τοσο ανόητοι ώστε να πιστευουν σε πολλούς αυτόνομους θεούς...οι "θεοί" των αρχαίων ήταν επι το πλειστον κατι ανάλογο των αγιων της Εκκλησίας μας,δλδ θνητοι άνθρωποι που κατέκτησαν την αθανασία γιατί έζησαν μια ζωή ενάρετη οπως πχ ο Ασκληπιος και τα τεκνα του.....(μιλω ακροθιγώς και διχως να εμβαθυνω σε λεπτομέρειες της παγανιστικής πλάνης ..)


λεγει ο γερων Εφραιμ ο Κατουνακιωτης:

Η θεία χάρις μία είναι, αλλά κατά το μέτρον του καθενός εμφανίζεται, εργάζεται, οράται, ναι, οράται! Αχ, και πόσον σκιρτάει μέσα σου όταν βλέπεις, όταν αισθάνεσαι αυτήν την θεία χάρη! «Εγώ είπα, θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες» (Ψαλμ. 81,6)

και ο Αγιος Ανδρεας Κρητης:“Χαίροις μετά Θεόν η θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα”

όχι ασφαλώς ως ισοτιμη της Παναγίας και Ζωαρχικης Τριαδος αλλ ως κατα Χαριν τεθεωμένη και ως θησαυροφυλακιον ολων των αγαθων και χαριτων του Θεου προς τους ανθρωπους