Quiz: Διαμάχη Χριστού και Παναγίας.

[Ionas]

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


... Όποιος διαβάσει προσεκτικά τα γραφόμενα θα καταλάβει. Αντίθετα θα παραθέσω δυό συμβάντα από την ευσεβή παράδοση, τα οποία επιβεβαιώνουν την παρρησία της Παναγίας ενώπιον του Παντοκράτορος Χριστού. Δεν αρνηθήκαμε ότι η ικεσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου έχει μεγάλη ισχύ. .....

Όπως υποσχέθηκα, παραθέτω το πρώτο:
..................


και τώρα παραθέτω το δεύτερο:



ΟΡΑΜΑ ΟΣΙΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΑΡΗΝΩΝ

Στίς 18 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1764 πήγα στην αγορά, αγόρασα δύο κεριά κι επέστρεψα στην κατοικία μου. Αγωνίστηκα την νύκτα εκείνη προσευχόμενος εκτενέστερα, μέχρι την ενάτη ώρα της νυκτός μετά δακρύων, οπότε από την κούραση αποκοιμήθηκα.
Βλέπω λοιπόν τότε κατ' εύδοκίαν Θεού έναν αστραπό-μορφο νέο, πού με ρώτησε:
-Τί έχεις Δανιήλ καί λυπάσαι; Θα έπρεπε μάλιστα νά
χαίρεσαι.
-Ποιος είσαι σύ, πού μου λες νά χαίρομαι; τόν ρώτη
σα κι έγώ μέ τήν σειρά μου.
-Δέν μέ γνωρίζεις, ώ φίλε, ποιος είμαι; μέ ξαναρώτη
σε ό νέος.
-Όχι, δέν σε γνωρίζω.
-Δέν είμαι ό Αναστάσιος, πού ο πατέρας σου μέ έστει
λε διά τοϋ μαρτυρίου στην βασιλεία των ουρανών, έστω
και χωρίς νά θέλει;
-Καί πώς, άνθρωπε του Θεού, καταδέχθηκες νά
έρθεις σε μένα τόν ταλαίπωρο καί αμαρτωλό; Ρώτησα
εγώ τόν μάρτυρα γεμάτος χαρά.
-Πίστεψε με, μου απάντησε, ότι από τήν ώρα πού
αναχώρησες άπό τό πατρικό σου σπίτι, δέν παρέλειψα
ούτε αμέλησα νά εύχομαι στον Θεό γιά σένα. Χαίρε λοιπόν καί ευφραίνου, γιατί σήμερα θ' αξιωθείς νά δεις μεγάλα μυστήρια.
Με πήρε τότε από τό δεξί χέρι λέγοντας:
-Έλα μαζί μου...
Περπατήσαμε πολύ δρόμο, ώσπου φτάσαμε σ' ενα μουσουλμανικό τέμενος.
-Βλέπεις αυτό τό τζαμί; Αυτός ήταν κάποτε ό ναός
των Αγίων Πάντων, μου είπε.
Όταν πλησιάσαμε πιό κοντά, βγήκε ένας άνθρωπος από τήν θύρα του ναού καί μας είπε:
-Ελάτε γρήγορα, γιατί σας περιμένουν.
Μπαίνοντας μέσα είδαμε πλήθος ανθρώπων, νέους καί
γέρους, κι εγώ ρώτησα τόν Αναστάσιο:
-Ποιοί είναι αυτοί;
-Οι Άγιοι Πάντες, μου αποκρίθηκε.
Ένας από τους αγίους μέ ρώτησε:
-Ήρθες, Δανιήλ;
-Ήρθα ό αμαρτωλός, του απάντησα
…………………………………………………..
"Υψωσαν λοιπόν τόν Τίμιο Σταυρό κι αμέσως έπεσαν οί τρούλλοι του ανίερου τζαμιού μαζί με τόν βέβηλο Χότζα. Έμείς δέν μπήκαμε στό ακάθαρτο τζαμί, αλλά προχωρώντας προς τό κέντρο της Πόλεως φθάσαμε στον Ναό της του Θεού Σοφίας.
Ξαφνικά ανοίγει μιά πύλη καί βγαίνουν δυό διάκονοι, πού φορούσαν τίς διακονικές τους στολές καί κρατούσαν θυμιατά χρυσωμένα καί στολισμένα μέ πολύτιμους λίθους. Ρώτησα τόν μάρτυρα Αναστάσιο καί μου είπε πώς αυτός, πού έστεκε στά δεξιά ήταν ό πρωτομάρτυς Στέφα-νος καί στ' αριστερά ό αρχιδιάκονος Λαυρέντιος. Κι ενώ αυτοί θύμιαζαν τόν Τίμιο Σταυρό κι όλους τους Αγίους κι εμάς τελευταία, εισήλθαμε στον ναό καί πλησιάσαμε προς τό άγιο Βήμα. Έκεί στό δεξιό μέρος ήταν μιά πύλη κλειστή, πού άνοιξε ξαφνικά.
Μόλις μπήκε μέσα ό Τίμιος Σταυρός μέ όλους τους αγίους, αντικρύσαμε ενα θαύμα εξαίσιο: Πίσω από τήν κλειστή πύλη υπήρχε ένας περικαλλέστατος ναός, άξιοθαυμαστός, με ολόχρυσες εικόνες, καντήλια, μανουάλια κι αλλά Ιερά σκεύη, όλα χρυσά, πού λαμποκοπούσαν. Στό σημείο πού έπρεπε νά είναι ή εικόνα της Θεοτόκου, δεν υπήρχε εικόνα, αλλά θρόνος βασιλικός, όπου καθόταν ή ίδια ή άειπάρθενος Παντάνασσα, στην οποία είναι αφιερωμένη ή Βασιλεύουσα, ενώ γύρω της παράστεκε πλήθος αγγέλων και αρχαγγέλων. Στ' αριστερά τοϋ θρόνου, λίγο παρακάτω, ήταν ένας άλλος θρόνος, όπου καθόταν κάποιος γηραλέος (δεν ξέρω άν κοιμόταν ή αν ήταν ξύπνιος)· στην κεφαλή του είχε διάδημα και στά χέρια του κρατούσε ευαγγέλιο κλειστό, πού ήταν καταστόλιστο. Κυκλικά μέσα στον ναό υπήρχαν κι άλλοι θρόνοι. Ρώτησα τόν Αναστάσιο:
-Τί θρόνοι είναι αυτοί;
-Σ' αυτούς τους θρόνους, πού βλέπεις, μου αποκρίθηκε, κάθονταν οί αρχιερείς, πού συγκρότησαν τίς επτά
οικουμενικές Συνόδους. Είναι ετοιμασμένοι γιά νά καθί
σουν πάλι καί νά καταπολεμήσουν όλες τίς αιρέσεις καί
τά σχίσματα καί νά διαφυλάξουν την ενότητα της
Εκκλησίας, γιά νά είναι στό έξης ανενόχλητη.
Όταν στήθηκε ό Τίμιος Σταυρός στό μέσον του ναού, ό Μαρκιανός πήρε άπό τά χέρια μας τ' αναμμένα κεριά καί τά έβαλε στον Τίμιο Σταυρό.
Έξαφνα ανοίγει ή Ωραία Πύλη του ίερού Βήματος κι εξήλθαν κάποιοι λευκοφόροι νέοι, πού μετέφεραν ενα ύπέρλαμπρο θρόνο καί τόν τοποθέτησαν στην θέση του άρχιερέως. Την ίδια στιγμή βλέπουμε μέ δέος νά εξέρχεται ό Δεσπότης Χριστός συνοδευόμενος άπό πλήθος αγγέλων, φορώντας μιά ύπερθαύμαστη αρχιερατική στολή κι έχοντας στην κεφαλή στέφανο αστραφτερό. Πλησίασε κι ανέβηκε στον ετοιμασμένο αρχιερατικό θρόνο. Αμέσως ό άγιος Ιάκωβος ό Αδελφόθεος του έβαλε μετάνοια καί πήρε καιρό γιά ν' αρχίσει την ιερή μυσταγωγία.
Στήν Μικρή Είσοδο ό Μέγας Αρχιερεύς Ίησούς Χριστός εισόδευσε στό άγιο Βήμα μαζί μέ όλους τους παριστάμενους. "Οταν ήρθε η ώρα τοΰ Αποστόλου, τόν άνέ-γνωσε ό άγιος Λαυρέντιος· ή περικοπή έλεγε: «Αδελφοί, οι άγιοι Πάντες διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας...». Τό ιερό Ευαγγέλιο άνέγνωσε άπό τόν άμβωνα ό πρωτομάρτυς Στέφανος· ή περικοπή έλεγε: «Εγώ ειμί ή Άμπελος, υμείς τά κλήματα...».
Κατά τήν Μεγάλη Είσοδο των Τιμίων Δώρων ό Δεσπότης Χριστός στάθηκε στην Ωραία Πύλη καί τά ευλο-γούσε, καθώς επίσης καί κατά τήν τοποθέτηση τους έπί της άγιας Τραπέζης.
"Οταν ολοκληρώθηκε τό Κοινωνικό ο άγιος Στέφανος εξήλθε του ιερού Βήματος κι εκφώνησε τό «Μετά φόβον Θεού, πίστεως καί αγάπης προσέλθετε». Τότε ό Κύριος έλαβε τό άγιο Ποτήριο στά χέρια του καί στάθηκε πάλι στην Ωραία Πύλη. Καί αφού κοινώνησαν όλοι οι Άγιοι, αμέσως οι δύο πατριάρχες τής Κωνσταντινουπόλεως, άγιος Μητροφάνης καί άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, πήγαν καί ξύπνησαν τόν γηραλέο εκείνο, πού κοιμόταν στον θρόνο· καί ό μέν Μητροφάνης πήρε από τήν κεφαλή του τό διάδημα, ό δέ Χρυσόστομος άπό τά χέρια του τό ιερό Ευαγγέλιο. Τόν σήκωσαν, τόν οδήγησαν στην Θεοτόκο καί ασπάστηκε ευλαβικά τά άγια κράσπεδα τών ιματίων της. "Επειτα πλησίασαν στην Ωραία Πύλη, όπου έστεκε ό Κύριος. Ό γηραλέος προσκύνησε μέ κατάνυξη καί ό Κύριος του μετέδωσε τά άχραντα μυστήρια άπό τό άγιο Ποτήριο. Ακολούθως πήρε τό Ευαγγέλιο άπό τά χέρια του Χρυσοστόμου καί τό παρέδωσε στά χέρια του· επίσης καί τήν κορώνα άπό τά χέρια του Μητροφάνη καί του τήν τοποθέτησε στην κεφαλή.

[ Γιά τό μυστηριώδες αυτό πρόσωπο του εστεμμένου γηραλέου τό χειρόγραφο μεταξύ άλλων αναφέρει τά έξης: «Σημείωσε ότι αυτός ό γηραιός ήταν ό μέλλων νά βασιλεύσει, περί τον οποίου ό Άγιος Ταράσιος λέει: Θά εγερθεί ό βασιλεύς, πού στην αρχή του ονόματός του έχει τό Ι καί στό τέλος τό ς δηλαδή Ιωάννης».]

Όταν τέλειωσε η θεία λειτουργία ο Δεσπότης Χριστός πορεύθηκε στον θρόνο οπού καθόταν πρίν καί παρευθύς όλοι οί άγιοι πήγαν καί γονάτισαν μπροστά του παρακαλώντας τον μ' ενα στόμα:
-Κύριε, όλοι εμείς οί δούλοι σου παρακαλούμε τό ελεός
σου καί τό κράτος της βασιλείας σου, νά ελεήσεις τους χρι
στιανούς καί νά τους λυτρώσεις άπό τά χέρια των ασεβών.
Μά ό δίκαιος Κύριος τους αποκρίθηκε:
-Οχι μόνον δεν πρέπει νά τους ελευθερώσω, αλλά
τους αξίζει νά τους παραδώσω σε σκληρότερη δουλεία!
Έτσι οί άγιοι σώπασαν τότε οί άγιοι Ιάκωβος ό Αδελφόθεος, Ιωάννης ό Θεολόγος καί Ιωάννης ό Χρυσόστομος προσέτρεξαν αμέσως στην Κυρία Θεοτόκο κι άφού την προσκύνησαν, την ικέτευσαν:
-Κυρία ημών καί Δέσποινα, Θεοτόκε Παρθένε, εμείς
οί δούλοι σου δεόμεθά σου καί σε ικετεύουμε νά μεσιτεύ-
σεις προς τόν Υίό σου, γιά νά λυτρώσει τους χριστιανούς
άπό τά χέρια των άθεων αγαρηνών!...
Αμέσως η Παντάνασσα σηκώθηκε από τόν θρόνο της την ακολούθησε ό Τίμιος Σταυρός καί όλοι οί "Αγιοι· πήγε στον Υιό της, τόν προσκύνησε καί τόν παρακάλεσε:
-Τέκνον μου καί Θεέ μου, βλέπεις τους πιστούς δούλους σου μέ πόσο φόβο καί σεβασμό στέκουν ενώπιον σου ζητώντας την ελευθερία των χριστιανών, πού πιστεύουν στην θεότητα σου καί επικαλούνται τό άγιο ονομά σου; Σέ παρακαλώ μαζί τους κι εγώ ή μητέρα σου, νά τους ελεήσεις
ελευθερώνοντας τους από τη
ν δεινή καί πικρή δουλεία.
Ό Κύριος αποκρίθηκε στην Παναγία Μητέρα του:
-Γνώριζε, Μητέρα μου, ότι κι εγώ ήθελα νά τους ελευθερώσω άπό τόν καιρό του ασεβέστατου βασιλιά Μαχμούτ. Αλλά δυστυχώς είναι αχάριστοι καί δέν μετανοούν γιά τίς αμαρτίες τους. Ένευσα στον τωρινό σουλτάνο (1) νά τους μαυροφορέσει, ώστε βλέποντας τά μαύρα νά έλθουν σέ μετάνοια. "Ομως αυτοί παραμένουν αναίσθητοι καί μέ παροργίζουν κάθε μέρα.
-Τέκνο μου, τόν παρακαλεί καί πάλι ή πολυεύσπλαγ-
χνη Παντάνασσα, ας τους παιδεύσει η αγαθότητα σου,
όπως αλλιώς θέλει· μόνο νά μην βασανίζονται πλέον άπό
τους εχθρούς σου άγαρηνούς.
Τότε πιά της λέει:
-Επειδή, Μητέρα μου, μεσιτεύεις εσύ προς εμένα
γι' αυτούς τους αχάριστους, γιά την δική σου αγάπη
καί γιά τίς δεήσεις τών αγίων μου θά τους ελευθερώσω
σύντομα.(2)
Αμέσως ή Θεοτόκος τόν προσκύνησε καί ξαναγύρισε στον θρόνο της. Σηκώθηκαν και οι άγιοι κατά τάξη καί προσκυνούσαν δυό-δυό ασπαζόμενοι τό έπιγονάτιο του Δεσπότου Χριστού.
Τελευταίοι πήγαμε κι εμείς· εγώ δε ό ανάξιος πλησιάζοντας προς τόν Δεσπότη Χριστό του είπα:
-Κύριε, βοήθει μοι!
Και μου αποκρίθηκε:
-Δανιήλ, πρόσεχε μήν πας στό μαρτύριο, γιατί θά βρε
θείς σε μεγάλο κίνδυνο.
-Κύριε, γενηθήτω τό θέλημα σου, είπα έγώ...
Ευθύς σχίστηκε η στέγη της εκκλησίας καί ό Βασιλέας Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς μαζί μέ τους παριστάμενους αγγέλους, ενώ οι αγιοι πρόσφεραν τά ευχαριστήρια στην Θεοτόκο γιά τήν ελευθερία των χριστανών καί πανηγύριζαν πανευφροσύνως.
Τότε Εκείνη έστειλε προς εμάς τους δύο κάποιον άπό τους παριστάμενους καί μας ανήγγειλε ότι ή Βασίλισσα μας ζητεί…

(1) Πρόκειται γιά τόν σουλτάνο Μουσταφά τόν Γ' ό όποιος βασιλεύει κατά τά έτη 1757-1774. Ή οπτασία του Δανιήλ λαμβάνει χώρα στίς 18 Νοεμβρίου 1764. Πράγματι ό Σέργιος Μακραίος στά Υπομνήματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας τών ετών 1750-1800 αναφέρει ότι ό σουλτάνος αυτός έτρεφε παράλογο μίσος κατά τών χριστιανών, ήταν φοβερός τύραννος καί δυνάστης, «αιμάτων ελύσσα», φθάνει ακόμη νά τόν αποκαλεί «άγριον θήρα». Αυτός λοιπόν ό θηριώδης σουλτάνος επέβαλε στους υπόδουλους χριστιανούς καί πολλές άλλες στερήσεις καί κακουχίες, καθώς καί τό νά φορούν μαύρα ενδύματα (βλ. Κ. Σάθα Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη τ.Γ, σ. 225-226, έκδ. Βενετίας 1872).
(2) Δεν είναι παράδοξο πού μετέγνωσε ο ανεξίκακος Κύριος, «ό μετανοών επί κακίαις άνθρώπων», αφού η μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι πανίσχυρη ενώπιον του. Αυτό είναι φανερό ήδη άπό τήν επίγεια ζωή του Κυρίου Ίησού Χριστού, ό όποιος στον γάμο της Κανά αν καί δέν ήθελε νά θαυματουργήσει ακόμη, καί παρά τό «ούπω ήκει ή ώρα μου», πού είπε προς τήν Παναγία Μητέρα του, έν τέλει υποχωρώντας στην παράκληση της θαυματούργησε μεταβάλλοντας τό νερό σέ κρασί (Ίω. 2,4-11). Αλλά καί μετέπειτα στην ζωή της Εκκλησίας επαναλαμβάνεται συχνά τό ιερό αυτό μυστήριο: Δηλαδή επηρεάζονται ή καί μεταβάλλονται οι βουλές του Θεού από τίς θεοπειθείς πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου. Αυτό ακριβώς αποτελεί ομόφωνη διδασκαλία όλων σχεδόν τών αγίων Πατέρων.