Άρθρο σοκ από το Ορθόδοξο διαδίκτυο για Γερμανία -Ιταλία

[pilotos]

Αγαπητέ φίλε,
η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν είναι κάτι που παζαρεύεται,ούτε κάτι στο οποίο μπορούμε να κάνουμε έκπτωση.Σε καμία περίπτωση δεν αποποιούμαι τις ευθύνες που έχουμε εμείς οι Ορθόδοξοι για την αποχριστιανικοποίηση της κοινωνίας. Δεν φταίει ο Δυτικός Χριστιανισμός μόνο.Φταίμε και εμείς σε πολλά πράγματα.Πρώτα γιατί είμαστε πολλές φορές υποκριτές, δεύτερον γιατί δεν βιώνουμε σωστά την Ορθή πίστη και την έχουμε μετατρέψει σε ιδεολογία και όχι σε εν Χριστώ Ζωή,γιατί παραμελήσαμε την Ορθόδοξη κατήχηση, την ορθόδοξη ερμηνεία της Αγίας Γραφής, την Εξωτερική και εσωτερική Ιεραποστολή και άλλα πολλά.
Αλλά οι προσωπικές μας ατέλειες και η αμαρτωλότητα μας που απαξιώνουν πολλές φορές την Ορθή μας πίστη, δεν αποτελεί άλλοθι για να ξεστρατίσουμε σε αιρέσεις - αμερικανόφερτες με βάση το θρησκευτικό ριάλιτυ σόου των τηλε-ευαγγελιστών και τηλε< προφητών >. Στις αιρέσεις έχουμε < βιασμό > του χριστιανικού ήθους ! Ηθικολογία, ευσεβισμός, κατάκριση όλου του κόσμου, διαλέξεις, φωνές και άναρθρες κραυγές, κατάργηση των Μυστηρίων και της καρδιακής προσευχής ( του ησυχασμού ).Εμείς δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε με αυτόν τον αλλοτριωμένο < χριστιανισμό >, όπου καθένας ερμηνεύει την Αγία Γραφή μόνος του, < μιλάει > κάθε μέρα με τον < κύριο >, < δέχεται > < προφητείες > από τον < κύριο >, φτιάχνει δική του < εκκλησία > ανάλογα με τις αντιλήψεις του...Αυτό δεν μπορεί να γίνει,παρά την αμαρτωλότητά μας...

Η Αλήθεια είναι ΜΙΑ και αδιαπραγμάτευτη.Η Σωτηρία των ανθρώπων όμως έχει πολλούς δρόμους...Και η Αγία Γραφή δέχεται ότι κάθε άνθρωπος ( αλλόθρησκος, ετερόδοξος, άθεος ) θα κριθεί με άλλα κριτήρια από τους Ορθόδοξους.Υπάρχουν άνθρωποι σε αιρέσεις σε όλο το κόσμο ( που δεν άκουσαν ποτέ για την Ορθόδοξη πίστη ). Αυτοί, λογικά, θα κριθούν με βάση το δικό τους < χριστιανισμό > και οι αλλαόθρησκοι με βάση τη συνείδησή τους . Δεν ξέρω όμως πως θα κριθούν όλοι εκείνοι οι αιρετικοί που πολεμούν και υβρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, που κατηγορούν την Εκκλησία , που εγκατέλειψαν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εμείς προσευχόμαστε και γι' αυτούς, ο Κύριος να τους συγχωρέσει και να τους ελευθερώσει.


Ολοκληρώνοντας σου υπενθυμίζω ότι δεν νοιώθουμε κανένα αρνητικό συναίσθημα για τους ετερόδοξους, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να κάνουμε έκπτωση της Αλήθειας.

[GeorgiosM]

Υπάρχουν εβραίοι και μουσουλμάνοι και άλλοι αιρετικοί που σώζονται; Επιτρέπετε να συναναστρεφόμαστε με αλλοδόξους;
Νομίζω λοιπόν πάνω κάτω τα εξής. Παρακαλώ να μου πειτε τη γνωμη σας...διότι μήτε αλάθητος μήτε αγιος είμαι αλλά αμαρτωλός.
Οι γνήσιοι, «ενεργοί» αιρετικοί και αλλόδοξοι δεν σώζονται. Διότι δεν έχουν σταυρό. Αλλά επιλέγουν την πλατειά οδό. Χαίρονται την προσωρινή ζωή και σταυρώνουν Τον Κύριο τους συνανθρώπους τους. Ορισμένοι όμως που είναι χλιαροί απέναντι στην αιρετική πίστη τους, που έχουν γίνει αιρετικοί λόγω ευθύνης άλλων (δεν υπάρχουν κατάλληλοι ορθόδοξοι ποιμένες να τους κατευθύνουν), νομίζω έχουν ελπίδες να σωθούν υπο προϋποθέσεις. Πχ Κρινόμενοι κατά συνείδηση είτε να δείξουν μετάνοια την τελευταία στιγμή. Νομίζω Ο Κύριος θα παραβλέψει την λανθασμένη θρησκευτική τους ταυτότητα και θα μετρήσει τις πράξεις τους και τη ζωή τους. Αν χάρηκαν αυτή την μάταιη ζωή ή αν την θυσίασαν κατάλληλα για το Θεό, για την αιώνια ζωή. Διότι ίσως το κακό τους πλάνησε, τους μπέρδεψε στα δίχτυα του ποτίζοντάς τους δηλητήρια. Τους βρήκε εκτός εκκλησίας και χωρίς προστασία ποιμένων και τους σακάτεψε (μιλώ για τους καλοπροαίρετους). Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος πχ στην αθεϊστική Κίνα σε ένα χωριό, σε ένα περιβάλλον που απουσιάζουν οι ορθόδοξοι, Ο Κύριος έχει τον τρόπο να τον σώσει. Αλλιώς ο άνθρωπος θα ήταν καταδικασμένος στην κόλαση λόγω κακού περιβάλλοντος-όχι απο δική του ευθύνη! Ενώ η σωτηρία είναι προσωπική μας υπόθεση. Τόση είναι η δύναμη Του Κυρίου! Δεν γνωρίζει αδιέξοδα, ακόμη και τέτοιου είδους. Θα τους κρίνει ίσως περίπου ως δίκαιους ή αδίκους. Όχι βέβαια σαν πιστά τέκνα, αλλά σαν τέκνα που διέστρεψε το κακό. Κάποιοι εκ των αιρετικών δεν θα κριθούν ως αιρετικοί αλλά ως πλανεμένοι, δαιμονισμένοι με ευθύνες τρίτων. Με ελαφρυντικά.
Ενα παιδί που παραλαμβάνει από τους γονείς του χλιαρότητα πίστεως και μεγαλώνει μέσα σε ένα αντιχριστιανικό περιβάλλον ίσως «δαιμονιστεί» (πχ γίνει βλάσφημος, πόρνος, κλεπτομανής, πότης κλπ) αλλά ίσως έχει μεγάλα ελαφρυντικά και δεν κριθεί 100% κατά προαίρεση βλάσφημος, πόρνος, κλεπτομανής, πότης κλπ, αλλά επιεικώς, γιατί άλλοι (πχ περιβάλλον) του κόλλησαν το μικρόβιο. Όχι από συνειδητή ελεύθερη δική του επιλογή. Άλλο να γνωρίσεις, να λάβεις ενεργά (να καλλιεργηθείς, να ζυμωθείς) το ορθόδοξο βίωμα και να αρνηθείς Τον Κύριο, και άλλο να πλανηθείς χωρίς να βρεθείς ποτέ πραγματικά εντός της Εκκλησίας. Ο πλανημένος αν δείξει λίγες σταγόνες δακρύων μετανοίας ίσως παραβλεφθούν τα πάθη αυτά. Η ζύμωση παίζει ρόλο. Η μετάνοια βέβαια είναι ασύγκριτα πιο ισχυρή, αλλά αναλόγως τη ζύμωση υπάρχουν και ελαφρυντικά. Όπως η ποιότητα στο κρασί. Άλλη η υπερχιλιόχρονη ορθόδοξη ζυμωμένη παράδοση του Αγίου Ορους και άλλο η σύγχρονη μοντέρνα παράδοση των λαϊκών ενοριών που προσφέρονται στο μέσο πιστό. Θα κριθεί έκαστος με άλλα μέτρα. Ο Κύριος ξέρει ακριβώς.
Λένε ορισμένοι. Ο καλοπροαίρετος μπορεί να δει ένα ελάχιστο ορθόδοξο φυλλάδιο, μια εικόνα και από ψυχρός άθεος να γίνει πυρ! Ναι, συμφωνώ. Αυτό συμβαίνει, αλλά όχι πάντοτε. Αν ήταν έτσι, τότε πχ στη Σαουδική Αραβία και στο Πακιστάν, παιδάκια ή ενήλικες θα έβλεπαν κάπου ένα σταυρουδάκι τυχαία, πχ σε μια ζωγραφιά και θα ανακάλυπταν την ορθή πίστη μόνοι τους σιγά σιγά, θα έχτιζαν εκκλησίες και θα είχαν ιερείς όπως τους δικούς μας ή παρόμοιους! Αγιον Ορος, μονές κλπ χωρίς την παρέμβαση κάποιας ιεραποστολής! Αγγελοδίδακτοι! Μέσω προσευχής. Τουλάχιστον ένα 5% του πληθυσμού θα γινόταν χριστιανοί ορθόδοξοι «αυτοφυείς» μεσω της Θείας Χάριτος! Δεν γνωρίζω να έγινε κάτι παρόμοιο ιστορικά. Αρα έχουν ελαφρυντικά. Ότι εξαιτίας τρίτων (των αρχόντων) στερήθηκαν του χριστιανικού μηνύματος. Και οι ρώσοι από τους έλληνες έγιναν χριστιανοί.
Οι παπικοί; Οι εβραίοι; Πχ μπορούμε να έχουμε σχέση με «καλόκαρδους-καλοπροαίρετους» παπικούς;! Αφού ούτε «χαίρετε» επιτρέπεται; Λεπτά πράγματα. Θέλει λίγη σκέψη. Με τους γνήσιους αιρετικούς -εκείνους που είναι σταυρωτές Του Κυρίου, όχι. Δεν μπορούμε να χαιρόμαστε και να συνεργαζόμαστε μαζί τους τουλάχιστον σε θρησκευτικό επίπεδο, τη στιγμή που η αίρεση σταυρώνει Τον Κύριο. Αλλά με χλιαρούς αιρετικούς, αν ουσιαστικά παραμερίζουν τις εντολές της αίρεσης (εντολές του πονηρού) και ζουν ως δηλητηριασμένα αποίμαντα εσταυρωμένα πρόβατα και όχι ως σταυρωτές-λύκοι, μπορούμε να έχουμε κάποια πάρε δώσε και συναναστροφές με διάκριση (εκεί είναι το δύσκολο), πχ σε ανθρωπιστικό επίπεδο. Πχ όταν ψωνίζεις στο σούπερ μάρκετ δεν χρειάζεται να ρωτάς αν εκκλησιάζονται ή όχι οι υπάλληλοι για συναναστραφείς μόνο με πιστούς και να μην αμαρτήσεις καλημερίζοντας τους άλλους! Ο Λωτ στα Σόδομα ζούσε και λογίστηκε άνθρωπος Του Κυρίου. Ολοι οι άλλοι όμως καταστράφηκαν. Αυτό θέλει διάκριση. Ο Νώε συνεργάστηκε με πολλούς αμαρτωλούς για την κατασκευή της Κιβωτού. Ηταν μια αναγκαιότητα. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος κήρυττε μετάνοια και προσευχόταν μαζί με χλιαρούς πιστούς. Λόγω αναγκαιότητας. Τους νουθετούσε να μετανοήσουν και τους δίδασκε. Οποτε γίνεται κήρυγμα συναναστρεφόμαστε και χλιαρούς αλλά και αιρετικούς μήπως δείξουν μετάνοια. Δεν βιαζόμαστε να τους αποκόψουμε. Μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας-αν μένουν εντελώς αμετανόητοι. Αν όμως δείξουν κάποιο ενδιαφέρον ή ξανάρθουν, ακόμη και αν απλά δείξουν κάποια σημεία δεκτικότητας, ίσως πρέπει να τους ανεχτούμε για έτη (!) ολόκληρα στον περίγυρό μας αντί να τους αποκόψουμε. Θρησκευτικά βέβαια θα είμαστε αποκομμένοι, αλλά ίσως άλλες συναναστροφές να επιτρέπονται ή να επιβάλλονται με διάκριση.
Οσο κάποιος είναι στην αίρεση, ακόμη και χλιαρός να είναι, χρειάζονται αποστάσεις. Δεν μπορείς να τον θεωρήσεις εν Χριστώ αδελφό. Ούτε όμως και άνθρωπο της απωλείας. Ο Κύριος ξέρει ποιοί ακριβώς είμαστε.
Ανθρωπίνως δεν μπορούμε να αποφαινόμαστε αν ένας αιρετικός είναι σωζόμενος ή όχι. Πρέπει να εξετάσεις ολόκληρη τη ζωή του. Και πάλι ίσως κάνεις λάθος. Αρμόδιος κριτής είναι Ο Κύριος.
Ειδικότερα θα εστιάσω στις υποχρεωτικές συναναστροφές. Στην εργασία σου, οι συνάδελφοί σου ή οι πελάτες σου θρησκευτικά μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ως χριστιανός όμως πρέπει να έχεις την τυπική ευγένεια και ανθρωπιά, αντί για ατελείωτο θρησκευτικό έλεγχο. Στα ζητήματα της πίστεως έχεις υποχρέωση να φερθείς ως χριστιανός. Σε άλλα μη θρησκευτικά ζητήματα, άσχετα, στα εργασιακά, θα φερθείς ως καλός εργαζόμενος.
Άλλες ενδιαφέρουσες υποχρεωτικές συναναστροφές με αιρετικούς είναι οι εξής. Είσαι ιερέας ή ιεροκήρυκας. Είναι στο χέρι σου να δείξεις ανεκτικότητα και μακροθυμία, όταν δεις κάποιον αιρετικό να δείχνει δεκτικότητα ή ενδιαφέρον για ζητήματα συναναστροφής μαζί σου. Να αφιερώνεις κάποιον χρόνο προσευχής και συναναστροφής κατά την οποία να δείχνεις ανοχή μήπως τυχόν ποτίζεται μυστικά η καρδιά των πλανημένων ανθρώπων. Παρά να στρέφεις βιαστικά την πλάτη σου αφήνοντάς τους αβοήθητους και αφώτιστους στην αίρεση. Άλλες φορές στο πολύ κοντινό μας περιβάλλον έχουμε ανθρώπους αιρετικούς ή βλάσφημους ή αρνητές ή πλανημένους εν γένει. Η εύκολη λύση είναι να κλείσουμε την πόρτα, να ξεκινήσουμε θρησκευτικό πόλεμο και φαγωμάρα. Να προσπαθούμε να επικρατήσουμε επάνω τους πχ για να διοικεί Ο Κύριος. Σε θρησκευτικά ζητήματα ναι, πχ να γίνει κάποιος γάμος, κηδεία κλπ. Αλλά σε άλλα ζητήματα, ας μην επιδιώκουμε κατευθείαν την αντιπαλότητα αλλά την ειρήνη. Να ημερεύουν ώστε να μαλακώσουν και να δέχονται λίγο λίγο τον καρπό της μετανοίας. Ειδικά όταν δεν τους ελέγχει άνωθεν Ο Κύριος «να τους βάζει στη θέση τους», ας κάνουμε προσπάθεια με υπομονή. Αν υποθέσουμε ότι ο άλλος έχει δαιμονιστεί, θέλει βοήθεια. Με τον αυστηρό έλεγχο θα γίνει χειρότερος. Θα αντιδράσει. Αλλά αν εκμεταλλεύεται την αγάπη και γίνεται χειρότερος, τότε θέλει κόντρα και ισορροπίες.
Υπάρχουν άλλες δύσκολες συναναστροφές. Είσαι επίσκοπος σε μία πολιτεία της Αμερικής. Εχεις να κάνεις κάθε ημέρα με ανθρώπους υψηλών θέσεων αλλά οι χριστιανοι ορθόδοξοι είναι το 1%. Αν κάνεις αδιάκριτα έλεγχο, τέλος. Θα σε διώξουν. Θα κάνεις έλεγχο εκεί που είναι απαραίτητος ή γόνιμος. Όχι απερίσκεπτα. Με τον πόλεμο δεν μεταδίδεται το Ευαγγέλιο, αλλά κυρίως με την ειρήνη και την αγάπη. Ο άμεσος πόλεμος είναι η έσχατη λύση. Η ειρήνη, η μακροθυμία, η αληθινή αγάπη είναι συνήθως ισχυρότερες.
Σου φέρνει ο ταχυδρόμος ένα πακέτο. Ως χριστιανός θα δείξεις αγάπη και σεβασμό στο πρόσωπό του, σαν εικόνα Θεού. Μια στοιχειώδη ευγένεια, μια χριστιανική ανθρωπιά πρέπει να την δείξεις. Αν τώρα μάθεις ότι ο ταχυδρόμος είναι ο αρχηγός μιας άκρως αντιχριστιανικής ομάδας, θα πάρεις το πακέτο, αλλά θα κρατήσεις θρησκευτικές αποστάσεις. Η συναναστροφή σου αυτή δεν θεωρείται θρησκευτική πράξη ή ομολογία ή κάτι τέτοιο. Δεν έχει να κάνει με κάποιο ουσιαστικό ζήτημα πίστεως. Επίσης δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις κάτι περαιτέρω. Πχ έλεγχο. Μπορείς να πάρεις το πακέτο και να φύγεις. Χωρίς να λογιστεί αμαρτία. Αν όμως είναι στο χέρι σου να διαλύσεις την αντιχριστιανική ομάδα, έχεις υποχρέωση να το κάνεις. Πχ διαφωτίζοντας τους αμαθείς περί του Ευαγγελίου κλπ.
Άλλη περίπτωση. Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις τον αρχηγό μιας αντιχριστιανικής ομάδας χτυπημένο «του θανατά» μέσα στα αίματα. Νομίζω ακόμη και να δεν σου ζητήσει βοήθεια, χριστιανικά οφείλεις να νοιαστείς πώς μπορείς να τον βοηθήσεις να μην πεθάνει. Αλλά ως εικόνα Θεού οφείλεις να νοιαστείς. Μήπως αυτή η αγάπη τον οδηγήσει σε μετάνοια, έστω και μερική. Ρίξε ένα σπόρο μήπως βλαστήσει. Αν όμως βλέπεις ότι είναι επικίνδυνος και ότι θα σκοτώσει κατευθείαν με ένα πιστόλι όταν τον βοηθήσεις, τότε μην τον βοηθάς! Γιατί είναι σαν να γίνεις συνεργός. Δώσε του λοιπόν αρχικά μια μικρή βοήθεια, να δεις πως θα το πάρει. Βοήθησέ τον να σώσει τη ζωή του. Αν δεις ότι αποκαταστάθηκε μια χαρά, είναι εκτός κινδύνου αλλά άρχισε να βλαστημάει ξανά, απομακρύνσου. Ελεγξέ τον κιόλας! Να δείχνουμε έλεος. Αυτό το απαιτεί η χριστιανική αγάπη. Ελεος ναι, αλλά όχι συνεργασία σε κακό έργο-ενάντιο της ορθής πίστεως. Αλλά να διακρίνεις κάπως τι γίνεται. Όχι αφηρημένα. Συγκεκριμένα, με επιχειρήματα. Και κράτα και μια επιφύλαξη. Αν ξεγελαστείς να μην γίνεις αιτία τεράστιας καταστροφής.
Άλλο παράδειγμα. Είσαι σερβιτόρος και έρχεται μια ομάδα ραβίνων και ζητά παραγγελία. Ως σερβιτόρος έχεις καθήκον να εξυπηρετείς όλους τους πελάτες. Όμως ως χριστιανός έχεις καθήκον να κρατήσεις θρησκευτική απόσταση – θα είσαι τυπικός- όχι με απεριόριστη αδελφική αγάπη. Εχουμε σημεία αγεφύρωτης διαφοροποίησης.
Αν όμως αρχίζουν να βλασφημούν ή με τη συμπεριφορά τους να χλευάζουν ασεβώς την πίστη μας, έχεις κάθε δικαίωμα και οφείλεις να τους ελέγξεις. Διότι οφείλουμε να σεβόμαστε την πίστη του άλλου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να προσβάλλει την πίστη του άλλου! Παραβιάζει την ελευθερία επιλογής του.
Τώρα θα μου πεις. Δηλαδή να φτιάξουμε τέμενος στους μουσουλμάνους ; Όχι θα σου πω. Μα δεν πρέπει να σεβαστούμε την θρησκευτική ελευθερία επιλογής τους ; Το θέμα του τεμένους είναι πιο πολύπλοκο. Ναι, δικαιούνται να επιλέξουν να θρησκεύουν ελεύθερα, αλλά όχι οι χριστιανοί να τους βοηθάμε να πιστεύουν σε άλλη αντίχριστη θρησκεία! Αυτά έρχονται ενάντια με τα δικά μας θρησκευτικά πιστεύω. Αρα όσο περνάει από το χέρι μας να εναντιωθούμε. Και αυτοί το ίδιο θα έκαναν καταβάθος λόγω θρησκευτικής ασυμφωνίας. Ετσι κάνουν και στις χώρες τους.
Τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα Του Θεού Τω Θεώ.
Οι ανθρώπινες υποχρεώσεις γίνονται απο τα ανθρώπινα και οι θεϊκές υποχρεώσεις από Τον Θεό. Άλλες οι μεν, άλλες οι δε. Ανώτερες οι θεϊκές.
Άλλο παράδειγμα. Κληρονομείς ένα μαγαζί μαζί με ένα ραβίνο! Θα συνεργαστείς όσο θέλεις για να κάνεις τη δουλειά σου, αλλά θα κρατήσεις θρησκευτική απόσταση. Τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα Του Θεού Τω Θεώ. Στην πράξη βέβαια ίσως υπάρξουν εμπλοκές διότι ως άνθρωποι ίσως ξεφύγουμε και παραφερθούμε, άλλοτε από αγάπη, άλλοτε από αδιακρισία, αμέλεια ή κάποια άλλη αιτία. Αλλά αν δείξουμε προσοχή και επιμέλεια έναντι Του Κυρίου, Εκείνος θα μας φωτίσει να συμπεριφερθούμε ακατάκριτα. Ακομη και σε πολύ λεπτά ζητήματα. Αλλά θέλει λεπτότητα, επιμέλεια, ζήλο. Αγώνα. Δουλειά. Μετάνοια.


Περί συναναστροφών με αιρετικούς και αλλοδόξους.
Με αιρετικούς ούτε χαίρετε να μην έχουμε για να μην συμμετέχουμε στις άνομες χαρές τους κλπ. Τη στιγμή που σκίζουν το μανδύα της Εκκλησίας κλπ. Το γράφει το Ευαγγέλιο. Σαφέστατα. Αυτοβούλως λοιπόν να μην ζητάμε πάρε δώσε, ειδικά θρησκευτικές λατρείες κλπ (οικουμενισμός κλπ). Τα του καίσαρος στον καίσαρα και τα Του Θεού Στον Θεό.
Μερικές φορές λόγω κοινωνικών συναναστροφών ίσως έχουμε πάρε δώσε με αλλοδόξους, χλιαρούς ακόμη και αιρετικούς. Πχ επαγγελματικές πχ είσαι σερβιτόρος (διακονείς) και έρχεται μια παρέα ραβίνων να εξυπηρετήσεις. Νομίζω γενικά, υπο κάποιες προυποθεσεις, αν τους σερβίρεις δεν είναι αμαρτία, ή αν είσαι πωλητής ή φούρναρης και εξυπηρετήσεις αλλοθρήσκους. Δηλαδή θα ζητάς ομολογία πίστεως για να δώσεις τη φρατζόλα? Αν αυτοβούλως όμως κινηθείς και πας και πιάσεις πολλές αδελφότητες βέβαια ίσως αλλάζει, διότι «συζείς», συμμετέχεις κλπ. Ισως επιτρέπεται να διακονήσεις χωρίς να λογιστεί αμαρτία, όταν πχ γίνει διακριτικά σε πλαίσια αναγκαστικής συναναστροφής και με αποστάσεις. Πλην θρησκευτικών ζητημάτων. Τα του καίσαρος ίσως εντάξει με διάκριση και αποστάσεις. Εκείνα που είναι άσχετα με πίστη. (πάντως νομίζω ότι κάποτε θα εμπλακεί η πίστη, ακόμη και στα αρχικά άσχετα πίστεως). Επίσης μέσω αυτής της κοινων.συναναστροφής ίσως ρίχνεις και ένα μικρό θρησκευτικό σποράκι. Αγνωστο, πότε ναι πότε όχι. Ακόμη και η ευγένεια της μάνας στο παιδί σποράκι του Κυρίου είναι μερικές φορές.
Οι θρησκευτικές συναναστροφές είναι άλλο. Εκεί δεν μπορείς να βρεις κοινά σημεία, να συμπορευτείς. Παρα μόνο αν δείξει σημεία μετανοίας κλπ.
Κοινωνικά θα τολμήσω να πω ότι…ο Πάπας με έναν ορθόδοξο αρχιερέα ίσως επιτρέπεται να συνομιλήσουν για λόγους όχι λατρευτικούς, θρησκευτικούς κλπ (όπως καμιά φορά ίσως δυστυχώς γίνεται), αλλά επιτρέπεται για λόγους αναγκαστικής συναναστροφής πχ να μοιράσουν μια έκταση οικοπέδων ή να ρυθμίσουν σημεία καθημερινής διαβίωσης-όχι ταύτιση θρησκευτικών θεμάτων κλπ. Φυσικά όχι σαν αδελφό προς αδελφό με απεριόριστες αγάπες, αλλά ως κοινωνική συνεργασία. Με επιφύλαξη βεβαια. Μην ξεκινήσουμε από κοινά σημεία άσχετα με πίστη και καταλήξουμε σε κοινά σημεία σχετικά με πίστη.
Επίσης άλλες αναγκαστικές συναναστροφές είναι με το συγγενικό περιβάλλον. Νομίζω μη θρησκευτικές συναναστροφές επιτρέπονται με διάκριση. (που λέμε καμιά φορά παίζεις το κεφάλι σου κλπ) . Να γίνονται με φόβο Θεού, διότι νομίζω μέσα από αυτές ρίχνεται και σπόρος καμιά φορά.
Αρα ίσως επιβάλλονται ορισμένες φορές. Πχ πήγαινε επίσκεψη και ξοδέψου και ένα γλυκό στον ανηψιό σου ή στο γείτονα ή στο συνάδελφο χωρίς να θεωρείς τα πάντα θρησκευτική πράξη. Ισως ορισμένες φορές δηλώνει άθεος, αλλά έτσι χωρίς να κάνεις θρησκευτικό κήρυγμα, ομολογία κλπ, ίσως κερδίσει σπόρο κλπ σε 20 χρόνια. Μέτρια όμως, ανοίγματα, σε κοινωνικό πλαίσιο. Αλλιώς αν παραγίνει…ίσως αρρωστήσουμε κλπ. Η πράξη δείχνει κλπ. Εξάλλου ό,τι και να δηλώνουν θρησκευτικά οι άνθρωποι, μην βιαζόμαστε πάντοτε να τους αποκόψουμε. Μην βιαζόμαστε σαν να κρίνουμε ποιοι θα σωθούν και ποιοι αποκλείεται να μετανοήσουν. Αυτό είναι έργο Του Κυρίου. Ισως καμιά φορά Ο Κύριος θέλει να συναναστραφούμε μαζί τους για να ωφεληθούν μέσω κάποιων καλών προαιρέσεων που έχουν. Δίκοπο μαχαίρι βέβαια είναι αυτό. Θέλει διακριση.
Αυτοβούλως να αποφεύγουμε τις πολλές συναναστροφές, αλλά ίσως να είναι ωφέλιμο κάποιες περιπτώσεις να μην τους κρίνουμε. Ακόμη και αλλόδοξοι να είναι φανατικοί (!), ας ελπίζουμε ότι ίσως Ο Κύριος σώσει ορισμένους από αυτούς. Πχ κάνουν κάποιο είδος μετανοίας ή κριθούν κατά συνείδηση κλπ.Να με συγχωρείτε για τυχόν λάθη κλπ.

[angieholi]

Οι γνήσιοι, «ενεργοί» αιρετικοί και αλλόδοξοι δεν σώζονται. Διότι δεν έχουν σταυρό. Αλλά επιλέγουν την πλατειά οδό. Χαίρονται την προσωρινή ζωή και σταυρώνουν Τον Κύριο τους συνανθρώπους τους. Ορισμένοι όμως που είναι χλιαροί απέναντι στην αιρετική πίστη τους, που έχουν γίνει αιρετικοί λόγω ευθύνης άλλων (δεν υπάρχουν κατάλληλοι ορθόδοξοι ποιμένες να τους κατευθύνουν), νομίζω έχουν ελπίδες να σωθούν υπο προϋποθέσεις.

Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλο το κείμενό σας, λόγω έλλειψης χρόνου αυτή τη στιγμή αλλά θα μείνω για λίγο στο παραπάνω κομμάτι.
Μεγαλύτερος ζηλωτής από τον Απόστολο Παύλο δεν υπήρξε... κι όμως ο Κύριος βλέποντας την προαιρεσή του τον έκανε τον Μέγα Απόστολο των Εθνών.
Αντίθετα η χλιαρότητα νομίζω πάντοτε βλάπτει... διότι ένας χλιαρός αιρετικός ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα είναι και χλιαρός Χριστιανός;
Το "μυστικό" (αν επιτρέπεται η έκφραση) έγγυται πάντοτε στην προαίρεση του ανθρώπου και στο τι κρύβει η καρδιά του.......
η Αγια Γραφή άλλωστε, μας το υποδεικνύει με τον Απόστολο Παύλο!

[GeorgiosM]

πραγματι δυστυχώς τα εγραψα όλα μαζεμένα...συμφωνώ με την παρατηρηση σας.
αλλά παράλληλα η ορθοδοξία είναι όλη η αλήθεια, ενώ οι αλλες πίστεις δυστυχώς ειναι οπως η μέρα με τη νύκτα...
θελω να πω ότι οφείλουμε να βοηθάμε αλλοδόξους κλπ να γινουν ορθοδοξοι..
άγιοι μόνο στην ορθοδοξία βγαίνουν. φωτίζει Ο Κύριος και άλλους, αλλά νομίζω καμία σχεση με τα δι΄κά μας..
που έχουμε Σώμα και Αίμα! να μια διαφορα...ασύγκριτη.
αλλο αν εμείς περιφρονούμε πολλάκις ή δεν τα εφαρμόζουμε.

[lovethink]

GeorgiosM έγραψε:Οι γνήσιοι, «ενεργοί» αιρετικοί και αλλόδοξοι δεν σώζονται. Διότι δεν έχουν σταυρό. Αλλά επιλέγουν την πλατειά οδό. .

Την πλατειά οδό ; όλες αυτές οι μανάδες που λιμοκτονούν και έχουν γίνει σκελετωμένοι άνθρωποι με μωρά στην αγκαλιά που πάνω τους κάθονται οι μύγες στην Αφρική και σε άλλες χώρες δεν σώζονται ε ; επειδή δεν είναι Ορθόδοξοι ; δηλαδή ο Θεός δεν έχει σχέδιο για αυτούς ; Δεν μπορώ να κλείσω σε τόσο κλειστά πλαίσια έναν Θεό που έφτιαξε όσα βλέπουμε και όσα δεν βλέπουμε.
Σε Ευρωπαϊκές χώρες που ζουν οικογένειες δεν αγωνιούν οι γονείς ; δεν υπάρχει πονος δεν υπάρχει ελπίδα ; Στην Λαπωνία και στα όρη και τα βουνά δεν υπάρχουν ταπεινοί άνθρωποι και αγνοί ; Θα σωθούμε μόνο εμείς επειδή γεννηθήκαμε εδώ και επειδή (θεωρούμε πως )είμαστε το κέντρο του σύμπαντος ;
Νομίζω πως δεν μας πέφτει λόγος ποιός θα σωθεί και ποιός όχι .Εμείς θα πρέπει να ευχόμαστε να σωθούν ΟΛΟΙ ! Και ο Θεός ΟΛΟΙ θέλει να σωθούν
Κρατάμε την πίστη μας ,την Ορθόδοξη παράδοση και δεν βλέπουμε υποτιμητικά κανέναν άνθρωπο.Θα μπορούσε κάλεστα αυτή τη στιγμή που μιλάμε να είχαμε γεννηθεί στην Γουαδελούπη ,στην Αργεντινή ,στο Καϊρο ή όπου αλλού

[GeorgiosM]

αγαπητέ lovethink, συμφωνώ σε αρκετά με αυτό που είπες.ευχαριστώ για τις παρεμβάσεις σου.
οι σεμνοί κ ταπεινοι κ αγνοί που αναφέρεσαι έστω κ αν εχουν θρησκευτ,άγνοια νομίζω θα κριθουν με ελαφρυντικά κ πολλές φορες κατα συνείδηση.
αρα σωζονται. αυτους τους θεωρώ τυπικους ή χλιαρούς ή εν αγνοια αλλοδόξους. πχ κ μουσουλμάνους!
όταν λεω "ενεργούς" αλλοδόξους, αυτούς που εχουν να ζήσουν αξιοπρεπώς, κ μετά θρησκεύουν.
εδω εντοπιζω μια κρισιμη διαφορά. αν θρησκευουν κ γίνονται μαυροι κ καταμαυροι, ή αν θρησκευουν κ γίνονται...προς το πιο "λευκό".
αυτό ομως σηκώνει συζήτηση, την οποία δεν προλαβαίνουμε ευκολα στα μηνυματα, οπότε...συμπληρώνετε, διορθώνετε, μη βαρατε ολοι μαζί ,κλπ!
επίσης το ζητημα της αίρεσης είναι τεράστιο. παίζει ρόλο τι ακριβώς ποιούμε, περα απο τα θρησκευτικά μας πιστευω.
αυτό ισχυει κ για τους ορθοδοξους βεβαια.
ευχαριστώ κ να με συγχωρειτε.

[stathis73]

Καταρχάς Γεώργιε καλώς ήρθες στην παρέα μας, είναι όντως μεγάλη συζήτηση και νομίζω οτι ο μόνος δίκαιος κριτής είναι ο Θεός και ο μόνος που θα αποδώσει δικαιοσύνη προς τους πάντες είτε αυτοί είναι χλιαροί είτε ζεστοί είτε κακόδοξοι ή οπως αλλιώς θέλει να τους ονομάσει κανένας.

Εγω εκείνο που ξέρω ειναι αυτό που ειπε ο ιδιος ο Κύριος μας " οτι θα δείτε στην κόλαση και αντίστοιχα άτομα στον παράδεισο που δεν θα το χωρά ο νους σας"...............αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει, άλλωστε εγώ που είμαι ορθόδοξος θα σωθώ;;;

Ας ελπίσουμε όλοι στο έλεος Του και τίποτα άλλο γιατί οπως ξέρουμε ο μόνος αναμάρτητος επάνω στην γή υπήρξε ο Κυριος μας.

[panagiotisspy]

Καλώς ήρθες Γιώργο,
καλές συζητήσεις νάχουμε αδελφέ μου,
πάντοτε με υπομονή κι' Αγάπη..

Συμφωνώ με τον Lovethink..

Βέβαια σημασία δεν έχει με ποιόν συμφωνώ και αν συμφωνώ,
αλλά σημασία έχει ότι ΕΜΕΙΣ πρέπει να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους,
και να τους βοηθάμε να σωθούν..

Έτσι έχουμε ελπίδα να σωθούμε κι' εμείς..
(και θα σωθούμε ακριβώς επειδή στόχος των ανωτέρω,
δε θάναι να σώσουμε το τομάρι μας,
αλλά τους άλλους..
Γιατί αν στόχος μας είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ η σωτηρία μας για τη σωτηρία μας και αυτοσκοπός το εγώ μας και το συμφέρον μας,
τότε πώς είναι δυνατόν να σωθούμε??)....

Και αυτή είναι τελικά και η ΚΡΙΣΙΜΗ διαφορά ημών των Ορθοδόξων σε σχέση με τους άλλους..
Ότι δηλαδή γνωρίζουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ,
ότι πρέπει να διακρίνουμε πάντα,
πως η σωτηρία μας,
ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΙΝΗΤΡΟ....
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ....

Λοιπόν,
μόνο,
ΑΓΑΠΗ....

[trader21]

Νομίζω πως δεν μας πέφτει λόγος ποιός θα σωθεί και ποιός όχι .Εμείς θα πρέπει να ευχόμαστε να σωθούν ΟΛΟΙ ! Και ο Θεός ΟΛΟΙ θέλει να σωθούν
Κρατάμε την πίστη μας ,την Ορθόδοξη παράδοση και δεν βλέπουμε υποτιμητικά κανέναν άνθρωπο.Θα μπορούσε κάλεστα αυτή τη στιγμή που μιλάμε να είχαμε γεννηθεί στην Γουαδελούπη ,στην Αργεντινή ,στο Καϊρο ή όπου αλλού

Συμφωνώ και νομίζω ότι ένας καλός άνθρωπος δεν πρέπει να περιορίζεται από τα στενά σύνορα μιας θρησκείας. Ο Θεός πιστεύω ότι είναι κοινός για όλους τους ενάρετους.

[GeorgiosM]

ευχαριστώ όλους σας για τις ενδιαφερουσες τοποθετήσεις!
Λοιπόν τώρα ειμαι στο πισι κ τα λεμε καλα...
συμφωνώ κ εγω να εχουμε αγάπη,διακριση κλπ.
να βαλω κ ενα δύσκολο θεμα που πολλες φορες με παιδευει.
Σαρακοστή κ να βλεπεις συγγενεις να τρωνε μπριζολες κλπ, εκκλησιασμός στη χαση κ στη φεξη κλπ,
και αν μιλήσεις να πεις καμια θρησκ.κουβεντα...αρνηση κλπ.
γίνεται να μην πεσεις σε κατάκριση κλπ? θα μου πεις σιωπή κ προσευχή.
συμφωνώ, αλλά μήπως πρεπει να λεμε κ καμια κουβεντα?
και αν με τι τροπο?
κ ενα δυσκολο παραδειγμα να πειτε ιδεες αν θελετε.
πολλές φορες συναντώ παλιούς φιλους/γνωστούς σε παρεες κλπ καλόκαρδους κλπ,
και τους προτεινω με ωραίο τρόπο σε καμια συζητηση να παντρευτουν με θρησκευτικό γάμο κ στραβώνουν κλπ!
εκεί πότε δικαιολογείται να ψυχραθούμε -να στραβώσουμε κ εμείς με τα πολλά- κ ποτε όχι? καμια ιδέα?
εννοώ όταν οι άλλοι ειναι συνεχώς παγωμένοι...θυμώνεις ή δεν θυμώνεις? ισως μου πεις..ανάλογα την καθε φορα.
κανενα επιτυχες περιστατικό?