Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Συζήτηση σχετικά με το Αγιο Όρος γενικότερα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από panagiotisspy »

Αδελφή Αγγελική
Τόσες φορές στο Ορος και κάποια από αυτά τα Γεροντικά δεν τάχω διαβάσει ποτέ.
Να είσαι καλά.
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Το μακάριο τέλος του Γέροντα-Φιλάρετου (δ΄ μέρος)

Όταν είχε περάσει σχεδόν τα 80 χρόνια της ηλικίας του, ύστερα από τη σκληρή άσκηση που έκανε, ο Γέρο-Φιλάρετος, ήρθε σε φυσιολογική αδυναμία και το μεν σώμα του αδυνάτισε, η δε ψυχή του, το φρόνημα και η προθυμία του για την πνευματική ζωή δυνάμωνε και θέριευε πιο πολύ αντί να αδυνατίζει.

Διαισθανόμενος και ο Αββάς Φιλάρετος ότι ο καιρός της εκδημίας του πλησίαζε, παρεκάλεσε τον Γέροντα των αδερφών Δανιηλαίων, Γερόντιο Μοναχό, να δώσει άδεια και ευλογία στα Καλογέρια Δανιήλ και Ακάκιο, να πάνε στην ερημική Καλύβα του, για να ψάλλουν προς δόξαν Θεού, διάφορους εκκλησιαστικούς ύμνους.

Ο Γέρων Γερόντιος, επειδή γνώριζε την πνευματική κατάσταση του Γέροντα Φιλάρετου, έδωκε ευλογία και στους δυό αυτούς καλλίφωνες ψάλτες, οι οποίοι, επειδή αγαπούσαν και ευλαβούντο το Γέροντα Φιλάρετο και για να πάρουν την ευχή του, με προθυμία πολλή και ευλάβεια, πήγαν στην Καλύβα του Γέροντα Φιλάρετου στα Καρούλια και με κατάνυξι έψαλλαν το "Παναγία Δέσποινα..", το "Μη καταπιστεύσης με...." "Τους του Άθω Πατέρας..." και άλλους ωραίους Αθωνικούς ύμνους.

Ο Γέρων Φιλάρετος, από τη χαρά του, τα δάκρυα, σαν δυό βρύσες τρέχανε, από τα μάτια του. Εδόξασε μεγαλόφωνα το Θεό, ευχαριστούσε την Παναγία μητέρα του Χριστού και Θεοτόκο Μαρία και αφού γονάτισε, έκαμε θερμή προσευχή στο Δεσπότη Χριστό, προς τον οποίον είπε: "Να φυλάξεις Θεέ μου, αυτά τα αγγελούδια της ερήμου, τη συνοδεία των αδερφών Δανιηλαίων και να σκεπάζεις σε παρακαλώ Χριστέ μου, όλα τα Καλογέρια, που για την αγάπη σου από θείο έρωτα, αφήκαν τον κόσμο και τα εγκόσμια, μίσησαν τα ψεύτικα αγαθά της γής και ζητούν να απολαύσουν εκείνα τα επηγγελμένα αγαθά της μελλούσης ζωής τα αιώνια. Αυτά τα Καλογέρια, που με τη δύναμι και χάρι σου, ήρθαν εδώ στον ιερό αυτόν τόπο, το Άγιον Όρος, σκέπασε τα από τις πλάνες και παγίδες του Σατανά, αλλά και όλους εκείνους που ζήτησαν καταφύγιο στο λιμάνι αυτό, που λέγεται "Περιβόλι της Παναγίας" και χάρισε τους νήψι στο νού, καθαρότητα και αγνότητα στην καρδιά και ψυχική σωτηρία σ'όλο τον κόσμο. Σε ευχαριστώ Θεέ μου".
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Πνευματική διδαχή του Γέροντα Φιλάρετου (ε΄ μέρος)

Αφού τελείωσε τη θερμή προσευχή του αυτή, τότε, όπως μου αφηγήθηκε ο αδερφός Δανιήλ, άρχισε να κάνει διδαχή με θείες θεωρίες, με υποθήκες αρετής και με θεία επιτεύγματα. Δηλαδή μας είπε, πώς, και με ποιό τρόπο μπορούμε να αρχίσωμε τη νοερά προσευχή, με ποιό τρόπο να αποφεύγωμε τις πλάνες του διαβόλου, ο οποίος με τέχνη σπέρνει τα ζιζάνια του εγωισμού και της υπερηφάνειας στο μυαλό και στην καρδιά εκείνων, που θέλουν να αγωνιστούν και να προκόψουν στη θεία αυτή αρετή και να μπουν στον πνευματικό αγώνα, και ότι αυτοί, θα πρέπει να παλέψουν στήθος με στήθος με το διάβολο.

Θα συναντήσουν, μας είπε, πολλές δυσκολίες, αλλά δεν πρέπει να δειλιάσουν, παρά με ταπείνωσι να επιμείνουν και να λένε όσες περισσότερες ώρες το 24ωρο μπορούνε τη θεία προσευχή το "Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με", αλλά παιδιά μου, προσέξτε αυτό που θα σας ειπώ:

"Την προσευχή αυτή, να τη λέτε ολόκληρη και όχι όπως συνηθίζουν μερικοί και την κόβουν, δήθεν για συντομία, και λένε τη μισή, αυτό είναι πλάνη και απαράδεκτο από τους αγίους Πατέρες, διότι με το να παραλείπωμε το "Υιέ του Θεού" αφαιρούμε τη θεολογική έννοια της προσευχής αυτής, η οποία είναι μεν απλή, αλλά είναι θεολογική και συμπεριλάμβλανει ολόκληρο το Μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας του Υιού και Λόγου του Θεού, όπως λέγει κι ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, και πρέπει να ξέρετε πως η πλάνη του διαβόλου από το σημείο αυτό αρχίζει, στους αγωνιζόμενους να αποκτήσουν τη θεία και ουρανία αυτή προσευχή, η οποία πρέπει να γίνει ένα με την αναπνοή μας, κι όταν συνηθίσουμε να τη λέμε σωστά από την αρχή, τότε ο νούς μας θα καθαρίσει από κάθε γήινη έννοια, εύκολα τότε θα μπαίνει ο νούς μας στην καρδιά, η οποία στην αρχή θα αρχίζει να πιέζεται, να πονεί, θα μας φέρει δύσπνοια, στεναχώρια, αν επιμείνουμε να λέμε έντονα την ευχή, επιμένω ολόκληρη και όχι τη μισή, τότε θα αρχίζουν να υποχωρούν τα πάθη και οι ανθρώπινες αδυναμίες, που μόνιμα φωλιάζουν στην καρδιά μας, η οποία άμα καθαρίσει τότε θα ανάψει το λυχνάρι του θείου φωτός, δηλαδή θα αρχίσουν οι ουράνιες ελλάμψεις, θα στηθεί ο θρόνος του Θεού και αφού γίνουν όλα αυτά κι άλλα πολλά τα οποία με την πράξι θα τα βρείτε μόνοι σας, τότε θα αρχίσουν οι αποκαλύψεις και τα μυστικά επιτεύγματα της πνευματικής ζωής, που άμα σας αξιώσει ο Πανάγαθος Θεός θα ιδήτε, τότε μόνοι σας πλέον, με καθοδηγητή τη θεία χάρι του Παναγίου Πνεύματος, θα προχωρήσετε άφοβα στη προκοπή και πρόοδο της πραγματικής πνευματικής ζωής και θα σας αποκαλυφθούν μυστήρια Θεού, τα οποία δεν λέγονται, παρά μόνον νοούνται και αποκαλύπτονται."
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Ο Άγιος Νήφων - ΠΑτριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Σαν παράδειγμα για ψυχική ωφέλεια και μίμησι σε όσους θέλουν, θα αναφέρουμε στιγμιότυπα από τη ζωή του ευλογημένου αυτού αγίου Νήφωνος, ο οποίος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφού εποίμανε την Εκκλησία του Χριστού επί πολλά έτη, παραιτήθηκε, και γύρισε στη Μετάνοιά του τη Μονή Αγίου Διονυσίου, σαν δόκιμος Μοναχός, επειδή έλειπε χρόνια από το Μοναστήρι και κανείς πλέον δεν τον γνώριζε από τους παλιούς συναδέλφους του.

Ο ηγούμενος τον έβαλε στο διακόνημα να μεταφέρει από το βουνό, με τα μουλάρια, ξύλα, δηλαδή τον έκαμε "Βουρδουνάρη". Λόγω της υπηρεσίας του δε αυτής, έμενε έξω της Μονής στο σταύλο.

Οι Μοναχοί από το Μοναστήρι μέσα, βλέπανε να βγαίνει κάθε νύχτα από του Βουρδουναριό - το σταύλο - πύρινη φλόγα που έφτανε στον ουρανό. Τούτο γινόταν πολύν καιρό, τότε οι πατέρες που βλέπαν αυτό το υπερφυσικό φαινόμενο, το ανέφεραν στον ηγούμενο της Μονής. Εκείνος με προσευχή παρακαλούσε το Θεό να του αποκαλύψει τι σημαίνει αυτό. Ο Θεός απεκάλυψε στον ηγούμενο, ότι "αυτός που έχετε τοποθετήσει στο Βουρδουναριό να κουβαλάει ξύλα από το δάσος, είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νήφων, που ήταν πριν αδερφός της Μονής σας."

Ο ηγούμενος, τη νύχτα που του αποκάλυψε ο Θεός το εκπληκτικό αυτό θαύμα, πήρε τους ιερείς και Διακόνους φορεμένους τα ιερά άμφια και τους αδερφούς της Μονής με λαμπάδες και θυμιάματα και πήγαν όλοι στο Βουρδουναριό. Εκεί βρήκαν στο σταύλο τον Πατριάρχη να έχει υψωμένα τα χέρια και να προσεύχεται στο Θεό. Από τα χέρια του βγαίναν φλόγες, που σαν λαμπάδες φτάνανε μέχρι τον ουρανό.

Ο ηγούμενος μ'όλο το ιερατείο έπεσαν γονατιστοί και είπαν στον άγιο Νήφωνα: "Φτάνει Πατριάρχη μου η ταπείνωσι, έλα στο μοναστήρι σου και πάρε την ποιμαντική ράβδο που σου ανήκει για να μας ποιμάνεις και οδηγήσεις όλους ημάς εις νομάς πνευματικών χαρισμάτων."

Η Μονή μέχρι σήμερα έχει σαν θεία δώρα, τα αγιασμένα Λείψανα του θεοφόρου τούτου πατρός Νήφωνος που εκπέμπουν θείο άρωμα και ουράνια ευωδία.
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Ο έγκλειστος Όσιος Λεόντιος ο Μυροβλήτης

Ο άγιος Λεόντιος, λέγουν οι Πατέρες, ότι έζησε περισσότερα από 75 χρόνια στην υπακοή έγκλειστος μέσα στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου και δε γνώριζε που είναι η πόρτα της Μονής, επειδή ούτε στο προαύλιο δεν είχε ποτέ του βγεί, έστω και περιεργείας χάριν, αλλά αφοσιωμένος στην υπακοή και στο διακόνημά του, από το δωμάτιό του πήγαινε στην εκκλησία, από την εκκλησία, που ήταν και το διακόνημά του, πήγαινε στην κοινή τράπεζα και απ'εκεί πάλι στο δωμάτιο για τη συνέχεια της ποθητής νοεράς και αδιαλείπτου προσευχής.

Δεν γνώριζε ποτέ τι θα ειπεί αντιλογία ή άρνησι στην υπηρεσία που ο ηγούμενος και οι προεστοί του ώριζαν, αλλά πάντοτε πρόθυμος είχε μάθει τις δύο κυριώτερες λέξεις που έχει η γλώσσα της Καλογερικής, η μία είναι το "Ευλόγησον" και η άλλη είναι το "να είναι ευλογημένο" μέσα σ'αυτό το λεξικό περικλείεται ολόκληρη η Καλογερική, εκείνος που προβάλλει για τον άλφα ή βήτα λόγο αντιρρήσεις και προφασοδικαιολογίες, εκείνος καπηλεύεται τη σωτηρία του και δε βρίσκεται στα πλαίσια της υπακοής, όταν αυτός μόνος του διαλέγει σε ποιό διακόνημα θα πάει και που θα υπηρετήσει, αυτός δεν έχει καμία σχέσι με την πραγματική Καλογερική. Ενώ ο ευλογημένος αυτός όσιος Λεόντιος βρήκε με την αυταπάρνησι και την υπακοή το δρόμο της σωτηρίας και του αγιασμού.

Προείδε και προείπε το θάνατό του και άφησε για παράδειγμα, στους επιγενόμενους, τη ζωή του. Του οσίου τούτου το λείψανο, όταν το μετέφεραν στο Κοιμητήρι για να το ενταφιάσουν, έβγαλε άγιο μύρο με άρρητη ευωδία, για τούτο λέγεται μυροβλήτης.

Αυτοί οι δύο πατέρες (Οσιος Λεόντιος και Άγιος Νήφων), με τη ζωή τους μας έδειξαν τον αληθινό δρόμο, που πρέπει εκείνος που θέλει να σωθεί να ακολουθήσει. Το παράδειγμα των οσίων τούτων και θεοφόρων Πατέρων μιμήθηκαν και μέχρι σήμερα μιμούνται, ασκούνται και γυμνάζονται πολλοί Μοναχοί και Πατέρες σε όλες τις ιερές Μονές του Αγίου Όρους. Έτσι και η Μονή αυτή ανέδειξε πολλούς άλλους αγίους και αγωνιστές Μοναχούς, όπως ο πατήρ Ισαάκιος, ο πατήρ Λάζαρος και άλλοι πολλοί, τους οποίους ο Κύριος και Θεός των όλων γνωρίζει.
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
petrosathonas
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1460
Εγγραφή: Σάβ Νοέμ 29, 2008 4:55 pm

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από petrosathonas »

Ο Άγιος Νήφων έκανε και τους αγγέλους να φρίττουν με την υπακοή και την ταπείνωσή του.

Η ζωή στο κοινόβιο είναι μαρτυρική. Είναι όμως σίγουρος δρόμος σωτηρίας. Γι' αυτό και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης θέσπισε τους κανόνες του κοινοβιακού μοναχισμού.

Η αγαπημένη μου θέση όταν πάω στη Μονή Διονυσίου είναι πίσω από τον αριστερό χορό, μπροστά από τη μεγάλη κολώνα και την εικόνα του Αγίου Διονυσίου του κτήτορος της μονής. Σ' αυτήν την εικόνα ο Άγιος κρατάει στα χέρια του επιγραφή που λέει "Εν τω κοινόβιω καθεζόμενος τω κανόνι ηκολούθει"
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Δέσε σχοινί γύρω στον Άθωνα

Μερικοί Μοναχοί έχουν το χάρισμα της υπομονής και με τη βοήθεια του Θεού αποφασίζουν και μένουν σταθεροί και μόνιμα όλη τους τη ζωή σε Μοναστήρι ή Σκήτη ή Κελλί ή όπου ετάχθησαν, σύμφωνα με το ρητό: "Έκαστος εν ω εκλήθη αδερφοί, εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ" (Α΄ Κορ. Ζ΄ 24).

Άλλοι πάλι, με τη συγκατάθεσι του πνευματικού τους, μένουν έγκλειστοι μέσα σε σπηλιές και ασκητήρια, που είναι τέλεια απομονωμένοι από τους άλλους Πατέρες και αδερφούς "ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οις δέδοται" (Ματθ. ΙΘ΄ 11).

Υπάρχει όμως και άλλη τάξι Μοναχών, τους οποίους οι παλαιοί Πατέρες, ωνόμαζαν "Κυκλεφτάς". Οι Μοναχοί αυτοί, είτε από ζήλο αρετής να μάθουν πολλά, είτε από κακή συνήθεια, είτε από συνέργεια και πόλεμο του Σατανά, δεν μπορούν να μείνουν σε ένα μέρος ή σε μια κατάστασι ζωής. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στους Μοναχούς, αλλά και σε πολλούς κοσμικούς στον έγγαμο βίο, οι οποίοι παρουσιάζουν αστάθεια ζωής, αστάθεια εργασίας και αστάθεια χαρακτήρος ακόμη.

Ένας από του Μοναχούς αυτούς, είχε τη συνήθεια να μη μπορεί να μείνει σε ένα μέρος, αλλ' έφευγε από το ένα Μοναστήρι και πήγαινε στο άλλο κι από 'κεί αλλού κι έτσι κύλαγε ο χρόνος της ζωής του γύρω γύρω σ'όλα τα Καθιδρύματα του Άθωνα.

Μια μέρα, που για πολλοστή φορά, ξεκίνησε να φύγει από ένα Κοινόβιο Μοναστήρι για να πάει σ'άλλο ιδιόρρυθμο, όταν βγήκε έξω από το Μοναστήρι 'κείνο βλέπει μπροστά του το Διάβολο ο οποίος του είπε: "Αββά πάλι φεύγεις, αμάν βρε Γέροντα, 40 χρόνια τώρα έχω σπάσει τα πόδια μου και κουράστηκα να σε μεταφέρω από το ένα μέρος στο άλλο, δε βαρέθηκες να φεύγεις; Κάτσε επιτέλους σε ένα μέρος".

Ο Μοναχός στο Σατανά είπε: "Οι Άγιοι Πατέρες μας άφηκαν παράδοσι, σύμφωνα με την οποία, αν δεν μπορούμε να μείνουμε σε ένα μέρος, να δενόμαστε με ένα σχοινί από τον Άθωνα και να γυρίζωμε σ'όλο το Άγιον Όρος, και με τον τρόπο αυτό να μαζεύωμε από όλους τους Πατέρες το μέλι της αρετής και πνευματικής ζωής. Κι εγώ, για την αγάπη του Χριστού κάνω το ίδιο, εσύ όμως, τι δουλειά έχεις κι ανακατεύεσαι στα πόδια μας; Δεν ξέρεις πως τελικά ο Χριστός θα νικήσει; Ο Κύριος επιτιμήσει σε ακάθαρτο πνεύμα ύπαγε οπίσω μου Σατανά".

Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή, γιατί το επιχείρημα τούτο είναι πολύ επικίνδυνο, διότι, γίνεται κακή συνήθεια κι ο άνθρωπος είναι ωραίο πράγμα να είναι σταθερός, μόνιμος και θετικός στα λόγια, στα έργα, στις αποφάσεις του και σ'όλο τον τρόπο της ζωής του, αν θέλει να προκόψει, παρά να γυρίζει από τον ένα τόπο στον άλλο!
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Ο πνευματικος Παπα-Δανιήλ ερημιτης

Στο ησυχαστικο Καλυβι του Αγιου Πετρου, ο Πνευματικος Παπα-Δανιηλ ηταν πολυ προχωρημενος στην κατα Θεον ζωη και εναρετη πολιτεια, τοσο που τον αξιωσεν ο Θεος, καθε Σαββατο, να κοινωνει και να δινει τα Αχραντα Μυστηρια, το Σωμα και το Αιμα του Δεσποτη Χριστου, στους Αγιους, οι οποίοι, πριν απο 70 χρονια, κυκλοφορουσαν στα μερη εκεινα και κατα καιρους, οπως ομολογουν πολλοι σεβασμιοι και αξιοπιστοι Πατερες, φανερωνωνται οπου και σ'οποιον, προβλεπουν αυτοι, πως η εμφανισι τους θα οικοδομισει και θα οδηγησει αυτον ή αυτους που θα τους ιδουν, στην εναρετη ζωη και στον θειο ζηλο της νοερας προσευχης και αγνης πολιτειας.

Οι Αγιοι αυτοι, δεκα τον αριθμον, περιφερονται στα ερημικοτερα μερη του Αθωνα και ειναι αορατοι, πριν απο πολλα χρονια παρουσιαστηκαν στον Πνευματικο τους Παπα-Δανιηλ και τον παρακαλεσαν να τους κοινωνει και μεταδιδει τα "Αγια των Αγιων" του Θεου Μυστηρια, αλλα δεν πρεπει, του ειπαν, να μαθει κανεις την πραξι αυτη. Του ωρισαν πως θα πηγαινουν καθε Σαββατο και θα πρεπει την ημερα εκεινη να μη δεχεται κανεναν επισκεπτη, κι αν τυχον παει κανεις, να φροντιζει εγκαιρα να τον διωχνει.

Τουτο γινονταν πολλα χρονια κι ο Πνευματικος Παπα-Δανιηλ τα καταφερνε ετσι, που να μη βρισκεται εκει κανεις, οταν θα πηγαιναν οι Αγιοι αυτοι ερημιτες, ουτε ο υποτακτικος του Παπα-Αντωνης, που κι αυτος ηταν πνευματικος, αλλα κατα την εντολη των ερημιτων Αγιων κι απ'αυτον το ειχε αποκρυψει.

Ενα Σαββατο ομως, απο φθονο του πειρασμου ή από απλη συμπτωσι, την ωρα που θα πηγαιναν οι ερημιτες, επισκεφτηκε τον Πνευματικο ενας μακρινος αδερφικος του φιλος, τον οποιο επειδη δεν προλαβε να διωξει, τον εκρυψε στην εκκλησια.

Οι Αγιοι πηγαν στον Πνευματικο, και ο ξενος απο την κρυπτη του, εβλεπε τους Αγιους που κοινωνουσαν απο το παραθυρο της προσκομιδης. Οταν τελειωσε η θεια Κοινωνια, οι Αγιοι ευχαριστησαν τον Πνευματικο, ζητησαν συγχωρεσι και του ειπαν, πως επειδη δε φυλαξε τη συμφωνια που ειχαν κανει, δεν προκειται να τους ξαναειδει. Και πραγματι, απο τοτε δεν τους ειδε αλλη φορα, λεγουν δε μερικοι Πατερες, πως μετα πηγαιναν στον Πνευματικο Παπα-Γρηγορη, που εμενε στη Μικρη Αγιαννα και κοινωνουσαν απ'αυτον, οσο βρισκονταν αυτος στη ζωη. Μετα κανεις δεν γνωριζει τι απεγιναν.
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Οι ασθένειες είναι δώρα Θεού

Στην Καλύβα "Άγιος Χρυσόστομος" της Κουτλουμουσιανής Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος, βρίσκεται ακόμη στη ζωή και ασκητικά αγωνίζεται ο Μοναχός Δανιήλ, ο οποίος, όπως μας βεβαίωσε ο ίδιος και από άλλους πατέρες, πληροφορηθήκαμε, είκοσι και πλέον χρόνια είναι άρρωστος, πονεί το κεφάλι, η μέση, τα νεφρά, η καρδιά, τα πόδια και πολλές φορές όλο το σώμα.

Σε πολλούς γιατρούς πήγε, πολλές εξετάσεις, ακτινοσκοπήσεις και ακτινογραφίες έκανε, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Οι γιατροί δε βρίσκουν καμία σωματική οργανική βλάβη ή πάθησι, ο αδερφός όμως ακόμη υποφέρει από ανεξήγητη ασθένεια, στην οποία δεν μπορούν να τον βοηθήσουν οι γιατροί και η επιστήμη.

Πρίν από λίγα χρόνια, την 27 Ιουλίου, στην αγρυπνία του Αγίου Παντελεήμονος, ο αδερφός Δανιήλ, με πίστι πολλή και δάκρυα στα μάτια, παρακάλεσε τον Άγιο Παντελεήμονα, πρός τον οποίο είπε: " Άγιε του Θεού και προστάτη της Σκήτης μας, συ που είσαι γιατρός και για την αγάπη του Χριστού μαρτύρησες και έχυσες το αίμα σου, κάμε αγάπη και παρακάλεσε το Δεσπότη Χριστό να μου δώσει την υγειά μου, να μπορώ κι εγώ υγιής να δοξάζω το όνομά Του και να ψάλλω στις αγρυπνίες."

Λέγοντας αυτά, ο μοναχός Δανιήλ, από τον πόνο και την κούρασι, τον πήρε λίγο ο ύπνος και βλέπει σε όραμα τον Άγιο Παντελεήμονα να είναι γονατιστός μπροστά στο θρόνο του Θεού και να παρακαλεί για την υγεία του αδερφού.

Ο μοναχός Δανιήλ, άκουσε το Δεσπότη Χριστό να λέει στον Άγιο Παντελεήμονα: "Αδερφέ μου μεγαλομάρτυς Παντελεήμων, μήπως είσαι εσύ πιο σπλαχνικός από μένα; Ή αγαπάς πιο πολύ από μένα τους ανθρώπους; Γνωρίζω πως για την αγάπη μου έχυσες το αίμα σου, αλλά μήπως εγώ δεν έχυσα και για την ψυχική σωτηρία των ανθρώπων δε χύνω κάθε ημέρα το αίμα μου; Μάθε ότι θέλημα μου είναι και συμφέρει πολλές φορές το σώμα να είναι άρρωστο για να σωθεί η ψυχή. Έτσι θέλω πολλοί άνθρωποι να σωθούν."

Όταν άκουσε αυτά, ο αδερφός Δανιήλ, ξύπνησε και δόξασε το όνομα του Θεού, ευχαρίστησε και τον Άγιο Παντελεήμονα για την προσπάθεια και μεσιτεία του, κι αμέσως, όπως μας είπε ο ίδιος, έφυγε ένα βάρος από πάνω του και πληροφορήθηκε, πως πρέπει να φέρει με υπομονή, με χαρά και με ευχαρίστησι το σταυρό και την κατάστασι της ασθενείας του.
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ιστορίες απο το Γεροντικό του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από angieholi »

Αυτοί που πάνε στην υπακοή δεν πνίγονται

Στην Ιερά Μονή Γρηγορίου, επί Ηγουμενίας του Πελοποννήσιου Παπα-Συμεών, όπως μου διηγήθηκαν σεβάσμιοι Γέροντες της Μονής αυτής, συνέβη κάποτε να λείπει για εργασίες της Μονής ο ηγούμενος αυτός και στη θέσι του Τοποτηρητή - αντικαταστάτη, άφησε τον Παπα-Χαράλαμπο, ο οποίος από συμβάν ανεξάρτητο της θελήσεως του, είχε παραιτηθεί από την ιερωσύνη.

Ήταν χειμώνας, η θάλασσα αγριεμένη και πολύ φουρτουνιασμένη. Οι Πατέρες είχαν ανάγκη από τρόφιμα κι έπρεπε να πάνε στο Μετόχι της Μονής, στο "Μπαλαμπάνι", εκεί που σήμερα είναι το χωριό του Ν. Μαραμαρά στη Σιθωνία.

Ο ηγουμενεύων Παπα-Χαράλαμπος έδωκε εντολή να πάνε τρείς Μοναχοί με αρχηγό τους τον Μοναχό Αυξέντιο.

Οι Μοναχοί αυτοί, βλέποντες τον καιρό μπουρινιασμένο, στην αρχή είχαν αντορρήσεις αλλά στην επιμονή οτυ τοποτηρητή και για την υπακοή, είπαν: "Θα πάμε κι ας πνιγούμε".

Με το καΐκι του Μοναστηριού ξεκίνησαν, ο καιρός χειροτέρευε αλλά μπροστά στην υπακοή είπαν, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο.

Ώσπου να πάρουν αέρα τα πανιά και να ανοίξει δρόμο το πλεούμενο, ξεκίνησαν με τα κουπιά. Η θάλασσα όμως που δεν κάνει αστεία, ούτε δέχεται παλληκαριές και δεν γνωρίζει λεπτομέρειες από την υπακοή. Μόλις άνοιξαν λίγο, ζήτημα να είχαν ξεμακρύνει από τον Αρσανά περίπου δύο μίλια, ένα μεγάλο κύμα έστειλε για πάντα το καΐκι στο βυθό της θάλασσας.

Η απόστασι ήταν μικρή και από το Μοναστήρι είδαν το καΐκι που βούλιαζε, οι Πατέρες που ήταν μέσα πνίγηκαν και ως εκ του θαύματος γλύτωσε ένας κοσμικός που ήταν και καπετάνιος, αλλά αυτός αρρώστησε με ψηλό πυρετό και βγήκε από το καΐκι πριν ξεκινήσει, λίγο έξω από τον Αρσανά.

Ο Παπα-Χαράλαμπος με τους Πατέρες της Μονής έκαναν παράκλησι στην Παναγία και τον Άγιο Νικόλαο, αλλά ήταν αργά πλέον, διότι δεν υπήρχε καμμία ελπίδα σωτηρία του καϊκιού και των επιβατών του.

Με κλάματα και τύψεις συνειδήσεως, πήγε στο δωμάτιό του ο Τοποτηρητής του ηγουμένου, Παπα-Χαράλαμπος και έκαμε θερμή προσευχή για τους πνιγμένους αδερφούς, από τον πολύ δε κόπο, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα τον πήρε ο ύπνος και τότε, άκουσε την πόρτα του κάποιος να κτυπά. Ρώτησε από μέσα ποιός είναι και τι θέλει τέτοια ώρα; Απ'έξω ήρθε απάντησι και είπε: "Είμαι ο Αυξέντιος." Ο Παπα-Χαράλαμπος ξαφνιάστηκε από την απάντησι αυτή και είπε: "Πώς είσαι ο Αυξέντιος; Μείς είδαμε το καΐκι να βουλιάζει στη θάλασσα και νομίσαμε πως όλοι πνιγήκατε, συ πώς γλύτωσες;" Η φωνή απ'έξω είπε: "Ξέρεις εσύ και πιστεύεις, πως αυτοί που πάνε στην υπακοή να πνίγονται;"

Ο Παπα-Χαράλαμπος έτρεξε αμέσως να ανοίξει την πόρτα για να μπεί μέσα ο αδερφός, αλλά έξω από το δωμάτιό του, όταν άνοιξε την πόρτα δεν ήταν κανείς. Έτρεξε στο διάδρομο, αλλά πουθενά δε φαινότανε τίποτα. Τότε κατάλαβε πως ήταν φωνή διαμαρτυρίας από τους Μοναχούς, οι οποίοι, με την επιμονή του καλά και σώνει να πάνε, έπαθαν τηνν ζημιά αυτή και πνίγηκαν, με μόνη τη διαφορά πως εκείνοι που πνίγηκαν για την υπακοή δεν κολάστηκαν, αλλά η αδιακρισία αυτού που τους έστειλε στάθηκε η αιτία να πνιγούν.

Από τη στιγμή εκείνη και όλη του τη ζωή, ο Παπα-Χαράλαμπος, έκλαιγε απαρηγόρητα για τον άδικο πνιγμό των αδερφών της Μονής. Ενώ εκείνοι πήραν τον αμαράντινο στέφανο της υπακοής και ζούν αιώνια στη βασιλεία των ουρανών. Ο δε Παπα-Χαραλάμπος τελείωσε οσιακά στη Μονή τη ζωή του, με ειλικρινή μετάνοια εξομολογούμενος τω Κυρίω και ζητών συγχώρησι από τους Πατέρες της Μονής.
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Το Αγιο Όρος”