Αγία κόρη , Πιερίας, Ολυμπος / Βροντού Πιερίας

[smarti]

[smarti]

Στην Βροντού Πιερίας,στους πρόποδες του Ολύμπου, υπάρχει ένα μικρό ξωκλήσσι που ονομάζεται Αγία Κόρη.
Σύμφωνα με τον θρύλο της περιοχής, η Αγία Κόρη ήταν μία κοπέλα την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η οποία ήταν πολύ όμορφη και θέλησε να την πάρει στο χαρέμι του ο Πασάς.'Ομως η κοπέλα ήταν αφιερωμένη στο Θεό και αρνήθηκε την πρόταση του Πασά. Ο Πασάς φυσικά είχε διαφορετική άποψη και είπε στους υποτακτικούς του να του την φέρουν με το ζόρι.
Η κοπέλα κατάφερε να το σκάσει, παίρνοντας μαζί της μία εικόνα της Παναγίας και αναζήτησε καταφύγιο στον Όλυμπο, στις βάθρες της Βροντούς, ενώ ο Πασάς είχε στείλει ξωπίσω της ένα τσούρμο υπηρέτες με σκυλιά για να την φέρουν νεκρή ή ζωντανή.Κυνηγημένη και εξαντλημένη, ακούγοντας τα σκυλιά να πλησιάζουν, κρύφτηκε σε μια κουφάλα ενός δέντρου και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας την βοήθεια της Παναγίας για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Οι προσευχές της εισακούστηκαν και ο κορμός έκλεισε γύρω της. Φυσικά οι Τούρκοι δεν την βρήκαν πουθενά και γύρισαν πίσω για να πούνε στον Πασά πως η κοπέλα χάθηκε και πως μάλλον θα έπεσε σε κάποια από τις χαράδρες και σκοτώθηκε. Ποτέ κανείς δεν έμαθε τη απέγινε η κοπέλα.
Ώσπου,ύστερα από χρόνια, ένας υλοτόμος κόβοντας ένα δέντρο, βρήκε μέσα στον κορμό ένα γυναικείο σκελετό, και από το κομμένο δέντρο άρχισε να αναβλύζει αγιασμός. Τότε όσοι γνώριζαν την ιστορία της κόρης στην περιοχή, έκαναν την σύνδεση και έχτισαν ένα εκκλησάκι γύρω από το δέντρο, στην μνήμη της. Επειδή κανείς δεν ήξερε το όνομα της, το ονόμασαν Αγία Κόρη [κόρη σημαίνει κορίτσι]
Η μνήμη της γιορτάζεται την ημέρα της Αγίας Τριάδας και είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους κατοίκους των κοντινών χωριών. Το αγίασμα της λένε πως είναι θαυματουργό και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για θαύματα που έχουν συμβεί κατά καιρούς.

[smarti]

[smarti]

Y.Σ.Τις φωτογραφίες δεν τις έβγαλα εγώ...! Τις βρήκα στο internet!

[evagelia]

ΝΑ ΕΣΑΙ ΚΑΛΑ ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΜΟΥ!1ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΗ!!ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ

[chrisa84]

ΤΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΗΡΕΜΑ..
ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ, ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΕ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ.
ΜΠΡΑΒΟ SMARTI!!!

[smarti]

Τι θα λέγατε, πρώτα ο θεός, συνάντηση την άνοιξη εκεί? Έχει όμως αρκετή πεζοπορία από ότι άκουσα...και από ότι μας λέει και η Χρύσα μας, θα πρέπει να είναι πολύ ωραία! Θα σας πάω και σε ένα εγκαταλειμμένο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, πού χρησιμοποιείται και σαν χριστιανική κατασκήνωση το καλοκαίρι να δείτε τι όμορφα είναι...είναι πολύ παλιό το μοναστήρι..Και θα ενημερωθώ αν θέλετε αν μπορεί να γίνει εκεί και Θεία Λειτουργία ... και το βραδάκι...απόδειπνο σε ένα μικρό εκκλησάκι μόνο με κεράκια..Τι λέτε σας αρέσει η ιδέα? Έχετε αρκετό καιρό να σκεφτείτε την ιδέα μου....και αν μπορέσετε να το συνδυάσετε με διανυκτέρευση θα δούμε πάρα πολλά!!



Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου
Άρχισε η ίδρυσή του πριν από την εισβολή των Τούρκων. Πριν ολοκληρωθεί ο κύριος ναός, ο επικεφαλής μπέης των Τούρκων εμπόδισε τις εργασίες και οι κάτοικοι τού έδωσαν γερό μπαχτσίσι, για να τους επιτρέψει να συνεχίσουν. Τους ανάγκασε, όμως, να χτίσουν κάτω από το έδαφος τρία σκαλοπάτια, διότι ήταν υπόδουλοι. Επίσης τους έβαλε και διάφορους άλλους περιοριστικούς όρους. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο μπέης πήγε να ελέγξει τις εργασίες, ο αρχιμάστορας έχτιζε στην άκρη του γκρεμού και στην ερώτηση του μπέη, αν φοβάται, απάντησε ότι τον φυλάει ο Αϊ Γιώργης. Τότε ο μπέης του είπε να ρίξει το τάσι με το νερό που έπινε στον γκρεμό και να βοηθήσει ο Άγιος να μην σπάσει. Έτσι και έγινε. Το τάσι όχι μόνο δεν έσπασε, αλλά στάθηκε όρθιο και δε χύθηκε ούτε το νερό. Βλέποντας το θαύμα ο Τούρκος τους άφησε να συνεχίσουν χωρίς να τους ενοχλεί.

Όταν η μονή τελείωσε, επανδρώθηκε από μοναχούς. Διοικούνταν από τον επίσκοπο Πέτρας. Είχε στην κυριότητά της 400 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης στη Ρητίνη και 300 στο Μοσχοπόταμο. Στα χρόνια της ακμής του είχε κοπάδια αιγοπροβάτων, βοοειδών και αλόγων, τα περισσότερα από τάματα των πιστών.

Κάθε χρόνο οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, τη Μεγάλη Πέμπτη, δίνανε το γάλα στη μονή , το κάνανε γιαούρτι και το προσφέρανε στους προσκυνητές τη δεύτερη μέρα του Πάσχα που γιορτάζει ο Άγιος. Το μοναστήρι εγκαταλείφτηκε οριστικά από τους μοναχούς την περίοδο 1940-1943.

Η μονή ήταν χώρος συγκέντρωσης των οπλαρχηγών κατά το Μακεδονικό Αγώνα. Υπήρχε μία καταπακτή μυστική, η οποία ξεκινούσε από το ιερό του ναού και κατέληγε στο βόρειο μέρος του μέσα σε πυκνό δάσος.

Το μοναστήρι λεηλατήθηκε τη δεκαετία 1950-60 από δύο αρχαιοκάπηλους από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι, αφού αφαίρεσαν 4 μεγάλες εικόνες και 12 μικρές, συνελήφθησαν, καταδικάσθηκαν και επέστρεψαν τα κλοπιμαία. Έγινε και δεύτερη κλοπή και αφαιρέθηκαν διάφορα αντικείμενα μεταξύ των οποίων και τα Βημόθυρα, που ήταν ξυλόγλυπτα και αγιογραφημένα.

Η μονή είναι χτισμένη σε εξαιρετική τοποθεσία με θέα προς την πεδιάδα και τη θάλασσα. Αιωνόβια δέντρα γύρω της συνθέτουν μια θαυμαστή εικόνα και λαμπρύνουν το ησυχαστήριο αυτό των Πιερίων. Η απόκρημνη βόρεια και η ανατολική πλευρά του περιβόλου της μονής δε χρειάστηκαν ποτέ ιδιαίτερα έργα που θα προστάτευαν το εσωτερικό της, όπου είναι χτισμένος ο μικρός ναός του αγίου Γεωργίου. Τα κελιά είναι χτισμένα μόνο στη νότια και τη δυτική πλευρά του περιβόλου. Πρόκειται για ναό (βασιλική) με ξύλινη στέγη, ο οποίος επισκευάστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Εσωτερικά είναι ολόκληρος αγιογραφημένος. Η πρώτη τοιχογράφηση έγινε στα 1494. Σήμερα φαίνονται μόνο δυο παραστάσεις του 1494. Η μία εικονίζει τον ΄Αγιο Γεώργιο έφιππο να φονεύει το δράκοντα, πάνω από την πόρτα εισόδου και η δεύτερη τον ΄Αγιο Κεράμιο με αποτυπωμένη τη μορφή του Χριστού μέσα σε κόγχη του βόρειου τοίχου του ιερού. Ο υπόλοιπος ναός διατηρεί τοιχογραφίες του 1619. Μια επιγραφή στο νότιο τοίχο αναφέρει το όνομα ενός επισκόπου Πέτρας, του Ακάκιου και του ηγούμενου της μονής Διονυσίου. Τα κτίσματα της μονής τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται από τη μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης ως κατασκήνωση κατά τη θερινή περίοδο. Η μονή είναι ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία που έχει να επιδείξει ο νομός Πιερίας. Απέχει από τη Ρητίνη 2,5 χιλιόμετρα και η πρόσβαση σήμερα είναι πολύ εύκολη καθώς υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Παλαιότερα η πρόσβαση γινόταν από ένα δύσβατο μονοπάτι που ονομαζόταν "καγκέλια".

Και σήμερα στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου από τη γύρω περιοχή. Μετά το πέρας της λειτουργίας ακολουθεί λαϊκό πανηγύρι με χορούς και φαγοπότι, που είναι προσφορά του Δήμου Πιερίων και δημοτικά τραγούδια όπως:

"Στου¨Άι-Γιώργη την αυλή

εκεί βαρούν τα σήμαντρα

να μαζευτούμε σήμερα να

πάμε κλάψα στον Πασά,

αμάν, αφέντη βασιλιά.

Μας γκρέμισαν το "ίρτσι μας"

και μας και τα κορίτσια μας. "

[smarti]

image043.jpg

[smarti]

pieria_dPierion14.jpg