"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Μάξιμε, βοήθειά σας το προσξήνυμα
και πάντα με υγεία να πορεύεσαι με την οικογένειά σου.
Ο ενθουσιασμός σου έφτασε μέχρι εδώ
μακάρι να μ αξιώσει ο Θεός να κάνω κι εγώ το προσκήνυμα αυτό!

Να είσαστε καλά κι ευλογημένοι. Κατάλαβες τώρα γιατί έχω αδυναμία σ΄αυτή τη μονή; Είναι όλοι τους καταπληκτικοί. Υπάρχει τόση ζεστασιά γι΄αυτό επέμενα να πάτε. Τώρα θα με καταλαβαίνεις που σου λέω ότι είναι άλλο πράγμα να μείνεις το βράδι σε κελί. Μπορείς να επισκεφτείς τον τάφο του Γέροντα, ακούς το αγιονέρι που τρέχει, όλα αυτά τα πουλιά. Υπάρχει ζωή!!!
Μπήκατε στο κελάκι του π. Ιακώβου; προσκηνύσατε το ράσο του; Είναι καλά ο π. Κύριλλος; Τον είδατε μόνοι σας; Το θυμόταν ο π. Γαβριήλ ότι θα πάτε;
Καλή ξεκούραση και καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!

Maxime lipame pou den mporesa na ertho.

agiooros έγραψε:Maxime lipame pou den mporesa na ertho.

Μην στεναχωριέσαι. Είμαι σίγουρος ότι στην πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάω :)

Κατ αρχήν συγνώμη που "ξεθάβω" θέματα ετών αλλά θέλω για τη συγκεκριμένη μονή να σας διηγηθώ ένα προσωπικό μου θαύμα.
Να σας πω εδω ότι, μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού, προσπαθούσαμε και για ένα δεύτερο χωρίς αποτέλεσμα. Κάναμε θεραπείες, επισκέψεις σε γιατρούς, πάλι χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μας είχε γίνει ένα άγχος, το οποίο επέτεινε περισσότερο και ο μικρός τότε γιός μας ο οποίος μας το ζητούσε έντονα, σε βαθμό τέτοιο, ώστε κάθε βράδυ έκανε τη προσευχή του σιωπηλά και στο τέλος, για να το ακούμε εμείς, φώναζε "και κάνε μου Θεούλη και ένα αδελφάκι!!"
Είχαμε πάει για διακοπές λίγων ημερών αρχές του 1999 με τη γυναίκα μου και το γιό μου (7 ετών τότε) σε μια αγροτουριστική μονάδα στη Βατερή, λίγο έξω απ΄τη Λίμνη Ευβοίας.
Δεν γνωρίζαμε τη μονή και σε σχετική συζήτηση που είχαμε για τα μέρη που μπορεί να δει κανείς, μας πρότειναν τη Μονή του Οσίου Δαυίδ. Εκεί λοιπόν ο πατέρας Γαβριήλ, (δεν τον γνωρίζαμε τότε) έπιασε κουβέντα με τον γιό μου Κωνσταντίνο. Του λέει τι θες πιo πoλύ? ότι θέλεις ζήτα το από τον Αγιο κι αυτός θα στο δώσει. Πήγε ο μικρός μπροστά στην εικόνα και ζήτησε ένα αδελφάκι. Τότε ο πατέρας Γαβριήλ τον ρώτησε τι ζήτησε και του είπε ότι ο Αγιος θα στο δώσει το αδελφάκι σου.
Και πράγματι λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 1999 γεννήθηκε ο μικρός Παναγώτης Δαυίδ.
Η Βάπτιση έγινε στη Μονή 21/5/2000 σε μια συγκλονιστική τελετή από τον ιερομόναχο Αλέξιο (Τωρα βρίσκεται σε μετόχι της μονής στη Σκόπελο). Σε όλους τους παρευρισκόμενους στη βάπτιση (πάνω από 100 άτομα από Αθήνα, χωρίς ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία) η τελετή έμεινε αξέχαστη. Κράτησε πάνω από δύο ώρες, γιατί ο πατήρ Αλέξιος εξηγούσε στον κόσμο το κάθε τι σχετικό με τη βάπτιση, γιατί το κάνουμε αυτό, το συμβολίζει κλπ. πάντα με ευχάριστη και εύθυμη διήγηση. Παρ΄ όλα αυτά, κανείς δεν κουράστηκε, δεν ακουγόντουσαν ψίθυροι, ούτε και κανείς βγήκε έξω από το ναό καθ΄όλη τη διάρκεια της βάπτισης.
Όταν στο τέλος της τελετής θελήσαμε να δώσουμε κάτι, έστω για τη μονή, δε δέχτηκε το παραμικρό, το μόνο που ζήτησε ήταν μια μπομπονιέρα να θυμάται τον μικρό Παναγιώτη Δαυίδ όπως νας είπε. Απο τότε επισκεπτόμαστε τη μονή τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, με εξαίρεση τα δυο τελευταία χρόνια που μια σειρά από γεγονότα δεν μας άφησν ακόμη να πάμε. Θα πάμε πιστεύω σύντομα γιατί "εκκρεμεί" κι ένα τάμα για την είσοδο του μεγάλου γιού στο Πανεπιστήμιο.
Ήθελα απλώς να το μοιραστώ μαζί σας...

Να 'σαι καλά βρε Στάθη!

aposal έγραψε:Να 'σαι καλά βρε Στάθη!

Ο Όσιος Δαυίδ να μας έχει όλους καλά.

Νάσαι καλά Στάθη
Δεν έχω αξιωθεί να πάω ακόμα , άντε να δούμε πότε θα μας παρασύρει – σαν μικρά παιδιά που είμαστε - ο Νικόλας ο Αγιο Όρος να το κάνουμε.
Δόξα τω Θεώ Αυτός Πάντων Ένεκεν
και πρώτα απ' όλα που υπάρχουμε.

Είναι ένας χώρος πολύ ευλογημένος. Η παρουσία του Οσίου Δαυίδ και του γέροντος Ιακώβου είναι αισθητή. Έχω πάει δύο φορές και μακάρι ο Θεός να με αξιώσει να πάω κι άλλες...Κι όλο τον κόσμο.
Πολλά θαύματα...Μεγάλη η χάρη τους.

Προχθές το Σάββατο (11/5/2013) αποφασίσαμε για μια αυθημερόν επίσκεψη - προσκύνημα στον Οσιο Δαυίδ. Είναι από τις πλέον αγαπημένες μου μονές (επειδή: viewtopic.php?f=31&t=2377&start=30#p176131).
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να προλάβουμε το καραβάκι των 9, τα καταφέραμε και φτάσαμε γύρω στις 10,30 στη Μονή. Εκτός από εμένα ήταν επίσης η σύζυγος, ο μικρός γιός, η μητέρα μου και η αδελφή μου. Παρά το γεγονός ότι είχαμε πάει τελευταία φορά το καλοκαίρι του 2011 (πριν τη κοίμηση του Γέροντος Κυρίλλου) είχαμε μαζέψει αρκετές "χάρες" που θέλαμε να μας κάνει ο Όσιος Δαυίδ. (Σοβαρούτσικα προβληματάκια υγείας, εξετάσεις ο μικρός κλπ). Την ώρα που προσκυνούσαμε στο καθολικό ήρθε ένας Ιερομόναχος (δεν θυμάμαι να τον είχα δει άλλη φορά) και έβγαλε την κάρα του Οσίου και προσκυνήσαμε εμείς και άλλοι προσκυνητές. Μόλις άδεισε λίγο από το πολύ το κόσμο, ζητήσαμε από τον Ιερομόναχο να διαβάσει μια ευχή στην αδελφή μου που πρόκειται να κάνει μια σοβαρή επέμβαση, και στον μικρό Παναγιώτη-Δαυίδ που σε λιγες εβδομάδες θα δώσει για το Lower.
Μας διάβασε σε όλους , μετά ρώτησε την αδελφή μου τι επέμβαση θα κάνει, της διάβασε ευχή, είδε σε ΄μένα κάτι σημάδια στο χέρι με διάβασε, διάβασε τον γιό, τη μητέρα, ξανά την αδελφή μου, και μη τα πολυλογώ, μας αφιέρωσε καμμιά ώρα περίπου από μόνος του χωρίς εμείς (εκτός απο τη πρώτη ευχή) να του το ζητήσουμε. Ρωτήσαμε το όνομά του, Άνθιμος, και ρωτήσαμε αν θα βλέπαμε και τον Γέροντα Γαβριήλ, πράγμα λίγο δύσκολο γιατί ήταν εκτός μονής, και μετά θα τελούσε έναν γάμο το παρεκκλήσι.
Μη σας κουράζω, πετύχαμε τον Γέροντα Γαβριήλ την ώρα που ερχόταν στη Μονή, μας δέχθηκε, μας διάβασε και αυτός και μας σταύρωσε με το λείψανο του Οσίου. Εμείς νομίσαμε ότι μπορεί και να μη μας θυμόταν, αλλά θυμόταν και τον μεγάλο μου γιό τον Κωνσταντίνο και ενώ μας λέει: μπα, που να σας θυμάμαι, χαμογελώντας μας ρωτάει, Ο Κωνσταντίνος τι κάνει;
Μας ξανασταύρωσε και φύγαμε.
Σ΄ αυτό το μοναστήρι ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι ο Θεός διαλέγει έναν έναν τους υπηρέτες του για να υπηρετούν Αυτόν και να αναπαύουν εμάς!!!
Ήταν από τα πιό όμορφα προσκυνήματα της ζωής μου και απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...