ενταξει ειναι φυσιολογικο αν γερνας να χτυπαει η καμπανα και γι αυτο βλεπουμε στις εκκλησιες γεροντακια(αλλωστε γι αυτο δεν εδωσε τοσο εντονα γηρατεια ο Θεος στον ανθρωπο?)
Αλλα ειναι αληθεια οτι και εγω εχω δει καμποσους νεους(σαμπως ξερουμε ποτε θα πεθανουμε εδω που τα λεμε?) στις εκκλησιες που συχναζω(τοσο στην ροδο οσο και στην θεσσαλονικη)οχι παντου αλλα εχω δει και με κανε εντυπωση.Ειναι παρηγορο.Το κακο ειναι οτι υπαρχει μια χιονοστιβαδα νεων(τουλαχιστον απο το περιβαλλον μου)που και πιστευουν και εχουν ετσι μια ευσεβεια,αλλα πανε σπανια στην εκκλησια απο ραθυμια(σαμπως και μεις δενε χουμε τις μερες μας που μαστε ραθυμοι?τουλαχιστον για μενα ειναι καμποσες )...
Στο πρώτο θέμα που έθεσες ήδη απάντησες από μόνος/η σου. Η σχέση με το Χριστό και την Εκκλησία δεν έχει ηλικία! Δεν πηγαίνει κάποιος στην Εκκλησία επειδή κοντεύει να πεθάνει και άρα να προλάβει να συγχωρεθεί.
Τώρα επειδή προφανώς αναφέρομαι στη Ρόδο (έχω ήδη αναφέρει σε άλλο θέμα τα Δωδεκάνησα) θα διαφωνήσω μαζί σου ως προς το πλήθος των νέων γιατί ακριβώς πιστεύω ότι τους πιάνει μια σχετικά έντονη ραθυμία.
Ακόμη νομίζω ότι αν πιστεύεις και είσαι ευσεβής (το β' ενικό δεν αναφέρεται σε σενα) δεν πηγαίνεις σπάνια στην Εκκλησία. Θα διαφωνήσω δηλαδή στο σημείο που λες ότι υπάρχουν νέοι που πιστεύουν αλλά δεν εκκλησιάζονται. Ναι μπορεί να πιστεύουν αλλά αυτό δεν αρκεί έτσι από μόνο του. Εξάλλου εαν ο εκκλησιασμός δεν χρειαζόταν δε θα υπήρχε. Όμως σίγουρα είναι κάτι αναγκαίο, κάτι ζωτικό για τον Ορθόδοξο.
Η ομορφότερη εμπειρία μου όσον αφορά εκκλησιασμό ήταν πριν μερικά χρόνια όταν ανακαινιζόταν ο ιερός ναός του προσκυνήματος της Αγίας Βαρβάρας (Αιγάλεω) που εκκλησιάζομαι συχνά και η οποία ανήκει ως γνωστόν στην Αποστολική Διακονία.
Τότε ή λειτουργία ετελείτο σε ένα ΔΩΜΑΤΙΟ ενός παλαιού κτιρίου εκεί δίπλα. 5-6 εικόνες κρεμασμένες στους τοίχους, ένας Εσταυρωμένος με ένα καντήλι μπροστά Του , ένα τραπέζι που χρησίμευε για Αγία Τράπεζα, ένα ψαλτήρι και μερικές καρέκλες για τους πιστούς.
Η αίσθηση ήταν ότι βρισκόσουν σε ναό των πρώτων αιώνων.
Η ατμόσφαιρα απλά καταπληκτική. Η Θεία Λειτουργία ετελείτο ανάμεσα στους πιστούς. Μπορούσες να σταθείς δίπλα στην Αγία Τράπεζα και να νοιώσεις λίγο από το δέος που αισθάνεται ο Ιερέας που τελεί το μυστήριο.
Βέβαια γρήγορα η εκκλησία ανακαινίστηκε και πλέον σφύζει από κίνηση και άγια προσκυνήματα (εκτός από το Τίμιο Ξύλο, μέρος από τα λείψανα της Αγία Βαρβάρας που επέστρεψαν από την Ιταλία, αυτές τις μέρες φιλοξενεί λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου).
Στην εκκλησία έχει κανείς τη χαρά να ακούει να ψέλνουν φοιτητές του θεολογικού οικοτροφείο που είναι δίπλα στο ναό. Ιερουργεί ο πατέρας Μελέτιος, ιδιαίτερα σεβάσμιος γέροντας και πρόσφατα δημοφιλής για τους εξορκισμούς του που σου προκαλούν τρόμο!
Επίσης έχει κανείς τη χαρά να βλέπει συλλειτουργούς τις Κυριακές ορθόδοξους ιερείς από όλο το κόσμο που τελούν μέρος της ακολουθίας στη γλώσσα τους. Πρόσφατα συχνά συλλειτουργεί ιερέας από τη Μαδαγασκάρη!
Τέλος οφείλω να προειδοποιήσω (…) ότι κάποιες περιόδους (το καλοκαίρι κυρίως) εκκλησιάζονται στο ναό μαζί με τους ορθόδοξους πιστούς καθολικοί ιερείς και καλόγεροι που διδάσκονται ελληνική γλώσσα και ορθόδοξη λατρεία και διαμένουν στο παράπλευρο οικοτροφείο. Αυτό για όσους έχουν τα γνωστά προβλήματα συμπροσευχής κλπ κλπ…
Στα Ιωάννινα πολύ με αναπαύει ο ναός των Αγίων Αναργύρων στο Κάστρο (τόσο ο ψάλτης όσο και ο ιερέας συμβάλλουν τα μέγιστα σ' αυτό), αν και υπάρχουν πολλοί ναοί που απολαμβάνει κάποιος τον εκκλησιασμό.
Στην Αθήνα πάλι αγαπάω τον ναό του ευαγγελιστού Λουκά στο Ιπποκράτειο (μάλλον εξ' αιτίας κυρίως του ιερέα του).
Εδώ στο Λίβερπουλ με "χάλασε" το γεγονός ότι η λειτουργία της Κυριακής αρχίζει 11:30 , αλλά με αναπαύει ότι έχω ναό να λειτουργηθώ...
Με ¨χάλαγε" και μένα η δεύτερη λειτουργία στις μεγαλουπόλεις και για το γεγονός ότι χάνεται η ενότητα της ενορίας (μου φαινόταν αδιανόητη), αλλά δεν μπορώ πλέον να μην αναγνωρίσω ότι γίνεται κατ' οικονομία και θεωρώ πολύ σημαντικούς όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
Τελικά μάλλον το σημαντικότερο όλων είναι η δική μας προετοιμασία, καθώς αυτή καθορίζει και τη διάθεσή μας. Σίγουρα το καλό περιβάλλον βοηθά τους "ανώριμους" όπως εμάς και γι'αυτό το αναζητάμε... αλλά ειλικρινά ζηλεύω κάποιους που ό,τι και να γίνεται γύρω τους μένουν ανέγγιχτοι από τη βαβούρα, τους κακόφωνους ψάλτες, τους θορυβούντες επιτρόπους, τον αερολογούντα ιεροκύρηκα και καταφέρνουν να κοινωνούν με το Θεό και για μας τους υπόλοιπους που απλά παρευρισκόμαστε...
Σας ζητώ συγνώμη, γιά ένα μικρό διάλειμμα και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων που θα μου επιτρέψετε να σας παρουσιάσω έναν άλλο Ναό Θεού ζώντος :
Τι ψυχούλα ο στατηγός Μακτυγιάννης ακούστε τον :
Μάθενα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου… Πάγω εις τον Κωλέτη και του λέγω…δεν μας αφήνεις πλέον ησύχους να ζήσουμεν εδώ εις την ματοκυλισμένην μας πατρίδα με την θρησκείαν μας, αλλά μας τζαλαπατάς και μας διαιρείς… Γνωρίζομεν τις ενέργειες τις μυστικές των ξένων όπου εργάζονται δια την θρησκείαν μας. Θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν. Τώρα θα γένεις κομμάτια απ’ αυτά πού εργάζεσαι εσύ με τους όμοιούς σου κι αφήνεις και τους ξένους κι εργάζονται διά την θρησκείαν μας. Μου λέγει : Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβη μέτρα διά σένα. Του είπα : Κουσούρι να μην κάμης εσύ και η κυβέρνησή σου! Σηκώθηκα κι έφυγα. Τότε έστειλε στρατιώτες, την νύκτα, μου τριγύριζαν το σπίτι. Έρχονταν πάντοτε άνθρωποι και μόλεγαν να θυλαχτώ, ότι θα με σκοτώσουνε, ότι έχω πολλούς οχτρούς. Τους λέγω : Οχτρούς αν τους έκαμα, δε λυπώμαι, ότι κακό κανενού δεν έκαμα διά το νιτερέσιόν μου. Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ότι θέλουν άς μου κάμουν.
silver έγραψε:Οχτρούς αν τους έκαμα, δε λυπώμαι, ότι κακό κανενού δεν έκαμα διά το νιτερέσιόν μου. Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κιʼ ότι θέλουν άς μου κάμουν.
φίλε Σιλβερ αυτο το τελευταίο το κρατάω....μάλλον θα το βάλω ως αβαταρ..ευχαριστω!!! >:D< >:D< >:D< >:D<
Μάθενα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου… Πάγω εις τον Κωλέτη και του λέγω…δεν μας αφήνεις πλέον ησύχους να ζήσουμεν εδώ εις την ματοκυλισμένην μας πατρίδα με την θρησκείαν μας, αλλά μας τζαλαπατάς και μας διαιρείς… Γνωρίζομεν τις ενέργειες τις μυστικές των ξένων όπου εργάζονται δια την θρησκείαν μας. Θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν. Τώρα θα γένεις κομμάτια απ’ αυτά πού εργάζεσαι εσύ με τους όμοιούς σου κι αφήνεις και τους ξένους κι εργάζονται διά την θρησκείαν μας. Μου λέγει : Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβη μέτρα διά σένα. Του είπα : Κουσούρι να μην κάμης εσύ και η κυβέρνησή σου! Σηκώθηκα κι έφυγα. Τότε έστειλε στρατιώτες, την νύκτα, μου τριγύριζαν το σπίτι. Έρχονταν πάντοτε άνθρωποι και μόλεγαν να θυλαχτώ, ότι θα με σκοτώσουνε, ότι έχω πολλούς οχτρούς. Τους λέγω : Οχτρούς αν τους έκαμα, δε λυπώμαι, ότι κακό κανενού δεν έκαμα διά το νιτερέσιόν μου. Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ότι θέλουν άς μου κάμουν
Εδώ, ο Χένρι Κίσινγκερ το 1994.
The Greek people are a difficult if not impossible people to tame, and for this reason we must strike deep into their cultural roots. Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail, thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East.
Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να δαμάσει κάποιος τον Ελληνικό λαό. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές του ρίζες, μπορεί τότε να τον αναγκάσουμε να συμβιβαστεί. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πολιτιστικά και ιστορικά του αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά του να αναπτύσσεται, να διακρίνει τον εαυτό του, ή να αποδεικνύει ότι μπορεί να νικά, τοιουτοτρόπως να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικά απαραίτητα σχέδιά μας στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Βρήκα το θέμα και το ξεφάβω . Εκκλησιάζομαι στην Αγ. Φωτεινή Ν. Σμύρνης εδώ και 17 περίπου χρόνια παρότι δεν είναι η ενορία μου. Υπάρχει πλήθος νέων κάθε Κυριακή και είναι αρκετά ήσυχα (ε, βέβαια μην κάτσετε και δίπλα στο παγκάρι ). Πέρα από αυτό το τέμπλο είναι το ξυλόγλυπτο πανέμορφο τέμπλο της Αγ. Φωτεινή Σμύρνης από όπου το φέρανε οι πρόσφυγες. Έχει και αρκετές οικογένειες με τα μωρά και τα παιδάκια τους. Στις παρακλήσεις δε η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν κάτω των 35 ετών και ήταν αρκετά ελπιδοφόρα η εικόνα του ναού. Βέβαια δεν είναι τυχαίο . Όμως οι πιο όμορφες Κυριακές που έχω ζήσει ήταν στον ναό της δημιουργίας του Θεού, κάτω από αμέτρητα πλατάνια, δίπλα σε κάποια πηγή.... ελπίζω να έχω το μυαλό να τις θυμάμαι μέχρι τέλους (της εδω ζωής ε; ).
«Ιδού βαδίζω…» Κύριε, δέξου με
ξεχνώντας τον πολύ μου ρύπο…
Εσύ που ακούς τον κρυφό πόθο μου
και της καρδιά μου κάθε χτύπο.
Την Μεγάλη Τρίτη το απόγευμα βρέθηκα στη Νέα Σμύρνη. Περπατώντας στην πλατεία με τα πολλά νερά και μετά στο μεγάλο δρόμο που περνάει το τραμ είδα από μακρυά στο τέλος μιας ανηφόρας έναν ωραίο ναό. Ανέβηκα για να προσκυνήσω. Μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν η Αγία Φωτεινή. Μέσα ήταν πολύ κατανυκτικός κι ας είχε πολύ κόσμο. Και πολλοί νέοι. Το τέμπλο καταπληκτικό. Και το καμπαναριό είναι αριστούργημα.
Επίσης πολύ μου άρεσε ο Ναός του Αγίου Ελευθερίου στου Γκύζη. Έχει πολύ ωραίες τοιχογραφίες.
καλημερα σε ολους σας , Το δικο μου αγαπημενο μερος για προσευχη και ηρεμια ειναι η Ι Μ Ταξιαρχων στην Αιγειαλιας και η Ι Μ της Παναγιας των Παντων Χαρα στο Καλενζι Κορινθιας οπου εκει λειτουργουσε ο Γεροντας και τετοια λειτουργια δεν εχετε ξανακουσει ,θυμαμαι πολυ κοσμο να εχετε απο την αθηνα και αλλα μερη για τον ιδιο λογο, αν και η εκκλησια τοτε δεν ηταν ακομα αγιογραφημενη η κατανυξη ,η ταξη ,η ευπρεπεια και η προσευχη απο ολους τους παρεβρισκομενους ,σε εκανε να νομιζεις οτι εισαι μονος σου ,μαζι με το θεο ,και η συναρπαστικη ,αγγκελικη φωνη του γεροντα σε ανεβαζε στον ουρανο, σε αγριπνυες θυμαμαι ,κοιτοσα εξω απο το παραθυρο ,τον ενασρο ουρανο και ενοιωθα την ΑΠΟΛΥΤΗ ηρεμια .
. Εκκλησιάζομαι στην Αγ. Φωτεινή Ν. Σμύρνης εδώ και 17 περίπου χρόνια παρότι δεν είναι η ενορία μου. Υπάρχει πλήθος νέων κάθε Κυριακή και είναι αρκετά ήσυχα (ε, βέβαια μην κάτσετε και δίπλα στο παγκάρι 
και ήταν αρκετά ελπιδοφόρα η εικόνα του ναού. Βέβαια δεν είναι τυχαίο 
ελπίζω να έχω το μυαλό να τις θυμάμαι μέχρι τέλους (της εδω ζωής ε;