Ένα άλυτο Μυστήριο - Πώς έφτιαξαν τις μονές στα Μετέωρα

[Merkourios]

Διάβασα τυχαία το παρακάτω κείμενο, τμήμα του οποίου παραθέτω.

-------------------------------

Aναρρίχηση στα Mετέωρα

Tα Μετέωρα βρίσκονται σε γεωγραφικό μήκος 21ο 38ʼ ανατολικά και γεωγραφικό πλάτος 39ο 44ʼ βόρεια, στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με το όρος Αραράτ της Τουρκίας, τη Μαγιόρκα της Ισπανίας και το Ντένβερ στις ΗΠΑ.

Λόγω της γεωγραφικής τους θέσης, η κατάλληλη περίοδος για αναρρίχηση είναι από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο.

Το χειμώνα η υγρασία δεν επιτρέπει την αναρρίχηση, ωστόσο, ο Ιανουάριος έχει καταγραφεί από έμπειρους αναρριχητές ως ιδανικός μήνας για αναρρίχηση τον χειμώνα, λόγω της ηλιοφάνειας. Οι αναρριχητές, πάντως, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι μονές των Μετεώρων είναι κλειστές για το κοινό τον χειμώνα.

Παρότι οι πρώτοι αναρριχητές στα Μετέωρα ήταν οι ίδιοι οι μοναχοί γύρω στο 1300 μ.Χ., δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για το πώς αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή των κάθετων βράχων και να αρχίζουν να χτίζουν τις μονές τους.

Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι κατά την αναζήτηση των πρώτων εκείνων σημείων και ευρημάτων πάνω στους βράχους, που θα έδειχναν τον τρόπο, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι μοναχοί,

βρέθηκε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν είχε χρησιμοποιηθεί κανένα τεχνικό μέσο, ούτε καν ανεμόσκαλα ή σχοινί!

Eνα από τα άλυτα μυστήρια σχετικά με τα Μετέωρα είναι ο μεγάλος σταυρός από μέταλλο, που σήμερα βρίσκεται στη Μονή Βαρλαάμ.

Όπως λέγεται, ο Τσάρος της Σερβίας, ζήτησε το 1348 να τοποθετηθεί ο σταυρός στον απρόσιτο βράχο του Αγίου Πνεύματος για να συμβολίζει τη νίκη του εναντίον της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.

Όταν το 1975 ο σταυρός έπρεπε να μεταφερθεί, λόγω του μεγάλου βάρους του, χρησιμοποιήθηκε ελικόπτερο. Καθώς, παρόλη την ενδελεχή μελέτη,

δεν βρέθηκε κανένα ίχνος αναρρίχησης πάνω στον βράχο του Αγίου Πνεύματος, δεν έχει απαντηθεί έως σήμερα το ερώτημα πώς ο σταυρός αυτός ανέβηκε στην κορυφή πριν από 600 και πλέον χρόνια.

H συμφωνία που έγινε μεταξύ των εκπροσώπων των μοναχών και των αναρριχητών, όταν επετράπη από τους πρώτους η αναρρίχηση στην περιοχή, συμπεριλαμβάνει την υποχρέωση των δεύτερων να προστατεύουν με κάθε τρόπο τη φυσική ομορφιά και τη γαλήνη του τοπίου, το οποίο αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο της φύσης, αλλά και της ανθρώπινης πίστης.

------------------------------------------



Στό παραπάνω κείμενο υπάρχουν 2 ερωτηματικά ( καί ένα τρίτο δικό μου).


1) Πώς ανέβηκαν οί πρώτοι μοναχοί στα Μετέωρα καί μάλιστα καί τα υλικά κατασκευής τέτοιων συγκροτημάτων, όταν σήμερα ούτε έμπειροι αναρριχητές δεν μπορούν να ανέβουν μόνοι τους επάνω ( όχι και να ανεβάσουν και υλικά), μιά καί τα Μετέωρα έχουν έναν από τούς μεγαλύτερους βαθμούς αναρριχητικής δυσκολίας;

2) Πώς ανέβηκε ο σιδερένιος Σταυρός στην κορυφή της Μονής Βαρλαάμ πού σήμερα μόνο με ελικόπτερο καί μετά μεγάλης δυσκολίας μετακινήθηκε;

καί,

3) Από ποιές άραγε γεωλογικές μεταβολές καί πρό πόσων αιώνων, έγιναν αυτοί οί αποκεκομμένοι πανύψηλοι βράχοι μέσα σ΄ ένα ατέλειωτο κάμπο;

Ευχαριστώ αναμένοντας κάθε σκέψη σας...

[yiorgos31]

Ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τα μυστήρια του διαστήματος, ενώ δεν έχουμε ακόμα δώσει απαντήσεις στα μυστήρια της γης. Όπου υπάρχει Θεός υπάρχει κι ένα μικρό θαύμα. Δηλαδή παντού. Εμείς απλά δεν το βλέπουμε...

[Carlos]

Καλημέρα, θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

1. Οι πρώτοι μοναχοί ανέβηκαν με αναρίχηση πιθανών βοηθούμενοι από τους ντόπιους βοσκούς οι οποίοι από παλαιότερα ανέβαζαν σε ορισμένους βράχους τα πρόβατα τους την άνοιξη για να τραφούν απο το πλούσιο χορτάρι των κορυφών. Μία από αυτές τις κορυφές είναι και του μοναστηριού του Αγίου Μοδέστου στην οποία ανεβαίνεις και σήμερα χωρίς σκοινι. Επίσης θα πρέπει να υπολογίσουμε και το γεγονός οτι οι άνθρωποι τις εποχές εκείνες ήταν υπερβολικά πιο σκληραγωγημένοι από εμάς σήμερα και δεν νομίζω οτι ένας ντόπιος βοσκός θα έβρισκε δύσκολη μια αναρίχηση V βαθμού σύμφωνα με την κλίμακα της UIAA. Επίσης πολλοί βράχοι δεν είναι τόσο δύσκολοι όσο φαίνονται. Σαν παράδειγμα εδώ θα δώσω τα Αμπάρια όπου για υψομετρική διαφορά περίπου 100 μέτρων υπάρχει διαδρομή η οποία έχει μήκος 250 μέτρα και σε βγάζει στην κορυφή με αναρίχηση III βαθμού (δηλαδή το κάνετε κι εσείς, υπερβολικά ευκολο) και η διαδρομή λέγεται "γιδόστραρα" όχι τυχαία. Ο βαθμός δυσκολίας δεν εξαρτάται από το πως φαίνεται απο κάτω ο βράχος αλλά από τη δυσκολία της διαδρομής που θα επιλέξεις. Υπάρχουν όμως και βράχοι όπου η μικρότερη δυσκολία είναι VII βαθμού και εδώ τα πράγματα γίνονται δύσκολα..
Το πρώτο κτισμα που φτιαχνόταν πάνω στην κορυφή ήταν ο πύργος. Και αυτό για να μπορούν έπειτα να αναιβάζουν τα υλικά για να κατασκευάσουν τα υπόλοιπα. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω οτι σήμερα εμπειροι αναριχητές μπορούν να ανέβουν πάνω μόνοι τους. Το καθολικό του Βαρλαάμ χτίστηκε έπειτα από 20 χρόνια συλλογής υλικών. Η ιστορία λέει ότι κάθε προσκυνητής από κάτω κουβαλούσε και τουλάχιστον μια πέτρα ωστε να βοηθήσει στην συλογή.

2. Ο σιδερένιος Σταυρός βρισκόταν στο Αγιο Πνεύμα και όχι στο Βαρλαάμ. Στο μουσείο του Βαρλαάμ βρίσκεται σήμερα. Στο Άγιο Πνεύμα, έναν από τους ψηλότερους βράχους το μοναστήρι βρισκότανε σε αρκετο ύψος. Ένα λαξευμένο εκκλησάκι βρίσκεται εκεί και σήμερα και μάλιστα λειτουργήται κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος όπου πλήθος πιστών ανεβαίνει. Η ανάβαση μέχρι εκεί γίνεται με μονοπάτι, απλά και εύκολα. Από εκεί και πάνω αρχίζει το δύσκολο κομάτι , έχω την εντύπωση VII - VIII βαθμού δυσκολίας. Πολύ δύσκολο δηλαδή. Το μοναστήρι όμως παλιά υπερκάλυπτε το εκκλησάκι οπότε αυτός που ανέβηκε πρώτος κέρδισε κάποια εύκολα μέτρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο είναι και εύκολο. Όταν εφτασε πάνω προφανώς είχε σχοινι μαζί του όπου το έδεσε σε κάποι δέντρο της κορυφής και ανέβασε άλλα άτομα να τον βοηθήσουν και μετά το Σταυρό. Λογικά κάπως έτσι πρέπει να έγινε.

3. Το πέτρωμα των Μετεώρων απαντάται από τα Γρεββενά εώς την Καλαμπάκα. Από ότι λένε, κάποτε ο Θεσσαλικός κάμπος ήταν λίμνη και το πέτρωμα βρισκότανε στο πυθμένα της. Κάποια στιγμή υποχωρήσανε τα νερά και βγήκαν στην επιφάνεια τα βράχια προφανός καλιμενα απο χώμα. Το χώμα γρηγορα "ξεπλύθηκε" από τις βροχές και η διαβρωση μέσω βροχών, πάγου, αέρα, σεισμών κλπ διαμορφοσαι το υπάρχον τοπίο.

Τέλος θέλω να προσθέσω οτι δεν γνωρίζω να έχει γίνει κάποια σοβαρή μελέτη για το πως ακριβώς κτίσηκαν οι μονές και όχι μόνο. Τα μοναστήρια παλαιότερα ήταν 26 και τα ασκηταριά πάρα πολλά!!!! Κανείς δεν έχει κάτσει νομίζω όχι να μελετήσει ακριβώς πως φτιάχτηκαν αλλά ακόμη και να τα καταγράψει.

Για ότι άλλες πληροφορίες χρειάζεσται για το θέμα μπορείται να ρωτήσετε. Θ α απαντήσω με μεγάλη μου ευχαρίστηση!!
Συγνώμη για τα άπειρα ορθογραφικα..

[Merkourios]

Αγαπητέ αδελφέ Carlos, σ΄ ευχαριστώ γιά όσα συμπληρωματικά μάς είπες, καί ήταν πράγματι πολύ κατατοπιστικά γι΄ αυτή την υπόθεση.

Άν υπάρχουν καί άλλες απόψεις άς τίς ακούσουμε, καλό είναι όλο καί κάτι να μαθαίνουμε...

[Merkourios]

Γιά καλύτερη παρουσίαση τού θέματος άς δούμε καί μερικές φωτογραφίες, καθώς καί τον σιδερένιο Σταυρό πού μεταφέρθηκε το 1975 μέ ελικόπτερο μιά καί ήταν αδύνατη χειρωνακτικά σήμερα η μεταφορά του...

Όταν τοποθετήθηκε βέβαια, γύρω στά 1330, δέν υπήρχαν ελικόπτερα αλλά υπήρχε θείος ζήλος καί θερμή πίστη, δύο κατάλληλα πτητικά "εργαλεία" πού σήμερα φαίνεται δεν υπάρχουν...

[Carlos]

Στην δεύτερη απο πάνω φωτο βλέπουμε το Ρουσάνο και ο τεράστιος βράχος που βρίσκεται πίσω του είναι το Αγιο Πνεύμα. Στη ρίζα του βλέπουμε οτι έχει μία πολύ μεγάλη σπηλιά. Εκεί παλιά ήταν σκήτη και τώρα σώζονται ελαχιστα πράγματα. Λέγεται "Οι φυλακές των καλογήρων".
Ο Σταυρός όπως μπορείτε να δείτε είναι μικρός. Χειρονακτικά δεν είναι αδύνατη η μεταφορά του. το ελικόπτερο είναι απλά η εύκολη και πιο ακίνδυνη λύση μιας και χειρωνακτικά η δουλειά θα κοστίσει πάνω κάτω τα ίδια.
Στο Άγιο Πνεύμα βλεπουμε την βορειοανατολική κόψη. Υπάρχει μια διαδρομή αναρίχησης εκεί η οποία λέγεται "Η κόψη των ονείρων". την έχω σκαρφαλώσει και πιστέψτε με είναι ονειρική!!!! Και το πιο περίεργο...ευκολη!!!!!!!

[PerlMaster]

Μερκούριε θα σου πω τι θα έκανα εγώ για να μεταφέρω κάτι πολύ βαρύ σε απρόσιτο μέρος . Θα έδενα πίσω από βέλη πολύ λεπτά σκοινάκια μεγάλου μήκους και θα τόξευα αρκετά τέτοια βέλη πάνω από τη κορυφή . Στο τέλος των σπάγκων θα έδενα πολύ χοντρά σχοινιά. Με λίγο τράβηγμα των λεπτών σπάγκων από την αντίθετη μεριά τα χοντρά σχοινιά θα προχώραγαν προς τα πάνω «καβαλώντας» τελικά τη κορυφή . Με τη βοήθεια τους θα ανέβαζα απάνω ότι ήθελα .

[NIKOSZ]