Περί Προσευχής και Ανδρείας

Εδώ τίθενται Πνευματικά Ερωτήματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
melos
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 179
Εγγραφή: Παρ Ιαν 23, 2009 5:17 pm

Περί Προσευχής και Ανδρείας

Δημοσίευση από melos »

Αδέλφια,

Τελευταία διαβάζω βιβλία σχετικά με την “Ευχή” και τον σωστό τρόπο πραγμάτωσής της.

Μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες άξιες προσοχής.

Πρώτον:

Πως είναι η “αφάνταστη σκέψη”; Πως μπορεί κάποιος, προκειμένου να θερμάνει την καρδία του, να βάλει τον νου του στον Άδη χωρίς να χρησιμοποιήσει το όργανο της φαντασίας; Η φαντασία με τη σκέψη δεν είναι όψεις του ίδιου νομίσματος;

Δεύτερον:

Σε βιβλία που έχω διαβάσει σχετικά με τον βίο του Γέροντος Παϊσίου, ο Άγιος Γέροντας διδάσκει ότι η προσευχή υπέρ κάποιου αδελφού ισοδυναμεί με το να χύνουμε το αίμα μας για αυτόν. Πολύ όμορφη και νομοτελειακή διδασκαλία. Για να “πιάσει” η προσευχή μας πρέπει να “χύνουμε” αίμα. Να παίρνουμε πάνω μας τις αμαρτίες του κόσμου μιμούμενοι τον Χριστό.

Σε βιβλίο που έχω διαβάσει σχετικά με την “Ευχή” (ένα του π. Ιεροθέου Βλάχου) τονίζεται η αφάνταστη πέρα από το καλό και το κακό προσευχή (χωρίς καλούς ή κακούς λογισμούς). Μια “αποστειρωμένη” “Ευχή” δηλαδή.

Με ένα τέτοιο τρόπο προσευχής, ανώδυνο, πως θα πάρουμε πάνω μας το βάρος του άλλου για να λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι (και για τα δύο μέρη) και να τον αναπαύσουμε; Πως θα χαριτωθούμε αν δεν πονέσουμε μέσα από φαντασιακές – νοερές (καρδιακές) και διανοητικές διεργασίες;
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Περί Προσευχής και Ανδρείας

Δημοσίευση από angieholi »

Δυσκολα ερωτηματα μου φαινονται αυτα που εθεσες...
Σκεφτηκα να σου απαντησω ομως ακομα και αν δεν ειμαι ειδικη.
Με το δικο μου το μυαλο, η διαφορα αναμεσα στη σκεψη και στη φαντασια ειναι η εξης: σκεψη ειναι λεξεις και προτασεις που σου ερχονται στο μυαλο, ενώ η φαντασια περιλαμβανει εικονες.
Οταν λεει "αφανταση σκεψη" συγκεκριμενα για τη προσευχη, νομιζω οτι εννοει οτι κανουμε προσευχη εχοντας στο μυαλο μας το Θεο, τον Ιησου Χριστο αλλα δεν προσπαθουμε να φερουμε και να δημιουργησουμε εικονες. Η σκεψη μας, η καρδια μας, το μυαλο μας ειναι στο Θεο αλλα απερισπαστα απο εικονες και φαντασιες.
Σε βιβλίο που έχω διαβάσει σχετικά με την “Ευχή” (ένα του π. Ιεροθέου Βλάχου) τονίζεται η αφάνταστη πέρα από το καλό και το κακό προσευχή (χωρίς καλούς ή κακούς λογισμούς). Μια “αποστειρωμένη” “Ευχή” δηλαδή.
Στο δευτερο σκελος της ερωτησης δεν εχω διαβασει το βιβλιο και θα πρεπει να εχω μια αποψη ολοκληρου του κειμενου και οχι μιας προτασης μονο, για να μπορω να απαντησω.
Για να “πιάσει” η προσευχή μας πρέπει να “χύνουμε” αίμα.
Τωρα σε αυτο φανταζομαι εννοει ο γεροντας τα δακρυα.

Παντως εχω την εντυπωση οτι αλλο πραγμα εννοει ο γεροντας Παϊσιος και αλλο πραγμα ειναι η "αποστειρωμενη ευχη" στο βιβλιο που διαβαζεις.
Η "αποστειρωμενη ευχη" νομιζω οτι αναφερεται στις σκεψεις και τους λογισμους που πρεπει να αποφευγονται οταν κανουμε προσευχη γιατι μας αποσπανε την προσοχη και την ενωση μας με το Θεο. Δηλαδη δεν πρεπει να σκεφτομαστε καλα ή κακα πραγματα που ειναι ασχετα εκεινη την ωρα και με την προσευχη που κανουμε.
Το να κανουμε προσευχη ομως για καποιον αλλο, και ο πονος του να εχει γινει δικος μας και να κλαιμε γι αυτο, ισα ισα μας φερνει πιο κοντα στην προσευχη που γινεται απο καρδιας. Διοτι εκεινη τη στιγμη μπορει να σκεφτομαστε καποιον αλλο, τον σκεφτομαστε ομως για να κανουμε προσευχη...

Ελπιζω να μην σε μπερδεψα περισσοτερο!
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Περί Προσευχής και Ανδρείας

Δημοσίευση από aposal »

Έχω την άποψη πως η αφάνταστη σκέψη προϋποθέτει να είμαστε συγκετρωμένοι στον σκοπό της προσευχής και το μυαλό μας να μην παρασύρεται δεξιά ή αριστερά από άλλες εικόνες ή σκέψεις που πιθανόν να προσπαθεί να βάλει στο μυαλό μας ο πονηρός. Είναι αρκετά δύσκολο να το καταφέρουμε, αλλά όχι αδύνατο. Ή θα πρέπει να πονάμε πραγματικά αυτόν για τον οποίο προσευχόμαστε (για να είναι πολύ έντονη και θερμή η προσευχή), ή θα πρέπει να είμαστε αρκετά προχωρημένοι πνευματικά ώστε να αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε προσπάθεια εισβολής πονηρών σκέψεων.
Για να έχει αποτέλεσμα η προσευχή μας πρέπει όντως να "χύσουμε αίμα" όπως είπε ο μακαριστός Γέροντας. Δεν αρκεί δηλαδή να πούμε ένα ξερό "Θεέ μου μερίμνησε για τον δούλο σου...τάδε". Πρέπει να κάνουμε και κάποια θυσία, κάποιον - πνευματικό - αγώνα δηλαδή, κάτι που να μας στερήσει την βόλεψή μας, ώστε να δικαιούμαστε ανταπόδοση. Ένας πραγματικός Χριστιανός συνήθως αυτόν τον αγώνα τον δίνει καθημερινά γιατί δέχεται περισσότερο πόλεμο από τον διάβολο, απ' ότι ένας "χαλαρός". Πιθανόν μάλιστα, όσο περισσότερο προσεύχεται για τους άλλους, τόσο περισότερο πόλεμο και να δέχεται!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Ερωτήματα”