Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Εδώ τίθενται Πνευματικά Ερωτήματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
stempil
Νέο Μέλος
Νέο Μέλος
Δημοσιεύσεις: 8
Εγγραφή: Σάβ Ιούλ 18, 2009 5:36 pm

Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από stempil »

Διαβάζοντας αρκετό καιρό το site και αρκετά θέματα που άλλα με βοήθησαν και άλλα με προβλημάτισαν, σαν νέο μέλος και αφού με δεχτείτε στην πολύ όμορφη παρέα σας, θα ήθελα εν συντομία να μοιραστώ και γώ τους προβληματισμούς μου μαζί σας.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο περιληπτικός γίνεται για να μην κουράσω κανέναν.

Την πρώτη φορά που γνώρισα την Χάρη του Θεού ήμουν περίπου 16 χρονών και είχαμε πάει οικογενειακός στον Αγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη. Μείναμε περίπου 3 μέρες στο Μοναστήρι και το ένα βράδυ θυμάμαι ότι όλος ο Κόσμος φώναζε...Ο άγιος, ο άγιος, δείχνωντας ψηλά στον καμπαναριό του Μοναστηριού. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν είδα κάτι συγκεκριμένο και ξεκάθαρο.
Ομως, γυρνώντας από κει, χωρίς να μου πει κανείς κάτι, χωρίς να κάνω εγώ κάτι, έφτασα στο σπίτι μου άλλος άνθρωπος. Μια τεράστια φλόγα έκαιγε μέσα μου που με οδηγούσε στο να διαβάζω πατερικά βιβλία, να προσεύχομαι διαρκώς να κλαίω για τις όποιες αμαρτίες είχα σαν παιδί και γενικά να νιώθω στο απόλυτο την ματαιότητα αυτού του κόσμου. Ότι και να ειχα τότε το άφησα πανεύκολα και το μόνο που με γέμιζε ήταν η προσευχή και τα λόγια για το Θεό. Αυτό δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ (περίπου 3-4 μήνες) και όπως μου είχε πει ένας ιερέας τότε, μου έδειξε ο Κύριος την Χάρη του χωρίς να το αξίζω και από κει και πέρα θα έπρεπε να κάνω πράγματα και εγώ για να ξανακερδίσω αυτον τον Θείο Πόθο μέσα μου. Κάτι όμως που δεν το έκανα και ξαναγύρισα σιγά σιγά στις επίγειες ασχολίες και απολαύσεις.
Τώρα είμαι 34 χρονών και πριν 4 μήνες έχασα τον Πατέρα μου μέσα σε 3 μήνες ξαφνικά από Πνευμονική Ίνωση.
Οσο ήταν στην εντατική είχα στραφεί στο Θεό και τον παρακαλούσα μέρα νύχτα να τον κάνει καλά..Ομώς το Θέλημα του δεν συμφωνούσε με το δικό μου. Παρόλο αυτά και αφού την πρώτη ημέρα θύμωσα μαζί Του, (ας με συγχωρήσει η Χάρη του) κατάλαβα στην πορεία ότι με προστάτευσε εμένα, την μητέρα μου και την αδερφή μου με τον καλύτερο τρόπο. Και ξέρουμε όλοι ότι ο πατέρας μου είναι τώρα κοντά Του.

Αυτό όμως που με βασανίζει, είναι ότι εν μέρει με ότι συνέβηκε, ένιωσα μέσα μου πάλι όπως τότε που ήμουν 16 χρονών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλω να γυρίσω πάλι την πλάτη μου σε Εκείνον όπως έκανα τότε. Πιστεύω ότι το μέτρο που θα με κρίνει δεν θα είναι το ίδιο με κάποιον που δεν έχει νιώσει την Αγιότητά του. Πολλοί άνθρωποι θα έχουν ίσως ελαφρυντικά για την αμαρτωλή ζωή που κάνουν. Εγώ τι δικαιολογία θα έχω?
Να σημειώσω ότι είμαι εργένης, είχα μάθει σε αρκετά αμαρτωλή ζωή για την οποία είχα και το θράσος να καμαρώνω στους φίλους μου. Θέλω να αλλάξω...να βρω μια κοπέλα και να κάνω οικογένεια και όχι να αμαρτάνω με την μία και με την άλλη κάνοντας κακό και σε εκείνη.
Παρακαλάω την Παναγία να με βοηθήσει, αλλά δεν έχω υπομονή...Φοβάμαι τον εαυτό μου και για να μπορώ να συγκρατηθώ απομονώνομαι από τους γύρω μου. Κάθομαι μόνος σπίτι γιατί κάθε φορά που κάνω παρέα με φίλες - φίλους νιώθω την όποια μικρή θέρμη μέσα μου να φεύγει. Ακόμα και στην προσευχή.
Ο πνευματικός μου με λέει υπερβολικό. Είμαι όμως?
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε κάτι για Εκείνον? Πολλές φορές για έναν άνθρωπο που αγαπούμε κάνουμε κάτι που έστω και αν δεν το πολυθέλουμε, το κάνουμε για να του δώσουμε χαρά και αυτό δίνει και σε εμάς χαρά. Γιατί για τον Χριστό δεν μπορώ να νιώσω έτσι? Ως πότε θα προσπαθώ με το ζόρι να κάνω το Θέλημά Του?
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι με την βοήθειά Του πάντα ίσως καταφέρω να πιέζω τον εαυτό μου στην εγκράτεια..
Αυτό όμως που δεν μπορώ να αντέξω είναι ότι Εκείνος δεν μας θέλει να είμαστε σκυθρωποί, μελαγχολικοί και δυστυχισμένοι. Άρα μήπως και καταπιέζομαι και στο τέλος απομακρύνομαι περισσότερο από Εκείνον πιστεύοντας ότι κάνω και κάτι καλό?
Θα ήθελα ειλικρινά την γνώμη σας επάνω σ αυτό τουλάχιστον.

Συγνώμη για τον μονόλογό μου...Ήθελα όμως κάπου να τα πώ...
Το έλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου
Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από panagiotisspy »

Αδελφέ Stempil καλωσόρισες στην παρέα μας.
Σου εύχομαι να βρεις εδώ, αυτό που θα επιθυμούσες και να έχεις ωφέλεια κι εσύ, αλλά και η υπόλοιπη παρέα από τις συνομιλίες που θα κάνουμε.
Οσο αφορά αυτό που σε απασχολεί, καλύτερα θα ήταν να έπαιρνες κάποια απάντηση, όχι από μένα, αλλά από κάποιον άλλον, γιατί εγώ είμαι χαμηλά σε πνευματικό επίπεδο.
Παρ όλα αυτά θα σούλεγα, ότι κατά τη γνώμη μου, οι περισσότεροι άνθρωποι, όχι μόνο εδώ στο φόρουμ, αλλά γενικότερα, κατά έναν μέσο όρο, βρισκόμαστε σε επίπεδο παρόμοιο με το δικό σου.
Και όλα αυτά, που από καρδιάς ανέφερες στην δημοσίευσή σου, με διαφορετικό τρόπο τον καθένα, μας απασχολούν το ίδιο.
Ισως επειδή σε κάθε έκφανση της ζωής, πάντα ο καθένας, βρίσκεται μπροστά σε ένα ψέμα και μια αλήθεια ταυτόχρονα. Και πρέπει κάθε φορά, να επιλέγει τον σωστό δρόμο. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο όπως λες κι εσύ. Πάρα πολύ δύσκολο. Για αυτό άλλωστε ζητάμε συνεχώς την βοήθεια του Κυρίου.
Ολιγοπιστία, εγωισμοί, συμφέροντα, διαρκώς μας κάνουν όλους να ταλαιπωρούμαστε και μας στενοχωρούν.
Ολα αυτά, θα τα αντιμετωπίσεις πιο καλά μόνος σου, με πολλή προσπάθεια και επιμονή και πάνω από όλα με την βοήθεια του πνευματικού σου. Και μετά από όλα αυτά, όταν ο Κύριος θελήσει, θα σε βοηθήσει και θα σε ανακουφίσει από αυτό που σε στενοχωρεί.
Και θα ήθελα επίσης να σου πω, να μην περιμένεις να βρεις την λύση όλων αυτών, εδώ στο φόρουμ.
Εδώ θα συζητάμε, θα συμφωνούμε, θα διαφωνούμε, θα βοηθιόμαστε, θα "παλεύουμε" την κατάσταση.
Αλλά μόνο η πίστη και ο εσωτερικός μας αγώνας, θα μας βοηθήσουν σε τελική ανάλυση κι εμάς κι εσένα, να αντιμετωπίσουμε τα θέματα που μας απασχολούν και να γίνουμε λιγάκι καλύτεροι.
Και όλοι μας εδώ, να ξέρεις, "τα μαύρα μας τα χάλια" έχουμε σε αυτόν τον τομέα και εγώ ο ίδιος ακόμα περισσότερο. Μην ανησυχείς, δεν είσαι μόνος.
Με χαρά σου λέω και πάλι, καλώς ήλθες.
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Άβαταρ μέλους
filotas
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4117
Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
Επικοινωνία:

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από filotas »

Ο Χριστός δε μας υποσχέθηκε ότι αν τηρούμε το θέλημά Του, θα περάσουμε καλά. Αντίθετα είπε, όποιος θέλει να έρθει πίσω μου (στη Βασιλεία των Ουρανών), να πάρει το σταυρό του και να μ' ακολουθήσει (πρώτα στο σταυρό και μετά στην Ανάσταση). Είπε όμως επίσης ότι ο σταυρός του καθενός είναι στα μέτρα του και είναι πολύ ελαφρύτερος από το βάρος των επιπτώσεων της αμαρτίας. Επίσης είπε ότι θα είναι πάντα συμπαραστάτης μας και βοηθός μας μας στη πορεία μας υπό το βάρος του σταυρού.

Είναι δεδομένο επομένως φίλε μου stempil , ότι όποιος διαλέξει να τηρήσει το θέλημα του Θεού σ' αυτή τη ζωή θα έχει περισσότερες δοκιμασίες παρά εύκολες μέρες. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι οι δοκιμασίες σημαίνουν και δυστυχία. Αντίθετα, όποιος διαβαίνει αυτή τη ζωή με πίστη στην Αγάπη του Χριστού μας και ελπίδα στην Αιώνια Ζωή, νοιώθει μέσα του εσωτερική γαλήνη και Ουράνια Χαρά, για κάθε εμπόδιο που ξεπερνά και για κάθε τι που προσφέρει στους άλλους.

Το μυστικό είναι να τηρεί το θέλημα του Θεού από Αγάπη και όχι από φόβο ή υποχρέωση, να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν πιο τακτικά τα μέσα που προσφέρει η Εκκλησία για την στήριξή μας (συμμετοχή στα Μυστήρια) και να επικοινωνεί όσο το δυνατόν πιο συχνά και ειλικρινά μ' Εκείνον που όλα τα μπορεί για ν΄αποθέσει στα πόδια Του τις χαρές, τις λύπες, τις δυσκολίες, τις αμφιβολίες κι ότι άλλο τον προβληματίζει και τον εμποδίζει στον αγώνα του.

Μόνο η Αγάπη είναι ικανό και ισχυρό κίνητρο για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Αν τη νοιώθεις θα τα καταφέρεις, αν όχι μάλλον πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με το Χριστό και να τη βάλεις σε πιο υγιείς βάσεις με τη βοήθεια ενός καλού Πνευματικού.
cloaca
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 326
Εγγραφή: Κυρ Οκτ 08, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από cloaca »

Καλημέρα φίλε.Δεν έχω να σου δώσω κάποια συμβουλή γιατί και εγώ συμβουλές ζητώ.Αυτό που μπορώ να σου πω μόνο είναι ότι πρέπει να κάνεις υπακοή στον Πνευματικό σου και να δεχθείς αυτό που σου είπε.Το Πνευματικό επίπεδο κάποιου φαίνεται από την υπακοή του.Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος σωτηρίας και ο ευκολότερος, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να πλανηθείς.
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ
GIKGEO
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 52
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 08, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΚΟΡΩΠΙ-ΑΤΤΙΚΗΣ-

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από GIKGEO »

Φιλε stempil καλωσορισες.
Πραγματι ο πνευματικος σου ειναι ο καλυτερος συμβουλος και σε αυτον να εχεις πληρη εμπιστοσυνη.
Θα σου προτεινα να κανεις και μια επισκεψη στο Αγιο Ορος με καποια παιδια που εχουν παει για να εχεις για καποιες μερες την ευκαιρια να νιωσεις την αγιοτηττα του τοπου αυτου σαν πρωτη γνωριμια αλλα και μια ακομη επισκεψη στον Αγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη και παλι θα σε βοηθουσε αρκετα.Αυτα και παντα να εχεις εμπιστοσυνη στον πνευματικο σου.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ
ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟ
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από aposal »

Καλώς ήρθες stempil στην παρέα μας!
Έχεις δίκιο όταν υποστηρίζεις ότι το να διαπράξεις κάποια αμαρτία είναι εύκολο, ενώ, αντίθετα, το να κάνεις το θέλημα του Θεού είναι πιο δύσκολο. Αυτό συμβαίνει γιατί στην διάπραξη της αμαρτίας βοηθάει ο διάβολος, ενώ στην προσέγγιση του Κυρίου μας προσπαθεί να μας βάλει εμπόδια.
Όπως λέγανε όμως και οι αρχαίοι μας πρόγονοι (είναι φοβερό πόσο μοιάζει η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία με τον Χριστιανισμό) "τα αγαθά κόποις κτώνται". Και ο διάβολος, χωρίς να το θέλει, μας βοηθάει να είμαστε σε εγρήγορση, να παλεύουμε συνέχεια και να δυναμώνουμε (πνευματικά) μέρα με τη μέρα. Γι' αυτό άλλωστε και τον ανέχεται ο Κύριός μας.
Όπως πολύ σωστά ανέφερε παραπάνω ο cloaca, ο πιο σίγουρος τρόπος να σωθείς είναι να κάνεις υπακοή στον πνευματικό σου. Η υπακοή είναι το πρώτο βήμα προς την ταπείνωση, που είναι η μέγιστη των αρετών. Και όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος :

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου

«Μην προσπαθείτε, μας συμβούλευε ο Γέροντας, να αποκτήσετε αγάπη, προσευχή, νηστεία, αγρυπνία και τις άλλες αρετές. Μάταια θα κουράζεστε, διότι δεν θα σας βοηθά ο Θεός, επειδή σας λείπει η ταπείνωση. Κι αυτό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί, αν σας βοηθήσει θα καταστραφείτε από υπερηφάνεια. Ο Θεός μόνο την ταπείνωση ζητάει από εμάς. Όλα τα άλλα είναι ο φυσικός καρπός της καλής συνεργασίας ανάμεσα στην ταπεινή διάθεση του ανθρώπου και στην Θεία Χάρη, την πρόξενον πάντων των αγαθών».

Αν λοιπόν είσαι ειλικρινής με τον πνευματικό σου και τον υπακούς σε ό,τι σου λέει, θα κάνεις τον Κύριό μας να χαμογελά. Ο διάβολος βέβαια θα προσπαθήσει να βάλει εμπόδια και ένα κλασσικό εμπόδιο είναι η καταστροφή της σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πιστού και πνευματικού, ώστε ο πρώτος να μην εμπιστεύεται και να μην υπακούει τον δεύτερο. Μην πέσεις στην παγίδα του.
Οι στιγμές που νιώθεις τη χάρη του Κυρίου επάνω σου, είναι οι καραμέλες που σου "πετάει" ο Κύριος για να καταλάβεις ότι εκεί πάνω, στον ουρανό, υπάρχει ένα τεράστιο ζαχαροπλαστείο που σε περιμένει (λόγοι Παϊισίου). Είναι στο χέρι σου να τα καταφέρεις, γιατί όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι έτσι, ώστε αν αξιοποιήσουμε (πνευματικά) τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός, να πετύχουμε τον προορισμό μας.
Για τον πατέρα σου εύχομαι ο Θεός να τον αναπαύσει. Μην αμελήσεις να προσεύχεσαι γι' αυτόν, να κάνεις ελεημοσύνες στο όνομά του, τρισάγια και κυρίως μνημόσυνα, γιατί ΜΟΝΟ αυτά ανακουφίζουν τον κεκοιμημένο. Το καλύτερο μνημόσυνό όμως είναι ο δικός σου πνευματικός αγώνας. Όσο προοδεύεις πνευματικά, τόσο περισσότερο θα εισακούονται οι προσευχές και τόσο καλύτερα θα αισθάνονται οι κεκοιμημένοι για τους οποίους προσεύχεσαι. Και μάλιστα μπορείς να αλλάξεις και την τωρινή τους πνευματική κατάσταση προς το καλύτερο.
Καλόν αγώνα αδελφέ μου και μακάρι να τα λέμε συχνά.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
mario
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 30
Εγγραφή: Κυρ Μάιος 24, 2009 2:56 am

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από mario »

(αποψη με πιθανων λανθασμενη) γινεται και νηστεια και ολες οι θυσιες με χαρα αρκει να ανεβουμε λιγο και να ξεφηγουμε απο τα παθη και να αισθανομαστε χαρα ασχετα αν αυτο που κανουμε μπορει να ειναι δυσκολο

(δυσκολο να ζεις κοσμικα και να το κανεις αυτο και αποτι λεει και ο γεροντας

παισιος για να νεκροθουν τα παθη μας πρεπει να γινουμε ελεημονες ο ελεημων πρεπει να δενει απο αγαθα

που απεκτησε ο ιδιος απο τον κοπο του οχι απο αδικιες αλλα και τον εαυτον του να θησιαζει υπερ του πλησιον http://www.youtube.com/watch?v=3vJRVPzn ... re=related)
και μας και να κοινωνουμε δηκαιως τον αχραντων μυστηριων η αρχη ειναι δυσκολη θελει φιλοτιμο (το οποιο

εγω δεν το εχω αρκετο). το οποιο μας προτρεπει να κανουμε παραπανο απο αυτο μου μας ζητανε επιπλεον τον χριστο δεν το βλεπεις τουσ συγγενεις του βλεπεις αλλα σκεψου πως υπαρχουν ανθρωποι οι οποι υπεφεραν απο μικρη ηλικια που δεν ζησαν καθολου την ζωη τους.. και να ειναι και αμαρτωλοι το λιγοτερο σαν και μενα ας πουμε) και αλλοι οπως λεει και ο γεροντας παισιος που ειναι μοναχοι και ιερεις και επιθιμουν να ζησουν την αμαρτια αλλα δεν τους αφινει η σηνηδειση και δεν εκτελουν τα καθηκοντα τους οτι ειναι οι πιο δυστιχησμενοι απο ολους για και αυτη την ζωη δεν την ζησανε και την αλλη θα την χασουνε (μακαρι να μην γινει αυτο) θελω να πω με αυτο οτι βελποντας αλλους ισως (εσυ ξερεις) που δεν τα εχουν και τα δυο οπως εσυ (δηλ και την πιστη και θεια επισκεψη και την κοσμικη ζωη ) θα επρεπε να ελεγες οτι να εμενα μου τα χαρισε και τα δυο και θα επρεπε να εχω περισοτερο φιλοτιμο ( με καλη διαθεση τα λεω εσυ πιθανων να εισαι πολυ καλιτερος απο εμενα)
pan
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 736
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 11, 2005 5:00 am

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από pan »

συμφωνο με τους αδελφους πιο πανω. το πρωτο πραγμα που θα κανης αδελφε και απο εκει θα ξεκινησης, ειναι η υπακοη στον πνευματικο σου πατερα. Ουτε απο μενα ουτε απο κανεναν. Μονον ο σωστος πνευματικος θα σε οδηγηση στο Θεον. Βαλε αρχη απο τωρα, μην το αναβαλης καθόλου. Αυτο που ενιωσες στην αρχη ηταν το καλεσμα του Θεου. Μην το ξεχνας ποτε αυτο. Ο Θεος σε θελη κοντα Του.
pan
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 736
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 11, 2005 5:00 am

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από pan »

Υ.Σ. Οταν αρχησης σοβαρα με την ορθοδοξια τοτε θα δης οτι δεν ειναι δυσκολο.!!!!!!!!
plagiaskepsi
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1648
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 03, 2007 5:00 am

Re: Γιατί είναι τόσο δύσκολο?

Δημοσίευση από plagiaskepsi »

kalos ilthes stin kali parea mas......
ke ego amartolos ime
:8 :8 :8
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Ερωτήματα”