Είναι αμαρτία να σκοτώνεις έντομα?

[lathras]

Ναί, ακούγεται χαζό...αλλά αν είναι αμαρτία, δεν την γλυτώνω με τίποτα γιατι έχω προκαλέσει πραγματικές γενοτονίες κουνουπιών, σκνιπών, μηρμηγκιών, σφηκών, μυγών, κατσαριδών .κ.τ.λ

Από την άλλη, αν δεν τα σκότωνα...θα έπρεπε να είχα εγκαταλείψει προ πολλού το σπίτι μου, και να έχω αφήσει αυτά να μένουν μέσα!!!!!!!!!!!!!!

[panagiotisspy]

Δεν νομίζω να είναι αμαρτία!
Εκτός και αν έχεις προβεί σε τόσο μαζική εξολόθρευση, που να συνιστά εξαφάνιση του είδους αυτού που έφτιαξε ο Θεός!
Καλά τι περιοχή είναι αυτή που μένεις αδελφέ, που σφύζει τόσο, από όλα αυτά τα ζωύφια??!!

[Dimitris39]

Δεν νομίζω να είναι αμαρτία!
Εκτός και αν έχεις προβεί σε τόσο μαζική εξολόθρευση, που να συνιστά εξαφάνιση του είδους αυτού που έφτιαξε ο Θεός!
Καλά τι περιοχή είναι αυτή που μένεις αδελφέ, που σφύζει τόσο, από όλα αυτά τα ζωύφια??!!

[pepiixthis]

Φιλε μου με εκανες και γελασα, να σου πω τι κάνω εγώ, δεν τα σκοτωνο,εκτος καμια φορα που ξεχνιεμαι, προσπαθω οτι και αν ειναι να το παρω με μια χαρτοπετσετα η με κατι αλλο να το βγαλω εκτος σπιτιου και εκεινο μου εχει μεινει απο ένα εργο τον Μιγιαγκι τον θυμασαι? και απο την αγάπη που ειχε ο Π.Παισιος στα ζωα και στα εντομα, αφου θυμαμαι παλια που ειχα πάει για εξομολογηση και ο τοτε εξομολογος μου ειχε πατησει μια κατσαριδα,στεναχωρεθηκα εκεινη την στιγμή γιατι και αυτα πλασματα του Θεου ειναι.

[ntinoula]

Αν η ζωή μας είναι άγια, θα στεναχωρηθούμε ακόμα κι αν σκοτώσουμε ένα τοσο δα μυρμηγκάκι. Επειδή όμως απέχουμε πολύ από την αγιότητα, ας προσπαθήσουμε να αγαπάμε πρώτα όλους τους ανθρώπους και να μην τους στεναχωρούμε και ας μην εξαντλούμε την αγάπη μας στα κουνουπάκια και τις μύγες. Τι νόημα έχει δηλαδή να μην σκοτώσω ένα κουνούπι, ενώ ταυτόχρονα να έχω κατακρίνει τον συνάνθρωπό μου, να έχω βρίσει, να έχω μισήσει, να έχω αμαρτήσει γενικά...;

[empire21]

Έλεγε ο όσιος Σιλουανός ο Αγιορείτης: Το να κόψεις ενα φύλλο απο ενα δέντρο δεν αποτελεί βέβαια αμαρτία αλλα η καρδιά που έμαθε ν΄αγαπά, αγαπά και αγκαλιάζει όλη την κτίση. Άυτό ειναι το πνεύμα που πρέπει να μας διακατέχει ως προς την αντιμετώπιση της κτίσεως. Το να σκοτώνεις για χόμπι όπως οι κυνηγοί για παράδειγμα είναι εκτός του ορθού πνεύματος της αγάπης και της εξουσίας επι τη κτίσει που έχουμε σαν άνθρωποι. Η πτώση του ανθρώπου συμπαρέσυρε όλη την κτίση στη φθορά και το θάνατο. Όμως τώρα με την ενανθρώπηση του Χριστού ανακαινίζονται τα πάντα. Ίδού καινά ποιώ τα πάντα. Καινούς ουρανούς και καινή γή θα κάνει ο Κυριος. Αρα αντιμετωπίζουμε τη δημιουργία έντάσοντας την στα έργα της Πανσοφίας του Θεού και την προοπτική της μέλλουσας ανακαίνισεως. Αυτό βλέπουμε και στους βίους των Αγίων, την κτίση να υποτάσεται στον άνθρωπο, τον καινό, τον νέο ανθρωπο που επαναφέρεται στην προοπτωτική κατάσταση δια της αγιότητος.

[calendula]

αφου θυμαμαι παλια που ειχα πάει για εξομολογηση και ο τοτε εξομολογος μου ειχε πατησει μια κατσαριδα,στεναχωρεθηκα εκεινη την στιγμή γιατι και αυτα πλασματα του Θεου ειναι.

Εαν ο δικος μου πνευματικος δεν πατουσε την κατσαριδα,
θα εξομολογουσε μονο αυτην

[pepiixthis]

Εαν ο δικος μου πνευματικος δεν πατουσε την κατσαριδα,
θα εξομολογουσε μονο αυτην

Τοσο φοβιτσιαρα εισαι??
Ντινουλα μου το οτι δεν σκοτωνεις ενα εντομο επειδη το λυπασαι δεν σημαινει οτι εξαντλεις την αγαπη σου στα εντομα, και οτι ασχολεισαι μονο με αυτα και ξεχνας τον αδελφο σου κ.λ.π
Απλα ο lathras αυτο που ειχε στο μυαλο του το εθεσε σαν ερωτημα και ειμαι σιγουρη οτι πολυ ανθρωποι την εχουν

[calendula]

Εαν ο δικος μου πνευματικος δεν πατουσε την κατσαριδα,
θα εξομολογουσε μονο αυτην

Τοσο φοβιτσιαρα εισαι??
:

Oui madame

[Dionysios_Anat]

Τὸ παράδειγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου:
«συστρέψαντος δὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων πλῆθος καὶ ἐπιθέντος ἐπὶ τὴν πυράν, ἔχιδνα ἀπὸ τῆς θέρμης διεξελθοῦσα καθῆψε τῆς χειρὸς αὐτοῦ. ὡς δὲ εἶδον οἱ βάρβαροι κρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· πάντως φονεύς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος οὗτος, ὃν διασωθέντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἡ Δίκη ζῆν οὐκ εἴασεν. ὁ μὲν οὖν ἀποτινάξας τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ ἔπαθεν οὐδὲν κακόν· οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸν μέλλειν πίμπρασθαι ἢ καταπίπτειν ἄφνω νεκρόν. ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν προσδοκώντων καὶ θεωρούντων μηδὲν ἄτοπον εἰς αὐτὸν γινόμενον, μεταβαλλόμενοι ἔλεγον θεὸν αὐτὸν εἶναι» (Πρξ 28, 3-6).

῾Ο θεόπνευστος ἀπόστολος σκότωσε τὴν ὀχιά, ἐνῷ ἤξερε ὅτι τὸ δάγκωμά της δὲν μποροῦσε νὰ τὸν βλάψῃ, ἀλλὰ ἔρριξε τὸ φίδι στὴν φωτιά, γιὰ νὰ μὴ βλάψῃ ἄλλους ἀνθρώπους. ὁ Παῦλος δὲν ἐταράχθη καθόλου οὔτε φοβήθηκε οὔτε ἔδωσε καμμία σημασία στὸ δάγκωμα, ἀλλὰ μὲ μιὰ ἁπλῆ κίνησι ἐξώντωσε τὸ βλαβερὸ ἑρπετὸ ποὺ τὸν ἐνώχλησε, ἀκριβῶς ὅπως κάποιος σήμερα μὲ μιὰ κίνησι τοῦ χεριοῦ του θὰ λιώσῃ ἕνα βλαβερὸ ἔντομο.