Που είναι τα όρια;

[irida]

Ολοι μας κανουμε τον δυσκολο αγωνα της ταπεινωσης. Ομως που ειναι τα ορια; Που σταματαει ο εγωισμος και αρχιζει η αξιοπρεπεια; Η μηπως πρεπει να εχουμε μονο ταπεινωση και καθολου αξιοπρεπεια, αν θεωρηθει οτι η αξιοπρεπεια εμπεριεχει μεσα της και εγωισμο; Ποια ειναι αυτα τα ορια οταν ζουμε σε μια κοινωνοια ανθρωπων;

[LOCKHEART]

Kαλημέρα , ομορφο και ευστοχο ερώτημα..

Βασικά η ταπείνωση ξεκινά αρχικά σαν εσωτερική κατάσταση "καρδια συντετριμμενη και ταπεινωμένη" και μετά σαν παράδειγμα στάση στην κοινωνική ζωή. Με λίγαι λόγια τι να το κάνεις να δείχνεις ταπεινός και απο μέσα σου να βραζεις εκεί ειναι και η παγίδα και η πλάνη των περισσότερων μπορεί να κάνουμε τα πάντα σαν εξωτερικούς κανόνες και μέσα τα φίδια κάνουν party και εμείς ζούμε στον αλαζωνικό κόσμο ότι είμαστε καθαροί ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ενα παράδειγμα στο οποίο δανείζομαι συμβουλές απο την ομιλία του κ. Φωτίου που την είχε αναρτήσει το istologio.

Αν κάποιος σε χτυπάει και κάθεσαι να τις τρώς συμβαίνουν τα εξής τεινά :
1) χαρακτηρίζεσαι απο μαζοχισμό αφού δεν κάνεις κάτι για αυτό
2) Με την στάση σου τρέφεις το πάθος του άλλου αδερφού , δηλαδή δεν μιλάς σε χτυπάει οποτε τρέφεις το πάθος του, και είναι χειρότερο οταν αποδέκτες της κατάστασης και πχ και παιδιά
3) Αυτη η κατάσταση μπορεί εσύ να την ανέχεσαι ταπεινά αλλά το σίγουρο ειναι οτι δεν συμβαίνει το ίδιο και για τον άλλον ιδιαίτερα που εκείνος έχει το πρόβλημα το οποίο με στην στάση σου μεγαλώνει εισαι στην ουσία ο σάκος του μποξ
4) Αλλη μια παγίδα περι αυτού ειναι όταν κάθεσαι πχ να σε χτυπάει ο άντρας σου μπροστά στα παιδιά και ομολογέις οτι δεν μιλάς προς αγάπη για τα παιδιά και δεν φεύγεις για αυτον τον λόγο ενώ στην ουσία ειναι ο χειρότερος σιωπηρός εγκληματίας.

Η ταπείνωση σε αδερφότητα σε εξουθενωτικά πλαίσια έχει την υπόσταση και ωφέλεια της , διότι όλοι είναι γνώστες πνευματικών καταστάσεων οπότε η ταπείνωση εχει ασκητικό χαρακτήρα.

Σε ολα χρειάζεται διάκριση και "πολεμικη στάση" οχι με την ακριβή έννοια θα προσέξουμε οτι ο Κύριος ακόμα και με τους Φαρισαίους τους μιλούσε έντονα εύστοχα και τους "χτύπαγε" στην καρδιά με αυτά που έλεγε. Δεν έκσυβε το κεφάλι στις υβρέις τους μίλαγε "πολεμικά" με ταπεινή καρδιά και τους μίλαγε στην καρδιά.

Ταπεινή καρδιά δεν σημαίνει να είμαι ο σάκος του μποξ διοτι αυτό μπορεί και πνευματικά να αποδειχθεί και μοιράιο οτι "ειμαι καποιος που τα ανέχεται ολα και μπορεί άρα άγιος" .

Στην ουσία ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ σημαίνει καρδιά καθαρή, καρδιά αγάπης οταν η καρδιά ειναι ταπεινή θα αμβλύζει αγάπη απο μέσα της και η ταπείνωση ειναι μια μορφή καταστολής των παθών

"Το θέμα δεν ειναι να σε βρίζει ο άλλος και να κάθεσαι αυτο το καταφέρνεις το θέμα ειναι να καταφέρεις να τον κάνεις να μην βρίζει "

[filotas]

Ολοι μας κανουμε τον δυσκολο αγωνα της ταπεινωσης. Ομως που ειναι τα ορια; Που σταματαει ο εγωισμος και αρχιζει η αξιοπρεπεια; Η μηπως πρεπει να εχουμε μονο ταπεινωση και καθολου αξιοπρεπεια, αν θεωρηθει οτι η αξιοπρεπεια εμπεριεχει μεσα της και εγωισμο; Ποια ειναι αυτα τα ορια οταν ζουμε σε μια κοινωνοια ανθρωπων;

Τι σημαίνει "αξιοπρέπεια"; Αξιοπρέπεια είναι να ντύνεσαι και να συμπεριφέρεσαι , όπως αρμόζει σε Χριστιανό, δηλαδή πάντοτε με αγάπη και σεβασμό σε όλους τους συνανθρώπους σου.

Το αντίστροφο δεν ισχύει. Δηλαδή, εάν οι άλλοι δεν ανταποδώσουν την ίδια συμπεριφορά, τότε αν είσαι πραγματικά ταπεινός δεν πρέπει ν' αντιδράσεις, αλλά ν' αποδεχθείς την ταπεινωτική συμπεριφορά του άλλου σαν να σου αξίζει.

Πόσοι από μας μπορούν να το κάνουν αυτό; Ίσως κανένας από μας. Προσωπικά εγώ δεν μπορώ και μάλιστα τις περισσότερες περιπτώσεις αντιδρώ με θυμό, επειδή πληγώνεται ο εγωισμός μου. Αυτό όμως σίγουρα δεν με κάνει καλό Χριστιανό ούτε βοηθά την πνευματική μου πρόοδο. Έχω πολύ δρόμο για να μειώσω το εγώ μου.

Δυστυχώς ο εγωισμός είναι αυτός που μας χωρίζει από το Θεό και τους αδελφούς μας κι οι περισσότεροι, ακόμη κι όσοι δεν έχουν άλλα πάθη, έχουν δρόμο για ν' αποκτήσουν αληθινή ταπείνωση.

Όσον αφορά το τι επίπτωση έχει στην πνευματική κατάσταση του αδελφού μας, το να τον αφήνουμε να μας κακομεταχειρίζεται, αυτό αποτελεί στις περισσότερες περιπτώσεις φτηνή δικαιολογία, που προβάλει ο εαυτός μας για να υπερασπιστεί τον εγωισμό του.

[aposal]

Όσον αφορά το τι επίπτωση έχει στην πνευματική κατάσταση του αδελφού μας, το να τον αφήνουμε να μας κακομεταχειρίζεται, αυτό αποτελεί στις περισσότερες περιπτώσεις φτηνή δικαιολογία, που προβάλει ο εαυτός μας για να υπερασπιστεί τον εγωισμό του.

+1

[filotas]

Δηλαδή τι πρέπει να γίνεται σε αυτή την περίπτωση στην ομιλία του ο κ. Φωτίου μιλάει για την συνενοχή σε τετοια περιπτωση , μα δεν λέμε να βρίσεις η να αναβλύσεις απο εγωισμό. Δηλαδή πρέπει να λέμε ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ λόγω ταπείνωσης ;δηλαδή εκει θα φτάσουμε ; απλα ρωτώ..

Κατ' αρχήν δεν ξέρω ποιος είναι ο κ. Φωτίου.

Αντίθετα ξέρω αυτό που είπε ο Χριστός μας:

"38 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. 39 εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τώ πονηρώ· αλλ' όστις σε ραπίζει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην· 40 και τώ θέλοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον· 41 και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ' αυτού δύο. 42 τώ αιτούντί σε δίδου, και τον θέλοντα από σού δανείσασθαι μη αποστραφής. 43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν." (Ματθ. 5, 38-48)

Επομένως, όποιος θέλει να είναι γιος του Ουράνιου Πατέρα μας, οφείλει να επιδιώξει την τελειότητα της αγάπης και προς αυτούς που τον βλάπτουν, κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι με την άκρα ταπείνωση.

Για την οικογενειακή βία που ρωτάς, εξαρτάται από πια πλευρά το βλέπεις. Αν τον βλέπουμε απ' έξω τότε βεβαίως είμαι κατά της οικογενειακής βίας, όπως είμαι και κατά κάθε μορφής βίας. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν προσπαθούμε να συνετίσουμε τον "κακό" ανταποδίδοντας στη βία που ασκεί βία. Ο Απόστολος Παύλος δίνει ξεκάθαρα τον τρόπο, που πρέπει να χρησιμοποιεί ο Χριστιανός για ν' αντιμετωπίσει τη βία.

"17 μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· 18 ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τή οργή· γέγραπται γάρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 εάν ούν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γάρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. 21 μη νικώ υπό τού κακού, αλλά νίκα εν τώ αγαθώ το κακόν. (Ρωμαίους 12, 17-21)

[Shubik]

Το βιβλίο Όρια Ζωής (http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct ... tId=372737) μου είχε φανεί αρκετά ενδιαφέρον. Έχω διαβάσει μόνο μερικά αποσπάσματα και μου άρεσε που χρησιμοποιεί αρκετά παραδείγματα από τη σύγχρονη ζωή. Το προλογίζει ο πατήρ Βασίλειος Θερμός.

[LOCKHEART]

Δηλαδή τι πρέπει να γίνεται σε αυτή την περίπτωση στην ομιλία του ο κ. Φωτίου μιλάει για την συνενοχή σε τετοια περιπτωση , μα δεν λέμε να βρίσεις η να αναβλύσεις απο εγωισμό. Δηλαδή πρέπει να λέμε ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ λόγω ταπείνωσης ;δηλαδή εκει θα φτάσουμε ; απλα ρωτώ..

Κατ' αρχήν δεν ξέρω ποιος είναι ο κ. Φωτίου.

Αντίθετα ξέρω αυτό που είπε ο Χριστός μας:

"38 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. 39 εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τώ πονηρώ· αλλ' όστις σε ραπίζει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην· 40 και τώ θέλοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον· 41 και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ' αυτού δύο. 42 τώ αιτούντί σε δίδου, και τον θέλοντα από σού δανείσασθαι μη αποστραφής. 43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν." (Ματθ. 5, 38-48)

Επομένως, όποιος θέλει να είναι γιος του Ουράνιου Πατέρα μας, οφείλει να επιδιώξει την τελειότητα της αγάπης και προς αυτούς που τον βλάπτουν, κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι με την άκρα ταπείνωση.

Για την οικογενειακή βία που ρωτάς, εξαρτάται από πια πλευρά το βλέπεις. Αν τον βλέπουμε απ' έξω τότε βεβαίως είμαι κατά της οικογενειακής βίας, όπως είμαι και κατά κάθε μορφής βίας. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν προσπαθούμε να συνετίσουμε τον "κακό" ανταποδίδοντας στη βία που ασκεί βία. Ο Απόστολος Παύλος δίνει ξεκάθαρα τον τρόπο, που πρέπει να χρησιμοποιεί ο Χριστιανός για ν' αντιμετωπίσει τη βία.

"17 μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· 18 ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τή οργή· γέγραπται γάρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 εάν ούν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γάρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. 21 μη νικώ υπό τού κακού, αλλά νίκα εν τώ αγαθώ το κακόν. (Ρωμαίους 12, 17-21)

Το είχαμε ανεβάσει και παλιά http://istologio.org/?tag=%CF%83%CF%84% ... E%BF%CF%85

Δεν διαφωνουμε, το ίδιο λέμε ναι στην ταπείνωση την εσωτερικής της καρδιάς την άκρα και οχι την θεαθήναι που μπορεί να έχει αποτελέσματα άσχημα ακόμα και σε τρίους αποδέκτες (βλεπε παιδιά) διοτι κάποιος θα μπορούσε να πει ωραια η μανα καθεται να την χτυπαει ο άντρας της και δεν μιλαει επηδει εχει παιδια αυτο δεν ειναι ταπεινωση αλλα συνεχονη και εγκλημα. Μην τα μπερδεύουμε...

Λύσεις υπάρχουν και μαλιστα ταπεινες οταν εχουμε ταπεινη καρδια στην τελικη δεν χρειαζεται να ξυλοκοπηθεις 50 φορες για να παρεις βραβειο ταπεινωσης. Εχεις την ταπεινωση σου και μπραβο , απλα φευγεις η βρισκεις τροπους για να μην συνεχιστει το κακο οταν μιλαμε ποια σε τετοια σταδια. Απο την στιγμη που πηρες την ωφελεια η παραμονη σου σε τετοια κατασταση μονο καλο δεν κανει.

Καποιος ανετα θα μπορει να πει οτι Α ΝΑΙ , το ιδιο ειναι με την οικογενεια βια θα καθομαστε προς τερψη της ταπεινωση καμια σχεση δεν υπαρχει σε αυτα..

Ταπεινωση εχει να κανει με την καρδια και βγαινει με λογια αγαπης η σιωπη σε κατι που μπορει να λυθει με καποιους τροπους δεν ειναι ταπεινωση αλλα μαζοχισμος.

[LOCKHEART]

Θελω καποιος να μου απαντησει σε ενα ερωτημα που θα το θεσω και στον πνευματικο : Δηλαδη αν ειμαι γυναικα και με χτυπα ο αντρας μου καθημερινα μπροστα στα παιδια και εγω καθομαι και δεν μιλαω αυτο ειναι ταπεινωση..; Το θεμα ειναι να μην κανεις οτι απο δω λεμε ΝΑΙ στην οικογενειακη ΒΙΑ προς χαρη ταπεινωση διοτι ζητω που καηκαμε

Την αγαπη σας

[LOCKHEART]

Θελω καποιος να μου απαντησει σε ενα ερωτημα που θα το θεσω και στον πνευματικο : Δηλαδη αν ειμαι γυναικα και με χτυπα ο αντρας μου καθημερινα μπροστα στα παιδια και εγω καθομαι και δεν μιλαω αυτο ειναι ταπεινωση..; Το θεμα ειναι να μην κανεις οτι απο δω λεμε ΝΑΙ στην οικογενειακη ΒΙΑ προς χαρη ταπεινωση διοτι ζητω που καηκαμε

Την αγαπη σας

Και μην ξεχνάμε το εξής για να εξαγριώνεται ο αλλος πρεπει να εχουμε δωσει δικαιωμα αρα ειναι σε εμας το θεμα αλλιως ο αλλος ειναι σχιζοφρενης οποτε παμε αλλου. Απο την στιγμη που συντριβήκαμε ταπεινωθηκαμε και πηραμε το πνευματικο μαθημα απο κει και περα πρεπει να λαβουμε ρολο για να επιλυθει με ειρηνικο και ομορφο τροπο το θεμα και με δυνατοτητα αγαπης . Το να εχεις την δυνατοτητα να λυσεις το προβλημα και να λες οχι δεν το λυνω αυτο ειναι εγωισμος της ταπεινωσης η για την ακριβεια ψευτοταπεινωση

[filotas]

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μόνο το ξύλο, αλλά και η ψυχολογική βία. Συνήθως η μια ασκείται από τους άντρες και η άλλη από της γυναίκες, συμβαίνει όμως καμιά φορά και το αντίστροφό. Ψυχολογική βία πολλές φορές ασκείται και από τα παιδιά προς τους γονείς.

Κάθε περίπτωση είναι εξαιρετικά σοβαρή και δύσκολη και δεν υπάρχει γενικός κανόνας. Γι αυτό έχουμε Πνευματικό για ν' αποθέτουμε στο πετραχήλι του τις αμαρτίες μας και τα προβλήματά μας και με τη βοήθειά του να παίρνουμε τις αποφάσεις μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ποιος είπε ότι είναι εύκολο ή απλό; Είναι δύσκολο, επίπονο και οδυνηρό, αλλά σ' αυτή τη ζωή δεν ήρθαμε για να περάσουμε καλά, αλλά γι ν' αγαπήσουμε ακόμη και τους εχθρούς μας (ποιος είπε ότι εχθρούς έχουμε μόνο εκτός οικογένειας), όσο κι αν χρειαστεί να "ματώσουμε" γι αυτό.