Που είναι τα όρια;

Εδώ τίθενται Πνευματικά Ερωτήματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από aposal »

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα όρια για να πούμε πως "μέχρι εδώ αποτελεί ταπείνωση και από δω και μετά πρέπει να μην υπάρχει ανέχεια". Τα πνευματικά όρια του καθενός δεν μπορούμε να τα γνωρίζουμε, όπως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και το αν ανέχεται κάποιος την βία (σωματική ή ψυχολογική) για πνευματικούς λόγους, ή για άλλους.
Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να συμβουλευόμαστε τον πνευματικό μας και να υπακούμε σε ό,τι εκείνος μας συμβουλεύει.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από LOCKHEART »

filotas έγραψε:Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μόνο το ξύλο, αλλά και η ψυχολογική βία. Συνήθως η μια ασκείται από τους άντρες και η άλλη από της γυναίκες, συμβαίνει όμως καμιά φορά και το αντίστροφό. Ψυχολογική βία πολλές φορές ασκείται και από τα παιδιά προς τους γονείς.

Κάθε περίπτωση είναι εξαιρετικά σοβαρή και δύσκολη και δεν υπάρχει γενικός κανόνας. Γι αυτό έχουμε Πνευματικό για ν' αποθέτουμε στο πετραχήλι του τις αμαρτίες μας και τα προβλήματά μας και με τη βοήθειά του να παίρνουμε τις αποφάσεις μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ποιος είπε ότι είναι εύκολο ή απλό; Είναι δύσκολο, επίπονο και οδυνηρό, αλλά σ' αυτή τη ζωή δεν ήρθαμε για να περάσουμε καλά, αλλά γι ν' αγαπήσουμε ακόμη και τους εχθρούς μας (ποιος είπε ότι εχθρούς έχουμε μόνο εκτός οικογένειας), όσο κι αν χρειαστεί να "ματώσουμε" γι αυτό.
Eννοειται μην κολλάμε στις λέξεις η σε πράγματα δεδομένα (βλεπε συμβουλη πνευματικού), μα αυτο λεμε ...δεν διαφωνουμε η αλλιως ο ενας δεν κατανοει τον αλλον. Παντα συμβουλη πνευματικου αγαπη προσευχη και δραση οσο αφορα τον συνανθρωπο εκει ειναι η εννοια και προσοχη στην παγιδα της ΨΕΥΤΟΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ και ιδιαιτερα οταν υπαρχουν παιδια δεν ειπαμε αντιποινα προς θεου μακρια απο εμας ΑΓΑΠΗ και ΔΙΑΚΡΙΣΗ οχι ολα στο κουβα υπαρχει κινδυνος και πλανη και το εχουμε αναφερει πολλες φορες εδω

Αν και για το πρώτο μόλις είδα αυτό...: www.newsit.gr EXOYME ANAΤΡΟΠΕΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ σε κοινωνικο επιπεδο αντιστρεφονται οι οροι ...



Διαστάσεις καλυμμένης επιδημίας έχει η κακοποίηση των ανδρών από τις γυναίκες τους στην Αυστραλία, σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας μεταξύ ανδρών που έχουν πέσει θύματα των συντρόφων τους.


Ο πραγματικός αριθμός των ανδρών που υποτιμούνται, υβρίζονται και, σε ορισμένες περιπτώσεις, δέρνονται και κακοποιούνται σεξουαλικά, είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία.

Ο λόγος που ο αριθμός των ανδρών-θυμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος, οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι οι άνδρες, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά βίας που υφίστανται.

Ο κυριότερος λόγος που δεν προβαίνουν σε καταγγελίες έχει να κάνει με την αποδεκτή κουλτούρα που θέλει τους άνδρες "άνδρες". Ορισμένοι, επίσης, φοβούνται για "το τι θα πει ο κόσμος" όταν πληροφορηθεί ότι τον δέρνει η γυναίκα του, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις αυτών που δεν γίνονται πιστευτοί όταν καταγγέλλουν ένα τέτοιο περιστατικό.

Έχουν καταγγελθεί περιπτώσεις γυναικών που όχι μόνο ξυλοφορτώνουν τους άνδρες τους, αλλά τους βιάζουν και σεξουαλικά!

Σχετικά με τις γυναίκες που καταγγέλλουν κρούσματα οικογενειακής βίας, ο αριθμός των ανδρών είναι μικρότερος, υποστηρίζεται στην έρευνα γιατί, οι άνδρες έχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν και την κοινωνία που τους θεωρεί "δειλούς" αν δεν είναι σε θέσει να "επιβληθούν" στην γυναίκα τους.

Ανατρέπεται, δηλαδή, μέσα τους όλη η αποδεκτή κουλτούρα που θέλει τους άνδρες να είναι πιο "ισχυροί" μέσα στην οικογένεια.

Αναφερόμενος στην έρευνα, ο πανεπιστημιακός καθηγητής, Άλφρεντ Άλαν, είπε ότι, αρχικά, δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο όμοιες είναι οι καταγγελίες που κάνουν οι γυναίκες για επεισόδια οικογενειακής βίας, με αυτές των ανδρών. Στις περισσότερες περιπτώσεις και οι αιτίες που αρχίζει ένας καυγάς μεταξύ του ζευγαριού είναι ίδιες.

Οι γυναίκες που γκρινιάζουν και καταπιέζουν, είτε ψυχικά είτε και σωματικά τους άνδρες τους φτάνοντας στην βιαιοπραγία, μιμούνται κατά πολύ τους "σκληρούς" άνδρες.
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από LOCKHEART »

aposal έγραψε:Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα όρια για να πούμε πως "μέχρι εδώ αποτελεί ταπείνωση και από δω και μετά πρέπει να μην υπάρχει ανέχεια". Τα πνευματικά όρια του καθενός δεν μπορούμε να τα γνωρίζουμε, όπως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και το αν ανέχεται κάποιος την βία (σωματική ή ψυχολογική) για πνευματικούς λόγους, ή για άλλους.
Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να συμβουλευόμαστε τον πνευματικό μας και να υπακούμε σε ό,τι εκείνος μας συμβουλεύει.
Μα αυτο λεω και ισως δεν γινομαι αντιληπτος οτι μην συνδεουμε την ταπεινωση με την εξωτερικη κατασταση "με χτυπανε και καθομαι ειμαι ταπεινως" αντιθετα μπορει απο μεσα σου να βρίζεις δεν λεει κατι το εξωτερικο στοιχειο αυτο λεμε. Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ειναι ο στοχος και οχι να μενουνε στην αποδειξει.

Θυμαμαι καποιον γνωστο που ελεγε οτι αγοραζει παμφθηνα ρουχα για να ειναι ταπεινος..ΛΕΣ και σε κανει το ρουχο ....αυτες ειναι πλανες που θελουν προσοχη...

παντα προσευχη, διακριση, πνευματικος...ιδιαιτερα η διακριση ειναι η αγαπη οταν συνδιαζονται ειναι οτι καλυτερο
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
WHEEL
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 57
Εγγραφή: Δευ Σεπ 03, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Μεσσηνία

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από WHEEL »

Έχει σημασία αναρωτιέμαι αν δέχεσαι επίθεση από τον σύζυγό σου καθημερινά ή έστω και μία φορά να σε χτυπήσει αρκεί για να φύγεις? Αυτό που λεν ότι αν σηκώσει χέρι πάνω σου μια φορά θα σηκώνει πάντα, ισχύει 100% και τότε τα αποτελέσματα είναι τραγικά ιδίως για τα παιδιά. Είναι θέμα ανθρώπου και δεν αλλάζει εκτός αν συντελεστεί θαύμα και αλλάξει εσωτερικά ο άνθρωπος, πράγμα αρκετά δύσκολο αφού χρειαζεται πολλή προσευχή από τον ίδιο και τους δικούς του. Η έκρηξη του θυμού με τη μορφή βίας αποτελεί μία γάγγραινα για την οικογένεια και εύχομαι ο Θεός να μας ελεεί και να μας δίνει πνεύμα πράο και ταπεινό γιατί είναι κρίμα για τα παιδιά ιδίως να βιώνουν τέτοιες συμπεριφορές που τις περισσότερες φορές διαιωνίζουν και στο δικό τους σπιτικό. ( δεν είναι ο κανόνας βέβαια αυτός, συμβαίνει και το αντίθετο ).
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από LOCKHEART »

WHEEL έγραψε:Έχει σημασία αναρωτιέμαι αν δέχεσαι επίθεση από τον σύζυγό σου καθημερινά ή έστω και μία φορά να σε χτυπήσει αρκεί για να φύγεις? Αυτό που λεν ότι αν σηκώσει χέρι πάνω σου μια φορά θα σηκώνει πάντα, ισχύει 100% και τότε τα αποτελέσματα είναι τραγικά ιδίως για τα παιδιά. Είναι θέμα ανθρώπου και δεν αλλάζει εκτός αν συντελεστεί θαύμα και αλλάξει εσωτερικά ο άνθρωπος, πράγμα αρκετά δύσκολο αφού χρειαζεται πολλή προσευχή από τον ίδιο και τους δικούς του. Η έκρηξη του θυμού με τη μορφή βίας αποτελεί μία γάγγραινα για την οικογένεια και εύχομαι ο Θεός να μας ελεεί και να μας δίνει πνεύμα πράο και ταπεινό γιατί είναι κρίμα για τα παιδιά ιδίως να βιώνουν τέτοιες συμπεριφορές που τις περισσότερες φορές διαιωνίζουν και στο δικό τους σπιτικό. ( δεν είναι ο κανόνας βέβαια αυτός, συμβαίνει και το αντίθετο ).
Πολύ ωραια προσέγγιση ιδιαίτερα τα παιδια γίνονται και αποδέκτες χωρίς να φταίνε ο Θεός να τα φυλάει...
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από aposal »

Όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε δικαίωμα να ζητούμε να μας συγχωρέσει αυτός που αδικήσαμε. Το αν θα μας συγχωρέσει εξαρτάται από εκείνον. Μπορεί κάποιος από την πολλή πομονή που θα δείξει ο/η σύντροφός του να συνέλθει πνευματικά και να αλλάξει, αλλά δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε αυτήν την υπομονή.
Τα παιδιά είναι ιδιαίτερη περίπτωση.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
filotas
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4117
Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
Επικοινωνία:

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από filotas »

Σπύρο,

Καταλαβαίνω την άποψή σου, όμως πρέπει να καταλάβεις κι εσύ ότι για να εμπεδώσεις το Ορθόδοξο πνεύμα πρέπει ν' αποβάλεις τις αρχές του ανθρωπισμού, που διείσδυσαν στο μυαλό μας μέσω του σύγχρονου συστήματος παιδείας, και να τις αντικαταστήσεις με την χριστιανική αγάπη, που είναι πολύ ανώτερη από τον ανθρωπισμό.

Πολλές γυναίκες έχουν αγιάσει επειδή τις κακοποιούσε ο άνδρας τους, όχι επειδή υπέμειναν τη βία τους συζύγου τους από αδυναμία ή δειλία, αλλά επειδή το έκαναν από αγάπη. Είμαι μάλιστα βέβαιος ότι τα παιδιά τους θα θεωρούσαν την μητέρα τους γενναία και άξια σεβασμού και παράδειγμα προς μίμηση κι όχι δειλή κι αναξιοπρεπή.

Δε λέω ότι πρέπει να γίνεται έτσι. Η κάθε μορφής βία μου φέρνει πόνο και αποστροφή. Όμως, όταν συμβαίνει η βία τότε είναι δοκιμασία για κάποιους ανθρώπους κι έχει σημασία να την αντιμετωπίζουν πνευματικά ορθά, για ν΄αποκομίσουν απ' αυτή πραγματικό όφελος κι όχι τη ζημιά, που επιδίωκε αυτός που ασκεί τη βία.

Όπως λέει κι ο Απόστολος Παύλος "να νικάς το κακό με το αγαθό και να μην υποκύπτεις στον πειρασμό του κακού".
Άβαταρ μέλους
LOCKHEART
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 764
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 20, 2008 12:00 pm
Τοποθεσία: Aπο Αθήνα αλλα τώρα Ζάκυνθο
Επικοινωνία:

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από LOCKHEART »

filotas έγραψε:Σπύρο,

Καταλαβαίνω την άποψή σου, όμως πρέπει να καταλάβεις κι εσύ ότι για να εμπεδώσεις το Ορθόδοξο πνεύμα πρέπει ν' αποβάλεις τις αρχές του ανθρωπισμού, που διείσδυσαν στο μυαλό μας μέσω του σύγχρονου συστήματος παιδείας, και να τις αντικαταστήσεις με την χριστιανική αγάπη, που είναι πολύ ανώτερη από τον ανθρωπισμό.

Πολλές γυναίκες έχουν αγιάσει επειδή τις κακοποιούσε ο άνδρας τους, όχι επειδή υπέμειναν τη βία τους συζύγου τους από αδυναμία ή δειλία, αλλά επειδή το έκαναν από αγάπη. Είμαι μάλιστα βέβαιος ότι τα παιδιά τους θα θεωρούσαν την μητέρα τους γενναία και άξια σεβασμού και παράδειγμα προς μίμηση κι όχι δειλή κι αναξιοπρεπή.

Δε λέω ότι πρέπει να γίνεται έτσι. Η κάθε μορφής βία μου φέρνει πόνο και αποστροφή. Όμως, όταν συμβαίνει η βία τότε είναι δοκιμασία για κάποιους ανθρώπους κι έχει σημασία να την αντιμετωπίζουν πνευματικά ορθά, για ν΄αποκομίσουν απ' αυτή πραγματικό όφελος κι όχι τη ζημιά, που επιδίωκε αυτός που ασκεί τη βία.

Όπως λέει κι ο Απόστολος Παύλος "να νικάς το κακό με το αγαθό και να μην υποκύπτεις στον πειρασμό του κακού".
φυσικα συμφωνουμε απολυτα...
I prefer nothing than something bad
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται
Άβαταρ μέλους
ψυχουλα
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2324
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 06, 2008 11:36 am
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από ψυχουλα »

Υπαρχουν παιδια που βλεποντας για χρονια τη βια που υπεμενε η μητερα τους εφτασαν στο σημειο να σκοτωσουν τον πατερα τους για να τη σωσουν. Η ακομη χειροτερα οι κορες αυτων των οικογενειων βρηκαν αναλογους συζυγους που τις χτυπουσαν γιατι τετοιο προτυπο ειχαν ή δεν παντρευτηκαν ποτε και μισησαν το αντρικο φυλο κτλ κτλ υπαρχουν χιλιαδες πιθανες ανωμαλες εξελιξεις.

Αν μια γυναικα δεν εχει παιδια ας κατσει και να τη σκοτωσουν δικαιωμα της. Ομως το να βαζεις τη σωτηρια της ψυχης σου πανω απο την σωστη ανατροφη των παιδιων σου μονο ταπεινωση δεν δειχνει απλως εγωισμο, κατσε να μπω εγω στον Παραδεισο τι με νοιαζουν τα κλαματα των παιδιων μου και τα σοκαρισμενα τους βλεμματα;

Ο Θεος δε ζητα μονο να ταπεινωθουμε. Καπου σε μια εντολη λεει γονεις μην εξοργιζετε τα παιδια σας. Και τα παιδια εξοργιζονται με μια μητερα που ανεχεται τετοιες ακραιες καταστασεις και συμπεριφορες και τους δινει ενα τετοιο παραδειγμα για τη δικη τους ζωη. Δεν εξοργιζονται μονο με ενα βιαιο πατερα. Ο Θεος της αγαπης πιστευω οτι δε δεχεται να πληγωνουμε τα παιδια μας προσφεροντας τους ενα περιβαλλον βιας (σωματικης ή ψυχολογικής) και μισους για να πετυχουμε εμεις την ταπεινωση. Οφειλουμε να προστατευουμε τα παιδια μας και να μην τα κακοποιουμε γιατι το να τα κανουμε θεατες βιας ειναι κακοποιηση. Οφειλουμε στα παιδια μας να προσπαθουμε να εχουν ενα ισορροπημενο ψυχικο κοσμο. Νομιζω οτι λεω αυτονοητα πραγματα.

Το να λεει καποιος οτι αφου η ταπεινωση ειναι αναγκαια εγω θα υποστω τα παντα ακομα κιαν αυτο κομματιαζει τα παιδια μου ειναι φαρισαισμος. Δηλαδη υπακοη μιας εντολης (για ταπεινωση στην προκειμενη περιπτωση) χωρις διακριση. Ετσι εκαναν και οι Φαρισαιοι, εβλεπαν το γραμμα και οχι την ουσια και εφτασαν στο σημειο να βλεπουν ενα ανθρωπο που σηκωσε το κρεββατι του το Σαββατο και να μη βλεπουν το θαυμα που του συνεβη! Aφηνω να πληγωνομαι και δε με νοιαζει που εξαιτιας μου πληγωνονται τα παιδια μου και νομιζω οτι ειναι και θεαρεστο; ακολουθω την εντολη για ταπεινωση και ξεχνω το αγαπα τον πλησιον σου!(ποσο μαλλον το πλησιον παιδι σου!)

Τελος πιστευω, οτι ο Θεος ενα ατομο που κακοποιειται και παρακαλα για τη σωτηρια του και τη σωτηρια των παιδιων του πρωτιστως, δε προκειται να το αφησει ετσι και θα του δειξει ενα δρομο σωτηριας χωρις ο παθων να απωλεσει την ταπεινωση του. Διοτι οπως αφηνεις να σε κακοποιουν ετσι μπορει να αφεθεις να σε σωσουν! :wink:
«Όπου έρως θείος ήψατο καρδίας, εκεί φόβος ρημάτων ουκ ίσχυσε».
Shubik
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 296
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 02, 2006 6:00 am

Re: Που είναι τα όρια;

Δημοσίευση από Shubik »

Θα ήθελα απλώς να αναφέρω δύο σχόλια που έχω διαβάσει. Το πρώτο αφορά το χωρίο που ο Χριστός μας διδάσκει πως όταν μας ραπίσουν στο δεξιό μάγουλο να στρέψουμε και το αριστερό. Ένας θεολόγος αναλύει τη διδαχή αρχικά ως εικόνα. Με απλά λόγια όταν ένας δεξιόχειρας μας χτυπά στο δεξιό μάγουλο, λαϊκά μιλώντας, τρώμε ανάποδη. Δηλαδή δε γινόμαστε απλώς αποδέκτες της βίας αλλά και της περιφρόνησης. Το να στρίψουμε το αριστερό μάγουλο έχει την έννοια πως δεν αποδεχόμαστε την περιφρόνηση και τον εξευτελισμό του άλλου. Ζητάμε να μας αντιμετωπίσει σαν ίσους, έστω κι αν οι συνθήκες του δίνουν κάποια πλεονεκτήματα.

Ένα ανάλογο σχόλιο κάνει ένας φιλόσοφος που γράφει πως η μεγαλύτερη ήττα σε μια μάχη είναι να αποδεχτείς την εικόνα που έχει ο αντίπαλός σου για εσένα. Ο Χριστός όταν προχωρεί προς το εκούσιο πάθος γίνεται αποδέκτης απίστευτης και παράλογης βίας. Ουδέποτε υποχωρεί και δεν αποδέχεται καμία κατηγορία. Απαντά μόνο όσο μπορεί να γίνει κατανοητός, και όπου δεν μπορεί να γίνει κατανοητός σωπαίνει. Σχεδόν πάντα οι άνθρωποι απέναντι στη βία των άλλων δικαιώνουν τον προφητάνακτα Δαβίδ (ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν Ψαλμ. 31,3), ξεχνώντας τη μόνιμη αναφορά μας που πρέπει να είναι ο Θεός μας και ο Νόμος Του.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Ερωτήματα”