Σκοπός της δυνατότητας της ανθρώπινης αναπαραγωγής???

[dora gian]

Kαι γιατι επρεπε μετα την ανυπακοη να αναπαραγονται; μηπως με σκοπο τη μελλοντικη ενανθρωπιση του Κυριου ωστε να σωθει ολοκληρο το ανθρωπινο γενος;
και αφου η ενανθρωπιση εγινε γιατι πρεπει να συνεχισουμε να αναπαραγομαστε;;
συγνωμη για το αφελες των ερωτησεων

to σωμα αφου εχει χασει την πλαστικοτητα της παρθενικης εσωτερικοτητας καταληγει στην ερωτικη αποχαλινωση οπου η απογυμνωση ο σαρκασμος η αναιδεια ο κυνισμος και η αναισχαιντια αυτοπροβαλονται ,μετατρεπονται αυτοματα σε μια ακραι υποτιμησ του ανθρωπου τοσο του ιδιου οσο και του πλησιον .μεσα του δουλευει το σαρακι της κτηνωδους επιθυμιας και ζει για να ικανοποιησει τον ποθο του ,εστω και ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Ησυμβολικη σημασια του γαμου ειναι η παρθενικη αποκατασταση του ανθρωπινου οντος εκει που οι2 γινονται 1. ΕΝΑ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΟΥ κοπρου του αυγαια επιτυνχανεται μεσα απο το ευλογημενο μυστηριο του γαμου .Και αυτη ειναι η μοναδικη ευκαιριαγια να επανελθει η θεια ταξη καινα συντελεστει μια οριοθρτηση και ελενχος του σεξουαλικ ενστικτου αππο την διεστραμενη ζωωδη χρηση του ,με την καθαγιαστικη λειτουργια του μεσα απο τον γαμο

[angieholi]

Τωρα μ αυτο που εβαλες ψυχουλα εμενα μου ρχονται διαφορα στο μυαλο.....υπηρχαν ανθρωποι εκτος Εδεμ?....η ιδια η Βιβλος επιβεβαιωνει την υπαρξη Τιτανων και Γιγαντων εκτος Εδεμ πολλούς αιώνες πριν την εμφανιση ανθρωπινων υπαρξεων στην Μεσοποταμία.

Και παραθετω ένα συγκλονιστικό εδάφιο της Αγίας Γραφής, που είναι ν’ απορεί κανείς πώς ορισμένοι θεολόγοι το είχαν αποσιωπήσει, ενώ από μόνο του το κείμενο αυτό αποκαλύπτει την μεγάλη αλήθεια, που θέλει να λέει ότι η Ιστορία και η Επιστήμη επαληθεύουν την Βίβλο!
Είναι η στιγμή κατά την οποίαν ο Κάϊν έχει σκοτώσει τον Άβελ και ο Θεός ελέγχει τον αδελφοκτόνο Κάϊν.

«Ο Κύριος ρώτησε τον Κάιν: «Πού είναι ο αδερφός σου ο Άβελ;» Εκείνος απάντησε: «Δεν ξέρω. Μήπως φύλακας του αδερφού μου είμαι εγώ;» Είπε τότε ο Κύριος: «Τι πήγες κι έκανες; Άκου! Το αίμα του αδερφού σου μου φωνάζει γοερά από τη γη! Από 'δω και πέρα θα σε καταριέται η ίδια η γη, που άνοιξε για να δεχτεί το αίμα του αδερφού σου, που εσύ τον σκότωσες. Όταν θα την καλλιεργείς, δεν θα σου δίνει πια τους καρπούς της. Φυγάς θα είσαι και περιπλανώμενος για πάντα πάνω στη γη».
Τότε ο Κάιν είπε στον Κύριο: «Βαριά είναι η τιμωρία μου! Δεν μπορώ να την αντέξω! Σήμερα με διώχνεις από τη χώρα, και πρέπει να χαθώ από μπροστά σου και να γίνω φυγάς, περιπλανώμενος στη γη. Όποιος με βρει θα με σκοτώσει». Κι ο Κύριος του αποκρίθηκε: «Δε θα συμβεί αυτό, γιατί οποιοσδήποτε σκοτώσει τον Κάιν, θα αντιμετωπίσει επταπλάσια εκδίκηση». Κι έβαλε σημάδι στον Κάιν, ώστε όποιος θα τον συναντούσε να μην τον σκοτώσει. Έτσι ο Κάιν έφυγε από τον τόπο όπου του είχε μιλήσει ο Κύριος και πήγε να ζήσει στη χώρα Νωδ, ανατολικά της Εδέμ» (Γεν. 4, 9-16)

Αρα έξω απ’ την Εδέμ κυκλοφορούσαν άνθρωποι, σύγχρονοι του Κάϊν, αφού ο ίδιος ο Θεός έβαλε σημάδι στον Κάϊν για να μην τον σκοτώσουν οι άνθρωποι !
Και μη μου πει κανείς, ότι η Αγία Γραφή ενδεχομένως να αναφέρεται σε κάποιο περιφερόμενο ζώο και όχι άνθρωπο διότι τότε θα χρησιμοποιούσε ουδέτερο και όχι αρσενικό γένος! Η Γένεσις αναφέρεται στον όρο «όποιος», δεικνύοντας άνθρωπο και όχι στον όρο «όποιο», που αναφέρεται σε κάποιο ζώο ή αντικείμενο. (Εξυπακούεται ότι ο Θεός δεν θα εννοούσε ως δολοφόνους του Κάϊν τον Αδάμ και την Εύα).

Στην Παλαιά Διαθήκη κατά τους Εβδομήκοντα, του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου, κάτω από το κείμενο της Αγίας Γραφής έχει και σχόλια.
Στο συγκεκριμένο λοιπόν σημείο: "πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει." Γεν. 4,15 (όπου αναφέρεται και η Ελπίδα) έχει το εξής σχόλιο:
Ποιός θα εφόνευε τον Κάϊν αφού φονευθέντος του Άβελ, άλλοι δεν ηπήρχον πλήν του Αδάμ και της Εύας;
Οι αδερφοί του, οι οποίοι είχον γεννηθή ή θα εγέννωντο βραδύτερον, διότι ο Αδάμ απέκτησε πολλούς υιούς και θυγατέρες, προ του θανάτου του Άβελ ή μετά τον θάνατον του.

Ο Αδάμ έζησε 930 έτη: "5. αὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι ᾿Αδάμ, ἃς ἔζησε, τριάκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανεν."(Γεν. 5, 5) επομένως μπορούμε να φανταστούμε πόσα παιδιά απέκτησε όλα αυτα τα χρόνια, κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς υπάρχει καθαρά μέσα στο ιερό κείμενο: "4. ἐγένοντο δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ ᾿Αδάμ, ἃς ἔζησε μετά τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σήθ, ἔτη ἑπτακόσια, καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας."(Γεν. 5, 4)

Υπάρχει επίσης και το εξής σχόλιο, στο παράρτημα που ακολουθεί μετά το τέλος του βιβλίου της Γενέσεως (σελ.424):
Ότι ο Αδάμ και η Εύα είναι προπάτορες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους αποτελεί θεμέλιον 1) Δογματικόν της Χριστιανικής διδασκαλίας, διότι επί της βάσης ταυτής στηρίζονται τα 2 μεγάλα χριστιανικά δόγματα, της μεταδόσεως του προπατορικού αμαρτήματος και της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους δια του Ιησού Χριστού και 2) Ηθικόν, διότι επί της κοινής προελεύσεως πάντων ημών ευρίσκουν βαθείαν έννοιαν η ισότης και φιλαδελφεία πάντων ημών.


Επομένως λοιπόν δεν μπορούμε να δεχτούμε την ύπαρξη άλλων ανθρώπων πλήν του Αδάμ και της Εύας, εκ των οποίων και μόνο εκ των οποίων, προήλθε όλο το ανθρώπινο γένος.
Το ότι η Γραφή αναφέρεται ιδιαιτέρως στον Άβελ και στον Κάϊν και αργότερα, μετά το φόνο, στη γέννηση του Σηθ, και δεν αναφέρεται σε ονόματα άλλων απογόνων δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Όπως λέει και ο π. Αθανάσιος Μυτιλιναίος (στις ομιλίες του περί της Χριστιανικής Κοσμολογίας-Ανθρωπολογίας, ομιλία Νο3 http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... oad&cid=47):
Το βιβλίο της Γενέσεως δεν είναι ένα βιβλίο που δίνει επιστημονικά στοιχεία, αλλά ένα βιβλίο που αποκαλύπτει ο Θεός το θέλημά του και έχει ποιμαντικούς και θρησκευτικούς σκοπούς.

Ο Κάϊν λοιπόν και ο Άβελ, αναφέρονται ξεχωριστά διότι είναι ο πρώτος φόνος που γίνεται στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους και ο Σηθ (που σημαίνει αντικατάσταση, αντικατέστησε δηλαδή τον Άβελ) διότι από τους απογόνους του θα προέλθει ο Μεσσίας.

Τώρα οι Γίγαντες στην Αγία Γραφή, ανεφέρονται στο 6ο Κεφάλαιο του βιβλίου της Γενέσεως και συγκεκριμένα:
"4 οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ μετ᾿ ἐκεῖνο, ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί." (Γεν. 6, 4)
Πιο πριν όμως το ιερό κείμενο, έχει αναφέρει ήδη τους τόσους και τόσους απογόνους του Αδάμ και της Εύας και του Σηθ. Επομένως οι Γίγαντες δεν είναι μια ξεχωριστή φυλή, η οποία προϋπάρχει του Αδάμ και της Εύας, αλλά είναι μια φυλή που δημιουργείται από κάποια από τα παιδιά τους και είχαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος σημειώνει (σχόλια επί του βιβλίου της Γενέσεως, σελ. 80):
"Οι Γίγαντες ήσαν περιβόητοι όχι μόνον δια την δύναμιν και το ανάστημά των, αλλά δια το ευέξαπτον και φιλήδονόν των...
Γίγαντας γαρ οίδεν η Γραφή καλείν τους καθ'υπερβολήν ασεβείς και υπερήφανους και τη οικεία ρώμη το παν επιτρέποντος. "

Και τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι κάποια πράγματα μπορεί εμάς να μας φαίνονται ή να τα θεωρούμε συμβολικά, αν όμως αρχίσουμε να εμβαθύνουμε, αν αρχίσουμε να μελετάμε την Παλαιά Διαθήκη και τους Πατέρες που την ερμηνεύουν, θα μείνουμε άναυδοι από την ερμηνεία, τη ξεχωριστή σημασία αλλά και τα τόσα νοήματα, που "κρύβονται" πίσω από τις λέξεις και τις περιγραφές των γεγονότων!

[angieholi]

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει πως έγινε η αναπαραγωγή των πρωτοπλάστων, μετά τον Αδάμ και την Εύα. Η Αγία Γραφή αναφέρει όσα γεγονότα είναι σημαντικά για την πνευματική μας ενημέρωση και παραλείπει τα δευτερεύοντα γεγονότα. Για να μην το αναφέρει επομένως σημαίνει ότι η απάντηση είναι αδιάφορη πνευματικά κι εμείς το ψάχνουμε απλά για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας.

κ. Νίκο νομίζω η Αγία Γραφή μας αναφέρει αυτό που λέτε στο κεφάλαιο 4 της Γενέσεως, στίχος 1, όπου γράφει:
"ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. "
Η μετάφραση που υπάρχει δίπλα στο αρχαίο κείμενο, του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου γράφει:
"Ο Αδάμ ήλθεν εις ένωσιν μετά τις γυναικός του Εύας, η οποία καταστάσα έγκυος εγέννησε τον Κάϊν και πλήρης αγαλλιάσεως είπε. Με την δύναμιν του Θεού απέκτησα άνθρωπο!"
Ενώ στα σχόλια αναφέρει:
"Μετά την έκπτωσιν εκ του Παραδείσου τότε τας συνουσίας αρχήν λαμβάνει. Προ γαρ της παρακοής αγγελικόν βίον εμιμούντο. (Χρυσόστομος)"



Ο gol έγραψε:

μια ερωτηση που εγινε απο ενα πιτσιρικο (6χρονο) στη μητερα του ηταν το εξης
πως γεννηθηκαν και αλλοι ανθρωποι αφου στο Παραδεισο ο Θεος ειχε φτιαξει μονο τον Αδαμ και τη Ευα και μετα γεννηθηκαν οι γιοι του Αδαμ και δεν αναφερονται γυναικες?πως τεκνοποιησαν με τη μαμα τους?
και δεν ξερω αν εμεις μπορουμε να δωσουμε μια απαντηση..μηπως λεω εγω..ειχε δημιουργησει και αλλους ανθρωπους και τον Αδαμ και Ευα αναφερεται ως 2 φυλα (αρρεν και θυλη)?

Η Ελπίδα έγραψε:

Δεν νομιζω να ναι κακο να θες να μαθεις... υπαρχουν πολλα σκοτεινα σημεια μεσα στις γραφες που δε ξερω γιατι θα πρεπε να χουν αποκρυψει καποιοι....ο Χριστος ειναι απο μονος του Αληθεια,και καποιοι καταφεραν κι εφεραν την αμφισβητηση σε πολλα γεγονοτα.

Ο Παναγιώτης έγραψε:

Αν για παράδειγμα, στην αρχή ο Θεός, έφτιαξε όχι δύο, αλλά 1148 ανθρώπους ταυτόχρονα, τι σημασία έχει?

Ισως η έννοια "Αδάμ-Εύα", νάναι συμβολική έννοια, της πτώσεως του ανθρώπου, από δύο εκ των πρώτων μελών του είδους γενικευμένα. Και να δίνει έτσι την απάντηση με συμβολισμό, του "τι είναι αμαρτία" και του τι σημαίνει "αμφισβήτηση του Ιδιου Του Θεού".

Η ψυχούλα έγραψε:

ακομα και εγω οταν εχω καποιες κουφες αποριες τις εχω γιατι υποψιαζομαι οτι θα παρω μια απαντηση που θα με κανει να θαυμασω αλλη μια φορα τη Σοφια του Παντοδυναμου.
επειτα σκεφτομαι οτι αν εχουν μιλησει για καποια απο αυτα οι Πατερες αρα ηθελαν να τα μαθαινουμε και να ξεστραβωνομαστε.

Σε όλα τα ερωτήματα υπάρχουν απαντήσεις και τίποτα δεν έχει αποσιωπηθεί με πονηρό ή κάποιον άλλο σκοπό.
Ο Μωϋσής θεοπνεύστως εξιστορεί την δημιουργία του κόσμου, στην οποία τίποτα το μυθικό δεν περιλαμβάνεται.Ούτε μπορούμε να θεωρήσουμε τον Αδάμ και την Εύα σαν πρόσωπα συμβολικά ή μυθικά.
Απλά επειδή υπάρχει άγνοια και ελλείψη χριστιανικής κατάρτισης από πολλούς Χριστιανούς οι διάφοροι πολέμιοι της Ορθοδοξίας μας έχουν καταφέρει να φέρουν την αμφισβήτηση και να παρουσιάζουν "σκοτεινά σημεία" (όπως είπε και η Ελπίδα), ενώ στην πραγματικότητα (για κάποιον που θα μελετήσει)απαντήσεις υπάρχουν και όπως είπε και η ψυχούλα αυτές οι απαντήσεις, είναι που μας κάνουν να θαυμάζουμε τη Σοφία και την Παντοδυναμία, προσθέτω εγώ, του Θεού.

[filotas]

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει πως έγινε η αναπαραγωγή των πρωτοπλάστων, μετά τον Αδάμ και την Εύα. Η Αγία Γραφή αναφέρει όσα γεγονότα είναι σημαντικά για την πνευματική μας ενημέρωση και παραλείπει τα δευτερεύοντα γεγονότα. Για να μην το αναφέρει επομένως σημαίνει ότι η απάντηση είναι αδιάφορη πνευματικά κι εμείς το ψάχνουμε απλά για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας.

κ. Νίκο νομίζω η Αγία Γραφή μας αναφέρει αυτό που λέτε στο κεφάλαιο 4 της Γενέσεως, στίχος 1, όπου γράφει:
"ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. "
Η μετάφραση που υπάρχει δίπλα στο αρχαίο κείμενο, του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου γράφει:
"Ο Αδάμ ήλθεν εις ένωσιν μετά τις γυναικός του Εύας, η οποία καταστάσα έγκυος εγέννησε τον Κάϊν και πλήρης αγαλλιάσεως είπε. Με την δύναμιν του Θεού απέκτησα άνθρωπο!"
Ενώ στα σχόλια αναφέρει:
"Μετά την έκπτωσιν εκ του Παραδείσου τότε τας συνουσίας αρχήν λαμβάνει. Προ γαρ της παρακοής αγγελικόν βίον εμιμούντο. (Χρυσόστομος)"

Αγγελική αυτό το ανέφερα κι εγώ, εννοώ πως προχώρησε η αναπαραγωγή στην επόμενη γενιά από τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας.

[ψυχουλα]

Το σώμα του ανθρώπου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα έγινε μετά την πτώση:

"21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς." (Γεν. 3, 21)

Οι δερμάτινοι χιτώνες λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν το σώμα μας όπως το ξέρουμε σήμερα.

Μια που επανήλθε το θέμα να θέσω μια απορία που μου γεννήθηκε και δεν προλαβα τοτε να τη γραψω. Δεν εχω καταλαβει γιατι οι δερματινοι χιτωνες ειναι το σωμα μας οπως το ξερουμε σημερα και οχι απλως δερματινοι χιτωνες, ρουχα δηλαδη που φορεσαν απο ντροπη συναισθανομενοι τη γυμνια τους. Αφου στη Γενεση γραφει οτι ο Θεός έπλασε από χώμα και νερό με πηλό τον Aδάμ, άρα το σώμα του δεν ειναι προφανές ότι ήταν όπως το ξέρουμε σήμερα;

[angieholi]

Το σώμα του ανθρώπου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα έγινε μετά την πτώση:

"21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς." (Γεν. 3, 21)

Οι δερμάτινοι χιτώνες λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν το σώμα μας όπως το ξέρουμε σήμερα.

Μια που επανήλθε το θέμα να θέσω μια απορία που μου γεννήθηκε και δεν προλαβα τοτε να τη γραψω. Δεν εχω καταλαβει γιατι οι δερματινοι χιτωνες ειναι το σωμα μας οπως το ξερουμε σημερα και οχι απλως δερματινοι χιτωνες, ρουχα δηλαδη που φορεσαν απο ντροπη συναισθανομενοι τη γυμνια τους. Αφου στη Γενεση γραφει οτι ο Θεός έπλασε από χώμα και νερό με πηλό τον Aδάμ, άρα το σώμα του δεν ειναι προφανές ότι ήταν όπως το ξέρουμε σήμερα;

(ομιλία του π. Αθανάσιου Μυτιλιναίου,Κοσμολογία-ομιλία Νο 070, http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10)

Δερμάτινοι χιτώνες:

Οι πρωτόπλαστοι μετά την πτώση κατάλαβαν την γύμνωση τους, ενώ πριν δεν υπήρχε η γύμνωσης, διότι υπήρχε η στολή η θεοΰφαντος της Θείας Δόξις, εκείνη η στολή της απλότητος, εκείνης της Δόξας του Θεού, εκείνην που ξαναπάρουμε πάλι στη Βασιλεία του Θεού και δεν θα έχουμε ανάγκη από ενδύματα.

Επειδή αφηρέθηκε η θεοΰφαντος στολή κατάλαβαν την γύμνια τους , όχι μόνο μεταξύ τους (βάζοντας τα φύλλα συκής) αλλά και ως προν τον Θεό.

Τι κάνει λοιπόν ο Θεός; Τους φτιάχνει δερμάτινους χιτώνες. Τι είναι αυτοί οι δερμάτινοι χιτώνες;

Κάποιοι αιρετικοί - γνωστικοί (που θέλουν τον άνθρωπο μόνο ως πνεύμα) θεωρούν ότι είναι το σώμα. Όπως ο Πλάτων που έλεγε ότι το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής, υπό αυτής της άποψης, θεωρούν ότι ο Θεός έβαλε σε φυλακή τις ψυχές (τους έδωσε σώμα). Πέρα για πέρα αιρετική θέση.

Όλοι οι Πατέρες και ιδιαίτερα ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, λένε ότι ο άνθρωπος, ο φυσικός άνθρωπος είναι:
- ούτε μόνο ψυχή χωρίς σώμα
- ούτε μόνο σώμα χωρίς ψυχή. Αλλά και τα 2 αυτά συνθέτουν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο Ωριγένης λέει: αν οι δερμάτινοι χιτώνες είναι το σώμα, τότε πως ο Αδάμ είπε για την Εύα, οστό από το οστό μου και σάρκα από τη σάρκα μου;

Συμπέρασμα; Οι δερμάτινοι χιτώνες δεν είναι τα ανθρώπινα σώματα. Τι είναι λοιπόν;

1)Οι δερμάτινοι χιτώνες εκφράζουν την νεκρότητα που περιεβλήθει ο άνθρωπος, σαν δευτέρα του φύση μετά την πτώση.
Γράφει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης για την νεκρότητα: Το φρόνημα της σαρκός (να σκέφτομαι δηλαδή σαρκικά, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή), ο άλογος εμπαθής βίος, ο βίος ο μη λογικός, ο κατα σάρκα βίος, ο νόμος της αμαρτίας και του θανάτου. Αυτό σημαίνει φορώ χιτώνα δερμάτινο.

Ποιός έφτιαξε τους χιτώνες; Ο Θεός. Δηλαδή ο Θεός έκανε τον άνθρωπο να έχει το φρόνημα της σαρκός, όπως μας λένε οι Πατέρες; ΟΧΙ!

Οι δερμάτινοι χιτώνες έχουν ένα δίμορφο χαρακτήρα:
α) είναι συνέπεια της αμαρτίας αφού οι πρωτόπλαστοι τον φορέσανε από τη στιγμή που έχασαν τον θεοΰφαντο χιτώνα.
Ο 1ος χιτώνας ήταν ακατασκεύαστος, άκτιστος. Χάνοντάς τον, ο Θεός τους δίνει κτιστόν και άλογον χιτώνα(από νεκρά ζώα).
β)πράγματι το ότι Θεός φτιάχνει (εποίησε) τους χιτώνες εκφράζει μια νέκρωση. Ότι αυτό που τώρα έχει πάνω του ο άνθρωπος θα τον κάνει να είναι θνητός. Ώστε και το κακό να μην είναι αθάνατο αλλά και ο άνθρωπος να αναπαυθεί από το κακό, την αμαρτία και την αιώνια φθορά (με τον θάνατο).

Ο Άγιος Μεθόδιος Ολύμπου αναφέρει ότι γι αυτό το λόγο ο Θεός κατασκεύασε τους δερμάτινους χιτώνες, ώστε σαν μια νεκρότητα, περιέβαλε το ανθρώπινο σώμα, και με τη λύση (δηλ. τον θάνατο) του σώματος, ότι κακό δημιουργήθηκε να τελειώσει και αυτό.

2) Οι δερμάτινοι χιτώνες ως στοιχείο νεκρώσεως είναι η μετατροπή της ζωής σε επιβίωση.
Άλλο ζω, άλλο επιβιώνω.
Ζω: σημαίνει ότι ζω με όλην τη σημασία της λέξεως (προπτωτικό φαινόμενο)
Επιβιώνω: σημαίνει ότι προσπαθώ να ζω (μεταπτωτικό φαινόμενο)

Οι δερμάτινοι χιτώνες είναι η μάθηση, η επαγγελματική δραστηριότητα, εν γένει ο πολιτισμός.
Είναι οι επιμέρους σκοποί της παρούσης ζωής, ο τρόπος να επιβιώνουμε. Οι πρωτόπλαστοι με την απομάκρυνση από τον παράδεισο, εφεύρανπ.χ. την υφαντική, άρχισαν την καλλιέργιεα της γης, εφεύραν τα γράμματα. Δημιούργησαν πολιτισμό.

3) Οι δερμάτινοι χιτώνες είναι μια πραγματικότης. Πως πρέπει να χρησιμοποιηθούν; Υπάρχουν 2 όψεις, μια αρνητική και μια θετική (δεν φταίνε οι δερμάτινοι χιτώνες, αλλά το πως θα σταθούμε απέναντί τους):
Αρνητική όψη: όταν κάνεις παραχρήση. Παράδειγμα ο Νώε με το αμπέλι του. Εφτιαξε κρασί, ήπιε παραπάνω και μέθυσε. Φταίει το αμπέλι ή το κρασί;
Θετική όψη: στο ίδιο παράδειγμα( με πιο πάνω) με το κρασί, το κρασί είναι στοιχείο της ίδιας μας της σωτηρίας, με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Ο ένας πίνει και μεθάει, ο άλλος πίνει και σώζεται! Πρέπει λοιπόν να υπάρχει το μέτρο!

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: το μεγαλύτερο - περισσότερο από την ανάγκη σου, είναι περιττό για την ανάγκη σου! Παράδειγμα: πας στον τσαγκάρη και από την πλεονεξία σου, του ζητάς να σου φτιάξει μεγάλα παπούτσια. Όμως όταν τα βάζεις σε εμποδίζουν να περπατήσεις!
Σημαίνει: το παραπάνω δεν μας χρειάζεται!!!

4) Οι δερμάτινοι χιτώνες είναι μια υπόμνηση.
Λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: να θυμάσαι ότι τα ρούχα που φοράς, κάποτε δεν τα φορούσες, ούτε θα τα φορέσεις στην Βασιλεία του Θεού. Τα φοράς γιατί είσαι τιμωρημένος.

5) Πρέπει επίσης να δούμε τους δερμάτινους χιτώνες ιστορικά-γραμματικά, ότι λέει δηλαδή το Ιερό κείμενο: Ο Θεός έκανε χιτώνες να ντύσει τους πρωτόπλαστους.
Οι πρωτόπλαστοι έκαναν πρώτα μια φορεσιά, κάποια σκεπάσματα (φύλλα συκής) ανεπαρκή. Όμως τώρα ο Θεός κάνει τους χιτώνες που είναι επαρκέστεροι από τα φύλλα, ακριβώς διότι από δω και πέρα το ανθρώπινο σώμα είναι ευπαθές και θα χρειάζεται κάλυψη από τις καιρικές μεταβολές.

Κάτι ακόμα: μεταξύ του σώματος των πρωτοπλάστων και των χιτώνων υπάρχει ένα ακόμη ένδυμα (όπως παράδειγμα έχουμε εμείς τα εσώρουχά μας), ένα νοητό ένδυμα, είναι το ένδυμα της ντροπής!
Έτσι ο Θεός ντύνει τους πρωτοπλάστους για να είναι πάντα ντυμένοι και να διατηρηθεί το ένδυμα της ντροπής. Διότι αν βγάλουμε τα ρούχα μας, βγάζουμε και την ντροπή!

Τέλος κάτι πολύ σημαντικό: οι δερμάτινοι χιτώνες μεταποιήθηκαν, τους "γυρίσαμε" δηλαδή "μέσα-έξω".
Αυτό έγινε με τη σάρκωση του Θεού Λόγου.
Ο Χριστός φόρεσε ανθρώπινο σώμα, αλλά και κάτι περισσότερο. Φόρεσε κόκκινη χλαμύδα, εμπαικτικά, για να ανανεώσει τους δερμάτινους χιτώνες των ανθρώπων, ώστε εφεξής χιτώνας των ανθρώπων να είναι ο ίδιος ο Χριστός.

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης λέει: το ένδυμα είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Ιδιος έγινε ένδυμα.

Εφεξής λοιπόν πρέπει να μεταβάλλουμε τους δερμάτινους χιτώνες μας, σε χιτώνα που λέγεται Ιησούς Χριστός και έτσι να φεύγουμε από τη νέκρωση,από το φρόνημα της σαρκός και να ενδυόμεθα τον Χριστό και να αρχίζουμε να ντυνόμαστε πάλι τη Θεία Δόξα.

Δεν θα μπούμε στη Βασιλεία του Θεού, αν δεν ντυθούμε το καινούργιο μας ένδυμα, τον Ιησού Χριστό, από την παρούσα ζωή!


Μπορεί εγώ να τα έγραψα λίγο περιεκτικά... αν όμως κάποιος ακούσει όλη την ομιλία και τα πολλά παραδείγματα που αναφέρει ο π. Αθανάσιος, θα έχει πληρέστερη εικόνα και καλύτερη αντίληψη επί του θέματος!

[ψυχουλα]

Αγγελική είσαι ένας άγγελος!!! Σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!!

[filotas]

Οι δερμάτινοι χιτώνες Αγγελική δεν ήταν το σώμα, αλλά το σώμα όπως το ξέρουμε σήμερα. Το προπτωτικό σώμα δεν ήταν θνητό, ούτε είχε τις ανάγκες (ένστικτα), που έχει το σημερινό. Επομένως ο Αδάμ και η Εύα είχαν μεν σώμα, αλλά όχι το ίδιο με το σημερινό. Το πως ήταν το σώμα εκείνο μας δίνει μια ιδέα το σώμα του Χριστού μετά την Ανάσταση. 'Έμοιαζε το ίδιο. αλλά δεν ήταν. Έτρωγε, αλλά δεν είχε ανάγκη από τροφή. Παρόμοια θα είναι και τα αναστημένα σώματα, που θα λάβουμε μετά τη Δευτέρα Παρουσία.

Όλα αυτά δεν απομειώνουν την αξία του σώματός μας. Το σώμα μας είναι ο ναός του "εν ημίν Αγίου Πνεύματος" και αναπόσπαστο κομμάτι της σωτηρίας μας, δεν παύει όμως να είναι και αντίπαλος, αφού πολλές φορές οι επιθυμίες του έρχονται σε σύγκρουση με την πνευματική μας προσπάθεια. Εξαιρετική περιγραφή της κατάστασης αυτής κάνει ο Απόστολος Παύλος:

"14 Οίδαμεν γάρ ότι ο νόμος πνευματικός εστιν· εγώ δε σαρκικός ειμι, πεπραμένος υπό την αμαρτίαν. 15 ό γάρ κατεργάζομαι ου γινώσκω· ου γάρ ό θέλω τούτο πράσσω, αλλ' ό μισώ τούτο ποιώ. 16 ει δε ό ου θέλω τούτο ποιώ, σύμφημι τώ νόμω ότι καλός. 17 νυνί δε ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 18 οίδα γάρ ότι ουκ οικεί εν εμοί, τούτ' έστιν εν τή σαρκί μου, αγαθόν· το γάρ θέλειν παράκειταί μοι, το δε κατεργάζεσθαι το καλόν ουχ ευρίσκω· 19 ου γάρ ό θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ' ό ου θέλω κακόν τούτο πράσσω. 20 ει δε ό ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 21 ευρίσκω άρα τον νόμον τώ θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν, ότι εμοί το κακόν παράκειται· 22 συνήδομαι γάρ τώ νόμω τού Θεού κατά τον έσω άνθρωπον, 23 βλέπω δε έτερον νόμον εν τοίς μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τώ νόμω τού νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τώ νόμω της αμαρτίας τώ όντι εν τοίς μέλεσί μου. 24 Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ τού σώματος τού θανάτου τούτου; 25 ευχαριστώ τώ Θεώ διά Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών. άρα ούν αυτός εγώ τώ μέν νοί δουλεύω νόμω Θεού, τή δε σαρκί νόμω αμαρτίας." (Ρωμ. 7, 14-25)