Αν μπορούμε να ζήσουμε, όπως ζούσαν πριν από 100 χρόνια, χωρίς ρεύμα, τρεχούμενο νερό, κεντρική θέρμανση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σύγχρονα ρούχα, αυτοκίνητα κλπ., τηλέφωνο, τηλεόραση και ραδιόφωνο και τόσα άλλα σύγχρονα μέσα, τότε μπορούμε να πάρουμε τα βουνά. Αλλά δεν το βλέπω .
Πόσοι από σας ξέρουν από γεωργία και κτηνοτροφία; Να πλέκουν και να ράβουν ρούχα; Να κόβουν ξύλα;
Έχουμε κακομάθει όλοι στις σύγχρονες ανέσεις και δύσκολα θα ξεβολευτούμε.
Εγώ πάντως τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι έντονα τη διάθεση να πάρω τα βουνά .
Τα βουνά είναι πολύ δύσκολα σαφώς.
Είναι ωραία στη σκέψη αλλά στην εφοαρμογή είναι πανδύσκολα.
Εκτός και αν τις αγροτικές δουλειές τις κάνει ο φτωχός αλλοδαπός και εσύ είσαι στο καφενείο.
(Παίζει πολύ αυτό το μοντελάκι...).
Τώρα κατά τα λοιπά νομίζω πως η εξέλιξη της κουβέντας ΄΄αμερικανίζει΄΄ λιγάκι.
Αν βέβαια κατάλαβα καλά και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ κιόλας.
Δηλ τι ψάχουμε?
Να βρούμε τρόπο σε πιθανή καταστροφή εμείς να τη βγάλουμε καθαρή?
Νομίζω πως ο αγώνας πρέπει να είναι περισσότερο πνευματικός.
Και σήμερα και αύριο και μεθαύριο.
Είμαστε όντως για τα βουνά.
Οχι όμως κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά.
Το να πάρουμε τα βουνά, χωρίς γνώσεις, χωρίς τριβή στην σχετική καθημερινότητα, είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο, όπως περιέγραψαν και οι προηγούμενοι αδελφοί.
Ασε που οι συνθήκες της ζωής έχουν αλλοιωθεί. Μαζί με την πνευματικότητα του ανθρώπου, δυστυχώς έχει σχεδόν αναιρεθεί ακόμα και αυτής της ίδιας της φύσης η ανταποδοτικότητα. Και γι' αυτό επίσης ευθύνεται ο άνθρωπος.
Τα περισσότερα νερά έχουν στερέψει.
Το χώμα είναι ξεθυμασμένο από την αλόγιστη χρήση και από τα φυτοφάρμακα.
Τα ζιζάνια έχουν “εκπαιδευθεί” στα ζιζανιοκτόνα και έχουν καταστεί άτρωτα.
Η γη είναι πια στέρφα από τα χημικά και τα λιπάσματα.
Οι συνεχόμενες πυρκαϊές έχουν κάψει σχεδόν τα πάντα και έχουν διαβρώσει τα υπόλοιπα.
Οι ανάγκες οικοδόμησης (παράνομης και μη), έχουν τσιμεντοποιήσει το σύμπαν.
Και πάει λέγοντας.....
Τα ελάχιστα “γήινα” πράγματα που μας έχουν απομείνει να κάνουμε, είναι θάλεγα δραστηριότητες οικολογικού τύπου.
Καθώς και προσοχή στην κάθε είδους οικονομία και λελογισμένη χρήση κάθε αγαθού.
Προσωπικά, κάτι που δειλά-δειλά έχω καταφέρει, είναι η προ 5ετίας περίπου μετακόμιση από την μεγάλη πόλη στην επαρχία.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τα μειονεκτήματα της μικρής κοινωνίας, εντούτοις είναι σαφώς μικρότερες οι απαιτήσεις γιατί είναι μικρότερες και οι ανάγκες, υπάρχει καθαρή ατμόσφαιρα, άψογες συνθήκες να μεγαλώσουν τα παιδιά και να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο χωρίς φόβο, είναι ανύπαρκτη σχεδόν η ανάγκη χρήσης αυτοκινήτου, απολαμβάνει κανείς φρέσκα και αγνά προΐόντα σε πολλά από τα οποία έχουμε οικογενειακώς επάρκεια αλλά και αυτάρκεια, καθώς και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Βέβαια προσωπικά είχα και την δυνατότητα να προβώ σε αυτή την αλλαγή τρόπου ζωής.
Αλλοι δεν μπορούν να το κάνουν εκ των πραγμάτων.
Αλλά τα νοητά “βουνά”, είναι (όπως λέει και ο Βασίλης), περισσότερο πνευματικά.
Αν αυτά τα “βουνά” τα “ανέβουμε”, ή έστω αν αρχίσουμε δειλά-δειλά να τα “σκαρφαλώνουμε”, τότε θα καταφέρουμε πολλά πράγματα. Είτε μένουμε στο τελευταίο ακριτοχώρι, είτε στο κέντρο της Αθήνας.
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
filotas έγραψε:Εγώ πάντως τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι έντονα τη διάθεση να πάρω τα βουνά .
΄
Και δεν είσαι ο μόνος.
Μας παρηγορεί όμως το γεγονός ότι σε αυτή την έρημο του κόσμου, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ίχνη αγάπης προς τον συνάνθρωπο και τον Θεό. Και λέω ίχνη γιατί στους περισσότερους απο εμάς, αυτή είναι ίσως η ακριβής περιγραφή.
Μας παρηγορεί το γεγονός ότι δίπλα μας υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι, που η ζωή τους ήταν και είναι, σκέτη θυσία για Τον Θεό και τον συνάνθρωπο΄, Πορφύριοι, Ιάκωβοι, Παίσιοι, Τύχωνες, άλλοι γνωστοί, μα οι πιό πολλοί άγνωστοι.....
Να έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ εμπιστοσύνη στον Κύριό μας! Ποτέ δεν εγκατέλιψε τα πλάσματά Του. Αντίθετα στάθηκε δίπλα τους σε όλες τις δύσκολες στιγμές!
Ποιός τη χάρη μας (σε όσους καταφέρουν να αντισταθούν)!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Καλημερα,μακαρι να μπορουσαμε να ζουσαμε στα βουνα ,αλλα και αυτο για την εποχη μας ειναι δυσκολο,
η' θα το ελεγα και πολυτελεια.
Σταθη, καλος ο τιτλος ,τον ακουμε καθημερινα .
Ομως εμεις σημερα, σχεδον τα περιμεναμε,(ακουγαμε απο τους μεγαλητερους να τα λενε,οτι ερχοντε κακοι καιροι.)
Αυτοι ομως που βρισκομαστε σ'αυτον τον χωρο,καθως και οι εξω,που πιστευουν στον Κυριο μας Ιησουν Χριστο,
εχουμε ελπιδα μεσα στην καρδια μας,γιατι εχουμε ακουση τον Κυριο μας να λεει, οταν θα τα δειτε αυτα ο καιρος ειναι
κοντα,και τοτε πρεπη να λεμε,Κυριε μας ελθε.
Ο Κυριος μας οποιον αγαπαει τον εκπεδευει,αν εμεις εχουμε ακουση,και ακουμε, στις εντολες του Κυριου μας
και Χριστου μας,θα γινουμε καλοι στρατιωτες και θα αντεξουμε σε αυτους τους δυσκολους καιρου,
και ετσι θα δειξουμε οτι ειμαστε οτι του Χριστου μας και Θεου μας..ΑΜΗΝ.
.
.
