ψυχουλα έγραψε:αν ξερουμε οτι αυτος που μας δανειζεται δε ζητα απο πραγματικη αναγκη (π.χ. για να πληρωσει καποιο χρεος), αλλα για να παει να τα φαει στα μπουζουκια ή και χειρότερα, παλι πρεπει να του δωσουμε;;;;
Αν ειναι να ακουσει καρα ή τερζη τα δινεις κανονικα διαφορετικα οχι.
Καλα καλα τον ξερω τον δρομο για το σπιτι του αποστολου
ψυχουλα έγραψε:αν ξερουμε οτι αυτος που μας δανειζεται δε ζητα απο πραγματικη αναγκη (π.χ. για να πληρωσει καποιο χρεος), αλλα για να παει να τα φαει στα μπουζουκια ή και χειρότερα, παλι πρεπει να του δωσουμε;;;;
Νομίζω πως όχι φυσικά.... διότι τον βοηθούμε να αμαρτήσει.... κάτι που και για εμάς, πνευματικά δεν θα είναι καλό....
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
ψυχουλα έγραψε:αν ξερουμε οτι αυτος που μας δανειζεται δε ζητα απο πραγματικη αναγκη (π.χ. για να πληρωσει καποιο χρεος), αλλα για να παει να τα φαει στα μπουζουκια ή και χειρότερα, παλι πρεπει να του δωσουμε;;;;
Νομίζω πως όχι φυσικά.... διότι τον βοηθούμε να αμαρτήσει.... κάτι που και για εμάς, πνευματικά δεν θα είναι καλό....
oποτε ή του λεμε οτι δε του δινουμε επειδη δε συμφωνουμε με τις επιλογες του και θα το παρει για κατακριση ή λέμε ψέματα ότι δεν έχουμε ενώ δε πρέπει να λεμε ψεματα!!!
«Όπου έρως θείος ήψατο καρδίας, εκεί φόβος ρημάτων ουκ ίσχυσε».
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν έχει ανάγκη ο κάθε ένας που δεν μας πληρώνει τα οφειλόμενα, ή αν το κάνει επειδή έτσι έχει μάθει. Εμείς έχουμε απέναντί μας κάποιον που δεν σέβεται τα συμφωνημένα. Αν είναι να μας πει: "Κάνε λίγη υπομονή, μέχρι να βρω τα λεφτά γιατί δεν έχω τώρα να σου δώσω", προφανώς θα κάνουμε υπομονή. Μπορεί βέβαια αυτό να είναι απατεωνίστικη δικαιολογία και να βλέπουμε ότι το χρέος τραβάει σε μάκρος χρονικά χωρίς να εξοφλείται, ποτέ. Δεν είναι εύκολο να το αφήσουμε, γι' αυτό θεωρώ ότι πρέπει να συμβουλευτούμε τον πνευματικό μας.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Νομίζω ότι τους χρεώστες θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε, νιώθοντας για αυτούς, ακριβώς όπως θα νιώθαμε για κάποιον που θα μαθαίναμε ότι χρωστάει, αλλά όχι σε μας αλλά σε άλλους.
Και σκεπτόμενοι πώς θα θέλαμε να μας αντιμετώπιζε εμάς κάποιος στον οποίο χρωστάμε.
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.