Ο πόλεμος των συγγενών μας

[efthumhs]

Kαι εγώ πάνω κάτω τα ίδια βιώνω αλλά είναι μεγαλη ιστορία για να την αναλύσω τα περι εμού στο συγκεκριμένω θέμα...

Μαρίνα ευχαριστώ πολύ για το κεράκι,ο άγιος Γεώργιος να στο αναταποδώσει με ευλογίες...

[marinam]

Νομίζω ο περισσότερος κόσμος τα βιώνει, άλλος πολύ άλλος λίγο, ανάλογα. Το ερώτημα όμως είναι αν αυτός ο πόλεμος είναι μέσα απο την οικογένεια πχ μάνα, αδέρφια, πατέρας. Εκεί πως πράττεις? Πως το μεταχειρίζεσαι όλο αυτό? Ευθύμη να σαι καλά. Παιδιά άσχετο θέμα αλλά να ρωτήσω πως ανεβάζω εικόνα?

[theodosis79]

Κάνεις τον αγώνα σου, ακούς τον πνευματικό σου και πλέον δεν απαντάς εσύ αλλά το Πνεύμα Το Αγιον αντί για σένα.

[ψυχουλα]

Κάνεις τον αγώνα σου, ακούς τον πνευματικό σου και πλέον δεν απαντάς εσύ αλλά το Πνεύμα Το Αγιον αντί για σένα.

Συμφωνώ.

Επίσης, η ευχη που αναφερθηκε ειναι πολυ δυνατο οπλο. Ακους πχ ή βλέπεις κάτι που σε εκνευρίζει και καταλαβαινεις τον εαυτο σου οτι παει να θυμωσει κτλ αμεσως στρεφεσαι στη νοερα προσευχη και δεν καταφερνει ο κακος λογισμος να στεριωσει. Βαζεις ενα κακο λογισμο, πχ κατακριση που ανεφερθη και στο αλλο θεμα, αν το συνειδητοποιησεις εκεινη την ωρα τι σου συμβαινει και καταφυγεις στο οπλο της ευχης ο λογισμος παει περιπατο.

ολες οι ασχημες συμπεριφορες και πραξεις απο λογισμους ξεκινανε. Αν εχουμε το νου μας τους προλαβαινουμε με τη νοερα προσευχη και ζητώντας το ελεος του Κυριου εχουμε παραλληλα στο μυαλο μας οτι χρειαζομαστε τη φωτιση Του ωστε να πραξουμε και να μιλησουμε σωστα και Εκεινον τον ιδιο ωστε να μας κατοικησει η αγαπη Του και να ειμαστε φορεις της.

Χωρις τη χαρη Εκεινου τιποτα δε μπορουμε να κανουμε ουτε να αγαπησουμε, ουτε να μη θυμωσουμε, ουτε να μη βαλουμε κακο λογισμο, τιποτα απολυτως οσο και να το παλευουμε. Με την ευχη προσελκυουμε τη Θεια Χαρη ωστε να καταφερουμε να χουμε και καλες σκεψεις και εργα μεσα απ την καρδια μας.

[nikoletap]

Νομίζω ο περισσότερος κόσμος τα βιώνει, άλλος πολύ άλλος λίγο, ανάλογα. Το ερώτημα όμως είναι αν αυτός ο πόλεμος είναι μέσα απο την οικογένεια πχ μάνα, αδέρφια, πατέρας. Εκεί πως πράττεις? Πως το μεταχειρίζεσαι όλο αυτό? Ευθύμη να σαι καλά. Παιδιά άσχετο θέμα αλλά να ρωτήσω πως ανεβάζω εικόνα?

Marinam ευχαριστώ για το καλωσόρισμα! Ρωτάς πώς πράττεις αν ο πόλεμος είναι μέσα από την οικογένεια. Λοιπόν με πολύ προσευχή και υπομονή, χωρίς να απαντάς (όσο είναι δυνατόν) στις προκλήσεις του πονηρού (γιατί ο πονηρός τους βάζει για να θυμώνουμε) και να συνεχίζεις απτόηττη τον αγώνα σου.Όταν δούν οτι εσύ παρ'όλα αυτά δεν πτοείσαι τότε σιγά σιγά σταματούν να ασχολούνται. Κι όπως έλεγε κι ένας πνευματικός "Γίνε χοντρόπετση παιδί μου και μην αφήνεις τον θυμό να φτάνει στην καρδιά σου".
Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο!

[paulina]

ο λογος που δεν εχεις παντρευτει ακομα δεν ειναι η εκκλησια..

Μα εγώ το ξέρω! Οι "άμεσα ενδιαφερόμενοι" για το μέλλον μου συγγενείς το υποστηρίζουν αυτό! Το τί θα κάνω στη ζωή μου αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλον. Έτσι κι αλλιώς δύο είναι οι δρόμοι της ζωής! Θα χαθώ;;;;; Όλοι ξέρουν το καλό μας πάντως. Τί να πω... Προσευχή, υπομονή, αγάπη και γενικά αγώνα, όπως σωστά είπαν οι περισσότεροι.

[ANTREAS]

ο λογος που δεν εχεις παντρευτει ακομα δεν ειναι η εκκλησια..

Μα εγώ το ξέρω! Οι "άμεσα ενδιαφερόμενοι" για το μέλλον μου συγγενείς το υποστηρίζουν αυτό! Το τί θα κάνω στη ζωή μου αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλον. Έτσι κι αλλιώς δύο είναι οι δρόμοι της ζωής! Θα χαθώ;;;;; Όλοι ξέρουν το καλό μας πάντως. Τί να πω... Προσευχή, υπομονή, αγάπη και γενικά αγώνα, όπως σωστά είπαν οι περισσότεροι.

πωλινα αυτο το ανεφερα για τους δικους σου..εσυ ξερεις σε τι κατασταση εισαι και ολα καλα..τον λογο που δεν εχεις παντρευτει ακομα πρεπει να καταλαβουν οι δικοι σου και οχι εσυ..να ξερεις οτι εκει που δεν περιμενεις ερχεται κατι καλο..οποτε προσευχη να σου στειλει εναν καλο συντροφο ο Θεος και να κανει τους δικους σου να σταματησουν αυτον τον αδικο 'πολεμο'..

κανενας ανυπαντρος ρε παιδια????για το πωλινακι μας?
αστειευομαι καλη μου μην με παρεξηγησεις..

[aposal]

Από τη στιγμή που θα αποφασίσει κάποιος να γίνει σωστός Χριστιανός είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι ο πονηρός θα τον πειράξει με κάθε μέσο, γιατί αφρίζει από το κακό του που τον χάνει από πελάτη!
Αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετωπίσει, αργά ή γρήγορα, κάποιες δυσκολίες στην προσωπική του ζωή, μπορεί και στην επαγγελματική. Αν δεν υποστηρίζεται από κάποιον πνευματικό που να του εξηγεί γιατί του έρχονται αυτές οι αναποδιές και πώς πρέπει να τις αντιμετωπίσει, θα πλανηθεί και θα "πέσει".
Αυτά θα συμβούν οπωσδήποτε. Και οι συγγενείς θα αντιδράσουν και οι φίλοι μας και οι συνεργάτες. Να τα περιμένουμε αυτά και να μην ρίχνουμε την ευθύνη στους ανθρώπους αυτούς, αλλά στον πονηρό που τους βάζει να έχουν τέτοια συμπεριφορά.
Θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε πως ο Θεός επιτρέπει να μας συμβούν αυτές οι δοκιμασίες, προκειμένου να επεξεργαστούμε κάπως την ακατέργαστη ψυχή μας και να λυγίσουμε λίγο τον εγωισμό μας. Είμαστε σαν τον αθλητή που ο προπονητής του, του βάζει να κάνει σκληρή προπόνηση προκειμένου να ετοιμαστεί για τους αγώνες. Χωρίς προπόνηση είναι βέβαιο ότι θα πατώσουμε κι αυτό στην πνευματική ζωή λέγεται απώλεια.
Κάποια στιγμή ρώτησα έναν ιερέα για ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζα και μου είπε: "Αυτά το προβλήματα να τα περιμένεις, γιατί αποτελούν τον κανόνα στην πνευματική ζωή. Για τους απ' έξω (εκτός εκκλησίας) μπορούν να λέγονται προβλήματα, αλλά για μας - τους Χριστιανούς - είναι ευλογία".
Θάρρος λοιπόν! Ο πονηρός κάνει τη δουλειά του κι εμείς να κάνουμε τη δική μας! Αλλά τον πνευματικό να τον έχουμε από κοντά! Και όσο δύσκολες και να γίνονται οι δοκιμασίες, δεν είναι ΠΟΤΕ ανίκητες. Ο Θεός τις επιτρέπει, μόνον επειδή θα αποβούν σε όφελός μας κι ατυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

[marinam]

Νομίζω ο περισσότερος κόσμος τα βιώνει, άλλος πολύ άλλος λίγο, ανάλογα. Το ερώτημα όμως είναι αν αυτός ο πόλεμος είναι μέσα απο την οικογένεια πχ μάνα, αδέρφια, πατέρας. Εκεί πως πράττεις? Πως το μεταχειρίζεσαι όλο αυτό? Ευθύμη να σαι καλά. Παιδιά άσχετο θέμα αλλά να ρωτήσω πως ανεβάζω εικόνα?

Marinam ευχαριστώ για το καλωσόρισμα! Ρωτάς πώς πράττεις αν ο πόλεμος είναι μέσα από την οικογένεια. Λοιπόν με πολύ προσευχή και υπομονή, χωρίς να απαντάς (όσο είναι δυνατόν) στις προκλήσεις του πονηρού (γιατί ο πονηρός τους βάζει για να θυμώνουμε) και να συνεχίζεις απτόηττη τον αγώνα σου.Όταν δούν οτι εσύ παρ'όλα αυτά δεν πτοείσαι τότε σιγά σιγά σταματούν να ασχολούνται. Κι όπως έλεγε κι ένας πνευματικός "Γίνε χοντρόπετση παιδί μου και μην αφήνεις τον θυμό να φτάνει στην καρδιά σου".
Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο!

Νικολέτα μου Χρόνια σου Πολλά, Υγεία και Ευλογία να σου χαρίζει ο Αγιος μας καθώς και σε όποιους αγαπάς. Πρόσευχή και υπομονή, δυο καλά "όπλα". Στο μεν πρώτο να παραδεχτώ ότι πολλές φορές όταν το κάνω για να αποφύγω έναν λογισμό κάπως τα καταφέρνω κ "τη γλυτώνω". Αλλά αν πω θα προσευχηθώ τώρα, δεν φαντάζεσαι πόσους λογισμούς έρχονται τότε στο μυαλό μου. Πότε υποκείπτω πότε όχι. Και αναφέρομαι στην νοερά προσευχή. Στο μεν υπομονή που γράφεις με την βοήθεια του Αι Γιώργη έχω μπόλικη αλλά ποτέ δεν είναι αρκετή. Σε ευχαριστώ πάντως και πάλι Χρόνια σου Πολλά.

Αχ Απόστολε πόσο δίκιο έχεις και πόσο ενθαρρύνομαι με αυτά που γράφεις σε αυτό το Θέμα. Να σαι καλα.

[paulina]

κανενας ανυπαντρος ρε παιδια????για το πωλινακι μας?
αστειευομαι καλη μου μην με παρεξηγησεις..

Δεν σε παρεξηγώ! Αν είναι δυνατόν!
Αλλά αν περιμένουν οι ανύπαντροι εμένα για να αποκατασταθούν, θα περιμένουν πααααρα πολύ καιρό!