Άλλοι είμαστε εσωτερικά, άλλοι εξωτερικά.

[eleimon]

Είμαστε κυριολεκτικά διχασμένες προσωπικότητες. Άλλα σκεφτόμαστε, άλλα πράττουμε και άλλα επιθυμούμε. Πώς με τέτοια εσωτερική κατάσταση μπορούμε να θεωρηθούμε απλοί άνθρωποι;

Η εκκλησία μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος αποκτά την απλότητα και πλουτίζεται σε αυτήν, όταν εισάγεται στην θέα του ακτίστου Φωτός, δηλαδή του Ίδιου του Θεού, γιατί τότε και ο ίδιος ενώνεται με τον Θεό και λούζεται από τη Χάρη Του.

Επομένως, η απλότητα δεν είναι μόνο εξωτερικές ενέργειες απλές (στα ρούχα, στις κινήσεις, στους τρόπους κλπ.), αλλά εσωτερική ανακαίνιση και ένωση με τον Θεό.

Πώς όμως με όλα αυτά τα πάθη που εισάγουμε μπορούμε να συμπεριφερόμαστε με την αγία αυτήν απλότητα και να ζήσουμε κοινωνικά;

[efthumhs]

[quote="eleimon"]Είμαστε κυριολεκτικά διχασμένες προσωπικότητες. Άλλα σκεφτόμαστε, άλλα πράττουμε και άλλα επιθυμούμε. Πώς με τέτοια εσωτερική κατάσταση μπορούμε να θεωρηθούμε απλοί άνθρωποι;

Η εκκλησία μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος αποκτά την απλότητα και πλουτίζεται σε αυτήν, όταν εισάγεται στην θέα του ακτίστου Φωτός, δηλαδή του Ίδιου του Θεού, γιατί τότε και ο ίδιος ενώνεται με τον Θεό και λούζεται από τη Χάρη Του.

Επομένως, η απλότητα δεν είναι μόνο εξωτερικές ενέργειες απλές (στα ρούχα, στις κινήσεις, στους τρόπους κλπ.), αλλά εσωτερική ανακαίνιση και ένωση με τον Θεό.

Πώς όμως με όλα αυτά τα πάθη που εισάγουμε μπορούμε να συμπεριφερόμαστε με την αγία αυτήν απλότητα και να ζήσουμε κοινωνικά;[quote]

Αυτά ακριβώς άκουγα χτες σε μια ομιλία του πατρός Ανδρέα Κονάνου και είπε πως γι' αυτο το λόγο δεν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Και θα συμπληρώσω εγώ πως πάμε μια απο εδω μια απο εκεί. Δουλεύουμε σε δυο κυριους οι περισσότεροι. Ο ένας είναι ο κόσμος (το κοσμικό φρόνημα)...

[eleimon]

Θελει διακριση σε ολα πιστη και πολυ δυναμη απο ανωθεν.....

[stathis73]

Θελει διακριση σε ολα πιστη και πολυ δυναμη απο ανωθεν.....

Διακριση.............η μεγιστη των αρετων και για μενα η μεγαλυτερη ακομη και απο την ταπεινωση, γιατι για να εχεις ταπεινωση πρεπει να εχεις και διακριση δηλαδη να μπορεις να διακρινεις την παγιδα και να ταπεινωνεσε.............τελος παντων....................γι αυτο καλο και ευκολο ειναι να λεμε διακριση και πιστη αλλα.....................

Λιγο πολυ ολοι οι Ανθρωποι ειμαστε αυτο που δειχνουμε σαν κανονας αυτο και θα ελεγα λιγα ειναι εκεινα τα σημεια του χαρακτηρα μας που καποιοι εντεχνα τα κρυβουν για καποιο σκοπο αν και το θεωρο χαζο τελειος γιατι Ο καρδιογνωστης Θεός τα βλεπει ολα και τα ξερει ολα..................για πιο λογο να το παιζουμε καπως;..................................δεν υπαρχει κανενας λογος και οποιος το κανει κοροιδευει τον εαυτο του π.χ.........................να γραφω εδω μεσα τελεια πραγματα να ειμαι σοβαρος να πηγαινω στην εκκλησια στο αγιο ορος και οταν βγαινω απο αυτο σε καιρο νηστειας να σταματαω στον Αγιο Προδρομο και να χτυπαω 40 σουβλακια και μακαρονια με κιμα ή να δινω συμβουλες σε αλλα παιδια και εγω απο πισω να κανω αλλα.

Πρεπει να ειμαστε πραγματικοι και να εχουμε πραγματικη μετανοια γιατι αλλιως .....................το μονο που μπορει να μας σωσει ειναι το ελεος Του καλου μας Θεού.

[filotas]

Αυτό ακριβώς περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του:

"14 Οίδαμεν γάρ ότι ο νόμος πνευματικός εστιν· εγώ δε σαρκικός ειμι, πεπραμένος υπό την αμαρτίαν. 15 ό γάρ κατεργάζομαι ου γινώσκω· ου γάρ ό θέλω τούτο πράσσω, αλλ' ό μισώ τούτο ποιώ. 16 ει δε ό ου θέλω τούτο ποιώ, σύμφημι τώ νόμω ότι καλός. 17 νυνί δε ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 18 οίδα γάρ ότι ουκ οικεί εν εμοί, τούτ' έστιν εν τή σαρκί μου, αγαθόν· το γάρ θέλειν παράκειταί μοι, το δε κατεργάζεσθαι το καλόν ουχ ευρίσκω· 19 ου γάρ ό θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ' ό ου θέλω κακόν τούτο πράσσω. 20 ει δε ό ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 21 ευρίσκω άρα τον νόμον τώ θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν, ότι εμοί το κακόν παράκειται· 22 συνήδομαι γάρ τώ νόμω τού Θεού κατά τον έσω άνθρωπον, 23 βλέπω δε έτερον νόμον εν τοίς μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τώ νόμω τού νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τώ νόμω της αμαρτίας τώ όντι εν τοίς μέλεσί μου. 24 Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ τού σώματος τού θανάτου τούτου; 25 ευχαριστώ τώ Θεώ διά Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών. άρα ούν αυτός εγώ τώ μέν νοί δουλεύω νόμω Θεού, τή δε σαρκί νόμω αμαρτίας." (Ρωμ. 7, 14-25)

Και σε μετάφραση: "14 Γιατί ξέρουμε, βέβαια, πως ο νόμος είναι πνευματικός, ενώ εγώ είμαι σαρκικός, πουλημένος σκλάβος στην κυριότητα της αμαρτίας. 15 Έτσι, λοιπόν, δε συνειδητοποιώ το αποτέλεσμα που πετυχαίνω, γιατί δεν κάνω εκείνο που θέλω, αλλά κάνω εκείνο το οποίο απεχθάνομαι. 16 Aν, λοιπόν, κάνω εκείνο που απεχθάνομαι, σημαίνει πως παραδέχομαι ότι ο νόμος είναι καλός. 17 Έτσι, ανακαλύπτω τώρα, πως το κακό αυτό αποτέλεσμα δεν το πραγματοποιώ εγώ, αλλά η αμαρτία που φωλιάζει μέσα μου. 18 Διότι ξέρω πια ότι δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στη φύση μου κάτι καλό, γιατί, ενώ υπάρχει πάντα η θέληση, όμως τη δύναμη να πραγματοποιήσω το καλό δεν τη βρίσκω, 19 δεδομένου ότι δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δε θέλω, αυτό πράττω. 20 Aφού, όμως, κάνω κάτι το οποίο εγώ δεν το θέλω, σημαίνει πως το πραγματοποιώ όχι με δική μου πρωτοβουλία, αλλά εξαιτίας της αμαρτίας που φωλιάζει μέσα μου. 21 Άρα μέσω του νόμου που μου ενισχύει τη θέληση να κάνω το καλό, ανακαλύπτω ότι μέσα μου υπάρχει το κακό. 22 Γιατί ενώ εσωτερικά ευχαριστιέμαι με το νόμο του Θεού, 23 βλέπω ένα νόμο διαφορετικό μέσα στα μέλη μου, να αντιστρατεύεται στο νόμο της διάνοιάς μου και με κάνει αιχμάλωτο στο νόμο της αμαρτίας, που βρίσκεται μέσα στα μέλη μου! 24 Πόσο ταλαίπωρος άνθρωπος είμαι εγώ! Ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτό, που το έχει κυριεύσει ο θάνατος; - 25 Eυχαριστώ το Θεό που δίνει τούτη την απελευθέρωση μέσω του Iησού Xριστού του Kυρίου μας! Tο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι εγώ ο ίδιος με τη διάνοιά μου υπακούω στο νόμο του Θεού, αλλά με τη σάρκα μου στο νόμο της αμαρτίας".

Όμως όπως όπως είπε ο Χριστός στους μαθητές Του, όταν τον ρώτησαν "και τότε ποιος μπορεί να σωθεί;":

"26 οι δε περισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες προς εαυτούς· Καί τις δύναται σωθήναι; 27 εμβλέψας αυτοίς ο Ιησούς λέγει· Παρά ανθρώποις αδύνατον, αλλ' ου παρά Θεώ· πάντα γάρ δυνατά εστι παρά τώ Θεώ." (Μαρκ. 10, 26-27)

Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε την αδυναμία μας ν' απαλλαγούμε από την αμαρτία χωρίς τη βοήθεια του Θεού και ζητήσουμε ταπεινά τη βοήθειά Του, μόνο τότε έχουμε ελπίδα να προοδεύσουμε στον πνευματικό μας αγώνα και τελικά ν' αξιωθούμε της Βασιλείας των Ουρανών.

[aposal]

Η διάκριση είναι συνέπεια της ταπείνωσης, η οποία είναι η μέγιστη των αρετών.

[stathis73]

Η διάκριση είναι συνέπεια της ταπείνωσης, η οποία είναι η μέγιστη των αρετών.

Και το αντιθετο βουρδουναρη και αυτο που ειπα δεν το λεω εγω αλλα πολλοι Αγιορειτες

[ψυχουλα]

μας λειπει η πραγματικη μετα -νοια αυτο ειναι ολο.