Πιστεύεις?
Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 08, 2016 11:10 am
Είναι ένα ερώτημα που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό. Πιστεύω = Εμπιστεύομαι!!
Όταν τα πράγματα στη ζωή σου οδεύουν ομαλά, δώστου προσευχές (χαλαρές και συγκινιτικούλες), κεράκια, καντηλάκια, μετάνοιες, εκδρομούλες σε προσκυνήματα, κλπ, κλπ….νιώθεις την πίστη σου στο κατακόρυφο!...δίνεις κ συμβουλές σε άλλους μάλιστα.
Σηκώνεσαι το πρωϊ να κάνεις τις δουλειές σου και συναντάς κάποιον, ή λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα, ή διαβάζεις κάτι, το οποίο είναι δυσάρεστο, ενδεχομένως να σου αλλάξει κ τη ζωή σου είτε παροδικά, είτε ριζικά!
Αμέσως τα χάνεις, αγχώνεσαι, πέφτεις, κοιτάς πως θα προφυλαχθείς (εσωτερικά κ εξωτερικά), ταράζεσαι, κάνεις με τους λογισμούς σου 1002 σενάρια, έχεις γίνει Φώσκολος, Θεός στη θέση του Θεού!... η ‘πνευματικότητα’ που είχες (ή νόμιζες ότι είχες), πάει περίπατο… οι προσευχές σου πλέον έχουν λίγη πίστη (έως καθόλου) κ γίνονται αγχωτικά κ όχι με ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ…ουσιαστικά δεν εμπιστεύεσαι τον Θεό στη ζωή σου…δεν έχεις την πίστη που νόμιζες ότι είχες!
Αυτό που σου ‘έτυχε’ ΔΕΝ είναι τυχαίο. Πίστη σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον Κύριο σε ότι σου έρχεται ή να εμπιστεύεσαι ότι αυτό που σου ‘έτυχε’ είναι προς όφελος της ψυχής σου (κ όχι της ‘κοσμικής’ ζωής σου)…αν είχες πίστη δεν έπρεπε να ταραχτείς….έπρεπε να πεις ‘να είναι ευλογημένο’ και να ‘αλλάξεις πλευρό’ κ να συνεχίσεις τον δρόμο/αγώνα σου με την ίδια πνευματικότητα που είχες πριν, κάνοντας φυσικά ότι είναι ανθρωπίνως εφικτό….τα υπόλοιπα τα ‘παρκάρεις’ σε Άλλον που ξέρει καλύτερα…λίγοι είναι αυτοί που έχουν φτάσει σε τέτοια μέτρα.
Οκ, καταλαβαίνω, είσαι άνθρωπος και μπλα-μπλα…οκ, δεν μιλάω για συναισθήματα όπως θλίψη, στενοχώρια, κλπ, ανθρώπινα είναι αυτά φυσικά…μιλάω για ΠΙΣΤΗ…πιστεύεις?...εμπιστεύεσαι?...γιατί να ταραχθείς?...γιατί να κάνεις 1002 σενάρια?...γιατί προσπαθείς να γίνεις ένας μικρός Θεός?...ή μήπως θεωρείς ότι πιστεύεις, ενώ είσαι ‘βολεμένος’, οπότε όλα εκ’του ασφαλούς?
Η πίστη φαίνεται στην αδυναμία κ όχι από ποιον πνευματικό έχεις, πόσα αλάδωτα έχεις κάνει, σε πόσα προσκυνήματα έχεις πάει, πόσου διορατικούς-προορατικούς γέροντες έχεις γνωρίσει, πόσες ομιλίες έχεις ακούσει, πόσα βιβλία έχεις διαβάσει, αν ξέρεις απέξω τη φιλοκαλία, το γεροντικό, δεν ξέρω εγώ τι άλλο…ωραία κ Άγια όλα αυτά κ ναι βοηθάνε(!)….ΑΛΛΑ εν τέλει πρέπει να απαντήσεις με θάρρος και ειλικρίνεια…ΠΙΣΤΗ ΕΧΕΙΣ??
Πιστεύω, Κύριε! βοήθει μοι τη απιστία!!!
υ.γ.1 Το κείμενο είναι επίτηδες σε 2 ενικό και απευθύνεται στον… εαυτό μου
υ.γ.2 Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις σας…
Όταν τα πράγματα στη ζωή σου οδεύουν ομαλά, δώστου προσευχές (χαλαρές και συγκινιτικούλες), κεράκια, καντηλάκια, μετάνοιες, εκδρομούλες σε προσκυνήματα, κλπ, κλπ….νιώθεις την πίστη σου στο κατακόρυφο!...δίνεις κ συμβουλές σε άλλους μάλιστα.
Σηκώνεσαι το πρωϊ να κάνεις τις δουλειές σου και συναντάς κάποιον, ή λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα, ή διαβάζεις κάτι, το οποίο είναι δυσάρεστο, ενδεχομένως να σου αλλάξει κ τη ζωή σου είτε παροδικά, είτε ριζικά!
Αμέσως τα χάνεις, αγχώνεσαι, πέφτεις, κοιτάς πως θα προφυλαχθείς (εσωτερικά κ εξωτερικά), ταράζεσαι, κάνεις με τους λογισμούς σου 1002 σενάρια, έχεις γίνει Φώσκολος, Θεός στη θέση του Θεού!... η ‘πνευματικότητα’ που είχες (ή νόμιζες ότι είχες), πάει περίπατο… οι προσευχές σου πλέον έχουν λίγη πίστη (έως καθόλου) κ γίνονται αγχωτικά κ όχι με ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ…ουσιαστικά δεν εμπιστεύεσαι τον Θεό στη ζωή σου…δεν έχεις την πίστη που νόμιζες ότι είχες!
Αυτό που σου ‘έτυχε’ ΔΕΝ είναι τυχαίο. Πίστη σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον Κύριο σε ότι σου έρχεται ή να εμπιστεύεσαι ότι αυτό που σου ‘έτυχε’ είναι προς όφελος της ψυχής σου (κ όχι της ‘κοσμικής’ ζωής σου)…αν είχες πίστη δεν έπρεπε να ταραχτείς….έπρεπε να πεις ‘να είναι ευλογημένο’ και να ‘αλλάξεις πλευρό’ κ να συνεχίσεις τον δρόμο/αγώνα σου με την ίδια πνευματικότητα που είχες πριν, κάνοντας φυσικά ότι είναι ανθρωπίνως εφικτό….τα υπόλοιπα τα ‘παρκάρεις’ σε Άλλον που ξέρει καλύτερα…λίγοι είναι αυτοί που έχουν φτάσει σε τέτοια μέτρα.
Οκ, καταλαβαίνω, είσαι άνθρωπος και μπλα-μπλα…οκ, δεν μιλάω για συναισθήματα όπως θλίψη, στενοχώρια, κλπ, ανθρώπινα είναι αυτά φυσικά…μιλάω για ΠΙΣΤΗ…πιστεύεις?...εμπιστεύεσαι?...γιατί να ταραχθείς?...γιατί να κάνεις 1002 σενάρια?...γιατί προσπαθείς να γίνεις ένας μικρός Θεός?...ή μήπως θεωρείς ότι πιστεύεις, ενώ είσαι ‘βολεμένος’, οπότε όλα εκ’του ασφαλούς?
Η πίστη φαίνεται στην αδυναμία κ όχι από ποιον πνευματικό έχεις, πόσα αλάδωτα έχεις κάνει, σε πόσα προσκυνήματα έχεις πάει, πόσου διορατικούς-προορατικούς γέροντες έχεις γνωρίσει, πόσες ομιλίες έχεις ακούσει, πόσα βιβλία έχεις διαβάσει, αν ξέρεις απέξω τη φιλοκαλία, το γεροντικό, δεν ξέρω εγώ τι άλλο…ωραία κ Άγια όλα αυτά κ ναι βοηθάνε(!)….ΑΛΛΑ εν τέλει πρέπει να απαντήσεις με θάρρος και ειλικρίνεια…ΠΙΣΤΗ ΕΧΕΙΣ??
Πιστεύω, Κύριε! βοήθει μοι τη απιστία!!!
υ.γ.1 Το κείμενο είναι επίτηδες σε 2 ενικό και απευθύνεται στον… εαυτό μου
υ.γ.2 Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις σας…