O Γέροντας Πορφύριος, μόλις έγινε πνευματικός, έριχνε τα επιτίμια κρατώντας το πηδάλιο ανά χείρας. Στη συνέχεια κατάλαβε αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω. Ότι οι Κανόνες εφαρμόζονται ανάλογα με την εποχή και την προσωπικότητα του εξομολογούμενου. Τώρα αν κάποιοι αμφισβητούν την ποιμαντική του Γέροντα (που την έφαρμοσαν και την εφαρμόζουν πολλοί διακριτικοί πνευματικοί) είναι πρόβλημά τους. Όπως επίσης ΠΟΤΕ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ειδωλοποιούμε κείμενα. "Το πνεύμα όπου θέλει πνει...", κι όχι όπου ο καθένας θέλει για να το "παίζει" γνώστης των Γραφών και ασκητής μεγάλος. Εδώ την τακτική αυτή ακολουθούσε και ο μακαριστός π.Επιφάνιος, ο μεγαλύτερος Κανονολόγος (και όχι κανονιολόγος) της Εκκλησίας μας. Μην υβρίζουμε το Άγιο Πνεύμα που ενεργεί δια μέσου του πνευματικού την ώρα της εξομολόγησης. Και να κάνω μία ερώτηση στους "προσπιστάς" των λόγων του Ευαγγελίου και των ΚανόνωνΠόσοι από αυτούς που ήταν ορκιστούν για να πάρουν το πτυχίο τους, αρνήθηκαν να το κάνουν επικαλούμενοι την εντολή του Χριστού; Πόσοι έτυχε να πάνε στα δικαστήρια και να αρνηθούν τον όρκο επικαλούμενη την ίδια εντολή;
Μη βάζουμε βάρος στους ώμους των αδελφών που και οι ίδιοι δεν μπορούμε να βαστάξουμε, κι ούτε να αμφισβητούμε τακτικές αγίων πνευματικών με πολύχρονοι εμπειρία, όταν τυχαίνει μάλιστα κι εμείς οι ίδιοι να μην είμαστε ούτε Ιερείς, ούτε Πνευματικοί.
Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που εμπνέει, που συγχωρεί και που ανέχεται. Το Πηδάλιο και γενικότερα οι κανόνες της Εκκλησίας γράφτηκαν για να χρησιμεύσουν ως οδηγοί των Ιερέων-Πνευματικών και ΜΟΝΟ. Αλλά εδώ βλέπω ότι και λαϊκοί αρχίζουν τα επιτιμία και "διορθώνουν" και πνευματικούς.
Ερώτημα για το 2ο γάμο!
Συντονιστής: Συντονιστές
Είναι μεγάλη παγίδα το να κρίνεις τον πνευματικό σου. Για σκέψου να καταντήσουμε να γυρίζουμε σπίτι μετά την εξομολόγηση και να ανοίγουμε το πηδάλιο και να ψάχνουμε που θα τον βρούμε φάουλ! Μετά θα αλλάξουμε πνευματικό για να βρούμε κάποιον "πνευματικότερο" (στα δικά μας υψηλά μέτρα) Και αν αυτός πάλι κρίνουμε ότι "λοξοδρομήσει" , θα τρέχουμε για άλλον ενδεχομένως ερημίτη πνευματικό για να εξασφαλίσουμε την ποθούμενη αυστηρότητα. Και αν και εκείνος ως παθών και μαθών την ανθρώπινη φύση είναι συγκαταβατικός, δεν αργούμε να φορέσουμε ένα πετραχήλι και ανοίγοντας το Πηδάλιο να κάνουμε αυτοεξομολόγηση κανονίζοντας μόνοι μας τον εαυτό μας.
Δεν πάμε καλύτερα να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να φουντάρουμε;
Δεν πάμε καλύτερα να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να φουντάρουμε;
Και σε κάθε περίπτωση, η Εκκλησία έχει δύο ειδών λόγο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι δίγλωσση - άπαγε της βλασφημίας). Ο ένας είναι αυτός που απευθύνεται συλλογικά στο ποίμνιο. Και ως τέτοιος, επειδή το ακροατήριο και οι ανάγκες του ποικίλουν, πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά.
Ο άλλος λόγος είναι αυτός που απευθύνει προσωπικά στον καθένα μας μέσω του πνευματικού. Και μοιάζει με την γονιδιακή θεραπεία που προσπαθεί να εφαρμόσει η ιατρική (ας με συγχωρήσουν οι γιατροί για την ενδεχομένως λάθος ορολογία) Θέλω να πώ ότι εξειδικεύεται η θεραπεία σύμφωνα με το πρόσωπο που έχει απέναντί του ο πνευματικός. Η ιερή ώρα της εξομολόγησης, ενώπιος Ενωπίω.
Ο άλλος λόγος είναι αυτός που απευθύνει προσωπικά στον καθένα μας μέσω του πνευματικού. Και μοιάζει με την γονιδιακή θεραπεία που προσπαθεί να εφαρμόσει η ιατρική (ας με συγχωρήσουν οι γιατροί για την ενδεχομένως λάθος ορολογία) Θέλω να πώ ότι εξειδικεύεται η θεραπεία σύμφωνα με το πρόσωπο που έχει απέναντί του ο πνευματικός. Η ιερή ώρα της εξομολόγησης, ενώπιος Ενωπίω.
-
konstantinoupolitis
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1080
- Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
- Τοποθεσία: Μακεδονία
Το τί είναι Πηδάλιο και το τί όχι νομίζω το ανέφερα παραπάνω. Σαφέστατα και οφείλει ο πνευματικός να καθοδηγεί με βάσει την αρχή της εξατομικεύσεως.
Η καραμέλα ότι αυτό που θα σου πει ο πνευματικός κατα την εξομολόγηση είναι πάντα Θ.Φώτιση είναι σήμερα, δυστυχώς, επικρατούσα άποψη. Η εξομολόγηση είναι χάρισμα αφέσεως αμαρτιών και όχι παρακάμψεως του Θείου Νόμου. Προφανώς έτσι δεν χρειαζόμαστε τον Συνοδισμό. Αρκεί δύο ή τρεις επίσκοποι για θέμα που ταλανίζει την Πίστη να εξομολογηθούν μαζί στον πνευματικό και αφού υπάρχει πάντα η Θ. Φώτιση θα λάβουν την Ορθόδοξη απάντηση. Εν πάσει περιπτώση ούτε καν μια Οικουμενική Σύνοδο δεν μπορεί να παρακάμψει χάριν οικονομίας τα Γραφικά λεγόμενα.
Προσωπικά αν και αυτό δε με καθιστά Ορθόδοξο, ούτε τιμητή των Γραφών και των Ιερών Κανόνων δεν έδωσα όρκο για να πάρω το πτυχίο, έχοντας ακριβώς υπόψιν μου το "μη ομώσαι όλως".
Το θέμα είναι η αλήθεια και όχι η αναζήτηση αυτού που θέλουμε να ακούσουμε. Και αυτό πρώτα απ΄όλα αγγίζει εμένα.
Με δεδομένο ότι η Gol έβαλε επίλογο στην συζήτηση που η ίδια άνοιξε δεν θα επανέλθω περαιτέρω.
Κόττης Κωνσταντίνος
Η καραμέλα ότι αυτό που θα σου πει ο πνευματικός κατα την εξομολόγηση είναι πάντα Θ.Φώτιση είναι σήμερα, δυστυχώς, επικρατούσα άποψη. Η εξομολόγηση είναι χάρισμα αφέσεως αμαρτιών και όχι παρακάμψεως του Θείου Νόμου. Προφανώς έτσι δεν χρειαζόμαστε τον Συνοδισμό. Αρκεί δύο ή τρεις επίσκοποι για θέμα που ταλανίζει την Πίστη να εξομολογηθούν μαζί στον πνευματικό και αφού υπάρχει πάντα η Θ. Φώτιση θα λάβουν την Ορθόδοξη απάντηση. Εν πάσει περιπτώση ούτε καν μια Οικουμενική Σύνοδο δεν μπορεί να παρακάμψει χάριν οικονομίας τα Γραφικά λεγόμενα.
Προσωπικά αν και αυτό δε με καθιστά Ορθόδοξο, ούτε τιμητή των Γραφών και των Ιερών Κανόνων δεν έδωσα όρκο για να πάρω το πτυχίο, έχοντας ακριβώς υπόψιν μου το "μη ομώσαι όλως".
Το θέμα είναι η αλήθεια και όχι η αναζήτηση αυτού που θέλουμε να ακούσουμε. Και αυτό πρώτα απ΄όλα αγγίζει εμένα.
Με δεδομένο ότι η Gol έβαλε επίλογο στην συζήτηση που η ίδια άνοιξε δεν θα επανέλθω περαιτέρω.
Κόττης Κωνσταντίνος
Θές να μας περιγράψεις λίγο τη δική σου σχέση με τον Πνευματικό σου; Αν π.χ. σου επιβάλλει κάποιο επιτίμιο ελαφρύτερο απ' ότι το Πηδάλιο ορίζει, αυτοεπιτιμάσαι βαρύτερα; τον αλλάζεις; του το επισημαίνεις;
Δεν ρωτώ ειρωνικά, απλά θέλω να ξέρω (αν θέλεις να μου πείς) τί είδους σχέση μπορεί να οικοδομηθεί με κάποιο πνευματικό, υπ' αυτό το πρίσμα.
Δεν ρωτώ ειρωνικά, απλά θέλω να ξέρω (αν θέλεις να μου πείς) τί είδους σχέση μπορεί να οικοδομηθεί με κάποιο πνευματικό, υπ' αυτό το πρίσμα.
Καλησπέρα και καλό μήνα σε όλους.
Χωρίς σκοπό να αυτοδιοριστώ ως συνήγορος του konstantinoupoliti,έχω την αίσθηση(προσωπική και ως εκ τούτου πολύ πιθανόν και εσφαλμένη) ότι η ουσία των όσων παρέθεσε είναι αληθής.Αυτό που εγώ κατανόησα είναι ότι ο konstantinoυpolitis θεωρεί ανώτερο και μη επιδεχόμενο αλλαγής τον λόγο του Κυρίου,όπως αυτός απαντάται στα Ευαγγέλια.Τον λόγο αυτόν τον θεωρεί ανώτερο από κάθε ανθρώπινο λογικό κατασκέυασμα(πχ η απόφαση μιας Οικουμενικής Συνόδου) και ως εκ τούτου ανώτερο και από τους λόγους ενός πνευματικού(με την προυπόθεση φυσικά ότι έρχεται σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα).
Αν εξομολογηθώ εγώ σε έναν "ανάξιο" ιερέα,ο οποίος όμως δεν έχει καθαιρεθεί και ιερουργεί,θα λάβω την άφεση των αμαρτιών(με την προυπόθεση ότι η μετανοια μου ήταν ειλικρινής) εξαιτίας της Πάνσοφης Οικονομίας του Θεού για τα ιερά μυστήρια.Όμως η Πάνσοφη αυτή οικονομία δεν περιλαμβάνει a priori και κάθε λόγο και κάθε πράξη αυτού του ιερέος.Όπως σωστά παρατήρησε ο konstantinoupolitis,σε αυτή την περίπτωση οι Οικουμενικές Σύνοδοι θα ήτανε άσκοπες.Αρκεί να σκεφτεί μονάχα κάποιος ότι πολλοί εκ των αιρετικών ήταν εξέχουσες ιερατικές μορφές,λειτουργοί των Θείων Μυστηρίων.Μην λοιπόν θεωρούμε ως αλάθητη την άποψη του οποιοδήποτε Πνευματικού,γιατί αυτό είναι Αίρεση(μου ήρθε σαν εικόνα στο μυαλό ο Πάπας).Για να προλάβω πιθανή ερώτηση,φυσικά και όποιος υπακούει στον πνευματικό του χωρίς να εξετάζει(με βάση το λόγο του Θεού) το σωστό των λόγων αυτού,δεν κινδυνεύει να αμαρτίσει καθώς ο λόγος θα ζητηθεί από τον ποιμένα.
Καλό μεσημέρι σε όλους.
Χωρίς σκοπό να αυτοδιοριστώ ως συνήγορος του konstantinoupoliti,έχω την αίσθηση(προσωπική και ως εκ τούτου πολύ πιθανόν και εσφαλμένη) ότι η ουσία των όσων παρέθεσε είναι αληθής.Αυτό που εγώ κατανόησα είναι ότι ο konstantinoυpolitis θεωρεί ανώτερο και μη επιδεχόμενο αλλαγής τον λόγο του Κυρίου,όπως αυτός απαντάται στα Ευαγγέλια.Τον λόγο αυτόν τον θεωρεί ανώτερο από κάθε ανθρώπινο λογικό κατασκέυασμα(πχ η απόφαση μιας Οικουμενικής Συνόδου) και ως εκ τούτου ανώτερο και από τους λόγους ενός πνευματικού(με την προυπόθεση φυσικά ότι έρχεται σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα).
Αν εξομολογηθώ εγώ σε έναν "ανάξιο" ιερέα,ο οποίος όμως δεν έχει καθαιρεθεί και ιερουργεί,θα λάβω την άφεση των αμαρτιών(με την προυπόθεση ότι η μετανοια μου ήταν ειλικρινής) εξαιτίας της Πάνσοφης Οικονομίας του Θεού για τα ιερά μυστήρια.Όμως η Πάνσοφη αυτή οικονομία δεν περιλαμβάνει a priori και κάθε λόγο και κάθε πράξη αυτού του ιερέος.Όπως σωστά παρατήρησε ο konstantinoupolitis,σε αυτή την περίπτωση οι Οικουμενικές Σύνοδοι θα ήτανε άσκοπες.Αρκεί να σκεφτεί μονάχα κάποιος ότι πολλοί εκ των αιρετικών ήταν εξέχουσες ιερατικές μορφές,λειτουργοί των Θείων Μυστηρίων.Μην λοιπόν θεωρούμε ως αλάθητη την άποψη του οποιοδήποτε Πνευματικού,γιατί αυτό είναι Αίρεση(μου ήρθε σαν εικόνα στο μυαλό ο Πάπας).Για να προλάβω πιθανή ερώτηση,φυσικά και όποιος υπακούει στον πνευματικό του χωρίς να εξετάζει(με βάση το λόγο του Θεού) το σωστό των λόγων αυτού,δεν κινδυνεύει να αμαρτίσει καθώς ο λόγος θα ζητηθεί από τον ποιμένα.
Καλό μεσημέρι σε όλους.
ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!! :) :) :)Xpnstos έγραψε:Είναι μεγάλη παγίδα το να κρίνεις τον πνευματικό σου. Για σκέψου να καταντήσουμε να γυρίζουμε σπίτι μετά την εξομολόγηση και να ανοίγουμε το πηδάλιο και να ψάχνουμε που θα τον βρούμε φάουλ! Μετά θα αλλάξουμε πνευματικό για να βρούμε κάποιον "πνευματικότερο" (στα δικά μας υψηλά μέτρα) Και αν αυτός πάλι κρίνουμε ότι "λοξοδρομήσει" , θα τρέχουμε για άλλον ενδεχομένως ερημίτη πνευματικό για να εξασφαλίσουμε την ποθούμενη αυστηρότητα. Και αν και εκείνος ως παθών και μαθών την ανθρώπινη φύση είναι συγκαταβατικός, δεν αργούμε να φορέσουμε ένα πετραχήλι και ανοίγοντας το Πηδάλιο να κάνουμε αυτοεξομολόγηση κανονίζοντας μόνοι μας τον εαυτό μας.
Δεν πάμε καλύτερα να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να φουντάρουμε;