Για το κοριτσάκι μου !!!!!!

[eleimon]

Η αναπηρια ενος ανθρωπου ειναι ευλογια απο το Θεο,για τον ιδιο τον ανθρωπο που την εχει και για την οικογενεια του? πως μπορει ενα κοριτσακι 12 χρονων που εχει καποια μορφη αναπηριας στο ποδι του,να καταλαβει οτι αυτο το μειον που χει πανω στο σωμα του ειναι ευλογια απο το Θεο?πως μπορεις να το αντιμετωπισεις οταν θα σου ερθει στην εφηβικη ηλικα να σου πει οτι θελει να βαλει φουστιτσα η ενα φορεματακι και ντρεπεται γιατι θα πρεπει να φοραει ναρθηκα σε ολη της τη ζωη στο ποδι,και θα την κοροιδευουν οι φιλες της?πως θα την αντιμετωπισεις οταν θα σου πει οτι εγω δε θα παντρευτω ποτε γιατι δεν εχω ενα νορμαλ ποδι,και δε θα με θελει κανενας?τα παιδια μεταξυ τους ειναι πολυ σκληρα,σας μιλαω εκ πειρας....το εχω βιωσει κι εγω αλλα και το παιδι μου.
Εχω κανει πολυ αγωνα για να καταφερω να την κανω το προβλημα της να το δει σαν ευλογια απ το Θεο ειναι πολυ δυσκολο ομως πιστεψτε με......

Ειναι πολυ λεπτο και προσωπικο το θεμα που εβαλα αλλα θα ηθελα τη γνωμη σας..

Υ.Γ εχουμε κανει 2 χειρουργεια μεχρι στιγμης ενα στη Γερμανια κι ενα στην Ελλαδα,και επεται συνεχεια....

[giorgospet]

Το θέμα είναι πολύ λεπτό και ο χειρισμός του δύσκολος. Πρόσεξε αρχικά, μήν αποστρέψεις , άθελά σου, το παιδί από το Θεό.Το να λέμε σε ένα παιδί ότι το πρόβλημα που έχει είναι ευλογία του Θεού, σίγουρα δεν είναι λύση. Στήριξε το παιδί σου με αγάπη και όχι με οίκτο. ΠΟΤΕ μη σε δει να κλαις ή να είσαι λυπημένη γιατί άμεσα θα κάνει τον συνειρμό ότι αυτή και το πρόβλημα της είναι υπαίτιοι. Άφησε σε κάποιο ευδιάκριτο σημείο κάποιο πατερικό βιβλίο το οποίο αναφέρετε σε τέτοια θέματα ώστε από μόνο του το παιδί να μπει στην διαδικασία να διαβάσει και να καταλάβει. Μην φέρνεις ποτέ παραδείγματα του στυλ '' είδες και τον τάδε ο οποίος έχει αυτό και παντρεύτηκε... κλπ.'', άμεσα περιθωριοποιείς το παιδί σου ΄. Στο σπίτι μην είσαι συνεχώς από επάνω της (δηλ. όχι συμπεριφορές : μη σηκώνεσαι, τι θέλεις να σου φέρω;) .
Ίσως το πρόβλημα αυτό να είναι ευλογία για εσας επίσης (τους γονείς).
Συνέχισε να προσεύχεσαι.
Ο Θεός πάντα ξέρει.

[LOCKHEART]

Kαλημέρα,

Βασικά εύχομαι ότι καλύτερο στην κόρη και να ξεπεράσει γρήγορα και ανώδυνα όποιο πρόβλημα έχει.

Να προσεύχεσαι συνέχεια και να δίνεις όσο περισσότερη αγάπη μπορείς όχι όμως με το στυλ της αυτολύπησης αλλα του σεβασμού. Εννοω με την συμπεριφορά του στυλ "Αχ το καημενο τι έχει" και να μην επιστρέψεις σε κανέναν να το κάνει αυτό. Να τις συμπεριφέρονται όλοι με αγάπη κατανόηση και φροντίδα και να υιοθετήσει οτι αυτό ειναι και δώρο και μάθημα προς εξέλιξης να το αντιμετωπίση και σαν πρόκληση. Όλα αυτα ειναι δύσκολα αλλα θεωρώ οτι όταν είμαστε κοντά στο Θεό ολα ειναι δυνατά. Θα την βοηθήσει και να πηγαίνει σε κάποιον πνευματικό πατέρα που διαμέσου πνευματιών συζητήσεων θα βρεί πολλες απαντήσεις σε ερωτήματα που θα έχει για το πρόβλημα που αντιμετωπιζει.

Eυχομαι οτι καλυτερο μεσα απο την καρδια μου :) και μαλιστα ΓΡΗΓΟΡΑ !!!!!!!

[Teri]

Τα παιδιά όντως μπορεί να γίνουν πολύ σκληρά...
Αλλά φίλες που θα κοροϊδεύουν εξαιτίας ενός εξωτερικού χαρακτηριστικού....δεν είναι φίλες!
Εύχομαι η κόρη σου να έχει αληθινές φιλίες, γιατί μπαίνοντας στην εφηβεία πιο πολύ θα υπολογίζει τη γνώμη των φίλων παρά τη δική σου! Κι ο πνευματικός από κοντά!

Και στην ερώτησή σου

πως θα την αντιμετωπισεις οταν θα σου πει οτι εγω δε θα παντρευτω ποτε γιατι δεν εχω ενα νορμαλ ποδι,και δε θα με θελει κανενας?

απλά θα της πεις ότι αυτός που θα την αγαπήσει και θα την παντρευτεί, θα το κάνει για την ψυχή της και την καρδιά της, όχι για τα πόδια της!

Ξέρω ότι τα λόγια για μας είναι εύκολα και δε συγκρίνονται με την αγωνία σου, όμως Ελπίδα μου, δεν είναι τυχαίο το όνομά σου! Ελπίδα στο Θεό και Πίστη!!!

[Harrys1934]

Το θέμα είναι πολύ λεπτό και ο χειρισμός του δύσκολος. Πρόσεξε αρχικά, μήν αποστρέψεις , άθελά σου, το παιδί από το Θεό.Το να λέμε σε ένα παιδί ότι το πρόβλημα που έχει είναι ευλογία του Θεού, σίγουρα δεν είναι λύση. Στήριξε το παιδί σου με αγάπη και όχι με οίκτο. ΠΟΤΕ μη σε δει να κλαις ή να είσαι λυπημένη γιατί άμεσα θα κάνει τον συνειρμό ότι αυτή και το πρόβλημα της είναι υπαίτιοι. Άφησε σε κάποιο ευδιάκριτο σημείο κάποιο πατερικό βιβλίο το οποίο αναφέρετε σε τέτοια θέματα ώστε από μόνο του το παιδί να μπει στην διαδικασία να διαβάσει και να καταλάβει. Μην φέρνεις ποτέ παραδείγματα του στυλ '' είδες και τον τάδε ο οποίος έχει αυτό και παντρεύτηκε... κλπ.'', άμεσα περιθωριοποιείς το παιδί σου ΄. Στο σπίτι μην είσαι συνεχώς από επάνω της (δηλ. όχι συμπεριφορές : μη σηκώνεσαι, τι θέλεις να σου φέρω;) .
Ίσως το πρόβλημα αυτό να είναι ευλογία για εσας επίσης (τους γονείς).
Συνέχισε να προσεύχεσαι.
Ο Θεός πάντα ξέρει.

μπράβο Γιώργο έδωσες σοφή απάντηση. Είναι σίγουρο ότι στο έλος θα είναι εναντίον του Θεού για την δήθεν ευλογία που θα της λέει η μάνα τις Ρε παιδιά αν διαβάζουμε περιπτώσεις τέτοιες που είχαν άνθρωποι Άγιοι Πορφύριος πως προσπαθούμε να το βάλουμε κατά γράμμα σε εμάς; Να του μάθεις περί Θεού χωρίς να τοθ λες τα αντίθετα και με την μελέτη θα βρει μόνο του στο τέλος αν ήταν ευλογία ¨η στο σπουδαιότερο σημείο στο ίδιο πάθος ανθρώπου ενός άθεου και ενός πιστού η διαφορά είναι ότι ο άθεος απελπίζεται βρίζει ¨η και αυτοκτονεί. Στον πιστον άνθρωπο δεν του αφαιρει το πάθος του όπως δεν αφαίρεσε και από ολόκληρο κολοσσό τον Απ. Παύλο... Αλλά δίνει κουράγιο να αντέξει τον πόνο και του πέφτει πιο μαλακα με μεγαλύτερη αντοχή Καμιά φoρα και με θαύμα Ελπίδα πήρες λάθος δρόμο και θα φέρεις αντίθετα αποτελέσματα όπως λέει ο Γιώργος Συγχώρα με που δεν έπεσα με την δική σου γνώμη

[panos0]

Τι να πεις σε τετοιες περπιτωσεις.
Δεν νομιζω να κανουν καλο ειδικες συμπεριφορες στο παιδι απο μερος σου, ουτε πρεπει να λες ο Θεος εκεινο ο Θεος το αλλο, ολα την ωρα που πρεπει και οσο πρεπει.
Να συμβουλευτεις καποιον ειδικο ισως?

Ευχομαι να ξεπερασετε το προβλημα και καλη επιτυχια στις επομενες εγχειρησεις.

[dionysisgr]

Αν και εχω παγια τακτικη να μην απανταω σε τετοια θεματα, καθως ειναι αυστηρα προσωπικα, οπως αλλωστε και ο Σταυρος του καθενος, εντουτοις, θα σου ελεγα με πασα ειλικρινεια και πιστη, οτι εαν δεν εχετε ηδη, πρεπει να αποκτησετε τον ιδιο Πνευματικο, να εκκλησιαζεστε και να ακολουθειτε μυστηριακη ζωη οσο μπορειτε συχνοτερα.

Ετσι θα μπει το παιδι στην επηρεια της Χαριτος Του Θεου, η οποια θα το σκεπασει, θα του δωσει ελπιδα, νοηματοδοτηση ζωης, καθως μπορει να εχει σαρκικη αναπηρια, αλλα αυτο δεν ειναι τιποτα, μπροστα στην ψυχικη αναπηρια που εχουν εκατομμυρια ανθρωποι σε ολον τον κοσμο, που αδικουν, κλεβουν σκοτωνουν, γενοκτονουν, εξουσιαζουν καταπιεστικα, και βυσσοδομουν επι της ανθρωποτητος και κατ'επεκτασιν Του Θεου Δημιουργου της.

Βαλε το παιδι στον κηπο της Χαριτος και της εν Χριστω Αγαπης, και θα αγιασει πολυ πιο ευκολα και ακοπα απο εμας που ειμαστε αρτιμελεις, αλλα ελλειπεις στην καρδια και την αθωοτητα εν Κυριω.

Πες του οτι οσο πιο αδυναμη και οσο πιο ελλειπης ειναι η σαρκα σου, τοσο πιο δυνατη και αγια θα ειναι η ψυχη σου εαν την αφησεις στα ποδια του Χριστου να την κανει οπως επιθυμει το Παναγιο Θελημα Του.

Πες του οτι ο Θεος παιδευει αυτον που αγαπα, και καθενας υποφερει, και κατι διαφορετικο, εφοσον τον αγαπα ο Θεος.

Ο καθενας εχει τον σταυρο του, τον οποιον εαν δεν τον δεχθει, δεν θα εχει και καμμια απαιτηση να Αναστηθει μαζι με τον Κυριο, και πνευματικα σε αυτην την ζωη, και ψυχοσωματικα στην μελλουσα.

Καλη δυναμη και καλη υπομονη, φροντισε να αγιασεις εσυ, και να αγιασει και το παιδι σου, αλλα μαλλον το βλεπω να σε προφταινει..

[smarti]

Ελπιδα, οταν δεν εχεις λογια να πεις στο παιδι εσυ, απαντησεις που ψαχνει, μιλα εσυ στο Κυριο μας και ζητα , παρακαλεσε τον ,να φωτισει την μικρουλα σου , το αγγαλουδακι σου....να δει τις απαντησεις και την ευλογια αυτη που την χαρισε ο Χριστος μας.Ο Κυριος μας θα βρει τροπο να της απαντησει...

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
(σελ. 195-196)
-Γέροντα γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;
-Από την αγάπη του Θεού! Εσύ, σαν μοναχή, σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κλπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν, είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ’ αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν τον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν ουράνιο μισθό. Γι’ αυτό, πρέπει να τις δεχόμαστε σαν δώρα από τον Θεό.
Ο καλός Θεός, με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί, σαν καλός πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από Θεία καλοσύνη και όχι από κακότητα, ούτε από κοσμική, νομική δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή, δηλαδή, θέλει να σώσει τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνιο Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψει ο άνθρωπος, να αγωνιστεί και να δώσει εξετάσεις στην υπομονή, στους πόνους, ώστε να μπορεί να Του πει ο διάβολος : «Πώς τον ανταμείβεις αυτόν, ή πώς τον σώζεις, αφού δεν εκοπίασε»; Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι’ αυτήν.
-Γιατί όμως Γέροντα ο Θεός σε άλλους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;
-Τι λέει η Αγία Γραφή ; «Όν αγαπά Κύριος παιδεύει». Ένας πατέρας λχ έχει οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ’ αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει κανένα σκαμπιλάκι. Ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι, ούτε σκαμπίλι έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν, ή αν τους δώσει περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ’ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του, δίνει χρόνια για να μετανοήσουν. Γι’ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ’ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ’ οικονομία Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν θα είναι αδικαιολόγητοι στην άλλη ζωή.

Οι περιπτώσεις παιδιών με αναπηρία (σελ. 234 )
Σε ένα κοριτσάκι, όταν ήταν εννέα ετών, παρουσιάστηκε όγκος στο μάτι του και οι γιατροί του αφαίρεσαν το ένα μάτι. Τα παιδιά στο σχολείο το κορόιδευαν κι αυτό το καημένο βασανιζόταν. Ο πατέρας του ήρθε στο καλύβι και μου είπε το πρόβλημά του. «Σκέφθηκα Γέροντα, μου είπε, πως αν του παίρνω ό,τι μου ζητάει, θα το βοηθήσω, γιατί θα χαίρεται και θα ξεχνάει την στενοχώρια για την αναπηρία του. Ναι, αλλά πώς να το κάνω αυτό; Έχω άλλα πέντε μικρά παιδιά που ζηλεύουν, γιατί δεν καταλαβαίνουν». «Τι είναι αυτά; του λέω. Αυτά είναι μια ψεύτικη παρηγοριά. Δεν είναι λύση. Αν του παίρνεις τώρα όποιο φόρεμα σου ζητάει, μετά από λίγα χρόνια θα σου ζητήσει να του πάρεις και Μερσεντές. Πώς θα τα βγάλεις πέρα; Ύστερα θα μάθει ότι μερικοί έχουν αεροπλάνα στην ταράτσα τους και θα σου ζητάει να του πάρει αεροπλάνο! Τι θα κάνεις τότε; Προσπάθησε να βοηθήσεις το παιδί σου να χαρεί που έχει ένα μάτι. Να αισθάνεσαι ότι είναι μάρτυρας. Πολλούς μάρτυρες, τους έβγαζαν τα μάτια, τους έκοβαν τα αυτιά, τη μύτη και ο κόσμος γελούσε μαζί τους. Αυτοί όμως, ενώ υπέφεραν από τον πόνο και την κοροϊδία των ανθρώπων, δεν υποχωρούσαν, αλλά υπέμεναν ακλόνητοι το μαρτύριο. Αν το παιδί καταλάβει και αντιμετωπίσει με δοξολογία την αναπηρία του, ο Θεός θα το κατατάξει με τους Ομολογητές. Μικρό πράγμα είναι να οικονομήσει ο Θεός να βγάλουν το μάτι του παιδιού με τέτοιον τρόπο, που να μην πονέσει και να το κατατάξει με τους Ομολογητές;
Ένας ευλαβής δικηγόρος, στα γεράματά του, δεν έβλεπε και μου είπε μια φορά : «Κάνε, άγιε Γέροντα προσευχή, να μπορώ να διαβάζω λίγο και να γνωρίζω τα προσφιλή μου πρόσωπα». «Τα προσφιλή πρόσωπα τα γνωρίζεις και από τη φωνή, του είπα. Όσο για το διάβασμα, τόσα χρόνια διάβαζες. Τώρα να λες την ευχή. Φαίνεται, ότι τώρα ο Θεός αυτό θέλει από σένα». Και από τότε ο καημένος ένιωθε μεγαλύτερη χαρά, απ’ ό,τι όταν έβλεπε.

[petrosathonas]

ΟΧΙ απελπισία και απογοήτευση Ελπίδα μου. Όχι μοιρολατρεία.
Έχεις και ωραίο όνομα. ΕΛΠΙΔΑ.

Η γιαγιά μου είχε κάποιον γνωστό που έχασε και τα δυο του πόδια στην Αλβανία από νάρκη.
Και τα δυο πόδια από τους μηρούς. Μισός άνθρωπος. Τον είχα δει κι εγώ στο αναπηρικό καροτσάκι χωρίς τα προσθετικά. Ήταν σαν κουτί. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν ερωτεύτηκε και αγάπησε η νοσοκόμα που τον περιέθαλπε, δεν άκουσε κανέναν από το οικείο της περιβάλλον και τον παντρεύτηκε. Έκαναν δύο παιδιά.
Η περίπτωση βέβαια αυτή είναι πολύ πιο σοβαρή από αυτην που αναφέρεις, αλλά εν τούτοις δες τι έγινε.
Αυτή η νοσοκόμα ήταν πολύ πιστή στον Θεό.

Έχω κι άλλο παράδειγμα. Μία φορά είδα ένα κοριτσάκι με κάποιο πρόβλημα στο πόδι, μάλλον κάτι σαν και αυτό που ανέφερες. Λοιπόν πιο χαρούμενο και γελαστό κοριτσάκι από αυτό, που να ξεχειλίζει από αδιάκριτη αγάπη για τους γύρω του δεν έχω δει στη ζωή μου. Έτρεχε από εδώ κι από εκεί με ιδιαίτερη χάρη και αγκάλιαζε όλους τους γνωστούς της μητέρας του στην παρέα που βρίσκονταν. Και η μητέρα του! Δεν ξέρω από μέσα της τι γολγοθά ανέβαινε, αλλά ήταν και αυτή χαμογελαστή και χαρούμενη. Τι να πω τόση αισιοδοξία και ελπίδα στο Θεό που γίνεται μάθημα για όλους.

Νομίζω ότι εσύ θα πρέπει να είσαι η ανεξάντλητη πηγή συμπαράστασης, ελπίδας, αισοδοξίας και παρηγοριάς για το κοριτσάκι σου και να προσπαθείς να της μεταδίδεις όλα αυτά όταν την βλέπεις πως πάει να την "πάρει λίγο από κάτω".

Και εσύ με τη σειρά σου νομίζω ότι ξέρεις από που να αντλείς όλα αυτά.

Ο Κύριος, η Παναγία, οι Άγιοι. Όλοι εδώ είναι.