Σελίδα 2 από 3

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 09, 2009 8:47 pm
από theodora
melos έγραψε:Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να φταίει το άλλο πρόσωπο με το ύφος του...;

Και κάτι άλλο... αν το πρόσωπο το οποίο αντιπαθούμε είναι αντιπαθητικό και από άλλους...; Άν κατά κάποιο τρόπο "νομιμοποιείται" η αντιπαθητική φύση του...;

Και το άλλο. Γιατί να προσπαθώ να μην είμαι ο εαυτός μου για να γίνω αρεστός ή να μην σκανδαλίσω ένα πρόσωπο; Δεν είναι εγωισμός να προσπαθώ να γίνω συμπαθείς;

Το να παίξω μπουνιές αν με στραβοκοιτάξει μου φαίνεται πιό έντιμο...
Με δεδομένο ότι ανθρωπίνως φταίει το άλλο πρόσωπο και είναι «αντιπαθητικό» στους περισσότερους,
ο άνθρωπος του Χριστού, ο άνθρωπος που επιθυμεί να μεταβληθεί σε κείνο το «καθ΄ομοίωσιν» του Θεού, δεν θα πρέπει να ταπεινωθεί τόσο ώστε ο «άδικος» να χαίρει της ΑΓΑΠΗΣ του? της φιλίας του? (μόνο όσοι μας αγαπάνε θα χαίρουν της αγάπης μας? Αυτό μας δίδαξε τελικά ο Χριστός? )

Βεβαίως το έντιμο και το ειλικρινές είναι να είμαστε ο εαυτός μας κάθε στιγμή. Και όταν επιθυμούμε να δώσουμε μία μπουνιά να την δίνουμε. (έλα να κάνουμε παρέα αδελφέ, να τις ρίχνουμε μαζί....)

Μέσα μας όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε πως αυτός ο «εαυτός» δεν είναι χριστός. Και να παλέψουμε με αυτόν τον «εαυτό» μας -μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας- και να τον νικήσουμε. Αυτός είναι εξάλλου ο αγώνας μας. Να πετάξουμε από πάνω μας τον παλιό και φθαρμένο και γεμάτο «ασθένειες» εαυτό μας.

Αυτό σημαίνει και
Πάσχα όπως συνόψισε και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ με τους συγγενείς, τους φίλους, τους συναδέλφους. ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ με την κτίση (και εμείς κτίσματα είμαστε μην το ξεχνάμε αυτό). ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ με τον ίδιο τον εαυτό μας. (αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες και τις ατέλειες μας).

Συμπέρασμα δικό μου? Ναι όταν θέλω θα δίνω την μπουνιά και θα φέρομαι χωρίς αγάπη σε έναν αδελφό. Γιατί αυτή είμαι. Όμως θέλω να γίνω κάτι ομορφότερο, κάτι που να πλησιάζει πιό πολύ στην εικόνα του Θεού, κάτι χριστό. Και θα το προσπαθώ όσο θα αναπνέω.

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 6:43 am
από aposal
theodora έγραψε:Βεβαίως το έντιμο και το ειλικρινές είναι να είμαστε ο εαυτός μας κάθε στιγμή. Και όταν επιθυμούμε να δώσουμε μία μπουνιά να την δίνουμε. (έλα να κάνουμε παρέα αδελφέ, να τις ρίχνουμε μαζί....)
Κατέχεις από πυγμαχία; Ή, έστω, Kick-boxing;

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 7:04 am
από theodora
aposal έγραψε:
theodora έγραψε:Βεβαίως το έντιμο και το ειλικρινές είναι να είμαστε ο εαυτός μας κάθε στιγμή. Και όταν επιθυμούμε να δώσουμε μία μπουνιά να την δίνουμε. (έλα να κάνουμε παρέα αδελφέ, να τις ρίχνουμε μαζί....)
Κατέχεις από πυγμαχία; Ή, έστω, Kick-boxing;
τσού! :7

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 8:01 am
από aposal
melos έγραψε:Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να φταίει το άλλο πρόσωπο με το ύφος του...;

Και κάτι άλλο... αν το πρόσωπο το οποίο αντιπαθούμε είναι αντιπαθητικό και από άλλους...; Άν κατά κάποιο τρόπο "νομιμοποιείται" η αντιπαθητική φύση του...;

Και το άλλο. Γιατί να προσπαθώ να μην είμαι ο εαυτός μου για να γίνω αρεστός ή να μην σκανδαλίσω ένα πρόσωπο; Δεν είναι εγωισμός να προσπαθώ να γίνω συμπαθείς;

Το να παίξω μπουνιές αν με στραβοκοιτάξει μου φαίνεται πιό έντιμο...
Η σωστή συμπεριφορά είναι αυτή των αγίων μας, οι οποίοι προσεύχονταν για τους βασανιστές τους την ώρα του μαρτυρίου!
Αυτό είναι το πρότυπο προς το οποίο πρέπει να συγκρίνουμε την δική μας συμπεριφορά. Επειδή όμως ο πονηρός δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες συπεριφορές, μας βάζει το μικρόβιο της αντιπάθειας, της οργής, του φιλαυτισμού, ώστε να αντιδράσουμε και να απομακρυνθούμε - λόγω της αντίδρασής μας - από τον Θεό.
Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία αν αυτός τον οποίο αντιπαθούμε μας έχει βλαψει (ή νομίζουμε ότι μας έχει βλάψει). Το γιατί, το εξηγεί πολύ όμορφα ο Γιάννης (ktistos) στην δημοσίευσή του.
Εάν αγαπούμε τον Χριστό, θα αγαπούμε και ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους επομένως δεν θα υιοθετούμε άσχημες συμπεριφορές.
Παραθέτω και απόσπασμα από κείμενο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη :

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 8:03 am
από aposal
aposal έγραψε:Παραθέτω και απόσπασμα από κείμενο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη :
(Συνέχεια)

Γιατί να ξέρεις πως, όταν λογιστείς άσχημα για κανένα κακό του αδελφού σου, είναι κάποια ρίζα του ίδιου κακού και στην καρδιά την δική σου∙

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 8:12 am
από tanos
...Γράφηκε..........Έχω κι εγώ ένα άτομο στον χώρο της δουλειάς μου που μου βγάζει ό,τι κακία υπάρχει μέσα μου! Το αστείο είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε. Απλά το βλέπω!
Το κακό είναι ότι εκείνη τη στιγμή ΔΕΝ είμαι Χριστιανός, γιατί η συμπεριφορά μου είναι αντίθετη με το πνεύμα της Σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας.
Το καλό είναι ότι έτσι καταλαβαίνω ότι υπάρχει μέσα μου το μικρόβιο και ότι η ανοσία είναι πολύ μακριά ακόμη!
Το φταίξιμο βέβαια είναι 100% δικό μου, αλλά πρέπει να κάνω κάτι για να απαλλαγώ.........................
Βρε πως τα φέρνει η ζωή...και άλλος με το δικό μου πρόβλημα.
Αδελφοί προσπαθώ να απαλάξω τον εαυτό μου απο αυτό το αμάρτημα που έχω πέσει μα κάτι κάνω λάθος και γίνεται χειρότερο.Ο πνευματικός καλά τα λέει ,αλλά τρόπους να διορθωθώ δεν ξέρει,μάλλον έγινα περισότερο μαλθακός και το εκμεταλεύονται και οι άλλοι που βλέπουν την ανοχή μου.
Δύσκολος ο δρόμος του Κυρίου .

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 8:39 am
από virgin
Ατελείς και ατελέσφοροι πως θα δούμε Θεού πρόσωπο όταν δεν καταλαβαίνω-ουμε οτι ο άλλος είμαστε
εμείς και το μοναστήρι να σου αναποδογυρίσουν ουτε τα ματια σου να μη σηκώσεις και πες ήμαρτον
εξαιτίας μου γίνονται αυτά
πως θα τις φτάσουμε αυτές τις αρετές -? τουλάχιστον ας σωπαίνουμε ας κλαίουμε κρυφά όπως αν μας
πείραζαν τα παιδιά μας η κάποιον αγαπημένο
είναι τρομερό να διαπιστώνεις ποσο ο εαυτό σου είναι ένα εξάμβλωμα μια οδύνη στο σώμα το κοινωνικό άλλοι χάνουν πόδια χέρια
εγώ την φιλαυτία μου δεν μπορώ να την χωρίσω απο πάνω μου την έχω μόνιμη βοηθό μου ενεργό
φλάμπουρο να το μπήξω στην καρδιά του άλλου του κάθε άλλου πως να κάνω χώρο στην καρδιά μου
νατην η λήθη που μου σβήνει απο το νου το ποια είμαι -τίνος είμαι
τινος είσαι εσύ που λένε και στα χωριά οι γιαγιάδες μα να δεν φαίνεται ειναι κρυφό αλλά χωριο που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει Οταν διαβάζω εκείνο που λέει ο Πατέρας Ιωσηφ " η μόνη πραγματικότητα είναι πως η φύση μας είναι ταπεινη" ότι και να κάνεις φίλε μου το σοφο τον βλάκα η φύση σου είναι για τα πατώματα θυμίσου το και σώσου μόνο την αμαρτία και τα λάθη μας

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 8:49 am
από tanos
Φιλαυτία,εγωισμός,υπερηφάνια,ευθυξία....πως να αγαπήσεις και να αγαπηθείς?? Αυτή είναι η εν Χριστό αγάπη για τον πλησίον μας .

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 9:20 am
από vasilikirimp
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ - ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ....ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ :mrgreen: :mrgreen:

ΑΝΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ GROUP THERAPY ....... :mrgreen: :mrgreen:

ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ ΤΟ ΚΛΙΜΑ........ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΟΥΜΕ !!!!

Re: Διάρρηξη της αδελφικής ενότητας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Απρ 10, 2009 9:31 am
από aposal
[quote="vasilikirimp"]ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ - ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ....ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ :mrgreen: :mrgreen: quote]
Θα ανησυχούσα αν δεν αισθανόσουν τέτοια συναισθήματα! Αυτό θα σήμαινε είτε ότι είσαι αγία (υποκλίνομαι), είτε ότι ο πονηρός δεν ασχολείται μαζί σου, γιατί σε έχει δεμένη με άλλο τρόπο!