"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Πόσο σωστό είναι άραγε , να λέμε Μπράβο ??

Όταν λέμε , μπράβο Γιατί το λέμε ??? Ας αναρωτηθούμε .

Περιμένουμε ένα «μπράβο» από ένα συνάνθρωπό μας , για να καλύψουμε , την ικανοποίηση του Εγώ μας ??
Έτσι όμως ίσος , να μην έχουμε την ευκαιρία να προκόψουμε πνευματικά , και να μην ανεβούμε , το σκαλοπάτι στην σκάλα , που οδηγεί σε Αυτόν.

Με το μπράβο ή Ευγε , νομίζω ότι η ταπείνωση , πάει περίπατο. Μα θα μου πείτε , πως θα αναπτύξουμε την ευγενή άμυλα ? Ας σκεφθούμε .

Γιατί , τι άραγε μας προσφέρει πνευματικά , η έκφραση αυτή , αν όχι πρόσκαιρη ικανοποίηση του Εγώ μας??

Πότε και που την έχει χρησιμοποιήσει Ο Κύριος μας και Θεός μας ??

Μήπως θα έπρεπε να την αντικαταστήσουμε με την λέξη " Καλό " . Αυτή αλήθεια δεν χρησιμοποιεί και Ο Θεός στην Γένεση ??

Διαβάζουμε στους Ψαλμούς « … Αισχηνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι λέγοντες μη, Εύγε , Εύγε ….»

Τί???

Ο γεροντας Πορφυριος ελεγε για τα παιδιά οτι με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται,το ιδιο ισχυει και για τους μεγαλους. Γινομαστε εγωιστές και κενόδοξοι. Αισθανομαστε ομορφα να μας επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν μας λένε και ψέματα.

Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν πολλοι απο μας και κάνουμε το εντελώς αντίθετο.

Οι επαινοι στη ζωη μας μονο εγωισμο φερνουν κι εγωιστης και χριστιανος δε συμβαδιζουν.Τι πιο ομορφο να λες στον αλλον την αληθεια με το να τον επαινεις χωρις λογο μονο και μονο για να γινεις αρεστος ενισχυεις την κενοδοξια του...με το να σακουσει να τον καθοδηγησεις με αγαπη για τυχον λαθη του σε προσεχει σε ακουει και συγχρονως εγκρατευεται οπως

Κι οπως ελεγε κι ο γεροντας...." Ποτέ δεν πρέπει να επαινούμε τους συνανθρώπους μας και να τους κολακεύομε, αλλά να τους οδηγούμε στην ταπείνωση και στην αγάπη του Θεού. Κι ούτε να επιζητούμε εμείς να μας αγαπάνε, λέγοντας επαίνους στους άλλους. Να μαθαίνομε ν? αγαπάμε κι όχι να ζητούμε να μας αγαπάνε. Ν? αγαπάμε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένομε επαίνους κι αγάπη απ? αυτούς. Αυτοί θα κάνουνε για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αν είναι κι εκείνοι χριστιανοί, θα δώσουνε δόξα στον Θεό, που βρεθήκαμε και τους βοηθήσαμε ή τους είπαμε έναν καλό λόγο."

Στο "καλό" πόσα όμικρον μπορούμε να βάζουμε ;
Γιατί πολλές φορές αντί για καλό λέμε καλόοοοοοοοοο , όταν πχ μας πούνε ένα αστείο
Νομίζω ότι με πολλά όμικρον το καλό είναι αμαρτία

Eξαρτάται σε ποιόν το λέμε
Αν μιλάμε σε ένα μικρό παιδάκι με προβλήματα αυτοεκτίμησης, φοβισμένο, δειλό και έχουμε σαν σκοπό να του δώσουμε λίγο θάρρος, να το κάνουμε να γενναίο και περισσότερο δυνατό να σταθεί στα πόδια του δεν είναι κακό. Μερικές φορές και μεγάλοι άνθρωποι αν έχουν πολλές απογοητεύσεις απ την ζωή τους περιστασιακά ίσως χρειάζονται μια κάποια επιβράβευση για να πάρου τ' απάνω τους.
Αν βέβαια μιλάμε για κάποιον που έχει επιλέξει να κάνει πνευματικό αγώνα και να προκόψει πνευματικά αυτό είναι εντελώς ανεπίτρεπτο! Έπαινοι, κολακείες, ωραία λόγια και χάϊδεμα αυτιών είναι αδιανόητα πράγματα για αυτόν που θέλει να πορευτεί σοβαρά κατά Θεόν. Είναι εν ψυχρώ εκτέλεση κάθε πνευματικού όφελους που έχει ο άνθρωπος, είναι ζημία, είναι ότι χειρότερο μπορούμε να του κάνουμε. Ειδικά δε αν αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τους επαίνους και τα μπράβο μας τότε πάει χαμένος ο άνθρωπος.
Εν συντομία..
Κατά το ανθρώπινον και για συγκεκριμένους λόγους κάποιες φορές επιτρέπεται ίσως και επιβάλλεται.
Κατά Θεόν απαγορεύται αυστηρώς και δια ροπάλου! Έγκλημα!

eleimon έγραψε:Ο γεροντας Πορφυριος ελεγε για τα παιδιά οτι με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται,το ιδιο ισχυει και για τους μεγαλους.

Αυτό όμως μου δίνει την αίσθηση ότι δεν αποκλείει παντελώς τον έπαινο! Μιλάει για τον "συνεχή έπαινο" που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αποδίδεται στον οποιονδήποτε άνθρωπο απλά και μόνο διότι κανείς δεν είναι τέλειος!

Ταπεινή μου γνώμη είναι πως και για αυτό το θέμα χρειάζεται διάκριση! Στα παιδιά για παράδειγμα: ο έπαινος τα βοηθάει να προσπαθήσουν περισσότερο! Ένα "μπράβο, καλά τα κατάφερες" δεν είναι κακό. Ιδίως όταν συνοδεύεται από κάτι σαν "την επόμενη φορά προσπάθησε ακόμη περισσότερο".
Στη σημερινή εποχή είναι τραγικός ο αριθμός των παιδιών που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Στον αντίποδα βρίσκονται παιδιά με υπέρμετρο εγωισμό. Έχουμε χάσει το μέτρο!

Για τους μεγάλους θεωρώ ότι και πάλι χρειάζεται διάκριση. Και σύνεση. Δεν είμαι κατά της επιβράβευσης. Αλλά νομίζω ότι ωφελεί όταν δίνεται για την προσπάθεια, κι όχι για το αποτέλεσμα!
Κι εξαρτάται κι από τον άνθρωπο! Σε πολλούς δεν αρέσουν οι έπαινοι. Κάποιοι όμως είναι τόσο ανασφαλείς που χωρίς "μια καλή κουβέντα" δεν προχωράνε παρακάτω.

Μα διευκρινιζω με τους συνεχεις επαινους.....για τα μικρα παιδια....σαφως και χρειαζονται τα μικρα παιδακια και το μπραβο τους για να προχωρησουν στη ζωη τους με αυτοπεποιθηση αλλα με μετρο..

theodora έγραψε:
Πώς να μην πω ένα ΜΠΡΑΒΟ στην θεία μου που έφτιαξε κάτι τσουρέκια αφρούς, ενώ τα δικά μου με την ίδια συνταγή γίνανε.... μπετόν αρμέ!
"Μπράβο" φωνάζω και στην οθόνη της τηλεόρασης όταν παρακολουθώ αγώνες (να κάτι καλάθια και κάτι γκολ !!!! χεχε)

Την ιδια συνταγη θα καναμε

Η επιβράβευση μιας φιλότιμης προσπάθειας (έστω και χωρίς αποτέλεσμα) εξαρτάται άμεσα από την πνευματική κατάσταση του κάθε ανθρώπου. Χρειάζεται δηλαδή πολύ προσοχή και διάκριση το είδος και η ένταση της επιβράβευσης.

Έναν άνθρωπο που είναι επιρρεπής σε υπερηφάνεια τον επιβραβεύουμε χλιαρά, επισημαίνοντας παράλληλα και τις αδυναμίες τις προσπάθειάς του, που πρέπει να βελτιώσει. Αντίθετα έναν άνθρωπο με πολύ πεσμένο ηθικό, που έχει άμεση ανάγκη ενθάρρυνσης για να μην τα παρατήσει, τον επιβραβεύουμε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό, ακόμη κι αν δεν τα κατάφερε και πολύ καλά.

Ο Απόστολος μπορεί να μας αναφέρει και σχετικές πολύ διαφωτιστικές αναφορές του Γέροντα Παΐσιου, πάνω στο θέμα αυτό.