Μέγα φορουμικό προσκύνημα στο Α.Ο. τον Μάϊο ή Ιούνιο 2012

[aposal]

Έτσι έκρινα, έτσι αποφάσισα και η ωριμότητά μου αποτελεί εγγύηση για το ορθόν της απόφασής μου!

Περίμενα ότι το κείμενο αυτό θα ήταν ο στόχος, αλλά ως συνήθως, ελάθεψα!

[stathisekp]

Έτσι έκρινα, έτσι αποφάσισα και η ωριμότητά μου αποτελεί εγγύηση για το ορθόν της απόφασής μου!

Περίμενα ότι το κείμενο αυτό θα ήταν ο στόχος, αλλά ως συνήθως, ελάθεψα!

Γιατί;
Γράφεις τίποτα περίεργο;
( )

[toula]

Έχω την εντύπωση ότι ο Απόστολος δεν τελείωσε την αφήγηση του προσκυνήματος στο ΑΟ. Έκλεισε προσωρινά το φόρουμ και πρέπει να μείναμε περίπου στη μέση. Θα τον παρακαλούσα τώρα που ανοίξαμε πάλι με το καλό, αν μπορεί να μας συνεχίσει την τόσο ωραία αφήγησή του !!!

[aposal]

Όχι, γιατί η Αγγελική με είπε να μην πολυμετέχω στο φόρουμ γιατί "θα πάει" από ...πέσιμο!

[agiooros]

Όχι, γιατί η Αγγελική με είπε να μην πολυμετέχω στο φόρουμ γιατί "θα πάει" από ...πέσιμο!

Πες ότι δεν έχεις όρεξη.

[aposal]

Έχω όρεξη! Χθες στον Δομοκό έφαγα ολόκληρο αρνί στη σούβλα!

[vasilisalt]

Όχι, γιατί η Αγγελική με είπε να μην πολυμετέχω στο φόρουμ γιατί "θα πάει" από ...πέσιμο!

XA XA XA XA!

[agiooros]

Έχω όρεξη! Χθες στον Δομοκό έφαγα ολόκληρο αρνί στη σούβλα!

Καλά μόλις το χωνέψεις γράψε

[aposal]

Το χώνεψα ήδη!
Μα και βέβαια δεν μπορώ να φάω ολόκληρο αρνί! Τρία άτομα είμασταν (αυτοί που το πρωί περάσαμε από τον Στάθη) και η ταβέρνα ήταν μετά το Δομοκό, στον επαρχιακό δρόμο προς Λαμία, δεξιά. Μου είπαν ότι η περιοχή λέγεται Αγία Αικατερίνη.
Παρ' όλους τους 37 βαθμούς, ήταν αρκετά δρεσερά!

[aposal]

Επιστρέψαμε στο καφενείο των Καρυών, παραγγείλαμε τον καφέ μας και εκείνη την ώρα (περίπου 19:05) ήρθε και ο Ανδρέας!
-Πού είσαι ρε Ανδρέα! Γιατί άργησες; του την μπήκαμε.
-Τώρα τέλειωσε ο εσπερινός και το απόδειπνο, μας απάντησε καθηλώνοντάς μας.
Του διηγηθήκαμε πώς περάσαμε στον Γέροντα Γαβριήλ και όταν τελειώσαμε τους καφέδες μας γυρίσαμε στην Σκήτη. Έδωσα τα ονόματα να διαβαστούν κατά την αυριανή, Κυριακάτικη Θ. Λειτουργία, για την οποία μάλιστα είχαμε δηλώσει όσοι θέλαμε να κοινωνήσουμε!
Καθίσαμε στα κρεβάτια μας και αρχίσαμε να μιλάμε για τις εμπειρίες μας το ταξίδι μας στο Α.Ο. Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε για το πώς θα φύγουμε (αύριο Κυριακή) από τη Δάφνη, καθώς όλα τα ταχύπλοα ήταν κλεισμένα. Αποφασίσαμε να ναυλώσουμε το θαλάσσιο ταξί «Αρχάγγελος» που έχει έδρα τη Δάφνη και σε 35 λεπτά μας πετάει στον προορισμό μας. Συνεννοηθήκαμε με τον Νικηφόρο, ως εκπρόσωπο της άλλη ομάδας, των Σιμωνοπετριτών, και κλείσαμε αναχώρηση κατά τις 12:00.
Το ταξί κόστιζε 150 ευρώ και επειδή ήμασταν έξι άτομα, αυτό θα μας επιβάρυνε, έκαστον, από 25,00 ευρώ. Χαλάλι!

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΪΟΥ 2012.

Την Κυριακή η Θεία Λειτουργία ξεκινάει πιο αργά και τελειώνει το ίδιο. Μας είπαν ότι θα τέλειωνε γύρω στις 08:30!
Ξυπνήσαμε λοιπόν κι εμείς αργότερα εκείνη την ημέρα και γύρω στις 07:00 ήμασταν μέσα στον Ιερό Ναό. Μεγαλόπρεπος, αχανής, επιβλητικός! Πράγματι ο μεγαλύτερος Ιερός Ναός που έχω δει στο Α.Ο.
Όταν εισήλθαμε στον Ιερό Ναό, ήμασταν ακόμη στον όρθρο. Σε λίγο ξεκίνησε η Θεία Λειτουργία και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να κοινωνήσουμε. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη, όπως κάθε φορά που παίρνω την ευλογία να κοινωνήσω μέσα στο ΑΟ.
Κοινωνήσαμε εγώ και ο Διονύσης και μετά, όλοι μαζί, πήγαμε στην τράπεζα για το γεύμα! Στη συνέχεια πήγαμε στα δωμάτιά μας, ετοιμάσαμε τα μπαγκάζια μας και αποχαιρετήσαμε την φιλόξενη Σκήτη! Στις Καρυές περιμέναμε στο μέρος που αποτελεί την αφετηρία για το λεωφορείο προς Δάφνη. Μετά από μικρή αναμονή, πράγματι, ήρθε το λεωφορείο και μάλιστα πριν την ώρα του (Κυριακή γαρ). Γέμισε όμως αμέσως και ξεκινήσαμε.
Φτάσαμε στη Δάφνη και τρέξαμε αμέσως να πιάσουμε τραπέζι στην καφετέρια για 6 άτομα και να παραγγείλουμε καφέδες και μπουγάτσες για τρία!
Περιμέναμε ότι οι Σιμωνοπετρίτες θα αργούσαν να έρθουν, αλλά μας αιφνιδίασαν γιατί μετά από λίγο ενεφανίσθη το λεωφορειάκι της Ι. Μονής! Ο πρώτος που κατέβηκε ήταν ο αρχηγός Νικηφόρος. Ακολούθησε ο υπαρχηγός Βασίλειος και τελευταίος αλλά όχι έσχατος (last but not least, όπως λένε και οι Γάλλοι) ο Σπύρος!
Τους καλέσαμε στο τραπέζι μας και ήρθαν τρέχοντας και χαμογελαστοί! Τους κεράσαμε (στα λόγια) τον καφέ από το μαγαζί και σε λίγο, όπως είχαμε συνεννοηθεί με τον οδηγό του θαλάσσιου ταξί, επιβιβαστήκαμε και αναχωρήσαμε για Ουρανούπολη. Είμασταν εμείς οι 6 φοβεροί και ανεπανάληπτοι και ένας μοναχός από την Φιλοθέου που τον πήραμε μαζί μας.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός, χωρίς καθόλου θάλασσα και αυτό μας επέτρεψε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες μέσα από το πλεούμενο!



Μέσα στο θαλάσσιο ταξί, εν πλω προς Ουρανούπολη




Ι.Μ. Παντελεήμονος (ρώσικο), μέσα από το θαλάσσιο ταξί


Σε λίγο φτάσαμε στο προορισμό μας, πληρώσαμε τον οδηγό και ρωτήσαμε τον μοναχό πού πηγαίνει, μας απάντησε ότι ο προορισμός του είναι η Θεσσαλονίκη και του προτείναμε να τον πάρουμε μαζί μας ώστε να μην χάσει χρόνο περιμένοντας το λεωφορείο.
Έτσι και έγινε!
Ο Διονύσης, εγώ, ο Νικηφόρος και ο μοναχός επιβιβαστήκαμε στην …εκπληκτική Toyota Corolla με τα 110 καθαρόαιμα Morgan και τα 4 κίτρινα Koni (κορυφαία αμορτισέρ, για όσους δεν γνωρίζουν) και φύγαμε, ακολουθούμενοι από το σκούρο Opel Corsa 1.3 diesel, του οποίου το λαμπάκι της έλλειψης καυσίμου είχε ανάψει από την …Τετάρτη! Μέσα στην Ουρανούπολη δεν βρήκαμε ανοιχτό βενζινάδικο, όπερ επέτεινε την ανησυχία του Ανδρέα και του Βασίλη (μόνον ο Σπύρος ήταν ήρεμος) κι έτσι η τροφοδότηση με ενέργεια αναβλήθηκε! 6 χιλιόμετρα μετά την Ουρανούπολη ήταν τα Νέα Ρόδα, όπου ελπίζαμε να βρούμε ανοιχτό βενζινάδικο. Το πρώτο που συναντήσαμε ήταν κλειστό, αλλά στο δεύτερο βρήκαμε αυτό που ψάχναμε! Πλήρεις πλέον συνεχίσαμε το ταξίδι μας για την Θεσσαλονίκη! Ο καιρός ήταν ζεστός (24 βαθμοί) και ο ήλιος λαμπρός! Τα περί καιρού ίσχυαν εντός Νομού Χαλκιδικής και στα νότια τμήματα του Ν. Θεσσαλονίκης. Με το που βγήκαμε στην Εγνατία οδό, η κατάσταση άλλαξε πλήρως!
Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα!
Σε λίγο μας επιτέθηκε σφοδρό ένα μελανό μπουρίνι που ερχόταν από τα Δυτικά (ως συνήθως) με «γρήγορη», ανατολική κατεύθυνση, οπότε το περάσαμε γρήγορα! Ευτυχώς! Η βροχή έπεφτε τόσο απότομη που δεν βλέπαμε μπροστά μας, παρ’ όλο που οι υαλοκαθαριστήρες δούλευαν στο φουλ!
Μπόρα ήταν και πέρασε!
Καλού – κακού είπαμε και την ευχή από μέσα μας!
Μπαίνοντας στο Ν. Σερρών ο ήλιος μας επισκέφτηκε πάλι! Χαρά μας! Σε λίγο το υπέροχο Corolla, ακολουθούμενο από το οριακά ανεκτό Corsa μπήκανε στην συμπρωτεύουσα και έδρα του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών!
Μπήκαμε στο κέντρο της πόλης, αφήσαμε τον μοναχό που μας ευχαρίστησε θερμά και στρίψαμε προς Αθήνα. Μερικά λεπτά αργότερα φτάναμε στην BP του συμπροσκυνητή μας Στάθη!
Το αμάξι μου έγινε άφαντο! Το πήρανε κάποια καλοπαίδια για να το πλύνουν! Αυτή είναι η Βορειοελλαδίτικη φιλοξενία!
Τα είπαμε ένα χεράκι, φουλάραμε petrol και ξεκινήσαμε για τον Νέο Παντελεήμονα Πιερίας και το περίφημο εστιατόριο «Castello», με θέα τις ακτές της Πιερίας γης (Πλαταμώνας, Λεπτοκαρυά κλπ) και φυσικά το περίφημο κάστρο του Πλαταμώνα, που ήταν ακριβώς απέναντί μας!



Castello: Ανδρέας - Βασίλης - Σπύρος (και η πλάτη του Νικηφόρου)




Castello: Βασίλης - Σπύρος - Διονύσης


Η κοπέλα που πήρε παραγγελίες ήταν αρκούντως χαρωπή και ευγενής (και πρασινομάτα…)!
Οι μερίδες ήταν φοβερές από άποψη ποσότητας και προκλητικές από άποψη ποιότητας!
Δεν έμεινε τίποτε εκτός από τα πιάτα!
Και οι τιμές ήσαν ιδιαίτερα λογικές!
Μετά το πέρας της κατάποσης αγκαλιαστήκαμε, αλληλοευχηθήκαμε για του χρόνου και …χωρίσαμε!
Οι βιαστικοί έφυγαν γρήγορα και με τέρμα γκάζια (όσα τέλος πάντως διέθετε το κακόμοιρο Μερκελικό πετρελαιοκινούμενο Opel) ενώ εμείς φύγαμε σαν κύριοι, τηρώντας τα όρια μέγιστης ταχύτητας, τα οποία τηρώ πάντοτε στις ευθείες.
Στη Λάρισα αφήσαμε τον αρχηγό Νικηφόρο, περίπου στο ίδιο σημείο από το οποίο τον παραλάβαμε και συνεχίσαμε τα δυο μας (just the two of us).
Το βραδάκι είχαμε φθάσει στην Αθήνα, χαρούμενοι, πνευματικά αναγεννημένοι και ψυχικά ήρεμοι! Όπως, δηλαδή, κάθε φορά που γυρίζουμε από το Περιβόλι της Παναγιάς μας!