Γέρων Γαλακτίων Σιμωνοπετρίτης
Δημοσιεύτηκε: Τρί Αύγ 07, 2012 5:09 pm
Ένας υπερήλικας με βλέμμα και καρδιά μικρού παιδιού.
Θυμάμαι οταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα το Ορος, ο Γερ.Γαλακτίων ηταν ο πρώτος μοναχός που συνάντησα στην απλωταριά δίπλα απο την Μονή, θυμάμαι είχε μια μικρή φλογέρα και κάθε τόσο έπαιζε κάποιο σκοπό σταματούσε με συμβούλευε και συνέχιζε Πάλι. Μετά απο τόσα χρόνια και αρκετά προσκυνήματα διαπυστώνω πως ο Γέροντας είναι αυτο που αναφέρουν τα βιβλία με τα χαριτομένα γεροντάκια που έχουν βλέμμα και καρδιά μικρού παιδιού.
Στην πρώτη εκείνη συνάντηση, ο λόγος που επισκέφτηκα το Όρος ηταν καθαρά απο περιέργεια, χωρίς κανένα πνευματικό ενδιαφέρον, δεν ήμουν σίγουρα συνεπείς χριστιανός και ακόμα πιο σίγουρα δεν είχα διάθεση να γίνω, η μορφή του Γέροντος όμως με έκανε να επιστρέψω και να αλλάξω.
Πρός δόξα Θεού και για την αγάπη στα αγιασμένα γεροντάκια του Όρους θα αναφέρω κάτι και απο την τελευταία συνάντηση μου με τον γέροντα.
Τον περασμένο Νοέμβριο φιλοξενήθηκα στην Σιμωνόπετρα, στην βραδινή τράπεζα είχα την ευλογία να κάθομαι δίπλα στον Γέροντα, βέβαια δεν με αναγνώριζε γιατί τα χρόνια περάσαν και φύγαν η αγάπη όμως το χαμόγελο και η παιδική απλότητα του ηταν όπως ακριβώς στην πρώτη συνάντηση. Μόνο που εδώ δεν είχε πια φλογέρα και δεν μπορούσε παίζοντας να με ευχαριστήσει, έτσι την στιγμη που καθήσαμε έκοψε στην μέση το μισό ψωμί του και το πρόσφερε, γέμισε κρασί και νερό το ποτήρι μου και ενώ εγώ έτρωγα βιαστικά το φαγητό μου εκείνος έκοβε μικρότερα κομμάτια το δικό του και το πρόσφερε σε εμένα με αποτέλεσμα την ώρα της τράπεζας αντι να τρώει να με διακονεί, ποιον, εμένα τον κατα 70 περίπου χρόνια μικρότερο του και κατα " 70 περίπου τόνους " αμαρτωλότερο.
Στο τέλος θέλησα απο σεβασμό να αντισταθώ και να καθαρίσω μόνος μου το φρούτο, η αίσθηση που είχα ήταν πως θα έδινε τα πάντα για να το έκανε εκείνος, καθ´ όλη την διάρκεια με πείραζε με αστεία, προσπαθόντας να με πείσει πως δεν το κάνω καλά και πως θα έπρεπε να το κάνει εκείνος.
Η αγάπη του για ακόμη μια φορά με διέλυσε.
Την πρώτη φορά, μετά τον αποχαιρετισμό μας στην απλωταριά της μονής θα πήγαινα να βοηθήσω στην κουζίνα, ο γέροντας συγκινήθηκε από την ελάχιστη βοήθεια που θα πρόσφερα και έτσι επιστρέφοντας λίγο πριν την βραδινή τράπεζα έψαχνε να με βρεί για να μου δώσει ένα σκαλιστό μπαστουνάκι που μόλις είχε φτίαξει απο κάποιο κλαδί δέντρου λεγοντάς μου, είναι ευλογία, για να το έχεις της μέρες που θα είσαι στο Ορος.
Κάποιες απο τις ευλογιμένες στιγμές με τον Γερ.Γαλακτίων.
Πρώτα ο Θεός εύχομαι να τον ξανά συναντήσω.
Θυμάμαι οταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα το Ορος, ο Γερ.Γαλακτίων ηταν ο πρώτος μοναχός που συνάντησα στην απλωταριά δίπλα απο την Μονή, θυμάμαι είχε μια μικρή φλογέρα και κάθε τόσο έπαιζε κάποιο σκοπό σταματούσε με συμβούλευε και συνέχιζε Πάλι. Μετά απο τόσα χρόνια και αρκετά προσκυνήματα διαπυστώνω πως ο Γέροντας είναι αυτο που αναφέρουν τα βιβλία με τα χαριτομένα γεροντάκια που έχουν βλέμμα και καρδιά μικρού παιδιού.
Στην πρώτη εκείνη συνάντηση, ο λόγος που επισκέφτηκα το Όρος ηταν καθαρά απο περιέργεια, χωρίς κανένα πνευματικό ενδιαφέρον, δεν ήμουν σίγουρα συνεπείς χριστιανός και ακόμα πιο σίγουρα δεν είχα διάθεση να γίνω, η μορφή του Γέροντος όμως με έκανε να επιστρέψω και να αλλάξω.
Πρός δόξα Θεού και για την αγάπη στα αγιασμένα γεροντάκια του Όρους θα αναφέρω κάτι και απο την τελευταία συνάντηση μου με τον γέροντα.
Τον περασμένο Νοέμβριο φιλοξενήθηκα στην Σιμωνόπετρα, στην βραδινή τράπεζα είχα την ευλογία να κάθομαι δίπλα στον Γέροντα, βέβαια δεν με αναγνώριζε γιατί τα χρόνια περάσαν και φύγαν η αγάπη όμως το χαμόγελο και η παιδική απλότητα του ηταν όπως ακριβώς στην πρώτη συνάντηση. Μόνο που εδώ δεν είχε πια φλογέρα και δεν μπορούσε παίζοντας να με ευχαριστήσει, έτσι την στιγμη που καθήσαμε έκοψε στην μέση το μισό ψωμί του και το πρόσφερε, γέμισε κρασί και νερό το ποτήρι μου και ενώ εγώ έτρωγα βιαστικά το φαγητό μου εκείνος έκοβε μικρότερα κομμάτια το δικό του και το πρόσφερε σε εμένα με αποτέλεσμα την ώρα της τράπεζας αντι να τρώει να με διακονεί, ποιον, εμένα τον κατα 70 περίπου χρόνια μικρότερο του και κατα " 70 περίπου τόνους " αμαρτωλότερο.
Στο τέλος θέλησα απο σεβασμό να αντισταθώ και να καθαρίσω μόνος μου το φρούτο, η αίσθηση που είχα ήταν πως θα έδινε τα πάντα για να το έκανε εκείνος, καθ´ όλη την διάρκεια με πείραζε με αστεία, προσπαθόντας να με πείσει πως δεν το κάνω καλά και πως θα έπρεπε να το κάνει εκείνος.
Η αγάπη του για ακόμη μια φορά με διέλυσε.
Την πρώτη φορά, μετά τον αποχαιρετισμό μας στην απλωταριά της μονής θα πήγαινα να βοηθήσω στην κουζίνα, ο γέροντας συγκινήθηκε από την ελάχιστη βοήθεια που θα πρόσφερα και έτσι επιστρέφοντας λίγο πριν την βραδινή τράπεζα έψαχνε να με βρεί για να μου δώσει ένα σκαλιστό μπαστουνάκι που μόλις είχε φτίαξει απο κάποιο κλαδί δέντρου λεγοντάς μου, είναι ευλογία, για να το έχεις της μέρες που θα είσαι στο Ορος.
Κάποιες απο τις ευλογιμένες στιγμές με τον Γερ.Γαλακτίων.
Πρώτα ο Θεός εύχομαι να τον ξανά συναντήσω.
Πόσο τυχερός που γνώρισες μια τέτοια ευλογημένη μορφή! Ο Κύριος να σε αξιώσει να τον ξαναβρεις!
