Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Εδώ μπορείτε να συζητήσετε σχετικά με τους Αγιορείτες Πατέρες που έχετε επισκεφθεί στο Αγιον Όρος

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από dionysisgr »

Η μικροαστικη μας, περιεργεια, σε συνδυασμο με την εικονολατρικη εποχη μας,
οπου ολα ματασχηματιζονται σε εικονα-πληροφορια, ουσιαστικα ομως ολοτελα επιφανειακη, και αχορταγα αναλωσιμη,
μας οδηγει στο να ψαχνουμε θεαματα, και ιστοριες επι παντος επιστητου..

Και αυτα νομοτελειακα δεν ξεφευγουν και απο το εκκλησιαστικο μας φρονημα και σκεπτεσθε,
καθως και αυτο ειναι ζωη μεσα στην ζωη μας, και επηρεαζεται απο την περιρρεουσα ατμοσφαιρα.

Ετσι βλεπουμε να εξελισσεται μια "οδυσσεια" αναζητησης, ανθρωπων που εχουν επιλεξει εναν δρομο, αλλο, απο των πολλων,
εναν δρομο ερημητικο-αναχωρητικο, ευθυ και καθετο προς την κοινωνια με τον Θεο, αφηνοντας τα παντα στα χερια Του,
οχι λογω, αλλα εργω και με καθε κοστος και ενδεια, χαμενοι για τον κοσμο αυτο, νικητες ομως χαριτι Θεου στην Βασιλεια Του.

Νομιζω ταπεινα, χωρις να θελω να φανω ταχα ο εγκρατης και ο "διαφορετικος", παρολο που με τρωει και εμενα η περιεργεια,
και σε προσκυνηματα στον Αθω, και αλλου οπου γης, μου εχει περασει η ιδεα, να τρυπωσω σε μερη, απροσιτα, να κυνηγησω και εγω να βρω ενα οσιο αγριμι του Θεου, να "ωφεληθω".

Και ξερετε την ιδια στιγμη κατι μεσα μου με ελεγχε. Και καθησα και το ακουσα. Μια χαμηλη, φωνουλα ειχε και μου ελεγε:

"Ασε τους ανθρωπους αυτους. Ασε τους ησυχους. Ειναι εκει που ειναι. Ειναι με τον Θεο τους. Ειναι με το να μην Ειναι.
Υπαρχουν με το να μην υπαρχουν, με το να εχουν χαθει ζουν αληθινα. Λοιπον μην τους ταραζεις την ζωη τους.

Περνα απο τα μερη τους, απαλα και αθορυβα, παρε κατι απο την αυρα τους,
μπορεις εαν θελεις να συγκεντρωσεις τον αδεσποτο νου, και την κουτσομπολα την καρδια σου,
για λιγο εστω και να αισθανθεις στον αερα την προσευχη τους, τον αναστεναγμο τους, να δεις στον αερα,
την υγρασια απο το δακρυ τους, να μετρησεις στο εδαφος τα αγια πατηματα τους, ειναι τα πατηματα της επιστροφης στην Εδεμ.

Μην τους ενοχλεις. Εαν τους ζηλευεις, γινε σαν αυτους. Μεσα στην καρδια σου, μυστικα, χωρις να το πουλας αυτο φθηνα.
Αναχωρησε προς τις ερημους της καρδιας σου, μονασε μεσα στην αυτοσυνειδησια σου,
στην βεβαιοτητα του να υπαρχεις αναξιως, και εσυ να νομιζεις οτι εισαι "κατιτις". Κανε ηλιο την συνειδηση σου καψε το τομαρι σου, και γυμνωσου απο την αυταρκεια σου, περπατησε στα στενα μονοπατια της αυτοκριτικης σου..

Εαν παλι δεν μπορεις, να γινεις ετσι, ουτε νοητα, τοτε παλι φιλανθρωπα, ασε τους να υπαρχουν,
παρακαλεσε τους νοερα να προσευχονται, θα το πιασουν οι ευαισθητες κεραιες τους,
μεσω του μεγαλου Ασυρματιστη των παντων, και θα ευχονται και για σενα, αφου για ολο τον κοσμο ευχονται.

Διαβασε γιαυτους, κλαψε γιαυτους, οχι γιαυτους τους ιδιους, αλλα επειδη δεν τους αξιζει ο κοσμος ολος,
γιατι εγιναν τοσο ταπεινοι, τοσο νεκροι, και τοσο αληθινοι,
που μονο ο Θεος και η Απειρη μακαριοτητα Του, τους αναπαυει.

Αλλα μην τους ενοχλεις. Μην τους θεατρινιζεις, μην τους βγαζεις γυμνους με την υψηλης ευκρινειας ψηφιακη σου αναιδεια,
στην αρενα του ανυποψιαστου και φιλοθεαμονος ακορεστου κοινου βλεμματος, που κοιτα να "δει", μονο, και μεχρις εκει..

Ασε τους.. Ας υπαρχει ενα κομματι ελαχιστο, σπανιο οσο και αμαραντο, σε αυτον τον κοσμο,
μακρια απο τα βεβηλα πατηματα του, ετσι σαν τα μικρα εκεινα ανθη, που φυτρωνουν ψηλα στον Αθω,
μεσα στις οπες των βραχων, και μενουν ετσι για παντα, ανεμοδαρμενα και φαινομενικα νεκρα, να ζουν μυστικα,
να θαλλουν μεσα στην αφανεια, να δοξολογουν μονα, μονω, τον Μονο που τα βλεπει και τα αγαπα.

Ασε τους.. "

Ακουσα την φωνη, και της εκανα "υπακοη", και ξερετε δεν εχασα, κερδισα..

Ας μην κατεχουμε και κατι, ας το χασουμε, δεν πειραζει, ας μαθουμε να λειτουργουμε καπως αλλιως,
οχι με τον συρμο, οχι με το που παει η μοδα και ο χειμμαρος, λιγο να κανουμε πιο περα, να περασει η βοη,
να ησυχαζουμε, να φιλοσοφουμε, να αναμετραμε, να σεβομαστε, να αφηνουμε το οσιο το ιερο, να μενει και να ζει.

Ας προσπαθησει καθενας, να ακουσει αυτην την "φωνη" μεσα του,
και ας σεβασθουμε αυτες τις αγριες και σπανιες ελαφους που μονη εγνοια, και μονη σπουδη εχουν,
να τρεχουν να χορτασουν την ακορεστη διψα τους, στον Χριστο τον μεγα Ερημιτη και Αναχωρητη,
την Πηγη της Ζωης, την ακενωτη και την αδαπανητη..
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από stathis73 »

Συμφωνω απόλυτα με τα παραπάνω λόγια του Διονύση και θα ξαναβάλω το απόσπασμα απο το βιβλίο του μεσογαίας που νομίζω οτι ταιριάζει οσο ποτέ αλλοτε.

Στο Ορος δεν βλέπεις ουτε ξεκουράζεσαι ουτε κατηχείσαι. Στο Ορος μυσταγωγείσαι, σιωπάς και προσευχεσαι, προτιμάς να φαντάζεσαι, να ποθείς, να "σκαλίζεις" με τον εσωτερικό σου κόσμο, αλλα να μην εχεις την ανάγκη να δείς, να βεβαιωθείς, να γνωρίσεις. Δεν σου χρειάζεται κάτι τέτοιο. Αντιλαβάνεσαι την εκπληξη, αλλα αποφεύγεις να την ψηλαφείς, αισθάνεσαι το μυστήριο, αλλα αρνείσαι την ερευνά του. Η πίστη ειναι ισχυρότερη απο την οποια απόδειξη.
Η αισθηση της θεϊκής παρουσίας πιό εντονη απο κάθε ευλογημένη αναστροφή. Τον αγιο τον θέλεις να υπάρχει, δεν σου χρειάζεται να τον γνωρίσεις κοσμικά για να συνομιλείς συνήθως φιλοπερίεργα. Αρνείσαι να τον υποχρεώσεις να σε γνωρίσει. Προτιμάς η απορία σου να απαντηθεί μυστικώς παρα κάποιος να σου καταθέσει τη σοφή του γνώμη. Η περιέργεια των αισθήσεων και η ερευνητικότητα της αντιλήψεως, στο Όρος αυτομάτως περιθωριοποιούνται.

Η γοητεία του βρίσκεται στο οτι κρύβεται. Ο θυσαυρός του έγκειται στην απαφατικότητα του.
Αυτά επιβεβαιώνουν το μυστήριο του. Αυτα και το φέρνουν πιο κοντά. Και ενώ κρύβεται, η προσέγγιση του φανερώνει αγνωστες αλήθειες.
Γιατί το Ορος δεν διδάσκει συμβουλέυοντας, αλλα εμπνέει μεταγγίζοντας γνήσια εμπειρία και χάρι."
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από Dimitris39 »

stathis73 έγραψε:Συμφωνω απόλυτα με τα παραπάνω λόγια του Διονύση και θα ξαναβάλω το απόσπασμα απο το βιβλίο του μεσογαίας που νομίζω οτι ταιριάζει οσο ποτέ αλλοτε.

Στο Ορος δεν βλέπεις ουτε ξεκουράζεσαι ουτε κατηχείσαι. Στο Ορος μυσταγωγείσαι, σιωπάς και προσευχεσαι, προτιμάς να φαντάζεσαι, να ποθείς, να "σκαλίζεις" με τον εσωτερικό σου κόσμο, αλλα να μην εχεις την ανάγκη να δείς, να βεβαιωθείς, να γνωρίσεις. Δεν σου χρειάζεται κάτι τέτοιο. Αντιλαβάνεσαι την εκπληξη, αλλα αποφεύγεις να την ψηλαφείς, αισθάνεσαι το μυστήριο, αλλα αρνείσαι την ερευνά του. Η πίστη ειναι ισχυρότερη απο την οποια απόδειξη.
Η αισθηση της θεϊκής παρουσίας πιό εντονη απο κάθε ευλογημένη αναστροφή. Τον αγιο τον θέλεις να υπάρχει, δεν σου χρειάζεται να τον γνωρίσεις κοσμικά για να συνομιλείς συνήθως φιλοπερίεργα. Αρνείσαι να τον υποχρεώσεις να σε γνωρίσει. Προτιμάς η απορία σου να απαντηθεί μυστικώς παρα κάποιος να σου καταθέσει τη σοφή του γνώμη. Η περιέργεια των αισθήσεων και η ερευνητικότητα της αντιλήψεως, στο Όρος αυτομάτως περιθωριοποιούνται.

Η γοητεία του βρίσκεται στο οτι κρύβεται. Ο θυσαυρός του έγκειται στην απαφατικότητα του.
Αυτά επιβεβαιώνουν το μυστήριο του. Αυτα και το φέρνουν πιο κοντά. Και ενώ κρύβεται, η προσέγγιση του φανερώνει αγνωστες αλήθειες.
Γιατί το Ορος δεν διδάσκει συμβουλέυοντας, αλλα εμπνέει μεταγγίζοντας γνήσια εμπειρία και χάρι."
Καλα καλα εχετε δικιο αλλα ακουστε

Για πρωτη φορα ενας Θειος μας Πλουσιος που νομιζε οτι ολος ο κοσμος του ανηκει
αλλα υσηχος και καλομιλιτος θελει να παει στο Αγιον Ορος και μαλιστα μαζι μου γιατι δεν ξερει τιποτα
με ρωτησε τι κανουνε εκει
αντε να τον πω εγω οτι μυσταγωγησε και δεν ξεκουραζεσε δεν βλεπεις και μονο προσευχεσε
εγω του ειπα ετσι για αρχη αναπαυση και βλεπουμε
δεν υσχιουν ολα για ολους τουλάχιστον σε οπιον ειναι στο αρχικο σταδιο στο ψαξιμο που λενε
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
ΜΙΧΣ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5035
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 23, 2012 9:24 am

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από ΜΙΧΣ »

Κοίτα Δημήτριε, όχι ότι ξέρω και κάτι και μιλώ, ανδρίς (σωστότερον) (γυναίκα) είμαι που λέει και ο Μητροπολίτης Γόρτυνος... αλλά νομίζω ότι όχι μόνο χτύπησες right on... δηλαδή bulls eye... αλλά τα είπες ακριβώς όπως είναι με μια λέξη
γιατί πραγματικά από ότι καταλαβαίνω από αυτά που έχω διαβάσει από εσάς... ΑΝΑΠΑΥΣΗ είναι αυτό ακριβώς ΄που συμβαίνει. Αναπαύεται η ψυχή,
ο νους και η καρδιά σας. Εύχομαι να βρει τον δρόμο του... Καλές ευλογίες.
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από stathis73 »

Δημητρό το Αγιο Ορος αλιώνει μυστικά, είτε είσαι αρχάριος, ειτε εισαι πιο προχωρημένος, να εισαι σίγουρος για αυτό, απο κει και μετα ενας που πάει πρωτη φορά δεν θα αρχίσει την αναρρίχηση μπας και βρει τους αόρατους ασκητές, αλλα θα πάει με κάποιον έμπειρο και η Παναγιά μας θα φροντίσει να πάρει τις όποιες ευλογίες.

Αυτο που έγραψα (μετεφερα) εγω αφορούν το 99% των πιστών, καθώς ολοι μας μόλις ακούσουμε κάτι τρέχουμε οσο πιο γρήγορα γίνεται, με οτι μέσω βρούμε και κατα την διαδρομή μπορεί να κατακρίνουμε κιόλας κάποιον αλλον......ετσι για να περάσει η ωρα μεχρι να φτάσουμε βρε παιδι μου ( ετσι ο Ιερέας της τάδε ενορίας, ετσι το δείνα φιλόπτωχο και πάει λέγοντας).

Ας κοιτάξουμε την ψυχούλα μας και οπως ειπε και ο γέρων Πορφύριος δεν αγιάζει ο τόπος αλλα ο τρόπος, ο Ιούδας κολάστηκε και μήπως θυμάστε ποιον είχε δάσκαλο;;..........................για αυτό ας αφήσουμε τις ακραίες αναζητήσεις, άλλωστε ολοι μας μιλάμε για την υψοποιώ ταπείνωση. :wink:
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από Dimitris39 »

Αγαπητοι μου οποιος παει για να βρει αορατους ασκητες τι να πω σιγουρα ανηκει αλλου
ο Θείος εχασε τον μονακριβο γιο του και ψαχνει η ψυχη του αναπαυση
τα υπολοιπα ερχονται σιγα σιγα μην ξεχναμε ελεγε ο Παπουλης μας ο π.Παισιος
στα πνευματικα δεν πρεπει να βιαζομαστε χρειαζετε αγωνας

σκεψου μια ψυχουλα να μπει εδω μεσα και να διαβασει Θεολογικα γι αυτην ακαταλαβιστικα λογια
θα πει αμεσως ασε ο Θεος ειναι μακρια ειναι δυσκολο να τον βρεις και πρεπει να εισαι και φτασμενος πολυ


η ψυχη που ταλαιπωρειτε μπορει αν αναπαυθη και απο ενα λουλουδι του Αγιου Ορους και οχι μονο με τους ασκητες
κοιτα τι ελεγε ο Αγαπημενος ολων και δικος μου παππουλης :8 :8 :8
π.Πορφυριος ο οποιος με τον πατερα Παισιο μεσω της Παναγιας και την βοηθεια του Θεου σωσανε πριν λιγες ημερες μια
αγαπημενη μου ψυχη με τις διδαχες τους

Θαυμάζω τους απίθανους δρόμους που ακολουθεί η θεία χάρη, για να σώσει ψυχές

π.Πορφύριος


διαφορετικος τροπος για καθε ψυχη :8
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από stathis73 »

Δημητρό σίγουρα ο Θεός ξερει τον τρόπο και τον δρόμο που ταιριάζει καλύτερα στην κάθε ψυχούλα, εμείς ομως μιλάμε για το γνωστό γεροντοσαφάρι που κάνουμε λιγο πολύ ολοι μας κα πάνω σε αυτό τοποθετηθήκαμε και για τους αόρατους ασκητές, δεν είπαμε οτι αυτά ισχύουν για όλους-ες.

Εγω αυτό που θα πώ ειναι το εξής.

Τον νυμφώνα σου βλέπω
σωτήρ μου κεκοσμημένον
και ένδυμα ουκ έχω
ίνα εισέλθω εν αυτό.
Λαμπρυνόν μου την στολή της ψυχής
Φωτοδότα και σώσον με.
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους

Δημοσίευση από toula »

Συγκλονιστική εμπειρία από το Άγιο Όρος - μαρτυρία επιβεβαίωσης αοράτων ασκητών

23 Οκτ 2013

Σχετικώς με το γεγονός που ζήσαμε στο Κελλί του Προφήτου Δανιήλ, παραθέτουμε παρακάτω την καταγραφή αυτού του γεγονότος, πιστεύοντας πως αξίζει να γνωστοποιηθεί και σε άλλους.
Εξ αρχής θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι έχουμε την βεβαιότητα ότι δεν λέμε κάτι πρωτάκουστο ή ότι τα παρακάτω αποτελούν μία αξεπέραστη πνευματική εμπειρία στο «Περιβόλι της Παναγίας». Αντιθέτως, γνωρίζουμε ότι είναι μία μαρτυρία από τις πολλές, η οποία αν ίσως και δεν έχει την ισχύ να επιβεβαιώσει ακράδαντα την παράδοση για τους ερημίτες και αόρατους ασκητές του Αγίου Όρους, είναι όμως μία επιπλέον επανάληψη αυτής της παραδόσεως, και το βασικότερο, ότι εξ άπαντος αποτελεί μία βέβαιη μαρτυρία της ζωής των Αγιορειτών πατέρων, που συνεχίζει την ασκητική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Προ δύο ετών περίπου, η Ιερά Μονή Οσίου Ξενοφώντος μας «παραχώρησε» το αρχαίο και εγκαταλελειμμένο Κελλί της –του Αγίου Προφήτου Δανιήλ και των τριών Παίδων. Αυτό το Κελλί βρίσκεται σε μία ερημική τοποθεσία πάνω στο βουνό, ανατολικά της Μονής Ξενοφώντος και βόρεια της Σκήτης Ξενοφώντος. Δεν γειτνιάζει με κανένα άλλο Κελλί, παρά μόνο με ένα ερειπωμένο, επ’ ονόματι της Αγίας Τριάδος, ούτε καν φαίνεται άλλο Κελλί ή Σκήτη ή οτιδήποτε άλλο οίκημα, στο οποίο να μαρτυρείται ή να δικαιολογείται ανθρώπινη παρουσία. Το μόνο, που είναι ορατό, είναι το βόρειο άκρο και οι τρούλοι της Μονής Ξενοφώντος, που είναι κτισμένη στις εκβολές ενός χειμάρρου, ο οποίος βρίσκεται σε μακρινή απόσταση από το Κελλί. Όποιος βρίσκεται στην αυλή ή τον εξώστη -απλωταριά του Προφήτη Δανιήλ έχει μία πανοραμική θέα όλου σχεδόν του φαραγγιού, από τα ανατολικά, που είναι τα Δοχειαρίτικα σύνορα, μέχρι τα δυτικά– την θάλασσα. Η ηρεμία δε και η ησυχία που έχει το Κελλί είναι χαρακτηριστική, και μόνο κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι διακόπτεται από τις ασταμάτητες λαλιές των αηδονιών και των άλλων ωδικών πτηνών.

Εκεί βρεθήκαμε, για μία ακόμη φορά, και εμείς, οι φιλοξενούμενοι της Μονής Ξενοφώντος και ένοικοι του Ιερού αυτού Κελλίου. Η παραμονή μας διήρκησε λίγες ημέρες, αλλά είχε μεγάλη ευλογία, μία εμπειρία που δεν υπολογίζαμε να αξιωθούμε ποτέ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 21 Απριλίου 2010 (παλ. ημ.), προπαραμονές της πανηγύρεως της Μονής Ξενοφώντος, που τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, βρεθήκαμε στο Κελλί του Προφήτη Δανιήλ. Είχαμε φθάσει κατά το μεσημέρι, και μετά από σύντομη ανάπαυση και τακτοποίηση των πραγμάτων μας, ο Γέροντας πρότεινε να πάμε ένα μικρό περίπατο. Κατηφορίσαμε και κατόπιν ακολουθήσαμε τον αδιέξοδο δρόμο που αρχίζει στην πρώτη στροφή και ο οποίος οδηγεί προς τα Δοχειαρίτικα.
Δεν απομακρυνθήκαμε πολύ, διότι ήδη είχε σουρουπώσει αρκετά. Σε ένα σημείο της διαδρομής μας, ένας από την ομάδα μας, θέλοντας να συμπεράνει το βάθος του φαραγγιού που βρισκόταν μπροστά μας έριξε τρεις πέτρες, αρκετά μεγάλες, προς το φαράγγι. Οι δύο λαϊκοί που βρίσκονταν στην παρέα, άδραξαν την ευκαιρία για να αστειευτούν με την επιπόλαιη αυτή πράξη λέγοντας πως ίσως κάποιος ερημίτης ασκητής να ήταν δέκτης αυτού του πετροβολητού. Ο Γέροντας, αποσιωπώντας την κωμική πλευρά τoύ θέματος, αναφέρθηκε στην ύπαρξη των ερημιτών και των αοράτων ασκητών, στις αναφορές γύρω από διάφορα σχετικά συμβάντα, και άφησε τον καθένα ελεύθερο να αποδεχθεί ή όχι αυτή την παλιά αγιορείτικη παράδοση για τους γυμνούς και αόρατους ασκητές που ζουν στις ερημιές του Αγίου Όρους. Όταν επιστρέψαμε στο Κελλί, είχε ήδη σκοτεινιάσει. Προσπαθήσαμε να βα- λουμε μπρος την πετρελαιογεννήτρια, αλλά παρά τις επίμονες προσπάθειές μας επί μισή ώρα περίπου, το μηχάνημα δεν λειτούργησε, και έτσι μείναμε «αναγκαστικά» με τα κεριά και την λάμπα πετρελαίου (εκ των υστέρων σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν ένα γεγονός τυχαίο).

Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά, τα αστέρια ήταν ευδιάκριτα, παρά την ελαφριά συννεφιά που είχε ο ουρανός, και τα αηδόνια είχαν παραιτηθεί πλέον από το ολοήμερο κελάηδημά τους. Η σιωπή σε όλη την περιοχή ήταν πιο αισθητή τώρα, μετά την πρόσφατη παύση, παρά τα μεσάνυχτα. Ο Γέροντας είχε αποσυρθεί στο κελλί του, και τα άλλα τρία πρόσωπα κάθισαν μπροστά στην εξώπορτα του Κελλιού και μιλούσαν. Καθώς μιλούσαν, ένας από αυτούς διέκρινε και μία άλλη–δεύτερη φωνή, μακρινή και ακαθόριστη, και μη θέλοντας να διακόψει τον συνομιλητή του αρχικά δεν αντέδρασε. Εφ᾽ όσον όμως αυτή η φωνή συνεχιζόταν ήδη για πέμπτο λεπτό, παίρνοντας θάρρος διέκοψε αυτόν που μιλούσε ρωτώντας τον έναν: «ακούς κάτι;». Αφού συγκέντρωσαν και οι δύο την προσοχή τους, άκουσαν μια φωνή που προερχόταν από το βάθος του χειμάρρου. Ήταν μία ανδρική ενθουσιώδης φωνή, που φώναζε εκστατικά σχεδόν, μέσα στήνσιγαλιά της νύκτας και κάτω από το πανόραμα του ουρανίου στερεώματος:
«Δόξα σοι ο Θεός», «Κύριε σώσον τον κόσμο σου».
Τα επανελάμβανε συνεχώς και μεγαλόφωνα, καθώς και άλλα λόγια, τα οποία εξ αιτίας της αποστάσεως και του αντίλαλου ήταν ακαθόριστα.
Αλλά από το ύφος της φωνής ήταν κάτι σαν ευχαριστία και δοξολογία στον Θεό καθώς και ικεσία για το έλεός Του. Το άκουσε κατόπιν και ο άλλος λαϊκός, που ήταν στην παρέα. Και οι τρεις ακούγαμε ένα άνθρωπο, που βρισκόταν μέσα στο «πουθενά», να ευχαριστεί και να δοξολογεί τον Θεό. Γρήγορα ειδοποιήθηκε και ο Γέροντας, ο οποίος άκουσε αυτόν τον άγνωστο να δοξολογεί ακατάπαυστα, καθαρότατα τον Θεό. Στην συνέχεια και για ένα μικρό διάστημα ο άγνωστος έπαυσε την μεγαλόφωνη προσευχή του.

Όλοι αποσυρθήκαμε στα κελλιά μας. Ο καθένας κράτησε την δική του στάση απέναντι σε αυτή την αναπάντεχη εμπειρία, και κατάκοποι καθώς ήμασταν, γρήγορα αποκοιμηθήκαμε όλοι. Όλοι εκτός από τον Γέροντα, ο οποίος κάθισε στην απλωταριά αναμένοντας να ακροαστεί μία ακόμα φορά τον άγνωστο προσευχητή. Και όντως μετά από ένα διάστημα περίπου μισής ώρας τον άκουσε πάλι. Αυτή την φορά έψαλε μεγαλόφωνα αναστάσιμους ύμνους. Και αυτό που μπόρεσε ο Γέροντας να διακρίνει ήταν το τροπάριο της πρώτης ωδής του κανόνα του Πάσχα «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις…», καθώς και άλλες προσευχές, όπως «Κύριε σώσε τον κόσμο σου», και άλλα.

Την άλλη ημέρα όλοι κοιτάξαμε προς την πλευρά, απ’ όπου ερχόταν η χθεσινοβραδυνή φωνή, προσπαθώντας να καταλάβουμε το ακριβές σημείο που βρισκόταν αυτός ο άνθρωπος ή κάποιο σημάδι της παρουσίας του. Γρήγορα όμως καταλάβαμε ότι κοπιάζουμε μάταια και παραιτηθήκαμε από την προσπάθειά μας. Έμεινε όμως μέσα στην ψυχή μας η περιέργεια να μάθουμε αν τυχόν υπάρχει κάποιο Κελλί στην περιοχή αυτή, που να είναι αδιόρατο από την πλευρά του δικού μας Κελλίου.

Κατεβήκαμε στην Μονή για την έναρξη της Αγρυπνίας προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και ο Γέροντάς μας συνάντησε τον π. Σεραφείμ, ο οποίος έχει γνώση του χώρου και πολύ αγάπη για τον Προφήτη Δανιήλ και είναι αλήθεια ότι χωρίς τον π. Σεραφείμ δεν θα γίνονταν και πολλά πράγματα. Τον ρώτησε σχετικά, αν υπάρχει εκεί κοντά κάποιο Κελλί και του ανέφερε το γεγονός. Μας διαβεβαίωσε πως όχι μόνο Κελλί δεν υπάρχει αλλά και η απλή παρουσία οποιουδήποτε ανθρώπου είναι αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον αδικαιολόγητη εξ αιτίας της πυκνής βλάστησης και του απροσπέλαστου της περιοχής.

Μετά από όλα αυτά ο καθένας κράτησε μέσα στην ψυχή του την ανάμνηση αυτού του γεγονότος, ενός ανθρώπου μέσα στην απόλυτη ερημιά, ανυποψίαστου για την δική μας παρουσία, που φώναζε ενθουσιασμένος και ευχαριστούσε τον Θεό. Και από τους αόρατους ασκητές να μην ήταν, μόνο και μόνο αυτή η εγκάρδια προσευχή του την νύκτα στην μέση του δάσους, μας έδωσε το μήνυμα που ο Θεός επέτρεψε.

Συμπληρωματικά να προσθέσουμε ότι η γεννήτρια, αν λειτουργούσε το βράδυ, θα ήταν σίγουρα ανασταλτική αιτία για την αυθόρμητη και εξωστρεφή εκδήλωση του αγνώστου, διότι εξ αιτίας του θορύβου και των φώτων θα γινόταν η παρουσία μας πέρα για πέρα αισθητή. Και αυτή η γνώμη γίνεται πιο ισχυρή, αν λάβουμε υπ᾽ όψη μας το παράδοξο, ότι την άλλη ημέρα το πρωί πήρε αμέσως μπροστά.
Αυτή είναι η ιδιαίτερη «εμπειρία μας» κατά την τελευταία επίσκεψή μας στο Άγιον Όρος. Σας την παραθέτουμε, όπως ακριβώς τη ζήσαμε (…)

Ιεροδιάκονος Σιλουανός, Λευκάδα, 14 Μαΐου 2010

http://www.orthmad.gr
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αγιορείται Πατέρες”