Γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης

[ΜΙΧΣ]

Ο μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης, μιλάει αποκλειστικά στο «Αγιορείτικο Βήμα» για την επέτειο της εκατονταετηρίδας από την απελευθέρωση του Αγίου Ορους, η οποία θα εορταστεί αύριο Τετάρτη και μεθαύριο Πέμπτη, 14 και 15 Νοεμβρίου (1η και 2η Νοεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο).

''To Άγιο Όρος εορτάζει στις 6 Νοεμβρίου του 2012 τη συμπλήρωση εκατονταετίας από της απελευθερώσεως του από τον τουρκικό ζυγό.

Στις 6 Νοεμβρίου του 1912, ο ελληνικός στόλος εισήλθε στο λιμενίσκο της Δάφνης, απ’ όπου κατήλθαν Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι κατευθύνθηκαν στις Καρυές του Αγίου Όρους. Για το Άγιο Όρος, η τουρκική δουλεία διήρκεσε περισσότερο από 4 αιώνες και ασφαλώς και βεβαίως δημιούργησε τεράστια προβλήματα''. εξηγεί ο γέροντας Μωυσής.
Και συνεχίζει :''Την ίδια ημερομηνία, 6 Νοεμβρίου του 2012, θα πραγματοποιηθεί ολονύκτιος αγρυπνία στην Πάνσπεπτον Ιερόν Ναόν του Πρωτάτου, όπου η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Άξιον Έστι, με την παρουσία Αρχιερέων, όλων των Ηγουμένων του Αγίου Όρους, των Αντιπροσώπων των Ιερών Μονών και πλήθος πατέρων και προσκυνητών.

Ο αρχηγός του ελληνικού ναυτικού θα τιμηθεί δια παρασήμου υπό της Ιεράς Κοινότητος για την προσφορά του αειμνήστου προκατόχου του, του μεγάλου δώρου του Θεού, της θείας ελευθερίας.

Δεν πρόκειται για ένα απλό ιστορικό γεγονός, αλλά για μεγάλης σημασίας υπόθεση, η οποία θα πρέπει να εμπνέει όλους τους νεοτέρους.

Κατά την ως άνω αγρυπνία, θα μνημονευθούν και όλοι οι δυστυχούντες συμπατριώτες μας.

Ευχόμεθα ο Θεός δια των πρεσβειών της Θεοτόκου να ενισχύει όλους στις οδούς της ελευθερίας, της ειρήνης και της πνευματικής προόδου''.

[ΜΙΧΣ]

http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14 ... Fuis-o-agi

[ΜΙΧΣ]

Γ. ΜΩΥΣΗΣ:ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2012 http://www.agioritikovima.gr/eipan/1229 ... Fuisoi-agi

Γέροντος Μωυσέως Αγιορείτου
Στην παράδοση του Αγίου Όρους υπάρχει μια έντονη πολεμική κατά των αιρέσεων και ειδικότερα κατά του Παπισμού.
Στο παρόν κείμενο θ' αναφερθούμε κυρίως στην δράση των Αγιορειτών αγίων κατά των εχθρών της Αληθείας και της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θεωρούμε ότι η πτυχή αυτή της αγιορείτικης ιστορίας και παραδόσεως δεν είναι τόσο γνωστή κι έχει ιδιαίτερα μεγάλη αξία και σημασία σήμερα.

Οι άγιοι δεκατρείς μάρτυρες της μονής Καντάρας (1231), που λέγεται πως ξεκίνησαν την άσκησή τους από τον ιερό Άθωνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στη Κύπρο, κλήθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους από τους Λατίνους. Αγέρωχοι και απτόητοι υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και είχαν μαρτυρικό τέλος μένοντας σταθεροί στην ορθόδοξη πίστη.

Ο κτήτορας της Αθωνικής μονής Χιλανδαρίου Άγιος Σάββας (1236), πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, στήριξε την ορθόδοξη πίστη και καταπολέμησε τις αιρέσεις με την γλυκύτητα της ακραιφνούς διδασκαλίας του, που είχε διδαχθεί από την μακρά παραμονή του στον Άθωνα.

Ο οσιομάρτυς Ιωάννης Δοχειαρίτης (1275), για την υποστήριξή των ορθών δογμάτων έναντι των Λατίνων στη Θεσσαλονίκη δέχθηκε διωγμούς, τους οποίους υπέμεινε άριστα. Για την ομολογία του υπέστη μαρτυρικό θάνατο από προδότη φιλενωτικό και λατινόφρονα μαθητή του. Το αυτό και ο μαθητής του Γρηγόριος Δοχειαρίτης(1275), ο οποίος έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου υπερασπιζόμενος απτόητα τα ορθόδοξα δόγματα.

Ο άγιος Ιωαννίκιος ο Α' (1279), αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, από ηγούμενος του Χιλανδαρίου, ποίμανε βάσει των ιερών Κανόνων το ποίμνιό του. Διαφύλαξε αλώβητη την ορθόδοξη πίστη. Δεν συμμετείχε στην κίνηση για την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Καθολικισμό, που ενεργούσε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1261-1282).

Ο Οσιομάρτυς Κοσμάς, Πρώτος του Αγίου Όρους (1279-1280) απαγχονίσθηκε από τους Λατινόφρονες στις Καρυές μη θέλοντας να υποκύψει στα λατινικά δόγματα. Μαζί του μαρτύρησαν πατέρες Καρυώτες, Κουτλουμουσιανοί, Ιβηρίτες, Βατοπεδινοί, Ζωγραφίτες και Ξενοφωντικοί.

Ο όσιος Νικηφόρος ο Ησυχαστής (13ος αιώνας) καταγόταν από την Ιταλία και άνηκε στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Τον εγκατέλειψε χάριν της φιλτάτης Ορθοδοξίας και μέσω Βυζαντίου ήλθε στο Άγιον Όρος. Επειδή αντιτάχθηκε στην ένωση των Εκκλησιών, εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο νηπτικός ομολογητής, Αγιορείτης όσιος.

Ο όσιος Γεράσιμος ο Σιναΐτης (1320), μαθητής του οσίου Γρηγορίου του Σιανΐτου (1346), μετά την έξοδό του από τον Άθωνα, περιήλθε την Ελλάδα ενισχύοντας τους πιστούς, βοηθώντας πολλούς να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία. Το αυτό πράττουν οι συμμαθητές του Ιωσήφ «ο ορθοδοξότατος» και Νικόλαος «ο ομολογοτής», που δέχθηκε για την πίστη του φυλακίσεις και εξορίες.

Ο άγιος Νικόδημος αρχιεπίσκοπος Πεκίου (1325), αγωνίσθηκε ακούραστα για την εκρίζωση των αιρέσεων των Βογομίλων και την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως. Το αυτό έργο εποίησε ο άγιος Δανιήλ ο Β', αρχιεπίσκοπος των Σέρβων (1338).

Ο άγιος Θεόκλητος μητροπολίτης Φιλαδελφείας (1324/6) μεταβαίνοντας από τον Άθωνα στην Κωνσταντινούπολη ήλεγξε για την εκκλησιαστική του πολιτική τον αυτοκράτορα Μιχαήλ η' τον Παλαιολόγο, με αποτέλεσμα να ριχθεί στη φυλακή. Ο επίσκοπος συνέχισε την ορθόδοξη διδασκαλία του σε όλη του τη ζωή απτόητα.

Ο άγιος Ισίδωρος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (U1350) διδασκάλους στον Άθωνα είχε τους αγίους Γρηγόριο Σιναΐτη και Γρηγόριο Παλαμά. Στη Θεσσαλονίκη, όπου στέλνεται να εργασθεί ιεραποστολικά, στέκεται στο πλευρό του αγίου Παλαμά και είναι ένας από τους πρώτους που πολεμά τον αιρετικό Βαρλαάμ. Ως πατριάρχης αποκατέστησε τον συνοδοιπόρο του στους αντιαιρετικούς αγώνες άγιο Παλαμά, τον οποίο χειροτόνησε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Ο όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1355/6) υπήρξε ομολογητής αγιορείτης και πολλές υπέστη από τους κακοδόξους εξορίες και θλίψεις για την ακρίβεια της πίστεώς του.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1359) υπήρξε μέγας θεολόγος. Υποστήριξε το ορθόδοξο δόγμα με γνώση, πίστη και επιμονή. Κατατρόπωσε με τους υπέροχους λόγους του τους αιρετικούς Βαρλαάμ, Ακίνδυνο και Γρηγορά. Για το σθένος του υπέμεινε διωγμούς φυλακίσεις κι εξορίες. Αν δεν είχαμε τον άγιο Γρηγόριο, σήμερα θα είμασταν τουλάχιστον Ουνίτες. Γι' αυτό τον μισούν οι Λατίνοι μέχρι σήμερα.

Ο όσιος Θεοδόσιος Τυρνόβου (1362/3) μετά την παραμονή του στον ιερό Άθωνα επιστρέφει στην πατρίδα του Βουλγαρία κι εγκαθίσταται στην μονή Κελιφάρεβα. Η μονή αποτέλεσε φάρο Ορθοδοξίας, κέντρο αντιαιρετικό, όπου ακτινοβολούσε στη Σερβία, Ουγγαρία και Βλαχία. Ο άγιος συχνά άφηνε την ησυχία, για να υπερασπίσει τα ορθόδοξα δόγματα, που κινδύνευαν από τους ακόλουθους των αιρετικών Βαρλαάμ και Ακινδύνου, τους Αδαμιστές, τους Βογομίλους και τους Εβραίους. Στη σύνοδο του 1359 της Βουλγαρίας πρωτοστάτησε κατά των αιρετικών κι έδωσε μεγάλη χαρά στους πιστούς για την νίκη της Ορθοδοξίας κατά της πλάνης και του ψεύδους των αιρέσεων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (1379) πήρε μέρος στις ησυχαστικές έριδες, στο πλευρό του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Έγραψε λόγους κατά του Ακινδύνου. Πήρε μέρος στη σύνοδο του 1351 για το ησυχαστικό ζήτημα και συνέταξε τον τόμο των πρακτικών της. Το 1368 συνοδικά αναγνώρισε την αγιότητα του Παλαμά. Υπήρξε βαθύς θεολόγος και υπεράσπισε με ακαταμάχητο σθένος την Ορθοδοξία. Εξουδετέρωσε τις προσηλυτιστικές προσπάθειες των Λατίνων. Τιμάται την Ε' Κυριακή των Νηστειών ως φύλακας της Ορθοδοξίας.

Ο άγιος Μακάριος ο Μακρής (1431) μόνασε στη μονή Βατοπεδίου. Διά του γέροντός του Δαυίδ σχετίσθηκε με τον αυτοκράτορα Μανουήλ Β' τον Παλαιολόγο. Ως ηγούμενος της μονής Παντοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως εστάλη από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' τον Παλαιολόγο στην Ρώμη ως αντιπρόσωπός και διακρίθηκε για την άκαμπτη στάση του και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημά του. Έγραψε λόγο κατά της εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όπου τονίζει τις σοβαρές μεγάλες διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και Λατίνων.

Ο Διονυσιάτης άγιος Νήφων ο Β' και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1508), μετά την εκθρόνισή του και κατά την παραμονή του στη Βλαχία, έσωσε την ρουμάνικη Εκκλησία από την έντονη παπική προπαγάνδα, τις διάφορες αιρέσεις, δεισιδαιμονίες και ηθοφθορίες. Παρόμοιο έργο επιτέλεσε στην Ρωσσία ο Βατοπεδινός μοναχός όσιος Μάξιμος ο Γραικός (1556).

Ο άγιος Βασίλειος Όστρογκ ο θαυματουργός (1671) έζησε αρκετά στο Άγιος Όρος. Ως επίσκοπος στην πατρίδα του Σερβία προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουΐτες, τη λατινική προπαγάνδα και την Ουνία.

Ο όσιος Ιερόθεος ο Ιβηρίτης (1745) δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον Μεθόδιο Ανθρακίτη, που δίδασκε «αλλόκοτα δόγματα και άθεα μαθήματα» της αιρέσεως του Μολίνου. Παραβρέθηκε και σε σύνοδο, για να στηλιτεύσει την «πανσπερμία των αιρέσεων» του Μεθοδίου. Σε όλη του τη ζωή υπερασπιζόταν την ορθόδοξη παράδοση και δογματική.

Ο ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (1779), ο ακάματος Φιλοθεΐτης ιερομόναχος, δεν έπαυσε με αυστηρότητα να στηλιτεύει τα λάθη των Λατίνων και των Εβραίων στα πύρινα κηρύγματά του. Μαρτύρησε από το μίσος των Εβραίων και των Οθωμανών.

Οι άγιοι Κολλυβάδες Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1794), Μακάριος Νοταράς (1805), Νικόδημος Αγιορείτης (1809), Νήφων ο Χίος (1809) και Αθανάσιος ο Πάριος (1813) στους λόγους τους, στις συγγραφές και στα έργα τους υποστηρίζουν με σθένος και βαθειά γνώση την Ιερά παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες, τα απαράβατα δόγματα της Εκκλησίας μας. Στιγματίζουν τις πλάνες τις εκτροπές, τα σχίσματα, τις αιρέσεις, τους άθεους.

Οι ένδοξοι νεομάρτυρες, οσιομάρτυρες και ιερομάρτυρες Αγιορείτες υπογράφουν με το αίμα τους την ακέραιη πίστη τους στο ορθόδοξο δόγμα και δεν διστάζουν με τόλμη και αφοβία να μιλήσουν για το ψεύδος του Ισλαμισμού και του Ιουδαϊσμού.

Τα παραπάνω στοιχεία λαμβάνουμε από λίαν προσεχώς εκδιδόμενο και από αρκετών ετών ετοιμαζόμενο έργο μας οι Άγιοι του Αγίου Όρους, οι οποίοι να πρεσβεύουν υπέρ της σεμνής, συνεπής, διακριτικής κι σώφρονης υποστήριξης της παραδοσιακής ορθόδοξης γραμμής των αγίων πατέρων μας, από όλους μας σήμερα. Σε καιρούς έξαρσης του επάρατου οικουμενισμού και του πονηρού συγκρητισμού χρειάζεται διακριτική αντίσταση και αντίδραση. Όταν ο Πάπας διακηρύσσει ότι είναι ο μόνος εκπρόσωπος του Θεού και πατέρας και ποιμένας όλων των χριστιανών του κόσμου, δεν μπορούμε να τον ονομάζουμε «άγιο αδελφό»...

Εκ της εφημερίδος "Ορθόδοξος Τύπος"

[petrosathonas]

.......

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1359) υπήρξε μέγας θεολόγος. Υποστήριξε το ορθόδοξο δόγμα με γνώση, πίστη και επιμονή. Κατατρόπωσε με τους υπέροχους λόγους του τους αιρετικούς Βαρλαάμ, Ακίνδυνο και Γρηγορά. Για το σθένος του υπέμεινε διωγμούς φυλακίσεις κι εξορίες. Αν δεν είχαμε τον άγιο Γρηγόριο, σήμερα θα είμασταν τουλάχιστον Ουνίτες. Γι' αυτό τον μισούν οι Λατίνοι μέχρι σήμερα.

......................

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Ασκητής αγιορείτης και γνήσιος καθηγητής της καρδιακής προσευχής.
Τις προηγούμενες μέρες γιορτάζαμε την μνήμη του (14 Νοεμβρίου).
Το σκήνωμά του που βρίσκεται στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης πλημμύριζε το ναό με ουράνια ευωδία.

[ΜΙΧΣ]

http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/14 ... 3-12-24-02

Χάθηκε η αισιοδοξία σήμερα; Δεν υπάρχει πια διέξοδος; Η απόγνωση τελικά θα κυριαρχήσει; Η απαισιοδοξία επικρατεί; Το κακό υπερίσχυσε;

Ο Θεός παρατηρεί από μακρυά; Γιατί τελοσπάντων δεν επεμβαίνει; Η τηλεόραση πολεμά την ελπίδα; Ο φόβος σκεπάζει τα πάντα; Η Ελλάδα χάνεται;

Η κρίση θα παραμείνει; Η ανασφάλεια θα αυξηθεί; Η μελαγχολία απλώνεται; Η μοναξιά μεγαλώνει; Η ασθένεια της απελπισίας μεταδίδεται; Η αισιοδοξία αζήτητη, άγνωστη και κρυμμένη;

Απουσιάζει η ενεργή, ανιδιοτελής και θυσιαστική αγάπη. Είναι ανάγκη σύντομα να αυξηθεί η φιλανθρωπία.

Θα πρέπει να μοιρασθεί φως. Να βρεθεί ο κύριος σκοπός υπάρξεως, ο στόχος της ζωής. Η ιδιοτέλεια, η καλοπέραση, ο ατομισμός, κάνουν τους άλλους να δυστυχούν.

Όποιος αισθανθεί την πλούσια αγάπη του Θεού δεν φοβάται, δεν ανησυχεί, δεν αγωνιά και δεν τρομοκρατείται.

Όσο θ’ αφηνόμαστε στην αγκαλιά του Θεού τόσο θα ευφραινόμεθα και θα αισιοδοξούμε.

Η θεοποίηση και η προσκύνηση του χρήματος οδήγησε στην τωρινή άθλια κατάσταση.

Η αρνησιχριστία οδηγεί κατά μαθηματική ακρίβεια στην απαισιοδοξία, ακόμη και στην αυτοχειρία. Χρειάζεται πλήρη αποδοκιμασία η απαισιοδοξία.

Πρόκειται για σοβαρή και ανεξέλεγκτη ασθένεια.

Γράφει ένας που δυστύχησε, πόνεσε πολύ και απέτυχε, αλλά δεν λύγισε και απόκαμε, γιατί είχε παρέα και κουβέντα μ’ Εκείνον.

Η αγωγή από νωρίς διαμορφώνει χαρακτήρες που δεν βοηθούν στην αισιοδοξία. Η απαισιοδοξία είναι κίνδυνος και τραγική συμφορά.

Η αισιοδοξία δεν σε αφήνει να πέσεις, να παρασυρθείς, να λυγίσεις και να αποθαρρυνθείς. Η απαισιοδοξία είναι παραλυσία και οδηγεί στο θάνατο.

Οι γονείς φταίνε γιατί μαθαίνουν με τους τρόπους τους τη δυστυχία της απαισιοδοξίας και της αποτυχίας στη ζωή τους.

Είναι πολύ γενναίο σήμερα να διατηρείται το φιλότιμο, το χαμόγελο, το χάδι.

Υπάρχει ένα κλίμα σκληρότητος, συννεφιάς, συντριβής και στενοχώριας. Πολλοί κλείστηκαν στον εαυτό τους, διασκεδάζουν επιπόλαια.

Ο σπουδαίος άγιος Νικόλαος Αχρίδος λέει πως η απαισιοδοξία, η μελαγχολία και η θλίψη έφεραν μία ανίατη παραλυσία.

Έτσι οι παράλυτοι δεν είναι αισιόδοξοι. Ο αισιόδοξος είναι ευτυχισμένος. Μεγάλη δυστυχία δεν είναι τόσο η ασθένεια, η αδικία και η φτώχεια όσο η απαισιοδοξία.

Δυσκολευόμαστε να δούμε μακρυά και μας απογοητεύει το σήμερα. Ο λόγος τους Θεού είναι πάντοτε αισιόδοξος.

Οι κυνηγημένοι άγιοι κατάντησαν ένδοξοι. Ο κάθε χριστιανός είναι υποχρεωμένος να είναι αισιόδοξος.

Ο χριστιανισμός αποτελεί πύργο ασάλευτο της αισιοδοξίας. Όποιος δεν είναι αισιόδοξος δεν μπορεί να είναι χριστιανός.

Η αισιοδοξία σώζει από τα γρανάζια της απελπισίας, της μοναξιάς, της κακίας και της φθοράς. Ο αισιόδοξος είναι ελπιδοφόρος, νικηφόρος, φωτόμορφος και προσηνής.

Λύπες, καημοί, στενοχώριες, προβλήματα, βάσανα, πόνοι και ζημιές ας μη μας καθηλώνουν στην πολυθρόνα της απαίσιας απόγνωσης.

Με την αισιόδοξη υπομονή θα μας οδηγήσουν σε απρόσμενη, φωτεινή ευρυχωρία.

Πλησίασα στη ζωή μου τον θάνατο, αισθάνθηκα το χνώτο του, όμως δεν αποθαρρύνθηκα μα δυνάμωσα. Γερνώ, γερνώ και δεν φοβάμαι.
Η πίστη με θερμαίνει, με παρηγορεί και με αισιοδοξεί.

Στην παρούσα κρίση ας ξεδιαλύνουμε το βάθος των αισθημάτων μας, την ειλικρίνεια των λόγων μας, την καθαρότητα των σκέψεών μας, τη γνησιότητα των κινήσεών μας και την ποιότητα του ήθους της ψυχής μας. Το ταπεινό μου ράσο ας μιλήσει στην καρδιά σου.

Να έχεις ηρωική ψυχή, ελεήμονα καρδιά και δίκαιη σκέψη. Κερδίζει όποιος υπομένει φιλότιμα, επιμένει γενναία και αγαπά θυσιαστικά.

Τότε η ζωή έχει βαθύ νόημα και πλούσια χαρά. Το πείσμα του απαισιόδοξου είναι σίγουρα ανόητο, του προσφέρει μόνο θλίψη, κατήφεια και στενοχώρια.

Εντούτοις συνεχίζει να την περιθάλπει., σαν να μην μπορεί να ζήσει δίχως αυτή. Πεσιμιστές φιλόσοφοι παρέσυραν αρκετούς νέους στις νοσηρές ιδέες τους.

Οι αισιόδοξοι γνωρίζουν να αγαπούν και να θυσιάζονται χάρη των φίλων τους. Φτωχοί και άρρωστοι υπήρξαν αληθινά αισιόδοξοι και δημιούργησαν πολιτισμό.

Η εργατικότητα και φιλοπονία διώχνει μακριά τη φοβερή απαισιοδοξία.

Δεν δικαιολογείται η απαισιοδοξία για τους πιστούς. Η απαισιοδοξία βαλτώνει, θολώνει και δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου.

Δεν πλασθήκαμε για να κλαίμε μοιρολατρικά, να παραπονιόμαστε στα ανόητα παιδιά, να φοβόμαστε σαν κυνηγημένα πουλιά και να κρυβόμαστε φοβισμένα. Είναι καιρός για δράση, αλληλεγγύη, έξοδο από την απομόνωση και την ιδιοτέλεια. Τα δάκρυα καθαρίζουν κι ενδυναμώνουν υπέροχα.

Ήλθε η ώρα για μία ουσιαστική, εκ βαθέων και δυνατή μετάνοια. Η αναγέννηση, ο εξαγνισμός, η ανανέωση και η μεταμόρφωση προέρχονται μέσα από το βαθύ πόνο, τις μεγάλες αποφάσεις, την αίσθηση της παρουσίας του ζώντος Θεού.

Τα δάκρυα θα φέρουν χαρά, το φεγγάρι ήλιο, ο πόνος ίαση, η αδυναμία δύναμη, η αμαρτία μετάνοια, η δίψα ξεδίψασμα, η πείνα χορτασμό, η φτώχεια πλούτο αναφαίρετο, η ύλη πνεύμα ζωοποιό…

[ΜΙΧΣ]

ΔΙΑΦΑΝΑ ΡΑΣΑ

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για κληρικούς που λησμόνησαν την αποστολή τους ή κηρύττουν και ασχολούνται με αλλότρια έργα. Καταδικάζουν δικαίως την ακροδεξιά, αλλά και ερωτοτροπούν με τη γνωστή αριστερά. Η πρώτη υποστηρίζει τη βία, τον ρατσισμό και την ανελευθερία. Η αριστερά διατηρεί την εκκλησιομαχία και αθεΐα της. Θέλει μεγάλη προσοχή ο μοντερνισμός και ο προοδευτισμός. Οι αριστεροί κάνουν χάρη στην Εκκλησία, της επιτρέπουν και αναγνωρίζουν μόνο το φιλανθρωπικό έργο.

Η αριστερά εργάζεται συστηματικά για την τοποθέτηση της Εκκλησίας στο περιθώριο, για τον περιορισμό της, τη συκοφάντησή της και την παρεξήγησή της.

Υπάρχει η οδός του «να περνά καλά ο καιρός», «να μη δημιουργούμε εντάσεις», «να τα έχουμε με όλους καλά». Υπάρχει και η άλλη οδός, που δεν φοβάται την αλήθεια, ομολογεί τη δικαιοσύνη, υπεραμύνεται την πίστη, δίχως κορόνες, φανατισμούς και αρές. Οι κληρικοί αυτοί δεν πτοούνται από το όποιο μαρτύριο. Οι άλλοι αρκούνται στα τυπικά τους καθήκοντα ως ποιμένων.

Για μία ακόμη φορά γίνεται λόγος για έλληνες κληρικούς τέκτονες-μασόνους. Η μασονία είναι επίσημα καταδικασμένη από την Εκκλησία της Ελλάδος. Οι κληρικοί οφείλουν να ενημερώνουν σχετικά το ποίμνιό τους και οι τεκτονικές στοές να έχουν διαφάνεια. Δεν μπορεί επ’ ουδενί να ταυτιστεί η χριστιανική ιδιότητα με τη μασονική, και μάλιστα ενός ιερωμένου.

Χρειάζεται ενημέρωση, επανατοποθέτηση και κάθαρση. Κάθαρση θέλει και η πολιτεία και η Εκκλησία. Περισσότερο φως. Ο Ραούλ Φολερό έλεγε: «Στο υπάρχον σκοτάδι μπορείς να ανάψεις ένα κερί και κάτι θα γκριζάνει». Είναι πολλά που θα πρέπει να ιδωθούν βαθύτερα.

Ο Χριστός δεν υπάκουσε στον δαίμονα να κάνει τις πέτρες ψωμιά και να χορτάσει τους πεινασμένους. Φθάνουν κληρικοί κάποτε να διορθώνουν τον Χριστό και να εξαντλούν την προσφορά τους με το να μοιράζουν φαγητό. Δεν λέμε ότι δεν χρειάζεται η φιλανθρωπία και η φιλοπτωχία, και μάλιστα σήμερα, αλλά δεν είναι το άπαν και το πρώτιστο. Η Εκκλησία δίνει αυτό που δεν μπορεί να σου δώσει κανένας άλλος. Αυτό φαίνεται να το λησμόνησαν ακόμη και ορισμένοι ρασοφόροι, που ακούγεται να φυλάγουν πολλά χρήματα.

Η Εκκλησία μιλά για την ιερότητα και μοναδικότητα του ανθρώπινου προσώπου, για την ελευθερία του ανθρώπου, την αφοβία του θανάτου, τον πλούτο της πενίας, τη χαρά της ακτημοσύνης, την άνεση της εγκράτειας. Οι καιροί μας θέλουν φωτεινά και διάφανα ράσα. Υπάρχουν μοναχοί, διάκονοι, ιερείς και αρχιερείς που αγρυπνούν, ορθοστατούν, γρηγορούν, δέονται, υπομένουν, εργάζονται πνευματικά, μυστικά και αποδοτικά. Δεν γράφει κανείς γι’ αυτούς. Ζουν σεμνά, σιωπηλά, αδιαφήμιστα. Ράσα απλά, λιτά, μελανά, ως πτέρυγες. Ράσα ανεμίζοντα, που μυρίζουν λιβάνι, που μεταφέρουν παρηγοριά ευαγγελική. Βιώνουν την αλήθεια και χαίρονται, έχουν εμπειρία και διάκριση και συνδράμουν ψυχές λαβωμένες από τα βέλη της πονηρίας. Οι 9.000 ιερείς της πατρίδας μας στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αγωνιστές, ορθοδοξότατοι και καλοκάγαθοι.

makthes.gr

http://www.agioritikovima.gr/%CE%94%CE% ... iafana-raa

[ΜΙΧΣ]

http://www.pemptousia.gr/2013/03/%CE%B7 ... 1%CF%82-2/

Ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης σε μια ομιλία πνευματικής οικοδομής κατά την περίοδο του Τριωδίου. Η ομιλία έχει ως θέμα την οδό της Μετανοίας. Ο π. Μωυσής αναφέρεται στη σημασία της περιόδου του Τριωδίου και αναλύει τις παραβολές της. Επικεντρώνεται ιδιαίτερα στο παράδειγμα του Ασώτου και στην Ευσπλαχνία του Θεού, για να περιγράψει την εν μετανοία επιστροφή του ανθρώπου στο Θεό, εξηγώντας τι σημαίνει αληθινή Μετάνοια. Περαιτέρω αναφέρεται στο μυστήριο της Εξομολογήσεως και το έργο του πνευματικού. Φέρνει το ζωντανό παράδειγμα μετανοίας ενός ληστή στον Άθωνα και παραθέτει τα γνωρίσματα του μετανοημένου ανθρώπου. Η ομιλία κατακλείεται με την επίκληση στη μετάνοια του έθνους μας και με την Προσευχή του επισκόπου Αχριδών Νικολάου.

Η ομιλία εδώ...

[ΜΙΧΣ]

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/

Το απόγευμα της Κυριακής της Αποκρέω, πραγματοποιήθηκε η έναρξη των ομιλιών στον Ιερό ναό Αγίου Φωτίου του Μεγάλου Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των εκδηλώσεων των Ιερών Φωτίων με ομιλιτή τον Οσιολογιότατο μοναχό Μωυσή Αγιορείτη, ο οποίος στο πολυπληθές φιλόχρηστο πλήρωμα της ενορίας αλλά και άλλων ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης αλλά και των γειτονικών μητροπόλεων που προσήλθαν, αναφέρθηκε στο άγιο και ευλογημένο Τριώδιο καθώς και για τις αρετές του πιστού χριστιανού που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στον πνευματικό αγώνα της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής παρουσιάζοντας ταυτόχρονα την άμεση σχέση του κάθε ανθρώπου με την ταπείνωση και την μετάνοια κατά την δικαία κρίση καθώς και την προετοιμασία της πραγματικής νηστείας.
Στο τέλος της ομιλίας του ο Γέροντας ευχαρίστησε τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ Άνθιμο εκ του οποίου οι ευχές και η ευλογία δίδεται γι αυτές τις πνευματικές εκδηλώσεις καθώς και τους πατέρες του Ιερού Ναού.
http://www.lavaron.gr

φωτό και ομιλία εδώ... ανάρτηση από Keliotis Giannis"Ο πολυεύσπλαχνος πατέρας. Ομιλία π. Μωυσή Αγιορείτη (video)"

[ΜΙΧΣ]

Η Σαρακοστή "αποκαλύπτει" την κρυφή πραγματικότητά μας

΄΄Η νηστεία είναι συνδυασμένη με τη προσευχή και η εγκράτεια με την ελεημοσύνη.Η νηστεία δεν έχει σχέση με τη δίαιτα αλλά είναι η μόνη εκούσια προσφορά των ανθρώπων στο θεό΄΄ υπογραμμίζει στο agioritikovima.gr ο γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης .

Ο λόγιος μοναχός συπληρώνει΄΄Η σαρακοστή είναι μία σημαντική ευκαιρία που μας δίνει η Εκκλησία για να προετοιμαστούμε για τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Ευχόμεθα να μην περάσει ανεκμετάλευτη η ευκαιρία αυτή που δίνετε για τον καθένα μας.΄΄

΄΄Τη Σαρακοστή συχνά συμβαίνουν πειρασμοί, δοκιμασίες, σκάνδαλα και πτώσεις. Είναι για να μας ωριμάσουν περισσότερο, να μας ισορροπήσουν και να μας φρονηματίσουν. Η ζωή των χριστιανών, ας μη το λησμονάμε ποτέ, είναι σταυρική.

Δίχως σταύρωση δεν έρχεται ανάσταση. Η Σαρακοστή είναι μια ωραία και καλή προετοιμασία, ένας διάδρομος ημίφωτος, που οδηγεί σε φωτεινό σαλόνι. Τα πόδια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία. Προσευχή και νηστεία δίχως ταπείνωση και αγάπη δεν έχουν κανέναν καρπό. Νηστεία και προσευχή θέλουν να μετριάσουν τον πολύ εγωισμό μας.΄΄τονίζει ο Αγιορείτης μοναχός.

Τέλος αναφέρθηκε και στην άγνοια του κόσμου αναφορικά με τη νηστεία λέγοντας΄΄Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του. Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή. Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.

Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομολόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία. Δεν θέλει ο άνθρωπος σήμερα να δώσει κάτι, μόνο να πάρει, δίχως μόχθο και καμία προσωπική θυσία. Φοβάται να δει κατάματα τον εαυτό του. Συστηματικά τον αποφεύγει. Αγωνιά στο εσωτερικό κενό του. Η Σαρακοστή λειτουργεί σαν ακτινογραφικό μηχάνημα, σαν φωτογραφική μηχανή, σαν καθρέφτης. Κατά κάποιο τρόπο τη θεωρούμε αποκρουστική, γιατί θα αποκαλύψει την κρυφή πραγματικότητά μας.

Του Γιώργου Θεοχάρη
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR
http://www.agioritikovima.gr/arthra/181 ... m=facebook

[ΜΙΧΣ]

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Ο φιλοσοφικός στοχασμός, η ωραία γλώσσα, η τέχνη, η ποίηση έφθασαν στα ύψη.

Η αγάπη για την ελευθερία, ο σεβασμός του άλλου, το φιλάρετο και φιλόκαλο χαρακτήριζαν τους Έλληνες.

Η εδραίωση δημοκρατικών θεσμών, το άγιο φιλότιμο, η θεολογία του προσώπου, η πανευφρόσυνη ορθοδοξία.

Ασφαλώς και δεν θα πρέπει να κομπορρημονούμε στις δάφνες του ιερού παρελθόντος, αλλά θα πρέπει να συνεχίζουμε την ηρωοτρόφο και αγιοτρόφο παράδοση.

Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και η ορθόδοξη πίστη έδωσαν την αγαστή ελληνορθοδοξία. Ο Σωκράτης έλεγε πως τιμιότερο από τους γονείς είναι η πατρίδα.

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα αξιοθαύμαστα «Απομνημονεύματά» του έλεγε πως γλυκύτερο πράγμα από την πατρίδα και τη θρησκεία δεν υπάρχει.

Αγάπη στην πατρίδα και την πίστη συμπορεύονται. Ποτέ η πίστη δεν υπερέχει της πατρίδας. Η ορθοδοξία δεν είναι ελληνική αλλά οικουμενική.

Η αγάπη στην πατρίδα δεν γίνεται για τον χριστιανό σοβινισμός, εθνικισμός, ρατσισμός, φανατισμός και μισαλλοδοξία. Η ζωντανή ιερή παράδοση του έθνους οδηγεί σε συνέχιση ιερών και ωραίων αγώνων.

Η παράδοση αυτή είναι τίμια, εμπνευσμένη, αντιατομιστική, δημιουργεί ενότητα, ήθος και μόνιασμα. Η ορθοδοξία παρεξηγήθηκε πολύ και κακομεταχειρίστηκε.

Η ορθοδοξία στην καθαρή της μορφή υπήρξε πάντοτε παράγοντας ισχυρής ενότητος, ειρήνης, αγάπης και συμφιλιώσεως.

Η ορθοδοξία δημιουργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ηθικά αναστήματα, ώριμους ανθρώπους.

Δίνει βαθύ νόημα ζωής, υπομονή, καρτερικότητα και ελπίδα.

Το ορθόδοξο ήθος είναι υγιές, ισόρροπο, διακριτικό και νηφάλιο. Δεν αντιμάχεται βίαια, απειλητικά και εχθρικά.

Η ελληνορθοδοξία είναι πηγή ανεφοδιασμού ανανεώσεως και μεταμορφώσεως. Οδηγεί σε ετοιμότητα, εγρήγορση και ηρωισμό.

Ελλάδα και ορθοδοξία είναι πολύτιμες δυνάμεις. Απομακρύνουν από τον πολύ και ψυχρό ορθολογισμό την ανιαρή ανία.

Ο ελληνισμός έχει τη γενναιότητα της σκέψης και της ζωής του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η ορθοδοξία προβάλλει τη σοφία των αγίων Τριών Ιεραρχών και των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.

Ελλάδα και ορθοδοξία σήμερα δέχονται ισχυρό πόλεμο να περιορισθούν, να απομονωθούν, να σωπάσουν. Δεν είναι καιρός για δειλή σιωπή και φυγή.

Θα πρέπει να γίνουμε πιο συνειδητοί πιστοί. Να αυξηθούν οι φιλέλληνες. Να γίνουν φιλέλληνες οι ίδιοι οι Έλληνες.

Στη σημερινή κρίση είναι απαραίτητες οι παρούσες σκέψεις και όχι σ’ επιστροφή στο μυθικό δωδεκάθεο.

Ας αγαπήσουμε εγκάρδια την ορθοδοξία και την Ελλάδα.

Καλή Σαρακοστή!


http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/16 ... 7-19-46-41