Έζησαν στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Κατάγονταν από τη Βιθυνία και κατοικούσαν στην Καισαρεία. Άνηκαν όλοι σε διακεκριμένες οικογένειες. Ήταν χαρακτήρες ταπεινοί και αγαπούσαν το Θεό "εν αγάπη άνυποκρίτω"1. Δηλαδή με αγάπη πραγματική και ελεύθερη Μ από υποκρισία. Γι' αυτό απέφευγαν το θόρυβο της δημοσιότητας, αλλά όμως ήταν πασίγνωστοι για τη γεμάτη ελεημοσύνες ζωή τους. Ό έπαρχος Κουμβρίκιος, φανατικός ειδωλολάτρης, βλέποντας να προοδεύουν οι χριστιανοί, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους περιορίσει. Αυτή ή κατάσταση έκανε το Λεύκιο και πήγε στον έπαρχο. Τον παρακάλεσε να είναι μετριότερος προς τους χριστιανούς. Μόλις το ακούσε αυτό ό Κουμβρίκιος, αμέσως τον συνέλαβε και τον καταδίκασε σε θάνατο. Και το πρωί, έξω από την πόλη τον αποκεφάλισε. Το γεγονός λύπησε τους χριστιανούς, αλλά άναψε ακόμα περισσότερο τη φλόγα της πίστης προς το Χριστό. Μετά από δύο ήμερες, πήγε άλλος χριστιανός στον έπαρχο, ό Θύρσος. Θαρραλέα του είπε ότι ή ειδωλολατρία είναι πλάνη και ότι τελικός νικητής θα είναι ό Χριστός. Αυτά και άλλα πολλά σοφά λόγια του Θύρσου, τα άκουσε και ένας ιερέας των ειδώλων, ό Καλλίνικος. Ή ψυχή του φωτίστηκε και δήλωσε ότι είναι χριστιανός. Τότε επί τόπου ό έπαρχος αποκεφάλισε τον Καλλίνικο και πριόνισε το Θύρσο.
1. Β' προς Κορινθίους, στ' 6.
http://www.aegeantimes.gr/pigizois/agio ... /14_12.htm
