Ο Άγιος Διονύσιος Αιγίνης (17 Δεκεμβρίου)

[Intergallactic]

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ (17 Δεκεμβρίου)






Ο Άγιος Διονύσιος υπήρξε γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής οικογένειας της Ζακύνθου, ανατράφηκε απ’ αυτή με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και στην αρετή.

Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.

Έπειτα πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα τα επιτελούσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά ο άγιος παρέμενε απλός και ταπεινός. Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε.

Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.

Ήταν τόση η αγάπη που είχε, ώστε προστάτεψε ακόμα και το φονιά του αδερφού του.

Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1624. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο. Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα και η Ζάκυνθος τιμά και πανηγυρίζει τον Άγιο, σαν προστάτη και πολιούχο της.

Απολυτίκιο
«Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίνης τον πρόεδρον, τον φρουρόν της Μονής των Στροφάδων, Διονύσιον άπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικρινώς. Σαις λιταίς τους την σην μνήμην επιτελούντας, σώσον και βοώντας σοι, δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, πρέσβυν ακοίμητον».


πηγή: http://www.xfe.gr/modules.php?name=News ... le&sid=242

[NIKOSZ]

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 21 Ιουνίου του έτους 1547 μ. Χ. από τον Μώκιο και την Παυλίνα Σιγούρου.

Αφού φοίτησε κοντά σε φωτισμένους δασκάλους, απαρνήθηκε τον κόσμο και έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Στροφάδων, η οποία βρίσκονταν σʼ ένα νησάκι απέναντι από τη Ζάκυνθο, τα Στροφάδια.

Διακρίνονταν για την ασκητική του ζωή, παρά το νεαρό της ηλικίας του και σύντομα χειροτονήθηκε Ιερέας. Μετά την χειροτονία του, πόθησε να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Φεύγει από το μοναστήρι και κατευθύνεται στην Αθήνα όπου πήγε να υποβάλλει τα σέβη του, κατά την συνήθεια, στον Αρχιερέα των Αθηνών. Εκείνος έχοντας ακούσει για την αρετή του Διονυσίου, τον πίεσε να δεχθεί τον βαθμό του Αρχιερέως και να ποιμάνει το λαό του Θεού της νήσου Αιγίνης. Μετά από πολλές πιέσεις ο Άγιος Διονύσιος δέχθηκε και χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης. Αφού ποίμανε για λίγο καιρό το ποίμνιο της Αίγινας, παραιτήθηκε και επέστρεψε στο νησί του στη Ζάκυνθο, για να αποσυρθεί στην ησυχία που τόσο αγαπούσε. Για ένα διάστημα μέχρι να εκλεγεί νέος Μητροπολίτης στη Ζάκυνθο, όπου χήρευε η θέση, ανέλαβε την διαποίμανση των συμπατριωτών του, αλλά αμέσως μετά την εκλογή του νέου Μητροπολίτου, αποσύρθηκε στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου της Αναφωνήτριας, την οποία ετοίμαζε για να αφιερωθεί στην ησυχία, την προσευχή και την άσκηση που τόσο πολύ αγαπούσε. Διακρίνονταν ο Άγιος Διονύσιος για την ασκητική ζωή του, τις παθοκτόνους νηστείες του, τις νυχθημέρους προσευχές του. Κοιμόταν σε κρεβάτι κατασκευασμένο από αγκυλωτές πέτρες για να σκληραγωγεί το σώμα του. Η δε ελεημοσύνη του ήταν σαν βρύση που έτρεχε συνεχώς, χωρίς σταματημό. Εκείνη όμως η αρετή του Άγίου που επεσκίαζε όλες τις άλλες και που αποτελεί και την μητέρα όλων των αρετών, ήταν η αγάπη.

Αναφέρεται το εξής περιστατικό, στον βίο του Άγίου Διονυσίου, το οποίο δείχνει το μέγεθος της αγιότητας και της αγάπης που έτρεφε για τους ανθρώπους και που επάξια του έδωσε τον τίτλο του ΄΄ Άγίου της συγγώμης΄΄. Κάποιος ξένος δολοφόνησε τον αδελφό του Άγιου Διονυσίου, τον Κωνσταντίνο, ο οποίος ήταν από τους άρχοντες του νησιού. Φοβούμενος να μην τον συλλάβουν κατέφυγε στο μοναστήρι του Άγίου, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι αδελφός αυτού που δολοφόνησε. Εξομολογήθηκε στον μακάριο Διονύσιο το συμβάν και τον παρακάλεσε να τον κρύψει. Ο Άγιος Διονύσιος, ακολουθώντας την εντολή και το παράδειγμα της ανεξικακίας του Σωτήρα μας, έκρυψε τον φονιά του αδελφού του και κατόπιν αφού τον νουθέτησε πνευματικά και τον συγχώρησε για το έγκλημα του, τον φυγάδευσε από το νησί για να μην τον συλλάβουν!

Εξαιτίας της ανεξικακίας, της αγάπης και της ενθέου ζωής του, ο Άγιος Διονύσιος αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, τόσο όσο βρίσκονταν στον κόσμο τούτο, όσο και μετά την κοίμηση του. Εκοιμήθη σε βαθιά γεράματα στις 17 Δεκεμβρίου του έτος 1622 μ. Χ. και το ιερό του λείψανο ενταφιάστηκε στο μοναστήρι των Στροφάδων, σύμφωνα με την θέληση του Άγίου. Μετά από λίγο καιρό και αφού παρουσιάστηκε ο Άγιος Διονύσιος στον ύπνο του ηγουμένου, άνοιξαν το μνήμα και βρήκαν τον Άγιο Διονύσιο άφθαρτο. Τότε τοποθέτησαν το ιερό λείψανο στο Νάρθηκα του Ναού και πλήθος θαυμάτων επιτελούνταν δια πρεσβειών του Άγίου Διονυσίου.

Τον Ιούνιο του 1716 μ. Χ. ο Οθωμανικός στόλος επιστρέφοντας από την αποτυχημένη προσπάθεια του να κυριεύσει την Κέρκυρα, σταμάτησε στο Στροφάδια, όπου κατέστρεψε το μοναστήρι και έσφαξε τους μοναχούς, εκτός από τέσσερις που πρόλαβαν να κρυφτούν. Αφού οι Τούρκοι αναχώρησαν, οι μοναχοί οι οποίοι διασώθηκαν, βγήκαν από την κρυψώνα τους και μεταφέροντας το ιερό σκήνωμα του Άγίου Διονυσίου κατέφυγαν στο νησί της Ζακύνθου, στις 24 Αυγούστου του έτους 1716 μ. Χ. Εκεί έχτισαν περικαλλή Ναού προς τιμήν του Άγίου Διονυσίου, στην παραλία της Άμμου, σε κτήμα που άνηκε στη Ι. Μονή Στροφάδων και εναπέθεσαν εκεί το σεπτό σκήνωμα το οποίο επιτελεί πλήθος θαυμάτων, με μεγαλύτερο θαύμα ότι παραμένει άφθαρτο μετά από τόσους αιώνες!

[Intergallactic]

Ευχαριστώ πολύ, Νίκο για το επιπλέον κείμενο.

Είναι πολύ εντυπωσιακό!!!

:D