Οσία Ματρώνα, η Ανυπόδητη

[g_aggelos]

ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ
Η ΑΝΥΠΟΔΗΤΗ

Η Ματρώνα Πέτροβνα Μυλνίκοβα ήταν γνωστή στην Πετρούπολη με το όνομα «Ματρώνα η Ανυπόδητη». Γεννήθηκε στο χωριό Βανίνα, της περιοχής Όντελενσκ, της επαρχίας Κοστρόμα. Οι γονείς της ήταν χωρικοί και κατάγονταν από την ίδια περιοχή. Πατέρας της ήταν ο Πιότρ Εφστιγκνίεβιτς Στσερμπίνιν και μητέρα της η Αγάπη, από το χωριό Αντόνοβο της ίδιας επαρχίας. Εκτός από την Ματρώνα είχαν τρείς γιούς: Το Μακάριο, τον Αλέξανδρο και τον Ιβάν. Όλοι τους ήταν αγράμματοι, όπως και η Ματρώνα, και ζούσαν με την γεωργία. Δεν ξέρουμε άν ζούν σήμερα ή αν άφησαν απογόνους. Από τους συγγενείς της Ματρώνουσκα μόνο δύο εγγόνια ήταν γνωστά στην Πετρούπολη: Ο Παύλος Ιβάνωφ Πουμυάντσεφ και η αδερφή του Ελισάβετ.
Η ίδια η Ματρώνα είχε παντρευτεί τον Γέγκορ Τιχόνοβιτς Μυλνίκωφ, έναν άνθρωπο από την κατώτερη τάξη της Κοστρόμα. Ο γάμος όμως γι’ αυτήν ήταν μια σκληρή δοκιμασία. Σ’ όλο το διάστημα που ήταν παντρεμένη δοκίμασε πολλές θλίψεις. Στην Κοστρόμα η Ματρώνα Πέτροβνα είχε ένα μικρό σπίτι στην οδό Σέργιεφ κι ένα μικρό παντοπωλείο.
Στον Τουρκικό πόλεμο του 1877 – 1878 ο άντρας της επιστρατεύτηκε και πέθανε στο στρατό. Η Ματρώνα τον είχε ακολουθήσει ως νοσοκόμα. Για την υπηρεσία της αυτή πληρωνόταν με 25 ρούβλια το μήνα. Με το που έπαιρνε το μισθό της όμως τον μοίραζε στους στρατιώτες εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι.
Όταν τέλειωσε ο πόλεμος η Ματρώνουσκα αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της στην υπηρεσία του Θεού και του πλησίον. Πούλησε όλη την περιουσία που είχε στην Κοστρόμα και μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς. Η ίδια από τότε ανέλαβε τη δύσκολη και σκληρή άσκηση της διά Χριστόν Σαλής κι άρχισε να περιπλανιέται από δώ κι από κεί σε διάφορα προσκυνήματα. Το πρώτο της προσκύνημα το’ κανε ξυπόλητη στους θαυματουργούς του Σολόφκι. Από τότε, δηλαδή από την εποχή της τουρκικής επίθεσης, η γερόντισσα ταξίδεψε σε πολλούς άγιους τόπους της Ρωσίας και της Παλαιστίνης (στα Ιεροσόλυμα πήγε τέσσερις φορές).
Παντού πήγαινε ξυπόλητη. Δεν ξαναφόρεσε παπούτσια στην ζωή της. Δεν έδινε καμία σημασία αν ήταν χειμώνας ή καλοκαίρι, άν έκανε κρύο ή ζέστη. Περπατούσε πάντα ξυπόλητη για σχεδόν τριάντατρία χρόνια. Ρούχα ζεστά δεν είχε. Φορούσε πάντα ελαφρά καλοκαιρινά και άσπρα, σαν ένδειξη της αγγελικής αγνότητάς της. Στην Αγία Πετρούπολη έζησε περίπου τριάντα χρόνια. Στην αρχή ζούσε στην πλευρά της Πετρούπολης. Έπειτα, τα τελευταία δεκάξι χρόνια τα πέρασε στο παρεκκλήσι «Χαρά των Θλιβομένων», που είναι δίπλα στο Υαλουργείο.
Στη γειτωνιά αυτή, κοντά στο παρεκκλήσι, στη λεωφόρο Σλίσελμπουργκ, μπορούσε να συναντήσει κανείς την Ματρώνουσκα. Ήταν πάντα ντυμένη στα λευκά, μ’ένα μπαστουνάκι στο χέρι, μά πάντα ξυπόλητη. Σπάνια τύχαινε να ερνάει κανείς κοντά από το διαμέρισμα της Ματρώνουσκα και να μην σταματάει να της ζητήσει να κάνει προσευχή για τις διάφορες δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Και πολλοί από τους θαυμαστές της της έδιναν ελεημοσύνες ανάλογα με τη δύναμή τους. Μερικοί δεν ντρέπονταν να της αφήνουν έστω κι ένα καπίκι, ενώ άλλοι της έδιναν γενναία ποσά. Η Κα Λ. για παράδειγμα της έδωσε κάποτε πεντακόσια ρούβλια, ο έμπορος Ρ. της έδινε είκοσι πέντε ρούβλια το μήνα, πολλοί άλλοι της έδιναν πότε πότε διάφορα αξιόλογα ποσά. Κι η Ματρώνουσκα χρησιμοποιούσε όλες αυτές τις δωρεές για ελεημοσύνες. Έδινε στους φτωχούς, βοηθούσε τις οικογένειές τους, έστελνε δωρεές σε μοναστήρια και σε φτωχές ενορίες. Αγόραζε ευαγγέλια και άγιες εικόνες και τα έδινε ευλογία στους επισκέπτες της, που ανέρχονταν σε χιλιάδες κάθε χρόνο. Κι ακόμα έστελνε κάθε χρόνο περίπου χίλια οκτακόσια κιλά λάδι για τα καντήλια σε διάφορα μοναστήρια κι ενοριακές εκκλησίες.
Με τις προσευχές της Ματρώνουσκα πολλοί αλκοολικοί ελευθερώθηκαν από το ολέθριο πάθος τους –τη μέθη. Ιδιαίτερα αγαπητή η Ματρώνουσκα ήταν ανάμεσα στους φτωχούς της Πετρούπολης, στους απλούς και συνηθισμένους ανθρώπους, αυτούς που κατέφευγαν σε κείνην για να τη συμβουλευτούν και να παρηγορηθούν στις περιόδους των θλίψεων και των δοκιμασιών. Δεν μπορεί να πεί κανείς όμως πως οι θαυμαστές της Ματρώνουσκα ήταν αποκλειστικά οι φτωχοί κι οι δυστυχισμένοι. Είχε πολλούς θαυμαστές κι από τους μορφωμένους, από τη μεσαία αλλά κι από την υψηλή κοινωνία. Γινόταν δεκτή και σε σπίτια αρχόντων, που κατέφευγαν σ’αυτήν για πνευματική βοήθεια, γιατί είχε το χάρισμα της προόρασης και τους προειδοποιούσε για πολλά κακά που τους περίμεναν, πρόλεγε το μέλλον τους.

Το μακάριο τέλος της

Από τις αρχές του 1909 η Ματρώνουσκα είχε αρχίσει να προετοιμάζεται για το θάνατο. για δυό χρόνια συνέχεια, ώς την ευλογημένη της κοίμηση, κοινωνούσε τα άγια μυστήρια κάθε Κυριακή. Δυό φορές αυτήν την περίοδο έκανε ευχέλαιο. Σ’όλη της τη ζωή είχε κάνει δεκατρείς φορές ευχέλαιο.
Τό Μάρτιο του 1911 η Ματρώνουσκα άρχισε να νιώθει πολύ αδιάθετη. Πονούσε πολύ και μέρε με τη μέρα έχανε δυνάμεις. στις 28 Μαρτίου ένιωθε τόσο αδύναμη, ώστε αναγκάστηκε να ξαπλώσει. την άλλη μέρα όμως ήταν πάλι καθιστή στο κρεβάτι της. Όσοι την επισκέφτηκαν δεν πίστευαν πως ο θάνατος ήταν τόσο κοντά. Η προορατική γερόντισσα όμως το έβλεπε πως ο θάνατος την πλησίαζε και είπε:
- Θά σάς αποχαιρετήσω με το νερό και τον πάγο.
Τα λόγια της αποδείχθηκαν προφητικά. στις 30 Μαρτίου η Ματρώνουσκα ένιωθε τον εαυτό της ακόμα χειρότερα. και γύρω στη μία η ώρα το μεσημέρι, την ώρα που ο πάγος έλιωνε και γινόταν νερό, αναπαύτηκε ειρηνικά εν Κυρίω.
Η είδηση του θανάτου της διαδόθηκε αστραπιαία σ’όλη την Αγία Πετρούπολη. Σύντομα στο σπίτι όπου έμενε, στη λεωφόρο Σλίσελμπουργκ, μαζεύτηκε τόσος κόσμος, ώστε οι αρχές αναγκάστηκαν να στείλουν εκεί μια αστυνομική ομάδα για να τηρήσει την τάξη. το πλήθος που μαζεύτηκε για ν’αποτίσει τον ύστατο φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης και να προσκυνήσει τη νεκρή γερόντισσα προέρχονταν από διάφορες τάξεις. Ήταν εκεί φτωχοί άνθρωποι που είχαν ευεργετηθεί από την γερόντισσα. Μά ήταν και εύποροι, που της έδιναν χρήματα για τις ελεημοσύνες της. Εκείνοι που ήθελαν να περάσουν στο σπίτι και να προσκυνήσουν το λείψανό της ήταν πάρα πολλοί. Έτσι αναγκάστηκαν να κρατήσουν κάποια σειρά και να τους περνούν μέσα ανά δέκα κάθε φορά.
Τό σώμα της το έβαλαν σ’ένα φέρετρο και το τοποθέτησαν στο αγαπημένο της κελλί, που ήταν γεμάτο εικόνες. Ήταν ντυμένη με το μεγάλο σχήμα και στο στήθος φορούσε ένα ξύλινο σταυρό, επειδή σκόπευε να πάει στα Ιεροσόλυμα και να καρεί εκεί μεγαλόσχημη με το όνομα Μαρία. Είχε υποσχεθεί στο Θεό πως αυτό θά το κρατούσε μυστικό απ’όλους.
Σύμφωνα με πολλές εφημερίδες της πρωτεύουσας, ο συνολικός αριθμός εκείνων που παρακολούθησαν την κηδεία ήταν γύρω στους είκοσι ώς είκοσι πέντε χιλιάδες κόσμος.

[g_aggelos]

Θαύματα της Οσίας

Η ζωή της ήταν γεμάτη θαυματουργικές επεμβάσεις και θεραπείες κι από περιπτώσεις που φανέρωναν το προορατικό της χάρισμα. Τελευταία μαζέψαμε λίγα από τα αξιόλογα περιστατικά του βίου της και τα παρουσιάζουμε εδώ:

1. Ένας από τους θαυμαστές της Ματρώνουσκα ήταν κάποιος κ. Κ., ανταποκριτής μιάς εφημερίδας της πρωτεύουσας στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν άνθρωπος διαπρεπής, που έχαιρε μεγάλης τιμής κι εμπιστοσύνης. Αυτός λοιπόν διηγήθηκε στους οργανωτές της κηδείας της πως μια μέρα, αρκετά χρόνια νωρίτερα, η Ματρώνουσκα τον επισκέφτηκε ξαφνικά στο σπίτι του. Ήταν μια εποχή που αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στην δουλειά του και τον απειλούσαν με απόλυση. Όλ’αυτά τα διηγήθηκε στη Ματρώνουσκα. Εκείνη προσπάθησε να τον παρηγορήσει και του είπε :
«Ησύχασε, γιέ μου, ηρέμησε. Τίποτα δεν θά γίνει. Πάμε στο φτωχικό μου να προσευχηθούμε».
Πήγαν και προσευχήθηκαν. και την ώρα που την αποχαιρετούσε, η Ματρώνουσκα του είπε:
«Ωραία! Τώρα πήγαινε στο σπίτι. Σε περιμένει μια χαρά».
Με το που γύρισε στο σπίτι του ο κ. Κ. βρήκε στο τραπέζι του ένα δέμα πού’χε μέσα διακόσια ρούβλια μαζί με μια πρόσκληση που τον καλούσε να παρουσιαστεί στους προϊσταμένους του. Ο Κ. πήγε αμέσως να τους συναντήσει και κείνοι τότε φάνηκαν ευγενικοί και καλοί μαζί του. Οι παρεξηγήσεις διαλύθηκαν και ο κ. Κ. παρέμεινε στη θέση του, όπου εξακολουθεί να εργάζεται μέχρι σήμερα με επιτυχία. Η θέση του είναι σπουδαία κι αξιοζήλευτη. Μέχρι σήμερα σέβεται και τιμά τη μνήμη της σπουδαίας αυτής γερόντισσας.

[g_aggelos]

2. Η χήρα του Κ.Π.Λομονόσωφ, που ήταν δημόσιος υπάλληλος, έμενε στη λεωφόρο Ρίγα, αρ. 50, στην Αγία Πετρούπολη. Η ίδια αναφέρει πως κάποτε είχε επισκεφτεί τη Ματρώνουσκα μαζί με τον σύζυγό της. Με το που τους είδε η γερόντισσα να μπαίνουν στο σπίτι της, άρπαξε το κεφάλι της με τα δυό της τα χέρια κι άρχισε να φωνάζει:
«Αχ, πόσο πονάει το κεφάλι μου! το κεφάλι μου, το κεφάλι μου!»
Οι Λομονόσωφ που την είχαν επισκεφτεί για να την συμβουλευτούν, δεν μπόρεσαν να ακούσουν τίποτε άλλο εκτός από την φράση: «Αχ, πόσο πονάει το κεφάλι μου! το κεφάλι μου, το κεφάλι μου!». Κάθησαν λίγο στο κελλί της κι έπειτα έφυγαν. Τρείς μέρες μετά το περιστατικό αυτό, το κεφάλι του κ. Λομονόσωφ άρχισε να πονάει τόσο πολύ, ώστε αναγκάστηκε να μπεί σε νοσοκομείο, όπου και πέθανε οκτώ μήνες αργότερα από κάποιο εγκεφαλικό νόσημα.

[g_aggelos]

3. Η ίδια κυρία Λομονόσοβα ανέφερε επίσης πως κάποιος νεαρός άντρας αμφισβητούσε το προορατικό χάρισμα της Ματρώνουσκα και θέλησε να την δοκιμάσει. Όταν λοιπόν την επισκέφτηκε μ’ αυτό τον σκοπό, με το που τον είδε η γερόντισσα τον ρώτησε:
-Γιατί ήρθες σε μένα; Τι με πέρασες, για μάγισσα ή χαρτορίχτρα;
Ο νεαρός ξαφνιάστηκε, μετάνιωσε για την απιστία του και ζήτησε συγχώρεση από τη γερόντισσα. Κι η κυρία Λομονόσοβα ήταν μπροστά όταν έγινε το περιστατικό αυτό.
Από την ίδια κυρία ακούσαμε και αρκετά άλλα περιστατικά που είχαν σχέση με το προφητικό χάρισμα της Ματρώνουσκα.

[g_aggelos]

4. Κάποιος νεαρός άνδρας, ο Ν. για αρκετό διάστημα δεν κατάφερνε να βρεί δουλειά κι αυτό τον είχε οδηγήσει σε απόγνωση. Κάποτε που συνάντησε την κυρία Λομονόσοβα της εκμυστηρεύτηκε με πολύ στεναχώρια την κακή του τύχη. Εκείνη τον συμβούλεψε να ζητήσει την βοήθεια της Ματρώνουσκα, και κείνος την άκουσε. Η γερόντισσα του είπε να μην απελπίζεται και ότι σύντομα θά βρεί δουλειά. Κι έτσι έγινε. Μετά από λίγο διάστημα ο Ν. βρήκε δουλειά.

[g_aggelos]

5. Κάποια κυρία που την έλεγαν Α.Β. βρισκόταν στην ίδια δύσκολη θέση με τον προαναφερόμενο άνδρα. Στη θλίψη της επάνω επισκέφτηκε την Ματρώνουσκα και της ζήτησε να προσευχηθεί για να απαλλαγεί από τις δύσκολες αυτές περιστάσεις. Η Ματρώνουσκα προσευχήθηκε και της είπε ότι κάποιος μακρινός συγγενής της θά’ ρχονταν σύντομα κοντά της. Αυτός θά την έπαιρνε κάτω από την προστασία και την φροντίδα του ώς τον θάνατό της. Λίγο καιρό αργότερα η προφητεία της επαληθεύθηκε στο ακέραιο.

[g_aggelos]

6. Η κυρία Λομονόσοβα ζήτησε κάποτε από την Ματρώνουσκα να επισκεφτεί ένα γνωστό της άρρωστο και να προσευχηθεί γι’ αυτόν, ώστε να γίνει καλά. Η γερόντισσα αρνήθηκε. Είπε πως οι συγγενείς του είχαν πάει ήδη ν’αγοράσουν τάφο στο νεκροταφείο, για να θάψουν το συγκεκριμένο άρρωστο. Τρείς μέρες αργότερα ο άρρωστος αυτός πέθανε.

[g_aggelos]

7. Ένας από τους θαυμαστές της Ματρώνουσκα ήταν σηματωρός στο σιδηροδρομικό σταθμό του νικολαέφσκυ. Η δουλειά του δεν του άρεσε, ήθελε να την αλλάξει, να βρεί μια καλύτερη. Προσπαθούσε να μετατεθεί σε έναν άλλο σταθμό, όπου θά’ παιρνε και αύξηση περίπου επτά ρούβλια το μήνα. Επισκέφτηκε γι’ αυτό το σκοπό τρείς φορές τη Ματρώνουσκα, αλλά εκείνη δεν συμφωνούσε μαζί του να μετακινηθεί από την θέση του. τα επτά ρούβλια το μήνα όμως είχαν περισσότερη επίδραση από την συμβουλή της γερόντισσας, κι ο σηματωρός τλα κατάφερε να μετατεθεί στη θέση που ήθελε. τα πράγματα όμως δεν ήρθαν όπως τα περίμενε. Λίγο καιρό αργότερα βράθηκε κάτω από ένα τρένο κι έχασε το δεξί του χέρι, τραυματίστηκε στο μέτωπο και στο πρόσωπό του, που αλοιώθηκε τελείως. Έμεινε οκτώ μήνες στο νοσοκομείο και μόλις βγήκε, πήγε αμέσως στη Ματρώνουσκα για να της ζητήσει συγχώρεση, μετανιωμένος που δεν ακολούθησε τη συμβουλή της.

[g_aggelos]

8. Κάποτε η Ματρώνουσκα βρισκόταν στο σπίτι της Κας Λομονόσοβα. Στο σπίτι ήταν κι άλλες δύο κυρίες για επίσκεψη. Η μία τους παραπονιόταν κι έκλαιγε επειδή δεν είχε μια εικόνα του αγίου Νικολάου του θαυματουργού. Η Ματρώνουσκα, που κρατούσε πάντα μαζί της αρκετές εικόνες, δώρησε μια εικόνα του αγίου Νικολάου στην κυρία αυτή και μια εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην άλλη κυρία. Η δεύτερη αυτή κυρία, που δεν είχε ζητήσει εικόνα, ξαφνιάστηκε. Σε λίγο καιρό όμως πέθανε η μοναχοκόρη της και τότε κατάλαβε πως η πράξη αυτή της γερόντισσας ήταν μια πρόβλεψη του θανάτου της.

[g_aggelos]

9. Η Ε.Β.Κ. μάς αφηγήθηκε πως στις 8 Ιουλίου 1910 πήγαινε στο γυναικείο μοναστήρι της Αναστάσεως, κοντά στην πύλη της Μόσχας, για να παρακολουθήσει τη λειτουργία που γινόταν προς τιμήν της Παναγίας του Καζάν. Στο δρόμο παρατήρησε πως το μαγαζί του εμπόρου Μ. Ντ. Ου. ήταν άδειο. Όταν γύριζε πίσω μετά την λειτουργία, ρώτησε έναν υπάλληλο του εμπόρου γιατί το μαγαζί του αφεντικού του ήταν άδειο, κι εκείνος της απάντησε πως κανένας δεν βρέθηκε να το νοικιάσει.
Την άλλη μέρα η Κα Κ. πήγε στη Ματρώνουσκα και σε συζήτηση που είχε μαζί της, της ζήτησε να προσευχηθεί για να βρεθεί σύντομα κάποιος να νοικιάσει το άδειο μαγαζί του Κου Ου., που ήταν κι αυτός θαυμαστής της γερόντισσας. Η Ματρώνουσκα προσευχήθηκε αμέσως κι ύστερα έβαλε στο χέρι της Κας Κ. μια εικόνα της οσίας Ξενίας. της είπε να την δώσει στον κ. Ου. και πρόσθεσε:
Υπάρχει ένας ενοικιαστής έτοιμος. δεν θά περάσει ούτε μία εβδομάδα και το μαγαζί θα ενοικιαστεί και θά γίνει φούρνος.
Στίς 15 Ιουλίου η κυρία Κ. συνάντησε κατά τύχη τον κύριο Ου. και διαπίστωσε πως το άδειο μαγαζί είχε κι όλας νοικιαστεί σ’ένα φούρναρη.