"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

aposal έγραψε:Ευχαριστούμε για τις περιγραφές και τις φωτογραφίες. Να μας πεις και τι έγινε στον τάφο του μακαριστού Γέροντα!

Όταν φύγαμε από το Όρος ήμασταν στεναχωρημένοι βέβαια αλλά είχαμε κάτι να περιμένουμε γιατί είχαμε κανονίσει να πάμε από τον τάφο του γέροντα.
Ταλαιπωρηθήκαμε φοβερά γιατί ρωτούσαμε πώς να πάμε ή που θα κατέβουμε και στην ουσία κανείς δεν ήξερε ούτε καν ο οδηγός του ΚΤΕΛ. Τέλος του είπαμε να μας αφήσει στα Βασιλικά, γιατί το είχα βρει εγώ στο δίκτυο.
Εκεί μας έλεγαν ότι θα δυσκολευτούμε γιατί εκείνη τη μέρα δεν είχε συγκοινωνία συχνή και ταξί θα βρίσκαμε δύσκολα.
Καθόμασταν με τα πράγματα μας μέσα στη ζέστη. Τότε μου λέει ο φίλος που είχαμε πάει μαζί ότι ήθελε να πάει παρακάτω μπας και δει να περνάει τίποτα. Του λέω εντάξει και όπως τον είδα να ξεμακραίνει είπα μέσα μου : "Γεροντάκο μου για σένα κάναμε όλο αυτό το ταξίδι, έτσι φορτωμένοι, να έρθουμε να σε προσκυνήσουμε, φέρτα βολικά να τα καταφέρουμε¨. Αυτό, μόνο αυτό.
Τότε, βλέπω τον φίλο μου να κάνει νόημα σε κάποιον. Δευτερόλεπτα μετά, ήρθε με ένα ταξί. Μπαίνω μέσα χαρούμενος και τον βλέπω κι αυτόν χαμογελαστό.
Το άσχημο ήταν όμως ότι ο ταξιτζής ήταν καινούργιος και δεν είχε ιδέα από την περιοχή. Πηγαίναμε με το ταξί, περάσαμε τα έξι χιλιόμετρα που μας είχαν πει και τίποτα. Μας ρώτησε ο ταξιτζής γιατί πάμε εκεί και του είπαμε. Ήξερε λίγα για τον γέροντα. Μας περιέγραψε ένα περιστατικό από τη ζωή του και το πώς δεν πίστευε μέχρι που είδε την Παναγία μας στον ύπνο του.
Τότε εγώ βλέπω πιο μακριά ένα τζιπάκι σταματημένο κι έναν κύριο απ΄ έξω. Τους λέω να σταματήσουμε να τον ρωτήσουμε. Ήταν λίγο διστακτικοί αλλά τελικά σταμάτησε.
Του λέει τότε :"Φίλε, τα παιδιά από εδώ είναι από Αθήνα και θέλουν να πάνε στο τάδε Μοναστήρι και μετά να φύγουν με το αεροπλάνο, ξέρεις τίποτα;"
Να μην τα πολυλογώ, αυτός μας είπε πώς να βρούμε το Μοναστήρι. Φύγαμε και λίγο παρακάτω διαπιστώσαμε ότι ερχόταν πίσω μας, σχεδόν κολλητά στο ταξί. Ο ταξιτζής κι εμείς παραξενευτήκαμε. Τον είδαμε τότε να μας προσπερνά και να μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε όπως και κάναμε.
Τελικά φτάσαμε έξω από το απίθανο Μοναστήρι και τον είδαμε να μιλάει στο κινητό του.
Εμείς τότε αρχίσαμε να ρωτάμε τον ταξιτζή, πόσα ήθελα για να περιμένει να μας πάει μετά στο αεροδρόμιο.
Αυτός χαμογελούσε κι έλεγε ότι όλο αυτό παραήταν σύμπτωση και να μη στεναχωριόμαστε για τα χρήματα.
Τότε μας πλησιάζει ο ευγενικός κύριος με το τζιπ και μας λέει :
"Είναι λίγο περίεργα τα πράγματα σήμερα. Χωρίς να έχω σήμερα συγκεκριμένη δουλειά, πέρασα από εκεί που με βρήκατε. Εκεί είχε γίνει ένα ατύχημα, και μία κοπέλα που τελικά ευτυχώς δεν χτύπησε, χωρίς να με ξέρει, μου ζήτησε να έρθω στο Μοναστήρι να ανάψω κερί στον γέροντα για να τον ευχαριστήσει. Έτσι με βρήκατε. Μην στεναχωριέστε (το είπε γιατί ήταν 15.30 και το μοναστήρι άνοιγε στις 16.00 και θα έγραφε το ταξί) γιατί είμαι ο υπεύθυνος της Μονής και ζήτησα από τις αδερφές και θα ανοίξουν νωρίτερα για εσάς."
Τρελαθήκαμε από τη χαρά μας, και ειδικά όταν μου είπε ο φίλος μου ότι είχε παρακαλέσει τον γέροντα Παίσιο, να μας έρθουν βολικά. Ό,τι κι εγώ δηλαδή....
Είδατε; δεν πιστεύω ότι ήταν σύμπτωση. Ο γέροντας ήταν εκεί και μας φρόντισε.
Ο ταξιτζής, ο Κώστας, όχι μόνο δεν πήρε παραπάνω χρήματα, πήρε πολύ λιγότερα, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και γίναμε φίλοι.
Φεύγοντας του είπα ότι ο γέροντας Παίσιος, επειδή δε μας εκμεταλλεύθηκε, δε θα τον αφήσει έτσι.
Προτού πετάξουμε για Αθήνα μου τηλεφώνησε να μου πει πόσο δίκιο είχα, και ότι από την ώρα που μας άφησε τρελάθηκε στη δουλειά....
Πώς να μη χαρακτηρίζω λοιπόν αυτές τις τρεις μέρες σαν τις καλύτερες μέρες στη ζωή μου; Πώς είναι δυνατόν να τα δω όλα με τα μάτια της λογικής; δεν νομίζω να είναι δυνατόν...
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας..

Να είσαι καλά ρε Κώστα και να έχεις ΠΑΝΤΑ την ευλογία του μακαριστού Γέροντα!
Και βέβαια δεν ήταν συμπτώσεις όλα αυτά! Οι κακοιμημένοι αυτοί Γέροντες, που θυσίασαν όλη τους την επίγεια ζωή, για μας, εξακολουθούν να μας ακούν και να μας προστατεύουν!
Δόξα σοι ο Θεός!

Η ιστορία σου ειναι πολυ συγκινητικη, ενοειται δεν ηταν συμπτωση..
Οι φωτογραφίες σου αψογες, μπορεις να μας πεις απο που ηταν η καθε μια?
Η γατα αψογη, εχω την συνηθεια να τις φωτογραφίζω εκει και εγώ που πεινει νερό? Μερικές ειναι οντως κοκαλιαρες καπως, αυτες κοντα στο φουρνο παντως καλοθρεμμενες
Μηπως μπορείς να μας πεις τιποτα για τα μονοπατια που περπατησες?

Κώστα
τώρα πια καταλαβαίνεις κι εσύ ότι το Άγιο Όρος μπορεί να είναι εκεί που είναι, λίγο πιο μακρυά ή λίγο πιο κοντά στον καθένα μας, αλλά το έχουμε μέσα στην καρδιά μας εδώ στον "κόσμο" όλοι όσοι έχουμε ζήσει έστω και για μία μέρα στα μοναστήρια του, στις σκήτες του, στα κελιά του, στα μονοπάτια του, στις ερημιές του...
Χάρηκα πάρα πολύ που είχες τέτοιες εμπειρίες κι εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου η Παναγία μας να σε έχει πάντα καλά και να σε αξιώνει να προσκυνάς στο περιβόλι της.
Πέτρος

Ευχαριστούμε Κώστα. Πολύ όμορφα όλα.

costisk έγραψε:Η κάρα του Αποστόλου Ανδρέα που ευωδιάζει

Αλλά πώς γίνεται αυτό, αφού η κάρα του Αγίου είναι στην Πάτρα;

ntinoula έγραψε:Ευχαριστούμε Κώστα. Πολύ όμορφα όλα.

costisk έγραψε:Η κάρα του Αποστόλου Ανδρέα που ευωδιάζει

Αλλά πώς γίνεται αυτό, αφού η κάρα του Αγίου είναι στην Πάτρα;

Ούτε εγώ το ήξερα Ντινούλα μου αλλά ευτυχώς με ενημέρωσε ένας άλλος προσκυνητής κι έτσι πήγα...

νάτη και σε φωτογραφία που έψαξα και τη βρήκα

http://www.i-m-patron.gr/lyxnos/seragion_ekp.html

aposal έγραψε:Να είσαι καλά ρε Κώστα και να έχεις ΠΑΝΤΑ την ευλογία του μακαριστού Γέροντα!
Και βέβαια δεν ήταν συμπτώσεις όλα αυτά! Οι κακοιμημένοι αυτοί Γέροντες, που θυσίασαν όλη τους την επίγεια ζωή, για μας, εξακολουθούν να μας ακούν και να μας προστατεύουν!
Δόξα σοι ο Θεός!

giorgospa έγραψε:Η ιστορία σου ειναι πολυ συγκινητικη, ενοειται δεν ηταν συμπτωση..
Οι φωτογραφίες σου αψογες, μπορεις να μας πεις απο που ηταν η καθε μια?
Η γατα αψογη, εχω την συνηθεια να τις φωτογραφίζω εκει και εγώ που πεινει νερό? Μερικές ειναι οντως κοκαλιαρες καπως, αυτες κοντα στο φουρνο παντως καλοθρεμμενες
Μηπως μπορείς να μας πεις τιποτα για τα μονοπατια που περπατησες?

petrosathonas έγραψε:Κώστα
τώρα πια καταλαβαίνεις κι εσύ ότι το Άγιο Όρος μπορεί να είναι εκεί που είναι, λίγο πιο μακρυά ή λίγο πιο κοντά στον καθένα μας, αλλά το έχουμε μέσα στην καρδιά μας εδώ στον "κόσμο" όλοι όσοι έχουμε ζήσει έστω και για μία μέρα στα μοναστήρια του, στις σκήτες του, στα κελιά του, στα μονοπάτια του, στις ερημιές του...
Χάρηκα πάρα πολύ που είχες τέτοιες εμπειρίες κι εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου η Παναγία μας να σε έχει πάντα καλά και να σε αξιώνει να προσκυνάς στο περιβόλι της.
Πέτρος

Παιδιά σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια...Απόστολε και Γιώργο εννοείται πως δε γίνεται να ήταν συμπτώσεις...είμαι σίγουρος 100 %. Πέτρο σε ευχαριστώ για την ευχή σου και ανταποδίδω. Η Παναγία μας μακάρι να μας έχει όλους καλά για να πηγαίνουμε να την τιμάμαι...
Τι έχανα τόσα χρόνια πάντως !

Γιώργο η πρώτη πρώτη φωτογραφία με το μοναχό να ανεβαίνει σκαλιά είναι μέσα από το καραβάκι με ζουμ και αν θυμάμαι καλά αυτό το μοναστήρι είναι το Ρώσσικο.
Στη δεύτερη φωτογραφία είναι η Σκήτη του Προφήτη Ηλία πάνω από την Παντοκράτορος.
Η τέταρτη και πέμπτη στις Καρυές.
Η έκτη από το καραβάκι όταν πήγαινα.
Η έβδομη από την Παντοκράτορος όπως φαίνεται η Σταυρονικήτα.
Η όγδοη είναι στις Καρυές.
Η ένατη (Βρύση) μέσα στο μονοπάτι από το Βατοπαίδι για Παντοκράτορος.
Η δέκατη (γατούλα) είναι στις Καρυές. Πίνει νερό από τη βρυσούλα που είναι απέναντι από το πρώτο παντωπολείο, ένα κόκκινο που είναι.
Η ενδέκατη είναι το Ρώσσικο πάλι.
Η δωδέκατη και πάλι Καρυές.
Η τελευταία - όπως και φαίνεται - στον τάφο του Γέροντα Παϊσίου.
Όσο για τα μονοπάτια, ένα ήταν. Να πω την αλήθεια δεν θα το ξανάκανα γιατί φοβήθηκα αρκετά. Η ώρα (αν θυμάμαι καλά) πρέπει να ήταν τρεις το μεσημέρι; μπορεί και να λέω ψέμματα. Πάντως μεσημέρι. Περπατούσαμε πάαααρα πολύ (ίσως κοντά στο δύωρο). Μέσα ήταν πολύ όμορφα, ξεχασμένο από το χρόνο για την ακρίβεια, αλλά σίγουρο επικίνδυνο για τέτοια εποχή, με μπόλικα φιδάκια να κυκλοφορούν
Ευτυχώς ήμασταν μόνοι μας. Το καλό είναι ότι βρήκαμε από ένα μπαστούνι ο καθένας και κάναμε στην άκρη κάτι φυτά με αγκάθια. Το παντελόνι μου έγινε χάλια, πρέπει να σκίστηκε.
Βέβαια για να μην είμαι αχάριστος, όταν όλο αυτό πέρασε, μου άρεσε. Σήμερα Παρασκευή και η μούρη μου ακόμα τσούζει από τον ήλιο...
Αυτά...για να μη σας κουράζω άλλο...πάντως αν σας άρεσαν οι φωτογραφίες ίσως μπορέσω να βάλω κι άλλες..
Να είστε καλά !

Να εισαι και εσυ καλα και μακαρι να πας και παλι συντομα στο ΟΡΟΣ.
Θελουμε φυσικα και αλλες φωτο ΣΥΝΤΟΜΑ