"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Τωρα που το λετε, εχω εναν λογισμο να κανω μια ειδυλλιακη περιγραφη..

Παμε λοιπον..

Σε ενα ομορφο λειβαδακι, καταστολιστο και καταφορτο απο καθε ειδους και λογης ανθεων και λουλουδιων,
ευγευστους και χυμωδεις καρπους, κατω απο το παντεφορο ομμα του ζωοδοτου και φωτοφορου ηλιου,
μεσα στο αεναο κελλαρυσμα του γαργαρου νερου, που κατεβαινοντας απο τα γηρασμενα ορη και βουνα,
περνουσε μεσα απο σκιωδη και αιονωβια δαση απο αειθαλη δενδρα, ευμορφα τακτοποιημενα και ποικιλομορφα
ανακατεμενα, σε μια υψηλης αισθητικης αποδοσης και ζωγραφικης υφης φυσικη εικονα,
υπηρχε ενα κοτετσι..

Διπλα σε ενα κτημα, ανθρωπων του μοχθου, και της αγωνιας, για τα μελλοντα, και τον καθημερινο αγωνα της επιβιωσης,
οι καμμια δεκαρια κοτες ηταν αναπαυμενες και ησυχες για το μελλον τους και την ευημερια τους..

Καθε μερα, φρεσκο νερακι, απο το πρωϊ, και πολλες φορες την ημερα, συνεχεις επισκεψεις και νεα τροφη,
ευαρεστουσε και αφηνε πολυ ελευθερο χρονο στις κοτες για τα υπολοιπα καθηκοντα τους,
οπως ξαπλα με τις ωρες, κουτσομπολιο, φιλοσοφια γυρω απο την ανετη και ομορφη ζωη, και καποιες κοντρες μεταξυ των
πιο φανταχτερων θηλυκων για το ποια εχει τα καλυτερα και πιο πολυχρωμα πουπουλα, οπως και τις φεμινιστικες κοντρες και διαφωνιες με τον τοπικο κοκκορα..

Μονιμη ατακα στο κοτετσι της ευημεριας, ηταν το: Ποιος ο λογος να προβληματιζομαστε, αφου αλλοι φροντιζουν για εμας, πριν απο εμας, για την ασφαλεια μας, την τροφη μας, το μελλον μας..

Ετσι ησυχα κυλουσε ο καιρος, και μια, ημερα, ενα πρωϊνο, μια στιγμη στην αιωνιοτητα,
ηρθε ενα ανομο χερι και φρααααααπ!!

Παει μια κοτα.. το αιμα της ετρεχε ποταμι, και ο τρομακτικος προβληματισμος επεσε στο κοτετσι..

Τωρα θλιψη και κατηφεια, αλλα και ανειπωτος τρομος κατελαβε το πληρωμα του κοτετσιου.

Τι θα απογινουμε; Ποιος θα μας σωσει; Ηταν τυχαιο αυτο; Μηπως κατι ειχε κανει η παλιοκοτα αυτη και δικαια τιμωρηθηκε;

Μηπως εμεις που ειμαστε νομοταγεις και κοιταμε την δουλεια μας, και λεμε ολο ναι, δεν θα παθουμε τιποτα;

Μηπως, μηπως.. Ολα αυτα τα φρικτα ερωτηματα, βασανιζαν το κοτετσι, και ο κοκκορας πεσμενος ψυχολογικα, δεν ειχε καμμια διαθεση να διαιωνισει το ειδος, παρα τις συνεχεις προκλησεις των κοτων, που παρολο το μακελειο ειχαν και σκανδαλιαρικη διαθεση, γιατι σου λεει, σε περιπτωση που μας, πανε για κοψιμο, να εχουμε κατι να θυμομαστε απο τα νιατα μας..

Τελικα εγινε αυτο που φοβοντουσαν. Ολες πηγαν στο πιατο με ησυχη την συνειδηση τους, οτι τελικα τιποτα δεν θα γινει, και οτι αυτη η κοτα που τοσο καιρο τους φωναζε οτι κατι δεν παει καλα, σφαχτηκε πρωτη, υποψιασμενη και ετοιμη, ενω αυτες πηγαν αδιαβαστες και απροετοιμαστες.

Ηθικο συμπερασμα: Οταν ακους, αλλοι να φροντιζουν για το καλο και την ασφαλεια σου, αλλα και την τροφη σου, ετοιμαζε τον λαιμο σου, για το μαχαιρι..

Κοκοκκοοοοο!! ακουστηκε η τελευταια κραυγη της εσχατης κοτας, που μολις ειχε δει τον πολυαγαπημενο και υπερδραστηριο λεβεντη και λυγεροκορμο κοκκορα να γινεται ολοκαυτωμα στην νεα αρχουσα ταξη,
που τοσο καιρο τους φροντιζε, να μην τους λειπει τιποτα, αλλα μυστικα απεργαζοταν την απωλεια τους..

Αφιερωμενο στον γεροντα της ερημιας του Αγιου Ορους, που με πεντε λεξεις μας, ειπε εκεινο το αξεχαστο μεσημερι,
οσα χρειαζονται εκατονταδες βιβλια, εκπομπες, λογοι αφυπνισης, και κυρηγματα μετανοιας, για να ξυπνησουμε.

Ας τον δικαιωσει ο Θεος εν τη εσχατη ημερα,

και εμας βεβαιως εαν καποια στιγμη καταφερουμε να ξεφυγουμε απο το βολικο κοτετσι της αγνοιας και της ευημεριας μας..

Αυτήν την περιγραφή περιμέναμε, αν και σε άλλο θέμα. Ο Θεός να δίνει δύναμη στον πατέρα Βλάσιο και σ' όλους τους μεγάλους αγωνιστές του Α.Ο. αλλά και σ' εμάς, για να τους επισκεπτόμαστε τακτικά.