Άλλη μια επίσκεψη στο Αγιον Όρος

[max1]

Την Παρασκευή, πρώτα ο Θεός, θα μπω στο Όρος. Έχω μεγάλη αγωνία είναι η αλήθεια γιατί κάθε ταξίδι εκεί κρύβει πάντα και κάτι διαφορετικό.
Επειδή μάλιστα πηγαίνω για πρώτη φορά σέ Σκήτη η εμπειρία νομίζω πως θα είναι μοναδική. Ελπίζω η Παναγία να μου χαρίσει κάποιες πνευματικές εμπειρίες, όπως άλλωστε γίνεται πάντα.
Και φυσικά θα ανάψω ένα κεράκι για όλα τα μέλη του athos.edo
Από Δευτέρα πιστεύω να έχω αρκετά να σας διηγηθώ.

[Teri]

Με το καλό!!! Η Παναγιά μαζί σου!

[eleimon]

Με το καλο Μαξιμε να πας και να μας ερθεις με πολλες πολλες εμπειριες.....

[petrosathonas]

Γιατί αγωνία Μάξιμε?

Ακόρεστη λαχτάρα και επιθυμία για τον Αθω να έχεις. Στην αγκαλιά της Παναγίας πηγαίνεις.
Μπράβο. Καλό προσκύνημα.

Πέτρος

[HXOS]

Αποτελεί πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία το προσκύνημα στο Άγιον Όρος. Μακάρι τα βήματα κάθε ορθοδόξου χριστιανού, κάθε ανθρώπου, να τον οδηγούν ως ταπεινό προσκυνητή σ’ αυτόν τον Άγιο τόπο της προσευχής, της πνευματικής αθλήσεως και της μετάνοιας.
ΚΑΛΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

[max1]

Γιατί αγωνία Μάξιμε?

Ακόρεστη λαχτάρα και επιθυμία για τον Αθω να έχεις. Στην αγκαλιά της Παναγίας πηγαίνεις.
Μπράβο. Καλό προσκύνημα.

Πέτρος

Γενικά είμαι λίγο αγχώδης, γι' αυτό. Σκέφτομαι να προλάβω αυτό, να προλάβω εκείνο, να μην ξεχάσω κάποια πράγματα που θέλω να πάρω κτλ.
Κι επειδή θα πάω σε μια σκήτη στη Βίγλα, στην άκρη δηλ. του Αγίου Όρους, λίγο πιο κάτω από τον Άγιο Μηνά (εκεί που είναι ο μοναχός που κουνούσε τη Βυζαντινή και την Ελληνική σημαία στους πιλότους)
http://img.pathfinder.gr/clubs/images/98/269898/1.jpg

http://images.google.gr/imgres?imgurl=h ... N%26um%3D1

Ξέρει κάποιος να μου προτείνει και τι άλλο μπορώ να δω εκεί; Ξέρω ότι κάτω από εκεί που θα είμαι είναι η σπηλιά του Α. Αθανασίου του Αθωνίτη αλλά επιφυλάσσομαι γιατί μου είπαν πως τα σκαλοπάτια είναι σύριζα στο γκρεμό και έχω υψοφοβία.

Πάντως υπόσχομαι να σας φέρω ωραίες φωτογραφίες.

[LOCKHEART]

Kαλό προσκύνημα και με το καλό να επιστρέψεις να μοιραστείς μαζί μας τις εμπειρίες σου :)

[petrosathonas]

Περιμένουμε φωτογραφίες από την έρημο Μάξιμε.

[heart]

και στον παπαγιαννη να πας.αγια αννα

[max1]

Γεια σας και χαρά σας.
Τελικά με τη βοήθεια της Παναγίας μπήκα και με τη βοήθεια της γύρισα πίσω. Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω το ταξίδι μου στον Άθωνα γιατί με τον καιρό που είχε δε θα τα καταφέρναμε χωρίς "άνωθεν" βοήθεια. Πραγματικός χαλασμός το Σάββατο, βροχή, αέρας και παντού λάσπες, πέτρες πεσμένες στο δρόμο και ξεριζωμένοι κορμοί δέντρων. Τα ρυάκια κοντά στη Φιλοθέου και στην Ιβήρων είχαν μετατραπεί σε χειμάρρους. Είδικά το δεύτερο είχε γίνει ένα με τη θάλασσα. Μάλλον οι προσευχές του Γέροντα μας πέρασαν σώους στο δρόμο προς τη Δάφνη.
Όσο όμως χαμός γινόταν από τον καιρό, τόσο ηρεμία επικρατούσε μέσα μας, ηρεμία που τη μετέδιδαν οι ψυχές των ασκητών που γνώρισα.
Τι να σας πω δεν ξέρω γιατί τα λόγια δε μπορούν να περιγράψουν αυτά που ζει κανείς εκεί. Όσοι έχουν πάει με καταλαβαίνουν πιστεύω. Επίσης δε θέλω να αναφερθώ σε συγκεκριμένα ονόματα Γερόντων γιατί να ξέρετε ότι μαθαίνουν όλα όσα γράφονται γι' αυτούς και δεν το επιθυμούν αυτό καθόλου.
Πάντως η Παναγία με αξίωσε να γνωρίσω γνήσιες ασκητικές μορφές που περνάνε όλη τη μέρα τους με προσευχή και εργασία, γνώρισα ασκητή που κατεβαινε από τον Άθωνα μόνο για να κοινωνήσει(χωρίς να ξέρει κανείς που μένει) και πήρε ένα βαζάκι ταχίνι και 2-3 πορτοκάλια για να περάσει μια βδομάδα, (την ταπείνωση του να βλέπατε μόνο...) και άκουσα για άλλο ασκητή που περνάει και 17 μέρες χωρίς ούτε νερό.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι σε εντελώς διαφορετικά μέτρα από εμάς αλλά ποτέ δε σε βλέπουν υποτιμητικά ή κάπως έτσι, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.
Αυτό που μου είπαν πάντως είναι πως το μόνο που χρειάζεται από όλους μας είναι συνεχής αγώνας για μετάνοια και πως δε χρειάζεται άγχος αρκεί ο αγώνας μας να μην εγκαταλείπεται ποτέ. Ο Κύριος βλέπει μου είπαν την προσπάθεια μας και δε θα μας αφήσει έτσι αν προσπαθούμε. Χωρίς μετάνοια πάντως, εξομολόγηση και Θ. Κοινωνία δε σώζεται κανείς. Τα μνημόσυνα επίσης και οι προσευχές για τους κεκοιμημένους (τα γράφω γιατί είχαμε κάνει αντίστοιχες συζητήσεις εδώ με κάποιους πριν φύγω) βοηθάνε μεν αλλά μπορούν να "σβήσουν" μικρά αμαρτήματα. Αν υπάρχει θανάσιμο αμάρτημα δε σβήνεται έτσι.
Κυρίως όμως, οι άνθρωποι αυτοί σου δείχνουν το σωστό δρόμο όχι με λόγια (δε μιλάνε πολύ) αλλά με τις πράξεις τους. Η ταπείνωση και η αγάπη προς τον πλησίον με την ύπέροχη φιλοξενία τους είναι το καλύτερο μάθημα για όλους μας. Αυτά προς το παρόν...