Εἰς τόν Ἑσπερινόν
Προσόμοια ἦχος δ’. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι
ς γενναῖον ἐν μάρτυσιν,
ἀθλητά χαριτώνυμε,
τῶν πιστῶν ὁ σύλλογος ἀνυμνοῦμέν σε,
καί γάρ Χριστόν ἀνεκήρυξας,
τυράννων ἐνώπιον,
Θεόν ὄντα ἀληθῆ,
τῷ Πατρί ὁμοούσιον,
ὅν ἱκέτευε,
ἐκ φθορᾶς καί κινδύνων λυτρωθῆναι,
τούς ἐν πίστει ἐκτελοῦντας,
τήν ἀεισέβαστον μνήμην σου.
λικῶς ἐπεπόθησας,
ἀρετῶν τό ἀκρότατον,
ὅθεν ἀοράτως σοι ἐπεφοίτησεν,
χάρις τόν νοῦν σου λαμπρύνουσα,
καί πρός αὐτόν ἕλκουσα,
ὅν ἠγάπησας Χριστόν,
Ἰωάννη πανεύφημε,
ὅν ἱκέτευε,
ἐκ φθορᾶς καί κινδύνων λυτρωθῆναι,
τούς ἐν πίστει ἐκτελοῦντας,
τήν ἀεισέβαστον μνήμην σου.
5
Τῇ πολλῇ καρτερίᾳ σου,
διά πλείστων κολάσεων,
προσβαλών ὁ ὄφις σοι ὁ παμπόνηρος,
ὥσπερ καπνός διαλέλυται,
Ἰωάννη πάντιμε,
καί δεδόξασται Χριστός,
ὁ τῇ φύσει ἀΐδιος,
ὅς χορείας σε,
τῶν ἁγίων μαρτύρων νῦν εἰκότως,
κατηξίωσε τῆς θείας,
καί ἀπεράντου λαμπρότητος.
ωάννη πανεύφημε, τῶν Σεῤῥῶν τό ἐκβλάστημα,
Ἐκκλησίας πάσης τό σεμνολόγημα,
τῶν ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα,
πιστῶν ἡ ἀντίληψις,
ἀνεδείχθης ἀληθῶς,
τῇ γενναίᾳ ἐνστάσει σου,
ἀξιάγαστε,
διό πρέσβευε,
τῷ Χριστῷ ὑπέρ πάντων τῶν ὑμνούντων,
μαρτυρίων σου τό πλῆθος,
καί τήν πανένδοξον μνήμην σου.
ς κηρός ἐκτηκόμενος,
Ἰωάννη πανάριστε,
τῶν πιστῶν κατηύγασας τά συστήματα,
σύ γάρ αἰκίας τοῦ σώματος,
εἱρκτήν τήν ἀνήλιον,
χλευασμούς Ἀγαρηνῶν,
καί τά τραύματα,
καθυπέμεινας,
καί τό στέφος ἐκτήσω μαρτυρίου,
τῶν ἁγίων συμπολῖτα,
καί τῶν Σεῤῥρῶν τό ἐγκαύχημα.
6
Τοῦ Χριστοῦ τήν ἀγάπησιν,
ὑπέρ πάντα τά ῥέοντα,
καί τοῦ κόσμου μάρτυς Χριστοῦ ἐπίκηρα,
τῶν κοσμικῶν τά δοξάρια,
ἀνδρείῳ φρονήματι,
Ἰωάννη ἀθλητά,
προτιμήσας κατήσχυνας,
τόν παγκάκιστον,
καί ἐδόξασας μάκαρ τοῦ Δεσπότου,
τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν,
καί ἁγιώτατον ὄνομα.
Δόξα… Ἦχος πλ. δ’.
Θυσία αἰνέσεως,
τό ὑπέρ ἀληθείας ὁλοκαυτωθέν,
γεγονός σῶμά σου τό ἀθλητικώτατον,
τόν τῶν ὅλων Θεόν ἐδόξασε,
κατά τόν ψαλμῳδόν,
Ἰωάννη πανεύφημε,
διό καί αὐτός σε εἰκότως ἀντεδόξασε,
σύν τῇ χορείᾳ τῶν ἁγίων μαρτύρων,
τῆς αὐτοῦ διηνεκῶς ἀπολαύειν λαμπρότητος,
καί πρεσβεύειν ἀπαύστως,
ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καί νῦν τό τῆς ἑορτῆς.
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν, Προκείμενον τῆς ἡμέρας,
καί τά Ἀναγνώσματα.
Προφητείας Ἡσαΐου τό Ἀνάγνωσμα.
πίβλεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ Κύριε, καί ἴδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ
Ἁγίου σου καί δόξης σου. Ποῦ ἐστι τό πλῆθος τοῦ ἐλέους σου
καί τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἠνέσχου ἡμῶν Κύριε; Σύ γάρ εἶ
Πατήρ ἡμῶν, ὅτι Ἀβραάμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶς, καί Ἰσραήλ οὐκ ἐπέ-
7
γνω ἡμᾶς· ἀλλά σύ Κύριε, Πατήρ ἡμῶν, ῥῦσαι ἡμᾶς· ἀπ’ ἀρχῆς
τό ὄνομά σου ἐφ’ ἡμᾶς ἐστι. Τί ἐπλάνησας ἡμᾶς, Κύριε ἀπό τῆς
ὁδοῦ σου; ἐσκλήρυνας τάς καρδίας ἡμῶν, τοῦ μή φοβεῖσθαί σε;
Ἐπίστρεψον διά τούς δούλους σου, διά τάς φυλάς τῆς κληρονο-
μίας σου, ἵνα μικρόν κληρονομήσωμεν τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου
σου. Οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τό ἁγίασμά σου· ἐγε-
νόμεθα ὡς τό ἀπαρχῆς, ὅτε οὐκ ἦρξας ἡμῶν, οὐδέ ἐπεκλήθη τό
ὄνομά σου ἐφ’ ἡμᾶς. Ἐάν ἀνοίξῃς τόν οὐρανόν, τρόμος λήψεται
ἀπό σοῦ ὄρη, καί τακήσονται, ὡσεί κηρός τήκεται ἀπό πυρός·
καί κατακαύσει πῦρ τούς ὑπεναντίους σου, καί φανερόν ἔσται
τό ὄνομά σου τοῖς ὑπεναντίοις σου· ἀπό προσώπου σου ἔθνη
ταραχθήσονται. Ὅταν ποιῇς τά ἔνδοξα, τρόμος λήψεται ἀπό
σοῦ ὄρη. Ἀπό τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδέ οἱ ὀφθαλμοί ἡ-
μῶν εἶδον Θεόν πλήν σου· καί τά ἔργα σου ἀληθινά, καί ποιή-
σεις τοῖς ὑπομένουσί σε ἔλεος. Συναντήσεται γάρ ἔλεος τοῖς
ποιοῦσι τό δίκαιον, καί τῶν ὁδῶν σου μνησθήσονται. Καί νῦν,
Κύριε, Πατήρ ἡμῶν σύ εἶ, ἡμεῖς δέ πηλός καί σύ ὁ Πλάστης
ἡμῶν· ἔργα χειρῶν σου πάντες ἡμεῖς. Μή ὀργίζου ἡμῖν Κύριε
ἕως σφόδρα, καί μή ἐν καιρῷ μνησθῇς ἁμαρτιῶν ἡμῶν. Καί νῦν
ἐπίβλεψον Κύριε, ὅτι λαός σου πάντες ἡμεῖς.
Προφητείας Ἱερεμίου τό Ἀνάγνωσμα.
Τάδε λέγει Κύριος· Ἐμνήσθην ἐλέους νεότητός σου, καί ἀγά-
πης τελειώσεώς σου, τοῦ ἐξακολουθῆσαί σε τῷ ἁγίῳ Ἰσραήλ,
λέγει Κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ. Τῷ Κυρίῳ ἀρχή γεννημάτων
αὐτοῦ. Πάντες οἱ ἐσθίοντες αὐτόν πλημμελήσουσι· κακά ἥξει
ἐπ’ αὐτούς, λέγει Κύριος· Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, οἶκος Ἰακώβ,
καί πᾶσα πατριά οἴκου Ἰσραήλ. Τάδε λέγει Κύριος· Τί εὕροσαν
οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοί πλημμέλημα, ὅτι ἀπέστησαν μακράν
ἀπ’ ἐμοῦ, καί ἐπορεύθησαν ὀπίσω τῶν ματαίων, καί ἐματαιώ-
θησαν; καί οὐκ εἶπον· Ποῦ ἐστι Κύριος, ὁ ἀναγαγών ἡμᾶς ἐκ
γῆς Αἰγύπτου, ὁ καθοδηγήσας ἡμᾶς ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐν γῇ ἀπείρῳ
καί ἀβάτῳ, ἐν γῇ ἀνύδρῳ, καί ἀκάρπῳ καί σκιᾷ θανάτου; ἐν γῇ,
ἐν ᾗ οὐ διώδευσεν ἐν αὐτῇ ἀνήρ, οὐδέ κατώκησεν υἱός ἀνθρώ-
που ἐκεῖ; Καί εἰσήγαγον ὑμᾶς εἰς τόν Κάρμηλον, τοῦ φαγεῖν
τούς καρπούς αὐτοῦ, καί τά ἀγαθά αὐτοῦ· καί εἰσήλθετε, καί
8
ἐμιάνατε τήν γῆν μου, καί τήν κληρονομίαν μου ἕλεσθε εἰς
βδέλυγμα. Οἱ ἱερεῖς οὐκ εἶπαν· Ποῦ ἐστι Κύριος; καί οἱ ἀντε-
χόμενοι τοῦ νόμου οὐκ ἠπίσταντό με· καί οἱ ποιμένες ἠσέβουν
εἰς ἐμέ· καί οἱ προφῆται προεφήτευον τῇ Βάαλ, καί ὀπίσω ἀνω-
φελοῦς ἐπορεύθησαν. Διά τοῦτο ἔτι κριθήσομαι πρός ὑμᾶς, λέ-
γει Κύριος, καί πρός τούς υἱούς τῶν υἱῶν ὑμῶν κριθήσομαι.
Διέλθετε εἰς νήσους Χεττιείμ καί ἴδετε· καί εἰς Κηδάρ ἀποστεί-
λατε καί νοήσατε σφόδρα, καί ἴδετε, εἰ γέγονε τοιαῦτα· εἰ ἀλλά-
ξονται ἔθνη θεούς αὐτῶν, καί αὐτοί οὐκ εἰσί θεοί. Ὁ δέ λαός
μου ἠλλάξατο τήν δόξαν αὐτοῦ, ἐξ ἧς οὐκ ὠφεληθήσονται. Ἐ-
ξέστη ὁ οὐρανός ἐπί τούτῳ, καί ἔφριξεν ἐπί πλεῖον σφόδρα, λέ-
γει Κύριος.
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα.
Δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ, καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βά-
σανος· Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καί ἐλογίσθη
κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καί ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ
δέ εἰσίν ἐν εἰρήνῃ. Καί γάρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐάν κολασθῶσιν,
ἡ ἐλπίς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καί ὀλίγα παιδευθέντες,
μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς, καί
εὗρεν αὐτούς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκί-
μασεν αὐτούς, καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐ-
τούς. Καί ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καί ὡς
σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καί κρα-
τήσουσι λαῶν, καί βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τούς αἰῶνας. Οἱ
πεποιθότες ἐπ’ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καί οἱ πιστοί ἐν
ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ. Ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις
αὐτοῦ, καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ
Στιχηρά Ἰδιόμελα. Ἦχος α’.
Ε ὐφραίνου ἐν Κυρίῳ,
ἡ πολυθαύμαστος τῶν Σεῤῥῶν Μητρόπολις,
ἡ σύν τοῖς ἄλλοις ἁγίοις ἔχουσα,
ὡς τιμαλφές πολυτίμητον,
9
τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν νεομάρτυρα.
Οὗτος γάρ τήν παντευχίαν τοῦ Πνεύματος
περιζωσθείς,
ἀνδροπρεπῶς κατεπάλαισε,
τούς υἱούς τῆς Ἄγαρ,
καί ἀνεδείχθη νομίμως νικητής,
συγκαταριθμηθείς τῇ χορείᾳ τῶν ἀθλοφόρων,
μεθ’ ὧν διηνεκῶς ἱκετεύει,
ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τόν στίχον Στιχηρά Ἰδιόμελα.
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου
τε τῶν τυράννων ὁ ἐσμός,
σέ περικυκλώσαντες ἄφνω,
δεινῶς ᾐκίζοντο
καί κατετραυμάτιζον
ἐπί γῆς ἕλκοντες
ὥσπερ θῆρες ἀνήμεροι,
μάρτυς Ἰωάννη,
σύ δέ στεῤῥῶς ἔφερες
διά Χριστόν τόν Θεόν,
τότε ἡ πληθύς τῶν ἀγγέλων
τῷ Θεῷ ἀνέπεμπον δόξαν
τῷ σέ ἀοράτως ἐνισχύσαντι.
Στίχος Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.
τε σοι ἐφάνη ὁ κλεινός
Θεόδωρος ὕπαρ οὐκ ὄναρ,
ὁ μέγας μάρτυς Χριστοῦ,
ἔφιππος ἀστράπτων τε
ὡς τάς ἡλίου αὐγάς
καί χειρί ἐπεδείκνυεν
γενναίως ἑστάναι
ἐπί τῇ τῆς πίστεως
10
πέτρᾳ, πανόλβιε,
τότε ἐπληρώθη ἀνδρείας
ἡ στεῤῥά καρδία σου ὅθεν
τούς ἐχθρούς σου τέλεον κατήσχυνας.
Στίχος Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ.
τε σε ἐν μέσῳ τοῦ πυρός
πασσάλοις οἱ δήμιοι, μάκαρ,
δεινῶς προσέδησαν
καί τό πῦρ ἐνέμετο
τούς σεπτούς πόδας σου,
σύ δέ οὕτω διέκεισο
ὡς πάσχοντος ἄλλου,
θείας ἐνεχθείσης σοι
χάριτος ἄνωθεν,
τότε τῶν πιστῶν αἱ χορεῖαι
σύν χαρᾷ καί δάκρυσιν ὕμνον
Χριστῷ ἐπινίκιον ἀνέπεμπον.
Δόξα. Ἦχος πλ. β’.
ξέλαμψε σήμερον,
ἡ σεβάσμιος μνήμη σου,
Ἰωάννη πολύαθλε,
τάς τῶν πιστῶν κατευφραίνουσα καρδίας·
διό καί κοινήν χορείαν συστησάμενοι
ἐν εὐφροσύνῃ ἀναβοῶμέν σοι,
χαίροις ὁ τόν ὑπερήφανον ὄφιν
τῷ ἀθλητικῷ σου καταφλέξας πυρί,
χαίροις ὁ τούς ἀνθισταμένους σοι
ἐχθρούς καί συνηγόρους τοῦ ψεύδους
τοῖς καρτερικοῖς καί γενναίοις σου ἀγῶσι
καταισχύνας,
χαίροις τῶν Φεῤῥῶν καύχημά τε καί
ἐγκαλλώπισμα.
11
Μή διαλείπῃς δυσωπῶν τόν ἐλεήμονα Θεόν
ὑπέρ τῆς σῆς τε πατρίδος καί πάντων
τῶν πιστῶς ἐκτελούντων τήν μνήμην σου.
Καί νῦν Θεοτοκίον τό τῆς ἑορτῆς
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν μαρτύρων τό κλέος,
καί Σεῤῥῶν τό ἐκβλάστημα,
καί τῶν παλαιῶν ἀθλοφόρων,
μιμητήν καί ὁμόπιστον,
τόν νέον Ἰωάννην εὐλαβῶς,
τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις καί ᾠδαῖς,
τῶν χαρίτων γάρ παρέχει τάς δωρεάς,
τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι.
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς,
λαμπρῶς σέ ἀναδείξαντι.
ἤ ἕτερον
μάρτυς σου Κύριε,
ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ,
τό στέφος ἐκομίσατο
τῆς ἀφθαρσίας ἐκ σοῦ
τοῦ Θεοῦ ἡμῶν·
ἔχων γάρ τήν ἰσχύν σου,
τούς τυράννους καθεῖλεν·
ἔθραυσε καί δαιμόνων
τά ἀνίσχυρα θράση·
αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός,
σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.
12
Δόξα … Καί νῦν, ὁμόηχον Θεοτοκίον.
Ἀπόλυσις. Δι’ εὐχῶν…
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Θεός Κύριος…
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν μαρτύρων τό κλέος,
καί Σεῤῥῶν τό ἐκβλάστημα,
καί τῶν παλαιῶν ἀθλοφόρων,
μιμητήν καί ὁμόπιστον,
τόν νέον Ἰωάννην εὐλαβῶς,
τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις καί ᾠδαῖς,
τῶν χαρίτων γάρ παρέχει τάς δωρεάς,
τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι.
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς,
λαμπρῶς σέ ἀναδείξαντι.
Δόξα … Καί νῦν Θεοτοκίον
Κάθισμα. Τόν τάφον σου Σωτήρ. Ἦχος α’.
τρέμας ἀθλητά,
τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννη,
ἐχώρησας ποτέ,
ἐν τοῖς σκάμμασι μάρτυς,
καί ἤθλησας πανάριστε,
13
ἐδαφίσας τόν δράκοντα,
τόν νυκτίμορφον,
καί ἀπογόνους τῆς Ἄγαρ,
διό ἅπαντες,
τήν σήν ἐπέτειον ὕμνοις,
τιμῶμεν πανεύφημε.
Δόξα … Καί νῦν τῆς ἑορτῆς
ἤ Θεοτοκίον
Τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ,
Θεοτόκε Παρθένε,
ὡς βρέφος ἐν γαστρί,
Παρακλήτου δυνάμει,
βαστάσασα διέσωσας,
τῶν ἀνθρώπων τό πλήρωμα,
διό ἅπαντες,
τήν σήν πρεσβείαν αἰτοῦντες,
μακαρίζομεν,
τόν σόν ἀκήρατον τόκον,
καί σέ Ὑπερύμνητε.
Μετά τήν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν ἀρχαίων μαρτύρων τά κατορθώματα,
Ἰωάννη παμμάκαρ,
σφοδρῶς ἐζήλωσας,
διά τοῦτο καί εἱρκτήν,
χαίρων ὑπέμεινας,
τάς αἰκίας τάς πικράς,
καί κακώσεις τῆς σαρκός,
καί θάνατον καί μαστίξεις,
καί νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως,
ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
14
Δόξα… Καί νῦν τῆς ἑορτῆς
ἤ Θεοτοκίον
Θεοτόκε Παρθένε,
ἀειμακάριστε,
τήν σήν σκέπην αἰτοῦντες,
τήν ἀκαταίσχυντον,
ἀνυμνοῦμέν σε πιστῶς,
καί σοῦ γεραίρομεν,
ποταμόν τῶν δωρεῶν,
τῶν λιτῶν σου τήν πληθύν,
καί χάριτας τάς ποικίλας,
σύ γάρ ὑπάρχεις τοῦ κόσμου,
ἡ προστασία καί ἀντίληψις.
Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρεῖδες τά ῥέοντα,
καί γεηρά ἀθλητά,
καί ᾔρθης πρός μένοντα,
τῶν οὐρανῶν ἀγαθά,
τῷ θείῳ ἀγῶνί σου.
Ὅθεν ἐθαυμαστώθης,
Ἰωάννη παμμάκαρ,
καί εἴληφας τούς στεφάνους,
ἐκ χειρῶν τοῦ Σωτῆρος,
ὅν πάντοτε δυσώπει,
ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δόξα … Καί νῦν τῆς ἑορτῆς
ἤ Θεοτοκίον
Κατεῖδες ὡς ἔπρεπε,
τόν σόν Υἱόν ἐκ νεκρῶν,
τό χαῖρε δέ ἤκουσας,
15
ἐκ τῶν χειλέων αὐτοῦ,
Παρθένε ἀνύμφευτε.
Ὅθεν καθικετεύεις,
τόν Χριστόν ταῖς λιταῖς σου,
διδόναι τοῖς σοῖς ἱκέταις,
ἱλασμόν τε καί χάριν,
καί λύτρωσιν Πανάμωμε,
παθῶν τε καί θλίψεων.
Οἱ Ἀναβαθμοί, τό Α’ Ἀντίφωνον τοῦ δ’ ἦχου.
Προκείμενον ἦχος δ’.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ
ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Πᾶσα πνοή. Εὐαγγέλιον
Μετά τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου (τοῦ Ἁγίου
Γεωργίου) ὁ Ν’ Ψαλμός.
Δόξα… Ταῖς τοῦ ἀθλοφόρου
Καί νῦν Ταῖς τῆς Θεοτόκου
Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Καί τό ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β’.
χων ἐν τῷ νοΐ,
τοῦ Σωτῆρος τό λόγιον,
ὅστις ἄν ὁμολογήσῃ με,
ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
ὁμολογήσω κἀγώ αὐτόν,
ἐν τῷ οὐρανῷ,
βεβαιοπίστως ἔδωκας ἐν Σέῤῥαις,
ἐνώπιον τῶν ἀθέων,
τήν καλήν ὁμολογίαν,
καί ὑπήνεγκας καρτεροψύχως,
τά πολλά τραύματα,
διακηρύσσων σταθηρῶς,
16
τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ,
ὅν ταῖς πρεσβείας,
νεομάρτυς Ἰωάννη ἱκέτευε,
δωρηθῆναι ἡμῖν,
ἄφεσιν ἁμαρτιῶν,
καί τό μέγα ἔλεος.
Ὁ κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Ἆθλα λιγαίνω λαμπρά τοῦ Ἰωάννου Μανουήλ ὁ
μέγας ῥήτωρ.
Ὠδή α’. Ἦχος δ’. Ὁ Εἱρμός.
νοίξω τό στόμα μου καί πληρωθήσεται πνεύ-
ματος, καί λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρί·
καί ὀφθήσομαι φαιδρῶς πανηγυρίζων, καί ᾄσω
γηθόμενος ταύτης τά θαύματα.
<Θεοτοκίον>
ίδιον ἔξαλμα
νοῦ τοῦ μεγάλου γεγέννηκας
Λόγον τόν πανάγαθον
τόν τῆς σοφίας βυθόν·
διό λόγου μοι ἰσχύν ἔμπνευσον, Κόρη,
τόκον ἀνυμνῆσαί σου
τόν ἀνερμήνευτον.
Θεία κατεπέμφθη σοι
θεόθεν χάρις, πανένδοξε,
τήν ψυχήν ῥωννύουσα
τήν σήν πρός πάλην
ἐχθρῶν τῶν τῆς πίστεως,
ὅθεν κατετροπώσω
αὐτῶν τά φρυάγματα
νίκην ἀράμενος.
17
Λουτῆρι λουσάμενος
τοῦ μαρτυρίου ἀνέδραμες
πρός φῶς τό ἀκρότατον,
ἔνθα μαρτύρων χοροί,
οἷς γηθόμενος
συμπαρίστασαι, μάρτυς,
αὐτῷ τοῖς ὑμνοῦσί σε
χάριν αἰτούμενος.
νῆλθες γηθόμενος
ὥσπερ θυμίαμα εὔοσμον,
καί ἀγγέλων τάγμασι
συμπαριστάμενος
τῷ παντάνακτι
Χριστῷ ἀεί συμμέλπεις
ὕμνον αὐτῷ πάντοτε
τόν ἐπινίκιον.
Λαμπρῶς ἀμπεχόμενος
πορφύραν μάρτυς ἐξ αἵματος,
Ἰωάννη ἔνδοξε,
Χριστοῦ τόν ἄφθαρτον
νῦν εἰσελήλυθας
νυμφῶνα συμμετέχων
δόξης ἀπεράντου τε
καί τῆς ἀλήκτου χαρᾶς.
Θεοτοκίον
όν ὅν ἐξήμεσε
καθ’ ἡμῶν ὄφις ὁ δόλιος
ὁ Πατρί συνάναρχος
Λόγος οἰκήσας ἐν σοί
ἀνεκάθηρε
καί τῆς αὐτοῦ γλυκείας
18
ἡμᾶς κατηξίωσε,
Κόρη, μεθέξεως.
Ὠδή γ’. Ὁ Εἱρμός.
Τούς σούς ὑμνολόγους, Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καί
ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευ-
ματικόν, στερέωσον· καί ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου
στεφάνων δόξης ἀξίωσον.
<Θεοτοκίον>
Γένος τῶν βροτῶν ἀνεκαινίσθη
τῷ τόκῳ σου, δέσποινα ἁγνή·
καί γάρ Θεόν ἐκύησας
τόν ποιητήν τοῦ σύμπαντος,
διόπερ κατά χρέος σε
διηνεκῶς μεγαλύνομεν.
ύλῳ πυρί τοῦ παρακλήτου
ψυχήν ἐπυρώθης, ἀθλητά·
διό ὡς λέων ἔδραμες
ἀνδρείως πρός τό στάδιον
ἐχθρούς τε τροπωσάμενος
τῆς νίκης στέφος ἀπείληφας.
λεων εὐχαῖς σου, Ἰωάννη,
Χριστόν ἐναπέργασαι ἡμῖν
τοῖς πόθῳ εὐφημοῦσί σου
τό ἱερόν μαρτύριον,
δι’ οὗ δόξης ἐπέτυχες
καί ζωῆς θείας, πανόλβιε.
Νεκρόν τῇ γενναίᾳ σου ἐνστάσει
ἀπέδειξας, μάρτυς, τόν ἐχθρόν
19
καί τούς αὐτῷ ὁμόφρονας,
Ἰωάννη, κατήσχυνας·
ὅθεν ὁ ἀθλοθέτης σε
Χριστός εἰκότως ἐστεφάνωσεν.
Θεοτοκίον
φθη ὁ ἀόρατος ἐν κόσμῳ
ἐκ σοῦ ὁρατός καί καθ’ ἡμᾶς
γενόμενος, πανύμνητε,
δι’ οἶκτον καί ἐλάμπρυνε
μορφήν ἡμῶν τήν βρότειον
ἀμαυρωθεῖσαν τό πρότερον.
Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ’. Τήν Σοφίαν καί Λόγον.
Τῇ πολλῇ καρτερίᾳ τῶν αἰκισμῶν
καί ἀγγέλους ἐξέπληξας καί βροτούς ἐν σώματι,
ἔνδοξε, ἁπαλῷ τε καί νέῳ·
τοῖς γάρ φθαρτοῖς ἠλλάξω τά φύσει ἀίδια
ὡς φρονήσει τῇ θείᾳ
ἐπήβολος ἄριστος.
Ὅθεν ἠξιώθης τοῖς χοροῖς τῶν μαρτύρων
ἀεί συναγάλλεσθαι, Ἰωάννη πανεύφημε.
Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ
τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι
τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ
τήν ἁγίαν μνήμην σου.
Ὠδή δ’. Ὁ Εἱρμός.
καθήμενος ἐν δόξῃ ἐπί θρόνου θεότητος ἐν
νεφέλῃ κούφῃ ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος τῇ ἀκη-
ράτῳ παλάμῃ καί διέσωσε τούς κραυγάζοντας·
Δόξα, Χριστέ, τῇ δυνάμει σου.
Θεοτοκίον
20
Λύτρωσιν εὐμοιρηκότες διά σοῦ, παντευλόγητε,
τῆς πρώην κατάρας,
ἥνπερ ὁ Ἀδάμ ἐφειλκύσατο,
καί εὐλογίας τυχόντες
εὐχαρίστως σοι
ἀναμέλπομεν·
δόξα, Παρθένε, τῇ δόξῃ σου.
νω ἔχων, Ἰωάννη,
τῆς ψυχῆς σου τά ὄμματα
πρός Χριστόν τόν σώζειν
εἰς ἀεί δυνάμενον νεύματι
ἐχθροῖς τά νῶτα διδόναι
ἀπηγόρευσας,
ἀλλ’ ἐκραύγαζες·
δόξα, Χριστέ, τῇ δυνάμει σου.
Μαστιζόμενος τόν νῶτον
καί βιαίως συρόμενος
καί ἅπαν τό σῶμα, μάρτυς, ἀπηνῶς αἰκιζόμενος
προσεκαρτέρεις γενναίως
ὥς τις ἄσαρκος
καί ἀνέμελπες·
δόξα, Χριστέ, τῇ δυνάμει σου.
Πατρικῆς χθονός καί γένους
ἐγκαλλώπισμα γέγονας,
μάκαρ Ἰωάννη,
καί Φεῤῥῶν ἡ πόλις ἀγάλλεται
τοῖς ἐπιπόνοις ἀγῶσί
σου, πολύαθλε,
καί Χριστόν μεγαλύνει
τόν σέ ἐνισχύσαντα.
ήξας ῥάκος τό τῆς πλάνης
21
τήν αὐτῆς ἀπεγύμνωσας
ψευδομυθουργίαν
καί τούς ταύτῃ νῦν προσανέχοντας
αἰσχύνης ἔπλησας, μάρτυς,
καί ἐδόξασας
Χριστόν ἄνακτα
ἐν τοῖς ἁγίοις σου μέλεσιν.
Θεοτοκίον
ιδίου πατρός γόνον
συνεργίᾳ τοῦ πνεύματος
ἀποῤῥήτῳ λόγῳ
ἐν γαστρί σου, Κόρη, βαστάσασα
τῆς ὑπερθέου οὐσίας
ὤφθης οἴκημα·
ὅθεν ἅπαντες
δόξα βοῶμεν τῇ δόξῃ σου.
Ὠδή ε’. Ὁ Εἱρμός.
ξέστη τά σύμπαντα ἐπί τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σύ
γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τόν
ἐπί πάντων Θεόν καί τέτοκας ἄχρονον Υἱόν,
πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε σωτηρίαν βραβεύοντα.
<Θεοτοκίον>
Τοῖς βροτοῖς ἐνέθηκας
τό εὖ εἶναι, πανύμνητε,
τῇ γνώσει τῆς θείας ἀληθείας·
ἡμῖν γάρ αὕτη
προσεπεγένετο
ὑπό τοῦ ἐκ σοῦ ὑπερφυῶς
Κυρίου ἐκλάμψαντος
καί τόν κόσμον φωτίσαντος.
22
Οὐ πῦρ οὐδέ μάστιγες,
οὐ ξίφος οὐδέ βάσανος
ἄλλη τις δεδύνηται χωρίσαι
τοῦ πρός Χριστόν σε,
παμμάκαρ, ἔρωτος·
ὅθεν ἠξιώθης τῆς αὐτοῦ
γλυκείας μεθέξεως
ἀπολαύειν αἰώνια.
πῆλθες τό στάδιον
τῆς μαρτυρίας, ἔνδοξε,
ψυχῆς παραστήματι γενναίῳ
καί κατηδάφισας
τήν ὀφρύν τῶν ἐχθρῶν
καί πιστῶν ἁπάντων τήν πληθύν
τοῖς στεῤῥοῖς ἀγῶσί σου
ἐπαγάλλεσθαι ἔπεισας.
σχύν σοι ἐνέθηκεν
ἐπιφανείς Θεόδωρος
ὁ μέγας Κυρίου ἀθλοφόρος,
ὕπαρ οὐκ ὄναρ,
καί ἐν τῇ πίστει στεῤῥῶς
ἑστάναι ἐδήλου τῇ χειρί
δυσμενῶν τε φόβητρα
ἀνθ’ ἑνός οὐ λογίζεσθαι.
ς δόξαν ἀμάραντον
ἡ τῶν Φεῤῥῶν μητρόπολις
κατέχει τούς θείους σου ἀγῶνας,
οὕς ἐνεδείξω
ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ,
καί φαιδρυνομένη ἐν αὐτοῖς
γεραίρει ἐν ᾄσμασι
σοῦ τήν μνήμην ἑκάστοτε.
23
Θεοτοκίον
ύλων ταγμάτων σε
ἀσύγκριτον ἀξίωμα
ἔχουσαν γινώσκομεν, Παρθένε·
διό ἰλύος με
τῆς τοῦ κόσμου τόν σόν
ἀπάλλαξον δοῦλον ἀγαθή
καί τόν νοῦν μου λάμπρυνον,
ἵνα πόθῳ δοξάζω σε.
Ὠδή στ’. Ὁ Εἱρμός.
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον τελοῦντες
ἑορτήν οἱ θεόφρονες τῆς Θεομήτορος, δεῦτε τάς
χεῖρας κροτήσωμεν, τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα
Θεόν δοξάζοντες.
<Θεοτοκίον>
Νοῦν μου καί λόγον καί θέλησιν,
ἐν οἷς τόν θεῖον νοῦν εἰκονίζομεν,
ταῦτα, πανύμνητε,
τῷ σῷ ἐλέει χαρίτωσον
καί ἐντρυφᾶν τῷ κάλλει
Θεοῦ ἐνίσχυσον.
Νίκης τόν στέφανον εἴληφας,
μαρτύρων Ἰωάννη τό καύχημα·
ἐν ἁπαλῷ καί γάρ
σώματι πλεῖστα ὑπέμεινας
κολαστηρίων εἴδη
Χριστῷ νευρούμενος.
24
νοῦς σου Θεοῦ τῷ ἔρωτι
φλεγόμενος πυρός κατεφρόνησε
ἐνύλου, πάντιμε·
ὅθεν καμίνου ἱστάμενος
ἐν μέσῳ οὐκ ᾐσθάνου
ὡς ἄλλου πάσχοντος.
λώδους μάρτυς συγχύσεως
καί τύρβης κοσμικῆς καί κακώσεως
σαῖς πρός Χριστόν εὐχαῖς
ἀπάλλαξόν με τόν δοῦλόν σου,
ὅπως ἐν ἡσυχίᾳ
ἀεί γεραίρω σε.
Μαρτύρων θείων τά πνεύματα
τήν σήν ὑποδεχόμενα ἔχαιρον
ψυχήν, πανόλβιε,
καί σύν ἀγγέλων στρατεύμασι
Κυρίῳ ἐπεκρότουν
τόν ἐπινίκιον.
Θεοτοκίον
πόῤῥητον τό μυστήριον,
Παρθένε, τό ἐν σοί καί ἀνέκφραστον·
τήν ὑπεράυλον
φύσιν καί γάρ γαστρί ἤνεγκας
ἐν ὑλικῇ εἰς πάντων
βροτῶν ἀνάπλασιν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’ Ἐπεφάνης
Οἱ πιστοί ἐν ᾄσμασι
νῦν συνελθόντες,
Ἰωάννη ἔνδοξε,
25
ἀνευφημοῦμεν τούς σεπτούς
καί ἐπιπόνους ἀγῶνάς σου,
δι’ ὧν συνήφθης
Θεῷ τῷ Παντάνακτι.
Ὁ Οἶκος
Ὁ ἀῤῥήτῳ σοφίᾳ συνέχων καί κυβερνῶν τήν κτί-
σιν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ τοῦ συναϊδίου σοι καί
ὁμοδυνάμου Πνεύματος τήν χάριν ἐπί τούς ἁγί-
ους σου μαθητάς καί ἀποστόλους ἐκχέας καί ἐξ
ἰδιωτῶν σοφούς τε καί πυριπνόους ἀπεργασάμε-
νος κήρυκας, αὐτός κἀμοί σταγόνα παράσχου
χάριτος, ἵν’ ἐξισχύσω ὑμνῆσαι τόν θεῖόν σου καί
σεπτόν μάρτυρα Ἰωάννην, τόν δοξάσαντά σε
ἐπί γῆς οἰκείοις μέλεσιν ἐν ὑπομονῇ καί καρτε-
ρίᾳ πολυειδῶν αἰκισμῶν τε καί βασάνων, δι’ ὧν
συνήφθη σοι, Θεῷ τῷ Παντάνακτι.
Τῇ ἄνωθεν ροπῇ ἐνισχυθείς,
καί ἔχων ἐν τῇ καρδίᾳ,
τό φίλτρον τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως,
ἀνενδοιάστῳ λογισμῷ,
ἐχώρησας ἀοίδιμε,
ἐν τῇ παλαίστρᾳ τῶν μαρτυρίων,
διό καί καθυποβληθείς,
ποικίλαις βασάνοις,
ἤγουν ταῖς μάστιξιν,
εἱρκτῇ, δαρμοῖς τοῦ σώματος,
καύσεσι τῶν μελῶν,
πληγαῖς ἀφορήτοις,
καί πικρῷ θανάτῳ,
ἀκλόνητος ἔμεινας,
ἐν τῇ σωτηριώδῃ ὁμολογίᾳ τοῦ Κυρίου σου,
Ἰωάννη πανθαύμαστε,
Σεῤῥῶν ὁ κόσμος,
26
καί οὕτω συνήφθης,
Θεῷ τῷ Παντάνακτι.
Συναξάριον
Μαΐῳ ιβ’ ἄθλησις τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἰωάννου
τοῦ ἐν Σέῤῥαις μαρτυρήσαντος.
Στίχοι
Ἔχαιρεν ὑμνῶν Ἰωάννης ἐν μέσῳ
Θεόν καμίνου ὡς πάλαι νεανίαι.
Ἐν δυοκαιδεκάτῃ θάνεν Ἰωάννης πυρί λαύρῳ.
Οὗτος ἐκ πόλεως ἦν Φεῤῥῶν, ἥτις καί Βέργα παρά Κλαυ-
δίῳ Πτολεμαίῳ ὠνόμαστο, ἐπισήμων καί εὐγενῶν γονέων υἱός.
Ἐν κομιδῇ δέ πάνυ <νέᾳ> τῇ ἡλικίᾳ ἱματίοις εἴθιστο κοσμεῖσθαι
λαμπροῖς καί ἵπποις ἀγαθοῖς τε καί καλοῖς χρῆσθαι καί τῇ ὁ-
μοίᾳ παραπλησίως περιαυγάζεσθαι πολυτελείᾳ. Ὅθεν διά φθό-
νον ὑπό τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ διεβλήθη ὡς εἰς τήν σφῶν αὐτῶν θρη-
σκείαν ἐξυβρικώς. Ἀμέλει καί πρός τόν δικαστήν οἱ διαβολεῖς
ἕλκουσι καί «ὦ δικαστά» ἔφασαν «οὗτος συγκατανεύσας ὅ-
μοιος κατά τήν θρησκείαν ἡμῖν γενέσθαι, νῦν ἀπαναινόμενος
καί τήν ὑπόσχεσιν παντάπασιν ἀθετῶν χριστιανόν ἑαυτόν
εἶναι βούλεται». Ἐπεί δέ ὁ δικαστής αὐτόν ἐρωτήσας οὐδέν ἄλ-
λο παρ’ αὐτοῦ ἠκηκόει εἰ μή τό χριστιανόν εἶναι καί Χριστοῦ
δοῦλον καί τούς ἀνθεστηκότας αὐτῷ υἱούς διαβόλου καί τοῦ
ψεύδους δημιουργούς, εἰς φυλακήν ἐμβληθῆναι κελεύει, ὅ καί
γέγονεν. Ἔχαιρεν οὖν ὁ ἅγιος διά Χριστόν οἰκῶν τήν εἱρκτήν.
Καιροῦ δέ τινος παρῳχηκότος ἐξάγεται ὑπ’ αὐτῶν, καί
τοῦτο μέν θωπείαις τε καί δώροις καί ὑποσχέσεσιν ἀξιωμάτων,
τοῦτο δέ ἀπειλαῖς μεθελκόμενος ὑπ’ αὐτῶν οὐδ’ ἄκροις ὠσίν
τούς αὐτῶν ἐδέχετο λόγους· διό καί τήν ἀλωπεκῆν ἀποθέμενοι
σφόδρα μαστίζουσι καί κατά γῆς σύρουσι καί τάς τρίχας τῆς κε-
φαλῆς ἐκτίλλουσι καί ἀναρτήσαντες ῥάβδοις ἅπαν τό σῶμα κα-
τέξαινον καί ἀνηλεῶς συνέτριβον. Ἐκεῖθεν δέ ὡς ἄγριοι θῆρες
βίᾳ καθέλκοντες ἀπῆγον εἰς τήν εἱρκτήν. Ὁ δέ ἅγιος δεινῶς ἑλ-
κόμενος καί μαστιζόμενος ὑπό τε τῶν προαγόντων καί ἑλκό-
27
ντων καί τῶν ἐφεπομένων καί τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», καθ’
ἑαυτόν λέγων «βοήθει μοι», ὁρᾷ πρός τό δεξιόν αὐτοῦ μέρος συ-
νοδεύοντα αὐτῷ ἄνδρα φοβερώτατον ἔφιππον καί ὡς τάς ἡλια-
κάς ἀκτῖνας ἀστράπτοντα καί νεύοντα αὐτῷ τῇ χειρί ἰσχύειν τε
καί ἀνδρίζεσθαι καί μηδέν δεδιέναι.
Ὥρα δέ ἦν ὡς ἑβδόμη τῆς ἡμέρας. Συνοδεύσας δ’ αὐτῷ ὁ
τοιοῦτος ἐφ’ ἱκανόν ἐξ ὀφθαλμῶν αὖθις γέγονε. Καί ἡ μέν
εἱρκτή πάλιν τόν ἅγιον διεδέξατο ἡμίθνητον ὡς εἰπεῖν ἔκ τε
τῶν μαστίγων καί πληγῶν τῶν ἀφορήτων ἐκείνων πλήν νοε-
ρῶς ἀγαλλόμενον ἄγαν ἐπί τῇ τοῦ φανέντος θαρσοποιήσει. Τό
δέ ἀνήμερον πλῆθος ἐκεῖνο οὐδόλως ἐφησυχάζον ἦν, ἀλλά τῷ
κρατοῦντι διά γραφῆς τά κατά τόν ἅγιον δηλοποιοῦσιν κατά
τόν ἑαυτῶν δήπου σκοπόν. Ὁ δέ εἰς τοιαῦτα ταχύς ὤν, ἀπεφή-
νατο, ἤ τήν εὐσέβειαν μεταβαλεῖν ἤ ξίφει ἀναιρεθῆναι καί τό
σῶμά οἱ πυρί παραδοθῆναι.
Τήν ἀπόφασιν οὖν τήν τοιαύτην δεξάμενοι, τῆς φυλακῆς
τόν ἅγιον ἐξάγουσι καί πρός τόν δικαστήν ἀπάγουσιν. Ὁ δέ
πάλιν σαίνειν ἀπήρξατο τιμῶν καί δωρεῶν ὑποσχέσεσι, καί
μυρίαις χρησάμενος θωπείαις πρός αὐτόν, ὁμοῦ δέ σύν αὐτῷ
καί τό περιεστώς ἅπαν πλῆθος, καί πολλά τεχνευσάμενοι καί
μηδέν ἀνύσαντες, τήν ἀπόφασιν τοῦ κρατοῦντος αὐτῷ ἐμφανί-
ζουσιν. Ὁ δέ ἅγιος μετά χαρᾶς ὅ, τι πολλῆς δεξάμενος τήν ἀπό-
φασιν καί τῷ δικαστῇ προσηκόντως εὐχαριστήσας ἠκολούθει
τοῖς ἕλκουσιν ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν. Οἱ οὖν δήμιοι, ἵνα τό
τοῦ θανάτου τέλος αὐτῷ δριμύτερόν τε καί ἀλγεινότερον προ-
ξενήσωσι, τήν τάξιν ἐνήλλαξαν τῆς ἀποφάσεως καί δή κάμινον
πεποιηκότες μεγάλην, ἐν μέσῳ ταύτης δεσμοῦσιν αὐτόν ἐν
πασσάλοις τέσσαρσι, τοῖς ποσίν αὐτοῦ πρῶτον τό πῦρ παρα-
θέντες. Νεμόμενον δέ τούς πόδας κατ’ ὀλίγον τό πῦρ μέχρι τῶν
γονάτων ἀνῆλθεν. Ὁ δέ, ὡς ἄλλου πάσχοντος δήπου διακείμε-
νος «Ἆρά γε» πρός τούς παρεστηκότας δημίους εἶπε «παραδε-
δώκατέ με πυρί;». Τῶν δέ χλεύην τόν λόγον ὑπολαβόντων εἷς
ἐξ αὐτῶν πάσσαλον κατά τό στόμα τῷ ἁγίῳ ἐπέῤῥιψεν, ὅς πρός
τό ἕτερον διελάσας μέρος, τό μαρτυρικόν καί μακάριον αὐτῷ
τέλος ἐπήγαγε.
28
Ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλεήσαι καί σώσαι ἡμᾶς ὡς
ἀγαθός καί φιλάνθρωπος.
Ὠδή ζ’. Ὁ Εἱρμός.
Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες παρά
τόν κτίσαντα· ἀλλά πυρός ἀπειλήν ἀνδρείως
πατήσαντες χαίροντες ἔψαλλον· Ὑπερύμνητε, ὁ
τῶν πατέρων Κύριος καί Θεός, εὐλογητός εἶ.
<Θεοτοκίον>
Νέος γέγονεν
ἐκ σοῦ Ἀδάμ ὁ Κύριος
ἐπανορθούμενος
τόν πρίν φθαρέντα Ἀδάμ
τόν γενάρχην, Πάναγνε·
διό βοῶμέν σοι,
ὑπερύμνητε,
χαῖρε ἀρᾶς ἡ λύτρωσις
καί πηγή τῆς εὐλογίας.
λαός ὁ σός,
πανόλβιε, οἱ σύγχωροι,
Φεῤῥῶν ὁ σύλλογος
καί κλῆρος ὁ ἱερός
συνελθόντες ἅπαντες
ὑμνολογοῦσί σου
τό μαρτύριον
καί τά στεῤῥά παλαίσματα
χαρμοσύνως, Ἰωάννη.
μνῳδίαις σου
τήν πάντιμον γεραίρουσι
καί ἀεισέβαστον
μνήμην, Χριστοῦ ἀθλητά,
29
χάριν ἐπιβράβευσον
καί τά αἰτήματα
ἀποπλήρωσον·
πολλήν γάρ ἔχεις ἔνδοξε
πρός Θεόν τήν παῤῥησίαν.
καρδία σου
χάριτος οἰκητήριον
τῆς θείας γέγονε,
γενναῖε μάρτυς Χριστοῦ.
Ὅθεν συναφθῆναί σου
τόν νοῦν ἐπόθησας
τῷ Παντάνακτι
διά πυρός καί αἵματος
μαρτυρίου, Ἰωάννη.
Θεοτοκίον
Λύτρον βράβευσον
ψυχῇ τῇ παναθλίᾳ μου,
Κόρη παντάνασσα,
ἐκ τῶν τοῦ κόσμου δεσμῶν
καί ἐν ἡσυχίᾳ σε
ὑμνεῖν ἀξίωσον·
σύ γάρ ἔτεκες
τόν τῆς εἰρήνης πρύτανιν
καί τῆς δόξης βασιλέα.
Ὠδή η’. Ὁ Εἱρμός.
Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ ὁ τόκος τῆς Θεο-
τόκου διεσώσατο τότε μέν τυπούμενος· νῦν δέ
30
ἐνεργούμενος τήν οἰκουμένην ἅπασαν ἀγείρει
ψάλλουσαν· Τόν Κύριον ὑμνεῖτε τά ἔργα καί
ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
<Θεοτοκίον>
χημα λαμπρόν χαῖρε ἡλίου
τῆς θείας δικαιοσύνης, παντευλόγητε,
χαῖρε ἡ τό βρότειον
γένος ἀναπλάσασα
ὑπεραγίῳ τόκῳ σου,
χαῖρε, πανόλβιε
ναέ τῆς παναλκοῦς θεαρχίας,
χαῖρε τῆς ψυχῆς μου
ἐλπίς καί προστασία.
Μαρτύρων χοροί προσυπαντῶντες
τήν θείαν ψυχήν ἀνερχομένην σου
φαιδρῶς κατησπάζοντο,
Ἰωάννη ἔνδοξε,
καί ὕμνον τόν τρισάγιον
Θεῷ ἀνέμελπον
σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις ἀγγέλοις
τῷ δοξάσαντί σε
διά τοῦ μαρτυρίου.
πλήγη ὁ πλήξας τούς γενάρχας
καί θάνατον ἐπεισάξας αὐτοῖς, ἔνδοξε,
τοῖς γενναίοις ἄθλοις σου,
οὕσπερ καθυπέμεινας
ὑπέρ Χριστοῦ στεῤῥότατα
καί κατηδάφισας
ὀφρύν τήν ὑπερήφανον τούτου,
εὐσεβῶν δέ πάντων
τό κέρας ἀνυψώθη.
31
Γέγονας στεῤῥός ὥσπερ ἀδάμας
τούς πόδας ἐπί τῇ πέτρᾳ τῇ τῆς πίστεως
στηρίξας, ἀοίδιμε,
καί ἐχθρῶν τά βέλεμνα
νηπίων ὡς τοξεύματα
ἕωλα ἔδειξας,
«Χριστόν» πᾶσι βοῶν «εὐλογεῖτε
καί ὑπερυψοῦτε
εἰς πάντας τούς αἰῶνας».
πέραντον εὔκλειαν ἐκτήσω
τήν ἐπιχθόνιον δόξαν παρωσάμενος,
μάρτυς, καί ἐπίκηρον
ὡς ἔμπορος ἄριστος.
Καί γάρ τόν ἐφεπόμενον
τῇ φύσει θάνατον
ὑπέταξας τῇ σῇ προαιρέσει
διά τόν τῶν ὅλων
Θεόν καί βασιλέα.
Θεοτοκίον
Σύμβολα καί τύποι οἱ σκιώδεις
τοῦ νόμου σε προεδήλωσαν, πανύμνητε,
μητέρα τοῦ κτίσαντος
παναληθῆ ἔσεσθαι
καί διά σοῦ σωτήριος
χάρις δοθήσεται
τοῖς πίστει Θεοτόκον κυρίως
σέ ὑμνολογοῦσιν
εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
Ὠδή θ’. Ὁ Εἱρμός.
πας γηγενής σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπα-
δουχούμενος· πανηγυριζέτω δέ ἀύλων νόων φύ-
32
σις, γεραίρουσα τήν ἱεράν πανήγυριν τῆς Θεο-
μήτορος, καί βοάτω· Χαίροις, παμμακάριστε
Θεοτόκε ἁγνή, ἀειπάρθενε.
<Θεοτοκίον>
οαῖς ἐκ πλευρᾶς
τοῦ ἐκ σοῦ ἐκλάμψαντος
ἀνεζωώθημεν,
ἁγνή παντευλόγητε,
τῇ παραβάσει πάλαι τεθνήξαντες·
διό σε ὡς γεννήτριαν
τοῦ ζωοδότου Χριστοῦ
τοῦ τά πάντα
σοφῶς οὐσιώσαντος
ἀνυμνοῦμεν ἀεί καί δοξάζομεν.
πανευκλεής
ἐπιστᾶσα, ἔνδοξε,
καί θεία μνήμη σου
τάς ψυχάς ἐπεύφρανε
πιστῶν ἁπάντων καί κατηγλάϊσε
πρός δόξαν τε καί αἴνεσιν
Θεοῦ κεκίνηκε,
Ἰωάννη,
τοῦ σέ χαριτώσαντος
καί πρός πάλην ἐχθρῶν ἐνισχύσαντος.
Τό τῶν πειρασμῶν
καί μαστίγων, ἔνδοξε,
μάρτυς ἐπίπονον
καί φλογός ἡ βάσανος
καί ὁ ἑπόμενος τούτοις θάνατος
πρός Θεόν σοι ἐγένετο
διαβατήριον,
ἐν ᾧ ἔχεις
33
τήν θείαν λαμπρότητα
καί ζωήν κληρουχίαν τήν ἄληκτον.
σπερ ἀριστεύς
κατ’ ἐχθρῶν ἐξώρμησας
καί ῥύμην τήν θολεράν
αὐτῶν ἀπεξήρανας
ἀπειλουμένην κατακλυσμόν τοῖς πιστοῖς
καί πλάνην ἀπετέφρωσας
τήν δεισιδαίμονα·
ὅθεν νίκης
τόν στέφανον εἴληφας,
Ἰωάννη τρισόλβιε.
ῆξον τάς σειράς
τῶν παραπτωμάτων μου,
Κόρη θεόνυμφε,
ἡ τούς σιδηροῦς μοχλούς
καί κλεῖθρα ἅδου καί πύλας ῥήξασα
καί τέλεον συντρίψασα
τῷ θείῳ τόκῳ σου
καί δικαίων
ψυχάς ἀνελκύσασα
ἐκ τοῦ σκότους πρός φῶς τό ἀνέσπερον.
Ἐξαποστειλάριον. Φῶς ἀναλλοίωτον
σβεσας πῦρ ἀθεΐας
τῇ σῇ γενναίᾳ ἀθλήσει
ἐμπρησμόν τοῖς εὐσεβέσιν
ἐπαπειλούμενον, Ἰωάννη,
ὅθεν ὡς στεῤῥόν ἀριστέα
ᾠδαῖς ἐνθέοις
σε συνελθόντες ὑμνοῦμεν.
Εἰς τούς αἴνους προσόμοια. Ἦχος α’.
34
Τῶν οὐρανίων ταγμάτων
Τόν εὐκλεῆ στρατιώτην
τοῦ βασιλέως Χριστοῦ,
τόν στεῤῥόν Ἰωάννην,
τόν τήν πλάνην τεμόντα
τῆς πίστεως τῷ ξίφει
καί τῷ πυρί
τῆς γενναίας ἀθλήσεως
ἀποτεφρώσαντα ταύτην νῦν ἐν ᾠδαῖς
οἱ πιστοί ἀνευφημήσωμεν.
Δεῦτε ὁ πάντιμος κλῆρος
τῆς ἐκκλησίας Σεῤῥῶν
καί ἐπίλεκτοι πάντες
καί χριστώνυμος δῆμος
ὡς ἄνθεσι τοῖς ὕμνοις
τόν τοῦ Χριστοῦ
ἀθλητήν καταστέψωμεν·
θείῳ γάρ ἄνωθεν σθένει περιφραχθείς
τόν ἐχθρόν κατετροπώσατο.
Νῦν ἐν Θεῷ ἐπαξίως
ζωήν τήν ἄπονον
κληρωσάμενος, μάρτυς
Ἰωάννη, καί θείας
ἀεί φωτοχυσίας
καί τῆς σεπτῆς
ἀπολαύων μεθέξεως
ὑπέρ ἡμῶν ἐκδυσώπει τόν Λυτρωτήν
τῶν ὑμνούντων σου τήν ἄθλησιν.
Τόν ἀθλητήν Ἰωάννην,
Σεῤῥῶν τό κόσμημα,
αἱ τῶν πιστῶν χορεῖαι,
εὐφημήσωμεν ὕμνοις,
35
καί ᾄσωμεν τούς ἄθλους διά Χριστόν,
καί τῆς γνώμης τό εὔτονον,
θαρσαλεότητα ὄντως τήν θαυμαστήν,
καί θανήν τήν πολυώδυνον.
Δόξα. Ἦχος β’.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ
Φησίν ὁ θεῖος Δαυΐδ·
ἡ γάρ ἀόρατος αὐτοῦ
χάρις καί δύναμις
ἐν αὐτοῖς ἐνεργείᾳ καθέστηκεν
ὁρατή τε καί γνώριμος·
ὅθεν καί διά σοῦ, ἀθλητά
παμμάκαρ Ἰωάννη,
ἡ κραταιά ἐθαυμαστώθη δύναμις αὐτοῦ
τήν νίκην σοι κατ’ ἐχθρῶν
τῶν τῆς πίστεως χορηγήσαντος·
ὅν καθικέτευε
ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Καί νῦν. Θεοτοκίον
Δοξολογία Μεγάλη
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν μαρτύρων τό κλέος,
καί Σεῤῥῶν τό ἐκβλάστημα,
καί τῶν παλαιῶν ἀθλοφόρων,
μιμητήν καί ὁμόπιστον,
τόν νέον Ἰωάννην εὐλαβῶς,
τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις καί ᾠδαῖς,
τῶν χαρίτων γάρ παρέχει τάς δωρεάς,
τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι.
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
36
δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς,
λαμπρῶς σέ ἀναδείξαντι.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τά τυπικά καί ἐκ τῶν Κανόνων τοῦ Ἁγίου ἡ
Γ’καί ΣΤ’ Ὠδή. Ὁ Ἀπόστολος. Β’ Τιμόθεον.
Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι.
Εὐαγγέλιον. Κατά Ἰωάννην. Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς
ἑαυτοῦ μαθηταῖς. Κοινωνικόν. Εἰς μνημόσυνον
αἰώνιον.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις ἀθλοφόρων ὁ κοινωνός,
καί Σεῤῥῶν ὁ γόνος,
ὁ προστάτης καί βοηθός,
χαίροις τῶν μαρτύρων,
τῶν νέων ἡ ἀκρότης,
παμμάκαρ Ἰωάννη,
ἀξιοτίμητε.
Στίχοι
Μέλη τινά τοῦ ἀθλητοῦ Ἰωάννου,
Ἰωήλ Ἐδέσσης δίδοσιν ὡς δῶρον,
τῷ Ἱεράρχῃ τῶν Σερρῶν Θεολόγῳ.
37
38
ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ
Ἀκολουθία εἰς τόν ἅγιον τοῦ Χριστοῦ
μάρτυρα Ἰωάννην ποιηθεῖσα
ὑπό τοῦ σοφωτάτου καί λογιωτάτου
μεγάλου ῥήτορος τῆς ἁγίας τοῦ
Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Συμπληρωθεῖσα ὑπό τοῦ Μητροπολίτου
Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.Ἰωήλ.
Μετὰ τὸν Προοιμιακὸν εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν
στίχους δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια·
Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Ὁσιοάθλων τῶν νέων
λαμπρὸν καλλώπισμα,
Σεῤῥῶν περιοικίδος
τὸν βλαστὸν γεγηθότες,
Βενέδικτον τὸν θεῖον, ὕμνοις τερπνοῖς
εὐφημήσωμεν κράζοντες·
Ἄγαρ υἱῶν σκοτομήνης θριαμβευτά,
χαῖρε, κλέος νέον πίστεως.
Τῶν Ἐζεβῶν θεῖον γόνον,
λαμπρὸν ἀνάστημα
3
μονῆς Κωνσταμονίτου
καὶ νεόδρεπτον κρίνον
Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, δεῦτε, πιστῶς
θεοφόρον Βενέδικτον,
τὸν ἐκτμηθέντα τὴν κάραν διὰ Χριστοῦ
τὴν ἀλήθειαν τιμήσωμεν.
Θεσσαλονίκης τὴν χθόνα
αἱμάτων ῥεύμασι
τῶν σῶν οἰκείων ἄρτι,
νεομάρτυς γενναῖε,
ἐπίανας, ὁσίων καὶ ἀθλητῶν
καρτερῶν ἐγκαλλώπισμα,
ἱερομάρτυς στεῤῥόψυχε καὶ λαμπὰς
γενναιότητος, Βενέδικτε.
Τὴν σὴν πανεύσημον μνήμην,
λαμπρὲ Βενέδικτε,
ἱερομάρτυς νέε,
Ἐζεβῶν θεῖον εὖχος,
ψυχὴν ὁ ἐκκαθάρας πόνοις στεῤῥοῖς
ἐν τῷ Ἄθωνι πρότερον
καὶ τὴν στολὴν πορφυρώσας αὐτῆς τοῖς σοῖς
ῥείθροις εἶτα, μάρτυς, αἵματος.
Δόξα. Ἦχος β΄.
Ἐζεβῶν τὸ νεόφυτον λείριον
καὶ τῆς εὐσεβείας τὸ νεόδρεπτον κρίνον,
Βενέδικτον τὸν νεαυγῆ τῶν ἱερομαρτύρων φωστῆρα,
τιμήσωμεν πάντες ἐν κατανύξει κραυγάζοντες·
ὁ διπλῶν ἀξιωθεὶς στεφάνων ὡς ἱερομόναχος καὶ μάρτυς
καὶ τρόπαιον στήσας ἐν Θεσσαλονίκῃ τῆς πίστεως περίδοξον,
ἐκτενῶς ἱκέτευε τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον
ὑπὲρ τῶν τιμώντων τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου....
4
Ἀπόστιχα. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Βλάστημα Ἐζεβῶν,
ἐξήνθησας ἐν Ἄθῳ
χρηστοηθείας ῥόδα
καὶ ηὔφρανας σοῖς ἄθλοις,
Βενέδικτε, τὰ σύμπαντα.
Στίχος. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Ἤρδευσας σαῖς ῥοαῖς
Θεσσαλονίκης χθόνα,
τιμίων σου αἱμάτων,
στεῤῥὲ ἱερομάρτυς
τῆς πίστεως, Βενέδικτε.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ
Κύριος.
Στίλβων καὶ παμφαὴς
σταυρὸς ὡράθη, μάκαρ,
νεομαρτύρων γέρας,
Βενέδικτε γενναῖε,
τῶν σῶν λειψάνων ὕπερθεν.
Δόξα. Τριαδικόν.
Κράτος Σου τὸ σεπτὸν
ἐν χρόνοις τοῖς ἐσχάτοις,
Τριὰς ὑπεραγία,
Βενέδικτος ὁ νέος,
ἀθλήσει ἐμεγάλυνεν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἤσκησεν εὐλαβῶς
ἐν κήπῳ σου ἁγίῳ
5
τοῦ Ἄθωνος ἀρτίως,
Κυρία Θεοτόκε,
ὁ εὐσταλὴς Βενέδικτος.
Νῦν ἀπολύεις.....τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ
Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις.
**********************************************************
**********
ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Μετὰ τὸν Προοιμιακὸν τὸ Μακάριος ἀνήρ, εἰς δὲ τὸ Κύριε
ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους στ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς
Προσόμοια·
Ἦχος δ΄. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι.
Ἐζεβίτην Βενέδικτον,
νεομάρτυρα ἔνδοξον,
τοῦ Κωνσταμονίτου μονῆς θησαύρισμα,
ὡς εὐσεβείας ἀπαύγασμα,
φανὸν ὁσιότητος
καὶ φωστῆρα τηλαυγῆ
ἀθλητῶν εὐφημήσωμεν
τὸν φοινίξαντα
τὸν ποδήρη αὐτοῦ ἱερωσύνης
ὀχετοῖς σεπτῶν αἱμάτων
ἐν τοῖς ἐσχάτοις τοῖς ἔτεσι.
Τὸν σπουδάσαντα γράμματα
ἱερὰ μελῳδήσωμεν
ἐν τῷ Πολυγύρῳ καὶ διαπρέψαντα
ἐπ’ ἀρετῇ καὶ σεμνότητι
ἐν μάνδρᾳ τοῦ Ἄθωνος
νεανίαν εὐκλεῆ
τοῦ σεπτοῦ πρωτομάρτυρος
ὕμνοις πρέπουσι,
6
στεῤῥοψύχου Στεφάνου, ἐκβοῶντες·
Χαῖρε, φῶς ἱεροάθλων
νεομαρτύρων, Βενέδικτε.
Ταπεινόφρον μονότροπε,
τῇ μονῇ διηκόνησας
σοῦ τῆς μετανοίας ψυχῆς ἐφέσει σου
ὅλῃ καὶ τῆς ὁσιότητος
ἀνῆλθες τὴν κλίμακα
εὐλαβῶς ἐν τοῖς καιροῖς
τοῖς ἐσχάτοις, Βενέδικτε,
σκεῦος χάριτος
καὶ ταμεῖον ἀσύλητον ἀνδρείας,
ὁ ἀπίστων διελέγξας
ἀπάτην λόγοις πανσόφοις σου.
Ὑποδούλου πληρώματος
Ὀρθοδόξου ὡς κήρυκα
τῆς ἐπαναστάσεως ἀνυμνοῦμέν σε,
ἱερομάρτυς Βενέδικτε,
τὸ ἄνομον φρύαγμα
ἐδαφίσαντος δεινοῦ
χριστομάχου σοῖς φθέγμασι
καὶ ἀθλήσει σου
εὐσθενεῖ ἐν κλεινῇ Θεσσαλονίκῃ,
ἐξομώσεως προκρίνας
ἀτιμοτάτης τὸν θάνατον.
Κεφαλήν σου ὑπέκλινας
ξίφει, μάρτυς Βενέδικτε,
τῶν στυγνῶν ἐκγόνων τῆς Ἄγαρ ἄσμενος
καὶ ὑπὲρ ἥλιον ἔλαμψε
σταυρὸς φωτεινότατος
ὕπερθεν μαρτυρικοῦ,
εὐσθενές, σοῦ σκηνώματος,
ὃ οἱ φύλακες
7
ἐξιστάμενοι εἶδον καὶ χορείαις
χριστωνύμων δημοσίως
τῶν εὐσεβῶν ὡμολόγησαν.
Δεῦτε, πάντες φιλέορτοι,
καταστέψωμεν ἄνθεσι
μελιχρῶν ᾀσμάτων τὸν ἱερόαθλον
τὸν νέον, τὸν ταπεινώσαντα
ἐχθρῶν τῶν τῆς πίστεως
ἐπηρμένην τὴν ὀφρὺν
καὶ Χριστοῦ μεγαλύναντα
θεῖον ὄνομα,
ἀθλοφόρον Βενέδικτον, τὸν νέον,
τῆς μονῆς Κωνσταμονίτου
τὸ τιμαλφέστατον μάργαρον.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Σήμερον ὡς μυρίπνοον ἔαρ ἀνέτειλεν ἑόρτιος ἡ ἡμέρα
τῆς μνήμης τοῦ νέου ἱεροάθλου, Βενεδίκτου τοῦ Ἐζεβίτου,
τὰς ψυχὰς τῶν φιλεόρτων εὐφραίνουσα·
δεῦτε, οὖν, μοναστῶν αἱ χορεῖαι
καὶ χριστωνύμων ἁπάντων οἱ δῆμοι
ἐγκωμίοις αὐτὸν καταστέψωμεν,
καὶ στρατολογηθέντα τῇ θριαμβευούσῃ Ἐκκλησίᾳ
ἐν κατανύξει ψυχῆς ἀνακράζοντες·
ἱερομονάχων ὡράϊσμα
καὶ ἀθλοφόρων καλλώπισμα,
ὡς παῤῥησίαν ἔχων πρὸς Κύριον
μὴ παύσῃ Αὐτῷ πρεσβεύων ὑπὲρ τῶν τιμώντων
τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε,...
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ
Ἀναγνώσματα.
Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα.
8
(Κεφ. μγ΄ 9 - 14)
Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα καὶ
συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν
αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τίς ἀκουστὰ ποιήσει ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν
τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν
ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ
Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην· ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε, καὶ
συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμι. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός,
καὶ μετ' ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ εἰμὶ ὁ Θεὸς καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ
ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ἐν
ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός·
ὅτι ἀπ' ἀρχῆς ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου
ἐξαιρούμενος. Ποιήσω καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει
Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ΄ 1 - 9)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος.
Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι καὶ ἐλογίσθη
κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ' ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ
δὲ εἰσὶν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν,
ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες,
μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ
εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ
ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο
αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς
σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη καὶ
κρατήσουσι λαῶν καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς
αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτὸν συνήσουσιν ἀλήθειαν καὶ οἱ
πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν
τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. ε΄ 15 - στ΄ 3 )
9
Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν καὶ ἡ
φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον
τῆς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου,
ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ
αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει
τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν· ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην
καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον· λήψεται ἀσπίδα
ἀκαταμάχητον ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς
ῥομφαίαν, συνεκπολεμήσει δὲ αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς
παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν καὶ ὡς
ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται καὶ ἐκ
πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει
κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν
ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως καὶ ὡς
λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς. Καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν
ἀνομία καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν.
Ἀκούσατε οὖν, βασιλεῖς καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων
γῆς. Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ
ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ
δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ
Ἰδιόμελα.
Ἦχος α΄.
Δεῦτε, τῶν φιλεόρτων τὰ συστήματα
ἐν ἀγαλλιάσει τιμήσωμεν μελισταγέσιν ὕμνοις
Βενέδικτον τὸν νέον ἱερομάρτυρα,
τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ ἀθλήσαντα·
οὗτος γὰρ προκαθάρας ἑαυτὸν συντόνῳ ἀσκήσει ἐν Ἄθωνι
καὶ λειτουργὸς ὀφθεὶς Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ἰσάγγελος
ὀχετοῖς αἱμάτων τὸν ποδήρη αὐτοῦ ἐπορφύρωσε·
καὶ νῦν ὡς οὐρανοπολίτης καὶ Ἀγγέλων συνόμιλος
οὐ παύει Χριστὸν ἡμῖν ἱλεούμενος
τοῖς αὐτὸν εὐθαρσῶς μεγαλύνουσι.
10
Ἦχος β΄.
Ἐζεβῶν ῥόδον εὐθαλέστατον,
Βενέδικτε τρισμακάριστε,
τῇ εὐωδίᾳ τῆς ἁγνῆς πολιτείας σου
καὶ τῶν ἀρίστων ἄθλων σου πιστοὺς καθήδυνας·
καὶ νῦν Ἀγγέλοις συνευφραινόμενος ἐν εὐκλείᾳ οὐρανίῳ
ὀδμαῖς τῶν σῶν ἐνθέρμων πρὸς Θεὸν παρακλήσεων
εὐωδιάζεις τοὺς τιμῶντας ἐν ὕμνοις τὴν ἀεισέβαστον μνήμην
σου.
Ἦχος γ΄.
Θέλοντες καταστεῖλαι τὰς ἀπελευθερωτικὰς κινήσεις
τῶν ὑποδούλων ἐν Μακεδονίᾳ Ὀρθοδόξων, Βενέδικτε,
σὲ σιδηροδέσμιον σὺν δήμῳ εὐσθενῶν συνάθλων σου οἱ
ἄπιστοι
ἐξ Ἁγίου Ὄρους εἰς Θεσσαλονίκην ὡδήγησαν,
ἔνθα τὴν σὴν κεφαλὴν αὐτοὶ ἔταμον,
τὴν Χριστον ὁμολογοῦσαν Θεὸν καὶ Κύριον·
δοξάζων σε οὖν ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων
ὡς μάρτυρα εὐσθενῆ καὶ κήρυκα τῆς πίστεως
ὕπερθεν τοῦ λειψάνου σου Σταυρὸν παμφαέστατον ἔστη
καὶ πρεσβευτὴν πρὸς Αὐτόν σε θερμότατον εὐσεβούντων
ἀνέδειξε.
Ἦχος δ΄.
Πρὸ βήματος ἀνόμων ἑστὼς καὶ μισοχρίστων, Βενέδικτε,
τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα τοῦ Κυρίου ὡμολόγησας
καὶ ὑποδούλων Ὀρθοδόξων τὰς χορείας κατηύφρανας·
τμηθεὶς οὖν τὴν τιμίαν σου κάραν ἐν Θεσσαλονίκῃ
στεφανίτης περίδοξος ἀνῆλθες εἰς πόλον,
ἔνθα τῆς ἀφθίτου χαρᾶς ἀπολαύων
τῷ Παμβασιλεῖ Χριστῶ πρεσβεύεις
ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν τιμώντων σε.
11
Δόξα. Ὁ αὐτός.
Ἔχων συναθλητὰς πλῆθος Ὀρθοδόξων
ἐν οἷς καὶ τὸν ἐκ Βεῤῥοίας Τιμόθεον,
τὸν ἐκ Τριγλίας Συνέσιον καὶ τὸν ἐξ Ἰωαννίνων Παῦλον,
νίκης κότινον ἐδέξω ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγωνοθέτου Κυρίου
καὶ σὺν αὐτοῖς χαίρῃ ἐν τῇ ἀλήκτῳ μακαριότητι·
μὴ οὖν παύσῃ σὺν αὐτοῖς Χριστὸν ἡμῖν ἱλεούμενος
τοῖς ἑορτάζουσι, Βενέδικτε, τὴν σὴν πανεύφημον ἄθλησιν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους φύλαττε,...
Ἀπόστιχα.
Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις, ἀσκητικῶν.
Χαίροις, ἱερομάρτυς Χριστοῦ,
τῶν Ἐζεβῶν περιφανέστατον βλάστημα,
ὡράϊσμα Βισαλτίας,
Κωνσταμονίτου μονῆς
καύχημα τὸ μέγα
καὶ θησαύρισμα
πολύτιμον πίστεως,
γενναιόφρον Βενέδικτε,
Θεσσαλονίκης
ὁ ἀρδεύσας αἱμάτων σου
χθόνα ῥεύμασιν
ἐν ἐσχάτοις τοῖς ἔτεσι·
μέμνησο τῶν τιμώντων σου
τὴν πάντιμον ἄθλησιν
καὶ τὴν ἁγίαν σου μνήμην
ᾠδαῖς εὐτάκτοις, νεόαθλε,
καὶ πᾶσι θεόθεν
πέμψον θείαν εὐλογίαν
καὶ μέγα ἔλεος.
Στίχος. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
12
Χαίροις, νεομαρτύρων λαμπάς,
νεολαμπὲς τῆς εὐσεβείας ἐκπύρσευμα,
σεμνότατε Ἐζεβῖτα,
Κωνσταμονίτου μονῆς
ἀσκητὰ θεόφρον
καὶ στεῤῥότατε
ὁπλῖτα τῆς πίστεως,
ἱερέων εὐπρέπεια,
τῆς εὐψυχίας
νεοσμίλευτον ἄγαλμα
καὶ νεόδρεπτον
Ἐκκλησίας κιννάμωμον·
Θεσσαλονίκης χεύμασιν
αἱμάτων τιμίων σου
ὁ ἁγιάσας τὴν χθόνα
καὶ κατευφράνας συστήματα
πιστῶν, ἐκδυσώπει
τὸν Χριστὸν ἡμῖν διδόναι
τὸ μέγα ἔλεος.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ
Κύριος.
Χαίρει ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῇ σῇ
τῶν Ἐζεβῶν ἡ σεμνοτάτη ὁμήγυρις,
πατρίδος σου τῆς ἐνδόξου,
καὶ τῶν Σεῤῥαίων χορὸς,
ἱερέων γέρας
πολυτίμητον
καὶ θεῖε διάκοσμε
νεοάθλων, πανήγυριν
ἐπιτελοῦντες
ἐν χορῷ, καρτερόψυχε,
ἐπ’ ἀθλήσει σου
καὶ τομῇ θείας κάρας σου·
σὺν τούτοις ἐπαγάλλεται
13
χορεία ἡ πάνσεπτος
Κωνσταμονίτου τῆς μάνδρας
τῶν μονοτρόπων καὶ γάννυται
Θεσσαλονικέων
δῆμος τῶν φιλομαρτύρων,
στεῤῥὲ Βενέδικτε.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Θεαρέστως ἐν Ἄθωνι πολιτευσάμενος
καὶ νομίμως ἐν Θεσσαλονίκῃ ἀγωνισάμενος
μαρτυρικῶν ἠξιώθης ἐπάθλων,
Βενέδικτε, νέε ἱερομάρτυς πανεύφημε·
σὺ γὰρ τοῦ νικοποιοῦ Σταυροῦ τῇ δυνάμει
θριαμβεύσας τῆς Ἄγαρ τὰ ἔκγονα
τοῦ Κυρίου τὸ πάθος ἐμιμήσω,
τοῦ Σταυρὸν πάμφωτον στάντος ὕπερθεν τῶν σῶν λειψάνων,
καὶ παρέχοντος ἡμῖν εὐχαῖς σου Αὐτοῦ τὸ πλούσιον ἔλεος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Δέσποινα, πρόσδεξαι...
Νῦν ἀπολύεις...τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἱερόαθλον νέον ἀνευφημήσωμεν
νεοθαλὲς ἕρνος ὕμνοις
περιοικίδος Σεῤῥῶν
καὶ μονῆς Κωνστανομίτου εὐωδέστατον
κρίνον, Βενέδικτον στεῤῥόν,
πορφυρώσαντα ῥοαῖς
οἰκείων Θεσαλλονίκην
αἱμάτων πρέσβυν ὡς θεῖον
ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν εὔσπλαγχνον.
Θεοτοκίον. Χαῖρε, Πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος...
Ἀπόλυσις.
14
*****************************************
ΕΝ Τῼ ΟΡΘΡῼ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον τὸ Ἀπολυτίκιον, ὡς ἐν τῷ Μεγάλῳ
Ἑσπερινῷ, μετὰ δὲ τὴν α΄ Στιχολογίαν Κάθισμα.
Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου, Σωτήρ.
Χριστοῦ ὁμολογῶν
τὴν ὑπέρτιμον κλῆσιν,
ἐνήθλησας λαμπρῶς
ἐν τῇ Θεσσαλονίκῃ,
τρισμάκαρ Βενέδικτε,
εὐσθενὲς ἱερόαθλε,
ἐν τοῖς ἔτεσι
τοῖς δυσχειμέροις δουλείας
γένους, ἅγιε,
τῶν Ὀρθοδόξων καὶ πίστιν
ἡμῶν ἐμεγάλυνας.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μαρτύρων καλλονή,
εὐσεβῶν παρακλήτωρ,
πιστῶν καταφυγή,
γέρας νεομαρτύρων
καὶ στήριγμα ἄσειστον
κλονουμένων, Μητρόθεε,
ἀπειρόγαμε
Θεοκυῆτορ, ὑπάρχεις·
ὅθεν ἅπαντες
σὲ μακαρίζοντες πόθῳ
σῇ χάριτι σπεύδομεν.
Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν Κάθισμα.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
15
Θείας πίστεως
κοσμῆτορ νέε,
μάνδρας σέμνωμα
Κωνσταμονίτου,
Ἐζεβῶν φρουρὲ καὶ φύλαξ καὶ πρόμαχε,
ὑπὲρ Χριστοῦ ἐναθλήσας, Βενέδικτε,
Θεσσαλονίκης τὴν χθόνα ἡγίασας
καὶ ἐνίσχυσας
χορείαν τὴν χριστεπώνυμον
ὁρῶσαν τῆς ψυχῆς σου τὴν εὐσθένειαν.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θεῖον σέμνωμα ἱεροάθλων,
παντευλόγητε Θεογεννῆτορ,
ἡ τοὺς δούλους σου ἀεὶ προστατεύουσα
καὶ βοηθοῦσα τοῖς οὖσιν ἐν κλύδωσι
καὶ κατωδύνως ἑκάστοτε στένουσιν,
ἴσθι ἄγρυπνος
ἀκέστωρ τῶν προστρεχόντων σοι
καὶ Τόκον δοξαζόντων σου τὸν ἅγιον.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον Κάθισμα.
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Ἐκθύμως ἅπαντες ἐγκωμιάσωμεν
στεῤῥὸν Βενέδικτον, ἱερομάρτυρα,
ἐξ τῶν εὐσήμων Ἐζεβῶν ὁρμώμενον καὶ ὀφθέντα
μάνδρας πρωτομάρτυρος τοῦ Στεφάνου οἰκήτορα
εὐλαβῆ ἀθλήσαντα δι’ ἀγάπην τοῦ Κτίσαντος
ἐν τῇ Θεσσαλονίκῃ βοῶντες· Χαῖρε, Χριστοῦ ὁπλῖτα νέε.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τὴν σκοτισθεῖσάν μου ψυχὴν καταύγασον
φωτὶ τῆς χάριτος τοῦ θείου Τόκου σου,
ἁγνὴ Παρθένε, Μαριάμ, ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων,
16
καὶ ἀχλὺν ἀπέλασον τῶν ἀπείρων πταισμάτων μου,
ὅπως εὕρω ἔλεος ἐν τῇ ὥρᾳ τῆς Κρίσεως
καὶ πόθῳ ἀσιγήτως βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.
Τὸ α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ
Κύριος.
Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην (Κεφ. ιε΄ 17 -ιστ΄ 2 ).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν..
Ὅρα τὸ εἰς τὴν Λειτουργίαν τοῦ ἁγίου Γεωργίου.
Ὁ Ν΄ Ψαλμός.
Δόξα. Ταῖς τοῦ ἀθλοφόρου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,...
Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,...
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου
καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά
μου.
Λαμπάσιν εὐπρεπεστάταις καὶ φανοῖς πολυφώτοις
τὴν λαμπρὰν καὶ ἑόρτιον ἡμέραν τῆς μνήμης σου
ὑποδεχόμεθα,
ἱερομάρτυς νεόαθλε Βενέδικτε·
τιμῶντές σε οὖν ἀξιοχρέως
ὡς ἀσκητὴν ἔνθεον καὶ ἀθλητὴν τροπαιοῦχον
τὰς σὰς λιτὰς ἐκδεχόμεθα ἵνα παθῶν ἀπελάσωμεν
σκοτόμαιναν.
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου....
Εἶτα ὁ Κανὼν τοῦ Ἁγίου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς·
" Βενέδικτον νέον ἐπαινῶ ἱερομάρτυρα. Χ."
ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.
17
Βενέδικτον μέλψωμεν
τὸν νέον ἱερομάρτυρα
Χριστοῦ θείας πίστεως,
βλαστὸν σεπτὸν Ἐζεβῶν
καὶ ὡράϊσμα
μονῆς Κωνσταμονίτου,
εὐτόλμως μαρτύριον
καθυπομείναντα.
Ἐφαίδρυνας σύμαντα
τῇ εὐσθενεῖ ἐναθλήσει σου
καὶ δῆμον ἠγλάϊσας
τῶν Ὀρθοδόξων αὐγαῖς
σῆς ἐνστάσεως
καὶ ἀστραπαῖς ἀγώνων
στεῤῥοῦ μαρτυρίου σου,
μάκαρ Βενέδικτε.
Νῦν πόθῳ τιμῶντές σε,
ἱερομάρτυς Βενέδικε,
οἰκῆτορ περίδοξε
Κωνσταμονίτου μονῆς
καὶ ἀτίμητε
Θεσσαλονίκης ὄλβε,
φαιδρῶς μεγαλύνομεν
μνήμην τὴν θείαν σου.
Θεοτοκίον.
Ἐπάκουσον, ἄχραντε,
ἡμῶν ἐνθέρμων δεήσεων
καὶ ῥῦσαι κακότητος
τοὺς εἰς αἰῶνας λαμπρῶς
μεγαλύνοντας
πληθὺν σῶν θαυμασίων,
ἁγνὴ ἀειπάρθενε,
18
Θεογεννήτρια.
ᾨδὴ γ΄. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.
Δυνάμει, Βενέδικτε, τῇ θείᾳ
ἀνῆλθες τὴν κλίμακα πασῶν
τῶν ἀρετῶν ἐν Ἄθωνι
Στεφάνου πρωτομάρτυρος
μονῇ καὶ εὐηρέστησας
συμμοναστῶν σου τὸν σύλλογον.
Ἰσχὺν ἐνδυσάμενος θεόθεν,
Βενέδικτε, μάρτυς εὐσταλές,
ἀπίστων κατεπάτησας
υἱῶν τῆς Ἄγαρ φρύαγμα
καὶ εὐσεβείας τρόπαιον
φωτοειδέστατον ἔστησας.
Κιννάμωμον ἔμπνουν Βισαλτίας,
ἡδύπνευστον λείριον Σεῤῥῶν,
τῶν Ἐζεβῶν ἐξάνθισμα
εὐῶδες καὶ τῆς πίστεως,
Βενέδικτε, λευκάνθεμον,
ηὔφρανας δῆμον χριστώνυμον.
Θεοτοκίον.
Τοῦ Ἄθωνος, Κεχαριτωμένη,
ἀκέστορ καὶ φύλαξ καὶ φρουρέ,
κατεύθυνον πρὸς θέωσιν
τοὺς ἀσκουμένους ἅπαντας
καὶ τοὺς ποθοῦντας δίοδον
στενὴν ἀνῦσαι τὴν σῴζουσαν.
Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Βενέδικτε ἄριστε,
19
ὁ τοῦ ἡλίου ἰδὼν
τὸ φέγγος τὸ ἔνυλον
ἐν Ἐζεβοῖς καὶ φωτὸς
ἀΰλου πυρσεύμασι
καταυγασθεὶς ἐν πόλῳ
ὥσπερ ἱερομάρτυς
νέος, τὴν σκοτομήνην
τῆς ἡμῶν ἀτολμίας
διάλυσον σῆς τόλμης φωτί,
θεοειδέστατε.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θερμὸν καταφύγιον
ἐμπεριστάτων πιστῶν,
ὑπέραγνε Δέσποινα,
χριστιανῶν χαρμονή,
ἡμᾶς παραμύθησον
στένοντας ἐν ταῖς λύπαις
καὶ ταῖς θλίψεσι βίου,
Μῆτερ, παραμυθία
ταχινή, θλιβομένων,
βοῶντές σοι εὐήχοις φωναῖς
σὲ μακαρίζομεν.
ᾨδὴ δ΄. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.
Οἰκουμένης κατευφραίνεις
σῇ ἀθλήσει τὰ πέρατα
ταῖς ὀδμαῖς σῶν ἄθλων,
μάρτυς τοῦ Ὑψίστου, Βενέδικτε,
καὶ ἀστραπαῖς ψυχικῆς σου γενναιότητος,
ἱερόαθλε
νέε, αὐγάζεις τὰ σύμπαντα.
Νικηφόρως τὸν ἀγῶνα,
20
καλλιμάρτυς, ἐτέλεσας
ἐν Θεσσαλονίκῃ
καὶ στεφάνους νίκης ἀπείληφας
ἀφθάρτου δόξης, Βενέδικτε ἀήττητε,
δι’ εὐσέβειαν
ὁ ἐναθλήσας ὡς ἄσαρκος.
Νῦν, Βενέδικτε, τιμῶντες
τὴν ὑπέρτιμον μνήμην σου
μέλπομεν βασάνους
σοὺς στεῤῥοὺς καὶ βίαιον θάνατον,
δι’ ὧν μαρτύρων χορείαις συνηρίθμησαι
ἐν τοῖς δώμασι
τῆς οὐρανίου λαμπρότητος.
Θεοτοκίον.
Εὐϊλάτου Θεανθρώπου
Μῆτερ ἄχραντε, Δέσποινα,
Κεχαριτωμένη,
πρόσδεξαι δεήσεις τῶν δούλων σου
καὶ τὴν πολλήν σου καὶ ἄμετρον συμπάθειαν
δεῖξον ἅπασι
σὲ ἀκλινῶς μακαρίζουσι.
ᾨδὴ ε΄. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Ὁ μύχιος πόθος σου
ἐκ χρόνων σῆς νεότητος
εἰς σεμνεῖον τοῦ Κωνσταμονίτου
ὡδήγησέ σε,
πρὸς ἀρετῆς ἀκραιφνοῦς
τελείωσιν, πάτερ θεαυγές,
ἱερὲ Βενέδικτε,
μύστα χάριτος πάνσεμνε.
Ναὲ ὁσιότητος,
21
θεοειδὲς Βενέδικτε,
πρὸς ναὸν τῆς πόλεως τῆς ἄνω
ἀπῆλθες χαίρων
διὰ τῆς σῆς εὐκλεοῦς
ἀθλήσεως, μάρτυς θαυμαστέ,
Ἐζεβῶν, Βενέδικτε,
γόνε θεῖε καὶ πάντιμε.
Ἐν δόξῃ ὁ Κύριος
σαφῶς σε ὑπεδέξατο
ἐν σκηναῖς χαρᾶς ἀτελευτήτου
ὡς ἱερέα
καὶ ἀθλητὴν θεαυγῆ,
Βενέδικτε, πάντων τῶν πιστῶν
πρεσβευτὰ θερμότατε
καὶ ἀκέστορ ἀνύστακτε.
Θεοτοκίον.
Πατῆσαι ἀξίωσον
τοῦ μισοκάλου δύναμιν
καὶ ὀφρὺν συντρίψαι τοῦ ἐχθίστου
τοὺς σὲ ὑμνοῦντας
ἐν κατανύξει ψυχῆς
καὶ πόθῳ προσφεύγοντας τῇ σῆ
χάριτι, Μητρόθεε,
ὑπερύμνητε Δέσποινα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν θείαν ταύτην.
Ἀνύσας τρίβον ἀσκήσεως
ἐν Ἄθωνι ἐνήθλησας ἄριστα,
σεπτὲ Βενέδικτε,
καὶ νεοάθλων ὡράϊσμα,
ἱερομάρτυς, ὤφθης,
ἀξιοθαύμαστε.
22
Ἱερομάρτυς Βενέδικτε,
καυχῶνται Ἐζεβαὶ τοῖς σπαργάνοις σου,
ὄρος τοῦ Ἄθωνος
τῇ θεαρέστῳ ἀσκήσει σου
καὶ ἡ Θεσσαλονίκη
τῇ ἐναθλήσει σου.
Νεκρώσας πόνοις συντόνοις σου
σαρκίον χοϊκόν σου, Βενέδικτε,
πνεῦμα ἐζώωσας
θανάτου μνήμῃ καὶ σκάμμασιν
ἀθλητικοῖς σου, μάρτυς Χριστοῦ νεόαθλε.
Θεοτοκίον.
Ὡς ὀλεθρίου ὀλέτειρα
θανάτου σε ἀεὶ μακαρίζομεν,
Θεογεννήτρια,
ἡ Ζωοδότην καὶ Κύριον
ἀφράστως συλλαβοῦσα
καὶ κόσμῳ τέξασα.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τὸν Ἐζεβίτην εὐσταλῆ ἱερομάρτυρα,
Κωνσταμονίτου τῆς μονῆς σεμνὸν οἰκήτορα
καὶ μαρτύρων λαμπηδόνα Θεσσαλονίκης,
ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς ὁμολογήσαντα
εὐθαρσῶς Χριστοῦ τὴν κλῆσιν εὐφημήσωμεν
πόθῳ κράζοντες· Χαῖρε, μάκαρ Βενέδικτε.
Ὁ Οἶκος.
Ἄριστε νεομάρτυς,
Ἐζεβῶν θεῖε γόνε,
Βενέδικτε, ἀνδρείας πυξίον
καὶ ὁπλῖτα Χριστοῦ εὐσθενές,
23
τὸν Χριστὸν δυσώπει ἐκτενῶς ἅπασι
διδόναι τοῖς τιμῶσί σε
ὑγίειαν καὶ σοὶ βοῶσι·
Χαῖρε, ἐφάμιλος τῶν ὁσίων·
χαῖρε, συνόμιλος τῶν μαρτύρων.
Χαῖρε, Ἐζεβῶν πολυτίμητον βλάστημα·
χαῖρε, εὐσταλῶν ἀθλητῶν σεμνολόγημα.
Χαῖρε, ὅτι κατεπάτησας μισοχρίστων τὴν ὀφρύν·
χαῖρε, ὅτι καθυπέμεινας κεφαλῆς σου ἐκτομήν.
Χαῖρε, Κωνσταμονίτου τοῦ σεμνείου οἰκῆτορ·
χαῖρε, Ὄρους Ἁγίου εὐλαβὲς παρακλῆτορ.
Χαῖρε, Χριστοῦ στεῤῥὲ ἱερόαθλε·
χαῖρε, ἐχθροῦ ὀλέτα δριμύτατε.
Χαῖρε, θησαύρισμα Θεσσαλονίκης·
χαῖρε, ἀπαύγασμα πίστεως νίκης·
Χαῖρε, μάκαρ Βενέδικτε.
Καὶ ἀναγιγνώσκεται τὸ Μηνολόγιον τῆς ἡμέρας, ἤτοι τῆς
ΙΒ΄ Ἰουνίου. Εἶτα λέγομεν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου νέου ἱερομάρτυρος
Βενεδίκτου, τοῦ ἐξ Ἐζεβῶν καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ ἀθλήσαντος.
Στίχοι.
Βενέδικτε νέε ὅσιε καὶ μάρτυς,
κεφαλὴν ἐτμήθης, Ἐζεβῖτα, χαίρων.
Συναξάριον.
Ὁ ἔνδοξος νέος ἱερομάρτυς Βενέδικτος κατήγετο ἐξ
Ἐζεβῶν, νῦν Δάφνης, τῆς ἐπαρχίας Βισαλτίας τοῦ νομοῦ
Σεῤῥῶν. Ἐκ νεότητος μοναχικὴν ποθήσας πολιτείαν καὶ ἀρετῆς
ὁλοκλήρωσιν ἦλθεν εἰς τὴν ἐν Ἄθωνι μονὴν τοῦ
24
Κωνσταμονίτου, ἐξ ἧς ἀπεστάλη εἰς Πολύγυρον διὰ τὴν
ἐκμάθησιν τῶν ἱερῶν γραμμάτων. Θεαρέστως καὶ ὁσίως
πολιτευσάμενος καὶ χειροτονηθεὶς ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ
Ὑψίστου ταπεινῶς ἱεράτευσεν ἐν τῇ μονῇ τῆς αὐτοῦ μετανοίας.
Ἐν τοῖς χρόνοις τῆς τῶν ὑποδούλων χριστωνύμων ἐξεγέρσεως
κατὰ τῶν τῆς Ἄγαρ ἐκγόνων συλληφθεὶς μετ’ ἄλλων πολλῶν
ὡδηγήθη εἰς Θεσσαλονίκην, ἔνθα πολλὰς ὑπομείνας βασάνους
ἐν τέλει τὴν κεφαλὴν ἐτμήθη καὶ στέφος ἀπείληφε μαρτυρίου
χρυσόπλοκον. Ἐν τῇ ἐπελθούσῃ νυκτὶ ἕπερθεν τοῦ μαρτυρικοῦ
αὐτοῦ λειψάνου ἀνεφάνη φωτολαμπὴς ὡς ἥλιος σταυρὸς
φαίνων αὐτῷ καὶ δεικνύων τοῖς πᾶσι τὴν εὐαρέσκειαν τοῦ
ἀγωνοθέτου Κυρίου τοῖς ἀθλητικοῖς τοῦ ὁσιομάρτυρος
σκάμμασι.
Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ
σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ᾨδὴ ζ΄. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Ἱερόαθλε
Βενέδικτε, ἀνδρείαν σου
ὑπερηγάσθησαν
αἱ στρατιαὶ παμφαῶν
Ἀγγέλων σὴν ἄθλησιν
τὴν ὑπερθαύμαστον
θεασάμεναι
διὰ Χριστοῦ ἀγάπησιν
καὶ εὐσέβειαν, στεῤῥόφρον.
Ἔχων φρόνημα
γενναῖον ἤκολούθησας
μαρτύρων βήμασι
τῶν παλαιῶν ἐν καιροῖς
ἐσχάτοις, νεόαθλε,
σεπτὲ Βενέδικτε,
καὶ ὑπέμεινας
τῆς κεφαλῆς σου ἔκτμησιν
ἄρτι ἐν Θεσσαλονίκῃ.
25
Ῥείθροις αἵματος
τιμίου σου ἡγίασας
νύμφην, Βενέδικτε,
Θερμαϊκοῦ τὴ κλεινήν,
σὺν τούτοις συνάθλων σου,
μεθ’ ὧν τὸ ὄνομα
τὸ πανάγιον
Χριστοῦ τοῦ Παντοκράτορος
ὡμολόγησας εὐτόλμως.
Θεοτοκίον.
Οἱ ἑκάστοτε
φαιδρῶς σε μεγαλύνοντες,
Θεογεννήτρια,
μελισταγέσιν ᾠδαῖς
πιστῶς καταφεύγομεν
τῇ προστασίᾳ σου,
ἀντιλήψει σου
καὶ ταχινῇ πρεσβείᾳ σου
πρὸς Υἱὸν μονογενῆ σου.
ᾨδὴ η΄. Παῖδας εὐαγεῖς.
Μάρτυς νέε πίστεως γενναῖε,
ἐκ χρόνων τῆς σῆς νεότητος κατέλιπες
Ἐζεβάς, Βενέδικτε,
ἄσημον πατρίδα σου,
ἣν εὔσημον ἀνέδειξας
τῇ ἐναθλήσει σου,
χορείαις προσχωρῆσαι ἀζύγων
ἐν Κωνσταμονίτου
μονῆ τῆ ἐν τῷ Ἄθῳ.
Ἄθλους σου, Βενέδικτε, τιμῶντες,
οὓς ἔτλης διὰ Χριστοῦ τὸ μέγα ὄνομα,
26
καὶ σῆς κάρας ἔκτμησιν
τῆς σεπτῆς γεραίροντες
ὡς νέον ἱερόαθλον
ἐκθύμως μέλπομεν,
τὸν ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐκγόνων
Ἄγαρ μισοχρίστων
κατατρωθέντα ξίφει.
Ῥῦσαι τοῦ ἐχθίστου ἐπηρείας
τοὺς ὕμνοις σε μακαρίζοντας, Βενέδικτε,
ὡς ἱερομάρτυρα
εὐσθενῆ καὶ ἄριστον,
τὸν πίστει ἐδαφίσαντα
ἐχθρῶν τὴν ἔπαρσιν,
στενόντων Ὀρθοδόξων τὸ πλῆθος,
Ἐζεβῶν κοσμῆτορ
καὶ γέρας Ἐκκλησίας.
Θεοτοκίον.
Τόμον ὡς θεόγραφον ἁγνείας
καὶ βίβλον ἀγαθωσύνης καὶ σεμνότητος
σέ, Θεογεννήτρια,
πάντες μεγαλύνομεν
καὶ πόθῳ δυσωποῦμέν σε·
ἡμᾶς ἀνέδειξον
εὐχαῖς σου ἀσιγήτοις, Παρθένε,
χρυδοδέτους βίβλους
ἀμέμπτου πολιτείας.
ᾨδὴ θ΄. Ἅπας γηγενής.
Ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς
τὴν μνήμην σου στέφομεν
τὴν πανσεβάσμιον,
27
ἀθλητὰ Βενέδικτε,
νεομαρτύρων
στεῤῥῶν καλλώπισμα,
καὶ ἱερέων Κτίσαντος
σεμνῶν εὐπρέπεια
ἐκβοῶντες·
πέμψον τοῖς ὑμνοῦσί σε
σαῖς εὐχαῖς τοῦ Ὑψίστου τὸ ἔλεος.
Ῥύου συμφορῶν,
ἐχθίστου κακώσεων,
δεινῶν στενώσεων,
ἀλγηδόνων, θλίψεων
καὶ δυσθυμίας τοὺς μελῳδοῦντάς σε,
θεοειδὲς Βενέδικτε,
μαρτύρων σέμνωμα
καὶ κοσμῆτορ
εὐσεβείας πάντιμε,
ὁ ἐχθρῶν ἐδαφίσας τὸ φρύαγμα.
Ἄριστε Χριστοῦ
ὁπλῖτα, Βενέδικτε,
σταυρὸς ὑπέρφωτος
ὕπερθεν λειψάνου σου
τοῦ Στεφοδότου τὴν εὐαρέσκειαν
διὰ τὴν σὴν ἐνάθλησιν
πᾶσι κατέδειξε
τοῦ ἀφθόνως
γέρα ἀπονέμοντος
δι’ Αὐτὸν τοῖς ἀθλοῦσιν ἐν σκάμμασι.
Θεοτοκίον.
Χαῖρε, ἀγαθή,
σεμνὴ ἀειπάρθενε,
Θεογεννήτρια,
28
χαῖρε, φύλαξ ἄγρυπνε
τῶν καθ’ ἑκάστην
καταφευγόντων σοι
καὶ πάντων τῶν ἐν θλίψεσι
καὶ βίου κλύδωσιν
ἡ ἑτοίμη
ἀρωγὸς, πανύμνητε,
καὶ θερμὸν ἀληθῶς παραμύθιον.
Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Ἱερομάρτυς ἔνδοξε,
τῶν Ἐζεβῶν ἐκβλάστημα,
ὁ ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις
Θεσσαλονίκης τὴν χθόνα
ἀρδεύσας τοῖς σοῖς αἵμασι,
Βενέδικτε στεῤῥόψυχε,
ὑπὲρ ἡμῶν ἱκέτευε
τῶν εὐλαβῶς ἀνυμνούντων
σὴν ἀεισέβαστον μνήμην.
Θεοτοκίον.
Ἁγνὴ Θεογεννήτρια,
Ἁγίου Ὄρους ἔφορε
καὶ ἀντιλῆπτορ καὶ φύλαξ
τῶν χριστωνύμων ἁπάντων,
μνημόνευε ἀείποτε
τῶν ὕμνοις εὐφημούντων σε
καὶ δοξαζόντων πάντοτε
τὸν σὸν Υἱὸν καὶ Σωτῆρα
τοῦ μεροπείου τοῦ γένους.
Εἰς τοὺς Αἴνους ἱστῶμεν στίχους δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς
Προσόμοια.
Ἦχος α΄. Πανεύφημοι μάρτυρες.
29
Βενέδικτε, μάρτυς εὐσταλές,
ἐκ τῆς σῆς νεότητος
τοῖς μονασταῖς συνηρίθμησαι
τοῦ ὄρους Ἄθωνος,
ἔνθα διαπέψας
νυχθημέροις σκάμμασι,
πολλῇ ὑπακοῇ, ταπεινότητι,
εὐχῇ καὶ δάκρυσιν
ἱερεὺς ἐχρίσθης ὅσιος
ἐν σεμνείῳ
Στεφάνου τοῦ μάρτυρος.
Βενέδικτε, γόνε Ἐζεβῶν,
Βισαλτίας βλάστημα,
ὀδμαῖς ψυχῆς εὐτονίας σου
πιστοὺς καθήδυνας
καὶ σῆς εὐσεβείας
εὐωδίᾳ ηὔφρανας
χορείας Ὀρθοδόξων τιμώντων σε
ψαλμοῖς καὶ ᾄσμασι
καὶ ὑμνούντων σὴν πανέορτον
μνήμην, πάτερ,
μαρτύρων ὡράϊσμα.
Βενέδικτε, νέων ἀθλητῶν
τοῦ Χριστοῦ τῆς πίστεως
περιφανὲς σεμνολόγημα,
σὺν τοῖς συνάθλοις σου
ἐν Θεσσαλονίκῃ
τὴν ὀφρὺν ἐπάτησας
τῶν Ἄγαρ ἀπογόνων καὶ ἤθλησας
ὥσπερ ἀσώματος
ὑπομείνας χαίρων ἔκτμησιν
κεφαλῆς σου
τιμίας, πολύαθλε.
30
Βενέδικτε, μνήμην σου σεπτὴν
ἐκτελοῦντες σήμερον
ἐν κατανύξει γεραίρομεν
τὰ σὰ παλαίσματα
καὶ σὴν εὐτολμίαν
πρὸ ἀπίστων βήματος,
δι’ ἧς στεῤῥῶς Χριστὸν ὡμολόγησας
καὶ καθυπέμεινας
τῆς σεπτῆς σου κάρας ἔκτμησιν,
νεομάρτυς
τῆς πίστεως ἄριστε.
Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.
Τὸν προκρίναντα τὸν θάνατον τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης
ἀρνήσεως,
νέον ἱερομάρτυρα Βενέδικτον τιμήσωμεν πάντες γηθόμενοι·
οὗτος γὰρ θριαμβεύσας τοὺς ἀπίστους ἐκγόνους τῆς Ἄγαρ,
τοὺς τυραννοῦντας Ὀρθοδόξων τοὺς δήμους,
ἀλήκτου δόξης διπλοῦν στέφος ἐδέξατο παρὰ Κυρίου·
καὶ νῦν σὺν τοῖς πάλαι ὁσίοις καὶ μάρτυσιν ἀγαλλιώμενος
ἐκτενῶς Χριστῷ πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ὑμνούντων
αὐτοῦ τὸ μαρτύριον.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκ Παρθένε...
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις, θεῖον βλάστημα Ἐζεβῶν,
τοῦ Κωνσταμονίτου
ἐνδιαίτημα ἱερὸν
καὶ Θεσσαλονίκης
ἱερομάρτυς νέε,
31
Βενέδικτε γενναῖε,
αὖχος περίλαμπρον.
Δίστιχον.
Θεολόγου ἐπισκόπου φύλαξ ἴσθι,
Βενέδικτε μάρτυς, βοᾶ Χαραλάμπης.
ΤΕΛΟΣ
ΚΑΙ ΔΟΞΑ
Τῼ ΜΟΝῼ ΑΛΗΘΙΝῼ
ΘΕῼ ΗΜΩΝ
Ἀρίθμ. Καταλ. 367/ 21-11-06
