Ιερά Εξέταση
Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 12, 2008 10:00 pm
Η Ιερά Εξέταση υπήρξε συνέπεια της αποτυχίας της Δυτικής εκκλησίας να εξουδετερώσει τις εντυπωσιακές επιτυχίες των αιρετικών στην Ν.Γαλλία,τη Β.Ισπανία και τη Β.Ιταλία,οπού η θέση της εκκλησίας είχε κλονισθεί σημαντικά.
Άλλωστε ορισμένοι τοπικοί ηγεμόνες έδειχναν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους ζηλωτές κήρυκες των αιρέσεων,ενώ ο ενοριακός κλήρος δεν είχε τις προυποθέσεις για τη διεξαγωγή ενός αποτελεσματικού αντιαιρετικού αγώνα.
Η εμμονή του πάπα Αλεξάνδρου Γ΄ να αναληφθεί σταυροφορία για τον βίαιο διωγμό των αιρετικών (1181) επιβεβαίωνε μεν την κρισιμότητα της καταστάσεως,αλλά δεν προσέφερε και την λύση του προβλήματος.
Η διάδοση των αιρέσεων ήταν εντυπωσιακή,παρά τους επιτυχείς αγώνες των ΄΄επαιτικών΄΄ ταγμάτων.Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ (1198-1216) επωφελήθηκε από την δολοφονία ενός παπικού λεγάτου (1208) και πέτυχε,με την υποστήριξη και του βασιλιά της Γαλλίας,την οργάνωση μιας σταυροφορίας εναντίον των Καθαρών της Ν.Γαλλίας και των υποστηρικτών τους τοπικών ηγεμόνων,οι οποίοι διεκδικούσαν την αυτονομία τους και δεν επιθυμούσαν καλές σχέσεις με τον βασιλιά της Γαλλίας.
Η αντιαιρετική σταυροφορία άρχισε το 1209 και συνεχίσθηκε για μια ολόκληρη εικοσαετία (1209-1229).Κατά την περίοδο αυτή καταστράφηκαν ολόκληρες πόλεις και επαρχίες της Ν.Γαλλίας,στις οποίες ήταν ισχυρή η παρουσία των Καθαρών,ενώ οι υποστηρικτές τους ηγεμόνες όχι μόνο έχασαν την αυτονομία τους έναντι του βασιλιά της Γαλλίας αλλά και υποχρεώθηκαν να ενισχύσουν τον αντιαιρετικό αγώνα.
Η σύνοδος της Τολούζης (1229) επισφράγισε τον θρίαμβο της σταυροφορίας εναντίον των αιρέσεων των Καθαρών.
Η σύνοδος απαγόρευσε στους πιστούς να κρατούν την Αγία Γραφή επειδή είχε γίνει σύμβολο των αιρετικών,με εξαίρεση τους προορισμένους για λατρευτική χρήση ψαλμούς,ενώ αποφάσισε τον συστηματικό έλεγχο και την αυστηρή τιμωρία των αιρετικών.
Ο Ιννοκέντιος Γ΄ είχε υποστηρίξει οτί η αίρεση είναι προδοσία του Θεού,γι΄αυτό και έπρεπε να τιμωρείται αυστηρότερα.Ο βασιλιάς της Αραγωνίας Πέτρος Β΄ είχε ήδη καθιερώσει τον δια πυράς θάνατο των αιρετικών (1197),αλλά η θανατική ποινή προκαλούσε αντιδράσεις και στους εκκλησιαστικούς κύκλους.
Άλλωστε ορισμένοι τοπικοί ηγεμόνες έδειχναν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους ζηλωτές κήρυκες των αιρέσεων,ενώ ο ενοριακός κλήρος δεν είχε τις προυποθέσεις για τη διεξαγωγή ενός αποτελεσματικού αντιαιρετικού αγώνα.
Η εμμονή του πάπα Αλεξάνδρου Γ΄ να αναληφθεί σταυροφορία για τον βίαιο διωγμό των αιρετικών (1181) επιβεβαίωνε μεν την κρισιμότητα της καταστάσεως,αλλά δεν προσέφερε και την λύση του προβλήματος.
Η διάδοση των αιρέσεων ήταν εντυπωσιακή,παρά τους επιτυχείς αγώνες των ΄΄επαιτικών΄΄ ταγμάτων.Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ (1198-1216) επωφελήθηκε από την δολοφονία ενός παπικού λεγάτου (1208) και πέτυχε,με την υποστήριξη και του βασιλιά της Γαλλίας,την οργάνωση μιας σταυροφορίας εναντίον των Καθαρών της Ν.Γαλλίας και των υποστηρικτών τους τοπικών ηγεμόνων,οι οποίοι διεκδικούσαν την αυτονομία τους και δεν επιθυμούσαν καλές σχέσεις με τον βασιλιά της Γαλλίας.
Η αντιαιρετική σταυροφορία άρχισε το 1209 και συνεχίσθηκε για μια ολόκληρη εικοσαετία (1209-1229).Κατά την περίοδο αυτή καταστράφηκαν ολόκληρες πόλεις και επαρχίες της Ν.Γαλλίας,στις οποίες ήταν ισχυρή η παρουσία των Καθαρών,ενώ οι υποστηρικτές τους ηγεμόνες όχι μόνο έχασαν την αυτονομία τους έναντι του βασιλιά της Γαλλίας αλλά και υποχρεώθηκαν να ενισχύσουν τον αντιαιρετικό αγώνα.
Η σύνοδος της Τολούζης (1229) επισφράγισε τον θρίαμβο της σταυροφορίας εναντίον των αιρέσεων των Καθαρών.
Η σύνοδος απαγόρευσε στους πιστούς να κρατούν την Αγία Γραφή επειδή είχε γίνει σύμβολο των αιρετικών,με εξαίρεση τους προορισμένους για λατρευτική χρήση ψαλμούς,ενώ αποφάσισε τον συστηματικό έλεγχο και την αυστηρή τιμωρία των αιρετικών.
Ο Ιννοκέντιος Γ΄ είχε υποστηρίξει οτί η αίρεση είναι προδοσία του Θεού,γι΄αυτό και έπρεπε να τιμωρείται αυστηρότερα.Ο βασιλιάς της Αραγωνίας Πέτρος Β΄ είχε ήδη καθιερώσει τον δια πυράς θάνατο των αιρετικών (1197),αλλά η θανατική ποινή προκαλούσε αντιδράσεις και στους εκκλησιαστικούς κύκλους.