Σελίδα 5 από 5

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 04, 2010 8:40 am
από toula
Aγαπητοί μου,

Παρακολουθώ το θέμα που συζητάτε με ενδιαφέρον, γιατί ομολογώ ότι ουδέποτε με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το τι απέγινε ο μεγαλύτερος αδελφός του ασώτου. Έμενα πάντα στο δίδαγμα της παραβολής που είναι η επιστροφή του ασώτου υιού στον πατέρα (στην εκκλησία και συνεπώς στον Θεό). Στην χθεσινή απογευματινή ομιλία στην ενορία μου, ο εξαίρετος ιερέας (και ιεροκήρυκας) μας ανέλυσε τις παραβολές του τελώνου και φαρισαίου και του ασώτου υιού. Του έθεσα την ερώτηση για τον μεγαλύτερο αδελφό του ασώτου και η απάντησή του για αυτόν ήταν αυτή που ανέφερε και ο Απόστολος (και δια στόματος του Μητροπολίτου) στις δημοσιεύσεις του.
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο γιατί ειλικρινά δεν είμαι εις θέσιν να παραθέσω λόγους των αγίων πατέρων της εκκλησίας μας. Ο κάθε άνθρωπος διαβάζοντας όλα τα παραπάνω κρίνει σύμφωνα με τον δικό του τρόπο σκέψης.

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 04, 2010 9:17 am
από Captain Yiannis
tkots έγραψε:Aγαπητοί μου,

Παρακολουθώ το θέμα που συζητάτε με ενδιαφέρον, γιατί ομολογώ ότι ουδέποτε με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το τι απέγινε ο μεγαλύτερος αδελφός του ασώτου. Έμενα πάντα στο δίδαγμα της παραβολής που είναι η επιστροφή του ασώτου υιού στον πατέρα (στην εκκλησία και συνεπώς στον Θεό). Στην χθεσινή απογευματινή ομιλία στην ενορία μου, ο εξαίρετος ιερέας (και ιεροκήρυκας) μας ανέλυσε τις παραβολές του τελώνου και φαρισαίου και του ασώτου υιού. Του έθεσα την ερώτηση για τον μεγαλύτερο αδελφό του ασώτου και η απάντησή του για αυτόν ήταν αυτή που ανέφερε και ο Απόστολος (και δια στόματος του Μητροπολίτου) στις δημοσιεύσεις του.
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο γιατί ειλικρινά δεν είμαι εις θέσιν να παραθέσω λόγους των αγίων πατέρων της εκκλησίας μας. Ο κάθε άνθρωπος διαβάζοντας όλα τα παραπάνω κρίνει σύμφωνα με τον δικό του τρόπο σκέψης.
Bre bre , bre τον Απόστολο , Νάναι ευλογημένο,

Πάντως προχθές στην Πελοπόννησο , 31 του Γενάρη (ήταν σημαδιακή η ημερομηνία της συναντήσεως), κατά την διάρκεια του φαγητού (Τράπεζας) στο Μοναστήρι , ο Γέροντας , ευχόταν πολλές φορές Χρόνια Πολλά στον εαυτό του και σε μας (σαν άσωτοι που ήμασταν όλοι).
Βέβαια κοινή απορία όλων ήταν σε ποιο στάδιο της ζωής του Ασώτου βρισκόμασταν. :? :? :lol:

Νάναι ευλογημένο , Δόξα τω Θεώ.

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 04, 2010 10:06 am
από aposal
Δεν γνωρίζω αν βρίσκομαι στο στάδιο του ασώτου, ή του πρεσβύτερου αδελφού. Ο πρώτος έφυγε από την Εκκλησία, ενέδωσε ψυχή τε και σώματι στον πειρασμό και παρ' όλο που ζούσε μια ζωή χωρίς σωτηρία (άσωτη) τον έσωσε ότι ΠΟΤΕ δεν είχε σβήσει τελείως από το μυαλό του, την αίσθηση ότι είχε έναν Πατέρα. Αυτό τον οδήγησε στη μετάνοια και την επιστροφή στην Εκκλησία.
Η περίπτωση του πρεσβυτέρου αδελφού είναι πιο επικίνδυνη γιατί δεν έχει φανερά συμπτώματα: Είναι μέσα στην Εκκλησία, είναι υπάκουος και δίκαιος. Και αν δεν είχε συμβεί το γεγονός της επιστροφής του αδελφού του, πιθανόν όταν θα γινόταν αντιληπτό ότι υπάρχει τελικά ΚΑΙ σ' αυτόν το μικρόβιο (μέσα του), να ήταν πολύ αργά, όταν δηλαδή η βλάβη θα ήταν ανήκεστος και η κατάστασή του μη αναστρέψιμη.

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Φεβ 04, 2010 10:10 am
από aposal
Το να αμαρτάνει κάποιος, πέραν των μύριων κακών. περιέχει και ένα καλό: εφόσον ο αμαρτάνων έχει γνώθι σ' αυτόν, αντιλαμβάνεται την ήττα του, συνειδη τοποιεί την ασημαντότητά του, ταπεινώνεται, μετανοεί και ζητεί διαρκώς το έλεος Του Θεού.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.

(σελ. 172)
Ο παππούλης είπε κάποτε ότι ήθελε, όσους αγαπούσε, να έχουν πειρασμούς για να σωθούνε δια της υπομονής. «Μην τους κλαις αυτούς (που έχουν πειρασμούς)», μου έλεγε. (Όχι, φυσικά αυτούς που έχουν πειρασμούς λόγω της δικής τους υπαιτιότητας).

Η Παραβολή του Ασώτου Υιού

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Ιουν 19, 2010 7:28 pm
από constantinosa.gr
Η Παραβολή του Ασώτου Υιού- Μια υπέροχη ψυχολογικοθεολογική προσέγγιση απο τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο

http://www.immyt.net/pigizois/arxodarik ... 2_2004.mp3

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 17, 2014 1:15 pm
από aposal
aposal έγραψε:Δεν γνωρίζω αν βρίσκομαι στο στάδιο του ασώτου, ή του πρεσβύτερου αδελφού. Ο πρώτος έφυγε από την Εκκλησία, ενέδωσε ψυχή τε και σώματι στον πειρασμό και παρ' όλο που ζούσε μια ζωή χωρίς σωτηρία (άσωτη) τον έσωσε ότι ΠΟΤΕ δεν είχε σβήσει τελείως από το μυαλό του, την αίσθηση ότι είχε έναν Πατέρα. Αυτό τον οδήγησε στη μετάνοια και την επιστροφή στην Εκκλησία.
Η περίπτωση του πρεσβυτέρου αδελφού είναι πιο επικίνδυνη γιατί δεν έχει φανερά συμπτώματα: Είναι μέσα στην Εκκλησία, είναι υπάκουος και δίκαιος. Και αν δεν είχε συμβεί το γεγονός της επιστροφής του αδελφού του, πιθανόν όταν θα γινόταν αντιληπτό ότι υπάρχει τελικά ΚΑΙ σ' αυτόν το μικρόβιο (μέσα του), να ήταν πολύ αργά, όταν δηλαδή η βλάβη θα ήταν ανήκεστος και η κατάστασή του μη αναστρέψιμη.
+1
Μπράβο! Πολύ σωστά μας τα λες αδελφέ!

Re: Η Παραβολή του Ασώτου

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 17, 2014 1:26 pm
από aposal
aposal έγραψε: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, που χωροστάτησε σήμερα στην Θεία Λειτουργία στην ενορία μου, τόνισε ακριβώς αυτό που είπε ο Νίκος (filotas): ότι ακόμη και ολόκληρο το Ευαγγέλιο να μην είχαμε,αλλά μόνο τη συγκεκριμένη παραβολή, θα αρκούσε για την σωτηρία μας. Στον υπέροχο λόγο του, ανέφερε πως ενώ ο μικρός αδελφός ζούσε μια ζωή άσωτη, που σημαίνει μια ζωή χωρίς σωτηρία, εν τούτοις μετανοεί και σώζεται, γιατί μέσα του δεν είχε εξαφανιστεί ποτέ η αίσθηση ότι είχε έναν Πατέρα, ο οποίος τον λάτρευε. 'Ενα Πατέρα που σαν καλός Χριστιανός, παρ' όλο που ήξερε ότι το να του προσφέρει το κομμάτι της περιουσίας που δικαιούτο, θα ήταν ολέθριο για τον μικρό του γιο, του το δίνει, γιατί η Χριστιανική αγάπη σέβεται την ελευθερία.
Ο μεγάλος αδελφός, ο τυπικά σωστός, ΔΕΝ είχε αυτήν την αίσθηση του Πατέρα μέσα του. Τον έβλεπε μόνο σαν αφεντικό: "Τόσα χρόνια σου δουλεύω και ποτέ δεν παρέβηκα την εντολή σου, σ' εμένα όμως δεν έδωσες ούτε ένα κατσίκι..."
Ο αγώνας του μεγάλου αδελφού να μείνει δίπλα στον πατέρα του, δουλεύοντας υπό τις διαταγές του, ήταν ιδιοτελής και όχι από αγάπη Χριστιανική. Γι' αυτό και οργίζεται, δεν θέλει να μπει στο σπίτι και κατακρίνει τον πατέρα του, λέγοντάς του έμμεσα ότι δεν κρίνει σωστά!
Ο άσωτος τελικά σώζεται, γιατί ο Θεός υπήρχε πάντοτε μέσα του, έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση, κάποια στιγμή.
Ο τυπικά σωστός ΔΕΝ σώζεται, γιατί ποτέ δεν είχε μέσα του τον Θεό.
(Κάπως έτσι είμαστε και πολλοί από εμάς, που δυσανασχετούμε όταν βλέπουμε στην Εκκλησία κάποιους που τους θεωρούμε άσωτους).
Είναι τόσο σημαντικά αυτά που παρατίθενται που τα ξαναποστάρω.