ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ
[ Στιχ. 14-21. Προφητείαι εκπληρωθείσαι εις τον Ιησούν.
14 ᾿Εξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν.
15 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας,
16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν,
17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·
18 ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ·
19 οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνήν αὐτοῦ.
20 κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν
21 καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι.
Μετάφραση
14 Αφού δε εβγήκαν από την συναγωγήν οι φαρισαίοι, συνεσκέφθησαν εναντίον του, με ποίον τρόπον να τον θανατώσουν.
15 Ο Ιησούς όμως έμαθε τα σχέδιά των και ανεχώρησεν απ’ εκεί. και ηκολούθησαν αυτόν πλήθη λαού πολλά και εθεράπευσεν όλους ,όσοι ήσαν ασθενείς.
16 Και εντόνως παρήγγειλεν εις αυτούς να μη τον φανερώσουν, ότι εργάζεται τόσα και τέτοια θαύματα.
17 δια να πραγματοποιηθή και επαληθεύση κείνο, που ελέχθη δια του προφήτου Ησαϊου, ο οποίος είπεν.
18 Ιδού ο απεσταλμένος μου, τον οποίον εξέλεξα, ο αγαπητός μου και μονάκριβός μου, εις τον οποίον ευρεστήθη η ψυχή μου. θα βάλω το Πνεύμα μου επάνω του, και θα αναγγείλη εις τα έθνη νέον τέλειον νόμον.
19 Δεν θα φιλονεικήση, ούτε θα βγάλη παραφόρους κραυγάς ,ούτε θα ακούση κανείς την φωνήν του εις τας δημοσίας πλατείας, όπως συμβαίνει με τους δημαγωγούς, που δια σκοπούς ιδιοτελείς ξεσηκώνουν τον λαόν εις θορυβώδη συλλαλητήρια.
20 Ψυχάς, που ομοιάζουν με τσακισμένον κάλαμον, δεν θα συντρίψη, και καρδίας, εις τας οποίας ο θείος φωτισμός πλησιάζει να σβεσθή, ώστε να ομοιάζουν αυταί προς φυτίλι που καπνίζει, δεν θα σβήση, έως ότου να κάμη νικητήν τον νόμον του Θεού, ώστε να επικρατήση ούτος εις τας καρδίας όλων.
21 Και εις το όνομα του ως Μεσσίου και Σωτήρος οι εθνικοί θα στηρίξουν τας προς σωτηρίας ελπίδας των .]
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
Συντονιστής: Συντονιστές
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ
[Στιχ. 22-32. Η θεραπεία του τυφλού και κωφού. Ο Κύριος θαυματουργεί με την θεϊκήν Του δύναμιν.Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν·
23 καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυῒδ;
24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων.
25 εἰδὼς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.
26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ;
27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβαλοῦσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν.
28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.
30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις·
32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.
Μετάφραση
22 Τότε του έφεραν ένα δαιμονιζόμενον ,που ήτο συγχρόνως τυφλός και κουφός. Και τον εθεράπευσεν ,ώστε ο τυφλός και κουφός και ωμίλει και έβλεπε.
23 Και εξεπλήττοντο όλα τα πλήθη του λαού και έλεγον. Μήπως είναι αυτός ο αναμενόμενος απόγονος του Δαβίδ, ο Μεσσίας;
24 Οι δε Φαρισαίοι, όταν ήκουσαν τι έλεγεν ο λαός, εφθόνησαν την δόξαν του Χριστού και είπαν δια να εξουδετερώσουν την εντύπωσιν ,που επροκάλουν τα θαύματά του : Αυτός δεν βγάζει τα δαιμόνια παρά με την βοήθειαν και δύναμιν του Βεελζεβούλ, ο οποίος είναι άρχων των δαιμονίων.
25 Ο Ιησούς όμως εγνώρισε τας αποκρύφους σκέψεις των και τους είπε. Κάθε βασίλειον, το οποίον εχωρίσθη εις κόμματα εχθρικά, ώστε δι’ εμφυλίου πολέμου να στραφή κατά του εαυτού του, καταλήγει εις τελείαν ερήμωσιν. Και κάθε πόλις ή οικία ,που διηρέθη κατά του εαυτού της, δεν θα σταθή, αλλά πέση και θα εξαφανισθή.
26 Και εάν ο σατανάς ,ο άρχων των δαιμονίων, βγάζη δια της βίας τον σατανάν, διηρέθη κατά του εαυτού του. Πως λοιπόν θα σταθή και δεν θα πέση η βασιλεία του;
27 Και εάν εγώ με την συνέργειαν του Βεελζεβούλ βγάζω δαιμόνια, οι μαθηταί και τα πνευματικά σας τέκνα, που εξορκίζουν δαιμόνια, με την δύναμιν ποίου τα βγάζουν; Δια τούτο αυτοί, τους οποίους δεν κατηγορείτε, αλλ’ αφίνετε ελεύθερα να εξορκίζουν, θα είναι δικασταί, που θα καταδικάσουν την υποκρισίαν και τον φθόνον σας.
28 Εάν όμως εγώ με την δύναμιν του Πνεύματος του Θεού βγάζω τα δαιμόνια, αποδεικνύεται από το υπερφυσικόν αυτό γεγονός, ότι κατέφθασε και έπεσεν επάνω σας η βασιλεία του Θεού.
29 Ή αν δεν σας πείθη η απόδειξις αυτή, σας ερωτώ:Πως ημπορεί κανείς να έμβη εις το σπίτι του δυνατού διαβόλου και να αρπάση τους δαιμονιζομένους, που τους κατέχει σαν άψυχα σκεύη, εάν δεν κατανικήση και δεν δέση προτήτερα τον ισχυρόν; Και τότε θα διαρπάση το σπίτι του. Η δύναμις του διαβόλου λοιπόν όχι μόνον δεν έχει καμμίαν σχέσιν με εμέ, αλλά τουναντίον κατενικήθη και εξεμηδενίσθη από την δύναμίν μου.
30 Συμβιβασμούς με την παράταξιν του διαβόλου δεν δέχομαι. Εκείνος που δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου. Και εκείνος που δεν μαζεύει μαζί με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου, αυτός σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει.
31 Επειδή δε σεις σκορπίζετε μετά του σατανά, δι’ αυτό σας λέγω, πάσα αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, εφ’ όσον θα μετανοήσουν. Το να αποδίδη όμως κανείς τας πασιφανής ενεργείας του Αγίου Πνεύματος εις το πονηρόν πνεύμα και από πώρωσιν εσωτερικήν να συκοφαντή τα έργα του Αγίου Πνεύματος και έτσι να βλασφημή αυτό, αποτελεί αμαρτίαν, που δεν θα συγχωρηθή εις τους ανθρώπους.
32 Και εκείνος που θα είπη λόγον εναντίον του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού, σκανδαλιζόμενος από το ασθενές φαινόμενον της ανθρωπίνης φύσεώς του, θα συγχωρηθή, διότι ενδέχεται να μετανοήση. Εκείνος όμως που θα είπη βλάσφημον λόγον κατά του Αγίου Πνεύματος, αποδίδων εθελοκάκως και εκ πωρώσεως τας φανεράς ενεργείας του Πνεύματος εις τον Βεελζεβούλ, εσκληρύνθη και δεν είναι δυνατόν να μετανοήση, δι’ αυτό δε δεν θα συγχωρηθή ούτε εις την παρούσαν ούτε εις την μέλλουσαν ζωήν, αλλά θα τιμωρηθή και εδώ και εκεί. ]
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ
[Στιχ. 22-32. Η θεραπεία του τυφλού και κωφού. Ο Κύριος θαυματουργεί με την θεϊκήν Του δύναμιν.Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν·
23 καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυῒδ;
24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων.
25 εἰδὼς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.
26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ;
27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβαλοῦσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν.
28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.
30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις·
32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.
Μετάφραση
22 Τότε του έφεραν ένα δαιμονιζόμενον ,που ήτο συγχρόνως τυφλός και κουφός. Και τον εθεράπευσεν ,ώστε ο τυφλός και κουφός και ωμίλει και έβλεπε.
23 Και εξεπλήττοντο όλα τα πλήθη του λαού και έλεγον. Μήπως είναι αυτός ο αναμενόμενος απόγονος του Δαβίδ, ο Μεσσίας;
24 Οι δε Φαρισαίοι, όταν ήκουσαν τι έλεγεν ο λαός, εφθόνησαν την δόξαν του Χριστού και είπαν δια να εξουδετερώσουν την εντύπωσιν ,που επροκάλουν τα θαύματά του : Αυτός δεν βγάζει τα δαιμόνια παρά με την βοήθειαν και δύναμιν του Βεελζεβούλ, ο οποίος είναι άρχων των δαιμονίων.
25 Ο Ιησούς όμως εγνώρισε τας αποκρύφους σκέψεις των και τους είπε. Κάθε βασίλειον, το οποίον εχωρίσθη εις κόμματα εχθρικά, ώστε δι’ εμφυλίου πολέμου να στραφή κατά του εαυτού του, καταλήγει εις τελείαν ερήμωσιν. Και κάθε πόλις ή οικία ,που διηρέθη κατά του εαυτού της, δεν θα σταθή, αλλά πέση και θα εξαφανισθή.
26 Και εάν ο σατανάς ,ο άρχων των δαιμονίων, βγάζη δια της βίας τον σατανάν, διηρέθη κατά του εαυτού του. Πως λοιπόν θα σταθή και δεν θα πέση η βασιλεία του;
27 Και εάν εγώ με την συνέργειαν του Βεελζεβούλ βγάζω δαιμόνια, οι μαθηταί και τα πνευματικά σας τέκνα, που εξορκίζουν δαιμόνια, με την δύναμιν ποίου τα βγάζουν; Δια τούτο αυτοί, τους οποίους δεν κατηγορείτε, αλλ’ αφίνετε ελεύθερα να εξορκίζουν, θα είναι δικασταί, που θα καταδικάσουν την υποκρισίαν και τον φθόνον σας.
28 Εάν όμως εγώ με την δύναμιν του Πνεύματος του Θεού βγάζω τα δαιμόνια, αποδεικνύεται από το υπερφυσικόν αυτό γεγονός, ότι κατέφθασε και έπεσεν επάνω σας η βασιλεία του Θεού.
29 Ή αν δεν σας πείθη η απόδειξις αυτή, σας ερωτώ:Πως ημπορεί κανείς να έμβη εις το σπίτι του δυνατού διαβόλου και να αρπάση τους δαιμονιζομένους, που τους κατέχει σαν άψυχα σκεύη, εάν δεν κατανικήση και δεν δέση προτήτερα τον ισχυρόν; Και τότε θα διαρπάση το σπίτι του. Η δύναμις του διαβόλου λοιπόν όχι μόνον δεν έχει καμμίαν σχέσιν με εμέ, αλλά τουναντίον κατενικήθη και εξεμηδενίσθη από την δύναμίν μου.
30 Συμβιβασμούς με την παράταξιν του διαβόλου δεν δέχομαι. Εκείνος που δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου. Και εκείνος που δεν μαζεύει μαζί με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου, αυτός σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει.
31 Επειδή δε σεις σκορπίζετε μετά του σατανά, δι’ αυτό σας λέγω, πάσα αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, εφ’ όσον θα μετανοήσουν. Το να αποδίδη όμως κανείς τας πασιφανής ενεργείας του Αγίου Πνεύματος εις το πονηρόν πνεύμα και από πώρωσιν εσωτερικήν να συκοφαντή τα έργα του Αγίου Πνεύματος και έτσι να βλασφημή αυτό, αποτελεί αμαρτίαν, που δεν θα συγχωρηθή εις τους ανθρώπους.
32 Και εκείνος που θα είπη λόγον εναντίον του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού, σκανδαλιζόμενος από το ασθενές φαινόμενον της ανθρωπίνης φύσεώς του, θα συγχωρηθή, διότι ενδέχεται να μετανοήση. Εκείνος όμως που θα είπη βλάσφημον λόγον κατά του Αγίου Πνεύματος, αποδίδων εθελοκάκως και εκ πωρώσεως τας φανεράς ενεργείας του Πνεύματος εις τον Βεελζεβούλ, εσκληρύνθη και δεν είναι δυνατόν να μετανοήση, δι’ αυτό δε δεν θα συγχωρηθή ούτε εις την παρούσαν ούτε εις την μέλλουσαν ζωήν, αλλά θα τιμωρηθή και εδώ και εκεί. ]
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Στιχ.33-45. Αι πράξεις και οι λόγοι πηγάζουν εκ της καρδίας. Όσοι δεν πιστεύουν ,θα καταδικασθούν.
33 ῍Η ποιήσατε τὸ δένδρον καλόν, καὶ τὸν καρπόν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρόν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται.
34 γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
35 ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά.
36 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ρῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·
37 ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.
38 Τότε ἀπεκρίθησάν τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν.
39 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου.
40 ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
41 ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα ᾿Ιωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον ᾿Ιωνᾶ ὧδε.
42 βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος ὧδε.
43 ῞Οταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει.
44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.
45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.
Μετάφραση
33 Ποίος είμαι εγώ και εάν πράγματι συνεργάζωμαι με τον σατανάν, φαίνεται καθαρά από τα έργα μου και την όλην ζωήν μου. Ή παραδεχθήτε και διακηρύξατε το δένδρον, ότι είναι καλόν και ο καρπός αυτού καλός, ή διακηρύξατε το δένδρον κακόν και τον καρπόν αυτού κακόν. Διότι από τον καρπόν του διακρίνεται , τι είδους είναι το δένδρον. Και από τα έργα μου λοιπόν , τα οποία δέχεσθε , ότι είναι ευεργετικά και αγαθά, αποδεικνύεται, ότι δεν έχω καμμίαν σχέσιν με την δύναμιν του πονηρού.
34 Απόγονοι φαρμακερών οχιών, πως μπορείτε σεις να λέγετε καλούς και αγαθούς λόγους, αφού είσθε πονηροί και εξ ολοκλήρου διεφθαρμένοι; Τούτο είναι ηθικώς αδύνατον. Διότι το στόμα ομιλεί εκείνα , από τα οποία είναι γεμάτη η ψυχή και υπερχειλίζουν εις αυτήν.
35 Ο αγαθός άνθρωπος έχει την ψυχήν του πολύτιμον θησαυροφυλάκιον αγαθών σκέψεων και συναισθημάτων, και βγάζει απ’ εκεί αγαθούς λόγους. Και ο πονηρός άνθρωπος από τον πονηρόν θησαυρόν των φαύλων διανοημάτων και επιθυμιών του βγάζει πονηρά και φαρμακερά και βλάσφημα λόγια.
36 Δια να καταλάβετε δε πόσον αυστηρά θα κριθήτε δια τα βλάσφημα και συκοφαντικά λόγια σας, σας λέγω, ότι δια κάθε λόγον περιττόν και ανωφελή ,τον οποίον θα είπουν τυχόν οι άνθρωποι, θα δώσουν λόγον δι’ αυτόν κατά την ημέραν της κρίσεως.
37 Διότι από τους καλούς σου λόγους θα δικαιωθής, και από τους πονηρούς σου λόγους θα καταδικασθής.
38 Τότε έλαβον τον λόγον μερικοί από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους και είπαν. Διδάσκαλε, θέλομεν να ίδωμεν από σε κάποιο εξαιρετικόν και καταπληκτικόν θαύμα, που να μαρτυρή την αποστολήν σου.
39 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε. Γενεά πονηρά και μοιχαλίς, που επρόδωσε την πίστιν της προς τον ουράνιον Νυμφίον ,επιμένει να ζητή θαύμα ,που να δεικνύη φανερώτερον την αποστολήν μου. Αλλά τέτοιο θαύμα δεν θα της δοθή ,παρά το θαύμα ,το οποίον προετυπώνετο και προεικονίζετο από το θαύμα Ιωνά του προφήτου.
40 Διότι , καθώς τότε ο Ιωνάς ήτο μέσα εις την κοιλίαν του κοίτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, έτσι θα είναι και ο υιός του ανθρώπου μέσα εις τον τάφον και τα βάθη της γης επί τρία ημερονύκτια.
41 Άνδρες Νινευίται θα αναστηθούν εις την μέλλουσαν κρίσιν μαζί με την γενεάν αυτήν και θα κατακρίνουν αυτήν. Διότι εκείνοι, καίτοι ήσαν αλλοεθνείς και ειδωλολάτραι, μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, ο οποίος και ξένος ήτο και κανένα θαύμα δεν έκανε εις αυτούς. Και ιδού εδώ πολύ περισσότερα συντείνουν εις το να γίνη δεκτόν το ιδικόν μου κήρυγμα παρ’ όσα συνέτρεχον δια το κήρυγμα του Ιωνά. Διότι προ εμού οι προφήται σας εγνώρισαν τον αληθινόν Θεόν και σας προανήγγειλαν την έλευσίν μου, και εγώ επί μακρόν σας κηρύττω και με θαύματα καταπληκτικά σας αποδεικνύω , ότι δεν είμαι απλούς προφήτης.
42 Η βασίλισσα της νοτιοδυτικής Αραβίας, της χώρας Σαβά, θα αναστηθή κατά την εσχάτην κρίσιν μαζί με την γενεάν αυτήν και θα την κατακρίνη. Διότι ήλθεν η βασίλισσα αυτή από την άκρη του κόσμου να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, μολονότι ήτο γυνή και δεν εγνώριζε τον αληθινόν θεόν. Και ιδού εδώ είναι περισσότερον από τον Σολομώντα, αφού εγώ δεν είμαι απλώς σοφός , όπως ήτο εκείνος , αλλ’ είμαι αυτή η ενσάρκωσις της θείας Σοφίας.
43 Της απίστου δε και σκληροκαρδίου γενεάς το τέλος θα είναι κάκιστον. Διοτι όταν το ακάθαρτον πνεύμα βγη από τον άνθρωπον ,που οπωσδήποτε μετενόησε, περνά από τόπους, που δεν έχουν νερό και ζητεί ανάπαυσιν ,αλλά δεν ευρίσκει αυτήν. Ανάπαυσιν ευρίσκει, όταν κακοποιή και κυριεύη τον άνθρωπον.
44 Τότε λέγει. θα γυρίσω πάλιν εις το σπίτι μου, εις την καρδίαν του ανθρώπου, από την οποίαν εβγήκα. Και όταν έλθη, ευρίσκει το σπίτι αδειανόν και σαρωμένον και στολισμένον. Ευρίσκει δηλαδή τον άνθρωπον αμέριμνον και μη εργαζόμενον ,αλλά διατεθειμένον να δεχθή πάλιν τον παλαιόν επισκέπτην και γνώριμον.
45 Τότε πηγαίνει και παραλαμβάνει μαζί του πολλά άλλα πνεύματα πονηρότερα από τον εαυτόν του και αφού έμβη πάλιν μαζί με αυτά, κατοικεί πλέον μονίμως εκεί. Και γίνεται η εσχάτη αύτη κατάστασις του ανθρώπου εκείνου χειροτέρα από την πρώτην. Έτσι θα συμβή και εις την πονηράν ταύτην γενεάν, η οποία εφάνη προς στιγμήν, ότι μετενόησεν από το κήρυγμα των προφητών και του Ιωάννου, αλλά όταν ηκούσθη το κήρυγμα του Μεσσίου , έδειξε πάλιν την αυτήν αδιόρθωτον γνώμην.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄
Στιχ.33-45. Αι πράξεις και οι λόγοι πηγάζουν εκ της καρδίας. Όσοι δεν πιστεύουν ,θα καταδικασθούν.
33 ῍Η ποιήσατε τὸ δένδρον καλόν, καὶ τὸν καρπόν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρόν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται.
34 γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
35 ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά.
36 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ρῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·
37 ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.
38 Τότε ἀπεκρίθησάν τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν.
39 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου.
40 ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
41 ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα ᾿Ιωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον ᾿Ιωνᾶ ὧδε.
42 βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος ὧδε.
43 ῞Οταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει.
44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.
45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.
Μετάφραση
33 Ποίος είμαι εγώ και εάν πράγματι συνεργάζωμαι με τον σατανάν, φαίνεται καθαρά από τα έργα μου και την όλην ζωήν μου. Ή παραδεχθήτε και διακηρύξατε το δένδρον, ότι είναι καλόν και ο καρπός αυτού καλός, ή διακηρύξατε το δένδρον κακόν και τον καρπόν αυτού κακόν. Διότι από τον καρπόν του διακρίνεται , τι είδους είναι το δένδρον. Και από τα έργα μου λοιπόν , τα οποία δέχεσθε , ότι είναι ευεργετικά και αγαθά, αποδεικνύεται, ότι δεν έχω καμμίαν σχέσιν με την δύναμιν του πονηρού.
34 Απόγονοι φαρμακερών οχιών, πως μπορείτε σεις να λέγετε καλούς και αγαθούς λόγους, αφού είσθε πονηροί και εξ ολοκλήρου διεφθαρμένοι; Τούτο είναι ηθικώς αδύνατον. Διότι το στόμα ομιλεί εκείνα , από τα οποία είναι γεμάτη η ψυχή και υπερχειλίζουν εις αυτήν.
35 Ο αγαθός άνθρωπος έχει την ψυχήν του πολύτιμον θησαυροφυλάκιον αγαθών σκέψεων και συναισθημάτων, και βγάζει απ’ εκεί αγαθούς λόγους. Και ο πονηρός άνθρωπος από τον πονηρόν θησαυρόν των φαύλων διανοημάτων και επιθυμιών του βγάζει πονηρά και φαρμακερά και βλάσφημα λόγια.
36 Δια να καταλάβετε δε πόσον αυστηρά θα κριθήτε δια τα βλάσφημα και συκοφαντικά λόγια σας, σας λέγω, ότι δια κάθε λόγον περιττόν και ανωφελή ,τον οποίον θα είπουν τυχόν οι άνθρωποι, θα δώσουν λόγον δι’ αυτόν κατά την ημέραν της κρίσεως.
37 Διότι από τους καλούς σου λόγους θα δικαιωθής, και από τους πονηρούς σου λόγους θα καταδικασθής.
38 Τότε έλαβον τον λόγον μερικοί από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους και είπαν. Διδάσκαλε, θέλομεν να ίδωμεν από σε κάποιο εξαιρετικόν και καταπληκτικόν θαύμα, που να μαρτυρή την αποστολήν σου.
39 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε. Γενεά πονηρά και μοιχαλίς, που επρόδωσε την πίστιν της προς τον ουράνιον Νυμφίον ,επιμένει να ζητή θαύμα ,που να δεικνύη φανερώτερον την αποστολήν μου. Αλλά τέτοιο θαύμα δεν θα της δοθή ,παρά το θαύμα ,το οποίον προετυπώνετο και προεικονίζετο από το θαύμα Ιωνά του προφήτου.
40 Διότι , καθώς τότε ο Ιωνάς ήτο μέσα εις την κοιλίαν του κοίτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, έτσι θα είναι και ο υιός του ανθρώπου μέσα εις τον τάφον και τα βάθη της γης επί τρία ημερονύκτια.
41 Άνδρες Νινευίται θα αναστηθούν εις την μέλλουσαν κρίσιν μαζί με την γενεάν αυτήν και θα κατακρίνουν αυτήν. Διότι εκείνοι, καίτοι ήσαν αλλοεθνείς και ειδωλολάτραι, μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, ο οποίος και ξένος ήτο και κανένα θαύμα δεν έκανε εις αυτούς. Και ιδού εδώ πολύ περισσότερα συντείνουν εις το να γίνη δεκτόν το ιδικόν μου κήρυγμα παρ’ όσα συνέτρεχον δια το κήρυγμα του Ιωνά. Διότι προ εμού οι προφήται σας εγνώρισαν τον αληθινόν Θεόν και σας προανήγγειλαν την έλευσίν μου, και εγώ επί μακρόν σας κηρύττω και με θαύματα καταπληκτικά σας αποδεικνύω , ότι δεν είμαι απλούς προφήτης.
42 Η βασίλισσα της νοτιοδυτικής Αραβίας, της χώρας Σαβά, θα αναστηθή κατά την εσχάτην κρίσιν μαζί με την γενεάν αυτήν και θα την κατακρίνη. Διότι ήλθεν η βασίλισσα αυτή από την άκρη του κόσμου να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, μολονότι ήτο γυνή και δεν εγνώριζε τον αληθινόν θεόν. Και ιδού εδώ είναι περισσότερον από τον Σολομώντα, αφού εγώ δεν είμαι απλώς σοφός , όπως ήτο εκείνος , αλλ’ είμαι αυτή η ενσάρκωσις της θείας Σοφίας.
43 Της απίστου δε και σκληροκαρδίου γενεάς το τέλος θα είναι κάκιστον. Διοτι όταν το ακάθαρτον πνεύμα βγη από τον άνθρωπον ,που οπωσδήποτε μετενόησε, περνά από τόπους, που δεν έχουν νερό και ζητεί ανάπαυσιν ,αλλά δεν ευρίσκει αυτήν. Ανάπαυσιν ευρίσκει, όταν κακοποιή και κυριεύη τον άνθρωπον.
44 Τότε λέγει. θα γυρίσω πάλιν εις το σπίτι μου, εις την καρδίαν του ανθρώπου, από την οποίαν εβγήκα. Και όταν έλθη, ευρίσκει το σπίτι αδειανόν και σαρωμένον και στολισμένον. Ευρίσκει δηλαδή τον άνθρωπον αμέριμνον και μη εργαζόμενον ,αλλά διατεθειμένον να δεχθή πάλιν τον παλαιόν επισκέπτην και γνώριμον.
45 Τότε πηγαίνει και παραλαμβάνει μαζί του πολλά άλλα πνεύματα πονηρότερα από τον εαυτόν του και αφού έμβη πάλιν μαζί με αυτά, κατοικεί πλέον μονίμως εκεί. Και γίνεται η εσχάτη αύτη κατάστασις του ανθρώπου εκείνου χειροτέρα από την πρώτην. Έτσι θα συμβή και εις την πονηράν ταύτην γενεάν, η οποία εφάνη προς στιγμήν, ότι μετενόησεν από το κήρυγμα των προφητών και του Ιωάννου, αλλά όταν ηκούσθη το κήρυγμα του Μεσσίου , έδειξε πάλιν την αυτήν αδιόρθωτον γνώμην.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ΄
Στιχ. 1-52. Η παραβολή του σπορέως, των ζιζανίων, του σινάπεως, της ζύμης, του κρυμμένου θησαυρού, του καλού μαργαρίτου και του δικτύου.
Εν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·
2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα
καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει.
3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων·
4 ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά·
5 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς,
6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ρίζαν ἐξηράνθη·
7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·
8 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἐξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
9 ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς;
11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.
12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ.
13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι,
14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε·
15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.
16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν.
17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν.
18 ῾Υμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος.
19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς.
20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν·
21 οὐκ ἔχει δὲ ρίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται.
22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.
23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
24 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν.
26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια.
27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια;
28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά;
29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον·
30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
31 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
32 ὃ μικρότερον μέν ἐστι πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ, μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων ἐστὶ καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 ῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς,
35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ.
37 ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου·
38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ·
39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν.
40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.
41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν,
42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
43 τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας·
46 ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·
48 ἥν, ὅτε ἐπληρώθη, ἀναβιβάσαντες αὐτὴν ἐπὶ τὀν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον.
49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων,
50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
51 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί, Κύριε.
52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
Μετάφραση
Κατά την ημέραν δε εκείνην εβγήκεν ο Ιησούς από το σπίτι, εις το οποίον εφιλοξενείτο, και εκάθησε πλησίον της θαλάσσης.
2 Και εμαζεύθησαν πλησίον του πλήθη πολλά λαού ,ώστε αυτός ηναγκάσθη να έμβη εις πλουν και να καθήση εις αυτό , και όλος ο λαός εστέκετο εις την αμμουδιάν της παραλίας.
3 Και είπεν εις αυτούς πολλά δια παραβολών λέγων.
4 Ιδού αυτός που σπέρνει εβγήκεν έξω εις το χωράφι, δια να σπείρη. Και όταν αυτός έσπερνεν, άλλοι μεν σπόροι έπεσαν κοντά εις τον δρόμον του χωραφιού και επειδή παρέμειναν εκτεθειμένοι εις την επιφάνειαν του εδάφους, ήλθαν τα πετεινά και τους κατέφαγαν.
5 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν επάνω εις τόπους ,που έχουν υποκάτω στρώμα πέτρινον και όπου δεν υπήρχε χώμα πολύ. Και αμέσως εβλάστησαν ,προτού να ρίψουν βαθείας ρίζας ,διότι δεν είχον βάθος γης, το οποίον τρέφει ρίζας στερεάς.
6 Όταν δε ανέτειλεν ο ήλιος, εκάησαν από την ζέστην, και επειδή δεν είχαν ρίζαν, εξηράνθησαν.
7 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν εις μέρη, που είχαν και σπόρους αγκαθιών. Και εβλάστησαν τα αγκάθια και έπνιξαν τελείως αυτούς.
8 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν επάνω εις την γην την μαλακήν και εύφορον και απέδιδαν καρπόν, άλλος μεν σπόρος εκατόν, άλλος δε εξήκοντα, άλλος δε τριάκοντα.
9 Εκείνος που έχει αυτιά πνευματικά δια να ακούη και καλήν διάθεσιν δια να δέχεται και εγκολπώνεται αυτά που λέγω, ας ακούη.
10 Και αφού προσήλθον οι μαθηταί , του είπαν. Διατί τους ομιλείς με παραβολάς;
11 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπεν. Ομιλώ δια παραβολών, διότι εις σας, που έχετε καλήν και ευθείαν προαίρεσιν , εδόθη από τον Θεόν ως χάρις να μάθετε τας μυστηριώδεις αληθείας της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους δε δεν έχει δοθή τούτο.
12 Διότι εις εκείνον, που έχει πίστιν και προθυμίαν, θα δοθή η γνώσις των θείων μυστηρίων και θα δοθή πλουσία και με πλεονασμόν. Απ’ εκείνον όμως, που δεν έχει πίστιν και αγαθήν διάθεσιν, θα αφαιρεθή και η ολίγη ακόμη γνώσις, την οποίαν έχει.
12 Δι’ αυτό τους ομιλώ με παραβολάς ,διότι ,ενώ βλέπουν τα θαύματά μου, δεν θέλουν να ίδουν και να πιστεύσουν, και ενώ ακούουν την διδασκαλίαν μου, δεν θέλουν να ακούσουν και να ωφεληθούν, ούτε εννοούν αυτήν,
14 δια να μη μετανοήσουν κάποτε. Και λαμβάνει πλήρη επαλήθευσιν εις αυτούς η προφητεία του Ησαϊου , η οποία λέγει. Θα ακούσετε με τα αυτιά του σώματος το κήρυγμα της αληθείας και δεν θα το καταλάβετε. και βλέποντες με τα μάτια του σώματος θα ίδετε, αλλά δεν θα ίδουν συγχρόνως και αι ψυχαί σας δια να φωτισθούν, αλλά θα παραμείνετε πνευματικώς τυφλοί.
15 Θα συμβή δε τούτο εις αυτούς, διότι ένεκα της κακής των προαιρέσεως εσκληρύνθη και εχόνδρυνεν ο νους του λαού τούτου, και με τα πνευματικά των αυτιά εβαρειάκουσαν και έκλεισαν τα μάτια της ψυχής των. δια να μην ίδουν καμμιά φορά με τα πνευματικά τους μάτια και να μην ακούσουν με τα εσωτερικά των αυτιά, και να μην εννοήσουν με την καρδίαν την σωτηριώδη αλήθειαν και δια της μετανοίας επιστρέψουν και τους ιατρεύσω.
16 Αυτά προείπεν ο προφήτης δι’ εκείνους. Τα ιδικά σας όμως πνευματικά μάτια είναι άξια μακαρισμού ,διότι βλέπουν , καθώς μακάρια είναι και τα αυτιά των ψυχών σας, διότι ακούουν.
17 Και είναι αι πνευματικαί αισθήσεις μακάριαι, διότι αληθινά σας λέγω ,ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επιθύμησαν να ίδουν αυτά που βλέπετε σεις και δεν ηξιώθησαν να τα ίδουν. επεθύμησαν και να ακούσουν αυτά, που ακούετε σεις, και δεν τα ήκουσαν, διότι έζησαν εις χρόνους προγενέστερους και δεν επρόφθασαν να ίδουν την επί γης παρουσίαν μου.
18 Σεις λοιπόν, εις τους οποίους εδόθη ως χάρις από τον Θεόν να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ακούσατε την σημασίαν της παραβολής εκείνου, που έσπειρεν.
19 Από καθένα, που ακούει τον λόγον της βασιλείας και ένεκεν αδιαφορίας και ψυχρότητος δεν τον εννοεί, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει εκείνο, που έχει σπαρή εις την καρδίαν του.
Αυτός είναι ο πνευματικός σπόρος ,που εσπάρη πλησίον του δρόμου, τουτέστιν ο άνθρωπος , εις την ράθυμον ψυχήν του οποίου έπεσεν ως άλλος σπόρος ο λόγος του θείου κηρύγματος , αλλ’ αυτός δεν εκατάλαβε τίποτε από αυτόν.
20 Εκείνος δε που εσπάρη εις το έδαφος το πέτρινον, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει τον λόγον του ευαγγελίου και αμέσως μετά χαράς τον δέχεται.
21 Δεν ρίπτει όμως μέσα του βαθείας ρίζας ο λόγος, αλλ’ ο άνθρωπος αυτός είναι ασταθής και η προθυμία που έδειξε διαρκεί ολίγον χρόνον. όταν δε συμβή θλίψις ή διωγμός δια τον λόγον του ευαγγελίου, αμέσως ο άνθρωπος αυτός σκοντάπτει και χάνει τον ενοθυσιασμόν και την πίστιν του.
22 Εκείνος δε που εσπάρη εις τα αγκάθια, είναι ο άνθρωπος αυτός, που ακούει τον λόγον , και η βασανιστική του ζάλη και φροντίς δια την παρούσαν ζωήν και η απάτη, που του προξενεί ο πλούτος με την προσκόλλησιν εις το χρήμα και με την ευκολίαν των απολαύσεων και με την ματαιότητα της επιδείξεως, πνίγουν τον λόγον και γίνεται άκαρπος.
23 Ο δε σπόρος, που εσπάρη εις την καλήν και εύφορον γην, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει τον λόγον και τον κατανοεί. Και αυτός λοιπόν παράγει καρπόν, άλλος μεν από το ένα παράγει εκατόν, άλλος δε εξήκοντα, άλλος δε τριάκοντα.
24 Άλλην παραβολήν τους εδίδαξε και είπεν. Έγινεν ομοία η βασιλεία των ουρανών, η Εκκλησία δηλαδή, που θα κατακτήση τον κόσμον ολόκληρον ,και ο δι’ αυτής κηρυττόμενος εις όλον τον κόσμον λόγος της αληθείας, προς άνθρωπον , που έσπειρε καλόν σπόρον εις το χωράφι του. Έτσι και ο Κύριος σπείρει πάντοτε εις τον κατακτώμενον υπό της Εκκλησίας κόσμον τον καλόν της σωτηρίου αληθείας σπόρον.
25 Την ώραν όμως που εκοιμώντο οι άνθρωποί του, ήλθεν ο εχθρός του, ο διάβολος δηλαδή, και έσπειρεν ήραν ανάμεσα εις τον σίτον και έφυγεν.
26 Όταν δε εβλάστησαν τα στάχυα και έκαμαν καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια.
27 Και τότε οι δούλοι του οικοδεσπότου ήλθαν προς αυτόν και του είπαν. Κύριε, δεν έσπειρες καλόν σπόρον εις το χωράφι σου; Από πού λοιπόν έχει τούτο ζιζάνια;
28 Εκείνος δε τους είπεν. εχθρός άνθρωπος το έκαμε. Και οι δούλοι του είπαν. Θέλεις λοιπόν να πάμε και να τα μαζεύσωμεν;
29 Εκείνος όμως είπεν. Όχι. Διότι αι ρίζαι των ζιζανίων είναι μπλεγμέναι μέσα εις το χώμα με τας ρίζας του σίτου και υπάρχει φόβος μήπως, όταν θα συλλέγετε τα ζιζάνια, ξερριζώσετε μαζί με αυτά και τον σίτον.
30 Αφήσατε να μεγαλώνουν και τα δύο μέχρι της εποχή ςτου θερισμού. Και κατά τον καιρόν του θερισμού, ήτοι της εσχάτης κρίσεως, θα είπω εις τους θεριστάς αγγέλους μου. μαζεύσατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατέ τα σε χειρόβολα ,δια να τα κατακαύσετε, δηλαδή ξεχωρίσατε τους πονηρούς ανθρώπους και ρίψατέ τους όλους μαζί εις το πυρ της αιωνίου κολάσεως. Τον σίτον δε , τουτέστι τους αγαθούς και εναρέτους, μαζεύσατέ τον εις την αποθήκην μου, δηλαδή εις την ουράνιον βασιλείαν.
31 Άλλνη παραβολήν τους εδίδαξε λέγων. Η αύξησις και εξάπλωσις της επί γης Εκκλησίας μου και του λόγου της αληθείας, που κηρύττεται εν αυτή, ομοιάζει προς τον μικρόν σπόρον του σιναπιού ,που τον επήρε κάποιος άνθρωπος και τον έσπειρεν εις το χωράφι του.
32 Ο κόκκος αυτός είναι μεν μικρότερος από όλους τους σπόρους, όταν όμως μεγαλώση, είναι μεγαλύτερος από τα λάχανα και τους θάμνους, και γίνεται δένδρον, ώστε να έλθουν τα πετεινά του ουρανού και να φωλιάζουν εις τους κλάδους του. Έτσι καιι αι αρχαί της αυξήσεως και της εξαπλώσεως της Εκκλησίας μου και του σπειρομένου υπ’ αυτής εις τας ψυχάς των ανθρώπων λόγου μου είναι αφανείς και ασήμαντοι , αλλά βαθμηδόν αι κατακτήσεις των γίνονται καταπληκτικαί. Ο λόγος δε του ευαγγελίου ο δια της ολοέν εξαπλούμενης Εκκλησίας κηρυττόμενος, όταν καλλιεργηθή από την χάριν του Αγίου πνεύματος ,δημιουργεί τεράστια και καταπληκτικά παοτελέσματα και φέρει προστασίαν και ανάπαυσιν εις τας ψυχάς.
33 Άλλην παραβολήν είπεν εις αυτούς, δια να τους διδάξη ότι η βασιλεία του δεν θα επιβληθή δι’ εξωτερικής δυνάμεως και βίας, όπως επερίμεναν οι Ιουδαίοι την βασιλείαν του Μεσσίου, αλλά δι’ εσωτερικής ειρηνικής και βαθμιαίας επιδράσεως και αφομοιώσεως. Ομοιάζει ,είπεν , η βασιλεία των ουρανών και το κήρυγμα αυτής προς προζύμιον, το οποίον επήρε μια γυναίκα και το έκρυψεν εις μεγάλην ποσότητα αλεύρου. Και έμεινεν εκεί κρυμμένον το προζύμιον, έως ότου εζυμώθη ολόκληρον το ζυμάρι του αλεύρου. Έτσι και η επί γης βασιλεία των ουρανών με το κήρυγμα της πίστεως, σαν άλλο προζύμι θα εισχωρήση σιγά-σιγά και θα αναζυμώση όλην την μάζαν της ανθρωπότητος.
34 Όλα αυτά ελάλησεν ο Ιησούς με παραβολάς εις τα πλήθη του λαού. Και χωρίς παραβολήν τίποτε κατά την εποχήν εκείνην δεν έλεγεν εις αυτούς.
35 δια να πληρωθή εκείνο, που ελέχθη δια του προφήτου, ο οποίος είπε. Θα ανοίξω με παραβολάς το στόμα μου και θα είπω αληθείας, που είναι κρυμμέναι από τότε που άρχισε να κτίζεται ο κόσμος.
36 Τότε, αφού αφήκε το πλήθος του λαού, ήλθεν εις το σπίτι, που εφιλοξενείτο. Και προσήλθον εις αυτόν οι μαθηταί του και είπαν. Εξήγησέ μας την έννοιαν της παραβολής των ζιζανίων του αγρού.
37 Ο δε Κύριος απεκρίθη και τους είπεν. Εκείνος, που σπέρνει τον καλόν σπόρον , είναι ο Υιός του Θεού, που εσαρκώθη και έγινεν ο υιός του ανθρώπου.
38 Ο δε αγρός είναι ο κόσμος των ανθρώπων. Και ο καλός σπόρος, αυτοί είναι τα παιδιά της ουρανίου και αιωνίου βασιλείας, που θα την κληρονομήσουν . Τα δε ζιζάνια είναι τα παιδιά του πονηρού, που ομοιάζουν προς τον πατέρα τους διάβολον.
39 Ο εχθρός δε, που έσπειρε τα ζιζάνια, είναι ο διάβολος, . Και ο θερισμός σημαίνει το τέλος της παρούσης περιόδου του κόσμου, οι δε θερισταί σημαίνουν τους αγγέλους, που θα είναι εκτελεσταί των διαταγών του υπερτάτου Κριτού.
40 Καθώς λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και κατακαίονται με φωτιά, έτσι θα είναι και κατά το τέλος της παρούσης περιόδου του κόσμου.
41 Θα αποστείλη τότε ο υιός του ανθρώπου ,ο Θεάνθρωπος Μεσσίας, τους αγγέλους του και θα μαζεύσουν από τον κόσμον, επί του οποίου θα κυριαρχή πλέον η βασιλεία του, όλους εκείνους, που έγιναν και εις τους άλλους αιτία να αμαρτήσουν, και εκείνους, που παραβαίνουν τον νόμον του,
42 και θα τους ρίψουν εις το καμίνι της φωτιάς, δηλαδή εις το πυρ της αιωνίου κολάσεως. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών.
43 Τότε οι δίκαιοι θα δοξασθούν και θα λάμψουν σαν τον ήλιον εις την βασιλείαν του ουρανίου πατρός των. Όποιος έχει αυτιά δια να ακούη με ενδιαφέρον και εγκολπώνεται την αλήθειαν, ας ακούη.
44 Πάλιν η πολύτιμος διδασκαλία και τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών ομοιάζουν προς θησαυρόν κρυμμένον και χωμένον εις το χωράφι, τον οποίον, σαν ηύρε κάποιος άνθρωπος ,τον έκρυψεν εις το αυτό χωράφι και από την μεγάλην του χαράν πηγαίνει και πωλεί όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι εκείνο. Έτσι και εκείνος, που εξετίμησε τον πλούτον της θείας διδασκαλίας και τους θησαυρούς της επουρανίου βασιλείας. Απαρνείται και περιφρονεί και πατά όλα τα επίγεια δια να κατακτήση τα επουράνια.
45 Πάλιν είναι όμοια η ανυπολόγιστος αξία της βασιλείας των ουρανών προς άνθρωπον έμπορον, που ζητεί να αγοράσει καλά και πολύτιμα μαργαριτάρια.
46 Αυτός όταν ηύρεν ένα σπάνιον και μεγάλης αξίας μαργαριτάρι, έτρεξε και επώλησεν όλα όσα είχε και το ηγόρασε. Έτσι και ο καλός και αφοσιωμένος Χριστιανός. Σαν καλός έμπορος θυσιάζει με προθυμίαν την ματαιότητα της παρούσης ζωής, δια να κατακτήση την αιωνιότητα της μελλούσης βασιλείας.
47 Πάλιν δε είναι όμοια η βασιλεία των ουρανών προς δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν και το οποίον εμάζευσεν από κάθε γένος ψαριών. ( Έτσι και με το δίκτυον του θείου κηρύγματος ελκύονται εις την Εκκλησίαν πάσης προαιρέσεως και προελεύσεως άνθρωποι) .
48 Το δίκτυον αυτό ,όταν εγέμισε, το έσυραν και το ανέβασαν από το βάθος της θαλάσσης εις την αμμουδιάν της παραλίας και αφού εκάθισαν ,εμάζευσαν τα καλά ψάρια μέσα εις αγγεία, τα δε ακατάλληλα και επιβλαβή δια φαγητόν τα επέταξαν έξω.
49 Έτσι θα γίνη εις την συντέλειαν του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι από τον ουρανόν και θα χωρίσουν τους πονηρούς και θα τους πάρουν από το μέσον των δικαίων, με τους οποίους τώρα είναι ανακατεμένοι.
50 Και θα τους ρίψουν εις το αναμμένο καμίνι της αιωνίου κολάσεως. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών.
51 Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς. Τα εκαταλάβατε όλα αυτά; Λέγουν εις αυτόν. Ναι, Κύριε.
52 Ο δε Ιησούς τους είπε. Καλά λοιπόν. Αφού ενοιώσατε τας παραβολάς αυτάς, σας λέγω, ότι κάθε εντριβής εις τον Μωσαϊκόν νόμον, που εδιδάχθη συγχρόνως και τας αληθείας της βασιλείας των ουρανών, ομοιάζει προς άνθρωπον νοικοκύρην, ο οποίος από το θησαυροφυλάκιόν του βγάζει καινούρια και παλαιά. Έτσι και αυτός, όταν θα διδάσκη, θα χρησιμοποιή κατά τας παρουσιαζόμενας ανάγκας γνώσεις από την Παλαιάν Διαθήκην και από την νέαν διδασκαλίαν μου.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ΄
Στιχ. 1-52. Η παραβολή του σπορέως, των ζιζανίων, του σινάπεως, της ζύμης, του κρυμμένου θησαυρού, του καλού μαργαρίτου και του δικτύου.
Εν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·
2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα
καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει.
3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων·
4 ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά·
5 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς,
6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ρίζαν ἐξηράνθη·
7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·
8 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἐξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
9 ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς;
11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.
12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ.
13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι,
14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε·
15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.
16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν.
17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν.
18 ῾Υμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος.
19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς.
20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν·
21 οὐκ ἔχει δὲ ρίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται.
22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.
23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
24 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν.
26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια.
27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια;
28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά;
29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον·
30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
31 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
32 ὃ μικρότερον μέν ἐστι πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ, μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων ἐστὶ καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 ῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς,
35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ.
37 ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου·
38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ·
39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν.
40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.
41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν,
42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
43 τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας·
46 ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·
48 ἥν, ὅτε ἐπληρώθη, ἀναβιβάσαντες αὐτὴν ἐπὶ τὀν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον.
49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων,
50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
51 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί, Κύριε.
52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
Μετάφραση
Κατά την ημέραν δε εκείνην εβγήκεν ο Ιησούς από το σπίτι, εις το οποίον εφιλοξενείτο, και εκάθησε πλησίον της θαλάσσης.
2 Και εμαζεύθησαν πλησίον του πλήθη πολλά λαού ,ώστε αυτός ηναγκάσθη να έμβη εις πλουν και να καθήση εις αυτό , και όλος ο λαός εστέκετο εις την αμμουδιάν της παραλίας.
3 Και είπεν εις αυτούς πολλά δια παραβολών λέγων.
4 Ιδού αυτός που σπέρνει εβγήκεν έξω εις το χωράφι, δια να σπείρη. Και όταν αυτός έσπερνεν, άλλοι μεν σπόροι έπεσαν κοντά εις τον δρόμον του χωραφιού και επειδή παρέμειναν εκτεθειμένοι εις την επιφάνειαν του εδάφους, ήλθαν τα πετεινά και τους κατέφαγαν.
5 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν επάνω εις τόπους ,που έχουν υποκάτω στρώμα πέτρινον και όπου δεν υπήρχε χώμα πολύ. Και αμέσως εβλάστησαν ,προτού να ρίψουν βαθείας ρίζας ,διότι δεν είχον βάθος γης, το οποίον τρέφει ρίζας στερεάς.
6 Όταν δε ανέτειλεν ο ήλιος, εκάησαν από την ζέστην, και επειδή δεν είχαν ρίζαν, εξηράνθησαν.
7 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν εις μέρη, που είχαν και σπόρους αγκαθιών. Και εβλάστησαν τα αγκάθια και έπνιξαν τελείως αυτούς.
8 Άλλοι δε σπόροι έπεσαν επάνω εις την γην την μαλακήν και εύφορον και απέδιδαν καρπόν, άλλος μεν σπόρος εκατόν, άλλος δε εξήκοντα, άλλος δε τριάκοντα.
9 Εκείνος που έχει αυτιά πνευματικά δια να ακούη και καλήν διάθεσιν δια να δέχεται και εγκολπώνεται αυτά που λέγω, ας ακούη.
10 Και αφού προσήλθον οι μαθηταί , του είπαν. Διατί τους ομιλείς με παραβολάς;
11 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπεν. Ομιλώ δια παραβολών, διότι εις σας, που έχετε καλήν και ευθείαν προαίρεσιν , εδόθη από τον Θεόν ως χάρις να μάθετε τας μυστηριώδεις αληθείας της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους δε δεν έχει δοθή τούτο.
12 Διότι εις εκείνον, που έχει πίστιν και προθυμίαν, θα δοθή η γνώσις των θείων μυστηρίων και θα δοθή πλουσία και με πλεονασμόν. Απ’ εκείνον όμως, που δεν έχει πίστιν και αγαθήν διάθεσιν, θα αφαιρεθή και η ολίγη ακόμη γνώσις, την οποίαν έχει.
12 Δι’ αυτό τους ομιλώ με παραβολάς ,διότι ,ενώ βλέπουν τα θαύματά μου, δεν θέλουν να ίδουν και να πιστεύσουν, και ενώ ακούουν την διδασκαλίαν μου, δεν θέλουν να ακούσουν και να ωφεληθούν, ούτε εννοούν αυτήν,
14 δια να μη μετανοήσουν κάποτε. Και λαμβάνει πλήρη επαλήθευσιν εις αυτούς η προφητεία του Ησαϊου , η οποία λέγει. Θα ακούσετε με τα αυτιά του σώματος το κήρυγμα της αληθείας και δεν θα το καταλάβετε. και βλέποντες με τα μάτια του σώματος θα ίδετε, αλλά δεν θα ίδουν συγχρόνως και αι ψυχαί σας δια να φωτισθούν, αλλά θα παραμείνετε πνευματικώς τυφλοί.
15 Θα συμβή δε τούτο εις αυτούς, διότι ένεκα της κακής των προαιρέσεως εσκληρύνθη και εχόνδρυνεν ο νους του λαού τούτου, και με τα πνευματικά των αυτιά εβαρειάκουσαν και έκλεισαν τα μάτια της ψυχής των. δια να μην ίδουν καμμιά φορά με τα πνευματικά τους μάτια και να μην ακούσουν με τα εσωτερικά των αυτιά, και να μην εννοήσουν με την καρδίαν την σωτηριώδη αλήθειαν και δια της μετανοίας επιστρέψουν και τους ιατρεύσω.
16 Αυτά προείπεν ο προφήτης δι’ εκείνους. Τα ιδικά σας όμως πνευματικά μάτια είναι άξια μακαρισμού ,διότι βλέπουν , καθώς μακάρια είναι και τα αυτιά των ψυχών σας, διότι ακούουν.
17 Και είναι αι πνευματικαί αισθήσεις μακάριαι, διότι αληθινά σας λέγω ,ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επιθύμησαν να ίδουν αυτά που βλέπετε σεις και δεν ηξιώθησαν να τα ίδουν. επεθύμησαν και να ακούσουν αυτά, που ακούετε σεις, και δεν τα ήκουσαν, διότι έζησαν εις χρόνους προγενέστερους και δεν επρόφθασαν να ίδουν την επί γης παρουσίαν μου.
18 Σεις λοιπόν, εις τους οποίους εδόθη ως χάρις από τον Θεόν να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ακούσατε την σημασίαν της παραβολής εκείνου, που έσπειρεν.
19 Από καθένα, που ακούει τον λόγον της βασιλείας και ένεκεν αδιαφορίας και ψυχρότητος δεν τον εννοεί, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει εκείνο, που έχει σπαρή εις την καρδίαν του.
Αυτός είναι ο πνευματικός σπόρος ,που εσπάρη πλησίον του δρόμου, τουτέστιν ο άνθρωπος , εις την ράθυμον ψυχήν του οποίου έπεσεν ως άλλος σπόρος ο λόγος του θείου κηρύγματος , αλλ’ αυτός δεν εκατάλαβε τίποτε από αυτόν.
20 Εκείνος δε που εσπάρη εις το έδαφος το πέτρινον, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει τον λόγον του ευαγγελίου και αμέσως μετά χαράς τον δέχεται.
21 Δεν ρίπτει όμως μέσα του βαθείας ρίζας ο λόγος, αλλ’ ο άνθρωπος αυτός είναι ασταθής και η προθυμία που έδειξε διαρκεί ολίγον χρόνον. όταν δε συμβή θλίψις ή διωγμός δια τον λόγον του ευαγγελίου, αμέσως ο άνθρωπος αυτός σκοντάπτει και χάνει τον ενοθυσιασμόν και την πίστιν του.
22 Εκείνος δε που εσπάρη εις τα αγκάθια, είναι ο άνθρωπος αυτός, που ακούει τον λόγον , και η βασανιστική του ζάλη και φροντίς δια την παρούσαν ζωήν και η απάτη, που του προξενεί ο πλούτος με την προσκόλλησιν εις το χρήμα και με την ευκολίαν των απολαύσεων και με την ματαιότητα της επιδείξεως, πνίγουν τον λόγον και γίνεται άκαρπος.
23 Ο δε σπόρος, που εσπάρη εις την καλήν και εύφορον γην, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει τον λόγον και τον κατανοεί. Και αυτός λοιπόν παράγει καρπόν, άλλος μεν από το ένα παράγει εκατόν, άλλος δε εξήκοντα, άλλος δε τριάκοντα.
24 Άλλην παραβολήν τους εδίδαξε και είπεν. Έγινεν ομοία η βασιλεία των ουρανών, η Εκκλησία δηλαδή, που θα κατακτήση τον κόσμον ολόκληρον ,και ο δι’ αυτής κηρυττόμενος εις όλον τον κόσμον λόγος της αληθείας, προς άνθρωπον , που έσπειρε καλόν σπόρον εις το χωράφι του. Έτσι και ο Κύριος σπείρει πάντοτε εις τον κατακτώμενον υπό της Εκκλησίας κόσμον τον καλόν της σωτηρίου αληθείας σπόρον.
25 Την ώραν όμως που εκοιμώντο οι άνθρωποί του, ήλθεν ο εχθρός του, ο διάβολος δηλαδή, και έσπειρεν ήραν ανάμεσα εις τον σίτον και έφυγεν.
26 Όταν δε εβλάστησαν τα στάχυα και έκαμαν καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια.
27 Και τότε οι δούλοι του οικοδεσπότου ήλθαν προς αυτόν και του είπαν. Κύριε, δεν έσπειρες καλόν σπόρον εις το χωράφι σου; Από πού λοιπόν έχει τούτο ζιζάνια;
28 Εκείνος δε τους είπεν. εχθρός άνθρωπος το έκαμε. Και οι δούλοι του είπαν. Θέλεις λοιπόν να πάμε και να τα μαζεύσωμεν;
29 Εκείνος όμως είπεν. Όχι. Διότι αι ρίζαι των ζιζανίων είναι μπλεγμέναι μέσα εις το χώμα με τας ρίζας του σίτου και υπάρχει φόβος μήπως, όταν θα συλλέγετε τα ζιζάνια, ξερριζώσετε μαζί με αυτά και τον σίτον.
30 Αφήσατε να μεγαλώνουν και τα δύο μέχρι της εποχή ςτου θερισμού. Και κατά τον καιρόν του θερισμού, ήτοι της εσχάτης κρίσεως, θα είπω εις τους θεριστάς αγγέλους μου. μαζεύσατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατέ τα σε χειρόβολα ,δια να τα κατακαύσετε, δηλαδή ξεχωρίσατε τους πονηρούς ανθρώπους και ρίψατέ τους όλους μαζί εις το πυρ της αιωνίου κολάσεως. Τον σίτον δε , τουτέστι τους αγαθούς και εναρέτους, μαζεύσατέ τον εις την αποθήκην μου, δηλαδή εις την ουράνιον βασιλείαν.
31 Άλλνη παραβολήν τους εδίδαξε λέγων. Η αύξησις και εξάπλωσις της επί γης Εκκλησίας μου και του λόγου της αληθείας, που κηρύττεται εν αυτή, ομοιάζει προς τον μικρόν σπόρον του σιναπιού ,που τον επήρε κάποιος άνθρωπος και τον έσπειρεν εις το χωράφι του.
32 Ο κόκκος αυτός είναι μεν μικρότερος από όλους τους σπόρους, όταν όμως μεγαλώση, είναι μεγαλύτερος από τα λάχανα και τους θάμνους, και γίνεται δένδρον, ώστε να έλθουν τα πετεινά του ουρανού και να φωλιάζουν εις τους κλάδους του. Έτσι καιι αι αρχαί της αυξήσεως και της εξαπλώσεως της Εκκλησίας μου και του σπειρομένου υπ’ αυτής εις τας ψυχάς των ανθρώπων λόγου μου είναι αφανείς και ασήμαντοι , αλλά βαθμηδόν αι κατακτήσεις των γίνονται καταπληκτικαί. Ο λόγος δε του ευαγγελίου ο δια της ολοέν εξαπλούμενης Εκκλησίας κηρυττόμενος, όταν καλλιεργηθή από την χάριν του Αγίου πνεύματος ,δημιουργεί τεράστια και καταπληκτικά παοτελέσματα και φέρει προστασίαν και ανάπαυσιν εις τας ψυχάς.
33 Άλλην παραβολήν είπεν εις αυτούς, δια να τους διδάξη ότι η βασιλεία του δεν θα επιβληθή δι’ εξωτερικής δυνάμεως και βίας, όπως επερίμεναν οι Ιουδαίοι την βασιλείαν του Μεσσίου, αλλά δι’ εσωτερικής ειρηνικής και βαθμιαίας επιδράσεως και αφομοιώσεως. Ομοιάζει ,είπεν , η βασιλεία των ουρανών και το κήρυγμα αυτής προς προζύμιον, το οποίον επήρε μια γυναίκα και το έκρυψεν εις μεγάλην ποσότητα αλεύρου. Και έμεινεν εκεί κρυμμένον το προζύμιον, έως ότου εζυμώθη ολόκληρον το ζυμάρι του αλεύρου. Έτσι και η επί γης βασιλεία των ουρανών με το κήρυγμα της πίστεως, σαν άλλο προζύμι θα εισχωρήση σιγά-σιγά και θα αναζυμώση όλην την μάζαν της ανθρωπότητος.
34 Όλα αυτά ελάλησεν ο Ιησούς με παραβολάς εις τα πλήθη του λαού. Και χωρίς παραβολήν τίποτε κατά την εποχήν εκείνην δεν έλεγεν εις αυτούς.
35 δια να πληρωθή εκείνο, που ελέχθη δια του προφήτου, ο οποίος είπε. Θα ανοίξω με παραβολάς το στόμα μου και θα είπω αληθείας, που είναι κρυμμέναι από τότε που άρχισε να κτίζεται ο κόσμος.
36 Τότε, αφού αφήκε το πλήθος του λαού, ήλθεν εις το σπίτι, που εφιλοξενείτο. Και προσήλθον εις αυτόν οι μαθηταί του και είπαν. Εξήγησέ μας την έννοιαν της παραβολής των ζιζανίων του αγρού.
37 Ο δε Κύριος απεκρίθη και τους είπεν. Εκείνος, που σπέρνει τον καλόν σπόρον , είναι ο Υιός του Θεού, που εσαρκώθη και έγινεν ο υιός του ανθρώπου.
38 Ο δε αγρός είναι ο κόσμος των ανθρώπων. Και ο καλός σπόρος, αυτοί είναι τα παιδιά της ουρανίου και αιωνίου βασιλείας, που θα την κληρονομήσουν . Τα δε ζιζάνια είναι τα παιδιά του πονηρού, που ομοιάζουν προς τον πατέρα τους διάβολον.
39 Ο εχθρός δε, που έσπειρε τα ζιζάνια, είναι ο διάβολος, . Και ο θερισμός σημαίνει το τέλος της παρούσης περιόδου του κόσμου, οι δε θερισταί σημαίνουν τους αγγέλους, που θα είναι εκτελεσταί των διαταγών του υπερτάτου Κριτού.
40 Καθώς λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και κατακαίονται με φωτιά, έτσι θα είναι και κατά το τέλος της παρούσης περιόδου του κόσμου.
41 Θα αποστείλη τότε ο υιός του ανθρώπου ,ο Θεάνθρωπος Μεσσίας, τους αγγέλους του και θα μαζεύσουν από τον κόσμον, επί του οποίου θα κυριαρχή πλέον η βασιλεία του, όλους εκείνους, που έγιναν και εις τους άλλους αιτία να αμαρτήσουν, και εκείνους, που παραβαίνουν τον νόμον του,
42 και θα τους ρίψουν εις το καμίνι της φωτιάς, δηλαδή εις το πυρ της αιωνίου κολάσεως. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών.
43 Τότε οι δίκαιοι θα δοξασθούν και θα λάμψουν σαν τον ήλιον εις την βασιλείαν του ουρανίου πατρός των. Όποιος έχει αυτιά δια να ακούη με ενδιαφέρον και εγκολπώνεται την αλήθειαν, ας ακούη.
44 Πάλιν η πολύτιμος διδασκαλία και τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών ομοιάζουν προς θησαυρόν κρυμμένον και χωμένον εις το χωράφι, τον οποίον, σαν ηύρε κάποιος άνθρωπος ,τον έκρυψεν εις το αυτό χωράφι και από την μεγάλην του χαράν πηγαίνει και πωλεί όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι εκείνο. Έτσι και εκείνος, που εξετίμησε τον πλούτον της θείας διδασκαλίας και τους θησαυρούς της επουρανίου βασιλείας. Απαρνείται και περιφρονεί και πατά όλα τα επίγεια δια να κατακτήση τα επουράνια.
45 Πάλιν είναι όμοια η ανυπολόγιστος αξία της βασιλείας των ουρανών προς άνθρωπον έμπορον, που ζητεί να αγοράσει καλά και πολύτιμα μαργαριτάρια.
46 Αυτός όταν ηύρεν ένα σπάνιον και μεγάλης αξίας μαργαριτάρι, έτρεξε και επώλησεν όλα όσα είχε και το ηγόρασε. Έτσι και ο καλός και αφοσιωμένος Χριστιανός. Σαν καλός έμπορος θυσιάζει με προθυμίαν την ματαιότητα της παρούσης ζωής, δια να κατακτήση την αιωνιότητα της μελλούσης βασιλείας.
47 Πάλιν δε είναι όμοια η βασιλεία των ουρανών προς δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν και το οποίον εμάζευσεν από κάθε γένος ψαριών. ( Έτσι και με το δίκτυον του θείου κηρύγματος ελκύονται εις την Εκκλησίαν πάσης προαιρέσεως και προελεύσεως άνθρωποι) .
48 Το δίκτυον αυτό ,όταν εγέμισε, το έσυραν και το ανέβασαν από το βάθος της θαλάσσης εις την αμμουδιάν της παραλίας και αφού εκάθισαν ,εμάζευσαν τα καλά ψάρια μέσα εις αγγεία, τα δε ακατάλληλα και επιβλαβή δια φαγητόν τα επέταξαν έξω.
49 Έτσι θα γίνη εις την συντέλειαν του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι από τον ουρανόν και θα χωρίσουν τους πονηρούς και θα τους πάρουν από το μέσον των δικαίων, με τους οποίους τώρα είναι ανακατεμένοι.
50 Και θα τους ρίψουν εις το αναμμένο καμίνι της αιωνίου κολάσεως. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών.
51 Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς. Τα εκαταλάβατε όλα αυτά; Λέγουν εις αυτόν. Ναι, Κύριε.
52 Ο δε Ιησούς τους είπε. Καλά λοιπόν. Αφού ενοιώσατε τας παραβολάς αυτάς, σας λέγω, ότι κάθε εντριβής εις τον Μωσαϊκόν νόμον, που εδιδάχθη συγχρόνως και τας αληθείας της βασιλείας των ουρανών, ομοιάζει προς άνθρωπον νοικοκύρην, ο οποίος από το θησαυροφυλάκιόν του βγάζει καινούρια και παλαιά. Έτσι και αυτός, όταν θα διδάσκη, θα χρησιμοποιή κατά τας παρουσιαζόμενας ανάγκας γνώσεις από την Παλαιάν Διαθήκην και από την νέαν διδασκαλίαν μου.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ.1 -12. Η αποκεφάλισις του Βαπτιστού.
1 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ,
2 καὶ εἶπεν τοῖς παισὶν αὐτοῦ· Οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ.
3 Ὁ γὰρ Ἡρῴδης κρατήσας τὸν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ·
4 ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν.
5 καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.
6 γενεσίων δὲ ἀγομένων τοῦ Ἡρῴδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρῳδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσε τῷ Ἡρῴδῃ,
7 ὅθεν μεθ' ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰν αἰτήσηται.
8 ἡ δὲ προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς, Δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ.
9 καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεὺς, διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσε δοθῆναι,
10 καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ·
11 καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καὶ ἤνεγκε τῇ μητρὶ αὐτῆς.
12 καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ σῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτό, καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ Ἰησοῦ.
Μετάφραση
Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήκουσεν ο Ηρώδης ο Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και Περαίας, την φήμην του Ιησού.
2 και είπεν εις τους αυλικούς του∙ Αυτός είναι ο Ιωάννης ο βαπτιστής∙ αυτός ανεστήθη εκ νεκρών με νέαν αποστολήν από τον Θεόν και δι’ αυτό αι υπερφυσικαί δυνάμεις ενεργούν δια μέσου αυτού.
3 Είπε δε ο Ηρώδης περί του Ιωάννου, ότι ανεστήθη εκ νεκρών, διότι ο Ηρώδης τον είχε θανατώσει ∙ αφού δηλαδή συνέλαβε τον Ιωάννην, τον έδεσε και τον έβαλεν εις την φυλακήν εξ αιτίας της Ηρωδιάδος ,η οποία ήτο σύζυγος του Φιλίππου του αδελφού του, και συνέζη τώρα με τον Ηρώδην.
4 Διότι του έλεγεν ο Ιωάννης∙ Δεν σου επιτρέπεται από τον νόμον του Θεού να έχης αυτήν σύζυγον.
5 Και ενώ εις τας αρχάς, παρακινούμενος από την Ηρωδιάδα ήθελε να τον φονεύση, εφοβήθη τα πλήθη του λαού, διότι εθεώρουν αυτόν ως προφήτην.
6 Αλλ’ όταν εωρτάζοντο τα γενέθλια του Ηρώδου, εχόρευσεν η κόρη της Ηρωδιάδος εις το μέσον των προσκαλεσμένων εις το τραπέζι και άρεσεν ο χορός της εις τον Ηρώδην.
7 Δι’ αυτό της υπεσχέθη με όρκον να της δώση κάθε τι που θα εζήτει.
8 Αυτή δε οδηγηθείσα από την μητέρα της ∙ Δος μοι, είπεν, εδώ επάνω εις το πιάτο, την κεφαλήν του Ιωάννου του βαπτιστού.
9 Και ελυπήθη ο βασιλεύς, δια τους όρκους όμως και δι’ εκείνους, που εκάθηντο μαζί εις το τραπέζι, εις τους οποίους ήτο εκτεθειμένος και δεν ήθελε να παρουσιασθή, ότι ηθέτει τον λόγον του και τον όρκον του, έδωκε διαταγήν να δοθή η κεφαλή του Ιωάννου.
10 Και αφού έστειλε δήμιον, απεκεφάλισε τον Ιωάννην εις την φυλακήν.
11 Και εφέρθη η κεφαλή του επάνω εις πιάτο και εδόθη εις το κοράσιον, και την έφερεν εκείνο εις την μητέρα του.
12 Και επήγαν οι μαθηταί του Ιωάννου εις την φυλακήν και εσήκωσαν το σώμα του και το έθαψαν. Και μετά την ταφήν ήλθαν και ανήγγειλαν εις τον Ιησούν το συμβάν.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ.1 -12. Η αποκεφάλισις του Βαπτιστού.
1 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ,
2 καὶ εἶπεν τοῖς παισὶν αὐτοῦ· Οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ.
3 Ὁ γὰρ Ἡρῴδης κρατήσας τὸν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ·
4 ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν.
5 καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.
6 γενεσίων δὲ ἀγομένων τοῦ Ἡρῴδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρῳδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσε τῷ Ἡρῴδῃ,
7 ὅθεν μεθ' ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰν αἰτήσηται.
8 ἡ δὲ προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς, Δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ.
9 καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεὺς, διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσε δοθῆναι,
10 καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ·
11 καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καὶ ἤνεγκε τῇ μητρὶ αὐτῆς.
12 καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ σῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτό, καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ Ἰησοῦ.
Μετάφραση
Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήκουσεν ο Ηρώδης ο Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και Περαίας, την φήμην του Ιησού.
2 και είπεν εις τους αυλικούς του∙ Αυτός είναι ο Ιωάννης ο βαπτιστής∙ αυτός ανεστήθη εκ νεκρών με νέαν αποστολήν από τον Θεόν και δι’ αυτό αι υπερφυσικαί δυνάμεις ενεργούν δια μέσου αυτού.
3 Είπε δε ο Ηρώδης περί του Ιωάννου, ότι ανεστήθη εκ νεκρών, διότι ο Ηρώδης τον είχε θανατώσει ∙ αφού δηλαδή συνέλαβε τον Ιωάννην, τον έδεσε και τον έβαλεν εις την φυλακήν εξ αιτίας της Ηρωδιάδος ,η οποία ήτο σύζυγος του Φιλίππου του αδελφού του, και συνέζη τώρα με τον Ηρώδην.
4 Διότι του έλεγεν ο Ιωάννης∙ Δεν σου επιτρέπεται από τον νόμον του Θεού να έχης αυτήν σύζυγον.
5 Και ενώ εις τας αρχάς, παρακινούμενος από την Ηρωδιάδα ήθελε να τον φονεύση, εφοβήθη τα πλήθη του λαού, διότι εθεώρουν αυτόν ως προφήτην.
6 Αλλ’ όταν εωρτάζοντο τα γενέθλια του Ηρώδου, εχόρευσεν η κόρη της Ηρωδιάδος εις το μέσον των προσκαλεσμένων εις το τραπέζι και άρεσεν ο χορός της εις τον Ηρώδην.
7 Δι’ αυτό της υπεσχέθη με όρκον να της δώση κάθε τι που θα εζήτει.
8 Αυτή δε οδηγηθείσα από την μητέρα της ∙ Δος μοι, είπεν, εδώ επάνω εις το πιάτο, την κεφαλήν του Ιωάννου του βαπτιστού.
9 Και ελυπήθη ο βασιλεύς, δια τους όρκους όμως και δι’ εκείνους, που εκάθηντο μαζί εις το τραπέζι, εις τους οποίους ήτο εκτεθειμένος και δεν ήθελε να παρουσιασθή, ότι ηθέτει τον λόγον του και τον όρκον του, έδωκε διαταγήν να δοθή η κεφαλή του Ιωάννου.
10 Και αφού έστειλε δήμιον, απεκεφάλισε τον Ιωάννην εις την φυλακήν.
11 Και εφέρθη η κεφαλή του επάνω εις πιάτο και εδόθη εις το κοράσιον, και την έφερεν εκείνο εις την μητέρα του.
12 Και επήγαν οι μαθηταί του Ιωάννου εις την φυλακήν και εσήκωσαν το σώμα του και το έθαψαν. Και μετά την ταφήν ήλθαν και ανήγγειλαν εις τον Ιησούν το συμβάν.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ. 13-21. Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων εις την έρημον.
13 ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων.
14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.
15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.
18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.
19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Μετάφραση
13 Όταν δε ήκουσε ταύτα ο Ιησούς, ανεχώρησεν απ’ εκεί δια πλοίου εις έρημον τόπον ,ώστε να μείνη μόνος με τους μαθητάς του. Και όταν ήκουσαν τα πλήθη του λαού, ότι απεχώρησεν εις έρημον τόπον, τον ηκολούθησαν πεζοί από τας πόλεις.
14 Και ο Ιησούς ,όταν εβγήκεν από το ερημικόν καταφύγιόν του ,είδε πολύν λαόν και τους συνεπάθησε πολύ και εθεράπευσε τους αρρώστους του.
15 Όταν δε επλησίαζε να βραδυάση, προσήλθον εις αυτόν οι μαθηταί του λέγοντες. Είναι έρημος ο τόπος και η ώρα πλέον επέρασε. Δώσε διαταγήν να διαλυθούν τα πλήθη του λαού, δια να υπάγουν εις τα χωριά και να αγοράσουν δια τους εαυτούς των τροφάς.
16 Ο Ιησούς όμως τους είπε. Δεν έχουν ανάγκην να απέλθουν και να αγοράσουν τρόφιμα. Δώσατέ τους σεις να φάγουν.
17 Αλλ’ εκείνοι του είπον. Δεν έχομεν εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.
18 Ο δε Κύριος είπε. Φέρετέ τα μου εδώ.
19 Και αφού παρεκίνησε τα πλήθη του λαού να εξαπλωθούν εις την πρασινάδα, επήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια ,και, αφού εσήκωσε τα μάτια του εις τον ουρανόν, ηυχαρίστησε και επεκαλέσθη τον Πατέρα του και αφού έκοψε τα ψωμιά, τα έδωκεν εις τους μαθητάς και οι μαθηταί εις τα πλήθη του λαού.
20 Και έφαγαν όλοι και εχόρτασαν ,και εσήκωσαν ό,τι επερίσσευσεν από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
21 Εκείνοι δε που έφαγαν ήσαν περίπου πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να συνυπολογίζωνται εις τον αριθμόν αυτόν γυναίκες και παιδιά.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ. 13-21. Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων εις την έρημον.
13 ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων.
14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.
15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.
18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.
19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Μετάφραση
13 Όταν δε ήκουσε ταύτα ο Ιησούς, ανεχώρησεν απ’ εκεί δια πλοίου εις έρημον τόπον ,ώστε να μείνη μόνος με τους μαθητάς του. Και όταν ήκουσαν τα πλήθη του λαού, ότι απεχώρησεν εις έρημον τόπον, τον ηκολούθησαν πεζοί από τας πόλεις.
14 Και ο Ιησούς ,όταν εβγήκεν από το ερημικόν καταφύγιόν του ,είδε πολύν λαόν και τους συνεπάθησε πολύ και εθεράπευσε τους αρρώστους του.
15 Όταν δε επλησίαζε να βραδυάση, προσήλθον εις αυτόν οι μαθηταί του λέγοντες. Είναι έρημος ο τόπος και η ώρα πλέον επέρασε. Δώσε διαταγήν να διαλυθούν τα πλήθη του λαού, δια να υπάγουν εις τα χωριά και να αγοράσουν δια τους εαυτούς των τροφάς.
16 Ο Ιησούς όμως τους είπε. Δεν έχουν ανάγκην να απέλθουν και να αγοράσουν τρόφιμα. Δώσατέ τους σεις να φάγουν.
17 Αλλ’ εκείνοι του είπον. Δεν έχομεν εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.
18 Ο δε Κύριος είπε. Φέρετέ τα μου εδώ.
19 Και αφού παρεκίνησε τα πλήθη του λαού να εξαπλωθούν εις την πρασινάδα, επήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια ,και, αφού εσήκωσε τα μάτια του εις τον ουρανόν, ηυχαρίστησε και επεκαλέσθη τον Πατέρα του και αφού έκοψε τα ψωμιά, τα έδωκεν εις τους μαθητάς και οι μαθηταί εις τα πλήθη του λαού.
20 Και έφαγαν όλοι και εχόρτασαν ,και εσήκωσαν ό,τι επερίσσευσεν από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
21 Εκείνοι δε που έφαγαν ήσαν περίπου πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να συνυπολογίζωνται εις τον αριθμόν αυτόν γυναίκες και παιδιά.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ. 22-36. Ο Κύριος περιπατεί επί της θαλάσσης.
22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.
24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.
25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.
26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.
27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.
29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν.
30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.
31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος·
33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.
35 καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας,
36 καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.
Μετάφραση
22 Και αμέσως ο Ιησούς δια να μη παρασυρθούν οι μαθηταί του από τον ενθουσιαμόν του πλήθους, που ήθελε να τον ανακηρύξη βασιλέα, ηνάγκασεν αυτούς να έμβουν εις το πλοίον και να περάσουν προτήτερα από αυτόν εις το απέναντι μέρος της λίμνης, έως ότου αυτός διαλύση τα πλήθη του λαού.
23 Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβη εις το βουνόν δια να προσευχηθή μόνος του. Όταν δε εβράδυασε καλά, ήτο εκεί μοναχός.
24 Το δε πλοίον είχε προχωρήσει πλέον εις το μέσον της λίμνης και συνεταράσσετο από τα κύματα. Διότι ήτο εναντίος ο άνεμος.
25 Κατά δε το τελευταίον τρίωρον της νυκτός, οπότε παρελάμβανε την στρατιωτικήν φρουράν το τέταρτον τμήμα των σκοπών, έφυγεν από το όρος και ήλθε προς αυτούς ο Ιησούς ,περιπατών επάνω εις την θάλασσαν ,σαν να ήτο αύτη ξηρά.
26 Και όταν τον είδαν οι μαθηταί να περιπατή επάνω εις την θάλασσαν, εταράχθησαν λέγοντες, ότι αυτό που έβλεπαν είναι φάντασμα. Και από τον φόβον τους αφήκαν κραυγήν.
27 Αμέσως όμως ωμίλησεν εις αυτούς ο Ιησούς και είπεν. Έχετε θάρρος. Εγώ είμαι. Μη φοβείσθε.
28 Απεκρίθη δε εις αυτόν ο Πέτρος και είπε. Κύριε ,εάν είσαι συ, διάταξέ με να έλθω προς σε επάνω εις τα νερά.
29 Ο δε Κύριος είπεν. Ελθέ. Και αφού κατέβη από το πλοίον ο Πέτρος, περιεπάτησεν επάνω εις τα νερά δια να έλθη προς τον Ιησούν.
30 Αλλ’ όταν είδε τον αέρα, ότι ήτο δυνατός, εκλονίσθη η πίστις του και εφοβήθη, και σαν ήρχισε να βουλιάζη, εφώναξε δυνατά και είπε. Κύριε, σώσε με ,διότι κινδυνεύω να πνιγώ.
31 Αμέσως δε ο Ιησούς ήπλωσε την χείρα του, τον έπιασε και του είπε. Ολιγόπιστε διατί εδειλίασες;
32 Και όταν ο Χριστός και ο Πέτρος εμβήκαν εις το πλοίον ,ησύχασεν ο άνεμος.
33 Αυτοί δε, που ήσαν από προτήτερα εις το πλοίον, ήλθαν και τον επροσκύνησαν με πολλήν ευλάβειαν λέγοντες. Αληθινά, είσαι Υιός του Θεού.
34 Και αφού επέρασαν από το εν μέρος της λίμνης εις το άλλον, ήλθαν εις την χώραν Γεννησαρέτ.
35 Και όταν οι άνθρωποι του τόπου εκείνου τον αντελήφθησαν ,έστειλαν απεσταλμένους εις όλην την περιφέρειαν εκείνην δια να ειδοποιήσουν τους κατοίκους της περί της αφίξεώς του, και του έφεραν όλους τους ασθενείς.
36 Και τον παρεκάλουν να τους αφήση να εγγίσουν μόνον το άκρον του εξωτερικού του ενδύματος. Και όσοι το ήγγισαν, εθεραπεύθησαν τελείως.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄
Στιχ. 22-36. Ο Κύριος περιπατεί επί της θαλάσσης.
22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.
24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.
25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.
26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.
27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.
29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν.
30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.
31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος·
33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.
35 καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας,
36 καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.
Μετάφραση
22 Και αμέσως ο Ιησούς δια να μη παρασυρθούν οι μαθηταί του από τον ενθουσιαμόν του πλήθους, που ήθελε να τον ανακηρύξη βασιλέα, ηνάγκασεν αυτούς να έμβουν εις το πλοίον και να περάσουν προτήτερα από αυτόν εις το απέναντι μέρος της λίμνης, έως ότου αυτός διαλύση τα πλήθη του λαού.
23 Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβη εις το βουνόν δια να προσευχηθή μόνος του. Όταν δε εβράδυασε καλά, ήτο εκεί μοναχός.
24 Το δε πλοίον είχε προχωρήσει πλέον εις το μέσον της λίμνης και συνεταράσσετο από τα κύματα. Διότι ήτο εναντίος ο άνεμος.
25 Κατά δε το τελευταίον τρίωρον της νυκτός, οπότε παρελάμβανε την στρατιωτικήν φρουράν το τέταρτον τμήμα των σκοπών, έφυγεν από το όρος και ήλθε προς αυτούς ο Ιησούς ,περιπατών επάνω εις την θάλασσαν ,σαν να ήτο αύτη ξηρά.
26 Και όταν τον είδαν οι μαθηταί να περιπατή επάνω εις την θάλασσαν, εταράχθησαν λέγοντες, ότι αυτό που έβλεπαν είναι φάντασμα. Και από τον φόβον τους αφήκαν κραυγήν.
27 Αμέσως όμως ωμίλησεν εις αυτούς ο Ιησούς και είπεν. Έχετε θάρρος. Εγώ είμαι. Μη φοβείσθε.
28 Απεκρίθη δε εις αυτόν ο Πέτρος και είπε. Κύριε ,εάν είσαι συ, διάταξέ με να έλθω προς σε επάνω εις τα νερά.
29 Ο δε Κύριος είπεν. Ελθέ. Και αφού κατέβη από το πλοίον ο Πέτρος, περιεπάτησεν επάνω εις τα νερά δια να έλθη προς τον Ιησούν.
30 Αλλ’ όταν είδε τον αέρα, ότι ήτο δυνατός, εκλονίσθη η πίστις του και εφοβήθη, και σαν ήρχισε να βουλιάζη, εφώναξε δυνατά και είπε. Κύριε, σώσε με ,διότι κινδυνεύω να πνιγώ.
31 Αμέσως δε ο Ιησούς ήπλωσε την χείρα του, τον έπιασε και του είπε. Ολιγόπιστε διατί εδειλίασες;
32 Και όταν ο Χριστός και ο Πέτρος εμβήκαν εις το πλοίον ,ησύχασεν ο άνεμος.
33 Αυτοί δε, που ήσαν από προτήτερα εις το πλοίον, ήλθαν και τον επροσκύνησαν με πολλήν ευλάβειαν λέγοντες. Αληθινά, είσαι Υιός του Θεού.
34 Και αφού επέρασαν από το εν μέρος της λίμνης εις το άλλον, ήλθαν εις την χώραν Γεννησαρέτ.
35 Και όταν οι άνθρωποι του τόπου εκείνου τον αντελήφθησαν ,έστειλαν απεσταλμένους εις όλην την περιφέρειαν εκείνην δια να ειδοποιήσουν τους κατοίκους της περί της αφίξεώς του, και του έφεραν όλους τους ασθενείς.
36 Και τον παρεκάλουν να τους αφήση να εγγίσουν μόνον το άκρον του εξωτερικού του ενδύματος. Και όσοι το ήγγισαν, εθεραπεύθησαν τελείως.
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΥΠΟ + ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Έκδοσις πεντηκοστή
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2005
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
Μην κουράζεσαι, αδελφέ/ή, κοστίζει ελάχιστα η προμήθειά της. Θα πρότεινα, όμως, τη μετάφραση μετά πρωτοτύπου της Αποστολικής Διακονίας που αποφεύγει ερμηνείες. Δυχτυχώς έχουν ακουστεί από σεβαστούς ορθόδοξους μελετητές κάποιες κριτικές για την στερουμένη-πατερική θεολογία του συγχωρεμένου Π. Τρεμπέλα παρότι ίσως να μην έχει ουσιαστική συνέπεια στην αυτή έκδοση.
Σπύρος.
Σπύρος.
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσω να γράφω αν δεν είχα πρώτα την έγκριση του πατρός Αντωνίου σχετικά με τη συγκεκριμένη έκδοση.Τον είχα ρωτήσει με μήνυμα και μου ενέκρινε αυτήν την κίνηση.Μάλιστα ο Παν. Τρεμπέλας θεωρείται από τους εγκυρότερους για τους περισσότερους .Παρόλα αυτά, αν οι διαχειριστές μου πουν να σταματήσω, θα το κάνω.Ευχαριστώ.
Re: Η Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας
Η έκδοση του Π. Τρεμπέλλα έχει την έγκριση της ορθόδοξης εκκλησίας, δεν τίθεται θέμα σε αυτό, αλλά είναι ερμηνευτική μέταφραση και μάλιστα ας μου επιτραπεί η έκφραση κατά μία έννοια "προ-πατερική" απ' ό,τι έχω μάθει σχετικά με το θεολογικό ποιόν του επιμελητή της, αειμνήστου Π. Τρεμπέλλα. Ίσως να μην έχει σημασία για πολλούς ή ουσιαστική διαφορά κατ' άλλους, ωστόσο επειδή η Κ.Δ. αποτελεί τον πυρήνα της ευαγγελικής γραμματείας το ανέφερα.
Σπύρος.
Σπύρος.