Σημεία από τα Ευαγγέλια

[konstantinoupolitis]

Το ";" σημαίνει εν προκειμένω "δεν ξέρω" ή εν τέλει "αποφεύγω ν΄απαντήσω".

Κωνσταντίνος

[konstantinoupolitis]

Σημείο 18 :

Ερώτημα: Τι αναφέρει το Ευαγγέλιο για τα δικαστήρια:

«Ίσθι ευνοών τω αντιδίκω σου ταχύ έως ότου ει εν τη οδώ μετ’ αυτού, μήποτέ σε παραδώ ο αντίδικος τω κριτή και ο κριτής σε παραδώ τω υπηρέτη και εις φυλακήν βληθήσει».
Αμήν λέγω σοι, ου μη εξέλθεις εκείθεν έως ου αποδώς τον έσχατον κοδράντην(Ματθ. Ε΄, 25-26);».

Απαράβατοι όροι στη ζωή του Χριστιανού, είναι η αγάπη και η συμφιλίωση. Καμιά θυσία δεν γίνεται δεκτή και καμιά χάρη δεν παρέχεται, χωρίς τις δύο αυτές προϋποθέσεις. Και η αντιδικία είναι δικαίωμα που χρειάζεται ιδιαίτερο χειρισμό, ο τρόπος δε αιτήσεως δικαιοσύνης επηρρεάζει και την ίδια την απονομή δικαιοσύνης υπο του Κριτού τελικά.

Σημείο 19 :

Ερώτημα: Πόσο συμβάλλει στη θεραπεία κάποιου σοβαρά ασθενούς, η πίστη των συγγενών και φίλων του; Υπάρχει σύνδεση πνευματικής ζωής και σωματικής υγείας (Ματθ. θ΄, 2);

«Και ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ. Θάρσει τέκνον. Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».

Το Θαύμα έγινε στην Καπερναούμ που ο Ευαγγελιστής ονομάζει «ιδία πόλη» του Χριστού, γιατί διέμενε συχνά εκεί.

Ο Κύριος αντί να θεραπεύσει άμεσα, συγχωρεί τις αμαρτίες. Το αποτέλεσμα ήταν να εγείρει τις έντονες αν όχι υστερικές αντιδράσεις των Γραμματέων, αφού η άφεση αμαρτιών κατά την Παλαιά Διαθήκη δεν είχε δοθεί ως εξουσία στους ανθρώπους. Το μόνο που μπορούσε να γίνει, ήταν ο αμαρτάνων με μια σειρά πράξεων να επιζητήσει την συγχώρεση και να απευθυνθεί στον Ιερέα. Ο τελευταίος με την σειρά του, μπορούσε να πραγματοποιήσει επίκληση, δια της οποίας υπήρχε δυνατότητα να πληροφορηθεί εάν ο Θεός αποδέχονταν την μετάνοιά του. Για να το πούμε απλά, ο Κύριος ομολόγησε την Θεία ιδιότητά του. Υποστηρίζεται, πως η κίνησή του αυτή έγινε διακριτικά, καθώς γνώριζε ότι παρόντες ήταν και εκπρόσωποι των Γραμματέων. Μάλιστα ο Λουκάς μαρτυρεί, πως οι Γραμματείς σχολίασαν επιπλέον «Τις δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη εις ο Θεός;». Τότε ο Κύριος, αφού αντελήφθη τις σκέψεις τους, αντέδρασε και ομολόγησε ευθέως την Θεότητά Του.

Γ΄: Ο κόσμος δεν ήταν προετοιμασμένος πνευματικά και έτσι τον θεώρησε, τουλάχιστον η πλειοψηφία, άνθρωπο και ίσως η λέξη «εφοβήθησαν» να μην δηλώνει ευσέβεια αλλά ταραχή, δείγμα ανώριμου πνευματικού επιπέδου.

Δ΄: Ο Κύριος συγχώρεσε τις αμαρτίες του Παραλυτικού, ένεκα της αναγνωρίσεως της πίστεώς του, με αφορμή βέβαια την κάθοδο του καθηλωμένου στο κρεβάτι από τη ξηλωμένη σκεπή. Γεγονός που δεν αναφέρει ο Ματθαίος.



Σημείο 20 :

Ερώτημα: Πόσο συμβάλλει στη θεραπεία κάποιου σοβαρά ασθενούς, η πίστη του ίδιου του ασθενούς;

«Και ιδού γυνή, αιμορροούσα δώδεκα έτη, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού».
Έλεγε γαρ εν εαυτή, εάν μόνον άψομαι του ιματίου αυτού, σωθήσομαι.
Ο δε Ιησούς επιστραφείς και ιδών αυτήν είπε. Θάρσει θύγατερ. Η πίστις σου σέσωκέ σε. Και εσώθη η γυνή από της ώρα εκείνης(Ματθ. θ΄, 20-22);»

Το θαύμα της αιμορροούσης γίνεται κατα την ίδια σχεδόν ώρα που είναι σε εξέλιξη η Ανάσταση της θυγατρός του Ιαείρου.

Η Αιμορροούσα, ενώνυμη στα Ευαγγέλια, Βερενίκη κατα τον Κώδικα 1 -Β του Αποκρύφου Ευαγγελίου του Νικοδήμου, κατάγονταν σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας απο την πόλη Παμέα και σε ανάμνηση της Ιάσεως και δείγμα, βέβαια της Ελληνιστικής και γενικά Παγανιστικής παράδοσής της, ύψωσε στην πόλη αυτή αναθηματική στήλη προς τιμήν του Κυρίου.

Η αιμορροούσα, δεν προσπάθησε να συναντήσει στα φανερά τον Κύριο γιατί θεωρούσε εαυτόν, όπως και ήταν κατά το Νόμο ακάθαρτη. Από την άλλη, δεν φαίνεται να είχε και ολοκληρωμένη εικόνα για τον Ιησού, αλλιώς δεν θα πίστευε ότι υπήρχε περίπτωση να μην γίνει αντιληπτή.

Ο Κύριος έκανε φανερή την ενέργεια αυτή:

1) για να διαλύσει την φοβία της γυναικός,
2) να της δώσει σωστότερη ιδέα για το άτομό Του και
3) για να την υποδείξει διακριτικά ως παράδειγμα πίστεως και πρώτα απ΄όλα στον ίδιο τον Αρχισυνάγωγο Ιάειρο.

Κατά το Μάρκο, η Ίαση έγινε την στιγμή που η αιμορροούσα άγγιξε την άκρη του ενδύματος του Χριστού. Ο δε Ιησούς, απηύθυνε μέσα σε εκείνο τον πανζουρλισμό το ερώτημα: «Τις Μου ήψατο των ιματίων;». Το αποτέλεσμα ήταν, βέβαια, η εύλογη αντίδραση των Μαθητών, που φυσικά δεν καταλάβαιναν τι είχε συμβεί. Τότε η Αιμορροούσα απάντησε και Τον προσκύνησε, ακούγοντας την απόκριση «Θυγάτηρ η πίστις σου σέσωκέ σε».

Ο Λουκάς, τέλος, μαρτυρεί τον Πέτρο, ως το μαθητή που εξέφρασε την απορία του για την ερώτηση του Ιησού περί του ποιος άγγιξε το ρούχο Του. Επιπλέον αναφέρει πως ο Κύριος ανταπάντησε, πως «Ήψατό Μου τις ! Εγώ γαρ έγνων Δύναμιν εξελθούσα/ εξεληλυθυίαν απ΄ Εμού !».

[aposal]

Κων/νε είναι πολύ ωφέλιμα τα όσα γράφεις! Σ' ευχαριστούμε και περιμένουμε και τα υπόλοιπα!

[konstantinoupolitis]

Στην πλειοψηφία τους τα σχόλια αυτά βασίζονται στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, την ευχή του να χουμε. Δεν λείπουν ωστόσο και σχόλια τρίτων ή προσωπικά.

[aposal]

Σημείο 48 :

Πώς ερμηνεύεται η δήλωση του Ιωάννη του Πρόδρομου, στους Ιουδαίους ιερείς που είχαν έρθει από τα Ιεροσόλυμα, : «Να κάνετε ίσιο το δρόμο από τον οποίο θα περάσει ο Κύριος»; (Ιω α΄ 23).

Εννοούσε να προετοιμάσουν τις ψυχές τους (να εξαλείψουν τα πάθη τους) για να δεχθούν τον Ιησού Χριστό που πρόκειται να έλθει.

Σημείο 49 :

Τι σημαίνει η δήλωση του Ιησού : «Γκρεμίστε τον ναό αυτόν κι εγώ θα τον ανεγείρω σε τρεις ημέρες»;

Εννοούσε ότι με την Ανάστασή Του, τρεις ημέρες μετά την Σταύρωσή Του, θα γίνει ο ιδρυτής και η Κεφαλή της Εκκλησίας Του, η οποία θα αντικαταστήσει, για πάντα, τον ναό του Σολομώντα που θα καταστραφεί.


Σημείο 50 :

Κάνει ο Ιησούς στα Ευαγγέλια αναφορά για την αναγκαιότητα του Βαπτίσματος;

Ερωτηθείς ο Ιησούς από τον άρχοντα των Ιουδαίων Νικόδημο, πώς μπορεί κάποιος να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού, απαντάει : «Σου μιλάω ειλικρινά, ότι αν δεν γεννηθεί κανείς (πνευματικά) από το νερό (του Βαπτίσματος) και το Άγιο Πνεύμα (το οποίο, αόρατα, δια του νερού αυτού προκαλεί την αναγέννηση του ανθρώπου), δεν μπορεί να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού (Ιω γ΄ 5).

Σημείο 51 :

Τι πίστευαν οι Ιουδαίοι για το ρόλο του Μεσσία; Το διέψευσε αυτό ο Ιησούς;

Οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα ερχόταν για να σώσει μόνο του Ιουδαίους και να κατακρίνει (και τιμωρήσει) τα υπόλοιπα έθνη. Στην ομιλία Του, όμως, ο Ιησούς προς τον Νικόδημο, είπε : «Δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιό Του στον κόσμο αυτό για να κατακρίνει τον (υπόλοιπο) κόσμο, αλλά Τον έστειλε για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, δι’ Αυτού (Ιω γ΄ 17).

[aposal]

Σημείο 52 :

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε στη Σαμαρείτιδα ότι θα της δώσει ζωντανό νερό («ζων ύδωρ») (Ιω δ΄ 10);

Η δήλωσή Του είχε μεταφορική και όχι κυριολεκτική έννοια. Επειδή το νερό είναι απαραίτητο για τη ζωή του ανθρώπου, έτσι και για την σωτηρία μας και την εξασφάλιση της αιώνιας ζωής, χρειαζόμαστε τη Χάρη του Θεού, η οποία (όπως το νερό) μας δροσίζει και μας καθαρίζει πνευματικά, μας παρηγορεί και μας δίνει ζωή, χωρίς όμως να στερεύει ποτέ.

Σημείο 53 :

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στις αρρώστιες και τις αμαρτίες μας;

Ο Ίδιος ο Ιησούς είπε στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε : «Ιδού, τώρα έχεις γίνει υγιής. Πρόσεξε λοιπόν να μην αμαρτάνεις πλέον, για να μην σου συμβεί τίποτε χειρότερο από την ασθένεια που είχες (Ιω ε΄ 14).

Σημείο 54 :

Ποιος θα κρίνει τις πράξεις των ανθρώπων, ο Πατήρ, ή ο Υιός;

Ο Ιησούς αναφέρει σχετικά : «Ο Πατήρ δεν δικάζει κανένα, αλλά την εξουσία Του όλη να δικάζει και να κρίνει ποιος είναι άξιος να λάβει την αιώνια ζωή και ποιος δεν είναι, την έχει δώσει στον Υιό» (Ιω ε΄ 22).

Σημείο 55 :

Είναι αλήθεια ότι στην Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν οι νεκροί για να κριθούν;

Ο Ίδιος ο Ιησούς αναφέρει : «Και θα βγουν όλοι από τα μνήματα και όσοι μεν έπραξαν στην επίγεια ζωή τους καλά πράγματα θα απολαύσουν την αιώνια και ευτυχισμένη ζωή (τον Παράδεισο) εκείνοι όμως που έπραξαν άσχημα πράγματα θα κριθούν και θα κατακριθούν (θα πάνε στην Κόλαση) (Ιω ε΄ 29).

[aposal]

Σημείο 56 :

Πεθαίνει ο άνθρωπος, ή ζει αιώνια;

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα (Ιω η΄ 51).
(ερμηνεία Π. Τρεμπέλα) : Σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι εάν κανείς φυλάξει και εφαρμόσει στη ζωή του τον λόγο μου δεν θα δει ποτέ με τα μάτια του τον πνευματικό και αιώνιο θάνατο που χωρίζει δια παντός τον άνθρωπο από τον Θεό και τον καταδικάζει στην αιώνια κόλαση.


Σημείο 57 :

Μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, ο κόσμος ζητούσε να ξαναδεί τον Ιησού. Αυτός όμως είπε : «Ζητάτε να με δείτε, όχι γιατί είδατε σημεία, αλλά γιατί φάγατε από τους άρτους και χορτάσατε. Αλλά να μην νοιάζεστε για την τροφή που χάνεται, αλλά γι’ αυτήν που διατηρείται (αναλλοίωτη) στην αιώνια ζωή, την οποία θα σας τη δώσει ο Υιός του ανθρώπου. Γιατί αυτό επικύρωσε ο Ίδιος ο Θεός» (Ιω στ΄ 26-27). Τι εννοούσε ο Ιησούς με τα λόγια αυτά;

(ερμηνεία Π. Τρεμπέλα) : Εννοούσε ότι παρ’ όλο που η διδασκαλία Του ήταν πολύ σημαντική (γεμάτη «σημεία»), ο κόσμος Τον αναζητούσε, όχι γιατί ανακάλυψε τα σημαντικά στοιχεία της διδασκαλίας Του, από την οποία θα είχε πολύ σημαντική ωφέλεια, αλλά γιατί είχε εντυπωσιαστεί από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Γι’ αυτό τους λέει να μην έχουν το ενδιαφέρον τους αποκλειστικά στη υλική τροφή, η οποία είναι προσωρινή και φθείρεται, αλλά στην πνευματική τροφή που δεν φθείρεται και από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει την αιώνια ζωή. Και αυτήν την πνευματική τροφή θα την δώσει στον κόσμο ΜΟΝΟΝ ο Ίδιος. Γιατί ΜΟΝΟΝ Αυτόν ο Πατέρας – Θεός εξουσιοδότησε να είναι ο χορηγός της τροφής αυτής, με τη σφραγίδα και τη μαρτυρία των θαυμάτων Του.


Σημείο 58 :

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αμαρτημάτων και αγνοημάτων;

Είπεν αυτοίς ο Ιησούς. Ει τυφλοί ήτε, ουκ αν είχετε αμαρτίαν. Νυν δε λέγετε ότι βλέπομεν. Η ουν αμαρτία υμών μένει (Ιω θ΄ 41).
(ερμηνεία Π. Τρεμπέλα) : Είπε ο Ιησούς (στους Φαρισαίους) : Εάν ήσασταν τυφλοί και δεν είχατε γνώση της Γραφής, δεν θα είχατε αμαρτία, για την απιστία που δείχνετε σ’ εμένα. Γιατί η απιστία σας θα προερχόταν από άγνοια και όχι από πονηρή και διεστραμμένη διάθεση. Τώρα όμως λέτε: «Γνωρίζουμε καλά το νόμο και βλέπουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη να μας διδάξει και να μας οδηγήσει άλλος». Η αμαρτία σας λοιπόν, αφού είναι αμαρτία εν γνώσει, μένει και δεν συγχωρείται.

[aposal]

Σημείο 59 :

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε στον κόσμο : «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής» (Ιω στ΄ 35);

Εννοούσε ότι, όπως στην περίπτωση της φυγής από την Αίγυπτο που οι Εβραίοι βρίσκονταν στην έρημο, ο Θεός έστειλε με θαυματουργικό τρόπο από τον Ουρανό άρτο για να φάνε (το «μάννα», όπως το έλεγαν) και να κρατηθούν ζωντανοί, έτσι και τώρα, ο Θεός στέλνει (για όλο τον κόσμο όμως και όχι μόνο για τους Εβραίους) τον Υιό Του, που είναι ο πραγματικός άρτος της ζωής, από τον οποίο, αν φάνε, θα εξασφαλίσουν την αιώνια ζωή και δεν θα πεθάνουν ποτέ, σε αντίθεση με το «μάννα», το οποίο τους διατηρούσε στη ζωή, αλλά μόνο προσωρινά και μόνο για την επίγεια ζωή.
Οι Ιουδαίοι όμως δεν κατάλαβαν ότι ο άρτος ήταν ο Ίδιος ο Ιησούς και ότι το δεν θα πεθάνουν ποτέ αν Τον φάνε, σήμαινε ότι όσοι πιστέψουν σ’ Αυτόν και εφαρμόσουν την διδασκαλία Του στη ζωή τους θα μπουν στην Βασιλεία των Ουρανών, γι’ αυτό Του ζητούσαν να τους δώσει τον νέο άρτο της ζωής. Ο Ιησούς τους απάντησε : «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής κι αυτός που θα με ακολουθήσει και θα πιστέψει σ’ Εμένα δεν θα πεινάσει (πνευματικά), ούτε θα διψάσει (πνευματικά) ποτέ».

Σημείο 60 :

Γίνεται στα Ευαγγέλια μνεία για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας;

Ο Ιησούς ανέφερε στον κόσμο που Τον άκουγε (Ιω στ΄ 53-57) : «Σας λέω ειλικρινά, ότι αν δεν φάτε τη Σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και δεν πιείτε από το Αίμα Του δεν θα έχετε μέσα σας ζωή. Αυτός που τρώει τη Σάρκα Μου και πίνει το Αίμα Μου έχει ήδη ζωή αιώνια κι εγώ θα τον αναστήσω (ενδόξως) κατά την ημέρα της παγκόσμιας Κρίσης. Εκείνος που τρώει τη Σάρκα Μου και πίνει το Αίμα Μου ενώνεται μαζί Μου και μένει μέσα Μου κι Εγώ μένω μέσα σ’ αυτόν. Και καθώς Μ’ έστειλε ο Πατέρας που έχει αιώνια ζωή κι εγώ που γεννήθηκα από τον Πατέρα έχω επίσης αιώνια ζωή, έτσι και όποιος με τρώει θα αποκτήσει μέσω Εμού την αιώνια ζωή».

Σημείο 61 :

Αληθεύει το γεγονός ότι όλοι όσοι ακολούθησαν τον Κύριο, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν χωρίς τη βοήθεια του Κυρίου;

Πράγματι. Ο Ίδιος ο Ιησούς λέει : «Κανείς δεν μπορεί να έλθει προς Εμένα αν ο Πατήρ που με έστειλε στη γη δεν τον ελκύσει προς Εμένα (δεν του μεταβάλει το εσωτερικό του και δεν τον τραβήξει προς Εμένα με Θεία Δύναμη). Γιατί έτσι έχει προφητευτεί : Και όλοι όσοι ακολουθήσουν τον Μεσσία θα είναι διδαγμένοι από τον Θεό. Κάθε ένας που θα ακούσει την εσωτερική πρόσκληση του Πατρός μου και θα δεχθεί απ’ Αυτόν φωτισμό, ώστε να κατανοήσει τη διδασκαλία Του, έρχεται προς Εμένα» (Ιω στ΄ 44-45).

[aposal]

Σημείο 62 :

Μιλώντας ο Ιησούς στους Φαρισαίους, ανέφερε : «Εκείνος που δεν μπαίνει στη μάντρα από την πόρτα, αλλά ανεβαίνει (σκαρφαλώνει) από αλλού, είναι κλέφτης και ληστής». Τι εννοούσε;

Ο Ιησούς, απευθυνόμενος στους Φαρισαίους, εννοούσε (Ιω ι΄ 1) ότι εκείνος που, χωρίς να κληθεί και αναβιβασθεί από τον Θεό στο αξίωμα του ποιμένα και οδηγού του λαού (των προβάτων), ζητεί να το σφετεριστεί και να το αρπάξει, όπως το έκαναν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς, ήσαν κλέφτες και εκμεταλλευτές του ποιμνίου, γιατί μολονότι έβλεπαν από τα θαύματά Του ότι ήταν ο αναγνωρισμένος από τον Θεό ποιμένας, σφετερίστηκαν τα δικαιώματα και την εξουσία Του, εμφανιζόμενοι ως αναγνωρισμένοι οδηγοί και δάσκαλοι του λαού του Ισραήλ.

Σημείο 63 :

Ποιο είναι το νόημα της ενέργειας του Ιησού να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του (Ιω ιγ΄ 1-20);

Ήταν ένα παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης που πρέπει να διακατέχει τους Χριστιανούς. Ο Ιησούς δείχνει ότι οι δάσκαλοι και οι πνευματικοί (καθοδηγητές) πρέπει να είναι περισσότερο ταπεινοί από τους μαθητές τους (και το ποίμνιό τους). Είπε ο Ιησούς (Ιω ιγ΄ 14) : «Εάν εγώ, που είμαι Κύριος και Δάσκαλος έπλυνα τα πόδια σας κι εσείς, πολύ περισσότερο, οφείλετε να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου (να έχετε δηλαδή τη διάθεση να υποβληθείτε στη ταπεινότερη υπηρεσία, για χάρη των συνανθρώπων σας).


Σημείο 64 :

Στον Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς βούτηξε το πρώτο κομμάτι του ψωμιού στο ζουμί και το έδωσε στον Ιούδα τον Ισκαριώτη, θέλοντας να δείξει ότι αυτός θα Τον προδώσει. Κι όταν ο Ιούδας πήρε το κομμάτι αυτό του ψωμιού «εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς». Γιατί έγινε αυτό; (Ιω ιγ΄ 27);

Ο Ιησούς έδωσε το πρώτο κομμάτι του ψωμιού στον Ιούδα, παρ’ όλο που ήξερε ότι θα Τον προδώσει, για να δείξει ότι εξακολουθεί να τον αγαπά. Αλλά παρ’ όλη τη τιμή που του έκανε ο Ιησούς, ο Ιούδας δέχτηκε το ψωμί παραμένοντας σκληρός και ασυγκίνητος. Γι’ αυτό και ο Θεός, από εκείνη τη στιγμή, τον εγκατέλειψε, οπότε βρήκε την ευκαιρία και μπήκε μέσα του ο σατανάς και τον κυρίευσε πλήρως.

Η ερμηνεία είναι του - μακαρίτη - Παναγιώτη Τρεμπέλα.

[aposal]

Σημείο 65 :

Όταν ο Ιησούς άκουσε, από τον Απόστολο Φίλιππο, ότι ζητάνε να Τον δούνε Έλληνες, είπε : «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» (Ιω. Ιβ΄ 23). Τι εννοούσε;

Ότι σύμφωνα με το προκαθορισμένο σχέδιο του Θεού ήρθε η ώρα να αναγνωριστεί και να δοξαστεί ο Ιησούς Χριστός, δια του θανάτου και της Αναλήψεώς Του, ΚΑΙ υπό των εθνικών.

Σημείο 66 :

Είπε ο Ιησούς : «Σας λέω ειλικρινά πως αν το σπυρί του σιταριού δεν πέσει στη γη και δεν σαπίσει μέσα στο χώμα, μένει μοναχό του και δεν πολλαπλασιάζεται. Εάν όμως, με την σπορά του, ταφεί και πεθάνει (σαπίσει), βγάζει πολύ καρπό». Τι εννοούσε;
Πρωτότυπο κείμενο :«αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη αυτός μόνος μένει. Εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ιω. Ιβ΄ 24).

Ο Ιησούς μιλάει για την δική Του Ταφή, ότι δηλαδή πρέπει πρώτα να πεθάνει (όπως ο Θεός Πατήρ όρισε), ώστε με την ανάσταση και την ανάληψή Του να καρποφορήσει την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Σημείο 67 :

Είπε ο Ιησούς : «Ο φιλών την ψυχήν αυτού, απολέσει αυτήν και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν» (Ιω. Ιβ΄ 25). Τι εννοούσε;

Εκείνος που αγαπά τη ζωή του και αποφεύγει τον θάνατο που του επιβάλλει το καθήκον, θα την χάσει στην αιώνια Βασιλεία (θα οδηγηθεί δηλαδή στην αιώνια τιμωρία της κολάσεως). Κι εκείνος που για το καθήκον περιφρονεί και μισεί τη ζωή του στον κόσμο αυτό, θα την διατηρήσει και θα την φυλάξει, για να απολαύσει την αιώνια ζωή του μέλλοντος.

Σημείο 68 :

Προετοίμασε ο Ιησούς τους μαθητές Του ότι πρέπει να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν όπως Εκείνος;

Είπε ο Ιησούς : «εάν εμοί διακονή τις, εμοί ακολουθείτω και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται. Και εάν τις εμοί διακονή, τιμήσει αυτόν ο πατήρ» (Ιω. Ιβ΄ 26). Δηλαδή : Εάν κάποιος με υπηρετεί (διακονεί) και είναι μαθητής μου ας με ακολουθήσει στην οδό της αυταπάρνησης, μιμούμενος το παράδειγμά μου. Και όπου είμαι εγώ, κακοπαθών και θυσιαζόμενος τώρα, αλλά δοξαζόμενος, αργότερα, εις τους ουρανούς, εκεί θα είναι και ο δικός μου διάκονος. Πρέπει λοιπόν κι αυτός να είναι πρόθυμος σε θυσίες εδώ, ώστε να δοξάζεται μαζί μου στο μέλλον. Και εάν κανείς με υπηρετεί θα τον τιμήσει και θα τον δοξάσει στην αιώνια ζωή ο Πατέρας.