"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Είπε γέροντας που κατοικούσε στο Όρος Σινά, " Είναι ωραίο να σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά και να παρακαλεί τον Θεό να περάσει η ψυχή χωρίς δυσκολίες κατά την έξοδό της από το σώμα, από όλα τα εμπόδια που επιχειρούν να την εμποδίσουν στον αέρα".

Ένας Αιγύπτιος αδελφός επισκέφθηκε τον αββά Ζήνωνα στη Συρία και κατηγορούσε τους λογισμούς του μπροστα στο γέροντα.Κι εκείνος θαύμασε και είπε : " Οι Αιγύπτιοι τις αρετές που έχουν τις κρύβουν, ενώ κατηγορούν
πάντοτε τα ελατώμωτα που δεν έχουν. Αντιθέτως οι Σύριοι και οι προερχόμενοι από τον Ελληνικό κόσμο λέγουν ότι έχουν αρετές, που στην πραγματικότητα δεν έχουν, και τα ελατώματα που έχουν τα κρύβουν".

Μιά ημέρα καθώς γιορτάζονταν η γιορτή της αγίας Πεντηκοστής την ώρα που γινόταν η λειτουργία πάνω στην ίδια την αγία Κορυφή, όταν εκφώνησε ο ιερέας " τον επινίκιο ύμνο της μεγαλοπρεπούς δόξας " απάντησαν όλα τα όρη με κάποια φοβερή βοή, επαναλαμβάνοντας τρε'ις φορές, " Άγοις , Άγιος, Άγιος ". Και παρέμεινε ό ήχος εξακολουθώντας να αντιλαλεί και η βοή περίπου μισή ώρα. Αυτήν τη βοή δεν την άκουσαν όλοι, αλλά μόνον εκείνοι πού έχουν αφτιά για τους οποίους είπεν ο Κύριος, " Αυτός που έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούσει ".

Ο τρισμακάριος αυτός Γεώργιος ο Αρσελαϊτης ακόμη και τον δικό του μαθητή, όταν τον δάγκωσε μιά οχιά και κόντευε να πεθάνει από το δηλητήριο του φιδιού, τον ανέστησε αφού σχημάτισε επάνω του το σημείο του σταυρού και την οχιά σαν ακρίδα έσχισε με τα χέρια του και παράγγειλε στον μαθητή του να μην πεί τίποτε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ελεγε ό αββάς Ματόης, " Προτιμώ ένα διακόνημα ελαφρό αλλά επίμονο, από ένα άλλο σκληρό στην αρχή, αλλά που τελειώνει γρήγορα"
Σέ άλλη περίπτωση είπε, "Όσο πλησιάζει ο άνθρωπος τον Θεό, τόσο και πιό αμαρτωλό, βλέπει τον εαυτό του. Έτσι ο προφήτης Ησαϊας όταν είδε τον Θεό , (ταλαίπωρο και βρωμερό ) έλεγε τον εαυτό του".

Είπε ο αββάς Νείλος, " Μή θέλεις να έρχονται τα πράγματα όπως σε συμφέρει, αλλ' όπως είναι αρεστό στο Θεό. Έτσι θα είσαι την ώρα της προσευχής γεμάτος γαλήνη και χαρούμενος"
Είπε πάλι " Ο μοναχός που αγαπά την ησυχία μένει άτρωτος από τα βέλη του εχθρού. Όποιος όμως αναμιγνύεται με πολύ κόσμο συνεχώς τραυματίζεται ".

Κάποτε ο Αβραάμ, ο μαθητής του αββά Σισσόη, πειράσθηκε από δαίμονα και είδε ο γέροντας ότι έπεσε. Σηκώθηκε τότε και ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε, " Θεέ μου, θέλεις -δεν θέλεις, δεν θα σε αφήσω αν δεν τον θεραπεύσεις ". Και αμέσως θεραπεύθηκε.

Είπε ο αββάς Σισσόης, " Όταν ένας άνθρωπος σε φροντίζει, δεν πρέπει εσύ να τον διατάζεις ".

Είπε ο αββάς Σισσόης, "Να ζητάς τον Θεό και να μην ερευνάς που κατοικεί ".
Είπε ακόμη ότι η ντροπή και η έλλειψη φόβου πολλές φορές φέρνουν την αμαρτία.

Ένας αδελφός πήγε κάποτε στον αββά Ματτόη και του λέει, " Πώς κατάφερναν οι μοναχοί της Σκήτης και ξεπερνούσαν ακόμα και τη Γραφή, αγαπώντας τους εχθρούς πιότερο κι από τον εαυτό τους;". Του απάντησε ο αββάς Ματτόης, " Εγώ ως τώρα δεν κατάφερα ν΄αγαπώ όσο τον εαυτό μου κι αυτόν ακόμα που μ΄αγαπάει ".