Πνευματικό δίλημμα

[charis]

Χριστός Ανέστη.
Θα ηθελα να ρωτησω τον πατερ Αντωνιο ενα πνευματικο ερωτημα που με απασχολει.Σε καποιο αιτημα προς τον Πατερα μας και Θεό μας θα πρεπει να επιμενεις οπως ο ιδιος ο Χριστος μας ειπε ζητατε και θα σας δωθει κτυπατε και θα σας ανοιξω κ.τλ. ή θα πρέπει να αφεθουμε στο θελημα του ΘΕΟΥ "γεννηθητω το θελημα Σου"αφου ο΄ίδιος γνωριζει το συμφερον της ψυχης μας?

[Philokalikos]

Ελπίζω να μην θεωρήσετε την παρέμβασή μου ως παρρησία αλλά θα ήθελα να δώσω μία απάντηση επειδή το ζήτημα αυτό με απασχολούσε όταν ήμουν στην εφηβεία.
Ρώτησα Αγιορείτες πνευματικούς και μου απάντησαν με ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ένας νέος θέλει να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Στην προσευχή του καλό θα είναι να ζητά το κατάλληλο πρόσωπο που ο Θεός θα φανερώσει και αν φανερώσει όποτε θέλει για να τον οδηγήσει στον Παράδεισο.
Προσωπικά με την βοήθεια του πνευματικού μου βρήκα την απάντηση στα «Αποφθέγματα Γερόντων» Ε.Π.Ε. Τόμος 1 (Σειρά «Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών») και στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, §19. Διαβάζουμε στο κείμενο (συγχωρήστε με για το μονοτονικό): «Ηρώτησαν τινες τον αββάν Μακάριον λέγοντες ''Πως οφείλομεν προσεύχεσθαι;'' Λέγει αυτοίς ο γέρων ''Ουκ έστι χρεία βαττολογείν αλλ' εκτείνειν τάς χείρας και λέγειν: ''Κύριε, ως θέλεις και ως οίδας, ελέησόν''. Εάν δε επίκειται πόλεμος, ''Κύριε βοήθει''. Καί αυτός οίδε τα συμφέροντα και ποιεί μεθ' ημών έλεος».
Ο Γέροντας Παίσιος λέγει πως όταν ήταν στην Κόνιτσα στο δρόμο για το μοναστήρι του βρήκε έναν αγρότη που προσπαθούσε να τραβήξει το φορτωμένο μουλάρι του από τον γκρεμό. Ο Γέροντας τον βοήθησε και έβγαλαν το ζωντανό από τον γκρεμό. Ο χωρικός ευχαρίστησε τον Γέροντα λέγοντάς του: «Μέ έσωσες». Ο π. Παίσιος όταν προχώρησε παρακάτω είδε πως στο μονοπάτι είχε γίνει κατολίσθηση και πως ο Θεός τον γλίτωσε από βέβαιο θάνατο. Δηλαδή την ώρα που θα περνούσε από το επικίνδυνο σημείο ο Θεός επέτρεψε να βρεθεί στον δρόμο του ο χωρικός. Ο Γέροντας Παίσιος τότε φώναξε στον χωρικό: «Εσύ με έσωσες».
Τελειώνω με τα λόγια ενός ευλογημένου Αγιορείτη Γρηγοριάτη Μοναχού: «Επειδή βαριέμαι να σκέφτομαι πιό είναι το σωστό για μένα, το λέω στο Γεροντά μου, του κάνω υπακοή και έτσι ο Θεός μου δείχνει το θέλημά Του δια του πνευματικού μου».
Γι' αυτό άλλωστε και το κήρυγμα του παπα-Εφραίμ του Κατουνακιώτη ήταν πάντοτε γύρω από την υπακοή την κατ' εξοχήν πράξη ελευθερίας όπου μεθάς από αυτεξούσιο κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο.

[pAntonios]

Αληθώς ανέστη ο Κύριος!
Ευχαριστώ για το πολύ κρίσιμο αυτό ερώτημα που απασχολεί όλους μας...

Είπε και κάτι άλλο ο Κύριός μας που νομίζω τα καλύπτει όλα!
"Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσετε υμίν" (Ματθ. 6,33)
Δηλαδή εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι η σωτηρία της ψυχής μας (και η εφαρμογή του θελήματός Του) και τότε ο Θεός θα μας χαρίζει εύκολα όλα τα άλλα, που σε τελική ανάλυση έχουν προσωρινή αξία.
Όταν ζητάμε πάντως κάτι συγκεκριμένα πρέπει να το ζητάμε με πίστη ακράδαντη και γι αυτό ο Χριστός μας είπε να ζητάμε, για να δυναμώνει η πίστη μας και όχι επειδή ο Θεός δεν τα γνωρίζει όλα...

Έχει πολύ μεγάλη δύναμη η προσευχή, όταν γίνεται με πίστη και μάλιστα όταν γίνεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό μας (δηλαδή από φιλότιμο, όπως έλεγε χαριτωμένα ο γ.Παίσιος)!

π. Αντώνιος
Άγιον Όρος