Πώς να αντιμετωπίζουμε όσους μας περιφρονούν επιδεικτικά;

[gkou]

Πατήρ Αντώνιε,
θα ήθελα να σας θέσω το εξής ερώτημα ,που πιστεύω απασχολεί κι άλλους φίλους:
Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που μας περιφρονούν επιδεικτικά; Βοηθάει καθόλου να λέμε την ευχή του Χριστού για αυτούς, μυστικά, καθημερινά;Και όταν τους συναντούμε , ποιά θα να είναι η στάση μας , αν θα πρέπει να ερχόμαστε-για κοινωνικούς λόγους- σε επαφή μαζί τους;
Σας ευχαριστώ.

[pAntonios]

Νομίζω ότι θα πρέπει να διακρίνουμε τρεις υπο-περιπτώσεις:

1) Όταν η στάση τους αυτή οφείλεται στα πιστέυω μας.
Τότε λυπούμαστε για τον αρνητισμό τους και τους φερόμεαστε με αγάπη και κατανόηση. Παράλληλα προσευχόμαστε για εκείνους. Κάθε είδους προσευχή έχει αποτελεσματικότητα ανάλογα με τις δυνάμεις τπυ καθενός.

2) Όταν είναι πιθανό να ενοχλεί ο χαρακτήρας μας!
Τότε πρέπει να μας απασχολήσει (εκτός των ανωτέρω) και το τι είναι εκείνο που πρέπει να διορθώσουμε στο χαρακτήρα μας για να μην γινόμαστε αφορμή να βλασφημείται το όνομα του Χριστού μέσω ημών.
Ας πούμε μερικοί από εμάς έχουμε μεγάλο εγωϊσμό...

3) Όταν αυτό οφείλεται αποκλειστικά στους άλλους!
Τότε είναι πολύ αμφίβολο αν θα τους βοηθήσει μια επισήμανση στις αδυναμίες τους. Το καλύτερο και πάλι θα είναι μια προσευχή...

Όσον αφορά τις κοινωνικές σχέσεις. Εμείς καλό θα είναι να μην επηρεαζόμαστε από τη στάση των άλλων αλλά να είμαστε ούτως ή άλλως φιλικοί ευγενικοί και προσηνείς. Αν πληγωνόμαστε εύκολα αυτό μπορεί να σημαίνει κάποιο εγωϊσμό...
Αν αισθανόμαστε ότι κινδυνεύουμε πνευματικά δεν είναι άτοπο και το να αποφύγουμε την συναναστροφή μαζί τους.