Να "διαφημίζουμε" την βοήθεια του Θεου;

[vassilis74]

Γεια σας κι από μένα και συγχαρητήρια για την αξιόλογη ιστοσελίδα σας!
Θα ήθελα να ρωτήσω τον πατέρα Αντώνιο κι εγώ κάτι.

Πάτερ, απ'όσα έχω διαβάσει, μέσω της προσευχής μπορώ να παρακαλέσω τον Θεό να με βοηθήσει στη ζωή μου. Όταν ο Θεός βοηθήσει, πόσο σωστό όμως θα είναι να πω μετά ότι "ο Θεός άκουσε τις προσευχές μου και με βοήθησε"; Θέλω να πω, δεν ακούγεται λίγο εγωιστικό να πιστεύω και να λέω ότι ο Θεός άκουσε εμένα τον ανάξιο και αμαρτωλό και μου πραγματοποίησε τις επιθυμίες; (Ξέρω, ακούγεται σαν να φάσκω και ν' αντιφάσκω, αλλά έχω μπερδευτεί)
Να το θέσω πιο απλά: την βοήθεια του Θεού στη ζωή μας πρέπει να την "διαφημίζουμε" (να λέμε π.χ. "προσεύχομαι και ο Θεός μ' ακούει") και να χαιρόμαστε;

Σας ευχαριστώ πολύ! Την ευχή σας!

Βασίλης

[pAntonios]

Το να πούμε ότι ο Θεός μας ακούει, είναι κάτι αυτονόητο, εφόσον πιστεύουμε!

Το θέμα είναι τι θα πούμε αν γίνει το αντίθετο από ότι ζητήσαμε διότι και πάλι ο Θεός μας άκουσε αλλά έκανε το καλύτερο για μας, που εμείς δε φανταζόμασταν!

Υπάρχει και περίπτωση να έγινε αυτό που ζητήσαμε αλλά ο Θεός να μην μας άκουσε!!! Ο λόγος είναι ότι δεν είμασταν άξιοι απέναντί του. Για παράδειγμα δεν προσευχηθήκαμε με το σωστό τρόπο, δεν είμασταν εξομολογημένοι, είχαμε διαπράξει σοβαρές αμαρτίες κλπ.

Συμπέρασμα: Συνήθως λέμε ότι ο Θεός μας άκουσε όταν γίνεται το θέλημά μας. Αυτό όμως δεν είναι συνήθως σωστό...

Αυτά προς το παρόν!

[vassilis74]

Πάτερ, σας ευχαριστώ για την απάντηση!
Οφείλω να ομολογήσω ότι με προβλημάτισε κάπως η τρίτη περίπτωση. Πως γίνεται να γίνεται το θέλημά μας και ο Θεός να μην μας ακούει; Υποψιάζομαι λόγω του απέραντου ελέους του Θεού, αλλά θα ήθελα και τη δική σας διευκρίνιση.
Και επιτρέψτε μου να ξαναθέσω το αρχικό μου ερώτημα με βάση και την απάντησή σας: Εφόσον λοιπόν υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην αξίζω τη βοήθεια του Θεού και να μου παραχωρείται, δεν θα είναι ασύνετο/αμαρτία εκ μέρους μου να πιστεύω ότι είναι λόγω της πίστης μου και της προσευχής μου που βοηθήθηκα και να κοκορεύομαι γι' αυτό; Δεν περικλείει αυτή μου η πεποίθηση τον κίνδυνο της έπαρσης και της υπερηφάνειας;

Σας ζητώ συγγνώμη για την επιμονή μου, αν σας κούρασα!

[pAntonios]

Για να το πω διαφορετικά...
Το ότι έγινε εκείνο που ζητήσαμε δεν σημαίνει ότι έγινε επειδή το ζητήσαμε! Μπορεί να το ζήτησαν και άλλοι! Μπορεί να ήταν απλά το θέλημα του Θεού... Σίγουρα πάντως δεν έχει νόημα να περηφανευόμαστε.

Ο άνθρωπος του Θεού ΔΕΝ ζητάει πράγματα από το Θεό για τον εαυτό του.
Το μόνο που ζητάει είναι εκείνο που είπε ο Χριστός: <<Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν>> Δηλαδή εμείς έχουμε χρέος να ζητάμε τη σωτηρία της ψυχής μας και να επιδιώκουμε το θέλημα του Θεού. ΑΠό εκεί και πέρα ο Κύριος θα φροντίσει για όλα τα άλλα με τον καλύτερο τρόπο, αφού γνωρίζει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας.