"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Καλημέρα σας! Θέλω να ρωτήσω, υπάρχουν στιγμές και περιστάσεις όπου δαιμονιζόμαστε? Δεν εννοώ να υποφέρουμε απο ακάθαρτο πνεύμα αλλά σε στιγμές που όπως λέμε δήθεν κούρασης, άγχους και νεύρων, μιλάμε και ξεπάμε άσχημα ακόμα και σε ανθρώπους που αγαπάμε και φτάνουμε στο σημείο να τους κατηγορούμε για τα τυχών προβλήματα μας. Που όπως λέμε συνήθως μαζεύουμε αποθημένα απο την συμπεριφορά τους και όταν ξεσπάμε μετά πάνω τους το κάνουμε με απίστευτη σκληρότητα και τους φαρμακώνουμε την ψυχή με πολύ βαριά λόγια.Οπου πάνω στο θυμό μας ξεσπάμε με απίστευτα λόγια και βρισιές στους γύρω μας και κατηγορούμε τους άλλους ακόμα και όταν κάνουν καλό. Και το χειρότερο να το κάνουμε σε ανθρώπου που αγαπάμε. Και μετά όταν συνέλθουμε θέλου με να ανοίξη η γη να μας καταπιεί. Πείτε μου, αυτή η συμπεριφορά, είναι μια μορφή δαιμονισμού?

Στην προκειμένη περίπτωση Θεοδόσιε, μιλάμε-οπως και ο ίδιος λες- για οργή και θυμό.
Αν σκεφτείς όμως οτι ο θυμός και η οργή ειναι πάθος και το πάθος ειναι ένας δαίμων στην ουσία, τοτε ναι μιλάμε για μια μορφή δαιμονισμού, οχι βεβαια στις μορφες που λιγο πολύ εχουμε ολοι στο μυαλό μας, αλλα με μια πιο ηπια μορφη...με την εννοια του πάθους. Ειναι αυτο που λεμε πολλες φορες αυτός ειναι δεσμευμένος με το παθος του. Ειναι αυτο το πράγμα.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Εγώ κάποιες φορές είχα ή ίσως και στο μέλλον να έχω τέτοια συμπεριφορά

Εχω πρόβλημα εεεε;;;;;

Έχεις δίκαιο ότι συνήθως το κάνουμε στα άτομα που αγαπάμε πολύ..........................

Αρκετές φορές έχω πει κάτι που δεν ήθελα - διότι συσσωρεύτηκε μέσα μου - και μετά ήθελα να ανοιξει η γη να με καταπιεί -
Σκέφτομαι όμως και λέω - ποιο αμάρτημα είναι χειρότερο ; Το ξέσπασμα ; ή το γεγονός ότι άφησα να συσσωρεύονται δίχως να έχω τη τόλμη να τα πω νωρίτερα;Με κουβέντα να ανοίξω τον εαυτό μου ; Με συνέπεια να μην έφτανα στο σημείο που αναφέρεσαι προς συζήτηση;

Πως λοιπόν πρέπει να αποκαλέσω τον εαυτό μου , ότι διαμονίζομαι ή ότι πράττω ψεύτικα , ότι αδιαφόρησα μέχρι που πνίγηκα; Πως;

Ωραίο Θέμα , μπράβο Θεοδόση........................

Α και ήθελα να πω αυτο που ρωτησε μετα η Βασιλική...δεν ειναι σωστο να θεωρει ο παθών, οτι ειναι δαιμονισμένος..απαπαα ειναι βαρύ και μονο που το γράφω...απλα ειναι δεσμιος του πάθους του (που ειναι ένα ταγκαλακι) και οφείλει με υπομονή και εναν πνευματικο απο κοντά, να το περιορίσει...γιατι για να το κόψει λιγο χλωμο....

Μπραβο κ.Θεοδώρα ετσι ειναι και καλα κανατε που μας το θυμισατε απτον γέροντα....
Ο γερων Πορφύριος ελεγε οτι απο κει που να μιλαμε για δαίμονες ειναι καλύτερα να μιλάμε για αγγέλους και για τον Θεό.....ε Θεοδόση????

Koyk έγραψε:Α και ήθελα να πω αυτο που ρωτησε μετα η Βασιλική...δεν ειναι σωστο να θεωρει ο παθών, οτι ειναι δαιμονισμένος..απαπαα ειναι βαρύ και μονο που το γράφω...απλα ειναι δεσμιος του πάθους του (που ειναι ένα ταγκαλακι) και οφείλει με υπομονή και εναν πνευματικο απο κοντά, να το περιορίσει...γιατι για να το κόψει λιγο χλωμο....

δεν έγραψα ότι δεν είναι σωστό να θεωρεί ότι είναι δαιμονισμένος ....................
απλά αναρωτήθηκα πως θα πρέπει να το ονομάσουμε - συμφωνώ με αυτό που είπατ ότι είναιπάθος
που πρέπει να το αποβάλλουμε ...με προσευχή και με τη καθοδήγησει του πνευματικού μας

Μη φτάνουμε σε σημείο να πρέπει να σκεφτώ πως θα απαντήσω και όχι μέσα απο τη καρδιά μου με όλα τα λαθη που έχω;;;;

Αναρωτήθηκα απλά την ονομασία που θα δίναμε - και ότι εγώ προσωπικά έχω υποπέσει σε τέτοιες πράξεις...............δυστυχώς !!!

Απάντησα μονο στην απορια σου πως πρεπει να ονομαζεται κανεις....

Εννοώ την περίπτωση να μιλήσουμε άσχημα σε άτομα που προτιμάμε να πεθάνουμε παρά να τα πληγώσουμε. Που εξαιτίας μιας παράλειψης ή αδυναμίας τους τα χαρακτηριζουμε άσχημα. Τώρα όσον αφορά το αποτέλεσμα τέτοιον ξεσπασμάτων, θα αναφερθώ αργότερα.

Μια διευκρύνηση. Όταν ο διάβολος βρεί γόνιμο χωράφι για να μας πειράξει και δώσουμε την συγκατάθεσή μας, πάντα εξαιτίας του πάθους μας, με λίγα λόγια ενδώσουμε στην προσβολή που μας ασκεί μέσω τον λογισμών, τότε αυτό ονομάζεται δαιμονοπληξία.