Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογία;

Ότι έχει σχέση με την Ορθοδοξία γενικότερα.

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογία;

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από dionysisgr »

Εαν επιτρεπεται να πω και εγω τον λογισμο μου περι αυτου, ως ελαχιστη συμβολη στο θεμα.

Λεει ο Πλατων: Αρχη σοφιας, ονοματων επισκεψις.
Οποτε εαν δουμε το θεμα ετυμολογικα-λεξικογραφικα-εννοιακα: τι σημαινει επιουσιος;

επιούσιος -α -ο [epiúsios] Ε6 : μόνο στην έκφραση ο ~ (άρτος), το καθημερινό ψωμί και με επέκταση τα απολύτως αναγκαία για τη διαβίωση του ανθρώπου: Δουλεύει / αγωνίζεται για τον επιούσιο. Kερδίζει τον επιούσιο.
(παραθετω απο απο την Ηλεκτρονικη Πυλη για την Ελληνικη γλωσσα http://www.greek-language.gr/greekLang/ ... %BF%22&dq=)

Βεβαια θα πει καποιος αυτο ισως αφορα μεταγενεστερη χρηση του ορου "επιουσιος" απο αυτον των ευαγγελιων. Πιθανον.
Ομως καθε φορα, μεσα στο γραμμα, πρεπει να ψηλαφουμε με καθε ικμαδα μας, με κοπο και με υπομονη το πνευμα, που ειναι η ουσια.

Δηλαδη να παμε περα απο την αμφισημια του ορου.
Για το εαν αφορα το ψωμι της ημερας (με οτι συμπεριλαμβανει για την επιβιωση), η τον Επουρανιο Αρτο της Ζωης, κατα το Κυριακο Λογιο: Ουκ επ'αρτω μονον ζησεται Ανθρωπος.. Νομιζω πρεπει να παμε περα απο το διλημμα.

Ας αναρωτηθουμε γιατι τρωει ο ανθρωπος; Μα θα πειτε, φυσικα για να ζησει.
Μα οσο και να φαει θα ερθει μερα που δεν θα ζει... Και τοτε η τροφη οσο πλουσια και εαν του παρεχεται,
θα του ειναι παντελως αχρηστη.
Ειναι σαν να τρωνε οι οικειοι και οι φιλοι σου, πλουσια γευματα στην μνημη σου, και εσυ εισαι δυο μετρα κατω απο το χωμα, χωμενος σε ενα ξυλινο κουτι.. Δωρον αδωρον!

Εδω λοιπον ειναι το ερμηνευτικο κλειδι.

Ο αρτος ο καθημερινος, απλα παει αγκομαχωντας, και σπρωχνοντας λιγο παραπερα την ημερα μας.
Την ζωη μας, ως επι-βιωση. Δειτε λιγο αυτο το "επι".. Βιωνουμε ομως "επι", ποιου; Επι τινος;

Bιωνουμε επι του θανατου, επι της φθορας, επι της αναγκης, της αρχαιας "παντοδυναμης αφεντρας" αναγκης,
που στην οποια ολοι πειθονταν ακομα και οι "θεοι", κατα τους αρχαιους. Aυτη κυβερνουσε τα παντα, τα θεια και τα ανθρωπινα στην συνειδηση ολων.
Μεχρι που το Φως ηρθε και διελυσε τα σκοταδια του κοσμου. Ο Χριστος απαλλαξε μια για παντα τον ανθρωπο, απο την σκλαβια της αναγκης.

Ειναι ο αρτος της επιβιωσης. Θα φαω, θα παρω δυναμη, θα εκπληρωσω τις σωματικες λειτουργικες αναγκες, και θα ξημερωσω την επομενη μερα συν Θεω.

Επιβιωση..
Απο μονος του ο ορος αυτος προκαλει τον οικτο, για καθε θεοειδες ον, που θελει να λεγεται και να ειναι ανθρωπος, ως εικονα του Αρρητου.

Ομως ο Ανθρωπος, δεν εχει δημιουργηθει απλα για να επι-βιωνει. Να αγκομαχα κερδιζοντας με το στανιο αλλη μια μερα, εστω και με τον τιμιο κοπο του.
Μην ξεχναμε οτι εδω, και αυτο ειναι δογμα πιστεως για εμας τους Χριστιανους, δεν ειναι η αληθινη πατριδα μας, τροπικα κυριως και οχι τοσο τοπικα.

Δεν ειναι ο εκπληρωμενος κατα την ενδελεχεια του, λογος-τροπος-δυναμικη της υπαρξεως μας. Δεν μας σχεδιαζε γιαυτο ο Κυριος.
Αλλα για απειρως παραπανω και επισης απειρως περισσοτερο πληρωμα και ποιοτητα ζωης, θεια και αιωνια ποιοτητα ζωης.

Ευλογηθηκε, η ζωη εδω του ανθρωπου παρα τον ξεπεσμο της. Παρα την αστοχια, απο τις θεοειδεις προδιαγραφες της.

Κατα την ανειπωτα αγαπητικη συγκαταβαση, κατα την απειρη θεια και φιλανθρωπη, του Κυριου,
που αποδεχτηκε το αποτελεσμα των πραξεων της ελευθεριας του αθρωπου, και μεσα απο τις ιερες γραφες μας λεει ουσιαστικα: Παιδια Μου, Τεκνια Μου,
εδω πεσατε, εδω κυλιεστε, εδω ειναι το αδιεξοδο σας, αλλα ακριβως ΕΔΩ, θα ερθω να σας βρω, εδω θα θυσιαστω για Εσας,
εδω θα κοινωνησω μαζι σας, εδω θα σας διδαξω, εδω θα δωσω το χερι Μου, και το Σωμα και το Αιμα Μου, για να ΖΗΣΕΤΕ.

Οχι για να επι-ζησετε.

Ετσι λοιπον, ο αρτος δεν μπορει να ειναι απλα ο καθημερινος. Ειναι αναγκαιος και αυτος. Αχρι καιρου ομως.
Μεχρι εκει που οριζουν οι χρονοι και καιροι του καθενος μας. Μεχρι εκει που εχει λαδι το καντηλακι της ενθαδε υπαρξεως μας.

Αυτος που θα μας περασει απεναντι, αυτος που θα μας κανει να Ζουμε και οχι να επιζουμε απλα,
αυτος που θα μας εισαγει στην Βασιλεια Του,οπου δεν υπαρχει επι-βιωση, δεν υπαρχει το καθημερινο αχθος,
αλλα υφισταται το "καθως" της Αρχιερατικης προσευχης του Χριστου: ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν.. Ιωαννην κεφ17.

Αυτος ο Επουρανιος Αρτος, ο Χριστος, που κοινωνοντας Τον, και μετεχοντας σε Αυτον, γινομενοι Ενα με Αυτον,
μας χαριζει οχι την επιβιωση, αλλα την βιωση των απειρων, ατελευτητων, απερινοητων, αιωνιων, ακαταλυτων αγαθων της Βασιλειας Του.

Κατα συνεπεια, ο αρτος ο επιουσιος, ξεκινα απο την καθημερινη αναγκη, αλλα δειχνει, σημαινει δηλαδη, εκει οπου ειναι το σημαινομενο, εκει οπου ειναι ο προορισμος μας.

Απο την προσκαιρη επιβιωση, στην αιωνια Εν Χριστω-εμβιωση, που ομως ξεκινα και εχει την θεμελιακη αφετηρια της στην παρουσα ζωη μας.

Οποτε ο αθρωπος, εαν δεν κοινωνησει τον Επουρανιο Αρτο τον Χριστο,
και μεινει μονο στον επιγειο, βιοτικο, -αναγκαιο μεν-, αλλα πλην ελλειπεστατο αρτο, ειναι ηδη νεκρος.
Και ας τρωει..

Αυτα λεει ο δικος μου λογισμος, στην αγαπη σας.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Αγγίζεις την ουσία του όρου, ο οποίος είναι δύσκολος, γιατί όπως αναφέρει ο Ωριγένης δεν υπήρχε στους αρχαίους Έλληνες και τον θεωρεί αδόκιμη εισήγηση των Ευαγγελίων. Έτσι για άλλους σημαίνει τον αναγκαίο άρτο, τον επί της ουσίας, όπως δέχεται και ο Χρυσόστομος, για την πλειοψηφία της εκκλησιαστικής συνείδησης, όμως, των παλαιοχριστιανικών χρόνων, ήταν ο άρτος της επόμενης ημέρας: η μυστηριακή λειτουργική αποτελεί εικόνα, των εσχάτων, στην περίπτωση της Θ. Ευχαριστίας μετά την ανάγνωση των Ευαγγελίων. Οτιδήποτε βλέπουμε μετά την ανάγνωση των Ευαγγελίων, αποτελεί εικόνα της αλήθειας των Εσχάτων και της Ουράνιας Λειτουργίας, ως τελική κατάσταση του προ καταβολής κόσμου σχεδίου της θείας οικονομίας. Βέβαια η βιβλική ερμηνευτική, κάτι που υπάρχει και στην αγιογραφική τέχνη, συνηθίζει να αποδέχεται ένα τυπικό μέρος "ανάγνωσης" και ένα δεύτερο συμβολιζόμενο. Δεν αποκλείεται να είναι και τα δύο: ο αναγκαίος καθημερινός άρτος και η βίωση δια της Ευχαριστίας των Εσχάτων, της όντως ζωής. Γιατί όπως είχε, προφανώς, αποκαλυφθεί και στον Πλάτωνα και μας παρέδωσε μέσω του μύθου του σπηλαίου, η εδώ ζωή είναι δεσμωτήριο σπηλαίου με περιορισμένη οπτική. Αν σε αυτήν την εξίσωση, θέσουμε την αθανασία, κατανοούμε απόλυτα έννοιες όπως "δούλος", κατά χάριν "τέκνα Θεοῦ", ή το "γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς", Ιω 8:32.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24958
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από aposal »

Το πνευματικό κομμάτι που μας εξασφαλίζει ότι ζούμε και όχι απλά επιβιώνουμε, όπως πολύ σωστά έγραψες Διονύση το λέμε στη συνέχεια της προσευχής: ¨και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών". Στο δικό μου μυαλό λοιπόν πρώτα ζητάμε από τον Πατέρα μας να μας δώσει τον αναγκαίο χρόνο επιβίωσης ώστε να φτάσουμε στην μετάνοια και την εξομολογηση που θα μας φέρει κοντά Σ' αυτόν και θα μας εξασφαλίσει ότι ζούμε μαζί Του. Αυτό τον αναγκαίο χρόνο είναι που εκφράζουμε με το: "Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον, δὸς ἡμῖν σήμερον".
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Αυτό ακριβώς πολλοί Πατέρες σε Ανατολή και Δύση και με το δεδομένο της εσχατολογικής εκκλησιαστικής ταυτότητας, το μετέφρασαν ως "τον άρτο της εσχατολογικής επαυρίου, δόσε ημίν σήμερον". Είναι δύσκολο ζήτημα και γι΄αυτό έχω θέσει την άλλη άποψη του Χρυσοστόμου, ό οποίος αν και μειοψηφία, δέχονταν την ερμηνεία του αναγκαίου άρτου, προφανώς έχοντας την εικόνα του μάνα της ερήμου.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από dionysisgr »

Nαι, οπως ειπαμε δεν αναιρει το ενα το αλλο.
Το ενα ομως υπερβαινει απειρως το αλλο.

Δεν υπαρχει απλα νοηματικη διαφορα, η διαφορα ειναι στον τροπο και το αποτελεσμα της μετοχης.

Πιο απλα, απο το μερικο, το πεπερασμενο το ενθαδε, περναμε, πορευομαστε,
ετοιμαζομαστε εν τω Κυριω, για το πληρες, το ατελευτητο, το αιωνιο.

Οπως το βρεφος, το νηπιο, δεν μενει παντα σε αυτην την εισαγωγικη και ανεπιγνωστη ηλικια, ετσι ο ανθρωπος και σωματικα αλλα κυριως πνευματικα,
πορευεται απο την μερικοτητα στην πληροτητα, απο το "εν εσοπτρω" του Παυλου, στο αποκεκαλυμμενο Ενωπιος Ενωπιω.

Ο Αρτος της Ζωης, διδεται, χαριζεται, και γινεται μεθεκτος στον ανθρωπο,
παραλληλα με τον καθημερινο αρτο της βιοτικης αναγκης,
ενω ομως ο καθημερινος αρτος ειναι προϊον αδηριτης αναγκης, θελω δεν θελω πρεπει να φαω,
ο Αρτος της Ζωης ειναι αποτελεσμα εκλογης και ελευθεριας του ανθρωπινου προσωπου.

Αυτη ειναι μια ουσιωδης ποιοτικη διαφορα. Το ενα το τρωμε εξ'αναγκης για να μην πεθανουμε απο πεινα.
Τον Αρτο της Ζωης, τον Χριστο δηλαδη Τον τρωμε ελευθερα, και μαλιστα, καταργουμε νηστευοντας και την πεινα, για να μεταλαβουμε τον Αρτο της Ζωης.

Εδω ο ανθρωπος φθανει να ακουμπησει το προαιωνιο υπαρξιακο οραμα του, την υστατη αρχεγονη αγωνια του, την αθανασια.
Απαρνειται το προσκαιρο, και αφηνει το αισθημα της πεινας και της διψας, για να φτασει λειτουργικα, ευχαριστιακα, αρα και εσχατολογικα,
να μετασχει στο Υδωρ που ξεδιψα μια για παντα, στον Αρτο που χαριζει τον ακορεστο κορο, την μη τελεστη τελειοτητα.

Ο πρωτος Αρτος αθανατιζει και αφθαρτιζει, ζωοποιει και καινοποιει, το ολον του ανθρωπου, ψυχη και σωμα, και το υπερκειμενο συναμφοτερον, κατα Μαξιμο Ομολογητη, που ειναι αυτο το οποιο προκυπτει απο την αδιαιρετη αυτη συστατικη του ανθρωπου ενωση, και ειναι το μυστηριο του μελλοντος αιωνος.

Κατα βαση λεει ο Μαξιμος ο Ομολογητης, δεν γνωριζουμε νυν, πληρως και τελικως τι ειναι ο ανθρωπος, περα απο το Μεγα Μυστηριο του Θεου,
επισης ειναι μυστηριο και ο ιδιος ο ανθρωπος.

Μενει να μαθουμε εν τω μελλοντι αιωνι, τι ακριβως ηταν και ειναι προορισμενος να γινει ο ανθρωπος,
που εχει δεδανεισμενο το ειναι, απο το Οντως Υπαρκτο, την μονη αυτοαιτια της υπαρξεως που ειναι ο Τριαδικος Θεος μας.

Ο δευτερος αρτος λοιπον, αναγκαιος μεν, δινει την ζωϊκη δυναμη στον ανθρωπο να επιβιωσει.
Δυναμη ομως που εξαντλειται σταδιακα και νομοτελειακα.

Ο Αρτος της Ζωης ειναι ο ουσιωδης και συνιστα πραγματικα περα απο τον χρονο και τον χωρο, την εκ των ουκ ανευ "τροφη", για να ζησει ο ανθρωπος.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Θα συμφωνήσω, παρότι όταν ο Χριστός παρέδωσε την προσευχή στους μαθητές, αυτοί δεν είχαν μυστήρια, ώστε να ζητούν το "σήμερον". Πολλές ρήσεις του Χριστού, οι Μαθητές τις αντιλήφθηκαν μόνο μετά την Ανάσταση, όταν τους δόθηκε το "συνιέναι" των Γραφών.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Πάτερ Ημών: καθημερινή προσευχή ή ευχαριστιακή εσχατολογ

Δημοσίευση από dionysisgr »

Φυσικα.

Τα λογια του Λογου, ειναι υποστατικα ενεργουμενα, αδιαστατα, και αξονικα, διαπερνουν τον ιστορικο χρονο κατα το οποιον, απαξ ειπωθηκαν,
ξεπερνουν την τοτε συναφεια, ιστανται υπερανω του σχηματος: "τω Καιρω εκεινω", και τις κοινωνικες συνθηκες της εποχης εκεινης.

Για οτι μιλησε ο Κυριος, υπαρχει αντιστοιχια στην εποχη μας, 20 αιωνες μετα, και θα υπαρχει και 100 αιωνες μετα. Οπως υπηρχε και πριν.

Και πολλα οπως λες και εσυ, εγιναν αντιληπτα μετα τον φωτισμο των Αποστολων και των μαθητων του ευρυτερου κυκλου,
και ακομα περισσοτερα γινονταν και γινονται κατα το πληρωμα του χρονου, οπως π.χ. η ισοπεδωση της Ιερουσαλημ απο τον Τιτο, κ.α. εως τις ημερες μας, και εως τα εσχατα, και περα απο αυτα ακομα..
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ορθοδοξία”