Σημαντική ομιλία!

[MHTSAKOS]

Αυτό το κείμενο το θεωρώ ΑΚΡΩΣ σημαντικό για τους πιστούς κυρίως και θα χρειαστεί ο κάθε πιστός, να κάνει την αυτοκριτική του...
Είναι απόσπασμα ομιλίας του Αθανάσιου Λεμεσού από το site: www.pantokrator.info (6046_Αξιοποίηση των γεγονότων της ζωής μας)

Στην εκκλησία κάνουμε ανθρώπους, που όχι απλώς πιστεύουν στον Χριστό...
Και όταν λέω πιστεύουν, εννοώ ότι πιστεύουν απλώς ότι υπάρχει Θεός, αλλά κάνουν ανθρώπους που αγαπούν το Χριστό.
Εμείς καλούμεθα να αγαπήσουμε το Χριστό, όχι απλώς να πιστέψουμε ότι υπάρχει.
Και αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα των χριστιανών σήμερα.
Ρωτάς κάποιον άνθρωπο, λέει ναι, πιστεύω λέει στο Χριστό, βέβαια, δεν είμαι άπιστος, πιστεύω στο Χριστό.
Αλλά δεν αγαπά τον Χριστό. Γιατί δεν τον αγαπά;
Είναι απλό.
Διότι δεν θέλει να κάμει τίποτα για τον Χριστό.
Θέλει απλώς να πιστεύει σ' αυτόν για να μην θεωρείται άπιστος ή για να τον χρησιμοποιεί όταν τον χρειάζεται.
Λέει, κοίταξε βέβαια, εγώ όσες φορές ας πούμε χρειάστηκα τον Θεό, προσευχήθηκα και με άκουσε.
Ο Θεός είναι ένα πράγμα το οποίο χρησιμοποιούμε, έχω μια ανάγκη, προσεύχομαι και μου ακούει.
Και αυτός βέβαια όταν με έχει ανάγκη, του ακούω.
Δηλαδή θέλει ξέρω γω, να του κάμω ας πούμε μια γιορτή, του κάμνω.
Θέλει να πηγαίνω μία φορά τον μήνα εκκλησία, πηγαίνω.
Θέλει ας πούμε να κάμω μερικές εντολές βασικές, τις κάμνω.
Έχομε μια σχέση με τον Θεό συναλλακτική.
Κάμνει, του κάμνω ας πούμε, είμαστε εντάξει.
Ούτε εκείνος έχει παράπονα πολλά, ούτε εγώ ας πούμε απαιτήσεις πολλές και ο καθένας έσο του, έτσι;
Όλα και όλα δηλαδή, όχι και να' ρθεί και να μπει και μες στο κρεβάτι μας ο Θεός δηλαδή... Να του δώσουμε θάρρος...
Όχι πολύ θάρρος στον Θεό, όχι πολύ θάρρος στον Θεό, να έχει μέτρο, να ξέρει τα όρια του.
Ότι ο Θεός πρέπει να ξέρει, ότι δεν μπορεί να ζητά και πολλά πράγματα, όχι αγένιες.
Πρέπει να ζητά μερικά πράγματα τα οποία μπορούμε να τα κάνουμε, από κεί και πέρα τίποτα, διότι μετά κάτι δεν πάει καλά ύστερα.
Και αν γελαστεί κανένας και κάμνει κάτι παραπάνω... Τότε εκεί γίνονται τα προβλήματα, τα μεγάλα προβλήματα.
Και σας ομολογώ, τα πιο μεγάλα προβλήματα που έχουμε μέσα στον χώρο της εκκλησίας είναι από αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι αυτοί οι τύποι, είναι οι λεγόμενοι θρήσκοι άνθρωποι.
Είναι οι άνθρωποι όπου ο Θεός για αυτούς είναι θρησκεία.
Είναι δηλαδή ένα γεγονός θρησκευτικό.
Δεν είναι αποκάλυψης ο Χριστός.
Δεν αγαπούν τον Χριστό.
Γιατί;
Διότι για αυτούς ο Χριστός είναι ιδεολογία, είναι θρησκεία.
Είναι ένα σύνολο ιδεών, που είναι πάρα πολύ ωραίες, πάρα πολύ καλές, ξέρω γω, πάρα πολύ χρυσές, αλλά κανένας δεν μπορεί να αγαπά μια ιδέα ποτέ.
Ούτε κανένας είναι τόσο παλαβός που να θυσιάσει την ζωή του για μια ιδέα.
Δεν αγαπάς μιαν ιδέα, έχει κανένας από σας που μπορεί να παντρευτεί μια ιδέα;
Δεν μπορείς να παντρευτείς μια ιδέα, παντρεύεσαι με έναν άλλον άνθρωπο.
Παντρεύεσαι με ένα πρόσωπο, διότι έχεις μια συγκεκριμένη σχέση με αυτό το πρόσωπο.
Και στην εκκλησία δεν έχουμε ποτέ μια ιδέα.
Η εκκλησία είναι εναντίον κάθε ιδεολογίας, εναντίον κάθε φιλοσοφίας, κάθε στοχασμού.
Είναι κάτι που πρέπει αυτό, να το μάθουμε πολύ καλά.
Γιατί δυστυχώς ήταν έντονο μέσα στις θρησκευτικές διδασκαλίες και στον τόπο μας ακόμα...
Ο Θεός για μας ήταν ένα καθήκον, ήταν μια ηθικολογία, μια δεοντολογία.
Δεν μάθαμε ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο, αγαπόμενο πρόσωπο.
Και ότι ο άνθρωπος, είναι εραστής του Θεού. Είναι αυτός ο οποίος αγαπά τον Χριστό και τον αγαπά έντονα.
Και τον αγαπά τόσο πολύ που καμία άλλη αγάπη δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην αγάπη του Χριστού.
Ούτε η αγάπη του εαυτού μας ακόμα.
Κανένας.
Και είναι μια αγάπη την οποία μας καλεί ο Χριστός να υπερβούμε μια οποιαδήποτε άλλη αγάπη.
Προσέξατε καλά τι λέει ο Χριστός!
«Ο αγαπόν πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, ουκ εστί μου άξιος.
Και ο φιλών ιόν ή θηγατέρα υπέρ εμού, ουκ εστί μου άξιος.
Και ο φιλών την ψυχή αυτού υπέρ εμέ, ουκ εστί μου άξιος.»
Έρχεται ο Χριστός και σου λέει, κοίταξε αν αγαπάς τον πατέρα σου και την μάνα σου παραπάνω από μένα, δεν είσαι άξιος.
Αν αγαπάς το παιδί σου, το γιο σου, την κόρη σου, ή τα κτήματα σου, ή οτιδήποτε παραπάνω από μένα, δεν είσαι άξιος.
Εάν αγαπάς την ζωή σου πάνω από μένα, πάλι δεν είσαι άξιος.
Γιατί;
Για να δείξει ότι κανένας δεν μισά τους γονείς του, όχι, τους υπέρ-αγαπούμε.
Αλλά υπάρχει μια ιεραρχία σε αυτήν την αγάπη.
Και είναι μια αγάπη, η αγάπη του Θεού η οποία είναι φλόγα, είναι πυρ, που όταν ανάψει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου καλύπτει τους πάντες.
Δεν μπορείς να μισάς κανέναν, εάν αγαπάς τον Χριστό.
Αλλά δεν μπορείς όμως, για την αγάπη των άλλων, να σβήσεις την αγάπη του Θεού.

Εγώ με την σειρά μου μετά από αυτό, ομολογώ πως «δεν καταλαβαίνω Χριστό», όχι ότι αγαπάω κάτι τόσο υπέρμετρα, (νομίζω) αλλά δεν βλέπω Χριστό και δεν νιώθω.

Πάτερ την βοηθειά σας σε τυχών παρερμηνίες και λάθος συμπαιράσματα

[pAntonios]

Να ευχηθώ κατ αρχήν καλή χρονιά, ευλογημένη, μαζί με το Χριστό!Έχω νομίζω από πέρσυ να σας δώ!!!
Ετυχαριστώ κάποιοι που με αναζήτησαν...
Λόγοι ανεξάρτητοι από τη θέλησή μου,
λόγοι ανεξάρητοι από τούτο το χώρο...

Είναι καλά και όμορφα όπως τα λέει ο άγιος Λεμεσσού...

Για Μετάνοια μίλησε σήμερα ο Χριστός στο Ευαγγέλιο.
Ο Χριστός δεν θέλει την αναμαρτησία μας!
Ο Χριστός θέλει την επιστροφή μας σ Αυτόν.Το να αφήσουμε τον εαυτό μας στα χέρια Του.
<<Και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα>>!
Το θέλημά μας και η υπερηφάνεια μας είναι εκείνα που μας χωρίζουν διαρκώς από την αγάπη Του.
Ας του ζητήσουμε για φέτος να Τον αγαπήσουμε περισσότερο και να εφαρμόζουμε ευλαβικότερα το θέλημά Του.

Αμήν!

[Ierodiakonos]

Μετάνοια ειλικρίνης και ουχί μένον εις τους τύπους και μόνον.
Ο Χριστός τον μετανοούντα ληστή πρώτον μαζί Του πήρε εις τον παράδεισον και της μετανοούσας πόρνης με Πατρική Αγάπη εδέχθη τα δάκρυα της, και τους εδέχθη διότι ειλικρινώς επέστρεψαν στη χαρά του Κυρίου. Ο Θεός μαζί μας, Αμήν