Ξενοφώντος - Καρυές - Κουτλουμούση-Κελλί Αλυπίου

[stathisekp]

Έφτασε η ώρα!!!!!!
Σήμερα αναχωρώ για Αγρίνιο, αύριο πρωί για Ουρανούπολη και την Πέμπτη το πρωί (πρώτα ο Θεός) θα βρίσκομαι στο Άγιο Όρος!!!

[paulina]

Καλό προσκύνημα Στάθη!

[stathis73]

ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

[paulina]

[faviola]

Να ευχαριστηθείς κάθε στιγμή στο Όρος. Η Κυρά Του να σε ευλογεί!

[stathisekp]

ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

Και καλά θα κάνεις!!!!!!! Γιατί εγώ μετά που θα σε βρω;

[stathis73]

Ευσταθιε θα σε περιμένω.

[stathisekp]

Επέστρεψα!!!!!
Βασίλη ετοίμασα όπως μου είπες μερικές σελίδες για το προσκύνημα.

Αναχώρηση το απόγευμα της Τρίτη 25/10 από Αθήνα για Αγρίνιο για να πάρω το γιό μου που σπουδάζει εκεί, και το επόμενο πρωί φύγαμε στις 9 για Ιωάννινα και μέσω Εγνατίας για Θεσσαλονίκη. Σε δυο ώρες ήμασταν στα Ιωάννινα και πιάσαμε την Εγνατία. Πολύ ωραίος δρόμος, με φανταστικές διαδρομές με καιρό κατά τόπους πολύ συννεφιασμένο και σε κάποια σημεία με ομίχλη. Δηλαδή καλός για ταξίδι. Σε κάτι λιγότερο από 2 ώρες μπήκαμε στη Θεσσαλονίκη, (σε μερικά σημεία όπου ο δρόμος προσφερόταν και για λίγα γκάζια παραπάνω, το τσιμπήσαμε και λίγο πάνω από τα 210 χλμ/ώρα) όπου περάσαμε από το μαγαζί του συνονόματου Στάθη (73), Το ωραίο είναι ότι το gps επέμενε ότι το μαγαζί του είναι καμιά 15 χλμ έξω από τη πόλη, σε κάτι χωράφια. Τέλος πάντων μετά τη γνωστή και αλάνθαστη διαδικασία του <<κλείστο και ξανά-άνοιξε το>>, μας οδήγησε πολύ εύκολα.
Ο φίλος Στάθης άψογος οικοδεσπότης, εξαιρετικό παιδί. Ξεδιψάσαμε με ένα φραπεδάκι εγώ, ένα χυμό ο γιος και βενζίνη το όχημα και φτάσαμε νωρίς το απόγευμα στην Ουρανούπολη. Εκεί ήταν η πρώτη αστοχία. Ενώ είχαμε κλείσει στο Πανόραμα spa, επειδή φιλοξενούσαν ένα γκρουπ Ουκρανών, μας παρέπεμψαν στο Ακρογιάλι, (ίδιας ιδιοκτησίας, αλλά σαφώς υποδεέστερο). Το απόγευμα φαγητό, και μια σοκολάτα ζεστή που ήταν ότι έπρεπε. Την Πέμπτη το πρωί, έπειτα από αναμενόμενες ταλαιπωρίες του πρωτάρη, (σχετικά με την παραλαβή των διαμονητηρίων και της έκδοσης των εισιτηρίων) στις 10,40 με το ταχύπλοο Σοφία ξεκινήσαμε επιτέλους για να μπούμε στο Άγιο Όρος.
Αποβιβαστήκαμε στη Μονή Ξενοφώντος όπου εκεί μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ενώ ο Γέροντας Αλέξιος θα μας περίμενε, (είχαμε μιλήσει τελευταία φορά μια βδομάδα πριν την αναχώρησή μας) τελικά λόγω μιας έκτακτης ανάγκης που του προέκυψε απουσίαζε. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ γιατί ήθελα να γνωρίσει το γιό μου. Συνειδητοποίησα τότε ότι αυτό που λέμε συνέχεια, πως ότι και να προγραμματίζουμε εμείς, η Παναγία μας τα φέρνει όπως αυτή κρίνει ότι πρέπει. Προσκυνήσαμε το καθολικό, κάναμε μια μικρή βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο, πήγαμε στο Αγίασμα (100-150 μέτρα έξω από τη μονή) και συζητούσαμε με ένα πατέρα της Μονής.
Τελικά, με αυτοκίνητο της Μονής, στις 4 μμ μας ανέβασαν μέχρι τις Καρυές, όπου εκεί θα συναντούσαμε τον Γέροντα Χρυσόστομο όπου θα μας φιλοξενούσε το κελί του (Κουτλουμουσιανό , Αγίων Αποστόλων – Αλυπίου, έξω από το Κουτλουμούσι).
Το ραντεβού ορίστηκε στο Σαράι , στην Σκήτη του Αγίου Ανδρέα.
Το τζιπ μας πήγε μέχρι εκεί, μπήκαμε μέσα στη σκήτη, όπου τα χάσαμε από την ομορφιά. Περιηγηθήκαμε (εξερευνήσαμε μάλλον) το χώρο, είδαμε και την Αθωνιάδα Σχολή και μετά τη συνάντησή μας με το Γέροντα Χρυσόστομο παρακολουθήσαμε στο φανταστικής ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας Κυριακό τον Εσπερινό. Προσκυνήσαμε το φυλασσόμενο εκεί λείψανο του Αγίου Ανδρέα και κατόπιν αναχωρήσαμε με το Γέροντα και δυο άλλους πατέρες όπου θα φιλοξενούσε ο Γέροντας, για το κελί. Στο μπακάλικο στις Καρυές ο γέροντας πήρε αυγουλάκια και γιαουρτάκια για το δείπνο μας, και φτάσαμε επιτέλους στο Κελί. Περιποιητικότατος ο Γέροντας, μας έφτιαξε τα αυγουλάκια (μάτια, από τρία ο καθένας!!!) με τυράκι φέτα, γιαουρτάκι και μηλαράκι. Η ώρα είχε πάει 7,30 και ετοιμαστήκαμε να αποσυρθούμε.
Ο γέροντας είχε ανάψει και τη ξυλόσομπα του δωματίου (επενδεδυμένη με πυρότουβλα αν κατάλαβα καλά), η οποία με δυο ξυλαράκια κράτησε πολύ ζέστη (έως πάρα πολύ) μέχρι την άλλο βράδυ.
Στην είσοδο της πόρτας του δωματίου μας, ο γιος μου (κλασικός νέος της πόλης!!!) είδε ένα μικρό σκορπιό, που «φύλαγε» την πύλη. Τα ψιλοχρειάστηκε, -για να μη πω ότι χέστηκε από το φόβο του (όπως άλλωστε και εγώ, μια ψιλοτρομάρα την πήρα) και καλέσαμε το Γέροντα να επέμβει, όπως και έγινε. Μπήκε στο δωμάτιο ο γιος μου όπου μετά από λίγο με ξαναφωνάζει. Αυτή τη φορά ήταν ένας «μπάμπουαρας» στο παράθυρο. Πάλι ο Γέροντας ήρθε να μας σώσει απ΄ τα θηρία, ο γιος μου όμως ησύχασε μόνο αφού έψαξε με το φακό μέχρι κάτω από τα κρεβάτια για τυχόν άλλη «συντροφιά».
Μόλις σιγουρεύτηκε ότι δεν υπήρχε άλλο ζωντανό στο δωμάτιο κάπως ησύχασε.
- Πώπω κατευθείαν στα σκληρά, στα hard core με έφερες!!!. Αύριο δε φεύγουμε σιγά- σιγά; μου λέει. Τώρα θα κοιμηθούμε για βράδυ, με ρωτάει. Εγώ στο Αγρίνιο τέτοια ώρα αν δεν έχω μάθημα ξαπλώνω για απόγευμα.
- Καλά, του λέω, ξάπλωσε και θα δούμε.
Μη τα πολυλογώ σε 10 λεπτά μας είχε πάρει ο ύπνος!!! (άλλωστε δεν είχε και τηλεόραση, στα φώτα κάναμε οικονομία γιατί δεν υπήρχε γεννήτρια αλλά μόνο φωτοβολταϊκά με μπαταρίες μικρής χωρητικότητας). Κάποια στιγμή ξυπνάω και λέω άντε κοντεύει να ξημερώσει. Κοιτάζω το ρολόι αλλά ήταν ακόμη 11. Ξανακοιμήθηκα, ξαναξύπνησα 2-3 φορές ακόμη και κατά τις 7 σηκώθηκα. Ο Γέροντας είχε πάει τους δυο πατέρες στη σκήτη τους και έτσι άδραξα την ευκαιρία να φτιάξω ένα καφεδάκι και να απολαύσω και το (τα) τσιγαράκια μου στην απλωταριά του κελιού και να χαζέψουμε μαζί με το γιό μου που φυσικά είχε ξυπνήσει κι αυτός την εκπληκτική θέα.. Κατά τις 9 που ήρθε ο Γέροντας, ήπιαμε τσαγάκι και καταστρώσαμε τα σχέδιά μας. Του ζητήσαμε και μας έδειξε την Παναγούδα και το κελί του Γέροντα Γαβριήλ τα οποία θέλαμε να επισκεφτούμε.
Επειδή στο κελί του είχε φωτογραφίες του Γ. Παϊσίου τον ρώτησα αν τον γνώριζε και μου είπε ότι αυτός τον βοήθησε όταν πρωτοήρθε στο Όρος.
Τα κελιά των Γερόντων (Παϊσίου και Γαβριήλ) είναι κοντά στο κελί Αλυπίου και παρόλα αυτά καταφέραμε να προσπεράσουμε το κελί του Γ. Γαβριήλ χωρίς να το δούμε μια φτάσαμε στη Παναγούδα. Πραγματικά ένοιωσα δέος με το που σκεφτόμουνα ότι ήμουνα στον ίδιο χώρο που έζησε αυτός ο σύγχρονος Άγιος!!!!!
Μόλις φτάσαμε, μια παρέα 3-4 νέων παιδιών έφευγε και πήραμε κέρασμα λουκούμι έξω από το κελί. Μας είδε ο Γέροντας Αρσένιος όπου μας έδειξε το κελί του γέροντα, μας έδωσε εικονίτσες του και ένα φυλλάδιο του γέροντα (αυτό με το χειρόγραφό του για τη κάρτα του πολίτη) μιλήσαμε για πολύ λίγο, μας έδωσε μερικές συμβουλές και του ζήτησα να φωτογραφίσω τον περίγυρο του κελιού. Όχι μόνο δεν αρνήθηκε αλλά μας τράβηξε και ο ίδιος δυο φωτογραφίες!!!!
Ήθελα τόσο πολύ να μιλήσουμε για διάφορα θέματα αλλά δεν ήθελα να ον ταλαιπωρήσω άλλο και έτσι πήραμε την ευχή του και φύγαμε.
Να σας πω εδώ ότι επειδή το κελί Αλυπίου είναι στο δρόμο που πάει στη Παναγούδα, έβλεπα συνέχεια πολύ κόσμο που πήγαινε εκεί, και ειδικά νέα παιδιά. Φαντάζομαι πως οι δυο γέροντες που εγκαταβιούν τώρα στη Παναγούδα θα πρέπει να κουράζονται πάρα πολύ με όλο αυτό κόσμο, γι αυτό και εγώ δεν ήθελα να τους ταλαιπωρήσω.
Φύγαμε ενθουσιασμένοι και στην επιστροφή μας επισκεφτήκαμε το κελί του Γέροντα Γαβριήλ. Ο Γέροντας ήταν μέσα με καμιά δεκαριά άτομα και μόλις είχε τελειώσει μια κουβέντα μαζί τους. Εμείς μπήκαμε μόλις είχε ανοίξει το εκκλησάκι, όπου προσκυνήσαμε, πήραμε μυρωμένο βαμβακάκι κι ένα μπουκαλάκι με λαδάκι, πήραμε την ευχή του και φύγαμε, πάλι χωρίς –δυστυχώς- να τον ακούσουμε. Το μόνο που ακούσαμε να λέει, ήταν «την ευχή μου παιδιά μου, σε σας και τις οικογένειές σας.
Έστω, κι αυτό μας αρκούσε!!!.
Ανηφορίσαμε για το κελί μας – κόντευε πια μεσημέρι- και ο Γέροντας έβαλε στη φωτιά μια κατσαρόλα με πατάτες και μας πήρε με το τζιπ και ανηφορίσαμε στις Καρυές για προσκύνημα στο Πρωτάτο.
Μείναμε εκστασιασμένοι!!! Μας έφερε και μπουκαλάκια με Λαδάκι, προσκυνήσαμε και την Παναγία Άξιον Εστί κάναμε μια βόλτα να δούμε τις Καρυές, και έπειτα μας πήγε να δούμε τη Μονή Ιβήρων.
Μας πήγε και στο Αγίασμα (εκεί που βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας) πήγαμε στη Μονή, προσκυνήσαμε στο καθολικό την εικόνα της Πορταϊτισας και στη συνέχεια ο γέροντας μας πήγε και στη Μονή Σταυρονικήτα. Ένα μικρό αλλά πολύ όμορφο μοναστήρι.
Επιστρέψαμε στο κελί μας, όπου φάγαμε τις πατατούλες (φυσικά αλάδωτες) και μήλο.
Να σας πω ότι και εγώ και ο γιος μου είμαστε παράξενοι με το φαγητό, αλλά μας φάνηκε σα μόσχος σιτευτός!!!! (Να σας πω εδώ ότι για το φόβο της πείνας, είχαμε προμηθευτεί διάφορα όπως πατατάκια, ξηρούς καρπούς κλπ τα οποία όμως δε χρειάστηκαν καθόλου!!!
Μετά το φαγητό πήγαμε με το γιό μου στο Κουτλουμούσι για εσπερινό, δείπνο και απόδειπνο. Παρακολουθήσαμε την κατανυκτικότατη ακολουθία και (αν και φαγωμένοι) πήγαμε στην τράπεζα από περιέργεια περισσότερο, να δούμε πως είναι.
Πραγματικά ήταν εξαίσια εμπειρία , ο αναγνώστης διάβαζε και ο κόσμος έτρωγε (φακές, εννοείται αλάδωτες, με πιπερίτσες τουρσί και μηλαράκι) και μεταξύ του κόσμου και εμείς, όπου αν και είχαμε φάει , τις «τσακίσαμε»!!! (Θυμηθείτε εδώ πάλι την ιδιοτροπία μας στο φαγητό!!!)
Μετά πάλι στο καθολικό για το απόδειπνο και προσκύνημα των Ιερών Λειψάνων της Μονής.
Κατά τις 7 και κάτι ήμασταν στο κελί όπου ετοιμαστήκαμε για κατάκλιση, αυτή τη φορά δίχως «παρείσακτους επισκέπτες». Ήδη όμως και ο γιος μου είχε συνηθίσει και δεν έψαχνε πλέον το δωμάτιο!!
Το βράδυ η ζέστη ήταν σχεδόν αφόρητη, βγάλαμε κουβέρτες, σεντόνια, πυζάμες και μείναμε με το φανελάκι.
Ο Γέροντας θα πήγαινε στο Πρωτάτο, στις 3 είχε λειτουργία, και το μετάνιωσα που δεν του είπα να πάμε κι εμείς, αλλά σκεφτόμουνα και το ταξίδι που είχαμε να κάνουμε, ήταν πλέον Σάββατο και θα έπρεπε να φύγουμε.
Ξύπνησα γύρω στις 1 το ξημέρωμα και ξανακοιμήθηκα στις 5 (χορταίνεις εύκολα τον ύπνο εκεί ως φαίνεται!!) και στις 6,30 σηκώθηκα και εκμεταλλευόμενος την απουσία του Γέροντα, έφτιαξα καφεδάκι και τον ήπια έξω συνοδεία του απαραίτητου (δυστυχώς) τσιγάρου, για να πάρω μπρος!!!
Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας, μας ανέβασε ο Γέροντας στις Καρυές, όπου και πήραμε το Λεωφορείο για Δάφνη και μετά με το Σοφία για Ουρανούπολη.
Στην επιστροφή, οι φιλόξενοι ιδιοκτήτες του Πανόραμα spa όπου μας είχαν προτείνει να αφήσουμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου, ήρθαν και μας πήραν από το λιμάνι. Μας πρότειναν να μας κεράσουν καφεδάκι και να θέλαμε να κάνουμε ένα ντουζάκι, αλλά αρνηθήκαμε ευγενικά γιατί θέλαμε να προλάβουμε να περάσουμε και από τη Σουρωτή.
Παρεμπιπτόντως, ο Νικηφόρος (ο οποίος μου είχε συστήσει και αυτό το ξενοδοχείο), χαίρει της απόλυτης εκτίμησης της ιδιοκτησίας του εν λόγω ξενοδοχείου!!!!
Στη Σουρωτή φτάσαμε στις 12,55 (στις 1 κλείνει) και θεωρήσαμε ότι ο Γέροντας Παϊσος ήθελε να επισκεφτούμε το μνήμα του. Ήταν η καλύτερη κατάληξη ενός σύντομου προσκυνήματος στο Άγιο Όρος. Από κει πλέον ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη – Ιωάννινα – Αγρίνιο όπου άφησα το γιό μου και διανυκτέρευσα και την επόμενη (εχθές Κυριακή) στις 3,30 αναχώρησα για Αθήνα όπου και έφτασα στις 10,30 (!!!) το βράδυ λόγω απίστευτης κίνησης.
Ο απολογισμός:
Ήταν ένα ξεχωριστό 4ήμερο για μένα, αν και η πρώτη μου αυτή επίσκεψη στο Άγιο Όρος είχε περισσότερο προσκυνηματικό και περιηγητικό χαρακτήρα, μια και δεν μπόρεσα να μιλήσω όσο ήθελα με γέροντες, αλλά για πρώτη φορά καλά ήταν κι έτσι, πιστεύω να μου δοθεί η ευκαιρία να πάω πάλι σύντομα.
Μέσα σε τόσο λίγες ώρες είδαμε τη Μονή Ξενοφώντος, τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα, την Ιβήρων, την Ξηροποτάμου, το Κουτλουμούσι, το Πρωτάτο, όχι κι άσχημα νομίζω.
Η Αβραμιαία φιλοξενία του Γέροντα Χρυσοστόμου που έκανε τα πάντα να δούμε όσα περισσότερο μπορούσαμε στην μιάμιση (στην ουσία) μέρα που ήμασταν στο κελί του θα μου μείνει αξέχαστη.
Να πω εδώ για τους φίλους που μου έδωσαν ονόματα για μνημόνευση, τα έδωσα στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα, στις Καρυές.
Επίσης, σε κάθε κηροπήγιο, ένα κεράκι άναβα και για τους φίλους του φόρουμ.
Αυτά, θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες εδώ, σ αυτό το θέμα, και δεν είναι κα λίγες!!!!
Ότι άλλο θυμηθώ θα το συμπληρώνω.

[vasilisalt]

Σ ευχαριστούμε Στάθη.
Άψογος!!!
Με το καλό να φτάσεις και να ξεπεράσεις σε επισκέψεις το Νικηφόρο!!!

Αληθεια, το συγκεκριμένο κελί είναι αυτό με τα οικονομικά προβλήματα;

[stathisekp]

Ευχαριστώ Βασίλη.
Ναι, το κελί αυτό είναι, με τα μύρια οικονομικά προβλήματα που ο Γέροντας το παρέλαβε ερείπιο και το αναστήλωσε κάνοντάς το πανέμορφο.
Και πάλι να τονίσω την, χωρίς υπερβολή Αβραμιαία φιλοξενία του, μας γύρισε σε τόσες μονές, αν και ο ίδιος έχει και προβλήματα υγείας!!!!
Ας είναι καλά!!!!
(Φωτογραφίες πως μπορώ να βάλω βρε παιδιά;)