"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

petrosathonas έγραψε:Καραβοστάσι είναι ο κόλπος της θάλασσας κάτω από τον άγιο Νείλο που μπαίνει βαθιά μέσα στην ξηρά.
Εντάξει όμως, κατάλαβα φίλε μου, νά 'σαι πάντα καλά και καλά προσκυνήματα στον Άθωνα να έχεις.

Α, ευχαριστώ για τη διευκρίνηση !Το συγκεκριμένο κομμάτι , είναι πλέον σκαλοπάτια λιθόκτιστα και δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία πια, πέραν του ανήφορου!Όμορφο μεν ,εχάθη όμως οριστικά η τραχύτητα του τοπίου και της διαδρομής...

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2013/09/3545.html

καλή χρονιά σε όλους!
αρχικά σας κοινοποιώ μερικές φωτογραφίες μου από την ανάβαση μου στον άθω τον Αύγουστο του 2013.
ξεκίνησα από Αγίου Παύλου, διανυκτέρευσα στον ξενώνα στη κορυφή και την άλλη μέρα κατηφόρησα προς αρσανά αγίας άννης.
δυσκολεύτηκα σε 2 σημεία. το πρώτο ήταν πριν από τη Παναγία γιατί είχα υπερβεί τον αναμένόμενο χρόνο ανάβασης και δεν ήξερα πόσο είχα ακόμα. το δεύτερο ήταν κατηφορίζοντας προς την αγία άννα όταν είχα "χάσει 1,5 γόνατα" και χωρίς τα μπατόν θα ήμουν ακόμα εκεί...
φυσικά αξίζει ο κόπος! καλή ανάβαση σε όλους

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2013/09/3545.html

καλή χρονιά σε όλους!
αρχικά σας κοινοποιώ μερικές φωτογραφίες μου από την ανάβαση μου στον άθω τον Αύγουστο του 2013.
ξεκίνησα από Αγίου Παύλου, διανυκτέρευσα στον ξενώνα στη κορυφή και την άλλη μέρα κατηφόρησα προς αρσανά αγίας άννης.
δυσκολεύτηκα σε 2 σημεία. το πρώτο ήταν πριν από τη Παναγία γιατί είχα υπερβεί τον αναμένόμενο χρόνο ανάβασης και δεν ήξερα πόσο είχα ακόμα. το δεύτερο ήταν κατηφορίζοντας προς την αγία άννα όταν είχα "χάσει 1,5 γόνατα" και χωρίς τα μπατόν θα ήμουν ακόμα εκεί...
φυσικά αξίζει ο κόπος! καλή ανάβαση σε όλους

Μιχάλη τι ειναι τα μπατόν;
Ευχαριστω

μπατόν είναι τα ορειβατικά μπαστούνια

Νά 'σαι πάντα καλά Μιχάλη.
Ήμουν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνες με την βοήθεια της Ηγουμένης του Αγίου Όρους.
Καλά προσκυνήματα.

Δεν ήξερα ότι έχει ξενώνα στην κορυφή.

να είσαι καλά Πέτρο! το είχα καιρό στο μυαλό μου και το αποφάσισα με αφορμή τα 20 χρόνια που έκλεισα το 2013 από τη πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Άγιον Όρος το 1993.
περπατούσα μόνος μου, κάτι που δεν βοηθάει στον ψυχολογικό κομμάτι. στη Παναγία συνάντησα έναν Ρώσο ο οποίος, αν και δεν μιλούσε αγγλικά, με βοήθησε πολύ. ούτε εγώ ήξερα οτι έχει καταφύγιο με κρεβάτια στη κορυφή και είχα προετοιμαστεί να κοιμηθώ στο πάτωμα της Μεταμόρφωσης. η θέα κατά τη δύση και την ανατολή μαγευτική. η επιστροφή ήταν λίγο επίπονη λόγω έντονης κατηφόρας για αυτό τα μπατόν τα θεωρώ απαραίτητα. να φανταστείς οτι το ίδιο βράδυ, που ήταν η αγρυπνία της Παναγίας, είχα τέτοια αγαλλίαση που έκατσα στην εκκλησία, παρά την κόπωση, μέχρι εκεί που δεν πάει...
βάλτο στο πρόγραμμα σου κάποια στιγμή. αξίζει πραγματικά ο κόπος

ravniotis έγραψε:να είσαι καλά Πέτρο! το είχα καιρό στο μυαλό μου και το αποφάσισα με αφορμή τα 20 χρόνια που έκλεισα το 2013 από τη πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Άγιον Όρος το 1993.
περπατούσα μόνος μου, κάτι που δεν βοηθάει στον ψυχολογικό κομμάτι. στη Παναγία συνάντησα έναν Ρώσο ο οποίος, αν και δεν μιλούσε αγγλικά, με βοήθησε πολύ. ούτε εγώ ήξερα οτι έχει καταφύγιο με κρεβάτια στη κορυφή και είχα προετοιμαστεί να κοιμηθώ στο πάτωμα της Μεταμόρφωσης. η θέα κατά τη δύση και την ανατολή μαγευτική. η επιστροφή ήταν λίγο επίπονη λόγω έντονης κατηφόρας για αυτό τα μπατόν τα θεωρώ απαραίτητα. να φανταστείς οτι το ίδιο βράδυ, που ήταν η αγρυπνία της Παναγίας, είχα τέτοια αγαλλίαση που έκατσα στην εκκλησία, παρά την κόπωση, μέχρι εκεί που δεν πάει...
βάλτο στο πρόγραμμα σου κάποια στιγμή. αξίζει πραγματικά ο κόπος

Να περπατας μονος σου δεν σε βοηθα στο ψυχολογηκο κομματι αλλα καλυτερα μονος παρα με τον ΠΕτρο
Πλακα κανω φυσικα
εγω εχω μαγγουρα για να ανεβω εκει αλλα μας βλεπω σε μερικα χρονια αφου διασχθσουμε δεκαρια φορες την ερημο πρωτα και μετα
σε ευχαριστουμε Μιχαλη σε μνημονευουμε παντα οταν ειμαστε με τον Πετρο στην Διονυσιου και βλεπουμε απεναντι την κορυφη που εχει ενα κελακι εκει μας ειχες πει εσυ πως ονομαζερτε και πως πας εκει

http://www.panoramio.com/photo/81152184



Φωτογραφημένος πίνακας ζωγραφικής, ο οποίος βρίσκεται στο αρχονταρίκι του Ιερού Κελιού του Αγίου Μηνά στη Βίγλα του Αγίου Όρους, στον Άκραθω. Εικονίζει τον ερημίτη μοναχό του κελιού γέροντα Ιωσήφ, να χαιρετά με την Σημαία μας τον πιλότο του μαχητικού μας Α 7 Corcair. Ο γέροντας Ιωσήφ, για πολλά χρόνια καθημερινά, όταν υπήρχε στην περιοχή αεροδιάδρομος για τα πολεμικά μας αεροπλάνα, έβγαινε με την Ελληνική Σημαία στον βράχο του Άκραθου και χαιρετούσε τους Έλληνες πιλότους των μαχητικών μας αεροπλάνων, οι οποίοι ανταπέδιδαν τον χαιρετισμό με χαμηλές διελεύσεις πάνω από το κελί του. Τον γέροντα Ιωσήφ έχουν επισκεφτεί στο κελί του πολλοί πιλότοι της Αεροπορίας

Αν πάρω ευλογία θα το προσπαθήσω Μιχάλη.

Ξέρεις, κάτι που σκεφτόμουν για αρκετό καιρό ήταν το εξής : τι είναι καλύτερο, να περπατάς μόνος σου σε επικίνδυνα και άγνωστα μονοπάτια ή με παρέα. Η οδοιπορία στον ΆΘωνα όταν συνδυάζεται με την προσευχή είναι ότι καλύτερο.
Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι δύο είναι λίγοι για το Άγιο Όρος και τρεις είναι πολλοί.

Τελικά τη λύση μου έδωσε κάτι που άκουσα σε ένα κύρηγμα για τους παλαιούς ασκητές στα μέρη της Αιγύπτου και
το μετέφερα στην περίπτωσή μας :
Στα επικίνδυνα μέρη καλό είναι να πηγαίνουν μαζί τουλάχιστον δύο άτομα, να περπατάνε όμως σε μία ικανή απόσταση
μεταξύ τους (π.χ. 50 μέτρα) ώστε να προσεύχονται απερίσπαστα στα μονοπάτια που περπάτησαν άγιοι ασκητές.