Ζώντας μέσα στο Άκτιστον Φως: Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

[dionysisgr]

"..ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει,
καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.
Κατα Ιωαννην 14, 23

Aυτο το αξιωθηκε με ολη του την δυναμη, ο οσιος πατερας ημων Αγιος Συμεων ο Νεος Θεολογος, ο τριτος μολις ανθρωπος, στην ιστορια της Εκκλησιας, που πηρε δικαιωματικα τον τιτλο του Θεολογου, μετα τον ηγαπημενο μαθητη του Κυριου Αγιο Ιωαννη Ευαγγελιστη, και τον μεγα της Θεολογιας τον Αγιο Γρηγοριο.

Και αυτο καταδεικνυει την αξια του, ως πρακτικο βιωμενο παραδειγμα που απαντα στην ερωτηση: Τι εστιν Ανθρωπος.

Στο αιωνιο και βασανιστικο μυστηριο του τι ειναι στ'αληθεια ο Ανθρωπος, απο που ερχεται, ποια η αξια του,
και που καταληγει, ποιο το νοημα του, και το περασμα του απο την προσκαιρη ζωη,
ο μεγας αυτος ασκητης και θεολογος του Ακτιστου Φωτος, απαντα με τον πλεον
εμφατικο και αποφασιστικο τροπο..

Ο Ανθρωπος, ειναι ενας εν δυναμει κεκελευσμενος θεος κατα χαριν, και ειναι προορισμενος με την αδιαπτωτη και προαιωνια, Θεια Βουλη, η οποια δεν δυναται να ακυρωθει η να μεταβληθει απο τιποτα, και κανεναν,
να συμβασιλευσει εις τον αιωνα, καθημενος εκ δεξιων του Τρισηλιου και Τρισυποστατου Θεου,
Δημιουργο και Πλαστη, και παντων τον Αιτιον και Τελειωτη.

Στις ατερμονες αναζητησεις αιωνων, στα φιλοσοφικα αδιεξοδα, στις ψευτικες και κιβδηλες "λυσεις" των αθρωπινων,
κοινωνικων συστηματων αξιων και ιδεολογιων, και τελος στην απανθρωπη πλανη του μοντερνου "υπερ-ανθρωπου",
στον απολυτο δηλαδη αποπροσανατολισμο και την βυθιση του ανθρωπου στην υλη, στο κενο των ανθρωπινων δοξασιων,
στην κουφια αναζητηση νοηματος εξω απο τον Θεο-Πατερα, σε ψευτικες ειδωλο-θεοτητες, παιγνια του διαβολου,
ο Αγιος Συμεων θα αντιταξει την οριστικη και αδιαμφισβητητη απαντηση.

Την βιωματικη απαντηση του Απολυτα Προσωπικου Θεου, που ερχεται συγκαταβαινοντας και κλινας τους ουρανους,
μονος μονω τω πλασμα Του, σε διαπροσωπικη κοινωνια, ως της Μεγαλωσυνης Σου, ισοτιμη, κατα παραδοξο τροπο,
το Ακτιστον και ατελευτητο, αλληλοπεριχωρειται και κοινωνει, με το πεπερασμενο και Κτιστον.

Ξεπερασε τα στενα ορια και τους φραγμους της μεταπτωτικης φυσης, ο αγιος Συμεων.

Απο παιδι αφιερωσε ολο του το Ειναι, νουν και καρδια, σωμα και ψυχη, σε Αυτον ο οποιος εστι :Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο.

Στον Εσταυρωμενο και Ανασταντα Κυριο. Τον Χριστο τον Σωτηρα και Λυτρωτη μας.

Αξιωθηκε εκει στο ταπεινο κελλακι του, στο ταμιειον της ψυχης του, να δεξιωθει να υποδεχθει ως αλλη Ιερουσαλημ μετα βαϊων και κλαδων, τον Ταπεινο Διδασκαλο, τον Κυριον Ιησουν απο την Ναζαρετ,
αλλα οχι με σκοπο να Τον Σταυρωσει λιγες μερες αργοτερα, οπως εκανε ο ανομος λαος, ο παλαιος Ισραηλ,
αλλα να συμ-πορευθει μαζι Του, να συ-σταυρωθει, ωστε και να συν-αναστηθει,
μετακαινισμενος πλεον και κατεργαζομενος υπο της μυστικης Χαριτος, εις το αρχετυπον Καλλος το αρρητον.

Κινουμενος απο θεωρια σε θεωρια, απο δυναμιν εις δυναμιν, απο γνωση σε εγγυτερη γνωση,
και δωρουμενος τα σα εκ των σων, καταθετοντας την ασκητικη και μαρτυρικη προαιρεση του,
επι της βασεως του Σταυρου στον νοητο προσωπικο Γολγοθα του,
λαμβανει υπο του Φιλανθρωπου Κυριου, το αντιδωρον της χαρισματικης και βιωματικης θεολογιας των οντων, της εμπειρικης, εν Πνευματι Αγιω, θεολογιας, που ειναι το υδωρ το ζων και το αλλομενον εις ζωην αιωνιον.

Ανθρωπος, με σαρκα και οστα, με παθη και αναγκες, με εχθρους και φιλους, με κοινωνικη πολιτεια, και μεσα στην ταραγμενη εποχη του, απο ποικιλωνυμους εχθρους, και το ισλαμ πλεον προ των πυλων, της θεοφρουρητης πολης αλλα και της Πιστης,
ο Αγιος Συμεων, οντας μεσα σε ολα αυτα τα ανθρωπινα δρωμενα, τα ξεπερασε ακριβως με το να τα δεχτει οπως ειναι.

Ενα μεγαλο, κεκρυμμενο για τους πολλους, σεσιγημενο και ευλαβικα φυλαγμενο,
απο την λογικη του κοσμου αυτου, μυστηριο, υπερλογο και υπερφυες,
ειναι το να μην περιμενεις τα πραγματα να ερχονται οπως εσυ τα θελεις,
αλλα να τα θελεις εσυ, οπως αυτα ερχονται.

Ειναι μεγαλη τεχνη η συνειδητη, ψυχη τε και καρδια, υποταγη στο θελημα του Θεου,
Θειο θελημα το οποιο ειναι αυτο που οντολογικα θελει ο ανθρωπος, αλλα κατα συντριπτικη πλειοψηφια το αγνοει,
που για τους αμυητους και ανωριμους στον πνευματικο αγωνα, ειναι μια ανοητη "μοιρολατρεια", μια ακατανοητη παραιτηση,
για τον ανθρωπο του Θεου ομως, που ζει μεσα στο Ακτιστον Φως,
και βιωνει τα μελλουμενα μυστηρια του Θεου,
να αποκαλυφθουν, τοις αγαπωσιν Αυτον, απο την νυν κατασταση του εν αινιγματι δι'εσοπτρου,
κατα τον ουρανοφαντορα και θειο Αποστολο Παυλο, στην απεραντη,
αειζωη επιφανεια και αστικτη μεγαλοπρεπεια τους στον μελλοντα Αιωνα.

Εζησε ο Συμεων, ως λαμπαδα καιομενη, σεπτο αφιερωμα, ταμα προσωπικο και ζωντανο, ενας ανοιχτος διαλογος,
μια αγκαλια μικροσκοπικη απο χωμα, μια ψυχη παλλομενη και καταυγαζομενη απο το Φως του Χριστου,
ετοιμη να δεχθει Τον Αχωρητο εν παντι, Αυτον που εχει τα συμπαντα για κοκκους αμμου, στην παλαμη Του,
Αυτον που περιμενει μονιμα με την αγκαλια ανοιχτη, και δεν κουραζονται ουτε βαραινουν τα "χερια" Του,
αλλα μακροθυμει και αναμενει τα "τεκνια" Του, τα παιδακια του, να γυρισουν ενα ενα, κοντα Του,
γιατι ετσι μας αποκαλει ο Κυριος μας, ο Πατερας μας, και η Ζωη μας, ως παιδακια Του.

Συκοφαντηθηκε ο Συμεων, λοιδωρηθηκε, διωχθηκε, αμφισβητηθηκε, τοτε, στην εποχη του,
απο ανθρωπους φθονερους και καμωμενους μοναχα απο λασπη, και εαν και "υπηρετουσαν" τον Θεον
ηταν ομως διχως πνευμα Θεου, και αγαπη για τον συνανθρωπο τους που οντως ζει με ολο του το Ειναι για τον Θεο,
αλλα και στις ημερες μας, τις εσχατες, απο μοντερνους "μελετητες" και "θεολογους",
Ω! της βλάσφημιας, θεολογοι, του θρανιου και των δημοσιων σχεσεων και των διεθνων χλιδατων συνεδριων,
που δεν εχουν παρει μυρωδια απο τον Ζωντα Θεο τον Χριστον,
που εχει μονιμα τις οπες και τις πληγες απο τα καρφια, των ανθρωπων,
επανω στο αιωνια προσλαμβανομενο σωμα Του,
δια του οποιου μας εσωσε απο το κρατος της φθορας και του θανατου.

Πεινασε, εκλαψε, κουρασθηκε, ιδρωσε, ακομα και μπορει καποιες στιγμες να γογγυσε,
μυστικα, ενδομυχα, σαν ανθρωπος, αλλωστε ειχε καθε δικαιωμα, καθως μεν φερομεν σαρκα και οστα,
αλλα και γιατι ηταν στην πρωτη γραμμη του μετωπου, στην ασυδωπητη και ανελεητη μαχη,
με τον ανθρωποκτονο διαβολο, και τα οργανα του, σε καθε εποχη,
τους προθυμους υπηρετες των αντιθεων θεληματων του.

Ομως τα εδωσε ολα για τον Χριστο. Και τα πηρε ολα και πολλαπλασια πισω απο τον Δωρεοδοτη, τον Αιτιο και Χορηγο παντος αγαθου και αρετης και νοηματος και σκοπου, και το Πληρωμα ολων των προσδοκιων, την Ενυποστατη Χαριν των χαριτωμενων.

Χιλια χρονια πισω, και συγχρονος μας, και μπροστα απο εμας, στο νοσταλγικο μας μελλον, στην αιωνια και παμποθητη συμβασιλεια μετα του Θεου και Πατρος ημων, ο Αγιος Συμεων ο Νεος Θεολογος, καταργει χρονο, αποσταση και επιφυλαξεις.

Με την βιοτη του, την χαρη του, τα κειμενα του, την αγαπη του, για τον Θεο και τον Ανθρωπο, με την αγαπη του για εμας, που τον επικαλουμαστε με ευλαβεια, και ιερον δεος, ειναι παντα κοντα μας.

Φαρος φωτεινος, στο σκοταδι του κοσμου, φως ο ιδιος, μεσα στο Φως του Χριστου που φαινει πασι,
ολος λουσμενος μεσα σε καθε πορο και ικμαδα του ειναι του, απο το Ακτιστον ενυποστατο Φως,
απο το οποιο και καταλαμπεται αιωνια, πια, και δεεται υπερ παντων υμων των περιλειπομενων,
και αγωνιζομενων αναξιων δουλων Χριστου, ο Αγιος Συμεων εχει κατι να πει για τον καθενα μας.

Προσωπικα, και μεσα στην καρδια μας.

Ανθρωπε, ανοιξε την καρδια σου, στον Χριστο,
μην ρωτας πολλα, και θα μαθεις τα παντα,
μην περιμενεις τιποτα και θα σου τα δωσει ολα,
βιασου για τον Χριστο, για να σου δωσει την υπομονη Του,
κοπιασε για τον Χριστο, για να απολαυσεις την αναπαυση Του,
μισησε τον κοσμο και το ψεμμα του, για να μπεις στην Αληθεια που σωζει,
ψαξε Τον μεσα στο σκοταδι της ζωης αυτης, για να σε Φωτισει Αυτος δια παντος,
περπατησε αναμεσα στους ανθρωπους, αλλα ψαξε μονο για τον Θεο, και θα Τον βρεις,
να εχει κανει ηδη την μεγαλυτερη πορεια, τρεχοντας για να σε βρει ο Ιδιος.

Αγιε Συμεων, οσιε του Θεου, πρεσβευε υπερ ημων,
ινα αξιωθουμε, και εμεις οι αναξιοι και ταπεινοι δουλοι,
να απολαυσουμε μια ικμαδα, μια λαμπηδονα,
ενα κατα μετοχην και χαριν απαυγασμα, και θειο δωρημα,
του Ακτιστου Ζωοποιου και Ζωοπαροχου Φωτος,
οπως εσυ το απηλαυσες δικαια και αληθινα,
και μοναδικα με τον θειον σου και θεολογικο σου, οξυτατο νουν,
το κατεγραψες ως ατιμητη και αιωνια παρακαταθηκη της αληθειας,
ως βιωση και αμεση εμπειρια της κοινωνιας εν πνευματι και σωματι,
μετα του Ζωντος Τραδικου Θεου,
κατ'ευδοκιαν του Πατρος, δια Του Υιου, εν Πνευματι Αγιω,
ω, πρεπει πασα δοξα τιμη και προσκυνησις,
εις τους αιωνες των αιωνων.

Αμην.

[smarti]

Ανθρωπε, ανοιξε την καρδια σου, στον Χριστο,
μην ρωτας πολλα, και θα μαθεις τα παντα,
μην περιμενεις τιποτα και θα σου τα δωσει ολα,
βιασου για τον Χριστο, για να σου δωσει την υπομονη Του,
κοπιασε για τον Χριστο, για να απολαυσεις την αναπαυση Του,
μισησε τον κοσμο και το ψεμμα του, για να μπεις στην Αληθεια που σωζει,
ψαξε Τον μεσα στο σκοταδι της ζωης αυτης, για να σε Φωτισει Αυτος δια παντος,
περπατησε αναμεσα στους ανθρωπους, αλλα ψαξε μονο για τον Θεο, και θα Τον βρεις,
να εχει κανει ηδη την μεγαλυτερη πορεια, τρεχοντας για να σε βρει ο Ιδιος.

[ψυχουλα]

Αγιε Συμεων, οσιε του Θεου, πρεσβευε υπερ ημων,
ινα αξιωθουμε, και εμεις οι αναξιοι και ταπεινοι δουλοι,
να απολαυσουμε μια ικμαδα, μια λαμπηδονα,
ενα κατα μετοχην και χαριν απαυγασμα, και θειο δωρημα,
του Ακτιστου Ζωοποιου και Ζωοπαροχου Φωτος,
οπως εσυ το απηλαυσες δικαια και αληθινα,
και μοναδικα με τον θειον σου και θεολογικο σου, οξυτατο νουν,
το κατεγραψες ως ατιμητη και αιωνια παρακαταθηκη της αληθειας,
ως βιωση και αμεση εμπειρια της κοινωνιας εν πνευματι και σωματι,
μετα του Ζωντος Τραδικου Θεου,
κατ'ευδοκιαν του Πατρος, δια Του Υιου, εν Πνευματι Αγιω,
ω, πρεπει πασα δοξα τιμη και προσκυνησις,
εις τους αιωνες των αιωνων.

Αμην.

Αμήν.